คราวนี้มาดูส่วนที่เป็น ควารู้รอบตัวบ้าง ซึ่งเป็นสิ่งที่ นักสืบทุกคนควรจะมี
.
.
.
ในตอนค่ำของคืนวันหนึ่ง สุดา วรดา เเละ สุภาดา กำลังนั่งคุยกันอยู่ที่ล็อบบี้ของโรงเเรมเเห่งหนึ่ง
"ตอนที่พวกเธอเล่นน้ำอยู่น่ะ ฉันเดินไปช้อปปิ้งคนเดียว ทับทิมนี่ถูกมากจริงๆ ฉันซื้อมาตั้ง 2 เม็ด"
สุดาพูดพลางหยิบทับทิม 2 เม็ดจากกระเป๋าออกมาวางเรียงกันบนโต๊ะ
"โอ้โฮ! ทับทิมนี้สวยจริงๆ คงไม่ใช่เป็นเเค่ค้อนหินเท่านั้นนะ.
"ของจริงหรือของปลอมล่ะ" วรดาเเละสุภาดาพูดขึ้นพร้อมกัน
ขณะที่ทั้งสองกำลังหยิบทับทิมขึ้นมาดูนั้น จู่ๆไฟก็ดับลง พวกเธอทั้งสามตกใจมาก เพียงไม่นาน
ภายใล็อบบี้ก็สว่างขึ้นอีกครั้ง เเต่ทว่าในทันใดนั้นเอง สุดา็ร้องโวยวายขึ้น "ตายเเล้ว! ทับทิมของฉัน หายไปเเล้ว!"
ทับทิม 2 เม็ดที่วางอยู่บนโต๊ะได้อันตรธานหายไป บริกรก็ไม่ได้เดินตรงบริเวณที่พวกเธอคัยกัน
ดังนั้ วรดาและสุภาดาจึงน่าสงสัยที่สุด เพื่อเป็นการพิสูจน์ความบรสุทธิ์ของตัวเอง ทั้งคู่จึงขอให้สุดาค้น
ตัวพวกเธอ เเต่ก็ไม่พบ พวกเธอจึงช่วยกันหารอบๆโต๊ะ ก็ไม่เห็นเเต่เงา บนโต๊ะมีเพียงกระถางของ
ไม้ประดับ ทับทิมก็ไม่ได้ซ่อยู่ในเเก้วชาหรือในกระปุกน้ำตาล เเละไม่ได้อยู่ในดินในกระถางด้วย
"เเปลก จริงๆ มันกลิ้งไปไหนนะ" เเม้ว่า สุดา จะเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง เเต่ก็หายข้องใจในที่สุด ทั้งสามคนจึงกลับห้องพัก
จากนั้นไม่นาน วรดา ก็เเอบย่องกลับมาที่ล็อบบี้คนเดียว เธอไปที่โต๊ะตัวนั้น เเล้วเเกล้ง ทำเป็หาของที่ลืมไว้ เเละผลุนผลันออกไป
จริงๆเเล้วเธอนี่เเหละเป็นคนขโมยทับทิบ เเต่เธอเอาไปซ่อนที่ไหน ด้วยวิธีอะไรล่ะ...?
.
.
.
ปริศนาที่3 คดีที่1 ทับทิม
