"ดูเหมือนว่าเจ้าหญิงจะเสด็จกลับมาแล้วนะวันนี้" เสียงของชาวเมืองคุยกัน
"นั่นสิ ได้ข่าวว่ากลับมาหลังจากไปศึกษาต่อที่ต่างประเทศน่ะ"
"แต่ก็นะ น่าสงสารพระราชาจริงๆนั่นแหละ"
"นั่นสิ มีแต่พระธิดา แต่ไม่มีพระโอรสเลย จบสิ้นแน่ราชวงศ์นี้"
"ระวังปากหน่อยเถอะแก"
"ก็ฉันพูดความจริงนี่นา"
"เอาเถอะๆ ยังไงซะฝ่าบาทก็ไม่ใช่คนที่จะมาโกรธกับเรื่องแบบนี้ แต่ก็นะ เจ้าหญิงองค์โตก็ไปศึกษาที่แดนไกล องค์กลางก็หนีออกจากวังไป จะเหลือก็แต่องค์เล็กนี่แหละ เฮ้อ" เขาพูดแล้วก็ถอนหายใจออกมาอย่างไ่ม่สบายใจกับเรื่องที่เล่า อีกสองคนซึ่งได้ยินก็ถึงกับพยักหน้าเห็นด้วยอย่างยิ่ง
"แต่ที่เจ้าหญิงกลับมาทุกพระองค์นี่ ต้องมีเรื่องอะไรแน่นอน" หนึ่งในสามคนนั้นและเป็นคนเดียวกับที่พูดก่อนหน้านี้พูดขึ้น
...............................................................................................................................
ถึงแม้จะเป็นแค่ความสงสัยของชาวบ้านก็เถอะ แต่ก็นะ มันเป็นแค่ความสงสัย
เพราะความจริงแล้ว
"เฮ้ย!!" ลิซ่าที่อุทานอย่างตกใจกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า
เบื้องหน้าของเธอมีหญิงสาวที่อายุน้อยกว่าเธอสองคน และอีกคนก็เป็นชายวัยกลางคนในชุดที่ประดับอย่างพองาม เขาสวมมงกุฏซึ่งประดับด้วยเพชรนับหลายเม็ด และทองเลื่อมตรงของอีกจำนวนมาก มือซ้ายเขาถือคทาทองคำ ยอดเป็นอัญมณีสีแดงสวยงาม
ทางซ้ายของเขามีหญิงสาวสะคราญในชุดสีขาวนวลตา เนื้อผ้าค่อนข้างบางแต่กลับทดแทนด้วยการซ้อนหลายชั้น ศีรษะของเธอสวมมงกุฏทำจากทองคำของประดับด้วยอัญมณีสีน้ำฟ้า ชุดเป็นกระโปรงยาวเรี่ยพื้น ใส่ถุงมือสีขาวสะอาด ยืนอย่างสง่างามอยู่ข้างๆ
ทางขวาของเขามีหญิงสาวอีกคนหนึ่งที่ตัวไม่ค่อยใหญ่ เนื่องจากเธอยังค่อนข้างเด็ก ชุดของเธอดูธรรมดาที่สุด เพราะเป็นแค่ผ้าที่ไม่ได้ต่างจากทั่วไปเท่าไหร่ แต่ก็ดูรุ่มร่ามพอกัน แต่เธอเองก็มีมงกุฏเงินประดับไว้บนศีรษะ
"ทำไมทุกคนถึงแต่งตัวทรงเครื่องกันอย่างนี้ล่ะ" นั่นเป็นคำถามแรกที่เธอยิงขึ้นมา แต่ชายคนนั้นก็ตอบว่า "ก็แน่อยู่แล้ว พวกเราต้องมาต้อนรับลูกอยู่แล้ว"
"ยินดีต้อนรับกลับมาค่ะ เสด็จพี่" หญิงสาวทั้งสองคนย่อตัวเล็กน้อยเป็นการคำนับทักทาย
"ไหนบอกว่า..." เธอพูดแล้วหยิบจดหมายขึ้นมา เธอมองไปที่จดหมายแล้วก็มองไปดูสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
"โกหกกันนี่!!!" ว่าแล้วเธอก็ซัดกระดาษใบนั้นไปตรงหน้าทั้งสามคน เธอร้องไห้อย่างไม่พอใจแล้ววิ่งออกไป
"นี่พี่ใหญ่สุดแน่เหรอ?" ทั้งสามคนคิดเช่นนั้น "ว่าแต่ทำไมต้องโกหกเสด็จพี่ด้วยล่ะคะ?" หญิงสาวที่ตัวเล็กที่สุดถามขึ้น "ก็อย่างที่โมนิก้าถามนั่นแหละ ทำไมพ่อต้องโกหกพี่ด้วย?" อีกคนก็ถามอย่างเห็นด้วย เขาได้แต่มองไปที่ทั้งสองคนแล้วถามว่า "แต่ถ้าไม่โกหกแล้วอลิซาเบธจะกลับมาหรือเปล่าล่ะ?"
ทั้งสองคนได้ยินดังนั้นก็ คิดว่า "นั่นสิ" แล้วก็เงียบไป "ว่าแต่ไอโอ" หญิงสาวที่ใส่ชุดขาวประดับมงกุฏทองคำขาวได้ยินก็สะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองที่ต้นเสียงแล้วพูดว่า "พะ...เพคะ?" เธอพูดแบบไม่ค่อยอยากพูดเท่าไหร่ ทำให้หลุดคำเป็นคำราชาศัพท์ออกมา "เธอหายไปไหนมาตั้งนาน ห๊ะ!!!" เขาตวาดถาม แต่หญิงสาวที่ชื่อว่าไอโอได้แต่หัวเราะ "ฮะๆๆๆ นั่นสินะ ฉันไปไหนมานะ?" ดูเหมือนว่าเธอจะมีความลับบางอย่างที่ไม่อยากบอกให้พ่อของเธอรู้
...................................................................................................................................
อลิซาเบธ ไอโอ โมนิก้า ทั้งสามคนเป็นเจ้าหญิงแห่งอาณาจักรที่รุ่งเรืองทางด้านอารยธรรมมาแต่โบราณ
ว่ากันว่าหากวันใดที่ทั้งสามคนอยู่ด้วยกัน วันนั้นคงจะเกิดฝนตกเจ็ดวันเจ็ดคืนเป็นแน่
ดังนั้นในเมืองแห่งนี้ ประชาชนจึงเร่งการป้องกันภัยอย่างรีบร้อนโดยคิดว่ามันจะต้องเกิดขึ้นจริงแน่
ก็แน่ล่ะ เพราะเจ้าหญิงทั้งสามไม่ได้อยู่ด้วยกันเลย อลิซาเบธก็ไปเรียนตั้งแต่ยังเล็ก ไอโอก็หายตัวไปบ่อยๆ จะมีก็แต่โมนิก้าที่อยู่แต่ในวังไม่ได้ออกไปไหน
วันนี้ทั้งสามกลับมาอยู่กันพร้อมหน้า มันคงต้องเป็นลางบอกภับพิบัติอะไรซักอย่างแน่ อย่างน้อยชาวบ้านชาวเมืองก็คิดอย่างนั้น
...................................................................................................................................
"นั่นสิ ได้ข่าวว่ากลับมาหลังจากไปศึกษาต่อที่ต่างประเทศน่ะ"
"แต่ก็นะ น่าสงสารพระราชาจริงๆนั่นแหละ"
"นั่นสิ มีแต่พระธิดา แต่ไม่มีพระโอรสเลย จบสิ้นแน่ราชวงศ์นี้"
"ระวังปากหน่อยเถอะแก"
"ก็ฉันพูดความจริงนี่นา"
"เอาเถอะๆ ยังไงซะฝ่าบาทก็ไม่ใช่คนที่จะมาโกรธกับเรื่องแบบนี้ แต่ก็นะ เจ้าหญิงองค์โตก็ไปศึกษาที่แดนไกล องค์กลางก็หนีออกจากวังไป จะเหลือก็แต่องค์เล็กนี่แหละ เฮ้อ" เขาพูดแล้วก็ถอนหายใจออกมาอย่างไ่ม่สบายใจกับเรื่องที่เล่า อีกสองคนซึ่งได้ยินก็ถึงกับพยักหน้าเห็นด้วยอย่างยิ่ง
"แต่ที่เจ้าหญิงกลับมาทุกพระองค์นี่ ต้องมีเรื่องอะไรแน่นอน" หนึ่งในสามคนนั้นและเป็นคนเดียวกับที่พูดก่อนหน้านี้พูดขึ้น
...............................................................................................................................
ถึงแม้จะเป็นแค่ความสงสัยของชาวบ้านก็เถอะ แต่ก็นะ มันเป็นแค่ความสงสัย
เพราะความจริงแล้ว
"เฮ้ย!!" ลิซ่าที่อุทานอย่างตกใจกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า
เบื้องหน้าของเธอมีหญิงสาวที่อายุน้อยกว่าเธอสองคน และอีกคนก็เป็นชายวัยกลางคนในชุดที่ประดับอย่างพองาม เขาสวมมงกุฏซึ่งประดับด้วยเพชรนับหลายเม็ด และทองเลื่อมตรงของอีกจำนวนมาก มือซ้ายเขาถือคทาทองคำ ยอดเป็นอัญมณีสีแดงสวยงาม
ทางซ้ายของเขามีหญิงสาวสะคราญในชุดสีขาวนวลตา เนื้อผ้าค่อนข้างบางแต่กลับทดแทนด้วยการซ้อนหลายชั้น ศีรษะของเธอสวมมงกุฏทำจากทองคำของประดับด้วยอัญมณีสีน้ำฟ้า ชุดเป็นกระโปรงยาวเรี่ยพื้น ใส่ถุงมือสีขาวสะอาด ยืนอย่างสง่างามอยู่ข้างๆ
ทางขวาของเขามีหญิงสาวอีกคนหนึ่งที่ตัวไม่ค่อยใหญ่ เนื่องจากเธอยังค่อนข้างเด็ก ชุดของเธอดูธรรมดาที่สุด เพราะเป็นแค่ผ้าที่ไม่ได้ต่างจากทั่วไปเท่าไหร่ แต่ก็ดูรุ่มร่ามพอกัน แต่เธอเองก็มีมงกุฏเงินประดับไว้บนศีรษะ
"ทำไมทุกคนถึงแต่งตัวทรงเครื่องกันอย่างนี้ล่ะ" นั่นเป็นคำถามแรกที่เธอยิงขึ้นมา แต่ชายคนนั้นก็ตอบว่า "ก็แน่อยู่แล้ว พวกเราต้องมาต้อนรับลูกอยู่แล้ว"
"ยินดีต้อนรับกลับมาค่ะ เสด็จพี่" หญิงสาวทั้งสองคนย่อตัวเล็กน้อยเป็นการคำนับทักทาย
"ไหนบอกว่า..." เธอพูดแล้วหยิบจดหมายขึ้นมา เธอมองไปที่จดหมายแล้วก็มองไปดูสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
"โกหกกันนี่!!!" ว่าแล้วเธอก็ซัดกระดาษใบนั้นไปตรงหน้าทั้งสามคน เธอร้องไห้อย่างไม่พอใจแล้ววิ่งออกไป
"นี่พี่ใหญ่สุดแน่เหรอ?" ทั้งสามคนคิดเช่นนั้น "ว่าแต่ทำไมต้องโกหกเสด็จพี่ด้วยล่ะคะ?" หญิงสาวที่ตัวเล็กที่สุดถามขึ้น "ก็อย่างที่โมนิก้าถามนั่นแหละ ทำไมพ่อต้องโกหกพี่ด้วย?" อีกคนก็ถามอย่างเห็นด้วย เขาได้แต่มองไปที่ทั้งสองคนแล้วถามว่า "แต่ถ้าไม่โกหกแล้วอลิซาเบธจะกลับมาหรือเปล่าล่ะ?"
ทั้งสองคนได้ยินดังนั้นก็ คิดว่า "นั่นสิ" แล้วก็เงียบไป "ว่าแต่ไอโอ" หญิงสาวที่ใส่ชุดขาวประดับมงกุฏทองคำขาวได้ยินก็สะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองที่ต้นเสียงแล้วพูดว่า "พะ...เพคะ?" เธอพูดแบบไม่ค่อยอยากพูดเท่าไหร่ ทำให้หลุดคำเป็นคำราชาศัพท์ออกมา "เธอหายไปไหนมาตั้งนาน ห๊ะ!!!" เขาตวาดถาม แต่หญิงสาวที่ชื่อว่าไอโอได้แต่หัวเราะ "ฮะๆๆๆ นั่นสินะ ฉันไปไหนมานะ?" ดูเหมือนว่าเธอจะมีความลับบางอย่างที่ไม่อยากบอกให้พ่อของเธอรู้
...................................................................................................................................
อลิซาเบธ ไอโอ โมนิก้า ทั้งสามคนเป็นเจ้าหญิงแห่งอาณาจักรที่รุ่งเรืองทางด้านอารยธรรมมาแต่โบราณ
ว่ากันว่าหากวันใดที่ทั้งสามคนอยู่ด้วยกัน วันนั้นคงจะเกิดฝนตกเจ็ดวันเจ็ดคืนเป็นแน่
ดังนั้นในเมืองแห่งนี้ ประชาชนจึงเร่งการป้องกันภัยอย่างรีบร้อนโดยคิดว่ามันจะต้องเกิดขึ้นจริงแน่
ก็แน่ล่ะ เพราะเจ้าหญิงทั้งสามไม่ได้อยู่ด้วยกันเลย อลิซาเบธก็ไปเรียนตั้งแต่ยังเล็ก ไอโอก็หายตัวไปบ่อยๆ จะมีก็แต่โมนิก้าที่อยู่แต่ในวังไม่ได้ออกไปไหน
วันนี้ทั้งสามกลับมาอยู่กันพร้อมหน้า มันคงต้องเป็นลางบอกภับพิบัติอะไรซักอย่างแน่ อย่างน้อยชาวบ้านชาวเมืองก็คิดอย่างนั้น
...................................................................................................................................
Wing of Destiny ตอนที่ 24 ลางบอกภัยพิบัติล่ะมั้ง?
[IMG]
