แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Devilman เมื่อ 2014-1-20 07:21
คำเตือน เนื้อหาของนิยายเรื่องนี้อาจจะมีถ้อยคำจากไม่สมเหตุสมผล
เนื้อเรื่องเป็นของโลกมาโยโนะ
ในสมัยยุคโบราณ ห่างจาก มาโมโนะ ปัจจุบันประมาณ 10000ปี
(นิยายเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับมาโยโมะโดยตรงเป็นสมัยก่อนประวัติศาสตร์ จอมมารรุ่นก่อน ซึ่งชื่อและสถานที่เป็นสถานที่โบราณที่มาโยโมะปัจจุบันไม่มีอยู่แล้ว)
ปีพ.ศ ในนิยาย
a-i = 1-9 เช่น ปี B 204 = 2204
(บทนำ) ......ตำนาน......ใช่..ตำนาน...ตำนานของเรื่องราวต่างๆ ที่บันทึกเรื่องราวของผู้กล้าและตำนานเทพเจ้า ถูกบันทึกไว้ในโลกนี้และประวัติศาสตร์ ผ่านการเวลาทุกยุคทุกสมัยเรื่องราวของตำนานเดียวกันจะเปลี่ยนแปลงเนื้อหาไปตามการเวลา แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าตำนานบทหนึ่งของประวัติศาสตร์ไม่ได้ถูกบันทึกไว้.........
ปี C 254ดินแดน นีโอโทเปีย ดินแดนที่ประกอบไปด้วยสิ่งต่างๆที่สมดุล ทางตะวันออกมีอาณาจักรภูตที่เป็นสถานที่เหล่าภูติและเอลฟ์อาศัยอยู่ร่วมกัน ทางเหนือของอาณาจักรภูต มีภูมิศาสตร์ ป่าเขตร้อนกึ่งทะเลทราย มีหมู่บ้านเผ่าอมนุษย์ ชนิดหนึ่ง พวกเค้าตัวใหญ่ มีพละกำลังมาก
ชอบการต่อสู้แต่ไม่เคยรุกดินแดนใคร แม้จำนวนคนในเผ่าจะมีน้อยเพราะพวกเค้าไม่ค่อยจะผสมกับสายพันธุ์อื่นนอกจากคนในเผ่าเดียวกัน ชนเผ่านี้มีชื่อว่า Orc ร่างกายของชนเผ่านี้ผู้ชายจะมีเขี้ยว หน้าตาเหมือนปีศาจแต่มีความคล้ายมนุษย์มี ร่างกายสี เขียวอ่อน ผู้หญิงจะเหมือนมนุษย์แต่ตัวจะใหญ่กว่าและมีเขี้ยวขนาดเล็กเรื่องราวแห่งตำนานที่ถูกลืมเกิดจากที่แห่งนี้ (อย่าพึ่งหลับนะพึ่งจะจบบทนำเอง)
ณ หมู่บ้านของพวก Orc ของทางเดิน มีบ้านหลังใหญ่ที่ทำจากไม้ดูไม่แข็งแรงแต่ดูน่าอยู่
Orc ตนหนึ่งได้วิ่งหน้าตาตื่นลงจากทางเดินหิน
เตมูไจ : เมียข้าคลอดแล้ว เมียข้าคลอดแล้ว!!!!
ชาวบ้านOrcที่ได้ยินก็ต่างออกมาจากบ้านดูว่าเกิดอะไรขึ้น
เตมูไจ : เมียข้าคลอดแล้ว ข้าได้ลูกชาย ข้าได้ลูกชาย!!
"จนเย็นๆ ท่านหัวใหญ่เผ่า สงบอารมย์ท่านไว้ก่อน"
เตมูไจ : ท่าน ผู้เฒ่า ข้าได้ลูกชาย ท่าน...ท่า..น
ผู้เฒ่าออต : สงบอารมย์เจ้าไว้ก่อน ท่านหัวใหญ่เฒ่า เจ้าพูดว่า เจ้าได้ลูกชาย เมียของเจ้าที่เป็น ดราก้อนโกล นะหรอ
เตมูไจ : ใช่ เซเรีย นั่นละ ใช่!! ข้าดีใจจริง
เตมูไจ : หู้!!! อา!!!!!!!!!! (คำราม)
เสียงคำรามของเตมูไจ หัวหน้าใหญ่ของเหล่าออตทำในชาวออตต่างมากันที่บ้านของเค้าเพื่อยินดีกับการมาของ เจ้าตัวน้อย
เตมูไจ : โอ่.. เซเรียเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?
เซเรีย : ข้าไม่เป็นไรแต่ตอนที่ข้าคลอดลูกพลังมังกรของข้าถูกลูกดูดออกไปจนด้วย ตอนนี้ข้าเป็นแค่มนุษย์ธรรดาแล้ว เจ้ายังจะรักข้าอยุ่ไหม
เตมูไจ : ข้ารักเจ้าเพราะเป็นเจ้าไม่ใช้เพราะเจ้าเป็นมังกรซักหน่อย
เตมูไจ : จริงสิ ต้อนรับการมาของลูกข้า พวกเราจัดงานฉลองกันให้ดังจนพวกภูติพวกเอลฟ์ เห็นแล้วอยากจะมาร่วมด้วยกันเลย
ใช่!! งานเลี้ยง ใช่ต้องฉลอง กับการมาของนายน้อย เฮ้!!
ชาวออตต่างพากันจัดงานเลี้ยงและกินดื่มกันจนดึก
บนภูเขาสูงไม่ไกล้จากหมู่บ้านของเหล่าออต มากมี มนุษย์ผู้หนึ่งได้กำลังมองลงมายังหมุ่บ้าน
"ท่านอาเทอร์ กองทัพของเราพร้อมเดินทางต่อแล้ว"
ราชาอาเทอร์ : งัั้นหรือ ? ซากิจัดทัพและเดินทางบุกอาณาจักร เมทัลได้
ขุนพลซากิ : แต่ท่านราชา?
ราชาอาเทอร์ : มีอะไรงั้นหรอ?
ขุนพลซากิ : ตอนนี้เสบียง ของเราไกล้จะหมด พวกทหารจะไม่มีกำลังใจรบเอานะท่าน?
ราชาอาเทอร์มองดูหมุ่บ้านของเหล่าออตและยิ้ม
ราชาอาเทอร์ : ข้าจัดการเอง
ราชาอาเทอร์เดินที่ทางหน้ากองทัพของเค้าและพูดว่า
เหล่าทหารทั้งหลาย แม้เสบียงของเราไกล้จะหมดแต่ความกล้าคงอยู่ดูหมุ่บ้านนั้น สิ หมุ่บ้านของพวกอมนุษย์ที่
ผิดจากมนุษย์พวกท่านลองคิดว่าดูว่าถ้าพวกเผ่าอสูรพวกนี้ออกไปจากที่นี้ได้จะเกิดอะไรกับขึ้นมนุษย์ นี้คือคำสั่งข้า จงไปทำลายหมุ่บ้านนั่น นำเสบียงและของมีค่าของพวกมันมาให้หมด และฆ่าพวกอมนุษย์ให้หมดไม่เว้นแม้แต่เด็ก!!!
เหล่าทหารที่ได้ฟังดังนั้นจึงเดินกองทัพไปยังหมุ่บ้าน ไม่ทันได้พูดคุยกับชาวออต ก็ทำลายเผาบ้านเผาเมืองฆ่าผู้หญิง เด็ก ที่เป็นชาวออต
แม้ชาวออตจะมีพลังมากแต่ กำลังคนน้อยกว่าจึงพากันหนีตาย
เตมูไจ : เซเรียพาลูกหนีไปอาณาจักรภูตซะ
เซเรีย : แล้วเจ้าละ!?
เตมูไจ : ข้าจะออกไปสู้กับพวกมัน ถ้าข้าไม่ตามเจ้าไปก็ตั้งชื่อลูกแทนข้าด้วย
เตมูไจกระโดดออกไปในดงทหารมนุษย์ต่อสู้อย่างกล้าหาร สู้กับทหารมนุษย์กับ100 ทั้งๆที่เหลือตัวคนเดียวแต่สุดท้ายก็ถูกทั้งดาบทั้งหอกฟันแทงจนตาย ในท่าที่ยังยืนอยู่
เซเรียหนีไปไกล้จะถึงอาจาจักรภูต แต่บาดเจ็บเพราะถูกธนูที่หลัง
เซเรียหยิบเวทย์มนต์มังกรสุดท้ายที่ยังเหลืออยู่เขียน อักษร บางอย่างลงบนตัวลูกน้อยและพูดว่า
"เบลทมอน" แม่รักลูกนะ
เซเรียสิ้นใจในที่สุด
ขณะเดียวกัน มีเอลฟ์ชราตนหนึ่งเดินผ่านมา เห็น ร่างของเซเรียที่กลายเป็นทรายไปเพราะใช้เวทย์มนต์
เอลฟ์ชรา : โอ้ ! ใช้เวทย์มนต์ถึงขนาดเป็นทรายไปเลยหรือ!? ข้าไม่เคยเห็นคนที่ฆ่าตัวตายแบบนี้มาก่อน
เอลฟ์ชรา : เสียงเด็กร้อง ? ข้าคงไม่แก่เกินไปจนหูไม่ดีหลอนะ
เอลฟ์ชราอุ้มเบลทมอนที่ถูกผ้า ปิดไว้ออกมา
เอลฟ์ชรา : ลูกของออตงั้นหรอนี้ แต่ร่างกลายทำไมถึงเป็นสีเนื้อแบบมนุษย์กัน
เอลฟ์ชราเห็นอักษรที่เซเรียลงเวทย์ไว้ที่ข้างหลังจากเบลทมอน ด้วยเวทย์มนต์ของอักษร ทำให้เอลฟ์ชราได้รับรู้เรื่องราวต่างผ่าน
อักษรนั่น
เอลฟ์ชรา : อืม งั้นหรอ แบบเองสินะ .....
เอลฟ์ชรา :ข้าเองก็แก่เกินจะอยุ่เดียวแล้ว เลี้ยงเจ้าหนูคนนี้ไว้เป็นลูกก็ดีเหมือนกัน
เอลฟ์ชรา : เอาละไปบ้านข้ากัน เจ้าหนู หน้าตาเจ้านี้ ชั่งหน้าน่าเกลียดน่ารักซะไม่มี..........
ปี C 271
ณ ป่าแห่งภูต
เหล่าแฟรรี่ พากันวิ่งหนีอะไรบ้างอย่างแต่ไม่ใช่การหนีเอาชีวิตรอดแต่เป็นการหนีอย่างสนุกสนาม
ฮาๆๆ ฮาๆๆ (เหล่าแฟรรี่พากันบินและหัวเราะไปมา)
"อย่าให้ข้าจับได้ เจ้าพวกตัวเล็ก "
เด็กหนุ่มคนหนึ่งรูปร่างสูงใหญ่ วิ่งไล่จับแฟรรี่อยู่
แฟรรี่ตนหนึ่งหนีไปที่หน้าต่างของบ้านเอลฟ์ชรา
เด็กหนุ่มคนนั่น หยิบก้อนหินขึ้นมาให้ขว้างใส่แฟรรี่ตนนั้น
"นี้เอาไปซะ!!!!"
แต่แฟรรี่ตนนั้นหลบได้และก้อนหินชนกับกระจกของเอลฟ์ชรา
เอลฟ์ชรา ที่กำลังนั่งอ่านหนังสือเห็นกระจกแตกต่อหน้าต่อตา และตะโกนว่า
เอลฟ์ชรา : !!!!...เบลทมอน!!!!!!!!!!!!!!!!
เบลทมอน : อุ่ย!? ปู่
The End ตอนที่ 1
ติดชมด้วยครับ
คำเตือน เนื้อหาของนิยายเรื่องนี้อาจจะมีถ้อยคำจากไม่สมเหตุสมผล
เนื้อเรื่องเป็นของโลกมาโยโนะ
ในสมัยยุคโบราณ ห่างจาก มาโมโนะ ปัจจุบันประมาณ 10000ปี
(นิยายเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับมาโยโมะโดยตรงเป็นสมัยก่อนประวัติศาสตร์ จอมมารรุ่นก่อน ซึ่งชื่อและสถานที่เป็นสถานที่โบราณที่มาโยโมะปัจจุบันไม่มีอยู่แล้ว)
ปีพ.ศ ในนิยาย
a-i = 1-9 เช่น ปี B 204 = 2204
(บทนำ) ......ตำนาน......ใช่..ตำนาน...ตำนานของเรื่องราวต่างๆ ที่บันทึกเรื่องราวของผู้กล้าและตำนานเทพเจ้า ถูกบันทึกไว้ในโลกนี้และประวัติศาสตร์ ผ่านการเวลาทุกยุคทุกสมัยเรื่องราวของตำนานเดียวกันจะเปลี่ยนแปลงเนื้อหาไปตามการเวลา แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าตำนานบทหนึ่งของประวัติศาสตร์ไม่ได้ถูกบันทึกไว้.........
ปี C 254ดินแดน นีโอโทเปีย ดินแดนที่ประกอบไปด้วยสิ่งต่างๆที่สมดุล ทางตะวันออกมีอาณาจักรภูตที่เป็นสถานที่เหล่าภูติและเอลฟ์อาศัยอยู่ร่วมกัน ทางเหนือของอาณาจักรภูต มีภูมิศาสตร์ ป่าเขตร้อนกึ่งทะเลทราย มีหมู่บ้านเผ่าอมนุษย์ ชนิดหนึ่ง พวกเค้าตัวใหญ่ มีพละกำลังมาก
ชอบการต่อสู้แต่ไม่เคยรุกดินแดนใคร แม้จำนวนคนในเผ่าจะมีน้อยเพราะพวกเค้าไม่ค่อยจะผสมกับสายพันธุ์อื่นนอกจากคนในเผ่าเดียวกัน ชนเผ่านี้มีชื่อว่า Orc ร่างกายของชนเผ่านี้ผู้ชายจะมีเขี้ยว หน้าตาเหมือนปีศาจแต่มีความคล้ายมนุษย์มี ร่างกายสี เขียวอ่อน ผู้หญิงจะเหมือนมนุษย์แต่ตัวจะใหญ่กว่าและมีเขี้ยวขนาดเล็กเรื่องราวแห่งตำนานที่ถูกลืมเกิดจากที่แห่งนี้ (อย่าพึ่งหลับนะพึ่งจะจบบทนำเอง)
ณ หมู่บ้านของพวก Orc ของทางเดิน มีบ้านหลังใหญ่ที่ทำจากไม้ดูไม่แข็งแรงแต่ดูน่าอยู่
Orc ตนหนึ่งได้วิ่งหน้าตาตื่นลงจากทางเดินหิน
เตมูไจ : เมียข้าคลอดแล้ว เมียข้าคลอดแล้ว!!!!
ชาวบ้านOrcที่ได้ยินก็ต่างออกมาจากบ้านดูว่าเกิดอะไรขึ้น
เตมูไจ : เมียข้าคลอดแล้ว ข้าได้ลูกชาย ข้าได้ลูกชาย!!
"จนเย็นๆ ท่านหัวใหญ่เผ่า สงบอารมย์ท่านไว้ก่อน"
เตมูไจ : ท่าน ผู้เฒ่า ข้าได้ลูกชาย ท่าน...ท่า..น
ผู้เฒ่าออต : สงบอารมย์เจ้าไว้ก่อน ท่านหัวใหญ่เฒ่า เจ้าพูดว่า เจ้าได้ลูกชาย เมียของเจ้าที่เป็น ดราก้อนโกล นะหรอ
เตมูไจ : ใช่ เซเรีย นั่นละ ใช่!! ข้าดีใจจริง
เตมูไจ : หู้!!! อา!!!!!!!!!! (คำราม)
เสียงคำรามของเตมูไจ หัวหน้าใหญ่ของเหล่าออตทำในชาวออตต่างมากันที่บ้านของเค้าเพื่อยินดีกับการมาของ เจ้าตัวน้อย
เตมูไจ : โอ่.. เซเรียเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?
เซเรีย : ข้าไม่เป็นไรแต่ตอนที่ข้าคลอดลูกพลังมังกรของข้าถูกลูกดูดออกไปจนด้วย ตอนนี้ข้าเป็นแค่มนุษย์ธรรดาแล้ว เจ้ายังจะรักข้าอยุ่ไหม
เตมูไจ : ข้ารักเจ้าเพราะเป็นเจ้าไม่ใช้เพราะเจ้าเป็นมังกรซักหน่อย
เตมูไจ : จริงสิ ต้อนรับการมาของลูกข้า พวกเราจัดงานฉลองกันให้ดังจนพวกภูติพวกเอลฟ์ เห็นแล้วอยากจะมาร่วมด้วยกันเลย
ใช่!! งานเลี้ยง ใช่ต้องฉลอง กับการมาของนายน้อย เฮ้!!
ชาวออตต่างพากันจัดงานเลี้ยงและกินดื่มกันจนดึก
บนภูเขาสูงไม่ไกล้จากหมู่บ้านของเหล่าออต มากมี มนุษย์ผู้หนึ่งได้กำลังมองลงมายังหมุ่บ้าน
"ท่านอาเทอร์ กองทัพของเราพร้อมเดินทางต่อแล้ว"
ราชาอาเทอร์ : งัั้นหรือ ? ซากิจัดทัพและเดินทางบุกอาณาจักร เมทัลได้
ขุนพลซากิ : แต่ท่านราชา?
ราชาอาเทอร์ : มีอะไรงั้นหรอ?
ขุนพลซากิ : ตอนนี้เสบียง ของเราไกล้จะหมด พวกทหารจะไม่มีกำลังใจรบเอานะท่าน?
ราชาอาเทอร์มองดูหมุ่บ้านของเหล่าออตและยิ้ม
ราชาอาเทอร์ : ข้าจัดการเอง
ราชาอาเทอร์เดินที่ทางหน้ากองทัพของเค้าและพูดว่า
เหล่าทหารทั้งหลาย แม้เสบียงของเราไกล้จะหมดแต่ความกล้าคงอยู่ดูหมุ่บ้านนั้น สิ หมุ่บ้านของพวกอมนุษย์ที่
ผิดจากมนุษย์พวกท่านลองคิดว่าดูว่าถ้าพวกเผ่าอสูรพวกนี้ออกไปจากที่นี้ได้จะเกิดอะไรกับขึ้นมนุษย์ นี้คือคำสั่งข้า จงไปทำลายหมุ่บ้านนั่น นำเสบียงและของมีค่าของพวกมันมาให้หมด และฆ่าพวกอมนุษย์ให้หมดไม่เว้นแม้แต่เด็ก!!!
เหล่าทหารที่ได้ฟังดังนั้นจึงเดินกองทัพไปยังหมุ่บ้าน ไม่ทันได้พูดคุยกับชาวออต ก็ทำลายเผาบ้านเผาเมืองฆ่าผู้หญิง เด็ก ที่เป็นชาวออต
แม้ชาวออตจะมีพลังมากแต่ กำลังคนน้อยกว่าจึงพากันหนีตาย
เตมูไจ : เซเรียพาลูกหนีไปอาณาจักรภูตซะ
เซเรีย : แล้วเจ้าละ!?
เตมูไจ : ข้าจะออกไปสู้กับพวกมัน ถ้าข้าไม่ตามเจ้าไปก็ตั้งชื่อลูกแทนข้าด้วย
เตมูไจกระโดดออกไปในดงทหารมนุษย์ต่อสู้อย่างกล้าหาร สู้กับทหารมนุษย์กับ100 ทั้งๆที่เหลือตัวคนเดียวแต่สุดท้ายก็ถูกทั้งดาบทั้งหอกฟันแทงจนตาย ในท่าที่ยังยืนอยู่
เซเรียหนีไปไกล้จะถึงอาจาจักรภูต แต่บาดเจ็บเพราะถูกธนูที่หลัง
เซเรียหยิบเวทย์มนต์มังกรสุดท้ายที่ยังเหลืออยู่เขียน อักษร บางอย่างลงบนตัวลูกน้อยและพูดว่า
"เบลทมอน" แม่รักลูกนะ
เซเรียสิ้นใจในที่สุด
ขณะเดียวกัน มีเอลฟ์ชราตนหนึ่งเดินผ่านมา เห็น ร่างของเซเรียที่กลายเป็นทรายไปเพราะใช้เวทย์มนต์
เอลฟ์ชรา : โอ้ ! ใช้เวทย์มนต์ถึงขนาดเป็นทรายไปเลยหรือ!? ข้าไม่เคยเห็นคนที่ฆ่าตัวตายแบบนี้มาก่อน
เอลฟ์ชรา : เสียงเด็กร้อง ? ข้าคงไม่แก่เกินไปจนหูไม่ดีหลอนะ
เอลฟ์ชราอุ้มเบลทมอนที่ถูกผ้า ปิดไว้ออกมา
เอลฟ์ชรา : ลูกของออตงั้นหรอนี้ แต่ร่างกลายทำไมถึงเป็นสีเนื้อแบบมนุษย์กัน
เอลฟ์ชราเห็นอักษรที่เซเรียลงเวทย์ไว้ที่ข้างหลังจากเบลทมอน ด้วยเวทย์มนต์ของอักษร ทำให้เอลฟ์ชราได้รับรู้เรื่องราวต่างผ่าน
อักษรนั่น
เอลฟ์ชรา : อืม งั้นหรอ แบบเองสินะ .....
เอลฟ์ชรา :ข้าเองก็แก่เกินจะอยุ่เดียวแล้ว เลี้ยงเจ้าหนูคนนี้ไว้เป็นลูกก็ดีเหมือนกัน
เอลฟ์ชรา : เอาละไปบ้านข้ากัน เจ้าหนู หน้าตาเจ้านี้ ชั่งหน้าน่าเกลียดน่ารักซะไม่มี..........
ปี C 271
ณ ป่าแห่งภูต
เหล่าแฟรรี่ พากันวิ่งหนีอะไรบ้างอย่างแต่ไม่ใช่การหนีเอาชีวิตรอดแต่เป็นการหนีอย่างสนุกสนาม
ฮาๆๆ ฮาๆๆ (เหล่าแฟรรี่พากันบินและหัวเราะไปมา)
"อย่าให้ข้าจับได้ เจ้าพวกตัวเล็ก "
เด็กหนุ่มคนหนึ่งรูปร่างสูงใหญ่ วิ่งไล่จับแฟรรี่อยู่
แฟรรี่ตนหนึ่งหนีไปที่หน้าต่างของบ้านเอลฟ์ชรา
เด็กหนุ่มคนนั่น หยิบก้อนหินขึ้นมาให้ขว้างใส่แฟรรี่ตนนั้น
"นี้เอาไปซะ!!!!"
แต่แฟรรี่ตนนั้นหลบได้และก้อนหินชนกับกระจกของเอลฟ์ชรา
เอลฟ์ชรา ที่กำลังนั่งอ่านหนังสือเห็นกระจกแตกต่อหน้าต่อตา และตะโกนว่า
เอลฟ์ชรา : !!!!...เบลทมอน!!!!!!!!!!!!!!!!
เบลทมอน : อุ่ย!? ปู่
The End ตอนที่ 1
ติดชมด้วยครับ
Bad Brave Story กำเนิดผู้กล้าพันธุ์นรก 1 จุดเริ่มต้นและการสูญพันธุ์