เรื่องนี้เป็นนิยายเขียนเองนั้นแหละ อ่านได้ทั้งชายหญิงเพราะมันไม่ใช่นิยายรักคิดว่า เพราะตั้งใจจะเขียนให้มันเป็นนิยายสบายๆไม่เครียดอะไร แต่ไม่ใช่เรื่องหลักที่ผมจะเขียน ยังไงอ่านแล้วก็ติชมกันด้วยนะครับ
ปล. เรื่องนี้แต่ละตอนจะเป็นอะไรที่สั้นๆล่ะครับ
ตอนที่1 ก่อนที่เรื่องวุ่นๆจะเริ่มต้น
ภายในโลกปีศาจที่น่าสยดสยองที่ท้องฟ้าไร้แสงตะวัน มีปราสาทสีดำชวนสยองตั้งตระหง่านอยู่และที่ภายในท้องพระโรงนี้เองมีร่างสองร่างที่กำลังคุยกันอยู่ โดยร่างใหญ่นั่งอยู่บนบัลลังก์โดยร่างใหญ่ที่ว่านั้นใหญ่จริงๆเพราะร่างนั้นใหญ่โตจนต้องแหงนหน้ามองจนสุดเลยล่ะถึงจะเห็นหน้า
“ฟังให้ดีนะแชมเชล เธอจงไปทำให้มนุษย์ยอมตกลงทำสัญญาขายวิญญาณให้ปีศาจซะ เพราะตอนนี้โลกปีศาจกำลังขนาดแคลนแรงงานอย่างมาก มนุษย์นับวันก็ยิ่งรู้ทันพวกเราจนพวกเราขาดแรงงานที่จะมาทำงานให้อย่างหนัก แถมพวกยมทูตมันก็ดันคอยไล่ตรวจวิญญาณที่ตายแล้วซะเข้มงวดอีก และนี่คือเป้าหมายของเจ้า” ร่างใหญ่พูดพลาดปล่อยรูปถ่ายใบเล็กๆลงจาก โดยรูปนั้นมันสามารถปลิวไปตกลงตรงหน้าของเด็กสาวร่างเด็กได้อย่างหน้าอัศจรรย์
ร่างเล็กที่กำลังนอนพิงหมอนอิงพร้อมกับอ่านนิตยสารพร้อมกับกินขนมขบเคี้ยวพร้อมน้ำอัดลมอย่างสบายใจพูดขึ้นอย่างเกียจคร้าน “ข้าไม่ไปได้มะท่านจอมมาร ขอพูดตามความสัจจริงเลยนะคะ โคตรขี้เกียจไปเลย ส่งคนอื่นไปแทนเหอะ” เธอพูดพลางเบ้หน้าใส่
จอมมารร่างยักษ์กัดฟันกรอดพยายามข่มอารมณ์เพราะถ้าเขาขึ้นไปโลกมนุษย์ได้ด้วยตัวเองจะไม่มานั่งง้อพวกปีศาจพวกนี้เลย “ยังไงก็ดูรูปถ่ายพวกนั้นก่อนเถอะน่า แล้วค่อยตัดสินใจ” จอมมารพูดเสียงเรียบ
ปีศาจสาวผมแดงในชุดรัดรูปสุดเซ็กซี่หยิบภาพที่ว่าขึ้นมาดูพลางพูดขึ้น “มันก็คงลงท้ายเป็นพวกนักบวชอีกล่ะว้า .......” เมื่อเธอเห็นภาพชายบนภาพก็ถึงกับเงียบไปครู่หนึ่ง ภาพของชายหล่อรูปงามผมทองและดวงตาสีน้ำทะเลที่มองแล้วหล่อกว่าพวกนายแบบซักร้อยเท่าในชุดกางเกงขายาวตัวเดียวที่เอวคาดดาบคู่กายของเขาเอาไว้ ส่วนร่างกายช่วงบนนั้นชุ่มไปด้วยเหงื่อดูแล้วเร้าอารมณ์ยิ่งนัก “ผู้ชายอะร๊าย!! โคตร HOT เลย!!” ปีศาจสาวตะโกนเสียงหลง
“แต่ถ้าเธอไม่ต้องการฉันจะส่งคนอื่นไปก็ได้นะ ไม่เป็นไรฉันเข้าใจ” จอมมารพูดแบบเสียดายนิดๆ
“หา!? ใครหน้าไหนมันจะไปแทนฉัน ฉันจะไปเองนี่ล่ะ ใครขัดข้องห๊ะ!!” ปีศาจสาวผมแดงอกกระดานพูด
(ยุง่ายจริงแม่คู๊ณ) จอมมารคิดในใจพลางมุมปากกระตุก
“งั้นข้าไปล่ะท่านจอมมาร ไว้เจอกันใหม่” ปีศาจสาวพูดพลางเดินไปทันทีแต่จู่ๆเธอก็หยุดเท้าลง “อ่อ ท่านช่วยซื้อนิตยสารรายเดือนที่ข้าชอบเก็บไว้ให้ด้วยล่ะ” เธอทิ้งท้าย
“รีบๆไปเธอแม่คุณ ลีลาจริ๊ง!!”
บนท้องฟ้าครามที่เต็มไปด้วยหมู่เมฆมากมายนั้นมีสิ่งปลูกสร้างรูปทรงที่ดูเหมือนปราสาทที่เรามักจะเห็นไปตามเทพนิยายต่างๆ รอบๆปราสาทมีต้นไม้ที่งอกขึ้นมาอย่างสวยงาม แต่น่าสงสัยตรงที่ว่ามันมีแต่เมฆแล้วต้นไม้พวกนี้มันโตได้ไงล่ะ แต่ช่างมันเถอะ
ภายในท้องพระโรงที่แสนสวยงามที่เต็มไปด้วยเหล่านางฟ้าในชุดสีขาวนั้น มีนางฟ้านางหนึ่งกำลังนั่งคุกเข่าอยู่ตรงกลางท้องพระโรง โดยเบื้องหน้าของเธอมีชายร่างใหญ่ยักษ์ใส่ชุดผ้าสีขาว
“ลิลลี่ ข้าอยากให้เจ้าลงไปทำงานที่โลกมนุษย์สักหน่อย” ชายร่างใหญ่พูด
“ทำอะไรเหรอคะ ท่านมหาเทพ” เธอถามพลางเอียงคอ
“ข้าอยากให้เจ้าคอยจับตาดูชายคนนี้ เขาเป็นคนที่มีจิตใจสูงส่ง และมีคุณธรรม ข้าอยากให้เจ้าคอยปกป้องดูแลเขาอยู่ห่างๆ เพราะดูเหมือนว่าพวกปีศาจจะสนใจในตัวเขาอยู่เหมือนกัน” ท่านมหาเทพพูดขึ้นพร้อมๆกับมีภาพของชายคนหนึ่งปรากฏขึ้นบนพื้น ซึ่งเหล่านางฟ้าต่างก็ให้ความสนใจเข้ามามุมดูกัน โดยในภาพคือชายหนุ่มรูปงามผมทองดวงตาสีน้ำทะเลในชุดกางเกงว่ายน้ำตัวเดียว ซึ่งตัวเขากำลังยืนดื่มเครื่องดื่มเกลือแร่อยู่หลังจากออกแรงมานาน มองดูแล้วเหมือนกับพวกนายแบบขายเครื่องดื่มเกลือแร่ก็มิปาน ซึ่งภาพเหล่านี้ทำให้พวกเหล่านางฟ้าต่างก็หัวเราะคิกคักด้วยความชอบใจ แต่ผิดกับนางฟ้าผมเงินนามว่าลิลลี่ เธอกำลังหอบหายใจแรงแถมยังน้ำลายไหลออกมาอีกด้วย
“ท่านมหาเทพ ท่านเรียกใช้ถูกคนแล้วค่ะ ฉันจะปกป้องเขาสุดชีวิตเลยล่ะค่ะ” นางฟ้าสาวพูดพลางทุบอกเบาๆ
“โอ้วดีเลย งั้นฝากด้วยน่อ” ท่านมหาเทพพูดพลางส่งยิ้มให้เธอ (ติดกับล่ะ ที่จริงทางสวรรค์ไม่ได้สนใจอะไรหมอนี่นักหรอก จะไปทำสัญญากับปีศาจที่ไหนก็ไม่สน ที่พวกเราต้องการคือให้ยัยตัวป่วนอย่างเธอลงไปจากสวรรค์สักพักก็ยังดีต่างหากล่ะ ก๊ากๆๆๆๆ) ท่านมหาเทพคิดในใจ
“ถ้างั้นไปล่ะค่ะ!!” นางฟ้าสาวพูดพลางเดินดิ่งออกนอกท้องพระโรง (หึหึหึหึหึหึ และแล้วก็จะได้ไปให้พ้นๆจากที่นี่ซะที่ อ๊า รอก่อนนะเจ้าชายของฉันจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ)
หลังจากที่เธอออกไปจากท้องพระโรงได้สักพักเหล่านางฟ้าและเทพองค์อื่นๆก็จัดปาร์ตี้ฉลองให้กับการไปของเธอ
โลกมนุษย์ สนามฝึกของเหล่าอัศวิน เสียงร้องอย่างบ้าคลั่งของเหล่าอัศวินสาวหน้าใหม่ดังขึ้นให้กับชายรูปหล่อที่เพิ่งชนะประลองกับอัศวินหนุ่มอีกคนแต่ที่น่าสนใจคือทำไมหมอนี่ถึงไม่ใส่เสื้อใส่แต่กางเกง โชว์กล้ามหน้าท้องเหรอ? หรือว่ามันเป็นจุดขายของนิยายเรื่องนี้พระเอกไม่ใส่เสื้อ? ช่างมันเถอะใครสนล่ะ
“นายนี่สุดยอดไปเลย ฉันชนะนายไม่ได้เลยจริงๆ” ชายรูปหล่อผู้มีเรือนผมสีน้ำตาลพูด
“ไม่หรอกนายเก่งขึ้นมากเลยล่ะ สักวันฉันคงแพ้นายแน่ๆ” ชายผมทองพูดพลางยื่นมือไปให้เขา
“กรี๊ด!! Y(มาจากคำว่ายาโอย ชายรักชายครับ) ค่า!! กรี๊ดๆ!!” เหล่าอัศวินสาวต่างกรี๊ดร้องออกมาสุดเสียงให้กับภาพที่เกิดขึ้น ส่วนหัวหน้าอัศวินฝ่ายหญิงและชายที่นั่งชมการประลองได้แต่นั่งกุมขมับกันทั้งคู่
“หวังว่าวันนั้นจะมาถึงไวๆล่ะนะ” อัศวินหนุ่มผมน้ำตาลพูด
“นั้นสินะ ฉันเองก็หวัง ....” จู่ๆเขาก็หยุดพูดไป
“เป็นอะไรเหรอ” อัศวินหนุ่มผมน้ำตาลถามด้วยความเป็นห่วง
“รู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูกน่ะ” อัศวินหนุ่มผมทองพูด
“ฟังให้ดีนะแชมเชล เธอจงไปทำให้มนุษย์ยอมตกลงทำสัญญาขายวิญญาณให้ปีศาจซะ เพราะตอนนี้โลกปีศาจกำลังขนาดแคลนแรงงานอย่างมาก มนุษย์นับวันก็ยิ่งรู้ทันพวกเราจนพวกเราขาดแรงงานที่จะมาทำงานให้อย่างหนัก แถมพวกยมทูตมันก็ดันคอยไล่ตรวจวิญญาณที่ตายแล้วซะเข้มงวดอีก และนี่คือเป้าหมายของเจ้า” ร่างใหญ่พูดพลาดปล่อยรูปถ่ายใบเล็กๆลงจาก โดยรูปนั้นมันสามารถปลิวไปตกลงตรงหน้าของเด็กสาวร่างเด็กได้อย่างหน้าอัศจรรย์
ร่างเล็กที่กำลังนอนพิงหมอนอิงพร้อมกับอ่านนิตยสารพร้อมกับกินขนมขบเคี้ยวพร้อมน้ำอัดลมอย่างสบายใจพูดขึ้นอย่างเกียจคร้าน “ข้าไม่ไปได้มะท่านจอมมาร ขอพูดตามความสัจจริงเลยนะคะ โคตรขี้เกียจไปเลย ส่งคนอื่นไปแทนเหอะ” เธอพูดพลางเบ้หน้าใส่
จอมมารร่างยักษ์กัดฟันกรอดพยายามข่มอารมณ์เพราะถ้าเขาขึ้นไปโลกมนุษย์ได้ด้วยตัวเองจะไม่มานั่งง้อพวกปีศาจพวกนี้เลย “ยังไงก็ดูรูปถ่ายพวกนั้นก่อนเถอะน่า แล้วค่อยตัดสินใจ” จอมมารพูดเสียงเรียบ
ปีศาจสาวผมแดงในชุดรัดรูปสุดเซ็กซี่หยิบภาพที่ว่าขึ้นมาดูพลางพูดขึ้น “มันก็คงลงท้ายเป็นพวกนักบวชอีกล่ะว้า .......” เมื่อเธอเห็นภาพชายบนภาพก็ถึงกับเงียบไปครู่หนึ่ง ภาพของชายหล่อรูปงามผมทองและดวงตาสีน้ำทะเลที่มองแล้วหล่อกว่าพวกนายแบบซักร้อยเท่าในชุดกางเกงขายาวตัวเดียวที่เอวคาดดาบคู่กายของเขาเอาไว้ ส่วนร่างกายช่วงบนนั้นชุ่มไปด้วยเหงื่อดูแล้วเร้าอารมณ์ยิ่งนัก “ผู้ชายอะร๊าย!! โคตร HOT เลย!!” ปีศาจสาวตะโกนเสียงหลง
“แต่ถ้าเธอไม่ต้องการฉันจะส่งคนอื่นไปก็ได้นะ ไม่เป็นไรฉันเข้าใจ” จอมมารพูดแบบเสียดายนิดๆ
“หา!? ใครหน้าไหนมันจะไปแทนฉัน ฉันจะไปเองนี่ล่ะ ใครขัดข้องห๊ะ!!” ปีศาจสาวผมแดงอกกระดานพูด
(ยุง่ายจริงแม่คู๊ณ) จอมมารคิดในใจพลางมุมปากกระตุก
“งั้นข้าไปล่ะท่านจอมมาร ไว้เจอกันใหม่” ปีศาจสาวพูดพลางเดินไปทันทีแต่จู่ๆเธอก็หยุดเท้าลง “อ่อ ท่านช่วยซื้อนิตยสารรายเดือนที่ข้าชอบเก็บไว้ให้ด้วยล่ะ” เธอทิ้งท้าย
“รีบๆไปเธอแม่คุณ ลีลาจริ๊ง!!”
บนท้องฟ้าครามที่เต็มไปด้วยหมู่เมฆมากมายนั้นมีสิ่งปลูกสร้างรูปทรงที่ดูเหมือนปราสาทที่เรามักจะเห็นไปตามเทพนิยายต่างๆ รอบๆปราสาทมีต้นไม้ที่งอกขึ้นมาอย่างสวยงาม แต่น่าสงสัยตรงที่ว่ามันมีแต่เมฆแล้วต้นไม้พวกนี้มันโตได้ไงล่ะ แต่ช่างมันเถอะ
ภายในท้องพระโรงที่แสนสวยงามที่เต็มไปด้วยเหล่านางฟ้าในชุดสีขาวนั้น มีนางฟ้านางหนึ่งกำลังนั่งคุกเข่าอยู่ตรงกลางท้องพระโรง โดยเบื้องหน้าของเธอมีชายร่างใหญ่ยักษ์ใส่ชุดผ้าสีขาว
“ลิลลี่ ข้าอยากให้เจ้าลงไปทำงานที่โลกมนุษย์สักหน่อย” ชายร่างใหญ่พูด
“ทำอะไรเหรอคะ ท่านมหาเทพ” เธอถามพลางเอียงคอ
“ข้าอยากให้เจ้าคอยจับตาดูชายคนนี้ เขาเป็นคนที่มีจิตใจสูงส่ง และมีคุณธรรม ข้าอยากให้เจ้าคอยปกป้องดูแลเขาอยู่ห่างๆ เพราะดูเหมือนว่าพวกปีศาจจะสนใจในตัวเขาอยู่เหมือนกัน” ท่านมหาเทพพูดขึ้นพร้อมๆกับมีภาพของชายคนหนึ่งปรากฏขึ้นบนพื้น ซึ่งเหล่านางฟ้าต่างก็ให้ความสนใจเข้ามามุมดูกัน โดยในภาพคือชายหนุ่มรูปงามผมทองดวงตาสีน้ำทะเลในชุดกางเกงว่ายน้ำตัวเดียว ซึ่งตัวเขากำลังยืนดื่มเครื่องดื่มเกลือแร่อยู่หลังจากออกแรงมานาน มองดูแล้วเหมือนกับพวกนายแบบขายเครื่องดื่มเกลือแร่ก็มิปาน ซึ่งภาพเหล่านี้ทำให้พวกเหล่านางฟ้าต่างก็หัวเราะคิกคักด้วยความชอบใจ แต่ผิดกับนางฟ้าผมเงินนามว่าลิลลี่ เธอกำลังหอบหายใจแรงแถมยังน้ำลายไหลออกมาอีกด้วย
“ท่านมหาเทพ ท่านเรียกใช้ถูกคนแล้วค่ะ ฉันจะปกป้องเขาสุดชีวิตเลยล่ะค่ะ” นางฟ้าสาวพูดพลางทุบอกเบาๆ
“โอ้วดีเลย งั้นฝากด้วยน่อ” ท่านมหาเทพพูดพลางส่งยิ้มให้เธอ (ติดกับล่ะ ที่จริงทางสวรรค์ไม่ได้สนใจอะไรหมอนี่นักหรอก จะไปทำสัญญากับปีศาจที่ไหนก็ไม่สน ที่พวกเราต้องการคือให้ยัยตัวป่วนอย่างเธอลงไปจากสวรรค์สักพักก็ยังดีต่างหากล่ะ ก๊ากๆๆๆๆ) ท่านมหาเทพคิดในใจ
“ถ้างั้นไปล่ะค่ะ!!” นางฟ้าสาวพูดพลางเดินดิ่งออกนอกท้องพระโรง (หึหึหึหึหึหึ และแล้วก็จะได้ไปให้พ้นๆจากที่นี่ซะที่ อ๊า รอก่อนนะเจ้าชายของฉันจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ)
หลังจากที่เธอออกไปจากท้องพระโรงได้สักพักเหล่านางฟ้าและเทพองค์อื่นๆก็จัดปาร์ตี้ฉลองให้กับการไปของเธอ
โลกมนุษย์ สนามฝึกของเหล่าอัศวิน เสียงร้องอย่างบ้าคลั่งของเหล่าอัศวินสาวหน้าใหม่ดังขึ้นให้กับชายรูปหล่อที่เพิ่งชนะประลองกับอัศวินหนุ่มอีกคนแต่ที่น่าสนใจคือทำไมหมอนี่ถึงไม่ใส่เสื้อใส่แต่กางเกง โชว์กล้ามหน้าท้องเหรอ? หรือว่ามันเป็นจุดขายของนิยายเรื่องนี้พระเอกไม่ใส่เสื้อ? ช่างมันเถอะใครสนล่ะ
“นายนี่สุดยอดไปเลย ฉันชนะนายไม่ได้เลยจริงๆ” ชายรูปหล่อผู้มีเรือนผมสีน้ำตาลพูด
“ไม่หรอกนายเก่งขึ้นมากเลยล่ะ สักวันฉันคงแพ้นายแน่ๆ” ชายผมทองพูดพลางยื่นมือไปให้เขา
“กรี๊ด!! Y(มาจากคำว่ายาโอย ชายรักชายครับ) ค่า!! กรี๊ดๆ!!” เหล่าอัศวินสาวต่างกรี๊ดร้องออกมาสุดเสียงให้กับภาพที่เกิดขึ้น ส่วนหัวหน้าอัศวินฝ่ายหญิงและชายที่นั่งชมการประลองได้แต่นั่งกุมขมับกันทั้งคู่
“หวังว่าวันนั้นจะมาถึงไวๆล่ะนะ” อัศวินหนุ่มผมน้ำตาลพูด
“นั้นสินะ ฉันเองก็หวัง ....” จู่ๆเขาก็หยุดพูดไป
“เป็นอะไรเหรอ” อัศวินหนุ่มผมน้ำตาลถามด้วยความเป็นห่วง
“รู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูกน่ะ” อัศวินหนุ่มผมทองพูด
เรื่องวุ่นๆของนายอัศวิน ปีศาจ และนางฟ้า ตอน1
