มาเป็นโอตาคุกันเถอะ
ป้อมปราการ...อะไรนะ
คอยปะทะความฝันไว้ไม่ให้ฝัน
อาจมาจากด้านมืดของพระจันทร์
ปีศาจร้ายจากเผ่าพันธุ์ของต่างดาว
แปลงร่างเป็นผู้พิทักษ์แห่งดินฟ้า
เกิดจากแสงของออร่าสู่ห้วงหาว
หมื่นแสนล้านละอองฝันอันแพรวพราว
คอยแต่งเติมเรื่องราวให้จิตวิญญาณ
คนละโลกเดียวกันกับผู้ใหญ่
สุขในวันและวัยไร้แก่นสาร
พ่อคงลืมอดีตไว้ในวันวาน
แม่คงลืมต้นสายธารของเวลา
ป้อมปราการ...อะไรนะ
คอยปะทะความฝันไว้ให้ไร้ค่า
ให้เด็กเด็กต่อสู้กันในตำรา
สนองความปรารถนาของสังคม
เราคงหลงลืมอะไรไปบางอย่าง
เราจึงเร่งถมช่องว่างให้สั่งสม
อนาคตของเด็กที่เรานิยม
ถูกยัดเยียดความขื่นขมเพื่อใจใคร
………………………………………..
แปลงร่างเป็นสัตว์ประหลาดในโลกเก่า
ถาม...ใจเด็กที่แสนเหงาอยู่โลกไหน?
ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจ
ฮีโร่ที่เป็นผู้ใหญ่...ช่วยบอกที!
ผู้ประพันธ์ : กระบี่ใบไม้
ปล.1 ผมเขียนบทกวีนี้ขึ้นเมื่อได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว หันไปมองคำตอบของอดีตที่มองเห็นหนังสือกาตูนและกองหนังสือนิยายของตนเองกำลังถูกเผาเพียงแค่เหตุผลงี่เง่าว่าไร้สาระ แต่ไม่ใช่ความไร้สาระเหล่านั้นหรือที่สร้างจินตนาการอย่างไม่จำกัดของผมในวันนี้ ตอนนี้ผมเป็นผู้ใหญ่แล้วและได้หันกลับมาดูกาตูนและอนิเมะอีกครั้ง สิ่งต่างๆเหล่านี้ก็ยังเป็นแรงพลังอันไม่จำกัดให้ผมได้สร้างสรรค์บทกวีอีกเช่นเคยได้แต่หันมาถามตัวเองว่าเมื่อไหร่กันหนอผู้ใหญ่ที่มีความคิดคับแคบและเอาแต่ใจตัวเองจะหายไปจากโลกนี้เสียที...
ปล.2 บทกวีนี้เขียนขึ้นเพราะได้รับแรงบันดาลใจจากบทเพลงประกอบอนิเมะ “แม่มดน้อยทะเลดาวเมรูรุ http://www.youtube.com/watch?v=FjNVP1yRVXc&feature=related “
ปล.3 ผมไม่อายที่จะถูกเรียกว่า “โอตาคุ” นะจะบอกให้....
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Zero2Zero เมื่อ 2012-5-28 01:21
เอาบทกลอน "มาเป็นโอตาคุกันเถอะ" ของกระบี่ใบไม้ มาฝาก...
