ณ ที่แห่งหนึ่ง
ห้องที่ค่อนข้างมืด แต่ก็สามารถมองเห็นได้ด้วยแสงไฟสลัวจากหลอดทดลองมากมาย ภายในหลอดทดลองพวกนั้นเต็มไปด้วยของเหลวบางอย่างซึ่งสามารถส่องแสงได้
ภายในหลอดทดลองเหล่านั้นมีอยู่อันหนึ่งที่มีอะไรบางอย่างอยู่
เสียงเปิดประตูดังขึ้น แสงจากภายนอกส่องเข้ามาทำลายความมืดชั่วขณะหนึ่ง ก่อนที่จะมืดลงอีกครั้งตามด้วยเสียงกระทบกันของประตูที่ปิดลง
ร่างของคนคนหนึ่งเดินย่างเข้ามาอย่างช้าๆ ผ่านเครื่องมือทดลองเหล่านั้นไปอย่างไม่สนใจ และเขาก็หยุดลงหน้าหลอดทดลองที่อยู่ข้างหน้า
คนผู้นั้นสวมผ้าคลุมจนไม่อาจรู้ได้ว่าเป็นใคร ร่างสูงโปร่งนั้นกำลังจ้องไปยังหญิงสาวซึ่งอยู่ในหลอดทดลอง
...............................................................................................
"เฮลี่ มีจดหมายมาแน่ะ ออกไปเอาหน่อยสิ" อามาร่าซึ่งนั่งดูโทรทัศน์อยู่ตะโกนใช้เฮลิออสซึ่งนอนอยู่บนห้องลงไปรับจดหมาย
เฮลิออสได้ยินดังนั้นก็ลงมา ขณะที่ลงบันไดเขาก็บ่นเบาๆว่า "อยู่ข้างล่างแท้ๆ ยังจะให้ฉันลงมาอีก ฮ้าว..." เฮลิออสเอามือป้องปาก เขาเห็นอามาร่ากำลังนั่งดูโทรทัศน์อย่างใจจดใจจ่อ
จากที่เขาไม่ค่อยพอใจในทีแรก แต่ก็ต้องเปลี่ยนใจเมื่อได้เห็นเธอดูโทรทัศน์อย่างสนุกสนาน แล้วเขาก็ยิ้มออกมา "ถ้าได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปตลอดก็ดีสิ" เขาคิด แต่อามาร่าที่หันมาก็เร่งให้เขาลงไปเอาจดหมาย ซึ่งเขาก็รีบไปแต่โดยดี
ขณะที่เดินลงบันไดวัดลงมาเพื่อไปรับจดหมาย เฮลิออสก็คิดไปพลางๆ "เอ วันนี้แม่หายไปไหนนะ? แต่จะว่าไปช่วงนี้ก็รู้สึกว่าจะหายไปบ่อยอยู่นะ แต่คงจะไปทำธุระล่ะมั้ง... เอ เมื่อกี้ก็ลืมถามอามาร่า เดี๋ยวกลับไปค่อยถามดีกว่า จะว่าไปแล้วช่วงนี้ก็ไม่ค่อยเห็นลูน่าเลยแหะ" เฮลิออสคิดพลางเอามือจับปลายคาง จากนั้นก็คิดอะไรเพลินๆอีกพักหนึ่ง จนถึงชั้นล่างสุด
เฮลิออสรับจดหมายมา ซึ่งมีอยู่สองฉบับ "ของใครล่ะเนี่ย? เอ๊ะ! ของแม่ อีกอันนึงล่ะ..." ว่าแล้วเขาก็มองที่อีกซอง "เออ...ฉันนี่ก็คิดอะไรแปลกๆ อีกอันก็ต้องเป็นของเจ้าของบ้านอยู่แล้วสิ" ใช่ อีกซองเป็นของอามาร่า แล้วเขาก็รีบเดินขึ้นไป "ว่าแต่ทำไมถึงมีของส่งมาให้แม่ที่นี่นะ รู้ได้ไง?"
.........................................................................................
กลับขึ้นไปที่บ้าน
เฮลิออสเอาจดหมายไปให้อามาร่า
"อ๊า นี่มันตั๋วไปเที่ยวนี่นา" อามาร่าร้องขึ้นแล้วรีบแกะซองออกดู "โฮ่ ดีจังนะ" เฮลิออสพูดขึ้น แต่อามาร่าก็หยุดอาการดีใจไว้ แล้วชำเลืองสายตามายังเขา "เฮลี่...พรุ่งนี้นะ...นายว่าง...ใช่มั้ย?" อามาร่าถามขึ้นเสียงสั่นๆ ซึ่งสร้างความแปลกใจให้แก่เขาเล็กน้อย "อืม...ก็ไม่ได้ทำอะไรนะ มีอะไรเหรอ?"
เมื่อได้ยินเช่นนั้น อามาร่าแอบถอนหายใจอย่างโล่งอก แล้วก็เบาๆว่า "เฮ้อ...ผ่านไปได้ขึ้นนึงละ" "อะไรผ่านไปขั้นนึงเหรอ?" เฮลิออสถามขึ้น อามาร่าตกใจจึงหันไปมอง "ปะ...เปล่า ไม่มี..."
แต่ทว่า...หน้าของเฮลิออสนั้นอยู่ใกล้มาก แค่ขยับนิดเดียวก็ชนกันได้ "ว้ายยย!!!" เธอต้องขึ้น แล้วก็ถอยตัวไปห่างๆ เฮลิออสก็ได้แต่งงๆว่าเธอเป็นอะไร "เป็นอะไรรึเปล่าอามาร่า? เห็นเธอแปลกๆไปนะ" "มะ...ไม่เป็นอะไรทั้งนั้นแหละ อ๊ะ จริงด้วย เอานี่ไป" จากนั้นเธอก็เอาของที่อยู่ในมือของเธอให้เขา "ตั๋ว?" เฮลิออสจ้องด้วยความสงสัย "ของเธอไม่ใช่เหรอ? เอามาให้ฉันทำไม?" "มันเป็นตั๋วคู่ย่ะ! ก็ว่างไม่ใช่เหรอ? ฉันก็จะให้นายไปกับฉันไง!!!" เธอกระแทกเสียงขึ้นแล้วก็รีบวิ่งขึ้นไปบนห้อง ซึ่งแม้จะอยู่ข้างล่างแต่เขาก็ได้ยินเสียงปิดประตูดังอย่างชัดเจน ตามด้วยเสียงล็อคประตู
เขาได้ยินดังนั้นก็รีบตามขึ้นไปอย่างรีบเร่ง แล้วตะโกมหน้าห้อง
"เฮ้ย!! อามาร่า อย่าล็อคสิ ถ้าล็อคแล้วฉันจะเข้าไปยังไงล่ะ?" "นายก็ไม่ต้องเข้ามาสิ!!!" "แล้วฉันจะนอนได้ยังไงเล่า?" "นายก็นอนข้างนอกไปสิยะ!!!" "เฮ้ย!!!"
จากนั้นก็ไร้เสียงใดๆตอบกลับมาจากอามาร่า "คงจะเอาจริงสินะ" เฮลี่ออสเดินลงมาชั้นล่างอย่างง่ายดาย เพราะรู้ว่าคงจะไม่มีประโยชน์ เขานั่งโซฟาแล้วดูโทรทัศน์ที่เปิดค้างไว้ "ดูสิ ขึ้นไปก็ไม่ปิด เปลืองไฟตาย"
ขณะที่ดูโทรทัศน์ เวลาก็ล่วงเลยผ่านไปจนไม่ทันสังเกตก็ค่ำเสียแล้ว
"อ๊า หิวจัง ทำอะไรกินดีกว่า"
ว่าแล้วเขาก็เข้าไปในห้องครัวแล้วจัดการทำอาหาร "เอ ว่าแต่ทำไมอามาร่าไม่ลงมานะ หรือว่าจะไม่สบายกัน? งั้นทำไปให้ดีกว่า" ว่าแล้วเขาก็จัดการทำอาหารอย่างตั้งใจ
ผ่านไปไม่นาน อาหารที่เขาทำก็ถูกจัดใส่ภาชนะเรียบร้อย เขาหยิบมันใส่ถาดแล้วก็ยกขึ้นไป
เฮลิออสหยุดยืนอยู่หน้าห้อง แล้วก็เคาะประตูเรียก "อามาร่า ฉันทำอาหารมาให้ หิวแล้วใช่มั้ยล่ะ?" "ฉันไม่หิว" เสียงตอบกลับมายืนกราน แต่แล้วกลับมีเสียงดังโครกครากดังตามมา "ไหนบอกว่าไม่หิวไง?" "มะ...เมื่อกี้มันไม่ใช่นะ!!!" "ฮ่ะๆๆ เอาน่าๆ ฉันวางไว้ตรงนี้ล่ะ ถ้าอยากกินเมื่อไหร่ก็ออกมาหยิบแล้วกัน" จากนั้นเขาก็เดินลงไป
อามาร่าซึ่งอยู่ในห้อง เธอพยายามเอาหูแนบประตูเพื่อฟังดูว่าเฮลิออสไปหรือยัง เมื่อได้ยินเสียงเดินห่างออกไป เธอก็เอื้อมมือไปจับลูกบิด
"อ้อ อามาร่า..." เฮลิออสส่งเสียงบอก ซึ่งอามาร่าตกใจจนเอามือออกห่างจากลูกบิด ใจของเธอสั่นราวกลองศึก รอลุ้นอยู่ว่าเขาจะทำอะไรต่อ "ถ้ากินเสร็จแล้ววางไว้ที่เดิมนะ เดี๋ยวฉันล้างให้ก็ได้" แล้วก็เงียบไป เขาคิดในใจว่า "คงจะไม่สบายสินะ งั้นเราทำให้ดีกว่า"
เมื่อแน่ใจว่าเขาออกห่างไปไกลแล้ว อามาร่าค่อยๆเปิดประตูอย่างเบาที่สุด แล้วเธอค่อยๆย่องออกมา เหลียวซ้ายแลขวา เมื่อเห็นว่าปลอดภัยก็ถอนหายใจเล็กน้อย แล้วมองดูอาหารที่วางไว้ข้างหน้าของตน แล้วก็ยิ้ม
..........................................................................................
วันถัดมา
แน่นอนว่า ตั้งแต่เช้า เขาก็ต้องตื่น เพราะถูกอามาร่าลากให้ไปเที่ยว
และตอนนี้ก็อยู่ที่พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ
"นี่เฮลี่ ดูปลานี่สิ น่ารักดีเนอะ" อามาร่าชี้ให้เฮลิออสดู ท่าทางของเธอดูตื่นเต้นมาก จนเขาแปลกใจ แต่ก็ไม่สงสัยอะไรคิดว่าเป็นปกติน่ะดีอยู่แล้ว
เหล่ามัจฉาเวียนว่ายอยู่ในตู้แสดงขนาดต่างๆทั้งเล็กทั้งใหญ่ แม้ว่ามันเหล่านั้นจะถูกขังอยู่ในที่ๆคล้ายกับธรรมชาติของมัน แต่จริงๆแล้วมันก็ถูกกักอาณาเขตเอาไว้ คิดๆไปก็น่าสงสาร หากแต่ว่าความไม่ใช่ธรรมชาตินั้นกลับดูสวยงามในแบบของมัน
เฮลิออสเองก็ชำเลืองมองอามาร่าอยู่บ่อยๆ เพราะในวันนี้เธอดูร่าเริงเป็นพิเศษ
แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่เขาจะต้องคอยแอบมองเธอเลย เหตุผลจริงๆก็คือ วันนี้อามาร่าดูสวยกว่าปกติ
แม้ว่าปกติจะอยู่ด้วยกันตลอดจนเป็นเรื่องธรรมดา แต่เขากลับพึ่งรู้ว่าจริงๆแล้วอามาร่านั้นงดงามมาก เล่นเอาเขาไม่กล้ามองเธอตรงๆ
"ปกติเธอดูดีอยู่นะ แต่วันนี้รู้สึกว่าจะสวยกว่าเดิม แย่สิ ไม่กล้ามองตรงๆเลย" เขาคิดแล้วพยายามหลบสายตาไปทางอื่น ทำเป็นดูปลาไปเรื่อย จนทั้งคู่เดินมาถึงร้านของฝาก "เฮลี่ เข้าไปดูกันเถอะ" "อ๊ะ เดี๋ยว รอด้วยสิ" เฮลิออสรีบตามไปอย่างรวดเร็ว
"ขอบคุณมากค่ะ" เสียงของพนักงานขายของกล่าวขอบคุณด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส แต่คนที่จ่ายอย่างเฮลิออสแทบจะร้องไห้
"นี่อามาร่า..." "มีอะไรเหรอ?" "อึก" เขาจำเป็นต้องกล้ำกลืนคำพูดที่คิดจะพูดออกไปว่า "ฉันไม่ค่อยมีเงินนะ ใช้ให้มันน้อยๆหน่อยสิเธอ เธอก็รวยนี่ แล้วทำไมให้ฉันออกล่ะ?" กลายเป็น "เปล่า ไม่มีอะไร" แล้วคิดว่า "เห็นหน้ามีความสุขแบบนั้นแล้วว่าไม่ลงแฮะ" แล้วหลบหน้าไปทางอื่น
อามาร่าสะกิดแขนของเขา "มีอะไร?" เขาหันกลับมา
อามาร่ายิ้ม เธอกอดถุงใส่ของที่เขาซื้อให้ไว้แน่น แล้วกล่าวว่า "ขอบคุณมากนะ เฮลี่"
เขาหลบไปมองทางอื่น แล้วพูดอย่างตะกุกตะกักว่า "อะ...อะไรเล่า? แค่นี้เอง ไม่ต้องขอบคุณหรอกน่า"
แน่นอนว่าทำแก้เขิน
"แหม พวกคุณสองคนนี้เป็นแฟนกันสินะคะ" พนักงานสาวในร้านยิ้มแล้วเอามือป้องปาก ซึ่งเฮลิออสรีบปฏิเสธ "มะๆๆๆๆ ไม่ใช่นะครับ ไม่ใช่แน่นอน เนอะ อามาร่า..." แล้วเขาก็หันไปขอความเห็นจากอามาร่า
อามาร่าในตอนนี้หน้าแดงด้วยความเขิน "เฮ้ย หมายความว่าไงอาการแบบนี้?" เฮลิออสคิด ซึ่งนั่นยิ่งทำให้พนักงานสาวยิ่งยิ้มเข้าไปอีก "แหมๆ"
แต่เรื่องราวก็ผ่านไปอย่างดี เฮลิออสพยายามจะอธิบาย แต่ไม่ว่าอย่างไรคุณพนักงานสองคนนั้นก็คิดแต่ว่าทั้งสองคนเป็นแฟนกัน ซึ่งอามาร่าก็ไม่ได้มีความเห็นอะไร
หลังจากออกจากร้าน
"คุณคนขายนี่พูดอะไรก็ไม่รู้เนอะอามาร่า" "นะ...นั่นสินะ" แล้วก็จบบทสนธนาแค่นั้น
แต่ดูเหมือนว่า หลังจากที่ชมพิพิธภัณฑ์ไปอีกซักพัก อามาร่าก็กลับมาร่าเริงตามปกติ "ฮะๆๆ เฮลี่ ดูปลานี่สิ ตัวใหญ่ดีนะ" "อะ...อืม" เฮลิออสได้แต่ตอบกลับไปสั้นๆเพราะไม่กล้ามองอามาร่าตรงๆ แล้วเขาก็กำลังคิดอะไรบางอย่าง
"ฉันกับอามาร่าเนี่ยนะเป็นแฟนกัน ก็แค่อยู่ด้วยกันเฉยๆน่า...แต่จะว่าไปก็น่ารักไม่ใช่เล่นนะ ทำเอาเราใจเต้นเลย ทั้งๆที่ปกติก็ไม่เคยคิดอะไรแท้ๆ แต่เพราะคำพูดของคุณคนขายนั่นแหละ"
ก่อนจะออกมาจากร้าน
อามาร่าเดินออกไปก่อน และเฮลิออสกำลังจะตามไป "นี่ๆ เดี๋ยวสิ คุณลูกค้า" พนักงานขายของเรียกเขาไว้ "มีอะไรครับ?" แต่เธอกลับกวักมือเรียกเขาให้เข้ามาใกล้ๆ ซึ่งเขาก็เดินเข้าไป เธอจึงกระซิบที่หูของเขา "ฉันว่าผู้หญิงคนนั้นต้องชอบคุณแน่เลยคุณลูกค้า" พอได้ยินดังนั้นเขาก็รีบถอยออกห่างทันที
แล้วก็ปฏิเสธ "มะๆๆๆ ไม่มีทางหรอกครับ" "เอาน่าๆ ยังไงซะคนที่ชวนคุณลูกค้ามาก็ต้องเป็นเธออยู่แล้วสินะ" "อ้า..." เขาตอบ
พนักงานขายของหยิบอะไรบางอย่างใส่ในมือของเขา แล้วกระซิบว่า "เอานี่ไปให้เธอหลังจากเที่ยวชมพิพิธภัณฑ์เสร็จแล้วด้วยนะ อย่าลืมซะละ ฉันรับประกันได้ว่าเธอต้องดีใจแน่ๆ" "???" "เฮลี่?" เสียงของอามาร่าเรียกเขาดังขึ้น กลบความสงสัยทั้งหมดไปชั่วขณะ "มีอะไรหรือเปล่า?" เธอที่ตอนนี้อยู่ข้างหลังเขาถามอย่างเป็นห่วง "มะ ไม่มีอะไรหรอก" เขาเอาของที่พนักงานขายของให้มาแอบใส่ในกระเป๋าของเขา "งะ...งั้นไปกันเถอะ ไปล่ะนะครับคุณคนขาย" เขายิ้มอย่างฝืนๆแล้วก็เดินออกไป ซึ่งพนักงานขายของก็ยิ้มตอบ สร้างความงุนงงให้กับอามาร่า
"ว่าแต่จะให้ตอนไหนดี เอาไว้ให้ตอนก่อนจะกลับแล้วกัน" เขาคิดพลางเดินตามอามาร่าซึ่งนำเขาไปก่อนเล็กน้อย สายตาของเขามองเธออยู่อย่างลับๆ
...................................................................................
เฮลิออสที่อยู่ในสภาพราวกับคนกำลังจะตาย กับอามาร่าที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยความสนุกตื่นเต้น เดินออกมาจากพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ
"เหนื่อยเป็นบ้า ไม่นึกเลยว่าข้างในจะมีแต่พวกคนรักกัน เล่นเอาทำอะไรไม่ถูกเลย แถมบางคนยังสวีตกันแบบไม่อายฟ้าอายดินอีก แต่ถึงเอ็งจะไม่อาย แต่ฉันอายนะเฟ้ย!!!" แน่นอนว่าเฮลิออสก็แค่คิดด้วยความหมั่นไส้ "แต่ว่าอามาร่าดูสนุกดีนี่นะ จะว่าไปมีแต่เราหรือเปล่าที่ระแวงไปเอง"
"คุ้มมากๆสมกับที่ถูกรางวัลเลย ทั้งปลาไอ้นั่น ปลาไอ้โน่น ปลาไอ้นี่ ฯลฯ ตื่นเต้นสุดๆเลยว่ามั้ยเฮลี่" "ใช่ตื่นเต้นสุดๆเลย" แต่คนละความหมาย "แต่ไม่นึกเลยนะว่าไอตรงที่ที่ลึกๆแล้วจะมีแต่พวกนั้น" "พวกนั้น?" "อ๋อ เปล่า ช่างเถอะ" "???" "อ๊ะ! อามาร่า นี่ฉันให้" เฮลิออสหยิบอะไรบางอย่างออกจากกระเป๋า
มันเป็นอัญมณีสีครามราวกับท้องทะเล แค่เห็นก็รู้สึกถึงความกว้างใหญ่ไพศาลของมหาสมุทรที่ยากหยั่งถึง แต่ก็แฝงไปด้วยความงดงามของธรรมชาติที่น่าตื่นตา
"หวะ...หวังว่าเธอคงจะชอบมันนะ" เขาพูดโดยที่หลบตา แต่ในใจคิดว่า "ไหนบอกว่าชอบไงล่ะคุณพนักงาน แต่นี่ทำหน้าตกใจแบบนั้น คงจะไม่ชอบสินะ"
อามาร่าผู้ยืนตะลึงกับมัน แต่แล้วเธอก็ยิ้มแล้วยื่นมือไปรับมาไว้ จากนั้นก็ยกมือขึ้นนั้นระดับเดียวกับหัวใจ กำไว้อย่างมั่น
"ฉันไม่รู้นะว่านายได้มาได้ยังไง แต่ว่าขอบคุณมากนะ ฉันจะรักษามันเป็นอย่างดีเลย" เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่นนวลอ่อนโยนสื่อมาจากใจ
เฮลิออสรู้สึกเขินนิดหน่อยก็พูดว่า "ไม่เป็นไรหรอก ถ้าชอบก็ดีแล้วล่ะ...หืมม...อามาร่า?..."
เขาต้องหยุดคำพูดของเขาลงเพราะไม่อาจพูดอะไรต่อไปได้
ปากของเขาตอนนี้นั้นประกบกับริมฝีปากนุ่มๆของอามาร่า แม้จะไม่ได้ดูดดื่มแบบตอนจูบกับลูน่า แต่กลับรู้สึกถึงความอบอุ่นจากเธอนั้นส่งมาถึงเขา เฮลิออสได้แต่ตะลึงจนยืนนิ่งไปกับที่
อามาร่าเป็นคนถอนตัวออกไปก่อน เฮลิออสซึ่งตอนนี้กำลังใช้สมองประมวลผลจากเหตุการณ์เมื่อครู่ก็ยังคงใช้สมองอย่างหนัก แน่นอนว่าหนักจนควันขึ้น
แต่แล้วหน้าของเขาก็แดงขึ้นเรื่อยๆ "ทะๆๆๆๆ...ทำอะไรของเธอเนี่ยอามาร่า?" เขาถามขึ้นเสียงแทบจะเป็นตะโกน แต่อีกฝ่ายกลับหัวเราะแทนคำตอบ "ฮะๆๆ นายทำหน้าตลกดีนะเนี่ย" "
ไม่ตลกนะอามาร่า!!!"
"แล้วคิดว่าฉันทำเล่นๆเหรอ?"
"อึก" ในใจเขาก็คิดว่าก็จริง อามาร่าแม้จะดูแบบนี้แต่กลับไม่มีท่าทีว่าจะเล่นเลยซักนิด คงไม่ใช่ว่า...
"ฉันรักนายนะ เฮลิออส" เธอพูดพร้อมทั้งรอยยิ้ม
.................................................................................................................
ห้องที่ค่อนข้างมืด แต่ก็สามารถมองเห็นได้ด้วยแสงไฟสลัวจากหลอดทดลองมากมาย ภายในหลอดทดลองพวกนั้นเต็มไปด้วยของเหลวบางอย่างซึ่งสามารถส่องแสงได้
ภายในหลอดทดลองเหล่านั้นมีอยู่อันหนึ่งที่มีอะไรบางอย่างอยู่
เสียงเปิดประตูดังขึ้น แสงจากภายนอกส่องเข้ามาทำลายความมืดชั่วขณะหนึ่ง ก่อนที่จะมืดลงอีกครั้งตามด้วยเสียงกระทบกันของประตูที่ปิดลง
ร่างของคนคนหนึ่งเดินย่างเข้ามาอย่างช้าๆ ผ่านเครื่องมือทดลองเหล่านั้นไปอย่างไม่สนใจ และเขาก็หยุดลงหน้าหลอดทดลองที่อยู่ข้างหน้า
คนผู้นั้นสวมผ้าคลุมจนไม่อาจรู้ได้ว่าเป็นใคร ร่างสูงโปร่งนั้นกำลังจ้องไปยังหญิงสาวซึ่งอยู่ในหลอดทดลอง
...............................................................................................
"เฮลี่ มีจดหมายมาแน่ะ ออกไปเอาหน่อยสิ" อามาร่าซึ่งนั่งดูโทรทัศน์อยู่ตะโกนใช้เฮลิออสซึ่งนอนอยู่บนห้องลงไปรับจดหมาย
เฮลิออสได้ยินดังนั้นก็ลงมา ขณะที่ลงบันไดเขาก็บ่นเบาๆว่า "อยู่ข้างล่างแท้ๆ ยังจะให้ฉันลงมาอีก ฮ้าว..." เฮลิออสเอามือป้องปาก เขาเห็นอามาร่ากำลังนั่งดูโทรทัศน์อย่างใจจดใจจ่อ
จากที่เขาไม่ค่อยพอใจในทีแรก แต่ก็ต้องเปลี่ยนใจเมื่อได้เห็นเธอดูโทรทัศน์อย่างสนุกสนาน แล้วเขาก็ยิ้มออกมา "ถ้าได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปตลอดก็ดีสิ" เขาคิด แต่อามาร่าที่หันมาก็เร่งให้เขาลงไปเอาจดหมาย ซึ่งเขาก็รีบไปแต่โดยดี
ขณะที่เดินลงบันไดวัดลงมาเพื่อไปรับจดหมาย เฮลิออสก็คิดไปพลางๆ "เอ วันนี้แม่หายไปไหนนะ? แต่จะว่าไปช่วงนี้ก็รู้สึกว่าจะหายไปบ่อยอยู่นะ แต่คงจะไปทำธุระล่ะมั้ง... เอ เมื่อกี้ก็ลืมถามอามาร่า เดี๋ยวกลับไปค่อยถามดีกว่า จะว่าไปแล้วช่วงนี้ก็ไม่ค่อยเห็นลูน่าเลยแหะ" เฮลิออสคิดพลางเอามือจับปลายคาง จากนั้นก็คิดอะไรเพลินๆอีกพักหนึ่ง จนถึงชั้นล่างสุด
เฮลิออสรับจดหมายมา ซึ่งมีอยู่สองฉบับ "ของใครล่ะเนี่ย? เอ๊ะ! ของแม่ อีกอันนึงล่ะ..." ว่าแล้วเขาก็มองที่อีกซอง "เออ...ฉันนี่ก็คิดอะไรแปลกๆ อีกอันก็ต้องเป็นของเจ้าของบ้านอยู่แล้วสิ" ใช่ อีกซองเป็นของอามาร่า แล้วเขาก็รีบเดินขึ้นไป "ว่าแต่ทำไมถึงมีของส่งมาให้แม่ที่นี่นะ รู้ได้ไง?"
.........................................................................................
กลับขึ้นไปที่บ้าน
เฮลิออสเอาจดหมายไปให้อามาร่า
"อ๊า นี่มันตั๋วไปเที่ยวนี่นา" อามาร่าร้องขึ้นแล้วรีบแกะซองออกดู "โฮ่ ดีจังนะ" เฮลิออสพูดขึ้น แต่อามาร่าก็หยุดอาการดีใจไว้ แล้วชำเลืองสายตามายังเขา "เฮลี่...พรุ่งนี้นะ...นายว่าง...ใช่มั้ย?" อามาร่าถามขึ้นเสียงสั่นๆ ซึ่งสร้างความแปลกใจให้แก่เขาเล็กน้อย "อืม...ก็ไม่ได้ทำอะไรนะ มีอะไรเหรอ?"
เมื่อได้ยินเช่นนั้น อามาร่าแอบถอนหายใจอย่างโล่งอก แล้วก็เบาๆว่า "เฮ้อ...ผ่านไปได้ขึ้นนึงละ" "อะไรผ่านไปขั้นนึงเหรอ?" เฮลิออสถามขึ้น อามาร่าตกใจจึงหันไปมอง "ปะ...เปล่า ไม่มี..."
แต่ทว่า...หน้าของเฮลิออสนั้นอยู่ใกล้มาก แค่ขยับนิดเดียวก็ชนกันได้ "ว้ายยย!!!" เธอต้องขึ้น แล้วก็ถอยตัวไปห่างๆ เฮลิออสก็ได้แต่งงๆว่าเธอเป็นอะไร "เป็นอะไรรึเปล่าอามาร่า? เห็นเธอแปลกๆไปนะ" "มะ...ไม่เป็นอะไรทั้งนั้นแหละ อ๊ะ จริงด้วย เอานี่ไป" จากนั้นเธอก็เอาของที่อยู่ในมือของเธอให้เขา "ตั๋ว?" เฮลิออสจ้องด้วยความสงสัย "ของเธอไม่ใช่เหรอ? เอามาให้ฉันทำไม?" "มันเป็นตั๋วคู่ย่ะ! ก็ว่างไม่ใช่เหรอ? ฉันก็จะให้นายไปกับฉันไง!!!" เธอกระแทกเสียงขึ้นแล้วก็รีบวิ่งขึ้นไปบนห้อง ซึ่งแม้จะอยู่ข้างล่างแต่เขาก็ได้ยินเสียงปิดประตูดังอย่างชัดเจน ตามด้วยเสียงล็อคประตู
เขาได้ยินดังนั้นก็รีบตามขึ้นไปอย่างรีบเร่ง แล้วตะโกมหน้าห้อง
"เฮ้ย!! อามาร่า อย่าล็อคสิ ถ้าล็อคแล้วฉันจะเข้าไปยังไงล่ะ?" "นายก็ไม่ต้องเข้ามาสิ!!!" "แล้วฉันจะนอนได้ยังไงเล่า?" "นายก็นอนข้างนอกไปสิยะ!!!" "เฮ้ย!!!"
จากนั้นก็ไร้เสียงใดๆตอบกลับมาจากอามาร่า "คงจะเอาจริงสินะ" เฮลี่ออสเดินลงมาชั้นล่างอย่างง่ายดาย เพราะรู้ว่าคงจะไม่มีประโยชน์ เขานั่งโซฟาแล้วดูโทรทัศน์ที่เปิดค้างไว้ "ดูสิ ขึ้นไปก็ไม่ปิด เปลืองไฟตาย"
ขณะที่ดูโทรทัศน์ เวลาก็ล่วงเลยผ่านไปจนไม่ทันสังเกตก็ค่ำเสียแล้ว
"อ๊า หิวจัง ทำอะไรกินดีกว่า"
ว่าแล้วเขาก็เข้าไปในห้องครัวแล้วจัดการทำอาหาร "เอ ว่าแต่ทำไมอามาร่าไม่ลงมานะ หรือว่าจะไม่สบายกัน? งั้นทำไปให้ดีกว่า" ว่าแล้วเขาก็จัดการทำอาหารอย่างตั้งใจ
ผ่านไปไม่นาน อาหารที่เขาทำก็ถูกจัดใส่ภาชนะเรียบร้อย เขาหยิบมันใส่ถาดแล้วก็ยกขึ้นไป
เฮลิออสหยุดยืนอยู่หน้าห้อง แล้วก็เคาะประตูเรียก "อามาร่า ฉันทำอาหารมาให้ หิวแล้วใช่มั้ยล่ะ?" "ฉันไม่หิว" เสียงตอบกลับมายืนกราน แต่แล้วกลับมีเสียงดังโครกครากดังตามมา "ไหนบอกว่าไม่หิวไง?" "มะ...เมื่อกี้มันไม่ใช่นะ!!!" "ฮ่ะๆๆ เอาน่าๆ ฉันวางไว้ตรงนี้ล่ะ ถ้าอยากกินเมื่อไหร่ก็ออกมาหยิบแล้วกัน" จากนั้นเขาก็เดินลงไป
อามาร่าซึ่งอยู่ในห้อง เธอพยายามเอาหูแนบประตูเพื่อฟังดูว่าเฮลิออสไปหรือยัง เมื่อได้ยินเสียงเดินห่างออกไป เธอก็เอื้อมมือไปจับลูกบิด
"อ้อ อามาร่า..." เฮลิออสส่งเสียงบอก ซึ่งอามาร่าตกใจจนเอามือออกห่างจากลูกบิด ใจของเธอสั่นราวกลองศึก รอลุ้นอยู่ว่าเขาจะทำอะไรต่อ "ถ้ากินเสร็จแล้ววางไว้ที่เดิมนะ เดี๋ยวฉันล้างให้ก็ได้" แล้วก็เงียบไป เขาคิดในใจว่า "คงจะไม่สบายสินะ งั้นเราทำให้ดีกว่า"
เมื่อแน่ใจว่าเขาออกห่างไปไกลแล้ว อามาร่าค่อยๆเปิดประตูอย่างเบาที่สุด แล้วเธอค่อยๆย่องออกมา เหลียวซ้ายแลขวา เมื่อเห็นว่าปลอดภัยก็ถอนหายใจเล็กน้อย แล้วมองดูอาหารที่วางไว้ข้างหน้าของตน แล้วก็ยิ้ม
..........................................................................................
วันถัดมา
แน่นอนว่า ตั้งแต่เช้า เขาก็ต้องตื่น เพราะถูกอามาร่าลากให้ไปเที่ยว
และตอนนี้ก็อยู่ที่พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ
"นี่เฮลี่ ดูปลานี่สิ น่ารักดีเนอะ" อามาร่าชี้ให้เฮลิออสดู ท่าทางของเธอดูตื่นเต้นมาก จนเขาแปลกใจ แต่ก็ไม่สงสัยอะไรคิดว่าเป็นปกติน่ะดีอยู่แล้ว
เหล่ามัจฉาเวียนว่ายอยู่ในตู้แสดงขนาดต่างๆทั้งเล็กทั้งใหญ่ แม้ว่ามันเหล่านั้นจะถูกขังอยู่ในที่ๆคล้ายกับธรรมชาติของมัน แต่จริงๆแล้วมันก็ถูกกักอาณาเขตเอาไว้ คิดๆไปก็น่าสงสาร หากแต่ว่าความไม่ใช่ธรรมชาตินั้นกลับดูสวยงามในแบบของมัน
เฮลิออสเองก็ชำเลืองมองอามาร่าอยู่บ่อยๆ เพราะในวันนี้เธอดูร่าเริงเป็นพิเศษ
แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่เขาจะต้องคอยแอบมองเธอเลย เหตุผลจริงๆก็คือ วันนี้อามาร่าดูสวยกว่าปกติ
แม้ว่าปกติจะอยู่ด้วยกันตลอดจนเป็นเรื่องธรรมดา แต่เขากลับพึ่งรู้ว่าจริงๆแล้วอามาร่านั้นงดงามมาก เล่นเอาเขาไม่กล้ามองเธอตรงๆ
"ปกติเธอดูดีอยู่นะ แต่วันนี้รู้สึกว่าจะสวยกว่าเดิม แย่สิ ไม่กล้ามองตรงๆเลย" เขาคิดแล้วพยายามหลบสายตาไปทางอื่น ทำเป็นดูปลาไปเรื่อย จนทั้งคู่เดินมาถึงร้านของฝาก "เฮลี่ เข้าไปดูกันเถอะ" "อ๊ะ เดี๋ยว รอด้วยสิ" เฮลิออสรีบตามไปอย่างรวดเร็ว
"ขอบคุณมากค่ะ" เสียงของพนักงานขายของกล่าวขอบคุณด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส แต่คนที่จ่ายอย่างเฮลิออสแทบจะร้องไห้
"นี่อามาร่า..." "มีอะไรเหรอ?" "อึก" เขาจำเป็นต้องกล้ำกลืนคำพูดที่คิดจะพูดออกไปว่า "ฉันไม่ค่อยมีเงินนะ ใช้ให้มันน้อยๆหน่อยสิเธอ เธอก็รวยนี่ แล้วทำไมให้ฉันออกล่ะ?" กลายเป็น "เปล่า ไม่มีอะไร" แล้วคิดว่า "เห็นหน้ามีความสุขแบบนั้นแล้วว่าไม่ลงแฮะ" แล้วหลบหน้าไปทางอื่น
อามาร่าสะกิดแขนของเขา "มีอะไร?" เขาหันกลับมา
อามาร่ายิ้ม เธอกอดถุงใส่ของที่เขาซื้อให้ไว้แน่น แล้วกล่าวว่า "ขอบคุณมากนะ เฮลี่"
เขาหลบไปมองทางอื่น แล้วพูดอย่างตะกุกตะกักว่า "อะ...อะไรเล่า? แค่นี้เอง ไม่ต้องขอบคุณหรอกน่า"
แน่นอนว่าทำแก้เขิน
"แหม พวกคุณสองคนนี้เป็นแฟนกันสินะคะ" พนักงานสาวในร้านยิ้มแล้วเอามือป้องปาก ซึ่งเฮลิออสรีบปฏิเสธ "มะๆๆๆๆ ไม่ใช่นะครับ ไม่ใช่แน่นอน เนอะ อามาร่า..." แล้วเขาก็หันไปขอความเห็นจากอามาร่า
อามาร่าในตอนนี้หน้าแดงด้วยความเขิน "เฮ้ย หมายความว่าไงอาการแบบนี้?" เฮลิออสคิด ซึ่งนั่นยิ่งทำให้พนักงานสาวยิ่งยิ้มเข้าไปอีก "แหมๆ"
แต่เรื่องราวก็ผ่านไปอย่างดี เฮลิออสพยายามจะอธิบาย แต่ไม่ว่าอย่างไรคุณพนักงานสองคนนั้นก็คิดแต่ว่าทั้งสองคนเป็นแฟนกัน ซึ่งอามาร่าก็ไม่ได้มีความเห็นอะไร
หลังจากออกจากร้าน
"คุณคนขายนี่พูดอะไรก็ไม่รู้เนอะอามาร่า" "นะ...นั่นสินะ" แล้วก็จบบทสนธนาแค่นั้น
แต่ดูเหมือนว่า หลังจากที่ชมพิพิธภัณฑ์ไปอีกซักพัก อามาร่าก็กลับมาร่าเริงตามปกติ "ฮะๆๆ เฮลี่ ดูปลานี่สิ ตัวใหญ่ดีนะ" "อะ...อืม" เฮลิออสได้แต่ตอบกลับไปสั้นๆเพราะไม่กล้ามองอามาร่าตรงๆ แล้วเขาก็กำลังคิดอะไรบางอย่าง
"ฉันกับอามาร่าเนี่ยนะเป็นแฟนกัน ก็แค่อยู่ด้วยกันเฉยๆน่า...แต่จะว่าไปก็น่ารักไม่ใช่เล่นนะ ทำเอาเราใจเต้นเลย ทั้งๆที่ปกติก็ไม่เคยคิดอะไรแท้ๆ แต่เพราะคำพูดของคุณคนขายนั่นแหละ"
ก่อนจะออกมาจากร้าน
อามาร่าเดินออกไปก่อน และเฮลิออสกำลังจะตามไป "นี่ๆ เดี๋ยวสิ คุณลูกค้า" พนักงานขายของเรียกเขาไว้ "มีอะไรครับ?" แต่เธอกลับกวักมือเรียกเขาให้เข้ามาใกล้ๆ ซึ่งเขาก็เดินเข้าไป เธอจึงกระซิบที่หูของเขา "ฉันว่าผู้หญิงคนนั้นต้องชอบคุณแน่เลยคุณลูกค้า" พอได้ยินดังนั้นเขาก็รีบถอยออกห่างทันที
แล้วก็ปฏิเสธ "มะๆๆๆ ไม่มีทางหรอกครับ" "เอาน่าๆ ยังไงซะคนที่ชวนคุณลูกค้ามาก็ต้องเป็นเธออยู่แล้วสินะ" "อ้า..." เขาตอบ
พนักงานขายของหยิบอะไรบางอย่างใส่ในมือของเขา แล้วกระซิบว่า "เอานี่ไปให้เธอหลังจากเที่ยวชมพิพิธภัณฑ์เสร็จแล้วด้วยนะ อย่าลืมซะละ ฉันรับประกันได้ว่าเธอต้องดีใจแน่ๆ" "???" "เฮลี่?" เสียงของอามาร่าเรียกเขาดังขึ้น กลบความสงสัยทั้งหมดไปชั่วขณะ "มีอะไรหรือเปล่า?" เธอที่ตอนนี้อยู่ข้างหลังเขาถามอย่างเป็นห่วง "มะ ไม่มีอะไรหรอก" เขาเอาของที่พนักงานขายของให้มาแอบใส่ในกระเป๋าของเขา "งะ...งั้นไปกันเถอะ ไปล่ะนะครับคุณคนขาย" เขายิ้มอย่างฝืนๆแล้วก็เดินออกไป ซึ่งพนักงานขายของก็ยิ้มตอบ สร้างความงุนงงให้กับอามาร่า
"ว่าแต่จะให้ตอนไหนดี เอาไว้ให้ตอนก่อนจะกลับแล้วกัน" เขาคิดพลางเดินตามอามาร่าซึ่งนำเขาไปก่อนเล็กน้อย สายตาของเขามองเธออยู่อย่างลับๆ
...................................................................................
เฮลิออสที่อยู่ในสภาพราวกับคนกำลังจะตาย กับอามาร่าที่มีใบหน้าเต็มไปด้วยความสนุกตื่นเต้น เดินออกมาจากพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ
"เหนื่อยเป็นบ้า ไม่นึกเลยว่าข้างในจะมีแต่พวกคนรักกัน เล่นเอาทำอะไรไม่ถูกเลย แถมบางคนยังสวีตกันแบบไม่อายฟ้าอายดินอีก แต่ถึงเอ็งจะไม่อาย แต่ฉันอายนะเฟ้ย!!!" แน่นอนว่าเฮลิออสก็แค่คิดด้วยความหมั่นไส้ "แต่ว่าอามาร่าดูสนุกดีนี่นะ จะว่าไปมีแต่เราหรือเปล่าที่ระแวงไปเอง"
"คุ้มมากๆสมกับที่ถูกรางวัลเลย ทั้งปลาไอ้นั่น ปลาไอ้โน่น ปลาไอ้นี่ ฯลฯ ตื่นเต้นสุดๆเลยว่ามั้ยเฮลี่" "ใช่ตื่นเต้นสุดๆเลย" แต่คนละความหมาย "แต่ไม่นึกเลยนะว่าไอตรงที่ที่ลึกๆแล้วจะมีแต่พวกนั้น" "พวกนั้น?" "อ๋อ เปล่า ช่างเถอะ" "???" "อ๊ะ! อามาร่า นี่ฉันให้" เฮลิออสหยิบอะไรบางอย่างออกจากกระเป๋า
มันเป็นอัญมณีสีครามราวกับท้องทะเล แค่เห็นก็รู้สึกถึงความกว้างใหญ่ไพศาลของมหาสมุทรที่ยากหยั่งถึง แต่ก็แฝงไปด้วยความงดงามของธรรมชาติที่น่าตื่นตา
"หวะ...หวังว่าเธอคงจะชอบมันนะ" เขาพูดโดยที่หลบตา แต่ในใจคิดว่า "ไหนบอกว่าชอบไงล่ะคุณพนักงาน แต่นี่ทำหน้าตกใจแบบนั้น คงจะไม่ชอบสินะ"
อามาร่าผู้ยืนตะลึงกับมัน แต่แล้วเธอก็ยิ้มแล้วยื่นมือไปรับมาไว้ จากนั้นก็ยกมือขึ้นนั้นระดับเดียวกับหัวใจ กำไว้อย่างมั่น
"ฉันไม่รู้นะว่านายได้มาได้ยังไง แต่ว่าขอบคุณมากนะ ฉันจะรักษามันเป็นอย่างดีเลย" เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่นนวลอ่อนโยนสื่อมาจากใจ
เฮลิออสรู้สึกเขินนิดหน่อยก็พูดว่า "ไม่เป็นไรหรอก ถ้าชอบก็ดีแล้วล่ะ...หืมม...อามาร่า?..."
เขาต้องหยุดคำพูดของเขาลงเพราะไม่อาจพูดอะไรต่อไปได้
ปากของเขาตอนนี้นั้นประกบกับริมฝีปากนุ่มๆของอามาร่า แม้จะไม่ได้ดูดดื่มแบบตอนจูบกับลูน่า แต่กลับรู้สึกถึงความอบอุ่นจากเธอนั้นส่งมาถึงเขา เฮลิออสได้แต่ตะลึงจนยืนนิ่งไปกับที่
อามาร่าเป็นคนถอนตัวออกไปก่อน เฮลิออสซึ่งตอนนี้กำลังใช้สมองประมวลผลจากเหตุการณ์เมื่อครู่ก็ยังคงใช้สมองอย่างหนัก แน่นอนว่าหนักจนควันขึ้น
แต่แล้วหน้าของเขาก็แดงขึ้นเรื่อยๆ "ทะๆๆๆๆ...ทำอะไรของเธอเนี่ยอามาร่า?" เขาถามขึ้นเสียงแทบจะเป็นตะโกน แต่อีกฝ่ายกลับหัวเราะแทนคำตอบ "ฮะๆๆ นายทำหน้าตลกดีนะเนี่ย" "
ไม่ตลกนะอามาร่า!!!"
"แล้วคิดว่าฉันทำเล่นๆเหรอ?"
"อึก" ในใจเขาก็คิดว่าก็จริง อามาร่าแม้จะดูแบบนี้แต่กลับไม่มีท่าทีว่าจะเล่นเลยซักนิด คงไม่ใช่ว่า...
"ฉันรักนายนะ เฮลิออส" เธอพูดพร้อมทั้งรอยยิ้ม
.................................................................................................................
Wing of Destiny ตอนที่ 35
[IMG]
