ฮึฮึฮึฮึ.... มาติตามคำขอครับ เอาล่ะครับ เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า...
อย่างแรกแลยขอติเล็กๆเรื่องการถ่ายรูปมาลงนะครับ อยากให้แสกนมามากกว่าเพราะมันจะดูไม่ชัดนัก แถมยังดูมืดเกินไปด้วย หากจะใช้วิธีถ่ายเอาผมแนะนำให้ใช้กล้องชัดๆหรือไม่ก็จัดแสงดีๆนะครับ ไปถ่ายตอนมีแดดนิดๆก็กำลังดีอยู่ หรือไม่ก็หางบซื้อเครื่องแสกนไปเลยก็ดีเหมือนกันครับ เพราะเมื่อแสกนมาแล้วเราจะสามารถนำภาพต่างๆมาปรับอะไรๆได้หลายอย่างทีเดียวครับ
ตัวอย่างภาพที่แสกนมาปรับ :
เอาไว้อยากได้วิธีปรับเมื่อไหร่ก็มาถามได้เสมอครับ เอาล่ะนอกเรื่องมาหน่อยแล้วครับ...
ขออนุญาติพูดถึงภาพรวมก่อนนะครับ ภาพนี้ให้ความรู้สึก"แข็ง"ไปหน่อยครับ "แข็ง"ในที่นี้หมายความว่าทั้งการแสดงสีหน้า อนาโตมี่ การวาดเสื้อผ้า และท่าทางยังดูแข็งๆอยู่ครับ คุณยังไม่สามารถดึงเอกลักษณ์ของลายเส้นตัวเองออกมาได้เต็มที่นะครับ สังเกตจากลายเส้นดูก็รู้ว่ายังพัฒนาไปไปม่ถึงระดับที่มีลายเส้นที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเองจริงๆ เรื่องนี้แนะนำว่าให้ฝึกวาดบ่อยๆครับ ลองเอาภาพอื่นมาดูเป็นแรงบันดาลใจก็ได้ อ๊ะ แต่ก็อย่าดราฟรูปเขามาแบบลวกๆเชียวล่ะครับ การดราฟนั้นหากเราวาดตามเส้นไปเฉยๆนั้นนอกจากจะไม่ทำให้ฝีมือพัฒนาขึ้นแล้วยังอาจทำให้ติดนิสัยได้อีกด้วยครับ ผมแนะนำให้วาดตามเฉพาะส่วนที่เป็นอนาโตมี่ล้วนๆด้วยการใช้เป็นภาพร่างเอาครับ จะทำให้เราสามารถจดจำท่าร่างเหล่านั้นไปปรับใช้กับภาพของตัวเองและประยุกต์ได้อีกด้วยครับ
เพิ่มเติมจากรูปของพี่บุ๋น
DNdessครับ
จิ้มโดยพลันทีนี้จะเริ่มติส่วนย่อยๆนะครับ เริ่มจากอนาโตมีที่ควรปรับปรุงก่อนนะครับที่คุณวาดมายังดูแปลกๆในหลายๆอย่างอยู่นะครับ อย่างเช่นความยาวของช่วงตัวและแขนขาของผู้ชายน่ะครับที่ยืนซ้ายสุดนั่นล่ะ มันไม่สมส่วนเลยครับ ดูจากเสื้อเชิ้ตที่ปล่อยชายออกมาแต่เป้ากางเกงยังอยู่ต่ำกว่านี่ล่ะนะครับ(ฮา) เห็นได้ชัดว่าคุณไม่ได้ร่างภาพสัดส่วนอย่างชัดเจนหรือไม่ก็อาจจะไม่รู้เรื่องนี้ เอาเถอะครับเมื่อก่อนผมก็เป็น(ฮา) อ้อ อีกจุดที่เห็นชัดมากๆเลยก็คือคอกับแขนครับ ตามภาพนั้นเมื่อเทียบแล้วบางทีก็สั้นไปบางทีก็ยาวไปนะครับ แนะนำให้ลองสังเกตดูดีๆนะครับว่าไม่มีส่วนไหนในร่างกายเราที่เป็นสี่เหลี่ยมเป๊ะๆ การวาดแขนขา(และอื่นๆ)เป็นรูปคล้ายสี่เหลี่ยมแบบนี้นอกจากจะทำให้ภาพดูแข็งแล้วยังเป็นการทำให้ภาพดูไม่เป็นธรรมชาติด้วยครับ
วิธีแก้เรื่องนี้ก็ง่ายๆครับ หาภาพมาดูแล้วลองสังเกต จากนั้นวาดตามบ่อยๆเดี๋ยวก็เป็นเองล่ะครับ
แถม :
ทีนี้เข้าเรื่องต่อไปครับ รอยยับของเสื้อผ้า จากภาพนะครับ สังเกตว่าคุณยังวาดรอยยับไม่ค่อยเป็นนัก ไม่เป็นไรครับ ทุกปัญหามีทางออก การวาดรอยยับจะช่วยให้ภาพดูสมจริงขึ้นและดูเป็นธรรมชาติมากขึ้นนะครับ ซึ่งสิ่งที่ต้องทำก็ง่ายๆครับ เพียงแค่สังเกตดูท่าทางของตัวละครแล้วกำหนดรอยยับให้ถูกเท่านั้นครับ เช่นหากตัวละคนยกมือขึ้นนะครับ จะเกิดรอยยับขึ้นที่แขนเสื้อที่ยกรวมทั้งตัวเสื้อเองด้วยใช่ไหมล่ะครับ ก็ประมาณนั้นครับ เรื่องนี้ผมว่าให้คุณดูภาพเองนะจะง่ายกว่านะครับ
ทีนี่มาต่อกันที่การวาดผมครับ จริงๆไม่ต้องแนะนำก็ได้แต่ก็รับๆไปเถอะครับ จะได้ไม่เป็นภาระของลูกหลาน(ฮา) การวาดผมนะครับ เอาแบบเบสิคๆนั้นเราก็แค่กำหนดจุดๆหนึ่งบนศีรษะมา(แนะนำพวกขวัญบนหัวหรือจุดที่รวบผมครับ)แล้วก็ลากเส้นให้สอดคล้องกับจุดนั้นก็พอครับ
อันนี้สุดท้ายแล้วครับ เนื่องจากมันจะครบแล้ว(ขอละไว้บางเรื่องหากอยากได้ก็ติดต่อมาภายหลังนะครับ) เป็นการแสดงสีหน้าของตัวละครครับ เรื่องนี้สำหรับบางคนแล้วนับว่ายากพอสมควรครับ เพราะทุกส่วนประกอบของใบหน้านั้นหากเพี้ยนไปก็สามารถทำให้อารมณ์ของตัวละครเปลี่ยนไปคนละเรื่องได้เลยทีเดียวครับ
ยกตัวอย่างกาเปลี่ยนตำแหน่งคิ้วครับ
นอกจากนี้การเคลื่อนของลูกนัยน์ตาก็ช่วยปรับเปลี่ยนอารมณ์ได้เช่นกันครับ
แน่นอนว่าเปลี่ยนจมูกไปก็ไม่สามารถเปลี่ยนอารมณ์ได้ครับ(แต่จะส่งผลกระทบต่อภาพรวมแทนในอีกรูปแบบหนึ่ง) ดังนี้นเราจะข้ามมาที่ปากเลยนะครับ ปากเป็นการแสดงอารมณ์ทางภาพวาดที่เห็นชัดอีกที่หนึ่งเลยล่ะครับ การประบเปลี่ยนรูปร่างของปากก็ช่วยในการเปลี่ยนอารมณ์เช่นกันครับ
เรื่องที่จะแนะนำในคราวนี้ก็มีเพียงเท่านี้ครับ ต้องขออภัยด้วยนะครับถ้าอ่านไม่รู้เรื่องหรือใช้คำแรงไป