นิทานจากชายชรา...

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย deadzero เมื่อ 2013-10-7 21:03

ในร้านเหล้าร้านนึง ภายในร้านค่อนข้างเก่าและหรุดโทรม โต๊ะทุกโต๊ะมีฝุ่นเกาะอยู่จนเหมือนมีคนนำแป้งมาโรย โคมไฟที่ท่าทางไม่มั่นคง เหมือนพร้อมจะตกใส่หัวคนที่อยู่ข้างล่างได้ทุกเมื่อ

มีเพียงชายหนุ่มคนเดียวที่นั่งดีดเหรียญอยู่ที่โต๊ะตรงกลาง

จากนั้นไม่นาน

' เอี้ยด ' เสียงประตูปีกค้างคาวเปิดออก พร้อมด้วยเสียงฝีเท้าของชายชราที่หอบสัมภาระที่หลังไว้อย่างมากมาย เขาเดินตรงเข้ามาที่ชายหนุ่มคนนั้น

" ที่นี้ไม่มีบาร์เทรนเดอร์ รึพ่อหนุ่ม " ชายชราพูดด้วยเสียงที่แหบแห้งเช่นคนที่ขาดน้ำมานาน

" อ่อ ถ้าท่านต้องการอะไร ท่านสามารถหยิบได้อย่างอิสระเลยครับ " ชายหนุ่มหยุดดีดเหรียญเลยหันมาพูดกับชายชรา

" อย่างงั้นหรอกรึ งั้นข้าไม่เกรงใจละนะ " ชายชราเดินตรงไปที่ตู้เก็บขวดเหล้า พร้อมกับหยิบเหล้าขวดที่ดูท่าทางใหม่และแพงที่สุดออกมา

แล้วเขาก็เดินกลับมานั่งที่โต๊ะเดียวกับชายหนุ่มคนนั้น

" เอาหน่อยไหมพ่อหนุ่ม " ชายชราพูดพร้อมยื่นขวดเหล้าให้ชายหนุ่ม

" ขอบคุณครับ แต่ไม่จะดีกว่า เพราะผมไม่ชอบการกินเหล้าเท่าไร " ชายหนุ่มตอบกลับไป

" งั้นหรอกรึ แล้ว ทำไมร้านนี้มันถึงดูโทรมเหมือนไร้คนมาทำสะอาดเยี่ยงนี้ละ " ชายชราถามชายหนุ่มพร้อมกับมองไปรอบๆร้าน

" คงเป็นเพราะที่นี้มันร้างมานานแล้วละครับท่าน ผมเองก็ไม่รู้หรอก ผมแค่อยากมานั่งเล่นสบายๆน่ะครับ " ชายหนุ่มตอบกลับไป

" งั้นหรอกหรอ อ่า แต่เจ้าหนุ่ม เจ้าอยากฟังข้าเล่านิทานสักเรื่องไหม เผื่อจะทำให้เจ้ารู้สึกสนุกขึ้นบ้าง " ชายชราถามชายหนุ่ม พร้อมกับเปิดจุกเหล้า และรินเหล้าเข้าปากของตน

" ก็ดีนะครับท่าน ผมอยากลองฟังดูเหมือนกัน " ชายหนุ่มตอบกลับไปและหันมานั่งในท่าพร้อมฟังชายชราเล่า



เอาละนะ เรื่องที่ข้าจะเล่านี้ ถ้าเจ้าฟังจบแล้วถามข้าว่า ท่านรู้เรื่องราวพวกนี้ได้อย่างไร ข้าก็คงบอกเจ้าได้แค่ว่า คงเป็นเพราะชายชราที่เดินทางมา นมนานอย่างข้า

ได้เจอแต่เรื่องราวแต่ละสถานที่ และตำนานหลายๆเรื่อง จะจริงหรือไม่ ข้าก็มิอาจรู้ แต่มีเรื่องหนึ่ง ที่ข้าอยากเล่าให้พวกเจ้าฟัง เป็นเรื่องที่ข้า เคยได้ยินมาจากปากของคนขายเหล้าคนนึง

เอาเป็นว่า ข้าจะเริ่มละนะ "

" กาลหนึ่ง นานมาแล้ว ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ที่เหล่าประชาชนล้วนตกอยู่ภายใต้การควบคุมของคนที่เรียกตัวเองว่า ' ผู้ใช้เวท ' ผู้ใช้เวทได้ควบคุมทุกๆคนในหมู่บ้าน พวกเขาออกกฏต่างๆนาๆ หากผู้ใดไม่ทำตามกฏ หรือคิดแข็งข้อต่อมัน จะถูกลงโทษโดยการตกเป็นที่ทดลองเวทของมัน

เด็กหนุ่มคนนึง เขาเป็นเด็กที่เสียพ่อแม่ไปในเหตุการณ์ไฟไหม้ เขาได้แต่นั่งอยู่ข้างกองถังไม้เก่าๆ เพื่อดูเหล่าคนเดินไปมาเพื่อจับจ่ายซื้อของในตลาด เขาได้แต่มอง แต่เริ่มสะอึ้นไห้ เมื่อเขาคิดถึงครอบครัวที่เขาต้องเสียไป

' นี่ๆ เธอน่ะ ร้องไห้ทำไมหรอ ? ' เด็กผู้หญิงคนนึง เข้ามาถามเขาด้วยความสงสัย

เด็กหนุ่มรีบปาดน้ำตาและตอบเด็กหญิงไปว่า ' ไม่มีอะไรหรอก '

' แล้วเธอจะร้องไห้ทำไมละ ? ' เด็กหญิงยังคงถามต่อไป

เด็กชายเริ่มมองใบหน้าของเด็กหญิง เขาจึงได้คิดว่า เด็กหญิงช่างงดงามเหลือเกิน

' มีอะไรก็บอกได้นะ เดี่ยวฉันจะรับฟังเธอเอง ' เด็กหญิงพูดพร้อมกับนั่งลงไปข้างๆกับเด็กหนุ่ม

เด็กหนุ่มก็เริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เด็กหญิงฟัง

' แย่จังเลยนะ แล้วเธอคิดว่าเธอจะอยู่ต่อไปยังไงละ ' เด็กหญิงถามเด็กหนุ่ม

' ฉันก็ยังคิดไม่ออกเหมือนกันญาติฉันก็ไม่มี ฉันไม่รู้จะไปไหนแล้วละ ' เด็กชายตอบกลับไปแล้วน้ำตาก็เริ่มหลั่งไหลออกมาอีกครั้ง

เด็กหญิงใช้ผ้าเช็ดหน้าของเธอซับน้ำตาของเด็กหนุ่ม ' อย่าเสียใจไปเลยนะ เดี่ยวฉันจะช่วยเธอเองนะ ' เด็กหญิงพูด และยืนขึ้นจากนั้นเธอก็ดึงเด็กชายและไปที่บ้านของเธอ

พ่อแม่ของเด็กหญิง เปิดร้านขายขนมหวานอยู่ที่ตัวเมืองใกล้ๆกับตลาด เมื่อครั้งแรกที่เด็กหญิงพาเด็กหนุ่มไปพบกับพ่อแม่ของเธอ พ่อแม่ของเด็กหญิง ต้อนรับเด็กชายอย่างอบอุ่น และรับเด็กชายเข้ามาในครอบครัว

เด็กหนุ่มได้ช่วยเหลืองานของครอบครัวเด็กหญิงอย่างเต็มที่ เขาไม่เคยขออะไรเลย นอกเสียจากการได้ทำงานใกล้ชิดเด็กหญิง...

จนกระทั่งปลายปีผ่านไป จากเด็กหนุ่มเริ่มกลายเป็นชายหนุ่ม จากเด็กหญิงเริ่มกลายเป็นหญิงสาว เขาและเธอก็ยังคงทำงานในร้านขายขนมหวาน

เพียงแต่ชายหนุ่มเริ่มรู้ตัวแล้วว่า หัวใจเขา ได้หลงรักหญิงสาวเข้าให้แล้ว...

แต่แล้ว เมื่อชายหนุ่มเดินทางไปหมู่ข้างเคืองเพื่อซื้อวัตถุดิบมาทำขนม เมื่อเขากลับมา กลับพบว่าร้านของหญิงสาวถูกทำลาย และเขาก็พบกับพ่อแม่ของหญิงสาว พ่อของนางถูกแทงด้วยของมีคมหลายครั้ง แม่ของนางถูกฟาดด้วยของแข็ง

ชายหนุ่มรีบเข้าไปเพื่อพยายามช่วยชีวิตของทั้งคู่ แต่แม่ของหญิงสาวได้สิ้นลมไปซะก่อน พ่อของหญิงสาวได้บอกกับชายหนุ่ม ' ได้โปรดเถอะ ช่วยเธอด้วย เธอถูกพวกของผู้ใช้เวทจับไป ' ก่อนที่เขาจะสิ้นใจไป

ชายหนุ่มรู้ดังนั้นจึงรีบวิ่งไปที่หน้าที่พักของผู้ใช้เวท เขาเห็นผู้คนเกือบทั้งหมู่บ้านได้มาชุมนุมกัน และผู้ใช้เวทที่มือข้างซ้ายถือคทา ในมือข้างขวาของมันถือมีดเล่มนึง ตรงหน้าของผู้ใช้เวท คือหญิงสาวที่ถูกมัดแขนและปิดตาทั้งสองข้าง

ชายหนุ่มเริ่มรู้ดีแล้วว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น เขารีบฝ่าผู้คนเข้าไปหาผู้ใช้เวท เขาตะโกนออกไปว่า ' ปล่อยนางไปซะ นางทำผิดอะไร! '

เหล่าสาวกของผู้ใช้เวทเข้ามาดึงตัวชายหนุ่มไม่ให้เข้าไปหาผู้ใช้เวท

' นางคือ:Xดผู้เป็นกาลกิณี หากข้าปล่อยไว้ นางจะนำความหายนะมาให้กับหมู่บ้านของเรา ' ผู้ใช้เวทกล่าวในขณะที่ชูมีดขึ้นฟ้า

' ไม่ใช้แล้ว เจ้ากำลังเข้าใจผิด นางไม่ได้เป็น เชื่อข้าสิ ปล่อยนางไปซะ ! ' ชายหนุ่มพยายามดิ้นสุดแรง แต่เหล่าสาวกมีมากเกินกว่าที่เขาจะดิ้นให้หลุดได้

' ท่านทั้งหลาย จงดูซะ นี่คือเหยื่อของผู้ที่ถูก:Xดร้ายตัวนี้สะกดจิตไปแล้ว เขากำลังจะพยายามทำลายหมู่บ้านของเรา ' ผู้ใช้เวทตะโกนปลุกเร้าฝูงชน ฝูงชนต่างเริ่มกระซิบกระซาบกัน

' ข้า ในนามของผู้ใช้เวท ข้าจะปกป้องผู้บ้านของเราใหรอดพ้นจากภัยพิบัติ ด้วยการ ปลิดชีวิตของ:Xดร้ายตนนี้ซะ ' ผู้ใช้เวทใช้มีดฟันที่กลางลำคอของหญิงสาว

' ไม่ !!! ' ชายหนุ่มตะโกนออกไปสุดเสียง เขาดิ้นจนหลุดจากเหล่าสาวกของผู้ใช้เวท เขาวิ่งตรงไปที่หญิงสาว เขาคุกเข่าและประคองเธอขึ้นมา เขาดึงผ้าที่ปิดตาของหญิงสาวออก

หญิงสาวลืมตาขึ้น และเอ่ยประโยคสุดท้ายให้ชายหนุ่ม

' ข้ารักเจ้านะ ใช้ชีวิตอยู่ต่อไป '

สิ้นคำสุดท้าย นางได้หลับไปตลอดกาล ชายหนุ่มกอดหญิงสาว น้ำตาของเขาได้รินไหลออกมาอีกครั้งนับตั้งแต่ตอนนั้น

' ดูซะ ท่านทั้งหลาย ข้าจะจัดการกับทาสของ:Xดร้ายตนนี้ให้ท่านนี้ ' ผู้ใช้เวทพูดและใช้คทาของมัน ยิงสายฟ้าใส่ไปที่ชายหนุ่ม

' อ้ากกกก ' ชายหนุ่มร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด มันเจ็บจนไม่สามารถอธิบายออกมาได้ มันเหมือนมีเข็มทิ่มแทงไปทั่วร่างกายของเขา

แม้กระนั้น ชายหนุ่มก็ยังคงกอดหญิงสาวที่เขารักโดยไม่ยอมปล่อย แม้ว่าเขาจะเจ็บมากแค่ไหน

' อยากล้างแค้นมากนักใช่ไหมละ ? ' เสียงปริศนาได้ผุดขึ้นมา ชายหนุ่มไม่รู้เลยว่ามันคือเสียงของใคร

' ข้ารู้ดีในใจเจ้ากำลังต้องการอะไร เจ้ากำลังเสียใจกับการจากไปของคนที่เจ้ารัก ข้ารู้ ' เสียงนั้นยังคงพูดต่อไป

' จงยอมรับข้าเป็นเจ้านายของเจ้า แล้วข้า จะมอบพลังที่เจ้าต้องการ ' มันยื่นข้อเสนอให้กับชายหนุ่ม

ในตอนนั้นชายหนุ่มไม่สนใจแล้วว่าเสียงนั้นคือยมทูต เทวดา หรือเสียงหลอนก่อนตายก็ตามแต่

เขาได้เอ่ยออกไปว่า ' นายท่าน '

ผู้ใช้เวทหยุดปล่อยของมัน ชายหนุ่มยังคงกอดร่างของหญิงสาวเอาไว้ เขาหยุดนิ่งไปชั่วครู่นึง

' เป็นยังไงละ เจ้ารู้สึกยังไงบ้าง ' ผู้ใช้เวทถามกับชายหนุ่ม

เหล่าสาวกได้เข้าไปดึงตัวชายหนุ่มออกมาจากหญิงสาว ชายหนุ่มก็ได้เอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบาว่า

' ไปตายซะเถอะ '

หลังจากนั้น ชายหนุ่มทรุดลงกับพื้นอย่างแรง เหล่าสาวกเริ่มถอยหนีออกจากชายหนุ่ม เขาสำรอกเลือดมาอย่างแรง และแล้ว ร่างกายของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป

ผิวหนังของเขามันหดหายไป เหลือเพียงแค่กล้ามเนื้อสีแดง นิ้วมือของเขามีใบมีดเหล็กแทงออกมาจากนิ้วมือของเขา ฟันของเขาเปลี่ยนเป็นใบมีดขนาดเล็กเรียงรางอยู่ในปาก

ดวงตาของเปลี่ยนเป็นสีดำสนิท แขนของเขามีขนาดที่ใหญ่ขึ้น จากนั้นเอง ผิวหนังของก็เริ่มมีแผ่นที่เหมือนเหล็กสีเทาขึ้นมาปกคลุมทั่วร่างกาย

' เป็นไปไม่ได้ มันคือปีศาจ รีบจัดการมันซะ ! ' ผู้ใช้เวทสั่งสาวกของมัน

เหล่าสาวกจับหอกขึ้นมา และวิ่งกรูเข้าไป เมื่อเหล่าสาวกใช้หอกแทงเข้าไปที่ชายหนุ่ม หอกนั้นได้หักและกระเด็นไปทั่วทิศทาง

ชายหนุ่มเริ่มยืนขึ้น และใช้กรงเล็บของเขา ฟาดฟันเหล่าสาวกทั้งหมด เพียงไม่นาน เหล่าสาวกทั้งหมดก็ถูกสับเป็นชิ้นๆในไม่ช้า

ชายหนุ่มก้าวอย่างช้าๆเข้าไปหาผู้ใช้เวท ผู้คนเริ่มตื่นกลัวและวิ่งหนีออกจากพื้นที่

' เจ้ามิอาจทำร้ายข้าได้ ข้าจะทำให้เจ้าแตกสลายไป เจ้าปีศาจร้าย ' ผู้ใช้เวทชี้คทาของมันไปที่ชายหนุ่ม และปล่อยสายฟ้าออกมาอีกครั้ง

ชายหนุ่มยังคงเดินเข้าอย่างช้าๆ โดยไม่มีที่ท่าว่าจะรู้สึกอะไรเลย

เมื่อเขาเดินไปใกล้กับผู้ใช้วท เขาพูดแค่เพียงว่า ' ลองโดนดูเองบ้างเถอะ '

เขาดึงคทาของผู้ใช้เวทออกมา และปักลงไปที่ใบหน้าของผู้ใช้เวท จนผู้ใช้เวทล้มลงไป

ท่ามกลางความเงียบสงัด มีเพียงชายหนุ่มในร่างปีศาจ กับซากศพเรียงรายเท่านั้น

ชายหนุ่มกลับไปเป็นหมุษย์เหมือนเดิม เขาเข้าไปหาร่างของหญิงสาว เขากอดนางเป็นครั้งสุดท้าย น้ำตาชายหนุ่มได้หลั่งรินอีกครั้ง

และแล้ว มีชายผู้นึงเดินเข้ามา ผู้ที่สวมเสื้อคลุมดีทำทมิฬ รองเท้าเหล็กของเขาทำให้เกิดเสียงทุกก้าวที่เดิน

เขาเดินมาหยุดที่ชายหนุ่ม ชายผู้นั้นจ้องมองไปที่ชายหนุ่ม

ชายหนุ่มมองที่ชายชุดดำคนนั้น ชายชุดดำ ได้ยื่นมือของเขาออกมา

ด้วยอะไรก็แล้วแต่ ชายหนุ่มรู้ได้ว่า ชายผู้นี้ คือเจ้านายคนใหม่ของเขา

เขาเอ่ยออกไปว่า ' ข้ายินดีรับใช้ท่าน เจ้านายของข้า ' แล้วเขาก็จุมพิตไปที่หลังมือของชายชุดดำผู้นั้น



ชายชราซดเหล้าไปครั้งสุดท้ายจนเหล้าหมดทั้งขวด

" แล้วหลังจากนั้นเป็นยังไงต่อหรือครับท่าน " ชายหนุ่มถามชายชราอย่างสงสัย

" ชายหนุ่ม และชายชุดดำ ได้เดินหายไปจากหมู่บ้านแห่งนั้น ทิ้งไว้เพียงรอยเลือด เศษเนื้อ ซากศพของหญิงสาว และเหล่าสาวก ร่วมถึงนายของมัน "

" เป็นเรื่องที่น่าเศร้าจริงๆ ข้าสงสารชายหนุ่มผู้นั้นมากเลย "

" ชีวิตมันไม่มีอะไรที่สุขเสมอหรอก หนุ่มน้อย หากเจ้าได้ออกเดินทางมานานมากๆอย่างข้า เจ้าอาจจะรู้อะไรที่มากกว่าข้าก็ได้นะ "

ชายหนุ่มพยักหน้าตอบ เขาเริ่มมองออกข้างนอก ดวงอาทิตย์กำลังจะขึ้นมา:Xแสงอีกครั้ง

" ผมว่าผมคงต้องไปแล้วละครับ " ชายหนุ่มพูด พร้อมกับลุกขึ้นยืนและเดินออกไปที่ประตู " ขอบคุณสำหรับนิทานที่ท่านเล่าให้ผมฟังนะครับ " ชายหนุ่มหันกลับมาพูดด้วยรอยยิ้มให้ชายชรา

" เดี่ยวก่อน เจ้าหนุ่ม " ชายชราร้องทักไว้ " ข้ายังไม่รู้จักชื่อของเจ้าเลย เจ้ามีชื่อว่าอะไรงั้นรึ "

ชายหนุ่มหันหน้ามา " แบล็ค... แบล็ค เฟเธอร์ ครับท่าน "

ชายชราพยักหน้า " หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกครั้งนะ คุณเฟเธอร์ "

ชายหนุ่มยิ้มให้ครั้งสุดท้าย ก่อนจะผลักประตูปีกค้างคาว และเดินหายออกไป ในร้านก็คงเหลือเพียงแค่ชายชราเพียงคนเดียว

" ข้าก็ต้องไปแล้วสินะ จะขนเหล้าไปสักโหลก็กลัวหลังจะหักเอา เฮ้อ แต่ว่าสงครามมันก็อีกไม่นานแล้วละ หึๆๆๆ " ชายชราหัวเราะออกมาอย่างแผ่วเบา....


เป็นการทดลองแต่งของผมนะครับ มีความเห็นยังไง เขียนไว้ได้เลยนะครับ