แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย stergreen เมื่อ 2013-10-28 01:03
Diskolriay 18.00 pm ในตัวเมือง
Diskolriay 18.00 pm ในตัวเมือง
ใครก็ได้ช่วยเราด้วย เราไม่เอาอีกแล้ว เราไม่อยากทำเลยแม้แต่น้อย ใครก็ได้ ช่วยเราด้วย ขอร้องละ คำสาปของตระ:Xลเรา ใครก็ได้ ช่วยปลดปล่อยเราที
เสียงเหล่านี้ดังไปทั่วเมืองดิสกอล์เรียก่อนจะหายไปแล้วก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกเลย
Diskolriay 19.45 pm
กลางเมือง
อยู่ดีๆทั่วเมืองดิสกอล์เรียก็เกิดหมอกมืดแถวกลางเมืองก่อนที่จะมีเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ความกลัว และสิ้นหวัง ...
"ช่วยด้วย" ... "กริ้ดดดดด" ... "คุณแม่...!!!"
เสียงเหล่านี้ ดังผ่านหมอกออกมาดังไปทั่วเมือง ไม่มีใครรู้เลย ว่าเกิดอะไรขึ้น ทุกคนทำได้แต่ภาวนา สิ้นหวัง และเจ็บใจ
Diskolriay 20.00 pm
นอกหมอก
ภายในนอกหมอกตอนนี้มีเพียงแต่คนที่ค่อยภาวนาและคิดไปด้วยว่าเกิดในขึ้น แต่ยังมีชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนค้างอยู่หน้าหมอก แน่นิ่ง เหมือนถูกอะไรสักอย่างดูดเข้าไปภายในจิตใจ ชุดสูทสีดำนั้น ผมสีดำดวงตาสีเหลืองที่ดูแล้วเย็นชา แต่ก็ให้ความอบอุ่นได้ในระดับหนึ่ง(?) ชายหนุ่มคนแน่นิ่งดูไม่มีการเคลื่อนไหวเลยแม้แต่น้อย
Diskolriay 20.20 pm
ภายในหมอก
"เฮ้... เจ้าแมวเผือก มองเห็นอะไรไหม?"
เสียงของเด็กสาว(เหมาะจริงๆ)ดังออกมาถามชายหนุ่มที่เดินตามมาอย่างไม่หวาดกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย
"อย่ามาเรียกฉันว่าแมวเผือกน่ะ อีกอย่าง ตอนนี้มองไม่เห็นอะไรด้วยซ้ำ"
เสียงของชายหนุ่มตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก แต่เขาก็ยอมรับแต่โดยดีเหมือนรู้สึกชินมากจนเบื่อเสียแล้ว
"งั้นเหรอ แต่เรียกแมวเผือกนั้นแหละ ดีแล้ว"
เด็กสาวหัวเราะก่อนจะเดินไปต่อโดยที่ยังคงมีชายหนุ่มเดินอยู่ข้างๆ และตามไปแบบเบื่อๆ แต่หารู้ว่าไหมว่า ยังมีคนมองทั้งสองคนนั้นอยู่จากบนฟ้าโดยที่นั่งอยู่บนไม้กวาด และใช้ชุดคลุมปิดใบหน้านั้นต่อไป
Diskolriay 20.30 pm
ภายในหมอก
"ใครกันนะ ... มารบกวนเวลานอนของข้าแบบนี้น่ะ"
เสียงของเด็กหนุ่มเดินอยู่กลางหมอกพรางเกาหัวของตัวเองเบาๆด้วยสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่นก่อนจะมองไปรอบๆซึ่งตอนนี้ก็มองไม่เห็นอะไรเลยแม้แต่น้อย
หารู้ไหมว่า ชายหนุ่มไม่แปลกใจกับซึ่งเหล่านี้เลยแม้แต่น้อยก่อนที่จะมีอะไรสักอย่างเข้ามากัดแขนของเด็กหนุ่มจนเกิดเป็นบาดแผลขนาดใหญ่ได้เลย
"อ๊ากกก ... "
เด็กหนุ่มร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดก่อนจะพึมพำอะไรสักอย่างหลังจากนั้นบาดแผลทั้งหมดก็หายไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
"โฮ้ว ..." เสียงดังออกมาจากหมอกมืดก่อนที่เด็กหนุ่มจะถูกอะไรสักอย่างแล้วก็มีแผลเหมือนเดิม
"แกเป็นใครกัน"
ชายหนุ่มใช้วิธีเดิมอีกครั้งก่อนจะหยิบดาบของตัวเองออกมาแล้วมองไปรอบๆ ดูเหมือนจะต่างออกไป เขาสามารถมองเห็นทุกอย่างที่อยู่รอบๆนั้นได้
"เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้จักชื่อของข้าหรอก" สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าของเด็กหนุ่มคือร่างของหมาป่าขนาดใหญ่
"หึ..." เด็กหนุ่มพุ่งเข้าไปฟันร่างหมาป่าตรงหน้าก่อนที่ดาบจะทะลุตัวของหมาป่าตัวนั้นไปซึ่งก็ทำให้เด็กหนุ่มนั้นสตั้นรับประทานไปในทันตาก่อนจะมองไปรอบๆด้วยความหวาดระแวง "ข้าคิดว่าตัวเจ้ามันอ่อนแอนะ" เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้งก่อนที่จะมีชายหนุ่มตาสีแดงสลับฟ้าผมสีดำใช้ดาบพุ่งมาจากข้างบนฟันเข้าไปที่เด็กหนุ่มตรงหน้าซึ่งอีกฝ่ายก็ดูเหมือนจะรับทันก่อนจะถอยออกมา ซึ่งตัวชายหนุ่มเองก็ถอยออกมาเช่นกัน
"เจ้าอยากลองกันงั้นเหรอ?"
เด็กหนุ่มถามก่อนจะจับดาบในมือของตัวเองแน่นก่อนจะพุ่งเข้าไปหาชายหนุ่มตรงหน้าแบบไม่หวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย
"หึ ... เข้ามาเลย เจ้าคนอ่อนแอ"
ชายหนุ่มหัวเราะก่อนจะเริ่มตั้งท่ารอเด็กหนุ่มคนนั้นก่อนจะเกิดการต่อสู้กันไปในที่สุด
Diskolriay 20.45 pm
ภายในหมอก
"โอ้ย ..."
เสียงของเด็กสาวดังอีกครั้งเหมือนจะชนอะไรสักอย่าง สักอย่างที่แข็งเหมือนหินผาและใหญ่มาก
"ไม่เป็นไรนะ?"
เสียงของชายหนุ่มที่ตามหลังมาโอยถามด้วยน้ำเสียงตกใจเล็กน้อย เหมือนอยากจะหัวเราะซะด้วยซ้ำ
"ข้ามิอาจให้เจ้าผ่านไปได้ นี้คือคำเตือนละคำสั่งของข้า จงทำตามซะ"
เสียงดังผ่านหมอกออกมาซึ่งก็ทำให้ทั้งสองคนตกใจอยู่ในระดับหนึ่งกันเลยที่เดียว ก่อนที่เด็กสาวจะเอยถามไปด้วยความสงสัย "ทำไมละ?"
เด็กสาวถามออกแต่หารู้ไม่ว่าในขนาดที่เสียงของเธอถามนั้นตัวของเธอเองก็ได้เดินไปก่อนแล้ว
"ข้ามิอาจบอกได้ "เด็กน้อย" เจ้าเองก็ห้ามไปด้วย"
อยู่ๆก็มีอะไรบางอย่างจับแขนทั้งสองข้างของเด็กสาวจนทำให้ไม่สามารถไปต่อได้ ชายหนุ่มที่เดินตามมาทำได้แต่หัวเราะเบาๆเหมือนตนกำลังสนุกกับบุคคลที่อยู่ตรงหน้า "อย่ามาเรียกเราว่าเด็กนะ เราอายุ 15 จะ 16 แล้วด้วย!!" เด็กสาวโวยวายพรัอมพยายามดิ้นให้ตัวเองหลุดก็ทำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
"ถ้าเจ้าไม่ใช่เด็กแล้วจะให้ข้าเรียกว่าอะไรละ แต่ถึงข้ารู้จักเจ้าอยู่แล้ว เจ้าก็ไม่มีสิทธิที่จะเดินต่อไปด้วย"
เสียงนั้นโวยวายกลับพร้อมกับคำสั่งที่หนักแน่นนั้น แต่เด็กสาวก็ยังคงดิ้นต่อไป ก่อนที่จะเริ่มต่อรองกับเสียงนั้นแต่ก็ไม่มีอันได้ผลเลยแม้แต่น้อย
"ทำไมถึงไปไม่ได้ละ?" เสียงของเด็กสาวเอยถามแบบงงๆ ก่อนจะมองไปรอบๆเพื่อหาต้นตอของเสียงนั้นแต่ก็มองไม่เห็นอะไรเลย
"เพราะนายของข้า ... ยังไงเจ้าก็ไปไม่ได้ หรือตัวเจ้าอยากจะไปละ?" เสียงนั้นเอยถามออกมา ซึ่งเด็กสาวเองก็พยักหน้าเหมือนจะอยากไปเต็มที่
"งั้นก็แล้วแต่ตัวเจ้า แต่ข้าขอเตือนเอาไว้ เจ้าอยากมีชีวิตอยู่ ก็กลับไปซะ แต่ถ้าอยากตายละก็ เดินเข้าไป" เสียงนั้นดังออกมาก่อนจะเงียบหายไป
ก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินเข้าไปอีกเรื่อยๆ
Diskolriay 21.00 pm
ภายในหมอก
"เห็นอะไรบางหรือยัง เจ้าแมวเผือก"
เสียงของเด็กสาวเอยถามชายหนุ่มที่เดินตามหลังมาอีกครั้ง ชายหนุ่มยังคงตอบกลับไปว่าไม่เห็นอะไรเลยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดก่อนจะหงายหน้ามองไปที่บนท้องฟ้าทำให้เห็นใครบางคนที่นั่งอยู่บนไม้กวาดโดยใส่ชุดคลุมปิดหน้าเอาไว้
"มานี่ซะ เรย์ย่า"
ชายหนุ่มวิ่งเข้าไปอุ้มตัวเด็กสาวก่อนจะบินขึ้นไปบนฟ้าด้วยเหตุผลทางฟิสิกหลายอย่าง(ฮา) ตรงไปหาบุคคลปริศนาที่นั่งอยู่บนไม้กวาดบนฟ้า
"ฆ่าเขาซะ ... อลัน ..." เสียงของบุคคลปริศนาคนนั้นพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาก่อนจะมีอะไรสักอย่างพุ่งเข้าไปจับคอของชายหนุ่มที่บินขึ้นร่วงลงกลับไปที่หมอกอีกครั้ง "เลธ...!!!" เด็กสาวพูดออกมาก่อนจะหันไปมองบุคคลปริศนาที่อยู่ตรงหน้า "เป็นฝืมือเธอสินะ จูนี่!" เด็กสาวพูดออกมาก่อนที่บุคคลปริศนาจะยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มที่ดูสยองไปอีกแบบ
Diskolriay 21.10 pm
ภายในหมอก
มีอะไรสักอย่างกำลังต่อยอัดลงไปที่พื้นของชายหนุ่มที่ถูกจับลงมาจากบนฟ้า
"คุณกำลังทำอะไรอย่างงั้นเหรอ?
เสียงของชายหนุ่มดังออกมาเอยถามสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแม้จะมองไม่เห็นก็ตาม "ก็แค่...ทำตามคำสั่ง" อะไรสักอย่างพูดออกมาก่อนจะเข้าไปจับขาอีกฝ่ายแบบไม่ตั้งตัวแล้วจับเหวี่ยงทุ่มกับพื้นอย่างไม่ปราณี แต่หารู้ไม่ว่าสิ่งที่ตัวอะไรสักอย่างนั้นจับเป็นเพียงแค่หุ่นเท่านั้น
"ช่วยไม่ได้นะครับ" ชายหนุ่มถอนหายใจก่อนที่จะชูมือขึ้นแล้วมีสายฟ้าฟาดลงไปที่อะไรบางอย่างแต่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
"ขออภัย แต่มันเป็นหน้าที่ของข้า"
สิ้นสุดเสียงชายหนุ่มถูกต่อยจนปลิวไปกระแทกกับกำแพงแถวนั้น แต่ยังดีที่แขนของเขาแค่หักเท่านั้น
Diskolriay 21.10 pm
บนฟ้า
"ทำละ จูนี่ เธอไม่ใช่คนแบบนี้"
เสียงของเด็กสาวถามบุคคลที่อยู่ตรงหน้า ซึ่งอีกฝ่ายก็ยังคงไม่ได้พูดอะไรก่อนจะเอยปากออกมา "ก็แค่หาความสนุก เจ้าเองก็มาเล่นกับข้าสิ"
"เล่นงั้นเหรอ?"
เด็กสาวยังคง งง อยู่แต่ก็ยังจะเชื่อตามคำพูดนั้นก่อนจะเดินเข้าไปหาบุคคลที่อยู่ตรงหน้า "หลับตาสิ" จูนี่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาก่อนที่เด็กสาวจะหลับตาลงแต่โดยดี หลังจากนั้นสิ่งที่เด็กสาวพบเจอก็เป็นสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิต แต่ทว่ากลับใช่ความจริงไม่ หลังจากที่เด็กสาวลืมตาอีกครั้งก็พบกับภาพพ่อแม่ของตนถูกเผาทั้งเป็น เสียงกริ้ดร้อง ทุกอย่างเจ็บปวด ภายในพื้นที่นั้น มีแต่เสียงเฮ้เต็มไปด้วยความสนุกสนาน หัวเราะ แต่ยังมีเสียงร้องไห้ของตัวเด็กสาวเอง ที่ทนเสียงเหล่านี้ไม่ได้ เธอสิ้นหวัง เธอเจ็บปวด เธอรู้สึกกลัว ... เธอ...ไม่เหลืออะไรเลย
Diskolriay 21.40 pm
ภายในหมอก
"เจ้ายังอ่อนแอสำหรับข้านะ หนุ่มน้อย"
เสียงของชายหนุ่มพูดออกมาซึ่งที่ทำให้เด็กหนุ่มที่ตรงหน้าถึงระดับที่หงุดหงิดมากพอตัว ก่อนจะวิ่งเข้าไปฟันอีกฝ่ายด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อน
"ช้าไป..."
ชายหนุ่มโผล่มาด้านหน้าของหนุ่มน้อยก่อนที่จะขาเตะเข้าลำตัวของอีกฝ่ายจนล้มจุกลงไป "แย่จังเลยนะ แต่ดูเหมือนเวลาของข้าจะหมดแล้วสิ"
ชายหนุ่มหัวเราะก่อนจะหายไปจากตรงนั้นเหลือเพียงเด็กหนุ่มที่ทำท่าที่เหมือนง่วงเพราะเหนื่อยจนอยากนอนซะตรงนั้นไปเลย
Diskolriay 22.30 pm
บนอากาศ
เมื่อเด็กสาวรู้สึกตัวตอนนี้ตัวเองก็กำลังตกลงสู่พื้นดินเสียแล้ว ทำได้แต่มองบุคคลปริศนาที่อยู่ตรงหน้ากำลังยิ้มหัวเราะเยาะเย้ยเด็กสาวด้วยความสนุกก่อนจะหายไปจากตรงนั้นทันที "จูนี่..." เด็กสาวพูดออกมาด้วยความน้ำเสียงแผ่วเบาก่อนจะถูกใครสักคนมารับเอาไว้กลางอากาศแล้วหายไปจากตรงนั้น
และแล้วทุกอย่างก็กลับสู่ปกติ
ปล.1 ผมเอาเท่าที่จำได้กับแต่งขึ้นเองนะครับ
ปล.2 เมื่อย(บอกเพื่อ?)
ปล.3 เอ๊ะ ลืมแล้วจะพูดอะไร
Junie event ch.1