ความเดิมตอนที่แล้ว
อิจิกะั:ถึงแล้วที่นีื่แหละ ฮะ!! ไม่นะทำไมมันรามเร็วขนาดนี้ ไปดูคนในสถานีก่อน
ด๊อกเตอร์:อ๊ากกกก ช่วยด้วยย เราค้นพบเซรุ้มที่จะหยุดมันได้แล้ว แต่ว่า....
อิจิกะ:ด๊อกเตอร์ ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แง แง!! t^t ไม่นะ.............
อิจิกะ:เราต้องออกไปจากเมื่องนี้ก่อน!!
เซนจิ:แล้วจะเอาไงกับพวกที่โดน Cotoxin ล่้ะ
อิจิกะ:เราต้องฆ่าพวกมัน!!
คาระ:เราต้องไป!!
พวก Cotoxin มาเป็นฝูงกำลังมุ้งมาที่พวก คาระ หมายจะเอาชีวิตแล้วกิน!!
อิจิกะ:เราไปกันเถอะ อะนี่อาวุํธนาย 2 คน
เซนจิ:ผมใช้มันไม่เป็น
อิจิกะ:นายต้องใช้มันแน่ จะฝึกใช้มัน!! ให้เวลาฝึกแค่ 3 วิ
เซนจิ:จิ้ย!!
คาระ:ไปกันเถอะ
อิจิกะ:พวกมันมีัเยอะมากอีกไม่นานมันคงจะรุกรามทั่ว ญี่ปุ่น!! ขึ้นรถกันแล้วไปต่อ
แล้วพวก อิจิกะ ก็ขึ้นรถไป
คาระ:เราจะไปไหนเนี่ย
อิจิกะ:เราต้องแจ้งข่าวสารให้รัฐบาลทุกประเทศทราบ!!
เซนจิ:ในกระเป๋าเป้ผมมีโน๊ตบุ๊ค
คาระ:แล้วจะติดต่อกับพวกนั้นยังไง
อิจิกะ:เราต้องติดต่อประเทศไกล้ๆนี่ก่อนเพื่อให้มาช่วยเราได้ก่อน!!
เซนจิ:ติดต่อประเทศ ไทย สิ!!
ึคาระ:ใช้!! ไกล้สุดแหละ
ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด เสียงการติดต่อกับรัฐบาลไทย!!
รัฐบาลไทย:สวัสดีค่ะ!!
อิจิกะ:เราต้องการให้คุณช่วยครับ
รัฐบาลไทย:ช่วยอะไรค่ะ!!
อิจิกะ:ตอนนี้พวกเราอยู่ ญี่ปุ่น คงได้ยินข่าวแล้วใช้ไหม
รัฐบาลไทย:คุณคือผู้รอดชีวิตหรอค่ะ เราจะรีบไปช่วยคุณเดียวนี้ค่ะ!!
อิจิกะั:ขอบคุณครับ
เสียงวางสายของ อิจิกะ
คาระ:แล้วเขาว่าไง
อิจิกะ:เขาบอกจะมาช่วย
คาระ:แค่นั้นแล้วเขาจะมาช่วยเราจริงหรือปล่าว
ิเซนจิ:ไม่แน่นะ!!
เราต้องหาทีหลบซ่อนแล้ว!! แล้วว่างเครื่องสัญญานไว้!!เพื่อให้รัฐบาลไทยเจอตัว
หลังจากนั้นทุกคนก็หลับไป ตอนเช้าจะเกิดอะไรกับพวกเขานะ!!
อิจิกะั:ถึงแล้วที่นีื่แหละ ฮะ!! ไม่นะทำไมมันรามเร็วขนาดนี้ ไปดูคนในสถานีก่อน
ด๊อกเตอร์:อ๊ากกกก ช่วยด้วยย เราค้นพบเซรุ้มที่จะหยุดมันได้แล้ว แต่ว่า....
อิจิกะ:ด๊อกเตอร์ ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แง แง!! t^t ไม่นะ.............
อิจิกะ:เราต้องออกไปจากเมื่องนี้ก่อน!!
เซนจิ:แล้วจะเอาไงกับพวกที่โดน Cotoxin ล่้ะ
อิจิกะ:เราต้องฆ่าพวกมัน!!
คาระ:เราต้องไป!!
พวก Cotoxin มาเป็นฝูงกำลังมุ้งมาที่พวก คาระ หมายจะเอาชีวิตแล้วกิน!!
อิจิกะ:เราไปกันเถอะ อะนี่อาวุํธนาย 2 คน
เซนจิ:ผมใช้มันไม่เป็น
อิจิกะ:นายต้องใช้มันแน่ จะฝึกใช้มัน!! ให้เวลาฝึกแค่ 3 วิ
เซนจิ:จิ้ย!!
คาระ:ไปกันเถอะ
อิจิกะ:พวกมันมีัเยอะมากอีกไม่นานมันคงจะรุกรามทั่ว ญี่ปุ่น!! ขึ้นรถกันแล้วไปต่อ
แล้วพวก อิจิกะ ก็ขึ้นรถไป
คาระ:เราจะไปไหนเนี่ย
อิจิกะ:เราต้องแจ้งข่าวสารให้รัฐบาลทุกประเทศทราบ!!
เซนจิ:ในกระเป๋าเป้ผมมีโน๊ตบุ๊ค
คาระ:แล้วจะติดต่อกับพวกนั้นยังไง
อิจิกะ:เราต้องติดต่อประเทศไกล้ๆนี่ก่อนเพื่อให้มาช่วยเราได้ก่อน!!
เซนจิ:ติดต่อประเทศ ไทย สิ!!
ึคาระ:ใช้!! ไกล้สุดแหละ
ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด เสียงการติดต่อกับรัฐบาลไทย!!
รัฐบาลไทย:สวัสดีค่ะ!!
อิจิกะ:เราต้องการให้คุณช่วยครับ
รัฐบาลไทย:ช่วยอะไรค่ะ!!
อิจิกะ:ตอนนี้พวกเราอยู่ ญี่ปุ่น คงได้ยินข่าวแล้วใช้ไหม
รัฐบาลไทย:คุณคือผู้รอดชีวิตหรอค่ะ เราจะรีบไปช่วยคุณเดียวนี้ค่ะ!!
อิจิกะั:ขอบคุณครับ
เสียงวางสายของ อิจิกะ
คาระ:แล้วเขาว่าไง
อิจิกะ:เขาบอกจะมาช่วย
คาระ:แค่นั้นแล้วเขาจะมาช่วยเราจริงหรือปล่าว
ิเซนจิ:ไม่แน่นะ!!
เราต้องหาทีหลบซ่อนแล้ว!! แล้วว่างเครื่องสัญญานไว้!!เพื่อให้รัฐบาลไทยเจอตัว
หลังจากนั้นทุกคนก็หลับไป ตอนเช้าจะเกิดอะไรกับพวกเขานะ!!
Cotoxin พืชอันตราย ตอนที่ 3 รุกราม