วันนี้เป็นวันที่ผมรู้สึกว่าง... กับความรู้สึกเบื่อๆในห้องสี่เหลี่ยมเงียบๆ กับอากาศหนาวพัดโชยมา บรรยากาศแบบนี้มันก็ชวนให้นึกถึงเรื่องเก่าๆ ที่เคยผ่านมา
ถ้าเปรียบกับความรู้สึกตอนนี้ ก็คงเหมือนกำลังนั่งรถที่กำลังแล่นย้อนกลับไปยังที่ๆผมเคยจากมา... และกลับมายังบ้านแห่งนี้...
ที่นี่เต็มไปด้วยความทรงจำที่ดีและไม่ดี... แต่ที่นี่ก็คือจุดเริ่มต้นเรื่องราวมากมายกับสังคมในโลกออนไลน์ของผม...
คิดแล้วก็นึงถึงบรรยากาศเดิมๆที่เคยเป็น ตอนที่ผมมาที่นี่ครั้งแรกและได้รู้จักกับคนหลายๆคน
นับตั้งแต่วันที่ผมก้าวออกมา มันก็เป็นระยะเวลานึงแล้วหล่ะนะ เป็นยังไงบ้างเนี่ย... เราไม่ได้เจอกันนานแล้วสิเนอะ
เวลาเปลี่ยน...หลายๆอย่างก็เปลี่ยนแต่ความทรงจำไม่เคยเปลี่ยน เพียงแค่เลือนรางไป
พอยิ่งโตขึ้นความคิดของเราก็เปลี่ยน.. มุมมองทัศนคติก็เช่นกัน
ผมได้มานั่งตกตะกอนความคิดของตัวเองในอดีตที่ผ่านมา
ผมเคยทำอะไรไม่ดีกับหลายๆคนไว้ในที่แห่งนี้
ผมไม่รู้ว่าหลายๆคนยังจำผมได้อยู่หรือเปล่า.. หรือว่ายังโกรธเคืองอะไรผมอยู่หรือเปล่า
ยิ่งนึกก็ยิ่งทำให้ผมคิดถึงวันเก่าๆ วันที่เราเล่นเกม/คุยกันเฮฮา และ เสียงหัวเราะของทุกๆคน
ความรู้สึกนั้นกลับทำให้เรายิ้มไปพร้อมน้ำตาที่ไหลอยู่ในความคิด และยังคงคิดว่าจะสักวันนึงจะได้วนมาพบกันอีกครั้ง
แต่ก็นะ มันก็ผ่านมาเกือบจะสองปีแล้วหวังว่าทุกคนคงจะให้อภัยผม.. ในสิ่งที่ผมทำทั้งที่ยังไม่ได้ครุ่นคิดในอดีต และหวังว่าทุกคนจะต้อนรับผมเข้าสู่บ้านหลังนี้ เหมือนเมื่อก่อน ^^
#สวัสดีอีกครั้งนะ 2TH
ไม่มีสิ่งใดที่จะแปรเปลี่ยนไปได้ทั้งหมด และไม่มีสิ่งใดที่จะเหมือนเดิมไปเสียหมด กาลเวลาและเรื่องราวที่พานพบอาจเปลี่ยนเราไปทีละเล็ก ทีละน้อย แต่ถึงอย่างไร เราก็ยังเป็นเรา
