เมื่อวานอารมณ์เสียกับความงี่เง่าของสิ่งมีชีวิตในที่ทำงาน หลังจากตวาดใส่ไปรู้สึกว่าพวกนั้นก็เริ่มจะฉลาดขึ้นมาหน่อย แต่ก็ทำให้หงุดหงิดไม่หายอยู่ดีเลยมาวาดรูปเล่นแก้เซ็งซึ่งมันก็ทำให้หายหงุดหงิดไปได้เยอะเลย(แถมยังรู้สึกฟินแปลกๆด้วยแฮะ) ก็ไม่ได้วาดแนวนี้(ลงกระดาษแบบจริงจัง)มาหลายปีละเพราะหลังๆรู้สึกว่าจะไปวาดสาวๆซะส่วนใหญ่ ก็เป็นแบบนี้มานานแล้วจนจำไม่ได้ว่าเริ่มวาดแนวสาวๆตั้งแต่เมื่องไหร่? เพราะจริงๆแล้วเมื่อก่อนไม่ได้ชอบแนวนั้นเลย(เอาน่าวาดแล้วมันก็เจริญหูเจริญตาดีล่ะนะ) ยอมรับว่าสมัยก่อนตอนเป็นเด็กติดเกมงอมแงมประมาณเอามาต่อยอดคิดเพ้อเจ้อได้เป็นฉากๆ แต่มันก็เป็นจุดเริ่มต้นให้ชอบวาดรูปและทำให้มีจินตนาการผิดกับชาวบ้านเขาพอสมควร(ชิวิตจริงมันเป็นอะไรที่ไม่น่าพิศมัยเอาซะเลย) รูปนี้เป็นแนวที่ชอบวาดในสมัยก่อนโน้นนนนนน สมัยพระเอกของเกมไม่ได้เก่งเลิศไฮเทคอาวุธสุดล้ำหรือมีพลังวิเศษยิงกันตูมตามแบบสมัยนี้ ประมาณว่ามีดาบเล่มเดียวแล้วลุยฝ่าดงศัตรูอะไรประมาณนั้นแหละ แล้วตอนนี้ก็เริ่มเอียนๆกับพวกจอมมารหน้าตาดีกับสาวน้อยนักรบผู้เก่งกาจผู้ออกปราบปีศาจ(หรือไม่ก็ลุยไปให้สัตว์ประหลาดมันทำลูกซะงั้น) ก็เลยหันกลับมาเป็นตัวของตัวเองวาดสิ่งที่ชอบดีกว่าซึ่งมันก็ออกมาได้ดีในระดับที่พอใจ(ใครจะว่ายังไงก็ช่าง) ถึงมันจะได้สวยเลิศหรือเจ๋งกว่าชาวบ้านเขาซักเท่าไหร่ แต่มันก็ออกมาจากใจจากฝีมือของผมจริงๆ ซึ่งวัตถุดิบในสมองที่ดองไว้ก็มีมากมาหาศาล ก็ไม่รู้จะได้ขุดออกมาใช้ได้หมดรึเปล่าก็ไม่รู้ ถ้าหากชนะความคร้านในตัวเองได้เมื่อไหร่ก็อาจจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้างก็เป็นได้ (ในหลายๆความหมาย)
อาจจะเป็นรูปวาดตามใจอาจไม่สวยถูกใจใครหลายๆคนก็ติชมกันได้ไม่ว่ากัน
ปล.รูปนี้วาดตามใจไม่ได้ยึดหลักการอะไรทั้งนั้นหากมีอะไรที่มันเกินกว่าปกติ(เช่นนิ้ว)มันคือความตั้งใจไม่ใช่ว่าวาดห่วยวาดเบี้ยวแล้วหน้าด้านมาบอกว่าตั้งใจวาดออกมาให้เป็นแบบนั้น(แล้วเอ็งจะวาดเบี้ยวๆมาโชว์เค้าหาหอกอะไร?ติไปก็ดันเสือกแถซะอีก)
บอกเลยว่าโคตรเกลียดเลยไอ้พวกนี้!!
ลองกลับไปวาดแนวเก่าของตัวเองดู
