ก็ ต่อเนื่องด้วยตอนที่ 4 กันเลย เพลิน
“นี้มันหมายความว่ายังไง!?”ผมโวยวายทันทีเมื่อเข้าห้อง ฟ้าที่เดินเข้าห้องผมมาก่อนก็ตรงดิ่งไปที่เก้าอี้ที่สอดไว้ใต้โต๊ะพลางดึงมันออกแล้วหย่อนตัวลงนั่งด้วยสีหน้าเข้มขรึม“พวกตำรวจมันจะฆ่าเราหรอ? ฟ้า!! พวกเราจะทำยังไงดี!?”ผมเดินไปที่ฟ้าพยายามเขย่าให้เขารู้สึกตัว
“ใจเย็นๆเพื่อน… ใจเย็นๆ”ฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเขาดูเยือกเย็นผิดกับผมที่สติแตก เขาเดินมาจับไหล่ผมแล้วกดผมให้นั่งลงบนขอบเตียง“ตั้งสติไว้ – เฮ้ย”
แป๊ก!! แป๊ก!!ฟ้าดีดนิ้วตรงหน้าผมที่กำลังเหม่อลอยฟุ้งซ่านทำให้ผมหันมามอง
“ใจเย็นๆ…ตั้งสติไว้สูดหายใจเข้าลึกๆ”ฟ้าสูดหายใจเข้าออกช้าๆเป็นแบบอย่าง ผมที่เห็นก็ทำตามแล้วก็สงบลง“กินอะไรก่อนไม?”
“ไม่ละ กุกินไม่ลงหรอก… กุอยากรู้ว่าทำไมตำรวจพวกนั้นมันถึงจ้องเล่นงานพวกเรา”
ฟ้าที่ได้ยินก็เหลือบตามองไปทางอื่นเขาเดินกลับไปนั่งตรงเก้าอี้หมุนเหมือนเก่าถอนหายใจเงยหน้ามองเพดานดูผ่อนคลาย“เรื่องนั้นพวกเราไม่มีทางรู้หรอก บางทีกระเป๋านั้นอาจเป็นเอกสารสำคัญก็เป็นได้”
“เอกสารหรอ?เราจะต้องมาตายเพราะเอกสารงั้นหรอ? ไร้สาระกันเกินไปแล้ว!!”
“กุไม่รู้!! ตอนนี้เราคงจะเคลื่อนไหวโจ่งแจ้งไม่ได้แล้วแต่ถึงยังไงเราก็ต้องไปเอากระเป๋าใบนั้นคืน!”
“ยังไง? พวกตำรวจมันตามล่าเรานะ! เข้าไปมีหวังโดนฆ่าแน่!!”
“แต่ถ้าเราไม่ได้กระเป๋าก็ถูกฆ่าอยู่ดี! ตอนนี้เราทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องไปชิงเอามา”
“นายจะไปชิงกระเป๋าจากพวกตำรวจเนี้ยนะ!! ยังไงละ!? ไผ่ที่เข้าไปเอากระเป๋าตอนนี้ก็คงตายไปแล้วแล้วพวกราจะเข้าไปยังไง?”
“ไม่หรอกแผนนี้กุคิดอยู่แล้วว่ามันต้องไม่ได้ผลบางที่นังผู้หญิงคนนั้นก็คงคิดเหมือนกัน…”
“นายหมายความว่ายังไง?”
“ก็หมายความว่าเราเจอศัตรูเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งแล้วยังไงละกุว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องของฝั่งอีผู้หญิงกับฝั่งที่มีอิธิพลกับพวกตำรวจ ที่เธอบอกให้เรากลับไปเอาคืนนั้นไม่ได้หมายความว่าเราต้องเดินดุ่ยๆเข้าไป…”
“แต่…”
“แต่มันให้เราไปชิงมาหรือไม่ก็ให้พวกมันฆ่าเรายังไงละ”สิ้นเสียงฟ้าห้องก็เงียบไปผมรู้สึกช็อคและนึกถึงสิ่งที่อยากทำต่างๆนาๆ ทั้งเรื่องชีวิต เรื่องเกมส์เรื่องแต่งงาน เรื่องครอบครัวในอนาคต ผมไม่อยากมาตายตอนนี้อยู่แล้ว
“ทำไมละ… ทำไมพวกมันไม่ทำกันเอง!!”
“คงเป็นเพราะว่าเรื่องนี้มันละเอียดอ่อนเป็นไปได้ว่าฝั่งของผู้หญิงยังไม่เป็นที่รู้จักของตำรวจมากนักพวกเธอเลยพยายามที่จะให้พวกมันได้รู้ข้อมูลน้อยที่สุดเป็นไปได้ยิ่งไม่รู้เกี่ยวกับพวกเธอยิ่งดีที่พวกมันรู้จักผู้หญิงนั้นก็คงเป็นเพราะกล้องในห้างที่พวกเราอยู่…”จู่ๆฟ้าก็เงียบไป เขานิ่งสักพักก่อนจะเบิกตาโพลงดูตกตะลึง “เก็บข้าวของซะ!”
“อะไรนะ…”
“เก็บข้าวของของนายทั้งหมด!! เราจะออกจากที่นี้ภายใน 3 นาทีนี้…”
“นี้นายพูดเรื่องอะไรฟ้า!?”
“ถ้ามันรู้ว่าผู้หญิงนั้นเป็นใครแสดงว่ามันก็ต้องรู้จักพวกเราแล้ว…ตอนนี้มันคงกำลังเตรียมตัวบุกหอพักนี้แล้วก็ได้บางที่ก่อนหน้านี้ที่ยังไม่มาอาจเป็นไปได้ว่าพวกมันยังไม่รู้ว่าเราเข้าไปยุ่งเกี่ยวแต่เมื่อคุยโทรศัพท์กันเมื่อกี้ มันคงจะสรุปแล้วว่าพวกเรามีส่วนร่วมกับพวกมัน…”
“อะไรกัน…”
“อันที่จริงนามบัตรที่เธอให้มาคงใช้การไม่ได้ด้วยซ้ำมันคงเป็นนามบัตรปลอมที่ถูกสร้างขึ้นซึ่งหากเราโทรไปคงไม่มีเสียงอะไรเลย”ฟ้าไม่พูดเปล่าหยิบนามบัตรกับโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์พลางเอามันแนบหู“ไม่มีสัญญาณ…”ฟ้ากดตัดสายแล้วเก็บนามบัตรกับโทรศัพท์ใส่กระเป๋า“เธอคงคิดจะใช้พวกเราเป็นตัวล่อสินะ…”
“ไม่จริงน่า… ถ้าเกิดพวกเราเอากระเป๋ามาได้ละ!?”
“เธอก็จะฆ่าพวกเราด้วยทุกวิธีทางแล้วชิงกระเป๋าจากเราไป… เธอก็บอกมาแล้วนิ! ว่าพวกเธอจับตาดูเราอยู่”ฟ้าพูดพลางชะโงกหน้าไปทางหน้าต่างผมที่มองตามก็ถึงกับกลืนน้ำลายเฮือกนึง
“แล้วพวกเราจะทำยังไงละ…”
“พวกเราต้องหายตัวไป… ไม่ว่ายังไง แต่ตอนนี้เราต้องรีบชิ่งจากที่นี้ก่อน…”ฟ้าว่าก่อนจะชะโงกหน้าออกไปมองนอกหน้าต่าง“พวกมันมากันแล้ว…ใส่เครื่องแต่งกายชุดนอก พวกเราต้องรีบไป…”
“เดี๋ยวก่อนสิ มันจะฆ่าเราแบบนี้เลยหรอมีหวังเป็นข่าวแน่”
“แค่ยัดเยียดความผิดให้กับคนตายมันไม่ยากหรอกนะ! ยิ่งเป็นพวกเราที่ออกมาอยู่อย่างลำพังไม่มีใครเป็นพยานให้หรอก!”ฟ้าว่าก่อนจะหยิบกระเป๋าที่ผมนั่งจัดมาสักพักหนึ่งขึ้นมาพาดบ่าแล้วหยิบมีดสั้นของผมเสียบไว้ที่เอวก่อนจะหยิบอีกอันแล้วเดินไปหลบหลังประตู“หยิบกระเป๋าแล้วตามกุมานะ…”
“มืงจะไปไหน?”
“หนีจากความตายแล้วหายตัวไปยังไงล่ะ!”ฟ้าว่าก่อนจะหยิบหมวกขึ้นมาสวมเปิดประตูแล้วเดินออกไปด้วยท่าที่นิ่งเรียบผมที่เห็นก็รีบใส่หมวกแล้วเดินตามไปทันที
พวกเราเดินออกไปที่ทางหนีไฟที่ปิดอยู่จู่ๆก็มีเสียงลิฟที่กำลังขึ้นมาทีละชั้นฟ้าหันมองก่อนจะชกเข้าไปที่กริ่งไฟไหม้จนเกิดเป็นเสียงดังไปทั่ว
กริ้งๆๆๆๆๆๆผู้คนวิ่งแตกตื่นออกมาจากห้องในขณะที่ลิฟก็หยุดไปผมอึ้งกับการกระทำของฟ้าอยู่ไม่น้อยก่อนที่มันจะดึงแขนเสื้อผมให้ผมเดินตาม
“ทำอะไรนะ!?”
“สร้างความสัปสนผู้คนที่วิ่งหนีตายจากตึกเป็นจุดอำพรางตัวได้ดี”ฟ้าว่าก่อนจะเดินมาหยุดที่บันไดผมเดินต่อเพื่อจะลงไปชั้นล่างแต่ถูกฟ้าคว้าตัวเอาไว้ “เดินลงไปก็โดนพวกมันจับนะสิ…”ฟ้าดึงตัวผมขึ้นชั้นบนทำเอาผมสงสัย
“อะไรของนายเนี้ย! ไม่ไปทางนี้นายจะไปทางไหน?”
“หลังหอพักนี้เป็นป่าใช่ไมละ!? ป่าหลังหอที่มีอาณาเขตกินยาวไปถึง 500 กว่าเมตรนี้แหละที่เราจะหายไป”ผมเริ่มเข้าใจความคิดของฟ้าแล้วในขณะเดียวกันผมเองก็เริ่มสงสัยว่าฟ้ามันเป็นคนเก่งขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรวางแผนเหมือนกับสายลับเชียว
“เฮ้ย!! หยุดนะ!!”เสียงที่ดังขึ้นทำเอาผมกับฟ้าหันมองชายใส่ชุดลำลองที่ถือปืนพร้อมกับวิ่งเข้ามาด้วยความเร็วทำให้พวกผมรีบปั่นฝีเท้าขึ้นชั้นบนอย่างด่วนจี้ในขณะที่มันก็ยังคงตะโกนเรียก
พวกผมวิ่งขึ้นมาอยู่ที่ชั้น5 ก่อนที่ฟ้าจะเลี้ยวไปตามทางเดินแล้วกระแทกตัวเข้าไปในห้องผมที่เดินตามก็กระโดดเข้ามาปิดประตูแล้วล็อคกรด้วยความตกใจ
“มันมาแล้วฟ้า!! เราจะทำยังไง?”
“ชู…”ฟ้าเอานิ้วแตะปากพร้อมเป่าเสียงเชิงให้ผมเงียบมันค่อยๆหยิมมีดสั้นออกมาถือในมือก่อนจะดึงแขนเสื้อผมพร้อมชี้ให้ไปหลบหลังที่นอน
ตึค!! ประตูถูกถีบอย่างแรงแต่เพราะผมล็อคไว้จึงพังเข้ามาไม่ได้ง่ายๆ ปัง!ปัง! มันยิงกรประตูเสียพังไม่เป็นชิ้นก่อนจะถีบเข้ามาอีกครั้งจนทำให้ประตูเปิดออกมา มันก้าวย่างอย่างรีบร้อนพร้อมกับปืนที่ถืออยู่ในมือจู่ๆมันก็ชี้มาที่ผมที่หลบอยู่หลังเตียงจนผมสะดุ้ง
ฟุบ!! ฉึก!!
“อึ๊ค!!”
มันพยายามดิ้นตะเกียจตะกายจากฟ้าที่เข้ามาล็อคคอแล้วเอามีดเสียบมันจากข้างหลังมันดิ้นพยายามจะสะบัดออกแต่ฟ้าที่ล็อคคออยู่ก็ดึงร่างมันแรงขึ้นไม่ให้ขัดขืนกระทั่งมันสิ้นใจล้มลง
“เป็นอะไรหรือป่าว?”ฟ้าเอ่ยในขณะที่ค้นตัวของชายที่นอนจมกองเลือดของตนผมที่เห็นก็อดสงสัยไม่ได้
“ฟ้า…มืงเป็นใครกันแน่?”
“ถามอะไรของมืง กุก็เพื่อนมืงไง! มาช่วยกันเก็บร่างมันก่อนเร็ว!!”ฟ้าว่าก่อนจะเก็บปืนพกไว้หลังเสื้อพร้อมกับหยิบซองกระสุน2-3อันแน็บไว้ตามเอว แล้วดึงร่างที่ไร้วิญญาณเข้าห้องน้ำไป “ตามมา!…เดี๋ยว!”จู่ๆมันก็เดินไปที่ถังแก๊สเล็กที่อยู่ในห้องพร้อมกับใช้ปืนทุบสายจนมันหลุดออกส่งเสียงแก๊สรั่วที่ดังออกมาก่อนที่เขาจะลากไปไว้หน้าห้อง“ตามมา!!”
ว่าแล้วพวกเราก็วิ่งเรียบไปทางระเบียงอีกครั้งในขณะเดียวกันนั้นข้างหน้าเราก็มีคนวิ่งออกมาจากทางบันไดพร้อมกับปืนที่อยู่ในมือมันยกขึ้นเหนี่ยวไกอย่างไม่ลังเลพร้อมกับเดินตรงดิ่งเข้ามา ฟ้าก้มต่ำหยิบปืนยิงกรประตูข้างหน้าก่อนจะกระแทกตัวเข้าไปข้างในส่วนผมกระวนกระวายกระโดดออกทางระเบียงที่มีพื้นที่ยื่นออกมาเล็กน้อย
ปัง! ปัง! ปัง! มันไล่ยิงผมกับฟ้าเข้ามาเรื่อยๆก่อนที่ฟ้าจะตัดสินใจยิงตอบโต้ปัง! ปัง! มันคงตกใจมากกระโดดข้ามระเบียงมาเจอผมที่นั่งอยู่พอดีผมรีบกระโดดข้ามกลับมาในช่วงที่มันยกปืนไล่ยิงผมจนผมหวาดseoกระแทกตัวจะเข้าห้องแต่ห้องมันดันล็อคซะนิ! ผมกระแทกแล้วกระแทกอีกในขณะที่มันเริ่มลุกขึ้นมาไล่ยิงผมจนผมต้องหมอบนอนลงกับพื้นฟ้าที่เห็นท่าไม่ดีรีบยิงสกัดมันทำให้มันต้องนั่งลงอีกครั้งช่วงเวลาที่ฟ้ายิงให้ผมรีบลุกแล้วถีบกระตูอย่างสุดแรงแต่มันก็ยังไม่พังเสียทีผมไม่คิดว่าประตูมันจะพังยากขนาดนี้ เห็นในหนังพระเอกถีบทีเดียวมันก็พังแล้ว
ปัง! ปัง!เสียงปืนที่ดังมาจากระเบียงทางเดินทำให้ผมสะดุ้ง มันอีกคนยืนไล่ยิงผมในขณะที่ผมกระแทกประตูอย่างเอาเป็นเอาตายฟ้าที่พยายามจะโผล่ออกมาช่วยกลับถูกชายที่อยู่หลังระเบียงยิงสกัดไว้จนไม่สามารถออกมาช่วยผมได้ผมพยายามกระแทกอีกครั้งแต่ก็ไม่พังเช่นเคยแต่คราวนี้ดูเหมือนตรงกรจะเริ่มหักเสียแล้วปัง! กระสุนเฉียดหน้าผมไปนิดเดียวผมสัมผัสได้ถึงความร้อนวูบและเส้นกระสุนบางๆที่วิ่งผ่านผมหันมองมันก่อนจะเห็นจุดยื่นมันยื่นอยู่ข้างๆถังแก๊สในขณะที่ฟ้าก็โผล่ตัวออกมาจากห้อง ผมกระแทกประตูอีกครั้งจนสำเร็จร่างของผมหลุดเข้าไปในห้องพร้อมกับเสียงปืนที่ดังออกมาอย่างต่อเนื่อง
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ตูม!!! ระเบิดสนั่นไปทั่วอาคารพร้อมกับเปลวเพลิงที่พุ่งออกจากหน้าต่างผมที่ย้ายร่างเข้ามารีบกระโดดเหมือนพระเอกในหนังที่เวลาเกิดระเบิดหลังผมร้อนวูบพร้อมกับสติที่แตกกระเจิง เมื่อสิ้นเสียงระเบิดผมค่อยๆรวบรวมสติหูที่อื้อจากเสียงระเบิดกับแขนที่แผลงตอนกระโดดไม่เป็นท่าทำให้ผมรู้สึกหวาดหวั่นอ่อนเพลีย ถึงแม้หูจะอื้ออึงแต่ผมก็ได้ยินเสียงและแสงระยิบระยับ ผมคลานร่างของตนด้วยเท้าแล้วแขนอีกข้างเพื่อไปที่ผนังห้องใช้มันดึงร่างตนเองขึ้นมาแล้วเดินไปที่ประตูโดยพิงฝาผนังเอาไว้
“ไป…เราต้องรีบไปกันแล้ว!!”เสียงขอฟ้าที่ดังพร้อมกับมือที่เข้ามาประคองผมไว้สติของผมคงใกล้หลุดลอยน่าดู ผมเห็นภาพตัดเป็นฉากๆจากจุดที่ฟ้าประคองผมไปจุดที่ผมอยู่ตรงหน้าต่าง “เราต้องโดดนะ!! โดดไปเกาะต้นไม้ต้นนั้น!!”ฟ้าว่าก่อนจะกอดคอผมแล้วกระโดดข้ามไป
ตึค! แกร็ก! แกร็ก! แกร๊ก! ตุบ!! กลายเป็นผมตกต้นไม้แล้วร่วงลงพื้น เพราะผมเห็นฟ้าที่เกาะต้นไม้อยู่ในมุมต่ำขณะที่ผมหายใจลำบากมากขึ้น
“เฮ้ย!! ตั้งสติไว้… เรา….รีบไปนะ!!”ผมเริ่มฟังฟ้าไม่ออกหูอื้อไปหมดตาก็หนักเหมือนจะปิดแต่ก็รู้สึกเจ็บเมื่อฟ้ามันตบหน้าผม “ไป!! จับไหล…เอา…พวก…ไป…น้ำ…!!”ผมฟังไม่เป็นประโยคเลยแต่ก็พอจับต้นเชิงปลายได้อยู่ แล้วฟ้าก็ประคองผมไปจนถึงถนนแล้วโบกรถขับออกไป
ใช่! ในตอนนั้นผมหมดสติลง ผมไม่รู้สึกตัวไปครู่ใหญ่แต่ก็ฝันเห็นอะไรประหลาดๆผมเห็นเหมือนชายคนหนึ่ง ใส่ชุดสูทสีดำกับหมวกปีกดึงลงก้มหน้าเห็นแต่ริมฝีปากที่แสยะยิ้มเยาะจู่ๆมันกระเลียริมฝีปากพร้อมทั้งเอ่ยออกมา
‘ให้ไวๆละข้ารอเจ้าอยู่…’
“เฮ้ย!! ตื่น!!”ฟ้าที่เขย่าตัวผมอย่างแรงจนผมสะดุ้ง
“อะไรอะไร!!”ผมงวงเงียปัดมือมันออกพร้อมกับลุกขึ้นนั่งแล้วดูรอบๆตัวตอนนี้ผมขึ้นมาอยู่ที่ห้องแล้วแต่มันยังไม่เช้าเลย “จะรีบปลุกกุทำไมวะ!”
“เราไม่มีเวลาแล้วนะพวกมันกำลังไปเอาตัวน้ำแล้ว เราต้องรีบไป!!”
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย satano666o เมื่อ 2013-4-7 07:11
[Soul Evil] ตอนที่4 หายตัว
[IMG]
