แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Llullabqy เมื่อ 2015-4-17 18:13
You can find me here!
|
|
|
V
FB
DeviantID
ทำไรไม่ถนัดเลยหลังจากเปลี่ยนมาใช้ Macbook Pro
รู้สึกยาก ๆ ไงไม่รู้
วันนี้คงได้แค่ Sketch อ่ะ
เป็นครั้งแรกที่ต้องเซฟงานเก็บไว้ทำต่อ TAT
คนนี้มาแทนโทลจุน นะครับ ชื่อ แจ็ค
เนื่องจากโทลจุนผมไม่สามารถสร้าง Story ได้เลยสักนิด - -;
เลยโมใหม่เป็นแจ็คนี่ละครับ เป็นไวรัสเหมือนกัน แต่....ว่าไงดี
เอาเป็นว่าถ้ารู้จัก Prototype ก็คงรู้ละว่าเป็นไง
Story ตัวนี้ คิดไว้ว่า จะให้เป็นแบบ....
ดินสอกด 4B วาดเลย ไม่ได้ร่าง แต่งภาพด้วย Photoscape, Pixlr
ป.ล. นี่เป็นแจ็ค ตอนรู้วิธีใช้ไวรัสแล้ว
ป.ล. 2 คาดว่าน่าจะได้เมาส์ปากกาในไม่ช้า
You can find me here!
|
|
|
V
FB
DeviantID
ทำไรไม่ถนัดเลยหลังจากเปลี่ยนมาใช้ Macbook Pro
รู้สึกยาก ๆ ไงไม่รู้
วันนี้คงได้แค่ Sketch อ่ะ
เป็นครั้งแรกที่ต้องเซฟงานเก็บไว้ทำต่อ TAT
คนนี้มาแทนโทลจุน นะครับ ชื่อ แจ็ค
เนื่องจากโทลจุนผมไม่สามารถสร้าง Story ได้เลยสักนิด - -;
เลยโมใหม่เป็นแจ็คนี่ละครับ เป็นไวรัสเหมือนกัน แต่....ว่าไงดี
เอาเป็นว่าถ้ารู้จัก Prototype ก็คงรู้ละว่าเป็นไง
Story ตัวนี้ คิดไว้ว่า จะให้เป็นแบบ....
****ผมแต่งแบบเขี่ยส่งสุด ๆ แล้ว ถ้านักแต่งฟิคผ่านมา อย่าว่ากันนะ
นักทดลองอาวุธชีวภาพของกองทัพ ดร.วิลเฮม
มีลูกสาว 4 ขวบ ที่ประสบอุบัติเหตุ ร่างแหลกเป็นชิ้น ๆ
วิลเฮมได้นำแจ็ค มาฟื้นฟูใหม่ในฐานะอาวุธชีวภาพของประเทศ
แต่มีข้อแม้ว่า ต้องลบความทรงจำให้หมด
ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี ที่ศูนย์วิจัย แจ็คได้พูดคุย เดินเล่น
พูดคุยกับนักวิจัย ทำทุกอย่างที่มนุษย์ปกติทำกัน
แต่เธอ....ไม่สามารถจำพ่อเธอได้แม้แต่น้อย
โปรเจค 10 ปีนี้ ได้ดำเนินมาถึงจุดจบ
เหลือแค่การทำให้อาวุธชิ้นนี้อยู่ภายใต้อาณัติของกองทัพ
แต่แล้ว วิลเฮมได้ปฏิเสธกองทัพเรื่องการติดตั้งไมโครชิพ
และแผงเชื่อมต่อคำสั่ง ที่จะทำให้แจ็คถูกควบคุมโดยสมบูรณ์
วันหนึ่งศูนย์วิจัยถูกบุกรุก ทุกคนในศูนย์วิจัยตายเกลี้ยง
เหลือแค่วิลเฮมที่บาดเจ็บสาหัส ปางตาย หลังจากต้านผู้บุกรุกทั้งหมดตัวคนเดียว
วิลเฮมได้ปลุกแจ็คด้วยตัวเองเป็นครั้งสุดท้าย
แจ็คตื่นขึ้นในตู้แก้วที่กำลังเปิดออกอย่างช้า ๆ แต่ก็ต้องผงะในทันที
"ดอกเตอร์! เกิดอะไรขึ้น!" แจ็คเอ่ยขึ้นด้วยความตกใจ
วิลเฮมไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้ ใบหน้าของเขามีแต่น้ำตาที่เอ่อล้นออกมา
วิลเฮมยิ้ม ดึงแจ็คเข้ามากอด ก่อนสิ้นลมด้วยคำพูดสุดท้ายว่า "แจ็ค....พ่อรัก....ลูก....นะ"
คำพูดนี้ เป็นเหมือนไกปืนความทรงจำของแจ็ค ที่ได้ลั่นขึ้นมาอย่างกะทันหัน
ความทรงจำอันน้อยนิดที่หลงเหลืออยู่ แวบขึ้นในหัวของเธอ
หลังจากนั้น ทหารของกองทัพก็บุกเข้ามาเพื่อที่จะนำแจ็คไปเข้าโปรเจคต่อ
แจ็ค ที่ถูกโทสะครอบงำ จนขาดสติ เธอพุ่งเข้าหาเหล่าทหารกองนั้น แล้วก็....
พอแจ็ครู้ตัวอีกที ศูนย์วิจัยก็นองไปด้วยเลือด....
แจ็คกรีดร้องด้วยความตกใจ เธอจำเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้เลยสักนิดเดียว
แต่เธอรู้ว่า เธออยู่ที่นี่ต่อไม่ได้ เธอต้องหนี หนีไปที่ไหนสักแห่ง
และเธอรู้ว่า เธอต้องตามหามัน....
ความทรงจำของเธอ........
โทษ ๆ ยาวไป(อารมณ์นักแต่งฟิคเก่ามันผุดขึ้นมา)
นักทดลองอาวุธชีวภาพของกองทัพ ดร.วิลเฮม
มีลูกสาว 4 ขวบ ที่ประสบอุบัติเหตุ ร่างแหลกเป็นชิ้น ๆ
วิลเฮมได้นำแจ็ค มาฟื้นฟูใหม่ในฐานะอาวุธชีวภาพของประเทศ
แต่มีข้อแม้ว่า ต้องลบความทรงจำให้หมด
ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี ที่ศูนย์วิจัย แจ็คได้พูดคุย เดินเล่น
พูดคุยกับนักวิจัย ทำทุกอย่างที่มนุษย์ปกติทำกัน
แต่เธอ....ไม่สามารถจำพ่อเธอได้แม้แต่น้อย
โปรเจค 10 ปีนี้ ได้ดำเนินมาถึงจุดจบ
เหลือแค่การทำให้อาวุธชิ้นนี้อยู่ภายใต้อาณัติของกองทัพ
แต่แล้ว วิลเฮมได้ปฏิเสธกองทัพเรื่องการติดตั้งไมโครชิพ
และแผงเชื่อมต่อคำสั่ง ที่จะทำให้แจ็คถูกควบคุมโดยสมบูรณ์
วันหนึ่งศูนย์วิจัยถูกบุกรุก ทุกคนในศูนย์วิจัยตายเกลี้ยง
เหลือแค่วิลเฮมที่บาดเจ็บสาหัส ปางตาย หลังจากต้านผู้บุกรุกทั้งหมดตัวคนเดียว
วิลเฮมได้ปลุกแจ็คด้วยตัวเองเป็นครั้งสุดท้าย
แจ็คตื่นขึ้นในตู้แก้วที่กำลังเปิดออกอย่างช้า ๆ แต่ก็ต้องผงะในทันที
"ดอกเตอร์! เกิดอะไรขึ้น!" แจ็คเอ่ยขึ้นด้วยความตกใจ
วิลเฮมไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้ ใบหน้าของเขามีแต่น้ำตาที่เอ่อล้นออกมา
วิลเฮมยิ้ม ดึงแจ็คเข้ามากอด ก่อนสิ้นลมด้วยคำพูดสุดท้ายว่า "แจ็ค....พ่อรัก....ลูก....นะ"
คำพูดนี้ เป็นเหมือนไกปืนความทรงจำของแจ็ค ที่ได้ลั่นขึ้นมาอย่างกะทันหัน
ความทรงจำอันน้อยนิดที่หลงเหลืออยู่ แวบขึ้นในหัวของเธอ
หลังจากนั้น ทหารของกองทัพก็บุกเข้ามาเพื่อที่จะนำแจ็คไปเข้าโปรเจคต่อ
แจ็ค ที่ถูกโทสะครอบงำ จนขาดสติ เธอพุ่งเข้าหาเหล่าทหารกองนั้น แล้วก็....
พอแจ็ครู้ตัวอีกที ศูนย์วิจัยก็นองไปด้วยเลือด....
แจ็คกรีดร้องด้วยความตกใจ เธอจำเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้เลยสักนิดเดียว
แต่เธอรู้ว่า เธออยู่ที่นี่ต่อไม่ได้ เธอต้องหนี หนีไปที่ไหนสักแห่ง
และเธอรู้ว่า เธอต้องตามหามัน....
ความทรงจำของเธอ........
โทษ ๆ ยาวไป(อารมณ์นักแต่งฟิคเก่ามันผุดขึ้นมา)
ดินสอกด 4B วาดเลย ไม่ได้ร่าง แต่งภาพด้วย Photoscape, Pixlr
ป.ล. นี่เป็นแจ็ค ตอนรู้วิธีใช้ไวรัสแล้ว
ป.ล. 2 คาดว่าน่าจะได้เมาส์ปากกาในไม่ช้า
[OC(Sketch)]Project_Error:Jacq
รกไปเปล่า ๆ