Centaur(เซนทอร์)
....เซนทอร์ (Centaur) เป็นอมนุษย์ที่โลดแล่นอยู่ในเทพนิยายของกรีก-โรมัน และแน่นอนว่าแม้แต่ในนิยายหลายเรื่องโดยเฉพาะแนวแฟนตาซีต้องมีพวกเขาเหล่า นี้ออกมาโลดแล่นอยู่ด้วย ซึ่งรูปร่างของเซนทอร์นั้นจะมีครึ่งท่อนบนเป็นคน คือตั้งแต่หัวลงมาจนถึงเอว และครึ่งท่อนล่างเป็นม้า ก็คือตั้งแต่ช่วงเอวลงไป นั่นก็คือมีขาสี่ขา และมีหางเหมือนอย่างม้า มีทั้งเซนทอร์เพศชายและเพศหญิง เชื่อกันว่าเซนทอร์คือสิ่งที่แสดงถึงความเป็นมนุษย์และพลังแห่งธรรมชาติ
...นอก จากนี้สมัยก่อนช่วงอารยธรรมกรีก พวกอินเดียนแดงบางเผ่าก็ได้ใช้สัญลักษณ์ประจำเผ่าเป็นลักษณะของครึ่งคนครึ่ง ม้า ซึ่งยุคแรกๆ เซนทอร์ ถูกเรียกว่า ฮิปโปเซนทอร์ (Hippocentaurs) หรือปีศาจจำพวกหนึ่งที่มีร่างเป็นมนุษย์ โดยฮิปโปเซนทอร์ได้มอบเครื่องรางที่มีรูปร่างเป็นคนแต่ครึ่งล้างเป็นม้าให้ กับพวกอินเดียนแดง จากนั้นต่อมาเครื่องรางชนิดนี้ก็ได้เข้ามาสู่พิธีกรรมเกี่ยวกับการเกษตรกรรม ของชาวยุโรปในเวลาต่อมา และยังมีความเชื่อกันว่า เซนทอร์ เป็นลักษณ์ของเผ่านักรบที่น่าเกรงขามอีกด้วย
mermaid(เงือก)
....นาง เงือก (mermaid) เป็นสัตว์โลกอยู่ในทะเลในจินตนาการ มีศรีษะและลำตัวท่อนบนเป็นผู้หญิงสวย ท่อนล่างเป็นปลา ภาษาเยอรมันเรียกนางเงือกว่า meerfrau และเดนมาร์กคือ maremind
....โจนส์ระบุว่านางเงือกคือเทพธิดาแห่งทะเล มักปรากฏตัวขึ้นเหนือผิวน้ำ มือหนึ่งถือหวีสางผม มือหนึ่งถือกระจก มีลักษณะคล้ายไซเรน (siren - ปีศาจทะเล ครึ่งมนุษย์ผู้หญิง ครึ่งนก มีเสียงไพเราะมาก ล่อลวงคนไปสู่ความตาย ในนิทานปรัมปราของกรีก)
....แต่เดิมนางเงือกอาจจะเป็นธิดาของพวกเคลต์ (ชาวไอริชโบราณ) นอกจากนี้ตำนานเกี่ยวกับนางเงือกมาจากเรื่องเล่าของพวกกะลาสีด้วย ซึ่งเกี่ยวข้องกับความหายนะของมนุษย์ (Jobes 1961: 1093) แต่โรสกล่าวว่า บางครั้งนางเงือกก็ให้คุณต่อมนุษย์ มนุษย์ที่ช่วยเหลือนางเงือกมักได้รับความรู้เรื่องสมุนไพรรักษาโรคซึ่งเยียว ยาไม่ได้แล้ว ได้ของกำนัล หรือนางเงือกช่วยเตือนให้ระวังพายุ (Rose 1998: 218)
คุณสมบัติของนางเงือก
....บางตำนานกล่าวถึงนางเงือกว่าเสียงของนางเงือกจะใสกังวาลและชักนำพากลาสีเรือแตกลงสู่ห่วงน้ำวงใต้ทะเล
....บางตำนานกว่าวว่า เสียงของนางเงือกไพเราะและขับร้องพาเรือลงสู่วังน้ำวน
....บางตำนานกล่าวว่า นางเงือกเป็นแค่ปล่าพยูน แต่ข้อนี้ตัดทิ้งไปได้เพราเราคิดว่าคงไม่มีทางมองพยูนเป็นคนได้หรอก -*-
....บางตำนานกล่าวว่า น้ำตาของนางเงือกจะเป็นไข่มุกแห่งพลังในการคุ้มครองจากปีศาจร้าย
....บางตำนาน (รุ้สึกจะหลายที่แต่จำไม่ได้ว่ามาจากไหนบ้าง -*-) มงกุฏของนางเงือกทำมาจากใบไม้ใต้ท้องทะเลมีพลังในการฟื้นนพลังและรักษา
....นางเงือกสามารถว่ายรวมกันเพื่อสร้างน้ำวนได้ และยังสามารถทำให้เรือจมลงได้
....บางตำนานยังกล่าวว่านางเงือกเป็นธิดาของโพเซดอนอีกด้วย
พิกซี
พิกซี (Pixie หรือ Piskie หรือ Pigsie) หนึ่งในเชื้อสายเผ่าพันธ์แฟรี่ มีลักษณะเป็นภูตตัวเล็กๆ มีปีกแบบแมลง สูงไม่เกิน1ฟุต(ตามปกติ) และสามารถขยายหรือลดขนาดของตัวเองได้ ในความเชื่อเรื่องพิกซี่นั้นเป็นที่แพร่หลายในเดวอน และคอร์นวอลล์ซึ่งทำให้เชื่อว่าน่าจะมีรากฐานมาจากวั ฒนธรรมเคลต์
พิกซี่ เป็นนิทานพื้นบ้านของอังกฤษ เป็นภูตขนาดจิ๋ว พิกซี่มีความซุกซนมาก
และชอบกลั่นแกล้งหญิงสาวและนำนักเดินทางให้หลงทาง
ภูตตัวเล็กๆมีปีกบินได้ ถูกนำมาเสนอ ในเรื่องปีเตอร์แพน ชื่อว่า ทิงเกอร์เบลล์ ยังมีนิทานพื้นบ้านอีกที่กล่าวถึงพวกพิกซี่มาช่วยทำง านให้ชาวนาหรือมาอาศัยอยู่ในบ้าน
บางตำนานกล่าวว่า
สัตว์วิเศษอย่างพวกพิกซี่ เอลฟ์ฯ ในนิทานพื้นบ้านแถบยุโรป สัตว์วิเศษพวกนี้เรียกอีกอย่างว่าแฟรี่
ในนิทานพื้นบ้าน แฟรี่ หรือชาวฟ้า เป็นพวกที่มีอิทธิฤทธิ์เหนือธรรมชาติ มีเวทมนตร์หรือมนตรา ในวรรณกรรมพื้นบ้านทั่วโลก จะมีเรื่องเล่าขานเกี่ยวกับแฟรี่และความใกล้ชิดกับมน ุษย์ โดยมีชื่อเรียกและรูปร่างหน้าตาแตกต่างกันไปในแต่ละป ระเทศ รวมทั้งนิสัยดีหรือร้ายคละกัน
ซึ่งตามหนังสือได้แบ่งประเภทของแฟรี่ หรือชาวฟ้า หรือเรียกง่ายๆว่าภูตนี้ไว้ดังต่อไปนี้ค่ะ
สไปร์ท - แฟรี่ตัวเล็กมีปีก คล้ายเอลฟ์หรือ พิกซี่ สไปร์ทมีหน้าที่สำคัญมากอย่างเดียวคือ เลี่ยนสีของใบไม้ในฤดูใบไม้ร่วง มีกระป๋องสีสดใสทุกเฉดในเฉดสีแดงและเหลือง สไปร์ทเป็นพวกสร้างสรรค์ ร่าเริง เป็นศิลปินและกวี บางตนมีความผูกพันกับมนุษย์ หรือเอลฟ์ ถึงขั้นแต่งงาน อยุ่ด้วยกันตลอดชีวิต
Ruhk
อีกชื่อหนึ่งของเจ้าตัวนี้คือ Roc รุคเป็นนกยักษ์มาจากตำนานของอาหรับ และเล่ากันว่ามันตัวใหญ่เสียจนบังพระอาทิตย์มิดเมื่อ มันบิน ขาของมันขาหนึ่งใหญ่เท่ากับขาไก่ 148 ขา มันจะออกล่าช้างมาให้ลูกของมันกินทุกวัน ทุกครั้งที่มันออกบินปีกของมันจะสะบัดอย่างรุนแรงทำใ ห้เกิดพายุและฟ้าแลบ ในตำนานบางเรื่องของอาหรับบอกว่ารุคจะไม่มีวันหยุดยื นบนพื้นโลกเว้นเสียจากบนภูเขา Qaf สำหรับอีกตำนานหนึ่งบอกว่ารุคอาศัยอยู่บนเกาะแห่งหนึ ่งในมหาสมุทรอินเดีย และมันมักจะบินไปที่อินเดีย คาบสมุทรอาระเบีย หรือแอฟริกาเพื่อหาอาหาร
Shark Man
Shark Man (ชาร์คแมน): ชาร์คแมนหรือ มนุษย์ฉลาม นั้นคล้ายคลึงกับมนุษย์หมาป่า ชาร์คแมนบริเวณเกาะฮาวายสามารถเปลี่ยนร่างไปมาระหว่า งมนุษย์กับฉลามได้ ขณะที่เป็นฉลาม เขาจะมีสัญชาตญาณสัตว์เต็มรูปแบบและมักจะลงมือล่าเหย ื่อโดยไม่สนใจว่าจะเป็นเพื่อนบ้านของร่างมนุษย์ของเข าหรือไม่ ชาร์คแมนที่มีชื่อเสียงที่สุดก็คือ Nanaue บุตรของหญิงใกล้ตายกับพระเจ้าแห่งฉลาม (Shark God) Nanaue มีปากฉลามบนหลังของเขา เมื่อเขาลงน้ำจะกลายร่างเป็นปลาฉลาม และเขาจะบาดเจ็บได้ง่ายถ้าไม่ลงน้ำ เมื่อเขารู้ว่าเขาเป็นมนุษย์ฉลามก็รีบย้ายไปหมู่บ้าน อื่นทันที ในที่สุดเขาได้ติดกับดักของชาวประมงขณะที่ยังเป็นปลา ฉลาม และถูกฆ่าโดยตัดเป็นเนื้อเป็นชิ้น ๆ แล้วนำไปเผา
เวตาล
เวตาล เป็นอมนุษย์จำพวกหนึ่ง คล้ายค้างคาวผี ในปรัมปราคติของฮินดูดำรงอยู่เป็นภูตที่อาศัยในซากศพผู้อื่นในตอนกลางวัน ศพเหล่านี้อาจใช้เป็นเครื่องมือเพื่อนการเดินทาง เพราะขณะที่เวตาลอาศัยอยู่นั้น ซากศพจะไม่เน่า แต่เวตาลอาจออกจากศพเพื่อหากินในตอนกลางคืน ในพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2542 กล่าวไว้ว่า "เวตาล คือ ผีจำพวกหนึ่ง ชอบสิงอยู่ในป่าช้า"
ตามตำนานของชาวฮินดู กล่าวว่าเวลานั้นเป็นวิญญาณร้ายที่วนเวียนอยู่ตามสุสาน และคอยเข้าสิงอยู่ในซากศพต่างๆ มันจะทำร้ายมนุษย์ที่เข้าไปรบกวน เหยื่อของเวตาลจะถูกเข้าสิง ทำให้มือและเท้าหันไปข้างหลังเสมอ เวตาลยังทำให้ผู้คนเป็นบ้า ฆ่าเด็ก และแท้งลูก แต่เวตาลยังมีข้อดี คือมันจะคอยดูแลหมู่บ้านของมันเอง
เวตาลนั้นเป็นวิญญาณร้าย คอยทำร้ายบุคคลที่ลูกหลานไม่ยอมทำพิธีศพให้พ่อแม่ ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงถูกกักอยู่ในแดนสนธยา ระหว่างการดำรงอยู่ด้วยชีวิต และการดำรงอยู่หลังมีชีวิต (หลังความตาย) ปิศาจเหล่านี้อาจได้รับอามิสด้วยเครื่องเซ่นหรือถูกข ับให้ตกใจด้วยมนตร์ เวตาลอาจหลุดพ้นจากสภาพปิศาจได้หากการทำพิธีศพของตน แต่เมื่อเป็นปิศาจแล้ว ก็ไม่สามารถพ้นจากกฎแห่งเวลาและเทศะ พวกมันจะความรู้ประหลาดเกี่ยวกับอดีต ปัจจุบัน และอนาคต และหยั่งรู้สึกถึงใจตน ดังนั้นหมอผีจำนวนมากจีงพยายามดั้นด้นเสาะหาเวตาล และควบคุมเอาไว้ใช้
นิมฟ์ [นางไม้]
ตามตำนานเทพปกรณัมกรีก นิมฟ์ (nymph) คือสตรีที่เป็นร่างตัวแทนของสิ่งต่างๆ ในธรรมชาติ ไม่ว่าจะเป็นร่างที่ยึดติดกับสถานที่แห่งใดแห่งหนึ่ง หรือเป็นผู้ติดตามของเหล่าทวยเทพ ซึ่งโดยปกติแล้วมักจะตกเป็นเป้าหมายของเหล่าซาไทร์ (satyr) ตัณหาจัด
วอลเตอร์ เบอร์เคิร์ต (Walter Burkert) กล่าวว่า "ความคิดที่ว่าแม่น้ำคือเทพเจ้า และน้ำพุคือนิมฟ์นั้น ไม่ได้เป็นแค่ความนึกคิดของนักกวี หากแต่ยังเป็นถึงความเชื่อและพิธีกรรมอีกด้วย การบูชาเทพเจ้าเหล่านี้ถูกจำกัดอยู่เพียงสถานที่หนึ่ งที่ใดที่พวกเขาไม่สามารถแยกออกจากสถานที่แห่งนั้นได ้" นิมฟ์นับเป็นบุคคลาธิษฐานของการสรรสร้างของธรรมชาติ ซึ่งบ่อยครั้งมักใช้เป็นสัญลักษณ์ของน้ำพุ
บางตำนานกล่าวว่า
นิมฟ์เป็นจิตวิญญาณหรือตัวตนแห่งสิ่งของในธรรมชาติ เช่น ต้นไม้ แม่น้ำ ไอหมอก และภูเขา พวกเธอจะอยู่ในรูปของหญิงบริสุทธิ์ผู้งดงาม ในตำนานของกรีก Dryad (ดรายแอด) และ Hamadryad (ฮามาดรายแอด) เป็นจิตวิญญาณแห่งต้นไม้ ดรายแอดอาศัยอยู่ในป่าและฮามาดรายแอดจะมีพันธะกับต้น ไม้บางต้นเท่านั้น ชีวิตของพวกเธอจะยืนยาวตราบที่ต้นไม้ที่เธอสิงสู่ยัง มีชีวิตอยู่
ลามิอา
ลามิอา (lamia) อสูรกายที่มีรูปร่างส่วนบนเป็นมนุษย์ผู้หญิงลำตัวส่ว นล่างเป็นงู ชอบดูดเลือดเด็กๆ ตามตำนานของกรีกโบราณเล่าว่า แรกเริ่มเดิมทีเป็นเจ้าหญิงที่หลงรัก มหาเทพซีอุส ( เจ้าชู้ขนาดนี้ยังมีสาวๆมาหลงรักอีก ) และก็รู้ๆกันอยู่ว่ามเหสีขี้หึงเจ้าอารมณ์ ฮีร่า ต้องกระทำการใดกับผู้ที่หลงผิดมารักพระสวามีของตน ก็เลยสาปให้ลามิอากลายเป็นอสูรกายแล้วฆ่าลูกๆของนางเ อง เท่านั้นยังไม่:Xมใจนาง นางยังจับลามิอามาบิดจนนัยต์ตาของลามิอาไม่สามารถปิด ลงได้ ทำให้ลามิอานอนไม่หลับตลอดการและทรมานด้วยภาพที่ลามิ อาฆ่าลูกตัวเอง เทพเจ้าซีอุสนึกสงสารจึงมอบพลังให้แก่นางทำให้นางสาม ารถควักในตาตนเองทิ้งไปเพื่อให้หลุดพ้นจากภาพอันน่าส ยดสยองที่นางฆ่าลูกตนเอง สิ่งเดียวที่พอจะช่วยนางได้ก็คือการขโมยลูกๆของคนอื่ น
บางตำนานกล่าวว่า
ลาเมียเคยเป็นผู้หญิงธรรมดามาก่อน และได้พบรักกับเทพซูสอีกด้วย เธอถูกสาปให้กลายเป็นสัตว์ประหลาดด้วยฝีมือของฮีรา ภรรยาของซูสผู้อิจฉาริษยา ลาเมียในร่างสัตว์ประหลาดนั้นมีศีรษะเป็นผู้หญิง ร่างกายเป็นงู มีกีบเท้าแยกออก และหางเป็นสิงโต นอกจากฮีราจะสาปลาเมียแล้ว ยังฆ่าลูก ๆ ของลาเมียด้วย ลาเมียจึงออกฆ่าเด็กเป็นการล้างแค้น
ยามาตะ โนะ โอโรจิ
คือชื่อของจอมอสูรในตำนานเทพปกรณัมของญี่ปุ่นโบราณ
เมื่อคราที่อิซะนะงิ เทพบิดร และอิซะนะมิ เทพมารดร สร้างประเทศญี่ปุ่นขึ้นโดยการกวนน้ำทะเลนั้น ได้เกิดจอมอสูรขึ้นมาในยุคเดียวกันนั้นด้วย คือยามาตะ โนะ โอโรจิ
ยามาตะ โนะ โอโรจิ มีลักษณะเป็นงูขนาดใหญ่ ร่างกายของมันใหญ่ปานขุนเขา มีหัวแปดหัว (ด้วยเหตุนี้ จึงชื่อว่ายามาตะ หมายถึง แปดง่าม คือมีหัวทั้งแปด งอกออกมาจากง่ามทั้งแปด) และสามารถพ่นไฟได้
เมื่อยามาตะ โนะ โอโรจิ ปรากฏตัวขึ้น ไม่ว่าจะไปยังหมู่บ้านใดๆ ก็ตาม จะเกิดการสูญเสียทั้งชีวิตคน และสัตว์เป็นจำนวนมาก แต่ละหมู่บ้านที่ยามาตะ โนะ โอโรจิ จะผ่านไปนั้น จึงต้องคัดเลือกหญิงสาวมาสังเวยให้แก่ยามาตะ โนะ โอโรจิ เพื่อทำให้ยามาตะ โนะ โอโรจิ พึงพอใจ จะได้ไม่มาทำลายหมู่บ้าน
ขณะนั้น จอมเทพ ซุซะโนะโอะ โนะ มิโคโตะ เทพแห่งพายุ น้องชายของเทพีอามาเทระสุ เทพีแห่งดวงอาทิตย์ ได้ออกเดินทางผจญภัยไปยังแคว้นต่างๆ เมื่อเดินทางมาถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ซึ่งขณะนั้น ได้มีการจัดเตรียมเครื่องสังเวย โดยหมู่บ้านนี้ เป็นหมู่บ้านที่ 8 ที่ยามาตะ โนะ โอโรจิ จะมาเยือน ซุซะโนะโอะ ได้รู้ดังนั้น จึงอาสาที่จะปราบยามาตะ โนะ โอโรจิ เพื่อช่วยเหลือชาวบ้านให้พ้นภัย
ซุซะโนะโอะ ได้เตรียมสุราไว้ด้วยกันแปดจอก และนำเอาหญิงสาวซ่อนไว้ด้านในสุด โดยให้เงาของหญิงสาวทาบทับสะท้อนลงไปในจอกสุราทั้งแป ดจอกนั้น เมื่อยามาตะ โนะ โอโรจิมาถึงก็ไล่ดื่มสุราทีละจอกทีละจอก เพราะเห็นเงาของหญิงสาวนั้นสะท้อนอยู่ในเหล้าทุกจอก เมื่อดื่มครบแปดจอก ก็เกิดความเมามาย ซุซะโนะโอะที่ซ่อนตัวอยู่เห็นว่าได้จังหวะเหมาะ จึงกระโจนออกจากที่ซ่อน แล้วใช้ดาบฟาดฟันงูยักษ์ยามาตะ โนะ โอโรจิจนหัวขาดหมดสิ้นทั้งแปดหัว และถูกสยบลงได้ในที่สุด
เมื่อยามาตะ โนะ โอโรจิถูกกำราบลงแล้ว ซุซะโนะโอะได้เห็นว่าที่หางของยามาตะ โนะ โอโรจินั้นมีแสงเรืองรองส่องสว่างอยู่ จึงได้ตัดหางของยามาตะ โนะ โอโรจิออกดู และพบว่ามีดาบอยู่ในนั้น ดาบที่ซุซะโนะโอะนำออกมาจากปลายหางของยามาตะ โนะ โอโรจิ มีชื่อว่าดาบคุซานางิ ซุซะโนะโอะได้นำดาบนั้นมาครอบครองและนำไปถวายให้อะมา เตระสุเพื่อขอขมาในภายหลัง
แมนแดรก (Mandrake) หรือ Mandragora
เรื่องราวของพืชชนิดนี้ปรากฏในนวนิยาย เกี่ยวกับเวทมน ต์ เรื่องแฮรี่ พอตเตอร์ ที่ดังกระฉ่อนไปทั่วโลกทั้งยอดพิมพ์หนังสือที่มีคนจอ งอย่างล้นหลามแม้นำมาสร้างภาพยนต์ ทำรายได้อย่างถล่มทลาย ท่านที่เป็นแฟนนวนิยายเรื่องนี้คงจะรู้จักเจ้าพืชประ หลาดชนิดหนึ่งที่ส่งเสียงร้องอย่างน่ากลัว ที่เหล่าพ่อมดน้อยใหญ่อยากได้มาทำเครื่องปรุงทางมายิ ก ( ไสยศาสตร์ )
แมนดราโกร่าหรือแมนเดรค เป็นพืชที่มีอยู่จริง เป็นพืชในตระ:Xล nightshades หรือ Solanaceae (ตระ:Xลเดียวกับมะเขือม่วงและมันฝรั่ง) รูปร่างเหมือนผักชีฝรั่ง มีรากแตกแยกสาขาย่อยๆ
ลักษณะ เป็นพืชที่มีใบเป็นกระจุกสีม่วงอมเขียวคล้ายใบพืชยาส ูบ รูปร่างของลำต้นเหมือนกับมนุษย์ มีดอกสีม่วง ดอกมีสีเขียวค่อนข้างขาว ยาวเกือบ2นิ้วกว้าง ผลมีรูปทรงกลม, ฉ่ำ, สีส้มให้ลูกเล็กๆสีแดง, การคล้ายผลมะเขือเทศเล็ก และ ส่วนทั้งหมดของพืชแมนเดรกเป็นพิษ, รวมทั้งบนCorsica ขึ้นอยู่ตามธรรมชาติตั้งแต่เขตทะเลเมดิเตอร์เรเนียนม า ใต้ และยุโรปกลาง จนถึงประเทศจีน โดยเห็นได้จากพระคัมภีร์ไบเบิลชาวอิสราเอลได้กล่าวถึ งมันไว้ ที่รู้จักกันในฐานะสมุนไพรนั้นประกอบด้วย 3 ชนิดอัน ได้แก่ officinarun L., M. autumnalis Spreng. และ M. caulescens Clarke เป็นพืชที่มีสารอัลคาลอยด์อยู่ในรากเป็นจำนวนมากเช่น เดียวกับพืชอื่นๆในตระ:Xลเดียวกัน มีฤทธิ์เป็นสารหลอนประสาทและฤทธิ์สารเสพติดในอดีตเคย ใช้เป็นยาแก้ปวดพืช
ส่วนในตำนานมักจะกล่าวว่าแมนเดรคมีราก แยกเป็นสองแฉกด ูเหมือนรูปร่างมนุษย์ ซึ่งมักมีการวาดรูปเป็นมนุษย์ที่มีรากงอกออกมาที่ปลา ยมือเท้า และมีดอกไม้งอกอยู่บนศีรษะ ซึ่งภาพดังกล่าวนี้ได้รับอิทธิพลจากศาสนายิวอันกล่าว ว่า แมนเดรคเป็นต้นแบบที่พระเจ้าทำขึ้นก่อนการสร้างมนุษย ์ นอกจากนี้ คริสเตียน โรเซนครอยส์ซึ่งเป็นผู้นำของRosenkreuzer (กลุ่มกางเขนกุหลาบในศตวรรษที่ 17) ยังได้กล่าวในบันทึกว่า มนุษย์นี่แหละคือแมนเดรคที่เกิดมาจากพื้นดิน
บางตำราจะแบ่งแมนเดรคออกเป็นเพศชายและ เพศหญิง โดยแมนเดรคซึ่งบานในฤดูใบไม้ผลิจะมีดอกสีขาวและเป็นเ พศชาย ส่วนแมนเดรคที่บานในฤดูใบไม้ร่วงจะมีดอกสีดำและเป็นเ พศหญิง ยิ่งเป็นแมนเดรคที่มีอายุมาก รากก็จะกลายเป็นสองแฉกและออกจากพื้นดินมาเดินเพ่นพ่า นไปมาได้
เหรา , มกร
เหรา นั้นเป็นสัตว์ในหิมพานต์ ซึ่งสัตว์ค่อนไปทางจำพวกจรเข้ ผสมกับนาค หลายคนเชื่อว่ามันเป็นสัตว์ที่อยู่ได้ทั้งบนบกและในน ้ำ กินเนื้อเป็นอาหาร
เหรา หรือที่ชาวล้านนา พม่า เรียกว่า มกร (มะ-กะ-ระ) จริงๆแล้ว ตัวมกรนั้นปรากฏเป็นสัตว์ในนิยายในความเชื่อของพม่า เขมร และอินเดีย นะคะ โดยมีลักษณะเทียบเคียงกับตัวเหราในป่าหิมพานต์ของไทย ตัวมกรเองก็จัดอยู่ในตระ:Xลจระเข้เช่นเดียวกัน ที่ชาวภาคเหนือเรียกเหราว่ามกรนั้น เหตุก็เพราะทางภาคเหนือมีพื้นพี่ติดกับพม่า จึงรับอิทธิพลจากฝั่งพม่ามาโดยปริยาย บางครั้งเราก็เรียก มกร ว่า เบญจลักษณ์ , ตัวสำรอก เนื่องจากในงานศิลปะ มกรมักจะคายหรือสำรอกเอาวัตถุใดๆออกมาทุกครั้ง
เหรามีหลายพันธ์
สุบรรณเหรา (ครึ่งครุฑครึ่งเหรา)
ลักษณะ ตัวเป็นนกแบบครุฑ หัวเป็นเหรา แข้งขาเป็นสิงห์ ขนหางเป็นนก
ม้าเซ็กเธาว์
เซ็กเธาว์ (Red Hare, พินอิน: Chìtù mǎ) คือสุดยอดอาชาแห่งยุคสามก๊ก
มีสำนวนในสามก๊กว่า ยอดคนต้องลิโป้ ยอดม้าต้องเซ็กเธาว์
จัดเป็นม้าโลหิตประเภทหนึ่งได้ เพราะขนตามลำตัวมีสีแดงเหมือนโลหิต (หรือสีแดงราวถ่านเพลิง) นิยายบางเล่ม เรียก ม้ากระต่ายแดง (เนื่องจากฝีเท้าปราดเปรียว เหมือนกระต่าย) ในเนื้อเรื่องของสามก๊กยังกล่าวไว้อีกว่าม้าตัวนี้วิ ่งได้วันละพันลี้ หรือ 480 กิโลเมตร เสียงของมันดังกึกก้องกัมปนาท สะท้านฟ้าสะท้านดิน
เดิมทีเป็นม้าของตั๋งโต๊ะ ซึ่งต่อมาได้มอบให้กับ ลิโป้ พร้อมกับเครื่องบรรณาการมากมาย เพื่อให้ลิโป้ทรยศพ่อบุญธรรม คือเจ๊งหงวน ฝ่ายลิโป้เห็นแก่ลาภยศจึงได้บุกลอบเข้าไปฆ่าพ่อบุญธร รมของตนจนตายเสีย และจึงเข้าร่วมกับตั๋งโต๊ะในที่สุด ต่อมาหลังจาก ลิโป้ถูกโจโฉประหารที่เมืองseoพ่าย ม้าเซ็กเธาว์ ก็ตกไปเป็นของโจโฉจนกระทั่ง เมื่อกวนอูมาอยู่กับโจโฉระยะนึง โจโฉต้องการมัดใจกวนอูและมอบเครื่องบรรณาการมากมายให ้รวมทั้งม้าเซ็กเธาว์ด้วย ภายหลังเมื่อกวนอู ถูกจับตัวโดยลิบองและลกซุน เซ็กเธาว์ก็ตกเป็นของซุนกวน แต่ในที่สุดเมื่อกวนอูถูกประหาร ม้าเซ็กเธาว์ก็ไม่ยอมกินอะไรและอดตายในที่สุด
เซ็กเธาว์ แท้ที่จริงแล้วไม่ใช่ชื่อม้า แต่เป็นชื่อสายพันธุ์ม้า เชื่อว่ามีถิ่นกำเนิดแถบตะวันออกกลาง
Undine
จากตำนานติวตอนิค Undin เป็นพรายน้ำเพศหญิง ที่ชอบติดต่อ มีสัมพันธ์กับมนุษย์ พวกเธอมักจะแอบเข้ามาอยู่ในสังคมร่วมกับมนุษย์ บางครั้งก็จะมาเข้าร่วมงานเต้นรำ หรือสังสรรค์ตามหมู่บ้านต่างๆแถบชนบท
Undineถูกทำให้กำเนิดขึ้นโดยปราศจากวิญญาณ โดยการที่ได้แต่งงานและมีบุตรร่วมกับบุคคลที่มีชีวิต เธอจะได้วิญญาณมาครอบครอง และสร้างความเจ็บปวดและกลายเป็นบทลงโทษของเผ่าพันธุ์ มนุษย์
เลปพราคอน - Leprechaun
เลปพราคอนเป็นความเชื่อของชาวไอริช เป็นคนแคระที่มีรูปร่างเล็กมากแต่งตัวค่อนข้างซอมซ่อ แต่มิดชิดเนื่องจากอยู่ในเมืองหนาวบางครั้งอาศัยอยู่ ในห้องเก็บไวน์ใต้ดิน บางครั้งในบ้านในไร่นาส่วนใหญ่แล้วจะเป็นแถบชนบทชานเ มือง แถบเนินเขาสูงชอบช่วยเหลือคนในงานต่างๆ
ภูตที่ครอบครองทรัพย์สมบัติจำพวกทองเชื่อกันว่ามนุษย ์จะได้ครอบครองทองโดยตั้งใจมองหาภูตนี้ที่ปลายของสาย รุ้งภูตนี้ไม่เหมือนฮอบบิทนะตัวเล็กกว่า3-4เท่าแล้วอวัยวะอื่นๆคล้ายคนทุก ประการและชอบอยู่แอบใ นบ้านมนุษย์ แต่บ้างพวกก็อยู่กันเป็นกลุ่มใต้ดินที่เป็นโพรง
ครอกกาไทรส์ - atrice
ครอกกาไทรส์ เป็นสิ่งมีชีวิตที่ค่อนข้างเหมือนกับBasiliskไม่ว่าจ ะเป็นทางด้านต้นกำเนิดหรือเรื่องๆอื่นจนบางคนคิดว่าเ ป็นตัวเดียวกันซะอีก แต่ความจริงย่อมมีเพียงหนึ่งเดียวก็คือมันเป็นคนละตั วกันค่ะ!!
atriceตัวนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีล ักษณะอยู่ระหว่าง"ไก่" และ "มังกร" แค่มันจ้องไปที่สิ่งมีชีวิตอื่นใดสิ่งมีชีวิตนั้นอัน ต้องกลายเป็นหินทีเดียวและที่แน่นอนคือมันเกิดออกมาจ ากไข่ของพ่อไก่!!! (หมายเหตุ:คงเกิดจากการแปรผันทางพันธุกรรม การกลายพันธุ์หรือความผิดพลาดทางด้านยีนส์, โครโมโซม ไม่กัมมันตภาพรังสี)
จุดเด่นที่ทำให้มันแตกต่างกะBasiliskจริงๆคือที่ผิวข องมันจะไม่ปกคลุมด้วยเกล็ดตลอดทั้งตัวแบบ จะมีบางส่วนเป็นขนแบบไก่ลักษณะทางกายภาพทั่วไปค่อนข้ างคล้ายไก่ยักษ์ มีปีกบริเวณด้านข้างของลำตัวมีจงอยปากยาว ตาคมแดงดุมีหางยาวงอกออกมาเหมือนมังกรหรืองู(บริเวณน ี้จะไม่มีขนปกคลุมแต่จะเป็นเกล็ด)
ไวเวิร์น
เป็นสิ่งมีชีวิตในสายพันธุ์หนึ่งของมังกร มีลักษณะทั่วไปคล้ายมังกรคือ บริเวณลำตัวจะปกคลุมด้วยเกล็ด ฯลฯ ที่ต่างจากมังกรทั่วไปคือ จะเป็นมังกร 2 ขา (มีแค่2ขางหลังไว้เดินยืน ไม่มีขาหน้าที่ทำหน้าที่คล้ายมือแบบมังกรทั่วไป)
มีลักษณะเด่นคือ มีหางที่มีลักษณะแหลมเรียวคล้ายหอก และมีส่วนที่คล้ายไบมีด หรือหนามแหลมงอกออกมาที่บริเวณปลายหางด้วย(จะเรียกส่ วนนั้นว่าแฉกครับที่แหลมเรียวมากก็ไม่เชิงฮะ) หางของมันที่มีลักษณะพิเศษนี้เอง ที่กลายเป็นอาวุธเด็ด ใช้แทงเข้าที่ศัตรู หรือใช้ฟาดไปที่ลำตัวของศัตรูก็ได้
Wyvernนี้ มักจะพบเห็นได้บนโล่ห์ของผู้ถือสาน์ส (คาดว่า คงอยู่ในสมัยยุคกลาง หรือยุคมืดของยุโรป) Wyvern ยังเป็นสัญลักษณ์ของการคุ้มครอง ปกป้อง รักษาอีกด้วย
โพไซดอน
ตามตำนานเล่าว่า โพเซดอนเป็นบุตรของโครโนส กับ เร มีพี่น้องร่วมบิดามารดาอีก 4 องค์ ซึ่งล้วนแต่เป็นเทพแห่งโอลิมปัสทั้งสิ้น ได้แก่
ซูส ผู้เป็นใหญ่ในสภาเทพแห่งโอลิมปัส
ฮาเดส ผู้ครอบครองยมโลก
เฮรา ชายาแห่งเทพซูส
เฮสเตีย เทพีแห่งเตาผิง
โพไซดอน หรือ โพเซดอน หรือ โปเซดอน (อังกฤษ: Poseidon; กรีก: Ποσειδών; ละติน: Neptūnus เนปจูน)
ภาพลักษณ์ของโพเซดอน ส่วนมากจะปรากฏเป็นชายวัยกลางคน รูปร่างกำยำล่ำสัน มีหนวดเครา ถือสามง่ามเป็นอาวุธ ซึ่งสามง่ามนี้มีอิทธิฤทธิ์มาก สามารถดลบันดาลให้เกิดทะเลคลั่งหรือแผ่นดินไหวได้ ครั้งหนึ่งโพเซดอนเคยคิดที่จะโค่นอำนาจของซุส โดยร่วมมือกับเฮราและอะธีนา แต่ไม่สำเร็จ จึงถูกซุสลงโทษ โดยการให้ไปสร้างกำแพงเมืองทรอยร่วมกับอพอลโลด้วยเช่ นกัน
โพเซดอนมีมเหสีองค์หนึ่ง ที่เป็นหญิงรับใช้ของอะธีนา คือ เมดูซ่า ก่อนที่จะถูกสาบให้มีผมเป็นงู เพราะหลงใหลในความงามของเมดูซ่า (บางตำราบอกว่า เมดูซ่า หลงไหลโพไซดอนก่อน และโพไซดอน แปลงเป็นม้ามาร่วมรักกับเมดูซ่า) เมื่ออะธีนาทราบเรื่องจึงสาบเมดูซ่าให้เป็นปีศาจที่ม ีผมเป็นงู และเมื่อมองใครก็จะกลายเป็นหินไปหมด เมื่อเปอร์ซิอุสตัดศีรษะของเมดูซ่าแล้ว เลือดของเมดูซ่าที่กระเซ็นออกมา กลายเป็นม้าบินสองตัว (เนื่องจากโพไซดอน แปลงกายเป็นม้ามาร่วมรักกับเมดูซ่า) คือ เพกาซัส (Pegasus) และ คริสซาออร์ (Chrysaor) ดังนั้นจึงถือว่า ทั้งเพกาซัสและคริสซาออร์เป็นลูกของโพเซดอนด้วย
โพเซดอน มีพาหนะเป็นม้าน้ำเทียมรถ ที่มีส่วนบนเป็นม้าและท่อนล่างเป็นปลา ซึ่งบางครั้งจะพบรูปโพเซดอนอยู่บนรถเทียมม้าน้ำนี้ขึ ้นมาจากทะเล
โพไซดอน เทพเจ้าแห่งทะเลเป็นเทพเจ้าที่หงุดหงิด โมโหง่าย และอารมณ์รุนแรง ดวงเนตรสีฟ้าดุดันมองผ่านทะลุม่านหมอกได้ และเกศาสีน้ำทะเลสยายลงมาเบื้องหลัง เธอได้รับสมญา ว่า ผู้เขย่าโลก เพราะเมื่อปักตรีศูลลงบนพื้นดิน โลกพลันสั่นสะเทือน และแยกออกจากกัน เมื่อฟาดตรีศูลลงบนทะเล บังเกิดคลื่นลูกใหญ่เท่าภูเขา และเกิดพายุมีเสียงครึกโครมน่ากลัว ทำเรือแตกและผู้คนที่อาศัยอยู่ชายทะเลจมน้ำตาย แต่เมื่อยามโพไซดอนอารมณ์ดี ทรงยื่นพระหัตถ์ออกไป ทำให้ทะเลสงบและทรงยกแผ่นดินใหม่ขึ้นจากน้ำ
เบเฮโมท
อสูร ร้ายดึกดำบรรพ์ จ้าวแห่งผืนปฐพีเช่นเดียวกับ เลวีอาธานจ้าวแห่งผืนน้ำ และ ซิซจ้าวแห่งผืนนภา ชื่อเบเฮโมท มาจากภาษาฮีบรู Behemot มีความหมายหมายถึงอสูรกาย สัตว์ขนาดใหญ่ยักษ์ที่สุดเท่าที่เคยมีมาในโลก คำดังกล่าวยังถูกใช้เปรียบเทียบกับสิ่งที่มีขนาดใหญ่ โตมโหฬารเกินกว่าจะ เปรียบเทียบได้ด้วย
กำลังของมันอยู่ในเอว และฤทธิ์ของมันอยู่ในกล้ามเนื้อท้อง มันขยับหางของมันให้แข็งเหมือนไม้สนสีดาร์ เอ็นโคนขาของมันก็สานเข้าด้วยกัน กระดูกของมันเหมือนท่อนทองเหลือง และกระดูกของมันเหมือนท่อนเหล็ก มันเป็นพระราชกิจชิ้นที่สำคัญของพระเจ้า ผู้ทรงสร้างมันนำดาบมาให้ ภูเขาผลิตอาหารให้มันแน่ เป็นที่ที่สัตว์ป่าทุ่งทุกชนิดเล่น มันนอนอยู่ใต้ต้นไม้ที่มีร่มเงา ในเพิงอ้อและในบึง ต้นไม้ที่มีร่มเงาเป็นเงาคลุมมัน ต้นหลิวแห่งธารน้ำล้อมมันไว้
เบเฮโมท กับ เลวีอาธาน
ตาม ความเชื่อของชาวยิวโบราณ เบเฮโมทเป็นอสูรกายดึกดำบรรพ์แห่งผืนภพ ขณะที่เลวีอาธานเป็นอสูรกายดึกดำบรรพ์แห่งผืนนที และซิซครอบครองผืนนภา
มี ตำนานกล่าวว่า เลวีอาธาน กับ เบเฮโมท จะต่อสู้ทำศึกกันในวาระสุดท้ายของโลก โดย เบเฮโมท คือ วัว และ เลวีอาธาน คือปลา ทั้งคู่จะเข้าห้ำหั้นกัน โดยกำลังของเบเฮโมทอยู่ในเขาอันทรงพลัง ขณะที่เลวีอาธานอยู่ในครีบ และสุดท้ายทั้งคู่จะฆ่ากันและกัน ส่วนมนุษย์ที่เหลือรอดจะจัดงานเลี้ยงฉลองใหญ่จากเนื้ อจำนวนมหาศาลของมัน ขณะที่แหล่งข้อมูลอื่นว่า พระผู้สร้างจะเสด็จลงมาพร้อมด้วยดาบอันทรงฤทธานุภาพแ ละสังหารมันทั้งคู่ลง เสีย
เบเฮโมท ในฐานะสัตว์ประหลาด
เช่น เดียวกับเลวีอาธาน ที่นักวิชาการพระคัมภีร์จะพยายามตั้งสมมุติฐานถึงเบเ ฮโมทในฐานะสิ่งมีชีวิต สัตว์ปกติอย่างหนึ่งในโลก ซึ่งสัตว์โลกที่ถูกตั้งข้อสมมุติฐานว่าอาจเป็นที่มาข องเบเฮโมทก็ได้นั้น ได้แก่ ควายน้ำ แรด วัว และ ช้าง แต่ที่เชื่อและได้รับการยอมรับกันมากที่สุดคือ ฮิปโปโปเตมัส เพราะในพระคัมภีร์บทหนังสือของอิศยาห์เอง ก็มีการแปลความตัว ฮิปโปโปเตมัส เป็น Bahamat Negeb หรือ อสูรแห่งทิศใต้
แต่กระนั้นก็ดี นักวิชาการบางส่วนก็ยังไม่เชื่อในข้อสันนิษฐานนั้น โดยยกประเด็นเรื่องหางมาเป็นข้อโต้แย้ง จากบทบรรยายที่พูดถึงหางที่แกว่งไกวไปมาเหมือนไม้สนซ ีดาร์ในพระคัมภีร์ ซึ่งเชื่อว่าน่าจะสื่อถึงช้างเสียมากกว่า
ส่วนกลุ่มอื่นๆ ที่มีความเห็นแตกต่างกัน เชื่อว่าเบเฮโมทน่าจะเป็นสัตว์ดึกดำบรรพ์เยี่ยงไดโนเ สาร์เสียมากกว่า โดยเฉพาะไดโนเสาร์ในตระ:Xล ซอร์รอพอด ที่มีลักษณะหลายอย่างตรงตามบทบรรยายของโยบ เช่น เรื่องของขนาดอันใหญ่โต กระดูกเหมือนท่อนเหล็ก ความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อ และหางที่แกว่งเหมือนไม้สนซีดาร์ แต่กระนั้นก็ดี ก็มีการวิพากษ์วิจารณ์ถึงความไม่สอดคล้องหลายประการ ทั้งจากหลักฐานทางฟอซซิล และบทบรรยายว่า เบเฮโมท กินหญ้าเป็นอาหารเยี่ยงวัวอีก ซึ่งขัดกับลักษณะฟันและธรรมชาติของซอร์รอพอด
กอบลิน
ก๊อปลิน (Goblin)แปลว่า ดวงวิญญาณที่ไม่ชอบสิงสู่ตามเคหะสถาน แต่ชอบเป็นวิญญาณล่องลอยไปตามสถานที่ต่างๆ
เนื่องจากก๊อปลินมักนิยมใช้เรียกพวกปีศาจขนาดเล็กที่ เป็นอันตราายและซุกซน กับมนุษย์
บางความเชื่อก็เชื่อว่า ก๊อปลินนั้นมาจาก Gob, Gnob ซึ่งเป็นราชาของพวกโนมนั้นเอง
ก๊อบลิน (Goblin) มีรูปร่างวิกลวิการ พวกมันชอบเล่นสนุก
แต่บางครั้งก็ชั่วร้ายและเต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมสามา รถทำอันตรายแก่ผู้คน รอยยิ้มของก็อบลินทำให้เลือดหยุดไหล
เสียงหัวเราะทำให้นมบูดและผลไม้หล่น
ก็อบลินมีต้นกำเนิดมาจากฝรั่งเศส ก๊อปลินนั้นเป็นปีศาจ อาศัยอยู่ใต้ดิน ในตำนานเดิมของยุโรปเล่าถึง ก็อบลิน ว่า
เป็นปีศาจร่างเล็ก (อาจจะสูงประมาณ 70 ซม.) ลักษณะคล้ายซากศพ บาง ตำนานก็กล่าวว่า
ก๊อปลินรูปร่างจนมีหน้าตาอัปลักษณ์ไม่ชวนมอง ซึ่งหน้าตาหรือรูปร่างของพวกก๊อปลินจะเป็นเช่นไร
มักขึ้นอยู่กับตำนานหรือของเชื่อของผู้คนในแถบนั้น
ชาวบ้านสามารถไล่ก๊อปลินออกไปด้วยการโปรยเมล็ดปอเอาไ ว้ให้ทั่วห้องครัว ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ไม่มีใครรู้
(อาจจะโดนคำสาป) พวกก๊อปลินจำเป็นต้องเก็บเมล็ดปอทั้งหมดให้เรียบร้อย
แน่นอนว่าเป็นงานที่น่าเบื่อมากสำหรับพวกมัน แล้วพวกมันก็จะไม่มาที่บ้านของคุณอีกเลย
สฟิงซ์
ชาวอียิปต์เชื่อว่า สฟิงซ์แห่งอียิปต์มีความเกี่ยวโยงไปถึงกษัตริย์ สุริยเทพ-เร อย่างแน่นอน
แต่ชาวอาหรับกลับเรียกสฟิงซ์ว่า อะบลูฮัล ( Abu Hal) แปลว่า บิดาแห่งความน่าสะพรึงกลัว
สฟิงซ์จะมีใบหน้าและทรวงอกของหญิงสาว ท่อนล่างเป็นสิงโต และ มีปีกแบบนกอินทรี
ส่วนสฟิงซ์ของพวกกรีก มันทรยศหักหลัง ก้าวร้าวรุนแรง และกระหายเลือด และพวกนี้ยังชอบกินคนเป็นอาหารเสียด้วย
ลักษณะที่เด่นชัดของสฟิงซ์ กรีกอีกอย่างหนึ่งก็คือ ความคล้ายแมว หรือจะว่าอีกทีก็คล้ายผู้หญิงด้วย
นั่นคือ มันจะพูด คุยหยอกเหยื่อของมันก่อนที่จะสวาปามเข้าไป แต่อย่างไรก็ตาม ถ้าหากเกิดเยื่อหนีรอด ไปได้ สฟิงซ์จะบินดิ่งทิ้งตัวกระแทกพื้นหรืออะไรสักอย่าง ด้วยความโกรธเกรี้ยวจนตายไปเอง
เรื่องราวเกี่ยวกับสฟิงซ์ของกรีกที่โด่งดังเรื่องหนึ ่ง เห็นจะไม่พ้นเรื่องของ เจ้าแม่เฮรา (Hera) ซึ่งมอบหมายหน้าที่ลงโทษชาวเมืองธีบีส (Thebes) เพราะความเมามายไร้สติของพวกเขา หลังจากที่ ไดโอนิซุส เทพแห่งเมรัยได้มาสอนการทำไวน์ ให้แก่ชาวเมืองนี้ ตามปกติสฟิงซ์จะไม่เข้าขย้ำเหยื่อ ที่ผ่านมาในทันทีทันใด แต่จะ ให้โอกาสเหยื่อด้วยการถามปัญหา ที่เรียกกันว่าปัญหา ของตัวสฟิงซ์ (The Riddle of the Sphinx) ซึ่งสัญญาจะปล่อยเหยื่อเป็นอิสระ หากตอบปัญหาของนางได้
สฟิงซ์ (Sphinx)อียิปต์ เป็นลูกผสมที่มีส่วนผสมของสัตว์หลายชนิดรวมอยู่ในตัว เดียวกัน
ตามความเชื่อของคน แถวอียิปต์
แอนโดรสฟิงซ์ (Andro-Sphinx) สฟิงค์ที่เกิดจาก การรวมตัว อันแปลก ประหลาด ระหว่างมนุษย์กับสิงโต ส่วนหัวที่เหมือนมนุษย์นั้น มีสัญลักษณ์ ของฟาโรห์อียิปต์ แสดง ไว้ชัดเจน คือมีเคราที่คาง ตรงหน้าผาก มีงูจงอางแผ่แม่เบี้ย และมีเครื่องประดับ รัดเกล้าแบบกษัตริย์โดยรอบ
ความกว้างของ ใบหน้านั้น ประมาณ 14 ฟุต ส่วนลำตัวที่เป็นสิงโต มีความยาว เกินกว่า 240 ฟุต (วัดจากหัวถึงหาง) ขนาดของมัน มโหฬาร จนคนที่เดินผ่าน เหลือตัวนิดเดียวว่ากันว่าสฟิงซ์ คือ รูปเหมือน ขนาดใหญ่ กว่าร่างจริง สองเท่าของฮาร์มาชิส เทพแห่งรุ่งอรุณ เมื่อตอนที่แปลงร่าง เป็นสิงโต มีเศียร เป็นฟาโรห์อียิปต์หรือ "sphingein แปลว่า การบีบรัด
ที่ได้ชื่อว่าบีบรัดนั้นก็เพราะว่า สฟิงซ์ของชาวกรีก เป็นสฟิงซ์ที่นิสัยไม่ดี ชอบหยอกเล่นกับเหยื่อ พอมีเหยื่อหลงเข้ามา ก็จะถามคำถาม และถ้าตอบไม่ถูก จะฆ่าทิ้ง
ความจริงสฟิงซ์ในอียิปต์มิใช่มีแต่รูปสิงโตเท่านั้น หากแต่ว่าในสมัยต่อๆ มา โดยเฉพาะสมัยราชอาณาจักรกลางและใหม่ มักมีการสร้างสฟิงซ์ในรูปของแกะ และสัตว์อื่นๆ เพื่อตั้งเรียงรายเป็นแถวยาวเหยียดอยู่หน้าวิหาร เช่น วิหารลักซอร์ มหาวิหารคานัก แะวิหารของพระนางแฮตเซปชุต เป็นต้น
ปักษาวายุภักษ์
นั้นวรรณคดีเรื่องรามเกียรติ์ได้อธิบายถึง อสูรวายุภักษ์ รูปร่างเป็นนกอินทรี ตัวและหน้าเป็นยักษ์ มีปีก มีหาง มีเท้าเหมือนครุฑ แต่หางมีแววเหมือนนกยูง
บางตำนานก็ว่า ปักษาวายุภักษ์หรือ นกการเวกนี้ เป็นสัตว์หิมพานต์ บินสูงเหนือเมฆ จึงไม่ใคร่มีใครเห็นตัว กินลมเป็นอาหาร มีเสียงหวานไพเราะมาก ใครได้ยินเสียงร้องจะหยุดชะงักด้วยความจับใจในเสียงร ้องนั้น นกการเวกเป็นนกที่มีขนงาม ขนนกการเวกเป็นของวิเศษ ผู้ที่ต้องการขนนกการเวกจะต้องทำร้านไว้บนยอดไม้ เอาขันใส่น้ำไปวางไว้ นกการเวกจะมาอาบน้ำในขันแล้วสลัดขนไว้ให้ ขนนั้นเก็บไว้ก็จะกลายเป็นทอง
ตามประวัติในเรื่องรามเกียรติ์ว่า วายุภักษ์มีพ่อเป็นอสูรผู้ครองกรุงวิเชียร ซึ่งอยู่ที่เชิงเขาจักรวาลเป็นยักษ์ที่มีฤทธิ์มาก จึงมักจะเที่ยวข่มเหงรังแกเทวดาและฤาษีชีไพรอยู่เสมอ เมื่อพระรามพระลักษมณ์ออกเดินดงครั้งที่ ๒ อสูรวายุภักษ์บินผ่านมาพบเข้าจึงโฉบลงมาจับพระราม พระลักษณ์จะนำไปกินเป็นอาหาร
หนุมาน สุครีพ และไพร่พลลิงก็รีบตามไปช่วย และได้เข้าต่อตีกับอสูรวายุภักษ์ ในที่สุดก็ช่วยพระราม พระลักษมณ์ไว้ได้ และองคตกับนิลพัทก็ได้ฆ่าอสูรวายุภักษ์ตาย รูปนกวายุภักษ์ เดิมเป็นตราตำแหน่งพระยาราชภักดี ผู้มีหน้าที่เป็นหัวหน้าทำการคลังมาก่อน คณะเสนาบดีในสมัยรัชกาลที่ ๕ ได้กำหนดให้นำตรานกวายุภักษ์มาใช้เป็นตรากระทรวงพระค ลัง และใช้เป็นตรากระทรวงการคลังติดต่อกันเรื่อยมา โดย สมเด็จกรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์ ได้ทรงใช้รูปนกการเวกเป็นแบบการเขียนตราวายุภักษ์
นอกจากนี้ในพระบาลีระบุว่าเสียงของพระพุทธเจ้านั้นเห มือนเสียงพรหม แจ่มใสชัดเจน อ่อนหวาน สำเนียงเสนาะ ไม่แตก ลึกซึ้ง มีกังวาลไพเราะและเหมือนเสียงนกการเวก ส่วนอาหารของนกการเวกนั้น มีกล่าวไว้ในคัมภีร์ปัญจสุทนีว่า นกการเวก กินน้ำมะม่วงสุกเป็นอาหาร แต่โดยที่นกชนิดนี้หายากหลงเข้าใจกันแต่ว่าอยู่บนท้อ งฟ้ากินลมเป็นอาหารจึงตั้งชื่อว่า วายุภักษ์ ก็มีเช่นกัน ตามวรรณคดีไตรภูมิพระร่วงนั้น กล่าวว่าขนนกการเวกนั้นเป็นที่ต้องการเพราะกลายเป็นท องคำได้
เนสซี
เนสซี (Nessie) คือสิ่งมีชีวิตลึกลับชนิดหนึ่งที่เชื่อว่าอาศัยอยู่ใ นทะเลสาบบล๊อคเนสส์ แคว้นสกอต์แลนด์ชื่อว่ามีรูปร่างคล้ายพลิสซิโอซอรัส( Plesiosaur) หรือ อีลาสโมซอรัส (Elasmosaurus) สัตว์เลื้อยคลานที่อาศัยในทะเลยุคเดียวกับไดโนเสาร์ มีผู้อ้างว่าเคยพบเห็นถึงปัจจุบันกว่า 4,000 ครั้ง และมีรูปถ่ายทั้งภาพนิ่งและภาพยนต์มากมาย โดยเอกสารแรกสุดที่กล่าวถึงเนสซี คือ บันทึกของบาทหลวงเซนต์โคลัมบา เมื่อราว 1,400 ปี ที่แล้ว กล่าวถึงมังกรที่อาศัยอยู่ในทะเลสาบแห่งนี้ และท่านเองก็เคยทำพิธีขับไล่มังกรตัวนี้ด้วย
การพบเห็นเนสซี
แรกสุด ในบันทึกของ Saint Columba ใน คศ 565 ได้กล่าวถึงการช่วยชีวิตของคนที่ว่ายน้ำอยู่จากสัตว์ ประหลาดในทะเลสาป จากนั้น ได้มีเรื่องราวมากมายของสัตว์ที่ลึกลับได้ปรากฏตัวออ กมาเป็นระยะๆ ทว่ามีเพียงเล็กน้อยที่เป็นเรื่องจริงและได้ถูกบันทึ กไว้ จนกระทั่งศตวรรษที่ 20
โนม
เป็นภูต ขนาดเล็ก มีชื่อหลายต่อหลายชื่อที่แตกต่างกันออกไป มักปรากฎในนิทาน รูปร่างคล้ายคนแคระ โนมมีหน้าที่ดูแลทรัพย์สินในดิน เป็นผู้ที่เรียนรู้จากอดีต และยังสามารถเรียนรู้ จากอนาคตได้อีกต่างหาก
ลักษณะ พิเศษสุดๆ ก็คือ โนมเป็นมีความรู้แตกฉานในทุกแง่มุมของจักรวาล และโนมจะเป็นผู้ที่มีอารมณ์ดี อยู่ตลอดเวลาโนม เป็นพวกที่มีความเมตตาและชอบช่วยเหลือ ด้วยความที่เป็นผู้รู้ผู้ฉลาด จึงทำให้โนมสามารถติดต่อ หรือทำสิ่งต่างๆได้ดี นอกจากนี้โนมยังเป็นผู้ริเริ่มงานฝีมืออีกด้วย
โนม เป็นภูตขนาดเล็ก มีชื่อหลายต่อหลายชื่อที่แตกต่างกันออกไป มักปรากฎในนิทาน รูปร่างคล้ายคนแคระ โนม มักชอบดูแลสมบัติล้ำค่าเสมอ ทั้งนี้ พวกโนมยังอาศัยอยู่ในถ่ำคอยเก็บรักษาสมบัติล้ำค่า พวกนี้สามารถย้ายสิ่งของที่อยู่ใต้ดินง่ายเหมือนย้าย ในอากาศ
โนมปราก ฎในหนังสือ แฮร์รี่ พอตเตอร์ กล่าวว่า โนมนั้นเป็นสิ่งมีชีวิตตัวจุ้น มีมากหลังบ้านรอน วีสลีย์ เพื่อรักของ แฮร์รี่ พอตเตอร์ นอกจากนี้ โนม ยังปรากฎในวีดีโอเกมส์ แฮร์รี่ พอตเตอร์ อีกด้วยครับ ซึ่งมันมักแย่งของจากเราเสมอ ออกจะดูขี้เล่น แต่ก็น่ารำคาญในเวลาเดียวกัน
พวกโน มชอบเข้ามาในเขตบ้านของพวกวีสลีย์ ทำให้แฮร์รี่และพี่น้องตระ:Xลวีสลีย์ต้องช่วยกันขับไ ล่พวกโนมออกไป โดยการจับมันเหวี่ยงให้เป็นวงกลมให้เวียนหัว แล้วโยนข้ามกำแพงสวนออกไป หรืออาจใช้ตัวจาร์วี่จัดการ แต่พ่อมดหลายคนในยุคนี้เห็นว่าเป็นวิธีการกำจัดโนมที ่ป่าเถื่อนเกินไป
คำเตือน - หากเจอโนมให้อยู่ห่างๆ เพราะฟันโนมค่อนข้างแหลมคม สามารถทำอันตรายกับเราได้
โทรลล์
โทรลล์ในที่นี้ก็คือ โทรลล์ที่อยู่ในนิทานพื้นบ้านแถบสแกนดิเนเวียหรือตำน านนอร์ส ไม่ใช่ศัพท์แสลงที่เราใช้กับ กับคนที่ก่อความวุ่นวายบนกระดานสาธารณะต่างๆ ซึ่งเป็นอีกปัญหาร้ายแรงของอินเทอร์เน็ตในปัจจุบัน นะคะ
โทรลล์มีถิ่นกำเนิดในสแกนดิเนเวีย แต่ทุกวันนี้อาจพบได้ในอังกฤษ ไอร์แลนด์ และ บริเวณอื่นๆในยุ โรปตอนเหนือ
โทรลล์ มีรูปร่างลักษณะต่างกันไปในแต่ละความ เชื่อของท้องถิ่น เช่น เป็นยักษ์ร้ายอาศัยอยู่ในทะเล เป็นยักษ์หรือคนแคระอาศัยใต้ดินหรือโพรงไม้ เป็นช่างผู้วชาญของนอร์ส (norse) มีรูปร่างเป็นยักษ์เป็นต้น
แต่เดิมมาโทรลล์ในตำนานทั่วไปจะมีรูปร่างเป็นยักษ์ ภายหลังกลายเป็นคนแคระไป .....
โทรลล์โดดเด่นในเรื่องพละกำลังที่มากพอๆกับความโง่เข ลาของมัน ส่วนใหญ่ มีนิสัยโหดร้าย กักขฬะ และไม่สามารถคาดเดาพฤติกรรมได้ บางตำนานก็กล่าวว่าพวกโทรลล์ใจดีก็มี
โทรลล์มีอยู่สามชนิด คือ
1.โทรลล์ภูเขา พันธุ์ที่ตัวใหญ่ที่สุดและดุร้ายที่สุด หัวล้านผิวสีเทาซีด
2.โทรลล์ป่า ผิวสีเขียวซีด และบางสายพันธุ์ก็มีผมสีเขียวหรือสีน้ำตาลที่บางและย ุ่งเหยิง
3.โทรลล์แม่น้ำ น้ำมีเขาสั้นๆและอาจมีขนดก ผิวสีม่วง มักจะซ่อนตัวอยู่ใต้สะพาน
ตามตำนานกล่าวว่า พวกโทรลล์จะอยู่ใต้ดิน โทรลล์จะออกมานอกปราสาทในตอนกลางคืนเท่านั้น เนื่องจากมันจะกลายเป็นหินหากถูกแสงอาทิตย์เข้า (แต่ใน Lord of the ring กับเดินกลางแสงได้ซะอย่างนั้น)
เมื่อชาวสแกนดิเน เวียอพยพมาสู่เกาะอังกฤษ โทรลล์ก็ตามมาด้วย และมักจะสร้างบ้านอยู่ใต้สะพาน ซึ่งอาจเป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้มันมีกลิ่นเหมือนน้ำจ ากท่อโสโครก ทางแถบเหนือของเกาะอังกฤษมีก้อนหินขนาดใหญ่ ซึ่งชาวบ้านเชื่อกันว่าเป็นพวกโทรลล์ที่โดนแสดงอาทิต ์เข้าจนกลายร่างเป็นหิน
ยูนิคอร์น
ยูนิคอร์น (Unicorn) เป็นสัตว์ในตำนาน เชื่อว่าพบได้ตามป่าทางตอนเหนือของยุโรป ตัวโตเต็มที่มีลักษณะเป็นม้าสีขาวบริสุทธิ์ สง่างาม มีเขาหนึ่งเขาที่กลางหน้าผาก (โดยมากเขาจะเป็นเกลียวด้วย) ลูกยูนิคอร์นแรกเกิดมีขนสีทอง และจะเปลี่ยนเป็นสีเงินก่อนที่จะโตเต็มวัย เขา เลือด และขนของยูนิคอร์นมีคุณสมบัติทางเวทมนตร์สูง
โดยทั่วไปยูนิคอร์นจะหลีกเลี่ยงการข้องแวะกับมนุษย์ และจะยอมให้:Xดเข้าใกล้มากกว่าพ่อมด นอกจากนั้น ยูนิคอร์นยังวิ่งได้เร็วมาก จึงยากที่จะจับตัวได้ ในโลกตะวันตก ยูนิคอร์นถือเป็นสัตว์ที่มีความดุร้ายและรักความสันโ ดษ เรื่องเล่าของยุโรประบุว่าการจับยูนิคอร์นนั้นต้องใช ้สาวพรหมจรรย์เป็นผู้จับยูนิคอร์น ซึ่งยูนิคอร์นจะลืมสัญชาตญาณป่าเถื่อนและเชื่องราวกั บเป็นม้าธรรมดา
การกล่าวถึงยูนิคอร์นในโลกตะวันตก มีขึ้นครั้งแรกในหนังสือของอินเดีย ซึ่งเขียนโดยนักประวัติศาสตร์ชาวกรีก เมื่อประมาณ พ.ศ. 14 บรรยายไว้ตอนหนึ่งว่า "ในประเทศอินเดีย มีลาป่าชนิดหนึ่ง มีขนาดใหญ่เท่า ๆ กับม้า ลำตัวของพวกมันมีสีขาว ศีรษะมีสีแดงเข้ม และมีดวงตาสีน้ำเงิน พวกมันมีเขาอยู่บนหน้าผากเขาหนึ่ง ซึ่งมีความยาวประมาณครึ่งเมตร" กล่าวกันว่า ยูนิคอร์นเป็นสัตว์ผสมระหว่างแรด ละมั่งหิมาลัย และลาป่า เขาของมันมีความแหลมคมมาก โดยมีพื้นสีขาวตรงกลางสีดำ และตรงยอดเป็นสีแดงเลือดหมู
บาโฟเมต(Baphomet)
....กาลครั้ง1 ยังไม่นานมาก มีหญิงคน 1 อายุประมาณ32ปี ชื่อว่า " บาร่า " เนื่องจากเธอมีนิสัยเป็นคนใจดำไม่ชอบช่วยเหลือใคร จึงไม่มีคนในหมู่บ้านคบค้าสมาคมชมดาวด้วย แต่แล้วเทพเจ้าแห่ง Loki ก็เสด็จมาเยือนหมู่บ้านแห่งนั้น จึงมีประชาชนขอร้องให้กำจัด บาร่าออกไปจากหมู่บ้านแห่งนี้ เออขอประทานโทษครับที่ลืมบอกชื่อหมู่บ้านไปหมุ่บ้านนี้มีชื่อว่า" เมืองซู " ซึ่งจะมีปราสาทหลังใหญ่เอาไว้สำหรับสักการะบูชาเทพเจ้า Loki
....ย้อนกลับมาที่ บาร่านะครับ เมื่อเทพเจ้า Loki เสด็จลงมา จึงมีคนขอร้องให้กำจัดบาร่าไปที เทพเจ้าLoki เห็นว่าบาร่าเป็นคนไม่ดีจึงสาปให้บาร่ากลายเป็นกวางม ูส แต่คำสาปเกิดผิดพลาดทำให้บาร่ากลายเป็นปีศาจอันทรงพล ัง มีเคียวอันใหญ่เป็นอาวุธ มีนามว่า" บาโฟ " แต่เหตูการณ์ก็ไม่แย่ลงเพราะเทพเจ้า Loki สามารถปิดผนึกบาโฟ ไว้ในปราสาทที่เป็นสิงสถิตย์ของเทพเจ้า Loki บ้านเมืองจึงสงบสุข แต่เหตุการณ์ก็ผวนคืน เมื่อลูกๆของบาร่าหรือบาโฟ นั้นโตขึ้นจึงแก้แค้นให้แม่ โดยการเข่นฆ่าคนในหมู่บ้าน เทพเจ้า Loki จึงต้องออกมาปราบ โดยสาปให้เป็นกวางมูสตัวเล็กแต่ด้วยอำนาจด้านมืดทำให ้กลายเป็นปีศาจรูปร่าง แบบเดียวกับบาโฟ
....บาโฟ มีเคียวอันเล็กเป็นอาวุธ แต่ในเมื่อไม่มีชื่อชาวบ้านจึงขนานนามมันว่า " บาโฟ จูเนียร์ " แล้วเทพเจ้า Loki จึงปิดผนึกพวกมันโดยนำไปไว้ที่เดียวกับบาโฟ บ้านเมืองจึงสงบสุข
เวลาผ่านไป800ปี อำนาจของบาโฟก็สามารถทำลายพลังของเทพเจ้า Loki และได้สร้างกองทัพปีศาจ มาต่อกรกับเทพเจ้า Loki และในที่สุดบาโฟก็สามราถปราบเทพเจ้า Loki ได้สำเร็จและยึดครองเมืองซู เป็นอาณาจักรแห่งปีศาจ จากนั้นก็กลายเป็นเมืองร้าง
แฟรรี่(Fairy)
....แฟรี่ มีรูปร่างคล้ายคนตัวเล็กๆ หูแหลม และมีปีกเหมือนผีเสื้อ คำว่า Faery(หรอบางทีเค้าก็ใช้ Fairy)มาจาก Fer-Sidhe(อ่านว่า ฟาร์ ชีห์) อันแปลว่า ชายแห่งเนินเขา หรือเป็นคำเรียกที่หมายถึง เทพ ของชาวเคลติค ซึ่งเทพเจ้าของชาวเคลติคเรียกว่า Aes Sidhe หมายถึง คนแห่งเนินเขา(ส่วนเทพีเรียกว่า Bean Sidhe หมายถึง หญิงแห่งเนินเขา เพราะเทพของเคลติคนั้น เป็นผู้ปกครองเนินเขาต่างๆ ที่เรียกว่า Sidhe) ซึ่งหลังจากศาสนาคริสต์เข้ามามีบทบาท เหล่าเทพเจ้าก็ถูกลืม และคำว่า ฟาร์ ชีห์ นี้ก็ได้กลายมาเป็นคำว่า Fairy
....แต่ความเชื่อเกี่ยวกับภูตน้อยแฟรี่นั้นมีมานานแล ้ว ก่อนคริสตศาสนาจะเข้ามา นั่นคือ พิกซี่(Pixie) แต่เท่าที่รู้มา แฟรี่กับพิกซี่รูปร่างเหมือนกัน แต่พิกซี่จะป่าเถื่อนกว่าหรือไม่นั้น มิอาจบอกได้ ในเมื่อคำว่าแฟรี่นี้มีหลังจากคริสตศาสนา แต่ตัวแฟรี่เองกับมีมาก่อน ก็เข้าใจว่าทั้งสองอาจจะเป็นพวกเดียวกัน(แต่แฟรี่ไม่ ใช่นางฟ้า ก็เพราะการเห็นแฟรี่เป็นเป็นนางฟ้านี่แหละ ทำให้ยศของพิกซี่ต้องต้อยต่ำลง) แฟรี่เป็นดวงวิญญาณที่กำเนิดแต่ธรรมชาติครับพวกเค้าม ีอยู่ทั่วโลก(จริงๆนะ) และอยู่มาก่อนเรานานแล้ว
บางครั้ง แฟรี่ก็มาอาศัยอยู่ในบ้านคนในชนบทของยุโรป แฟรี่มักมีนิสัยที่ออกจะซุกซน แต่บางตำนานกับดูโหดเ***้ยม โดยเฉพาะตำนานบางเรื่องที่ถ่ายทอดจากความเชื่อแบบคริ สต์(ไม่ได้จะอะไรนะครับ พูดตามความเป็นจริง) เพราะแฟรี่มักเกี่ยวข้องกับเรื่องของมายิก หรือเวทมนตร์อยู่เอามากๆ และยังมีความเกี่ยวข้องกับเรื่องของ:Xด(อันนี้โดนป ระจำว่าชั่วร้ายทั้งที่ ไม่ค่อยจริง เอ๋ เข้าข้างใครหรือเปล่า?) โดยภูตพวกนี้เป็นตัวแทนของธรรมชาติ และไม่เคยที่จะเกี่ยวข้องศาสนาใดๆ จึงถูกตราหน้าว่าเป็นความป่าเถื่อนในธรรมชาติและนอกร ีต(น่าสงสารจริง แฟรี่ :Xด แมว).....
....เวทมนตร์ของแฟรี่นั้น ได้แก่ มายิกด้านธรรมชาติ(มายิกเป็นพลังทางธรรมชาติ) และสามารถสาปหรืออวยพรได้ผลดีอีกด้วย แฟรี่มักจะอวยพรให้กับเด็กเกิดใหม่ หรือผู้ที่ให้เกียรติแฟรี่ก็จะได้รับพรเช่นเดียวกัน แต่ถ้าดูถูกล่ะก็โดนสาปให้ได้โชคร้ายเหมือนกัน หัวหน้าของพวกแฟรี่คือ ราชาหรือราชินีแฟรี่ ซึ่งมีรูปร่างงดงาม และมีอำนาจมาก ราชินีของพวกแฟรี่จะสวมใส่ชุดสีขาว พวกเขาจะรักในความสนุกสนานรื่นเริง และดูเป็นมิตรอย่างมาก(ถึงแม้จะไม่ค่อยยุ่งกับพวกมนุ ษย์)
....แฟรี่มีแพร่หลายในหลายๆตำนาน เช่นเคลติค(ตัวเริ่ม) กรีกก็มีบ้าง แต่ไม่ได้เป็นแบบดั่งเดิม กล่าวคือ มักนำไปเกี่ยวกับภูตอื่นๆเช่น ฟอน หรือเทพแพน ครึ่งคน ครึ่งแพะ ซึ่งถูกตราหน้าว่าเป็นเกี่ยวข้องกับปีศาจ และกลายเป็นสัญลักษณ์ของซาตานด้วย(แพะกับหัว โดยจริงๆคือ มังกร) และที่ควรรู้คือ แฟรี่มีเวทมนตร์กำบังตนจากสายตาของมนุษย์ แต่ไม่ได้เป็นการล่องหนด้วยการเบียงเบนแสงนะครับ(พรี เดเตอร์ไง) ที่จริงเป็นเพราะมนุษย์ส่วนมากไม่มีความเชื่อในเรื่อ งแฟร์รี่ ก็จะไม่ได้เห็นกัน แม้ะเชื่อก็ใช่ว่าจะได้เห็นกันง่ายๆนะ
....วิธีการมองเห็นแฟรี่ก็คือ นำหินที่มีทะลุเป็นรูตรงกลางสามารถมองรอดผ่านได้ จากกลางลำธาร
อ๊อค (Ogre)
อ๊อค คือ ยักษ์ที่กินมนุษย์เป็นอาหาร พวกอ๊อคมักพบอยู่ในเทพนิยายปกรนัมและความเชื่อของชาว บ้าน ซึ่งพวกอ๊อคได้ปรากฏอยู่ในวรรณกรรมคลาสสิกมากมาย ซึ่งบางครั้งคำว่าอ๊อคนี้ก็นำไปเปรียบเทียบกับคนที่ม ีนิสัยโลภ หาผลประโยชนเข้าตัวเอง ตะกละตะกลาม หรือมีนิสัยชอบทารุณกรรม โหดร้าย
บาง ตำนานเชื่อว่า Ogre มาจากคำว่า Hongrois ที่แปลว่าชาวฮังการี นอกจากนั้นอ๊อคยังเป็นแรงบันดาลใจให้กับนักกวีชาวอิต าลี ผู้ใช้คำว่า "Uerco" กับพวก เนโปรเลียน
ในนิยายของ J.R.R. Tolkien เรื่อง Middle - earth ได้ใช้คำว่า Orc แทนที่จะใช้ Orge
ลักษณะและนิสัยของอ๊อค
พวกอ๊อคนั้น เป็นเผ่าพันธุ์ที่มีรูปร่างร่างกายขนาดใหญ่ มีหน้าตาน่าเกลียด พวกนี้มักถูกพรรณนาในนิยายว่ามันมีหัวที่ใหญ่โต ผมและเครารกรุงรัง มีนิสัยตะกละ โลภมาก และมักมีความเชื่อที่น่าเบื่อว่ามันจะไม่มาในตอนกลาง คืน
อ๊อค เผ่าพันธุ์ที่เป็นตัวแทนของด้านพละกำลัง ความแข็งแกร่ง ความป่าเถื่อน ปรากฏรูปกายสีเขียวออกมาในรูปแบบของยักษ์ ซึ่งเรียกได้ทั้ง ไจแอนท์ คาริก หรือ แม้แต่ยักษาในประเทศแถบเอเชีย เป็นเผ่าพันธ์ที่มีในตำนานของทุกชนชาติ เป็นต้นกำเนิดของคนตัวใหญ่ และเป็นต้นกำเนิดของการสู้รบของสงครามไซเฟอร์
อ๊อคมีรูปกายสีเขียว กล้ามเนื้อใหญ่ บางตำนานก็ว่าสีแดง บางตำนานก็ว่าสีเทาดำมีเกล็ดด้วย แต่นั่นก็คงรูปลักษณ์ในแบบเดียวกันเสมอ คือมีเขี้ยวงอกจากฟันแถบล่างขึ้นมาใหญ่ยาว แลดูเหมือนงาช้าง
แต่ที่น่าสำคัญที่สุด น่าจะเป็นเรื่องของความบ้าบิ่น และ ไม่มีสมองของ ชนเผ่านี้ พูดง่ายๆ ใช้แต่กำลัง บางชนชาติมักพูดว่ายักษ์โง่ แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่ อ๊อคเองก็มีหลายวรรณะโดยแบ่งตามสีผิว โดยเริ่มจากสีเขียว เป็นพวกอ๊อคธรรมดา สีแดงเป็นพวกอ๊อคระดับหัวหน้า สีเทาดำมีเกล็ดด้วย เป็นพวกถูกขับไล่ออกจากหมู่อ๊อคด้วยกัน
ปีศาจแฝงฝัน Succubus
หัวเสารูปซัคคิวบัสปีศาจแฝงฝัน หรือ ซัคคิวบัส (Succubus) ตามความเชื่อแล้ว ลักษณะของซัคคิวบัส จะเป็นปีศาจที่อยู่ในรูปของผู้หญิงที่มีเสน่ห์เย้ายว น ที่แฝงด้วยอาคมจนยากที่ชายใดจะปฏิเสธได้ วชาญด้านการหลอกล่อผู้ชาย ร่างจริงจะมีปีก ตาคล้ายงู แต่สามารถแปลงกายให้คล้ายมนุษย์ได้ จะล่าเหยื่อในฝัน โดยจะหลอกล่อเหยื่อ แล้วมอบความฝันสุดปรารถนาให้กับชายที่โดนสิง แลกกับไอชีวิตของเหยื่อ เหยื่อจะสูญเสียพลังงานอย่างมากบางทีอาจถึงชีวิต ปีศาจประเภทนี้ในขณะที่ยังไม่โตเต็มที่ จะเป็นได้ทั้งชายและหญิง เมื่อโตเต็มที่จึงจะเลือกเพศ โดยปีศาจประเภทนี้ที่เป็นชาย จะมีชื่อเรียกอีกอย่างว่า อินคิวบัส (incubus) ซึ่งต่างก็มีพฤติกรรมการล่าคล้ายกัน หากแต่จะเลือกเหยื่อที่เป็นเพศตรงข้ามกับตนเอง พฤติกรรมของซัคคิวบัสนั้นเชื่อได้ว่ามีเค้าโครงมาจาก ลิลิมซึ่งเป็นลูกสาวของลิลิธในตำนานของชาวยิว
เป้าหมายที่เป็นเหยื่อของซัคคิวบัส มักจะอยู่ที่บาทหลวงหนุ่มๆ เพื่อเป็นการขโมยพลังที่จะใช้ต่อสู้กับซาตานไป เช่นเดียวกับอินคิวบัสที่ส่วนใหญ่จะมีเป้าหมายเป็นแม ่ชีสาวๆ ซึ่งสิ่งที่ซัคคิวบัสขโมยไปจากผู้ชายคือน้ำอสุจิ เพื่อนำไปใช้ในการสร้างภูตผีใหม่ๆ ขึ้นมา โดยเชื่อกันว่าการที่ผู้ชายฝันเปียกเพราะการทำร้ายจา กซัคคิวบัสนั่นเอง
ยาฉะ (Yasha) เป็นปีศาจที่มีพฤติกรรมคล้ายกับซัคคิวบัสมาก แต่เป็นผู้หญิงและเป็นผีญี่ปุ่น ลักษณะเป็นหญิงสาวที่งดงามเช่นเดียวกับซัคคิวบัส และใช้มนต์มายาได้เหมือนกับซัคคิวบัส ยาฉะจะดูดไอชีวิตจากเหยื่อเพื่อยังชีพเหมือนกัน มนต์มายาของยาฉะสามารถทำให้เหยื่อเป็นบ้าได้ สิ่งที่แตกต่างกันระหว่างยาฉะกับซัคคิวบัส คือ ยาฉะไม่สามารถล่าเหยื่อในฝันได้เหมือนซัคคิวบัส
แมงสี่หูห้าตา
แมงสี่หูห้าตา เป็นชื่อสัตว์ประหลาดตัวหนึ่งในตำนานว่าด้วยวัดพระธา ตุดอยเขาควายแก้ว อำเภอเมืองเชียงราย จังหวัดเชียงราย มีลักษณะเหมือนหมีสีดำตัวอ้วน มีหูสองคู่และตาห้าดวง รับประทานถ่านไฟร้อนเป็นอาหาร และถ่ายมูลเป็นทองคำ
ตำนานของแมงสี่หูห้าตานั้นเกี่ยวข้องกับการสร้างวัดพ ระธาตุดอยเขาควายแก้วของจังหวัดเชียงราย และเชื่อกันว่าเป็นสาเหตุที่ทำให้ผู้ชายหลงรักอนุภรร ยามากกว่าเอกภรรยาด้วย
ความหมายของแมงสี่หูห้าตา
ตามตำนานแมงสี่หูห้าตาฉบับครูบาเจ้าชัยยะวงศาพัฒนาอธ ิบายว่า จำนวนสี่หูและห้าตานั้นแสดงถึงหลักธรรมทางพุทธศาสนาค ือ พรหมวิหาร 4 และศีล 5 ตามลำดับ เป็นการให้คติแก่พุทธศาสนิกให้พึงรักษาและปฏิบัติหลั กธรรมดังกล่าว
ลักษณะของแมงสี่หูห้าตา
ตามตำนานของวัดพระธาตุดอยเขาควายแก้ว จังหวัดเชียงรายเชื่อกันว่า แมงสี่หูห้าตามีลักษณะตัวอ้วนและเตี้ย มีกายภาพอย่างหมี และมีขนยาวสีดำปกคลุมร่างกาย นอกจากนี้ยังมีหูสองคู่และมีตาห้าดวง โดยที่ดวงตาของแมงสี่หูห้าตาเป็นสีเขียวอย่างไรก็ดี มิได้ปรากฏว่ามีอุปนิสัยดุร้ายหรืออย่างอื่นใด มีรูปปั้นของสัตว์นี้ปรากฏที่วัดพระธาตุดอยเขาควายแก ้ว อำเภอเมืองเชียงราย จังหวัดเชียงราย
อีกความเชื่อหนึ่ง เช่น ตามตำนานแมงสี่หูห้าตาที่ครูบาเจ้าชัยยะวงศาพัฒนาแห่ งจังหวัดลำพูนเขียนขึ้น ว่าลักษณะของแมงสี่หูห้าตาไว้อีกแบบหนึ่ง โดยมีลักษณะคล้ายลิง และเรียก "พญาวานรสี่หูห้าตา" กับทั้งยังได้เชื่อมโยงสัตว์นี้เข้ากับหลักธรรมทาพุท ธศาสนาด้วย โดยว่าจำนวนสี่หูและห้าตานั้นที่แสดงถึงหลักธรรมพรหม วิหาร 4 และศีล 5 มีรูปปั้นของพญาวานรนี้ในจังหวัดลำพูน และเป็นความเชื่อที่แพร่หลายในจังหวัดเชียงใหม่ โดยมีรูปวัตถุมงคลที่ผลิตขึ้นโดย พระโต ฐิตวิริโย
ปีศาจจิ้งจอก หรือ คิตสึเนะ (「狐」, Kitsune, 狐?)
ปีศาจจิ้งจอก หรือ คิตสึเนะ (「狐」, Kitsune, 狐?) สามารถพบได้ตามแถบตะวันออกของเอเชีย ตามความเชื่อแล้วปีศาจจิ้งจอก เป็นจิ้งจอกที่มีพลังเวทย์ มีทั้งพวกที่จัดว่าศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นข้ารับใช้ของเ ทพอินาริ ซึ่งเป็นเทพแห่งการเพาะปลูก และพวกที่จัดว่าเป็นผีร้าย ปีศาจจิ้งจอกมีความวชาญในมนต์มายา และวิชาแปลงกาย ซึ่งบ่อยครั้งที่มักจะแปลงกายเป็นมนุษย์ เชื่อกันว่าสุนัขจิ้งจอกที่อายุยืน และมีตบะแก่กล้ามากพอ จะสามารถกลายเป็นปีศาจจิ้งจอกได้ เมื่อปีศาจจิ้งจอกอยู่จนครบ 100 ปี จะมีหางเพิ่มขึ้นมาหนึ่งหาง และมีพลังแข็งแกร่งขึ้น และหากมีหางครบเก้าหางเมื่อไหร่ จะมีพลังมหาศาลและชาญฉลาดอย่างยิ่ง
ปีศาจจิ้งจอกมีสังคมคล้ายคลึงกับมนุษย์ ทั้งยังสวมใส่เสื้อผ้าและยืนสองขา บางครั้งก็เข้ามาปะปนอยู่กับ มนุษย์ธรรมดา ปีศาจจิ้งจอกสามารถแปลงกายได้แนบเนียน จนมนุษย์ธรรมดาจับไม่ได้ ปีศาจจิ้งจอกตนใดถูกมนุษย์จับได้ จะถูกลงโทษอย่างหนักจากสังคมปีศาจจิ้งจอก การที่ปีศาจจิ้งจอกจะสำเร็จ วิชาแปลงกาย สามารทำได้หลายวิธี ซึ่งหนึ่งในนั้นคือ การใช้กะโหลกมนุษย์ช่วยใน การแปลงกาย แต่ปีศาจจิ้งจอกที่ไม่ระมัดระวังอาจจะเหลือหลักฐานบา งอย่าง อย่างเช่น ลืมแปลงกายอวัยวะบางส่วนที่อยู่ใต้เสื้อผ้า
เมื่อปีศาจจิ้งจอกแปลงร่างเป็นมนุษย์ มันก็มีความรู้สึกหรือความต้องการคล้ายมนุษย์เช่นกัน ปีศาจจิ้งจอกชอบกินของอร่อยๆ โปรดปรานเต้าหู้ทอด ชอบการได้สัมผัสกาย รวมไปถึงเรื่องเซ็กส์ เป็นหนึ่งในปีศาจที่มีเรื่องเล่าถึง สายสัมพันธุ์ที่ลึกซึ้งกับมนุษย์ การที่ปีศาจจิ้งจอกต้องแปลงกายมาปะปนกับมนุษย์ ไม่มีเหตุผลที่แน่นอน บางครั้งเชื่อว่า มันมาเพื่อค้นหาความรัก มีเรื่องเล่าว่า มีปีศาจจิ้งจอกที่แปลงกายเป็นสตรีที่งดงาม และแต่งงานอยู่กินกับมนุษย์ ทั้งยังสามารถสืบทายาทได้ด้วย ทายาทปีศาจจิ้งจอกจะมีความแข็งแกร่งผิดมนุษย์ รวมไปถึงมีพลังเวทย์ติดตัว และมีเสน่ห์ที่ประหลาด จนมีคำเล่าลือว่า องเมียวที่มีชื่อเสียงที่ชื่อ อาเบะโนเซย์เมย์ (Abe no Seimei) เป็นทายาทของปีศาจจิ้งจอก
มนต์มายาของปีศาจจิ้งจอกลึกล้ำมาก ถึงแม้ว่ามนุษย์จะรู้ว่าต้องมนต์ของปีศาจจิ้งจอก แต่สัมผัสของมนต์มายาก็เหมือนจริง จนแทบแยกความจริงกับภาพมายาไม่ออก ปีศาจจิ้งจอกที่มีตบะมากจะรู้จิตใจของมนุษย์ ทำให้สามารถสร้างภาพมายาที่มนุษย์คนนั้นต้องการเห็นไ ด้ ทำให้แม้มนุษย์อยากปฏิเสธ ก็ยากที่จะทำได้
นารีผล
นารีผล หรือมักกะลีผล หรือมัคคะลีผล เป็นพืชวิเศษชนิดหนึ่ง เกิดอยู่ในป่าหิมพานต์ ว่ากันว่า นารีผล ขั้วลูกอยู่ด้านบนศีรษะ มีรูปร่างเป็นหญิง ผลสด รูปร่างสะโอดสะอง สมส่วน ผิวพรรณงดงาม ปานเทพธิดา
ข้าพเจ้า เคยได้ยินเรื่องเล่าถึงนารีผล ในใจก็ใคร่อยากชมดูอยู่เหมือนกัน แต่จนใจ เราไม่มีตาทิพย์ ไม่มีฤทธิ์ จึงมิอาจไปชมดูได้... จึงได้แต่ตั้งจิตอธิษฐาน ขอเห็นในนิมิตฝันก็ยังดี... เมื่อจิตเป็นสมาธิดี เกิดนิมิตขึ้น ก็ได้เห็นนารีผลจริงๆ แต่เป็นนารีผล ที่มีใครไม่ทราบเด็ดมาจากต้นแล้ว นั่นคือข้าพเจ้า ไม่ได้เห็นต้นนารีผล เห็นเพียงร่างนารีผล ที่นอนเปลือยเปล่าอยู่พื้นหินแห่งหนึ่ง เท่านั้น... แต่นิมิต ก็คือภาพนิมิต ไม่ใช่ความจริง ไม่เหมือนเห็นด้วยตาจริง เชื่อถือไม่ได้...
เมื่อประมาณหลายหมื่นปีก่อน ครั้งที่พระเวสสันดร พระนางมัทรี พร้อมด้วยบุตร ๒ คนคือ ชาลีกุมาร และ กัณหาชิณากุมารี ถูกเนรเทศจากนคร ได้เดินทางสู่ป่าหิมพานต์ และบำเพ็ญเพียร ปฏิบัติธรรมอยู่ที่นั้น
ที่ป่าหิมพานต์ มีสัตว์ป่ามากมายอันตรายรอบด้าน ทว่า สัตว์ป่าทั้งหลาย เมื่อได้รับเมตตาจิตจากพระเวสสันดร ก็คลายความดุร้ายลง กลายเป็นมิตร ... นอกจากสัตว์ป่าทั้งหลายแล้ว ก็ยังมีดาบส ฤๅษี นักสิทธิ์ วิทยาธร คนธรรพ์ ทั้งหลายอาศัยอยู่ หรือไปมาอยู่เรื่อยๆ พระนางมัทรี ผู้มีรูปร่างโสภา บางครั้งออกหาอาหาร หาผลไม้ตามลำพังคนเดียว หากนักสิทธิ์ วิทยาธร ตลอดถึงฤๅษี มาพบเข้า อาจตบะแตก แล้วล่วงศีลได้...
ท้าวสักกะเทวราช ซึ่งเป็นพระอินทร์ เล็งเห็นเหตุร้ายนี้แล้ว เพื่อเป็นการป้องกัน พระองค์จึงเนรมิต ต้นไม้วิเศษ ไว้รอบทิศ ณ ที่ไกล ก่อนถึงถิ่นแดน อันเป็นที่พำนักของพระเวสสันดรและนางมัทรี รวม ๑๖ ต้น
ต้นไม้วิเศษนี้ ออกผลซึ่งมีรูปร่างเหมือนสตรี ผลโตเต็มที่ จะมีทรวดทรงปานสาวงามแรกรุ่น แต่ผิวพรรณ ทรวดทรงองค์เอว รูปร่างหน้าตา งดงามปานเทพธิดา...
ว่ากันว่า จริงๆ แล้ว ผลหนึ่งผล ก็คือรุกขเทพธิดาหนึ่งนาง หรือ เมื่อต้นนารีผลออกดอก เสมือนเกิดวิมานแห่งรุกขเทพธิดาขึ้นที่นั่น เมื่อติดลูก ก็คือเทพธิดาจุติลงมาเกิดที่นั่น ความสวยงามสมบูรณ์แห่งผลนารีผล แต่ละผล จึงสวยงามต่างกัน ขึ้นอยู่กับบุญของเทพธิดาแต่ละนางด้วย...
ช้างเอราวัณ
ในเรื่องรามายณะ และ ความเชื่อของศาสนาฮินดู กล่าวถึงพระอินทร์มีร่างสีเขียว มีพาหนะเป็นช้าง ๓ เชือก เชือกหนึ่งพระศิวะเป็นผู้ประทานให้ชื่อว่า เอราวัณ เชือกหนึ่งพระพรหมป็นผู้ประทานให้ชื่อว่า คีรีเมขล์ไตรดายุค และอีกเชือกหนึ่งพระวิษณุเป็นผู้ ประทานให้ชื่อว่า เอกทันต์ ช้างเอราวัณเป็นช้างที่มีพละกำลังมากที่สุดในหมู่ ช้างทั้ง ๓ เชือก และเป็นที่โปรดปรานมากที่สุด ของพระอินทร์ เชื่อกันว่าช้างเชือกนี้เป็นเทพบุตรองค์หนึ่ง เมื่อพระอินทร์ต้องการจะเสด็จ ไปไหนเอราวัณเทพบุตร ก็จะแปลงกายเป็นช้างเผือก ขนาดสูงกว่าภูเขาเอเวอร์เรสต์ มี ๓๓ เศียร แต่ละเศียรมีงา ๗ งา งาแต่ละงายาวถึง ๔ ล้านวา
งาแต่ละงามีสระบัว ๗ สระ แต่ละสระมีดอกบัว ๗ ดอก แต่ละดอกมีกลีบ ๗ กลีบ มี ๗ เกสร แต่ละเกสรมีปราสาทอยู่ ๗ หลัง ปราสาทแต่ละหลังมี ๗ ชั้น แต่ละชั้นมี ๗ ห้อง แต่ละห้องมี ๗ บัลลังค์ แต่ละบัลลังค์มีเทพธิดาสถิต ๗ องค์ เทพธิดาแต่ละองค์มีบริวาร องค์ละ ๗ นาง เทพธิดาบริวารแต่ ละนางมีนางทาสีนางละ ๗ ทาสี รวมทั้งนางเทพอัปสรทั้งหมดประ มาณ ๑๙๐,๒๔๘,๔๓๓ นาง เทพธิดา บริวารรวมกันทั้งหมดประมาณ ๑๓,๓๓๑,๖๖๙,๐๓๑ นาง เศียรทั้ง ๓๓ ของช้างเอราวัณมีอุเปนทเทพยดา สถิตเศียรละ ๑ องค์ โดยปกติศิลปินไทยมักจะทำช้าง เอราวัณ เป็นช้าง ๓ เศียร
กินรี
กินรี และ กินร เป็นสัตว์ในป่าหิมพานต์ ร่างกายท่อนบนเป็นมนุษย์ ท่อนล่างเป็นนก มีปีกบินได้ ตามตำนานเล่าว่าอาศัยอยู่ในป่าหิมพานต์ เชิงเขาไกรลาศ นับเป็นสัตว์ที่มีปรากฏในงานศิลปะของไทยมาก ส่วนในวรรณคดี ไทยก็มีการอ้างถึงกินรีด้วยเช่นกัน
เมื่อครั้งท้าวอิลราชประพาสป่าแล้วหลงเข้าไปในเขตหวงห้ามของพระศิวะนั้น ท้าวอิลราช และข้าราชบริพารผู้ติดตาม ล้วนถูกพระศิวะสาปให้ แปลงเพศกลายเป็นหญิงไปทั้งหมด ต่อมานางอิลา (ชื่อของท้าวอิลราชขณะมีเพศเป็นหญิง) และบริวารได้มาเล่นน้ำที่สระ ใกล้ ๆ กับอาศรมของพระพุธ พระพุธเห็นนางอิลาเข้าก็นึกชอบ จึงรับนางไว้เป็นชายา แล้วเสกให้บริวารของนางกลายเป็นกินรี ท่องเที่ยวหาผลไม้กินอยู่ในป่าหิมพานต์พระพุธก็ ตรัสแก่นางกินรีเหล่านั้นว่า . . . เจ้าทั้งหลายจงเป็นกินนรี (กินรี) และอาศัยอยู่ในเขานี้เถิด :Xจะหามูลผลาหารให้กินมิให้อดอยาก และ:Xจะหากิมบุรุษให้เป็นสามีเจ้าทั้งหลาย แล้ว
เอลฟ์
เอลฟ์ (อังกฤษ: elf) คือสิ่งมีชีวิตอมนุษย์ในตำนานนอร์สและตำนานปรัมปราใน กลุ่มประเทศเจอร์เมนิก (สแกนดิเนเวียและเยอรมัน) เมื่อแรกเริ่ม แนวคิดเกี่ยวกับพวกเอลฟ์คือ ชนเผ่าที่เกี่ยวข้องกับธรรมชาติและเทพแห่งความอุดมสม บูรณ์ ภาพวาดของชนเหล่านี้มักเป็นมนุษย์ทั้งชายและหญิงที่แ ลดูอ่อนเยาว์และงดงาม อาศัยอยู่ในป่า ในถ้ำ ใต้พื้นดิน หรือตามบ่อน้ำและตาน้ำพุ มักเชื่อกันว่าพวกเขามีชีวิตยืนยาวมากหรืออาจเป็นอมต ะ รวมทั้งมีพลังเวทมนตร์วิเศษ แต่หลังจาก ลอร์ดออฟเดอะริงส์ ผลงานอันโด่งดังของ เจ. อาร์. อาร์. โทลคีน ปรากฏออกมา ภาพของเอลฟ์ก็กลายเป็นผองชนผู้เป็นอมตะและเฉลียวฉลาด ทั้งที่คำว่า เอลฟ์ ในวรรณกรรมของโทลคีนมีความหมายแตกต่างไปคนละทางกับตำ นานโบราณโดยสิ้นเชิง นอกจากนี้ เอลฟ์ยังมีบทบาทสำคัญอยู่ในวรรณกรรมแฟนตาซีชื่อดังสม ััยใหม่อย่าง แฮร์รี่ พอตเตอร์ด้วย ซึ่งเอลฟ์ในเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์จะแตกต่างออกไปจากเอลฟ์ในลอร์ดออฟเดอะริงส์ และเป็นตัวละครพื้นฐานในเกมแฟนตาซียุคใหม่ด้วย
ใน ลอร์ดออฟเดอะริงส์ ฉบับแปลภาษาไทย ใช้คำว่า "พราย" สำหรับความหมายของ เอลฟ์ ซึ่งทำให้เกิดนิยามใหม่สำหรับความหมายของ "พราย" นอกเหนือจากความหมายแต่เดิมที่หมายถึง ผีจำพวกหนึ่ง
จิ้งจอก 9 หาง
ปีศาจจิ้งจอกเก้าหาง (九尾の妖狐, คีวบิโนะโยโกะ) ปีศาจในตำนานญี่ปุ่น คำว่า คิว (九) หมายถึง เก้า, บิ (尾) หมายถึง หาง และ (โยโกะ) หมายถึง ปีศาจจิ้งจอก โดยสามารถหมายถึงคิทซึเนะ จิ้งจอกในนิทานพื้นบ้านของญี่ปุ่นมีพลังพิเศษต่างๆ
ตามตำนาน ปิศาจจิ้งจอกเก้าหางมีที่มาจากอินเดีย, จีน และญี่ปุ่น ซึ่งนัยว่าเป็นปิศาจตนเดียวกัน คาดว่าน่าจะเป็นเรื่องของการสืบทอดวัฒนธรรมจากอินเดี ยไปยังจีนตามเส้นทางสายไหม และไปยังญี่ปุ่นโดยการเผยแพรทางวัฒนธรรม
จิ้งจอกเก้าหางของญี่ปุ่น
ในตำนานของญี่ปุ่นได้กล่าวถึงจิ้งจอกเก้าหางว่า เป็นปิศาจที่หลบหนีมาแฝงตัวอยู่ในราชสำนักของญี่ปุ่น ในรัชสมัยของจักรพรรดิ์โทบะ หลังจากที่หลบหนีมาจากอินเดีย และจีนมาแล้ว โดยแฝงตัวมาในร่างของหญิงงามนามว่า ทามาโมะ มาเอะ พระสนมของจักรพรรดิ์โทบะ นางทำให้จักรพรรดิ์โทบะลุ่มหลงในความงามของนาง และสุขภาพของจักรพรรดิ์โทบะก็ทรุดโทรมลงทุกวัน จึงได้มีการอัญเชิญนักพรตจากหอองเมียวมาทำพิธีปัดรัง ควาน พบว่าในวังมีปิศาจจิ้งจอกเก้าหางสีทองแฝงตัวอยู่
เมื่อความแตก ทามาโมะ มาเอะ จึงได้คืนร่างเป็นจิ้งจอกสีทองตัวมหึมา มีเก้าหาง เหาะหลบหนีไปบนท้องฟ้า กองทหารของจักรพรรดิ์โทบะได้ไล่ตามไปจนถึงที่ราบสูงน าสุ และต่อสู้กับปิศาจจิ้งจอกเก้าหาง และสามารถสยบจิ้งจอกเก้าหางลงได้ กลายเป็นหินเซ็ทโชเซกิ ซึ่งกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่มีชื่อแห่งหนึ่งของญี ่ปุ่นมาจนปัจจุบันนี้
อนึ่งมักเกิดความสับสนในผู้ที่เริ่มต้นศึกษาซึ่งเอาต ำนานของปีศาจจอกเก้าหางมารวมกับตำนานของเทพเจ้าแห่งจ ิ้งจอก อินาริ (稲荷, Inari หรือ Oinari) ซึ่งแท้จริงเป็นคนละอย่างกัน อินารินั้นเป็น คามิ (神, Kami) หรือเทพเจ้าองค์หนึ่งตามตำนานของศาสนาชินโตซึ่งเป็นศ าสนาดั้งเดิมของญี่ปุ่น
เซอร์เบอรัส
เซอร์เบอรัส หรือ เคอร์เบอรอส (อังกฤษ: Cerberus ; กรีก: Κέρϐερος (Kerberos) แปลว่า ปีศาจในหลุม) เป็นสัตว์ในเทพปกรณัมกรีก มีรูปร่างเป็นสุนัขสีดำใหญ่โตพ่วงพี มี 3 หัว ปลายสุดของหางเป็นงู (บางตำนานว่าเป็นหางมังกร) เซอร์เบอรัสมีหน้าที่เฝ้าทางลงสู่นรกที่หน้าประตูทาง เข้า ตรุทาร์ทะรัส
เซอร์เบอรัสเป็นผู้รับใช้ที่ซื่อสัตย์ของฮาเดส (Hades) มันจะยอมให้วิญญาณของคนทุกคนเข้าประตู แต่จะไม่ยอมให้กลับออกมาเป็นอันขาด เมื่อไปถึงประตูนี้ วิญญาณแต่ละดวงจะถูกพาไปรับคำพิพากษาของ สามเทพสุภาคือ ราดาแมนทีส ,ไมนอส และ ไออาคอส. วิญญาณที่ชั่วร้ายจะถูกพิพากษาให้ต้องทนทุกข์ทรมานอย ู่ในตรุทาร์ทะรัสไปชั่ว กัลป์ ส่วนวิญญาณที่ดีจะได้รับคำพิพากษาให้พาไปอยู่ยัง ทุ่งอีลิเซียน แดนสุขาวดีของกรีก
เซอร์เบอรัสยังเป็นภาระกิจที่ 12 ของเฮอคิวลีสอีกด้วย เรื่องราวก็เนื่องจาก เทพีเฮรากลั่น แกล้งให้เฮอคิวลีสวิกลจริต และทำความผิดหลาย อย่าง เช่น ฆ่าทายาทของตัวเอง, เฮอคิวลีสจึงต้องรับโทษ โดยให้อยู่ใต้อำนาจของกษัตริย์ที่อ่อนแอ เป็นเวลาถึง 12 ปี และต้องทำภาระกิจ 12 ประการให้เสร็จสมบูรณ์ จึงจะพ้นโทษ ภารกิจ 12 ประการนั้น ส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องกับการพิชิตปีศาจ หรือไม่ก็สยบสัตว์อิทธิฤทธิ์ต่าง ๆ การจับเซอร์เบอรัสมาให้กษัตริย์ของเขาก็เป็นหนึ่งในภ าระกิจด้วย และเฮอคิวลีสก็สามารถจับเซอร์เบอรัสได้ด้วยพลังอันมห า ศาลของเขา นอกจากเฮอคิวลีสแล้ว ออร์ฟิอุสเคยใช้เสียงเพลงสะกดเซอร์เบอรัสให้เชื่อง
ขณ ะเข้าไปในยมโลกเพื่อคืนชีพให้คนรัก ในตำนานของโรมัน ไซคีได้ทำให้เซอร์เบอรัสหลับด้วยเค้กน้ำผึ้งใส่ยานอน หลับ
นกอินทรียักษ์ Thunderbird
มาจากตำนานของพวกอินเดียแดงทางฝั่งอเมริกันโน่นแน่ะ มีสิ่งพิเศษนอกจากจะเป็นนกยักษ์คือมีสายฟ้าสะท้อนมาจ ากจงอยปากอันคมกริบ เมื่อไรที่มันตีปีกแล้วละก็ จะทำให้เกิดสายฟ้าซึ่งมีพลังมหาศาลสามารถทำลายทุกสิ่ งรอบตัวลงไปได้ทีเดียว ลักษณะทั่วไปคล้ายนกอินทรีสีน้ำตาล ปลายปีกออกสีเลื่อมทอง อาศัยอยู่บนยอดเทือกเขาสูงเป็นเชิงผา บางครั้งรูปร่างก็คล้ายเหยี่ยวสีน้ำตาล
ทานูกิ
ทานูกิ (Tanuki) ชื่อในภาษาญี่ปุ่น (狸) เรียกสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดหนึ่ง มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Nyctereutes procyonoides อยู่ในวงศ์ Canidae มีรูปร่างหน้าตาคล้ายแรคคูนที่ มีขนาดใหญ่ ขนตามลำตัวค่อนข้างยาว มีสีเทาเข้ม ลักษณะเด่นคือ มีสีดำคาดที่หน้าดูคล้ายหน้ากาก มีแถบสีน้ำตาลปนดำพาดจากไหล่ถึงขาหน้า ขนหางค่อนข้างยาวและฟูดูคล้ายหางของกระรอก บริเวณปลายหางมีสีดำ มีความยาวลำตัวและหัว 50 - 60 ซ.ม. ความยาวหาง 18 ซ.ม. น้ำหนัก 7.5 ก.ก. มีการกระจายพันธุ์กว้างขวาง โดยพบตั้งแต่ทวีปยุโรป รัสเซีย ภาคตะวันออกของจีน ญี่ปุ่น และตอนเหนือของเวียดนาม โดยมักอาศัยอยู่ตามป่าที่มีแหล่งน้ำหรือบริเวณหุบเขา มีพฤติกรรมในการรวมฝูงเป็นครอบครัวแบบผัวเดียวเมียเด ียว อาหารหลักได้แก่ ผลไม้ แมลง และสัตว์ฟันแทะขนาดเล็ก นก และไข่นก มักออกหากินในเวลากลางคืน และมีพฤติกรรมที่น่าสนใจคือ ไม่ค่อยกระดิกหางเหมือนสัตว์ชนิดอื่น ๆ
ความเชื่อ
ทานูกิ เป็นสัตว์ที่ชาวญี่ปุ่นเชื่อว่า เป็นปีศาจที่ สามารถแปลงร่างได้ โดยใช้ใบไม้แปะไว้ที่หน้าผาก โดยความเชื่อนี้ปรากฏให้เห็นบ่อย ๆ ตามสื่อต่าง ๆ เช่น การ์ตูน เป็นต้น โดยเชื่อว่าเป็นสัตว์ที่ชอบดื่มเหล้าสาเก แต่จะไม่ซื้อเหล้าสาเกให้เปลืองเงินแต่จะใช้วิธีการแ ปลงร่างหลอกเอาเหล้ามาดื่ม รักสนุก และจะชอบหลอกมนุษย์ด้วยการแปลงลูกอัณฑะให้มีขนาดใหญ่ ด้วย
นกฟีนิกซ์
ฟีนิกซ์ (phoenix) เป็นสิ่งมีชีวิตที่คล้ายนก ปรากฏในตำนานของหลายๆ ชาติ ในลักษณะที่คล้ายกันแต่แตกต่างกันในบางรายละเอียด
ฟีนิกซ์ของอียิปต์โบราณ
ฟีนิกซ์ปรากฏตำนานของพวกอียิปต์โบราณ ในฐานะของสัตว์เทพในตำนานซึ่งคู่ควรแก่การบูชา ยกย่อง เคารพ ฟีนิกซ์เกี่ยวข้องกับเทพแห่งไฟ ดังนั้นจะสังเกตได้ว่า ขนนกของฟีนิกซ์นั้นจะออกเป็นประกายเหลืองทองคล้ายเปล วไฟ บ้างก็ว่าปกคลุมด้วยเปลวไฟทั้งตัวทีเดียว ฟีนิกซ์ที่สิ้นอายุขัย ตัวจะลุกเป็นไฟ
ขนาดของนกฟีนิกซ์นี้จะมีขนาดเท่านกอินทรีตัว โต จงอยปากและส่วนขาเป็นสีทอง ประกายขนสีแดงถึงเหลืองทอง มีเสียงร้องที่ไพเราะดังเสียงดนตรี รูปร่างสวยสง่างาม บางครั้งหยิ่งผยอง บางครั้งเปี่ยมด้วยความเป็นมิตร บางตำนานเล่าว่านกนี้สามารถฟื้นชีวิตให้กับผู้ตายได้ และสามารถฟื้นพลังทั้งหมดให้กลับสู่ปกติได้ เนื่องจากเป็นสัตว์เวทตัวหนึ่งภายใต้เทพแห่งไฟ บางครั้งจะพบว่าสามารถใช้มนตร์ไฟได้ ฟีนิกซ์เป็นสัตว์ที่นิสัยอ่อนโยน เพลงของฟีนิกซ์มีเวทมนตร์สามารถกระตุ้นความกล้าหาญ แห่งจิตใจบริสุทธิ์ และทำให้เกิดความกลัวในจิตใจที่คิดร้าย น้ำตาของนกฟีนิกซ์มีพลังในการรักษาบาดแผลได้
นกฟีนิกซ์นี้เป็นสัญลักษณ์แห่งความเป็นอมตะ มีชีวิตยั่งยืนนิรันดร์ เพราะมันสามารถฟื้นคืนชีพได้ เมื่อร่างกายสิ้นอายุขัย (500 ปีหรือ 1461 ปี) ตัวจะลุกเป็นไฟ จากนั้นฟีนิกซ์ก็จะฟื้นจากกองขี้เถ้ามาเป็นลูกนกใหม่
คล้ายคลึงกับนกสามขา ของเกาหลี
มีการปรากฏเป็นตำนานของนกสามขาใน ซีรีย์ เรื่อง "จูมง มหาบุรุษ:X้บัลลังก์" ของเกาหลี เป็นนกเทพที่เกาหลีมีการเคารพ ในเรื่องมีการใช้นกสามขาเป็นสัญลักษณ์ในทัพของจูมง
ความคล้ายคลึงกับตำนานจีน
จะไปคล้ายกับนกหงส์ของตำนานจีน ที่เชื่อว่าคู่กับมังกร อีกอย่างคือนกหงส์ของจีนมีลักษณะคล้ายนกฟีนิกซ์มากจน คิดว่าน่าจะเป็นตัวเดียวกัน แต่แยกออกไปตามความเชื่อของแต่ละท้องถิ่น
เนโกะมาตะ
เนโกะมาตะ (「猫又」, Nekomata, 猫又?) หรือ แมวผี มีเรื่องเล่ามาว่า เมื่อแมวบางตัวมีอายุมากจะมีตะบะสูงขึ้น แล้วกลายเป็นแมวผี ที่เรียกว่าบากะเนโกะ ซึ่งมีหลายวิธีที่มันจะสามารถกลายเป็นบากะเนโกะได้ และเมื่อหางมันแยกออกเป็น 2 หาง มันถึงจะพัฒนากลายเป็นเนโกะมาตะ ซึ่งเนโกะมาตะสามารถขยายตัวได้ถึง 1 เมตร และส่วนมากจะเดินด้วยขาหลัง 2 ขา และมันเป็นผีที่ไม่ยอมให้ใครมาดูถูก ถ้าใครปฏิบัติกับมันไม่ดี มันจะจดจำอย่างฝังใจ เชื่อกันว่าการเต้นรำของเนโกะมาตะสามาถควบคุมคนตายได ้ และยังเชื่ออีกว่าเนโกะมาตะเป็นสาเหตุของเพลิงไหม้ที ่ผิดปกติ จึงมีความเชื่อบางอย่างที่จะตัดหางแมวออกซะ เพื่อป้องกันไม่ให้มันกลายเป็นเนโกะมาตะ
เรื่องเล่าของเนโกะมาตะ แตกต่างกันไปตามแต่ละพื้นที่ บ้างก็เชื่อว่าเนโกะมาตะจะกิน แม้กระทั่งเจ้านายของตัวเอง และการที่ทิ้งแมวไว้กับศพเป็นเรื่องที่เสี่ยงมาก เพราะมันอาจจะปลุกศพให้คืนชีพ และควบคุมศพได้ แต่ขณะเดียวกันก็มีเรื่องที่เล่าถึงเนโกะมาตะซึ่งหลง รักเจ้านายของตน และแปลงร่างเป็นสาวงามเพื่อใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน
บาซิลิสก์
บาซิลิสก์ (อังกฤษ: Basilisk) เป็นงูใหญ่ที่น่ากลัวและน่าสยดสยองในตำนานกรีกและยุโ รป ซึ่งแค่มองผ่านเหยื่อก็ทำให้เหยื่อตายได้ ในทำนองเดียวกับ เมดูซ่า
ได้มีนักเล่านิทานคนหนึ่งอธิบายว่า บาซิลิสก์เป็น "งูที่มีมงกุฎสีทองเล็กๆ บนหัว ในยุคกลางมีผู้เชื่อว่ามันเป็นเพียงงูที่มีหัวเหมือน ไก่ บางครั้งก็มีหัวเป็นคน บาซิลิสก์เกิดจากไข่ที่ออกมาจากพ่อไก่ระหว่างที่ กลุ่มดาวสุนัขใหญ่ ปรากฏบนท้องฟ้า และได้คางคกเป็น ผู้กกไข่ การมองเห็นบาซิลิกก์นั้นน่ากลัวสยดสยองมาก ถ้าสัตว์ใดก็ตามได้เพียงเห็นมันมองผ่าน แม้แต่ทางกระจกก็อาจตายได้ทันทีเพราะความกลัว วิธีเดียวที่จะฆ่ามันได้ก็คือต้องถือกระจกไว้ข้างหน้ าตัวมันก่อนที่มันจะมอง ผ่านมา เมื่อมันมองมาในกระจกนั้น มันก็จะเห็นเงาตัวมันเองในกระจกและตายในทันที มีผู้เชื่อว่าบาซิลิสก์มีเขาหรือมีพังผืดด้วย"
ในยุโรปสมัยกลาง บาซิลิสก์ถูกใช้เป็นสัญลักษณ์ของความชั่วร้าย โดยคู่กับกริฟฟิน ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความดี บาซิลิสก์เป็นสัญลักษณ์ของเมืองบาเซิล (Basel) ใน ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ บาซิลิสก์ถูกนำไปใช้หลายครั้งตามนิยายแฟนตาซีต่างๆ และเป็นที่รู้จักในวงกว้างจากเรื่อง แฮรี่ พอตเตอร์กับห้องแห่งความลับ
ซึ่งชื่อ บาซิลิสก์ นี้ได้ถูกตั้งเป็นทั้งชื่อเรียกสามัญ และชื่อวิทยาศาสตร์ของกิ้งก่าจำพวกหนึ่งในทวีปอเมริก าใต้ มีหงอนบนหัว และสามารถวิ่งได้เร็วมากจนวิ่งบนน้ำได้ โดยกิ้งก่าจำพวกนี้ มีชื่อสกุลว่า Basiliscusในยุคกลางมีผู้เชื่อว่ามันเป็นเพียงงูที่ม ีหัวเหมือนไก่ บางครั้งก็มีหัวเป็นคน
การ์กอยล์
กา ร์กอยล์ ปัจจุบันอาศัยอยู่ตามโบสถ์ มหาวิหาร อาคารต่างๆของซีกโลกตะวันตก มหาวิหารดังๆที่โลกรู้จักกันก็มี มังกรการ์กอยล์ อาศัยอยู่ เช่น วิหาร นอเตรอดาม แห่ง กรุงปารีส (Notre Dame de Paris) มหาวิหารนอเตรอ-ดาม แห่ง ดิฌง (Notre Dame de Dijon) วิหารแห่งชาติ ณ กรุงวอชิงตัน (Washington National Cathedral) 2 แห่งแรกนี่เรียกยาก นับว่าเจ้ารูปสลัก การ์กอยล์ เนี่ย เป็นประติมากรรมที่สวยงามชิ้นเยี่ยมชิ้นหนึ่งเลยทีเด ียว และก็ไม่ได้มีไว้ประดับประดาอาคารเพื่อความสวยงามเท่ านั้น ยังสามารถใช้ประโยชน์ได้อีกด้วย นั่นคือ เป็นที่ระบายน้ำฝน
ถ้าสังเกตให้ดี จะเห็นว่า รูป สลักหน้าตาประหลาด ๆ เหล่านี้มักมีอากัปกิริยาแตกต่างกันไป แต่จะมีจุดหนึ่งที่เหมือนกัน นั่นคือ มีช่องทางให้ระบายน้ำได้ ไม่ว่าจะเป็นทางปาก จมูก หู หรือส่วนอื่น ๆ ของรูปสลักเหล่านี้ ซึ่งบางครั้งอาจจะมีรูปร่างพิลึกพิลั่นอยู่บ้าง
มีตำนานมากมายกล่าวถึงที่มาของชื่อ การ์กอยล์ หรือ ลา การ์กุยย์ นี้ แต่ตำนานเป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลาย คือ ตำนานอันเก่าแก่ของฝรั่งเศส ที่เล่าขานกันว่า ประมาณ ศตวรรษที่ 7 ณ หมู่บ้านรูออง (Rouen) ทางตอนเหนือของประเทศฝรั่งเศส มี มังกรไฟตัวหนึ่งซึ่งมีนิสัยดุร้ายอาศัยอยู่ในถ้ำใก ล้ริมแม่น้ำแซน (Seine) เจ้ามังกรตัวนี้ยื่นคำขาดให้ผู้คนในหมู่บ้านส่งหญิงพ รหมจรรย์มาสังเวยมันทุกปี มิฉะนั้นมันจะพ่นไฟให้ทั้งหมู่บ้านจมอยู่ ในกองเพลิงภ ายในพริบตา ด้วยความกลัว ชาวบ้านจึงจำต้องส่งหญิงสาวไปให้มันทุกปี หากปีใดไม่สามารถหาสาวบริสุทธ์ได้ก็จำต้องส่งนักโทษไ ปแทน แน่นอนว่าเจ้ามังกรตัวนี้ไม่พอใจอย่างยิ่ง ดังนั้นมันจะมาบินวนรอบ ๆ หมู่บ้านพร้อมกับพ่นไฟและ ส่งเสียงขู่คำรามในลำคอ อันเป็นเหตุให้ชาวบ้านเรียกเจ้ามังกรตัวนี้ว่า ลา การ์กุยย์ ชาวบ้านรูอองต้องหวาดกลัวเจ้ามังกรพ่นไปตัวนี้เป็นเว ลานาน
จนกระทั่งวันหนึ่ง นักบวช แซงต์ รูมานีส์ (Saint Romanis)ได้มาเดินทางเยือนหมู่บ้านแห่งนี้ เมื่อ ได้รับรู้ชะตากรรมของชาวบ้าน ท่านก็เสนอตัวเข้าช่วยเหลือ โดยมีข้อแม้ว่า หากท่านปราบมังกรตัวนี้ได้ ชาวบ้านจะต้องสร้างโบสถ์ให้ท่านหนึ่งหลัง ซึ่งชาวบ้านก็ตกลงรับเงื่อนไขนี้โดยดี ท่านนักบวชได้เดินทางไปยังถ้ำมังกรโดยไม่มีอาวุธใด ๆ นอกจากไม้กางเขนและศรัทธาต่อ พระเจ้าเท่านั้น แต่กระนั้น ท่านก็สามารถสยบเจ้ามังกรร้ายตัวนี้ได้ และนำมันกลับมายังหมู่บ้าน ชาวบ้าน รูอองรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่พวกเขาจะได้อยู่อย่ างสงบสุขเสียที หลังจากต้องหวาดกลัวมังกรร้ายมาตลอดเวลา
ดังนั้นเพื่อให้ แน่ใจว่ามังกรไฟ ลา การ์กุยย์ นี้จะไม่สามารถกลับมาทำร้ายใครได้อีก ชาวบ้านจึงจับมังกรนี้มัดและเผามันทั้งเป็น แต่เนื่องจากเจ้า ลา การ์กุยย์ เป็นมังกรพ่นไฟ เพลิงจึงเผาผลาญทุกส่วนของมัน ยกเว้น หัวและคอ ซึ่งไม่ว่าใช้วิธีใดก็ไม่สามารถทำลายมันได้ ดังนั้น เมื่อชาวบ้านสร้างโบสถ์ให้นักบวช แซงต์ รูมานีส์ ตามสัญญา นักบวชเลยแนะนำให้เอาหัวมังกรไปประดับไว้กับตัวโบสถ์ เพราะเจ้ามังกรตัวนี้มีอำนาจศักด์สิทธิ์ ดังนั้นมันจะสามารถขับไล่มิให้ภูติผีปีศาจหรือสิ่งชั ่วร้ายต่าง ๆ เข้ามาใน ตัวโบสถ์ได้ นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา การนำเอารูปสลักสัตว์หน้าตาประหลาดต่าง ๆ มาประดับโบสถ์วิหารก็กลายเป็นประเพณีที่ปฏิบัติสืบต่ อกันมา ในยุโรปและเมื่อชาวยุโรปได้อพยพไปตั้งถิ่นฐานในสหรัฐ อเมริกา ก็ได้นำประติมากรรมประหลาดนี้ไปด้วย ดังนั้น ตามวิหารหรืออาคารจำนวนไม่น้อยในสหรัฐอเมริกาจึงประด ับด้วยรูปสลักการ์กอยล์นี้เช่นกัน
ครุฑ
ครุฑ หรือ พญาครุฑ (Garuda)
เป็นสัตว์กึ่งเทพ ในตำนานปรัมปราของอินเดีย ปรากฏในวรรณคดีสำคัญหลายเรื่อง
เช่น มหากาพย์มหาภารตะ เล่าว่า ครุฑเป็นพี่น้องกับพญานาค และทะเลาะเป็นศัตรูกัน
นอกจากนี้ยังมีคัมภีร์ปุราณะ ที่ชื่อว่า ครุฑปุราณะ เป็นเรื่องเล่าของพญาครุฑ
ตามคติไทยโบราณ เชื่อว่าครุฑเป็นพญาแห่งนกที่เป็นพาหนะของพระนารายณ์ เชื่อว่าปกติอยู่ที่วิมานฉิมพลี
มีรูปเป็นครึ่งคนครึ่งนกอินทรี ที่ได้รับพรให้เป็นอมตะ ไม่มีอาวุธใดทำลายลงได้ แม้กระทั่งสายฟ้าของพระอินทร์
ก็ได้แต่เพียงทำให้ขนของครุฑหลุดร่วงลงมาเพียงเส้นหน ึ่งเท่านั้น
ด้วยเหตุนี้ครุฑจึงมีชื่ออีกอย่างหนึ่งว่า "สุบรรณ" ซึ่งหมายถึง "ขนวิเศษ"
ครุฑเป็นสัตว์ที่มีขนาดใหญ่ มีอานุภาพและพละกำลังมหาศาล แข็งแรง สามารถบินได้รวดเร็ว
ทั้งยังมีสติปัญญาเฉียบแหลม เฉลียวฉลาด อ่อนน้อม ถ่อมตน และมีสัมมาคารวะ น่าสรรเสริญ
ครุฑพอจะแบ่งได้ 5 ประเภทคือ
1. ตัวเป็นคนอย่างธรรมดาทั่ว ๆ ไป แต่มีปีก
2. ตัวเป็นคน หัวเป็นนก
3. ตัวเป็นคน หัวและขาเป็นนก
4. ตัวเป็นนก หัวเป็นคน
5. รูปร่างเหมือนนกทั้งตัว
ครุฑมีกำเนิดทั้ง 4 แบบ คือ โอปปาติกะ (เกิดแบบผุดขึ้น) ชลาพุชะ (เกิดในเถ้าไคล) อัณฑชะ (เกิดในไข่)
และสังเสทชะ (เกิดในครรภ์) มีที่อยู่ตั้งแต่พื้นมนุษย์ ป่าหิมพานต์ ป่าไม้งิ้วรอบเขาพระสุเมรุ จนถึงสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา
บาร์เบกาซี่ (Barbegasy)
....เซนทอร์ (Centaur) เป็นอมนุษย์ที่โลดแล่นอยู่ในเทพนิยายของกรีก-โรมัน และแน่นอนว่าแม้แต่ในนิยายหลายเรื่องโดยเฉพาะแนวแฟนตาซีต้องมีพวกเขาเหล่า นี้ออกมาโลดแล่นอยู่ด้วย ซึ่งรูปร่างของเซนทอร์นั้นจะมีครึ่งท่อนบนเป็นคน คือตั้งแต่หัวลงมาจนถึงเอว และครึ่งท่อนล่างเป็นม้า ก็คือตั้งแต่ช่วงเอวลงไป นั่นก็คือมีขาสี่ขา และมีหางเหมือนอย่างม้า มีทั้งเซนทอร์เพศชายและเพศหญิง เชื่อกันว่าเซนทอร์คือสิ่งที่แสดงถึงความเป็นมนุษย์และพลังแห่งธรรมชาติ
...นอก จากนี้สมัยก่อนช่วงอารยธรรมกรีก พวกอินเดียนแดงบางเผ่าก็ได้ใช้สัญลักษณ์ประจำเผ่าเป็นลักษณะของครึ่งคนครึ่ง ม้า ซึ่งยุคแรกๆ เซนทอร์ ถูกเรียกว่า ฮิปโปเซนทอร์ (Hippocentaurs) หรือปีศาจจำพวกหนึ่งที่มีร่างเป็นมนุษย์ โดยฮิปโปเซนทอร์ได้มอบเครื่องรางที่มีรูปร่างเป็นคนแต่ครึ่งล้างเป็นม้าให้ กับพวกอินเดียนแดง จากนั้นต่อมาเครื่องรางชนิดนี้ก็ได้เข้ามาสู่พิธีกรรมเกี่ยวกับการเกษตรกรรม ของชาวยุโรปในเวลาต่อมา และยังมีความเชื่อกันว่า เซนทอร์ เป็นลักษณ์ของเผ่านักรบที่น่าเกรงขามอีกด้วย
mermaid(เงือก)
....นาง เงือก (mermaid) เป็นสัตว์โลกอยู่ในทะเลในจินตนาการ มีศรีษะและลำตัวท่อนบนเป็นผู้หญิงสวย ท่อนล่างเป็นปลา ภาษาเยอรมันเรียกนางเงือกว่า meerfrau และเดนมาร์กคือ maremind
....โจนส์ระบุว่านางเงือกคือเทพธิดาแห่งทะเล มักปรากฏตัวขึ้นเหนือผิวน้ำ มือหนึ่งถือหวีสางผม มือหนึ่งถือกระจก มีลักษณะคล้ายไซเรน (siren - ปีศาจทะเล ครึ่งมนุษย์ผู้หญิง ครึ่งนก มีเสียงไพเราะมาก ล่อลวงคนไปสู่ความตาย ในนิทานปรัมปราของกรีก)
....แต่เดิมนางเงือกอาจจะเป็นธิดาของพวกเคลต์ (ชาวไอริชโบราณ) นอกจากนี้ตำนานเกี่ยวกับนางเงือกมาจากเรื่องเล่าของพวกกะลาสีด้วย ซึ่งเกี่ยวข้องกับความหายนะของมนุษย์ (Jobes 1961: 1093) แต่โรสกล่าวว่า บางครั้งนางเงือกก็ให้คุณต่อมนุษย์ มนุษย์ที่ช่วยเหลือนางเงือกมักได้รับความรู้เรื่องสมุนไพรรักษาโรคซึ่งเยียว ยาไม่ได้แล้ว ได้ของกำนัล หรือนางเงือกช่วยเตือนให้ระวังพายุ (Rose 1998: 218)
คุณสมบัติของนางเงือก
....บางตำนานกล่าวถึงนางเงือกว่าเสียงของนางเงือกจะใสกังวาลและชักนำพากลาสีเรือแตกลงสู่ห่วงน้ำวงใต้ทะเล
....บางตำนานกว่าวว่า เสียงของนางเงือกไพเราะและขับร้องพาเรือลงสู่วังน้ำวน
....บางตำนานกล่าวว่า นางเงือกเป็นแค่ปล่าพยูน แต่ข้อนี้ตัดทิ้งไปได้เพราเราคิดว่าคงไม่มีทางมองพยูนเป็นคนได้หรอก -*-
....บางตำนานกล่าวว่า น้ำตาของนางเงือกจะเป็นไข่มุกแห่งพลังในการคุ้มครองจากปีศาจร้าย
....บางตำนาน (รุ้สึกจะหลายที่แต่จำไม่ได้ว่ามาจากไหนบ้าง -*-) มงกุฏของนางเงือกทำมาจากใบไม้ใต้ท้องทะเลมีพลังในการฟื้นนพลังและรักษา
....นางเงือกสามารถว่ายรวมกันเพื่อสร้างน้ำวนได้ และยังสามารถทำให้เรือจมลงได้
....บางตำนานยังกล่าวว่านางเงือกเป็นธิดาของโพเซดอนอีกด้วย
พิกซี
พิกซี (Pixie หรือ Piskie หรือ Pigsie) หนึ่งในเชื้อสายเผ่าพันธ์แฟรี่ มีลักษณะเป็นภูตตัวเล็กๆ มีปีกแบบแมลง สูงไม่เกิน1ฟุต(ตามปกติ) และสามารถขยายหรือลดขนาดของตัวเองได้ ในความเชื่อเรื่องพิกซี่นั้นเป็นที่แพร่หลายในเดวอน และคอร์นวอลล์ซึ่งทำให้เชื่อว่าน่าจะมีรากฐานมาจากวั ฒนธรรมเคลต์
พิกซี่ เป็นนิทานพื้นบ้านของอังกฤษ เป็นภูตขนาดจิ๋ว พิกซี่มีความซุกซนมาก
และชอบกลั่นแกล้งหญิงสาวและนำนักเดินทางให้หลงทาง
ภูตตัวเล็กๆมีปีกบินได้ ถูกนำมาเสนอ ในเรื่องปีเตอร์แพน ชื่อว่า ทิงเกอร์เบลล์ ยังมีนิทานพื้นบ้านอีกที่กล่าวถึงพวกพิกซี่มาช่วยทำง านให้ชาวนาหรือมาอาศัยอยู่ในบ้าน
บางตำนานกล่าวว่า
สัตว์วิเศษอย่างพวกพิกซี่ เอลฟ์ฯ ในนิทานพื้นบ้านแถบยุโรป สัตว์วิเศษพวกนี้เรียกอีกอย่างว่าแฟรี่
ในนิทานพื้นบ้าน แฟรี่ หรือชาวฟ้า เป็นพวกที่มีอิทธิฤทธิ์เหนือธรรมชาติ มีเวทมนตร์หรือมนตรา ในวรรณกรรมพื้นบ้านทั่วโลก จะมีเรื่องเล่าขานเกี่ยวกับแฟรี่และความใกล้ชิดกับมน ุษย์ โดยมีชื่อเรียกและรูปร่างหน้าตาแตกต่างกันไปในแต่ละป ระเทศ รวมทั้งนิสัยดีหรือร้ายคละกัน
ซึ่งตามหนังสือได้แบ่งประเภทของแฟรี่ หรือชาวฟ้า หรือเรียกง่ายๆว่าภูตนี้ไว้ดังต่อไปนี้ค่ะ
สไปร์ท - แฟรี่ตัวเล็กมีปีก คล้ายเอลฟ์หรือ พิกซี่ สไปร์ทมีหน้าที่สำคัญมากอย่างเดียวคือ เลี่ยนสีของใบไม้ในฤดูใบไม้ร่วง มีกระป๋องสีสดใสทุกเฉดในเฉดสีแดงและเหลือง สไปร์ทเป็นพวกสร้างสรรค์ ร่าเริง เป็นศิลปินและกวี บางตนมีความผูกพันกับมนุษย์ หรือเอลฟ์ ถึงขั้นแต่งงาน อยุ่ด้วยกันตลอดชีวิต
Ruhk
อีกชื่อหนึ่งของเจ้าตัวนี้คือ Roc รุคเป็นนกยักษ์มาจากตำนานของอาหรับ และเล่ากันว่ามันตัวใหญ่เสียจนบังพระอาทิตย์มิดเมื่อ มันบิน ขาของมันขาหนึ่งใหญ่เท่ากับขาไก่ 148 ขา มันจะออกล่าช้างมาให้ลูกของมันกินทุกวัน ทุกครั้งที่มันออกบินปีกของมันจะสะบัดอย่างรุนแรงทำใ ห้เกิดพายุและฟ้าแลบ ในตำนานบางเรื่องของอาหรับบอกว่ารุคจะไม่มีวันหยุดยื นบนพื้นโลกเว้นเสียจากบนภูเขา Qaf สำหรับอีกตำนานหนึ่งบอกว่ารุคอาศัยอยู่บนเกาะแห่งหนึ ่งในมหาสมุทรอินเดีย และมันมักจะบินไปที่อินเดีย คาบสมุทรอาระเบีย หรือแอฟริกาเพื่อหาอาหาร
Shark Man
Shark Man (ชาร์คแมน): ชาร์คแมนหรือ มนุษย์ฉลาม นั้นคล้ายคลึงกับมนุษย์หมาป่า ชาร์คแมนบริเวณเกาะฮาวายสามารถเปลี่ยนร่างไปมาระหว่า งมนุษย์กับฉลามได้ ขณะที่เป็นฉลาม เขาจะมีสัญชาตญาณสัตว์เต็มรูปแบบและมักจะลงมือล่าเหย ื่อโดยไม่สนใจว่าจะเป็นเพื่อนบ้านของร่างมนุษย์ของเข าหรือไม่ ชาร์คแมนที่มีชื่อเสียงที่สุดก็คือ Nanaue บุตรของหญิงใกล้ตายกับพระเจ้าแห่งฉลาม (Shark God) Nanaue มีปากฉลามบนหลังของเขา เมื่อเขาลงน้ำจะกลายร่างเป็นปลาฉลาม และเขาจะบาดเจ็บได้ง่ายถ้าไม่ลงน้ำ เมื่อเขารู้ว่าเขาเป็นมนุษย์ฉลามก็รีบย้ายไปหมู่บ้าน อื่นทันที ในที่สุดเขาได้ติดกับดักของชาวประมงขณะที่ยังเป็นปลา ฉลาม และถูกฆ่าโดยตัดเป็นเนื้อเป็นชิ้น ๆ แล้วนำไปเผา
เวตาล
เวตาล เป็นอมนุษย์จำพวกหนึ่ง คล้ายค้างคาวผี ในปรัมปราคติของฮินดูดำรงอยู่เป็นภูตที่อาศัยในซากศพผู้อื่นในตอนกลางวัน ศพเหล่านี้อาจใช้เป็นเครื่องมือเพื่อนการเดินทาง เพราะขณะที่เวตาลอาศัยอยู่นั้น ซากศพจะไม่เน่า แต่เวตาลอาจออกจากศพเพื่อหากินในตอนกลางคืน ในพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2542 กล่าวไว้ว่า "เวตาล คือ ผีจำพวกหนึ่ง ชอบสิงอยู่ในป่าช้า"
ตามตำนานของชาวฮินดู กล่าวว่าเวลานั้นเป็นวิญญาณร้ายที่วนเวียนอยู่ตามสุสาน และคอยเข้าสิงอยู่ในซากศพต่างๆ มันจะทำร้ายมนุษย์ที่เข้าไปรบกวน เหยื่อของเวตาลจะถูกเข้าสิง ทำให้มือและเท้าหันไปข้างหลังเสมอ เวตาลยังทำให้ผู้คนเป็นบ้า ฆ่าเด็ก และแท้งลูก แต่เวตาลยังมีข้อดี คือมันจะคอยดูแลหมู่บ้านของมันเอง
เวตาลนั้นเป็นวิญญาณร้าย คอยทำร้ายบุคคลที่ลูกหลานไม่ยอมทำพิธีศพให้พ่อแม่ ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงถูกกักอยู่ในแดนสนธยา ระหว่างการดำรงอยู่ด้วยชีวิต และการดำรงอยู่หลังมีชีวิต (หลังความตาย) ปิศาจเหล่านี้อาจได้รับอามิสด้วยเครื่องเซ่นหรือถูกข ับให้ตกใจด้วยมนตร์ เวตาลอาจหลุดพ้นจากสภาพปิศาจได้หากการทำพิธีศพของตน แต่เมื่อเป็นปิศาจแล้ว ก็ไม่สามารถพ้นจากกฎแห่งเวลาและเทศะ พวกมันจะความรู้ประหลาดเกี่ยวกับอดีต ปัจจุบัน และอนาคต และหยั่งรู้สึกถึงใจตน ดังนั้นหมอผีจำนวนมากจีงพยายามดั้นด้นเสาะหาเวตาล และควบคุมเอาไว้ใช้
นิมฟ์ [นางไม้]
ตามตำนานเทพปกรณัมกรีก นิมฟ์ (nymph) คือสตรีที่เป็นร่างตัวแทนของสิ่งต่างๆ ในธรรมชาติ ไม่ว่าจะเป็นร่างที่ยึดติดกับสถานที่แห่งใดแห่งหนึ่ง หรือเป็นผู้ติดตามของเหล่าทวยเทพ ซึ่งโดยปกติแล้วมักจะตกเป็นเป้าหมายของเหล่าซาไทร์ (satyr) ตัณหาจัด
วอลเตอร์ เบอร์เคิร์ต (Walter Burkert) กล่าวว่า "ความคิดที่ว่าแม่น้ำคือเทพเจ้า และน้ำพุคือนิมฟ์นั้น ไม่ได้เป็นแค่ความนึกคิดของนักกวี หากแต่ยังเป็นถึงความเชื่อและพิธีกรรมอีกด้วย การบูชาเทพเจ้าเหล่านี้ถูกจำกัดอยู่เพียงสถานที่หนึ่ งที่ใดที่พวกเขาไม่สามารถแยกออกจากสถานที่แห่งนั้นได ้" นิมฟ์นับเป็นบุคคลาธิษฐานของการสรรสร้างของธรรมชาติ ซึ่งบ่อยครั้งมักใช้เป็นสัญลักษณ์ของน้ำพุ
บางตำนานกล่าวว่า
นิมฟ์เป็นจิตวิญญาณหรือตัวตนแห่งสิ่งของในธรรมชาติ เช่น ต้นไม้ แม่น้ำ ไอหมอก และภูเขา พวกเธอจะอยู่ในรูปของหญิงบริสุทธิ์ผู้งดงาม ในตำนานของกรีก Dryad (ดรายแอด) และ Hamadryad (ฮามาดรายแอด) เป็นจิตวิญญาณแห่งต้นไม้ ดรายแอดอาศัยอยู่ในป่าและฮามาดรายแอดจะมีพันธะกับต้น ไม้บางต้นเท่านั้น ชีวิตของพวกเธอจะยืนยาวตราบที่ต้นไม้ที่เธอสิงสู่ยัง มีชีวิตอยู่
ลามิอา
ลามิอา (lamia) อสูรกายที่มีรูปร่างส่วนบนเป็นมนุษย์ผู้หญิงลำตัวส่ว นล่างเป็นงู ชอบดูดเลือดเด็กๆ ตามตำนานของกรีกโบราณเล่าว่า แรกเริ่มเดิมทีเป็นเจ้าหญิงที่หลงรัก มหาเทพซีอุส ( เจ้าชู้ขนาดนี้ยังมีสาวๆมาหลงรักอีก ) และก็รู้ๆกันอยู่ว่ามเหสีขี้หึงเจ้าอารมณ์ ฮีร่า ต้องกระทำการใดกับผู้ที่หลงผิดมารักพระสวามีของตน ก็เลยสาปให้ลามิอากลายเป็นอสูรกายแล้วฆ่าลูกๆของนางเ อง เท่านั้นยังไม่:Xมใจนาง นางยังจับลามิอามาบิดจนนัยต์ตาของลามิอาไม่สามารถปิด ลงได้ ทำให้ลามิอานอนไม่หลับตลอดการและทรมานด้วยภาพที่ลามิ อาฆ่าลูกตัวเอง เทพเจ้าซีอุสนึกสงสารจึงมอบพลังให้แก่นางทำให้นางสาม ารถควักในตาตนเองทิ้งไปเพื่อให้หลุดพ้นจากภาพอันน่าส ยดสยองที่นางฆ่าลูกตนเอง สิ่งเดียวที่พอจะช่วยนางได้ก็คือการขโมยลูกๆของคนอื่ น
บางตำนานกล่าวว่า
ลาเมียเคยเป็นผู้หญิงธรรมดามาก่อน และได้พบรักกับเทพซูสอีกด้วย เธอถูกสาปให้กลายเป็นสัตว์ประหลาดด้วยฝีมือของฮีรา ภรรยาของซูสผู้อิจฉาริษยา ลาเมียในร่างสัตว์ประหลาดนั้นมีศีรษะเป็นผู้หญิง ร่างกายเป็นงู มีกีบเท้าแยกออก และหางเป็นสิงโต นอกจากฮีราจะสาปลาเมียแล้ว ยังฆ่าลูก ๆ ของลาเมียด้วย ลาเมียจึงออกฆ่าเด็กเป็นการล้างแค้น
ยามาตะ โนะ โอโรจิ
คือชื่อของจอมอสูรในตำนานเทพปกรณัมของญี่ปุ่นโบราณ
เมื่อคราที่อิซะนะงิ เทพบิดร และอิซะนะมิ เทพมารดร สร้างประเทศญี่ปุ่นขึ้นโดยการกวนน้ำทะเลนั้น ได้เกิดจอมอสูรขึ้นมาในยุคเดียวกันนั้นด้วย คือยามาตะ โนะ โอโรจิ
ยามาตะ โนะ โอโรจิ มีลักษณะเป็นงูขนาดใหญ่ ร่างกายของมันใหญ่ปานขุนเขา มีหัวแปดหัว (ด้วยเหตุนี้ จึงชื่อว่ายามาตะ หมายถึง แปดง่าม คือมีหัวทั้งแปด งอกออกมาจากง่ามทั้งแปด) และสามารถพ่นไฟได้
เมื่อยามาตะ โนะ โอโรจิ ปรากฏตัวขึ้น ไม่ว่าจะไปยังหมู่บ้านใดๆ ก็ตาม จะเกิดการสูญเสียทั้งชีวิตคน และสัตว์เป็นจำนวนมาก แต่ละหมู่บ้านที่ยามาตะ โนะ โอโรจิ จะผ่านไปนั้น จึงต้องคัดเลือกหญิงสาวมาสังเวยให้แก่ยามาตะ โนะ โอโรจิ เพื่อทำให้ยามาตะ โนะ โอโรจิ พึงพอใจ จะได้ไม่มาทำลายหมู่บ้าน
ขณะนั้น จอมเทพ ซุซะโนะโอะ โนะ มิโคโตะ เทพแห่งพายุ น้องชายของเทพีอามาเทระสุ เทพีแห่งดวงอาทิตย์ ได้ออกเดินทางผจญภัยไปยังแคว้นต่างๆ เมื่อเดินทางมาถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ซึ่งขณะนั้น ได้มีการจัดเตรียมเครื่องสังเวย โดยหมู่บ้านนี้ เป็นหมู่บ้านที่ 8 ที่ยามาตะ โนะ โอโรจิ จะมาเยือน ซุซะโนะโอะ ได้รู้ดังนั้น จึงอาสาที่จะปราบยามาตะ โนะ โอโรจิ เพื่อช่วยเหลือชาวบ้านให้พ้นภัย
ซุซะโนะโอะ ได้เตรียมสุราไว้ด้วยกันแปดจอก และนำเอาหญิงสาวซ่อนไว้ด้านในสุด โดยให้เงาของหญิงสาวทาบทับสะท้อนลงไปในจอกสุราทั้งแป ดจอกนั้น เมื่อยามาตะ โนะ โอโรจิมาถึงก็ไล่ดื่มสุราทีละจอกทีละจอก เพราะเห็นเงาของหญิงสาวนั้นสะท้อนอยู่ในเหล้าทุกจอก เมื่อดื่มครบแปดจอก ก็เกิดความเมามาย ซุซะโนะโอะที่ซ่อนตัวอยู่เห็นว่าได้จังหวะเหมาะ จึงกระโจนออกจากที่ซ่อน แล้วใช้ดาบฟาดฟันงูยักษ์ยามาตะ โนะ โอโรจิจนหัวขาดหมดสิ้นทั้งแปดหัว และถูกสยบลงได้ในที่สุด
เมื่อยามาตะ โนะ โอโรจิถูกกำราบลงแล้ว ซุซะโนะโอะได้เห็นว่าที่หางของยามาตะ โนะ โอโรจินั้นมีแสงเรืองรองส่องสว่างอยู่ จึงได้ตัดหางของยามาตะ โนะ โอโรจิออกดู และพบว่ามีดาบอยู่ในนั้น ดาบที่ซุซะโนะโอะนำออกมาจากปลายหางของยามาตะ โนะ โอโรจิ มีชื่อว่าดาบคุซานางิ ซุซะโนะโอะได้นำดาบนั้นมาครอบครองและนำไปถวายให้อะมา เตระสุเพื่อขอขมาในภายหลัง
แมนแดรก (Mandrake) หรือ Mandragora
เรื่องราวของพืชชนิดนี้ปรากฏในนวนิยาย เกี่ยวกับเวทมน ต์ เรื่องแฮรี่ พอตเตอร์ ที่ดังกระฉ่อนไปทั่วโลกทั้งยอดพิมพ์หนังสือที่มีคนจอ งอย่างล้นหลามแม้นำมาสร้างภาพยนต์ ทำรายได้อย่างถล่มทลาย ท่านที่เป็นแฟนนวนิยายเรื่องนี้คงจะรู้จักเจ้าพืชประ หลาดชนิดหนึ่งที่ส่งเสียงร้องอย่างน่ากลัว ที่เหล่าพ่อมดน้อยใหญ่อยากได้มาทำเครื่องปรุงทางมายิ ก ( ไสยศาสตร์ )
แมนดราโกร่าหรือแมนเดรค เป็นพืชที่มีอยู่จริง เป็นพืชในตระ:Xล nightshades หรือ Solanaceae (ตระ:Xลเดียวกับมะเขือม่วงและมันฝรั่ง) รูปร่างเหมือนผักชีฝรั่ง มีรากแตกแยกสาขาย่อยๆ
ลักษณะ เป็นพืชที่มีใบเป็นกระจุกสีม่วงอมเขียวคล้ายใบพืชยาส ูบ รูปร่างของลำต้นเหมือนกับมนุษย์ มีดอกสีม่วง ดอกมีสีเขียวค่อนข้างขาว ยาวเกือบ2นิ้วกว้าง ผลมีรูปทรงกลม, ฉ่ำ, สีส้มให้ลูกเล็กๆสีแดง, การคล้ายผลมะเขือเทศเล็ก และ ส่วนทั้งหมดของพืชแมนเดรกเป็นพิษ, รวมทั้งบนCorsica ขึ้นอยู่ตามธรรมชาติตั้งแต่เขตทะเลเมดิเตอร์เรเนียนม า ใต้ และยุโรปกลาง จนถึงประเทศจีน โดยเห็นได้จากพระคัมภีร์ไบเบิลชาวอิสราเอลได้กล่าวถึ งมันไว้ ที่รู้จักกันในฐานะสมุนไพรนั้นประกอบด้วย 3 ชนิดอัน ได้แก่ officinarun L., M. autumnalis Spreng. และ M. caulescens Clarke เป็นพืชที่มีสารอัลคาลอยด์อยู่ในรากเป็นจำนวนมากเช่น เดียวกับพืชอื่นๆในตระ:Xลเดียวกัน มีฤทธิ์เป็นสารหลอนประสาทและฤทธิ์สารเสพติดในอดีตเคย ใช้เป็นยาแก้ปวดพืช
ส่วนในตำนานมักจะกล่าวว่าแมนเดรคมีราก แยกเป็นสองแฉกด ูเหมือนรูปร่างมนุษย์ ซึ่งมักมีการวาดรูปเป็นมนุษย์ที่มีรากงอกออกมาที่ปลา ยมือเท้า และมีดอกไม้งอกอยู่บนศีรษะ ซึ่งภาพดังกล่าวนี้ได้รับอิทธิพลจากศาสนายิวอันกล่าว ว่า แมนเดรคเป็นต้นแบบที่พระเจ้าทำขึ้นก่อนการสร้างมนุษย ์ นอกจากนี้ คริสเตียน โรเซนครอยส์ซึ่งเป็นผู้นำของRosenkreuzer (กลุ่มกางเขนกุหลาบในศตวรรษที่ 17) ยังได้กล่าวในบันทึกว่า มนุษย์นี่แหละคือแมนเดรคที่เกิดมาจากพื้นดิน
บางตำราจะแบ่งแมนเดรคออกเป็นเพศชายและ เพศหญิง โดยแมนเดรคซึ่งบานในฤดูใบไม้ผลิจะมีดอกสีขาวและเป็นเ พศชาย ส่วนแมนเดรคที่บานในฤดูใบไม้ร่วงจะมีดอกสีดำและเป็นเ พศหญิง ยิ่งเป็นแมนเดรคที่มีอายุมาก รากก็จะกลายเป็นสองแฉกและออกจากพื้นดินมาเดินเพ่นพ่า นไปมาได้
เหรา , มกร
เหรา นั้นเป็นสัตว์ในหิมพานต์ ซึ่งสัตว์ค่อนไปทางจำพวกจรเข้ ผสมกับนาค หลายคนเชื่อว่ามันเป็นสัตว์ที่อยู่ได้ทั้งบนบกและในน ้ำ กินเนื้อเป็นอาหาร
เหรา หรือที่ชาวล้านนา พม่า เรียกว่า มกร (มะ-กะ-ระ) จริงๆแล้ว ตัวมกรนั้นปรากฏเป็นสัตว์ในนิยายในความเชื่อของพม่า เขมร และอินเดีย นะคะ โดยมีลักษณะเทียบเคียงกับตัวเหราในป่าหิมพานต์ของไทย ตัวมกรเองก็จัดอยู่ในตระ:Xลจระเข้เช่นเดียวกัน ที่ชาวภาคเหนือเรียกเหราว่ามกรนั้น เหตุก็เพราะทางภาคเหนือมีพื้นพี่ติดกับพม่า จึงรับอิทธิพลจากฝั่งพม่ามาโดยปริยาย บางครั้งเราก็เรียก มกร ว่า เบญจลักษณ์ , ตัวสำรอก เนื่องจากในงานศิลปะ มกรมักจะคายหรือสำรอกเอาวัตถุใดๆออกมาทุกครั้ง
เหรามีหลายพันธ์
สุบรรณเหรา (ครึ่งครุฑครึ่งเหรา)
ลักษณะ ตัวเป็นนกแบบครุฑ หัวเป็นเหรา แข้งขาเป็นสิงห์ ขนหางเป็นนก
ม้าเซ็กเธาว์
เซ็กเธาว์ (Red Hare, พินอิน: Chìtù mǎ) คือสุดยอดอาชาแห่งยุคสามก๊ก
มีสำนวนในสามก๊กว่า ยอดคนต้องลิโป้ ยอดม้าต้องเซ็กเธาว์
จัดเป็นม้าโลหิตประเภทหนึ่งได้ เพราะขนตามลำตัวมีสีแดงเหมือนโลหิต (หรือสีแดงราวถ่านเพลิง) นิยายบางเล่ม เรียก ม้ากระต่ายแดง (เนื่องจากฝีเท้าปราดเปรียว เหมือนกระต่าย) ในเนื้อเรื่องของสามก๊กยังกล่าวไว้อีกว่าม้าตัวนี้วิ ่งได้วันละพันลี้ หรือ 480 กิโลเมตร เสียงของมันดังกึกก้องกัมปนาท สะท้านฟ้าสะท้านดิน
เดิมทีเป็นม้าของตั๋งโต๊ะ ซึ่งต่อมาได้มอบให้กับ ลิโป้ พร้อมกับเครื่องบรรณาการมากมาย เพื่อให้ลิโป้ทรยศพ่อบุญธรรม คือเจ๊งหงวน ฝ่ายลิโป้เห็นแก่ลาภยศจึงได้บุกลอบเข้าไปฆ่าพ่อบุญธร รมของตนจนตายเสีย และจึงเข้าร่วมกับตั๋งโต๊ะในที่สุด ต่อมาหลังจาก ลิโป้ถูกโจโฉประหารที่เมืองseoพ่าย ม้าเซ็กเธาว์ ก็ตกไปเป็นของโจโฉจนกระทั่ง เมื่อกวนอูมาอยู่กับโจโฉระยะนึง โจโฉต้องการมัดใจกวนอูและมอบเครื่องบรรณาการมากมายให ้รวมทั้งม้าเซ็กเธาว์ด้วย ภายหลังเมื่อกวนอู ถูกจับตัวโดยลิบองและลกซุน เซ็กเธาว์ก็ตกเป็นของซุนกวน แต่ในที่สุดเมื่อกวนอูถูกประหาร ม้าเซ็กเธาว์ก็ไม่ยอมกินอะไรและอดตายในที่สุด
เซ็กเธาว์ แท้ที่จริงแล้วไม่ใช่ชื่อม้า แต่เป็นชื่อสายพันธุ์ม้า เชื่อว่ามีถิ่นกำเนิดแถบตะวันออกกลาง
Undine
จากตำนานติวตอนิค Undin เป็นพรายน้ำเพศหญิง ที่ชอบติดต่อ มีสัมพันธ์กับมนุษย์ พวกเธอมักจะแอบเข้ามาอยู่ในสังคมร่วมกับมนุษย์ บางครั้งก็จะมาเข้าร่วมงานเต้นรำ หรือสังสรรค์ตามหมู่บ้านต่างๆแถบชนบท
Undineถูกทำให้กำเนิดขึ้นโดยปราศจากวิญญาณ โดยการที่ได้แต่งงานและมีบุตรร่วมกับบุคคลที่มีชีวิต เธอจะได้วิญญาณมาครอบครอง และสร้างความเจ็บปวดและกลายเป็นบทลงโทษของเผ่าพันธุ์ มนุษย์
เลปพราคอน - Leprechaun
เลปพราคอนเป็นความเชื่อของชาวไอริช เป็นคนแคระที่มีรูปร่างเล็กมากแต่งตัวค่อนข้างซอมซ่อ แต่มิดชิดเนื่องจากอยู่ในเมืองหนาวบางครั้งอาศัยอยู่ ในห้องเก็บไวน์ใต้ดิน บางครั้งในบ้านในไร่นาส่วนใหญ่แล้วจะเป็นแถบชนบทชานเ มือง แถบเนินเขาสูงชอบช่วยเหลือคนในงานต่างๆ
ภูตที่ครอบครองทรัพย์สมบัติจำพวกทองเชื่อกันว่ามนุษย ์จะได้ครอบครองทองโดยตั้งใจมองหาภูตนี้ที่ปลายของสาย รุ้งภูตนี้ไม่เหมือนฮอบบิทนะตัวเล็กกว่า3-4เท่าแล้วอวัยวะอื่นๆคล้ายคนทุก ประการและชอบอยู่แอบใ นบ้านมนุษย์ แต่บ้างพวกก็อยู่กันเป็นกลุ่มใต้ดินที่เป็นโพรง
ครอกกาไทรส์ - atrice
ครอกกาไทรส์ เป็นสิ่งมีชีวิตที่ค่อนข้างเหมือนกับBasiliskไม่ว่าจ ะเป็นทางด้านต้นกำเนิดหรือเรื่องๆอื่นจนบางคนคิดว่าเ ป็นตัวเดียวกันซะอีก แต่ความจริงย่อมมีเพียงหนึ่งเดียวก็คือมันเป็นคนละตั วกันค่ะ!!
atriceตัวนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีล ักษณะอยู่ระหว่าง"ไก่" และ "มังกร" แค่มันจ้องไปที่สิ่งมีชีวิตอื่นใดสิ่งมีชีวิตนั้นอัน ต้องกลายเป็นหินทีเดียวและที่แน่นอนคือมันเกิดออกมาจ ากไข่ของพ่อไก่!!! (หมายเหตุ:คงเกิดจากการแปรผันทางพันธุกรรม การกลายพันธุ์หรือความผิดพลาดทางด้านยีนส์, โครโมโซม ไม่กัมมันตภาพรังสี)
จุดเด่นที่ทำให้มันแตกต่างกะBasiliskจริงๆคือที่ผิวข องมันจะไม่ปกคลุมด้วยเกล็ดตลอดทั้งตัวแบบ จะมีบางส่วนเป็นขนแบบไก่ลักษณะทางกายภาพทั่วไปค่อนข้ างคล้ายไก่ยักษ์ มีปีกบริเวณด้านข้างของลำตัวมีจงอยปากยาว ตาคมแดงดุมีหางยาวงอกออกมาเหมือนมังกรหรืองู(บริเวณน ี้จะไม่มีขนปกคลุมแต่จะเป็นเกล็ด)
ไวเวิร์น
เป็นสิ่งมีชีวิตในสายพันธุ์หนึ่งของมังกร มีลักษณะทั่วไปคล้ายมังกรคือ บริเวณลำตัวจะปกคลุมด้วยเกล็ด ฯลฯ ที่ต่างจากมังกรทั่วไปคือ จะเป็นมังกร 2 ขา (มีแค่2ขางหลังไว้เดินยืน ไม่มีขาหน้าที่ทำหน้าที่คล้ายมือแบบมังกรทั่วไป)
มีลักษณะเด่นคือ มีหางที่มีลักษณะแหลมเรียวคล้ายหอก และมีส่วนที่คล้ายไบมีด หรือหนามแหลมงอกออกมาที่บริเวณปลายหางด้วย(จะเรียกส่ วนนั้นว่าแฉกครับที่แหลมเรียวมากก็ไม่เชิงฮะ) หางของมันที่มีลักษณะพิเศษนี้เอง ที่กลายเป็นอาวุธเด็ด ใช้แทงเข้าที่ศัตรู หรือใช้ฟาดไปที่ลำตัวของศัตรูก็ได้
Wyvernนี้ มักจะพบเห็นได้บนโล่ห์ของผู้ถือสาน์ส (คาดว่า คงอยู่ในสมัยยุคกลาง หรือยุคมืดของยุโรป) Wyvern ยังเป็นสัญลักษณ์ของการคุ้มครอง ปกป้อง รักษาอีกด้วย
โพไซดอน
ตามตำนานเล่าว่า โพเซดอนเป็นบุตรของโครโนส กับ เร มีพี่น้องร่วมบิดามารดาอีก 4 องค์ ซึ่งล้วนแต่เป็นเทพแห่งโอลิมปัสทั้งสิ้น ได้แก่
ซูส ผู้เป็นใหญ่ในสภาเทพแห่งโอลิมปัส
ฮาเดส ผู้ครอบครองยมโลก
เฮรา ชายาแห่งเทพซูส
เฮสเตีย เทพีแห่งเตาผิง
โพไซดอน หรือ โพเซดอน หรือ โปเซดอน (อังกฤษ: Poseidon; กรีก: Ποσειδών; ละติน: Neptūnus เนปจูน)
ภาพลักษณ์ของโพเซดอน ส่วนมากจะปรากฏเป็นชายวัยกลางคน รูปร่างกำยำล่ำสัน มีหนวดเครา ถือสามง่ามเป็นอาวุธ ซึ่งสามง่ามนี้มีอิทธิฤทธิ์มาก สามารถดลบันดาลให้เกิดทะเลคลั่งหรือแผ่นดินไหวได้ ครั้งหนึ่งโพเซดอนเคยคิดที่จะโค่นอำนาจของซุส โดยร่วมมือกับเฮราและอะธีนา แต่ไม่สำเร็จ จึงถูกซุสลงโทษ โดยการให้ไปสร้างกำแพงเมืองทรอยร่วมกับอพอลโลด้วยเช่ นกัน
โพเซดอนมีมเหสีองค์หนึ่ง ที่เป็นหญิงรับใช้ของอะธีนา คือ เมดูซ่า ก่อนที่จะถูกสาบให้มีผมเป็นงู เพราะหลงใหลในความงามของเมดูซ่า (บางตำราบอกว่า เมดูซ่า หลงไหลโพไซดอนก่อน และโพไซดอน แปลงเป็นม้ามาร่วมรักกับเมดูซ่า) เมื่ออะธีนาทราบเรื่องจึงสาบเมดูซ่าให้เป็นปีศาจที่ม ีผมเป็นงู และเมื่อมองใครก็จะกลายเป็นหินไปหมด เมื่อเปอร์ซิอุสตัดศีรษะของเมดูซ่าแล้ว เลือดของเมดูซ่าที่กระเซ็นออกมา กลายเป็นม้าบินสองตัว (เนื่องจากโพไซดอน แปลงกายเป็นม้ามาร่วมรักกับเมดูซ่า) คือ เพกาซัส (Pegasus) และ คริสซาออร์ (Chrysaor) ดังนั้นจึงถือว่า ทั้งเพกาซัสและคริสซาออร์เป็นลูกของโพเซดอนด้วย
โพเซดอน มีพาหนะเป็นม้าน้ำเทียมรถ ที่มีส่วนบนเป็นม้าและท่อนล่างเป็นปลา ซึ่งบางครั้งจะพบรูปโพเซดอนอยู่บนรถเทียมม้าน้ำนี้ขึ ้นมาจากทะเล
โพไซดอน เทพเจ้าแห่งทะเลเป็นเทพเจ้าที่หงุดหงิด โมโหง่าย และอารมณ์รุนแรง ดวงเนตรสีฟ้าดุดันมองผ่านทะลุม่านหมอกได้ และเกศาสีน้ำทะเลสยายลงมาเบื้องหลัง เธอได้รับสมญา ว่า ผู้เขย่าโลก เพราะเมื่อปักตรีศูลลงบนพื้นดิน โลกพลันสั่นสะเทือน และแยกออกจากกัน เมื่อฟาดตรีศูลลงบนทะเล บังเกิดคลื่นลูกใหญ่เท่าภูเขา และเกิดพายุมีเสียงครึกโครมน่ากลัว ทำเรือแตกและผู้คนที่อาศัยอยู่ชายทะเลจมน้ำตาย แต่เมื่อยามโพไซดอนอารมณ์ดี ทรงยื่นพระหัตถ์ออกไป ทำให้ทะเลสงบและทรงยกแผ่นดินใหม่ขึ้นจากน้ำ
เบเฮโมท
อสูร ร้ายดึกดำบรรพ์ จ้าวแห่งผืนปฐพีเช่นเดียวกับ เลวีอาธานจ้าวแห่งผืนน้ำ และ ซิซจ้าวแห่งผืนนภา ชื่อเบเฮโมท มาจากภาษาฮีบรู Behemot มีความหมายหมายถึงอสูรกาย สัตว์ขนาดใหญ่ยักษ์ที่สุดเท่าที่เคยมีมาในโลก คำดังกล่าวยังถูกใช้เปรียบเทียบกับสิ่งที่มีขนาดใหญ่ โตมโหฬารเกินกว่าจะ เปรียบเทียบได้ด้วย
กำลังของมันอยู่ในเอว และฤทธิ์ของมันอยู่ในกล้ามเนื้อท้อง มันขยับหางของมันให้แข็งเหมือนไม้สนสีดาร์ เอ็นโคนขาของมันก็สานเข้าด้วยกัน กระดูกของมันเหมือนท่อนทองเหลือง และกระดูกของมันเหมือนท่อนเหล็ก มันเป็นพระราชกิจชิ้นที่สำคัญของพระเจ้า ผู้ทรงสร้างมันนำดาบมาให้ ภูเขาผลิตอาหารให้มันแน่ เป็นที่ที่สัตว์ป่าทุ่งทุกชนิดเล่น มันนอนอยู่ใต้ต้นไม้ที่มีร่มเงา ในเพิงอ้อและในบึง ต้นไม้ที่มีร่มเงาเป็นเงาคลุมมัน ต้นหลิวแห่งธารน้ำล้อมมันไว้
เบเฮโมท กับ เลวีอาธาน
ตาม ความเชื่อของชาวยิวโบราณ เบเฮโมทเป็นอสูรกายดึกดำบรรพ์แห่งผืนภพ ขณะที่เลวีอาธานเป็นอสูรกายดึกดำบรรพ์แห่งผืนนที และซิซครอบครองผืนนภา
มี ตำนานกล่าวว่า เลวีอาธาน กับ เบเฮโมท จะต่อสู้ทำศึกกันในวาระสุดท้ายของโลก โดย เบเฮโมท คือ วัว และ เลวีอาธาน คือปลา ทั้งคู่จะเข้าห้ำหั้นกัน โดยกำลังของเบเฮโมทอยู่ในเขาอันทรงพลัง ขณะที่เลวีอาธานอยู่ในครีบ และสุดท้ายทั้งคู่จะฆ่ากันและกัน ส่วนมนุษย์ที่เหลือรอดจะจัดงานเลี้ยงฉลองใหญ่จากเนื้ อจำนวนมหาศาลของมัน ขณะที่แหล่งข้อมูลอื่นว่า พระผู้สร้างจะเสด็จลงมาพร้อมด้วยดาบอันทรงฤทธานุภาพแ ละสังหารมันทั้งคู่ลง เสีย
เบเฮโมท ในฐานะสัตว์ประหลาด
เช่น เดียวกับเลวีอาธาน ที่นักวิชาการพระคัมภีร์จะพยายามตั้งสมมุติฐานถึงเบเ ฮโมทในฐานะสิ่งมีชีวิต สัตว์ปกติอย่างหนึ่งในโลก ซึ่งสัตว์โลกที่ถูกตั้งข้อสมมุติฐานว่าอาจเป็นที่มาข องเบเฮโมทก็ได้นั้น ได้แก่ ควายน้ำ แรด วัว และ ช้าง แต่ที่เชื่อและได้รับการยอมรับกันมากที่สุดคือ ฮิปโปโปเตมัส เพราะในพระคัมภีร์บทหนังสือของอิศยาห์เอง ก็มีการแปลความตัว ฮิปโปโปเตมัส เป็น Bahamat Negeb หรือ อสูรแห่งทิศใต้
แต่กระนั้นก็ดี นักวิชาการบางส่วนก็ยังไม่เชื่อในข้อสันนิษฐานนั้น โดยยกประเด็นเรื่องหางมาเป็นข้อโต้แย้ง จากบทบรรยายที่พูดถึงหางที่แกว่งไกวไปมาเหมือนไม้สนซ ีดาร์ในพระคัมภีร์ ซึ่งเชื่อว่าน่าจะสื่อถึงช้างเสียมากกว่า
ส่วนกลุ่มอื่นๆ ที่มีความเห็นแตกต่างกัน เชื่อว่าเบเฮโมทน่าจะเป็นสัตว์ดึกดำบรรพ์เยี่ยงไดโนเ สาร์เสียมากกว่า โดยเฉพาะไดโนเสาร์ในตระ:Xล ซอร์รอพอด ที่มีลักษณะหลายอย่างตรงตามบทบรรยายของโยบ เช่น เรื่องของขนาดอันใหญ่โต กระดูกเหมือนท่อนเหล็ก ความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อ และหางที่แกว่งเหมือนไม้สนซีดาร์ แต่กระนั้นก็ดี ก็มีการวิพากษ์วิจารณ์ถึงความไม่สอดคล้องหลายประการ ทั้งจากหลักฐานทางฟอซซิล และบทบรรยายว่า เบเฮโมท กินหญ้าเป็นอาหารเยี่ยงวัวอีก ซึ่งขัดกับลักษณะฟันและธรรมชาติของซอร์รอพอด
กอบลิน
ก๊อปลิน (Goblin)แปลว่า ดวงวิญญาณที่ไม่ชอบสิงสู่ตามเคหะสถาน แต่ชอบเป็นวิญญาณล่องลอยไปตามสถานที่ต่างๆ
เนื่องจากก๊อปลินมักนิยมใช้เรียกพวกปีศาจขนาดเล็กที่ เป็นอันตราายและซุกซน กับมนุษย์
บางความเชื่อก็เชื่อว่า ก๊อปลินนั้นมาจาก Gob, Gnob ซึ่งเป็นราชาของพวกโนมนั้นเอง
ก๊อบลิน (Goblin) มีรูปร่างวิกลวิการ พวกมันชอบเล่นสนุก
แต่บางครั้งก็ชั่วร้ายและเต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมสามา รถทำอันตรายแก่ผู้คน รอยยิ้มของก็อบลินทำให้เลือดหยุดไหล
เสียงหัวเราะทำให้นมบูดและผลไม้หล่น
ก็อบลินมีต้นกำเนิดมาจากฝรั่งเศส ก๊อปลินนั้นเป็นปีศาจ อาศัยอยู่ใต้ดิน ในตำนานเดิมของยุโรปเล่าถึง ก็อบลิน ว่า
เป็นปีศาจร่างเล็ก (อาจจะสูงประมาณ 70 ซม.) ลักษณะคล้ายซากศพ บาง ตำนานก็กล่าวว่า
ก๊อปลินรูปร่างจนมีหน้าตาอัปลักษณ์ไม่ชวนมอง ซึ่งหน้าตาหรือรูปร่างของพวกก๊อปลินจะเป็นเช่นไร
มักขึ้นอยู่กับตำนานหรือของเชื่อของผู้คนในแถบนั้น
ชาวบ้านสามารถไล่ก๊อปลินออกไปด้วยการโปรยเมล็ดปอเอาไ ว้ให้ทั่วห้องครัว ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ไม่มีใครรู้
(อาจจะโดนคำสาป) พวกก๊อปลินจำเป็นต้องเก็บเมล็ดปอทั้งหมดให้เรียบร้อย
แน่นอนว่าเป็นงานที่น่าเบื่อมากสำหรับพวกมัน แล้วพวกมันก็จะไม่มาที่บ้านของคุณอีกเลย
สฟิงซ์
ชาวอียิปต์เชื่อว่า สฟิงซ์แห่งอียิปต์มีความเกี่ยวโยงไปถึงกษัตริย์ สุริยเทพ-เร อย่างแน่นอน
แต่ชาวอาหรับกลับเรียกสฟิงซ์ว่า อะบลูฮัล ( Abu Hal) แปลว่า บิดาแห่งความน่าสะพรึงกลัว
สฟิงซ์จะมีใบหน้าและทรวงอกของหญิงสาว ท่อนล่างเป็นสิงโต และ มีปีกแบบนกอินทรี
ส่วนสฟิงซ์ของพวกกรีก มันทรยศหักหลัง ก้าวร้าวรุนแรง และกระหายเลือด และพวกนี้ยังชอบกินคนเป็นอาหารเสียด้วย
ลักษณะที่เด่นชัดของสฟิงซ์ กรีกอีกอย่างหนึ่งก็คือ ความคล้ายแมว หรือจะว่าอีกทีก็คล้ายผู้หญิงด้วย
นั่นคือ มันจะพูด คุยหยอกเหยื่อของมันก่อนที่จะสวาปามเข้าไป แต่อย่างไรก็ตาม ถ้าหากเกิดเยื่อหนีรอด ไปได้ สฟิงซ์จะบินดิ่งทิ้งตัวกระแทกพื้นหรืออะไรสักอย่าง ด้วยความโกรธเกรี้ยวจนตายไปเอง
เรื่องราวเกี่ยวกับสฟิงซ์ของกรีกที่โด่งดังเรื่องหนึ ่ง เห็นจะไม่พ้นเรื่องของ เจ้าแม่เฮรา (Hera) ซึ่งมอบหมายหน้าที่ลงโทษชาวเมืองธีบีส (Thebes) เพราะความเมามายไร้สติของพวกเขา หลังจากที่ ไดโอนิซุส เทพแห่งเมรัยได้มาสอนการทำไวน์ ให้แก่ชาวเมืองนี้ ตามปกติสฟิงซ์จะไม่เข้าขย้ำเหยื่อ ที่ผ่านมาในทันทีทันใด แต่จะ ให้โอกาสเหยื่อด้วยการถามปัญหา ที่เรียกกันว่าปัญหา ของตัวสฟิงซ์ (The Riddle of the Sphinx) ซึ่งสัญญาจะปล่อยเหยื่อเป็นอิสระ หากตอบปัญหาของนางได้
สฟิงซ์ (Sphinx)อียิปต์ เป็นลูกผสมที่มีส่วนผสมของสัตว์หลายชนิดรวมอยู่ในตัว เดียวกัน
ตามความเชื่อของคน แถวอียิปต์
แอนโดรสฟิงซ์ (Andro-Sphinx) สฟิงค์ที่เกิดจาก การรวมตัว อันแปลก ประหลาด ระหว่างมนุษย์กับสิงโต ส่วนหัวที่เหมือนมนุษย์นั้น มีสัญลักษณ์ ของฟาโรห์อียิปต์ แสดง ไว้ชัดเจน คือมีเคราที่คาง ตรงหน้าผาก มีงูจงอางแผ่แม่เบี้ย และมีเครื่องประดับ รัดเกล้าแบบกษัตริย์โดยรอบ
ความกว้างของ ใบหน้านั้น ประมาณ 14 ฟุต ส่วนลำตัวที่เป็นสิงโต มีความยาว เกินกว่า 240 ฟุต (วัดจากหัวถึงหาง) ขนาดของมัน มโหฬาร จนคนที่เดินผ่าน เหลือตัวนิดเดียวว่ากันว่าสฟิงซ์ คือ รูปเหมือน ขนาดใหญ่ กว่าร่างจริง สองเท่าของฮาร์มาชิส เทพแห่งรุ่งอรุณ เมื่อตอนที่แปลงร่าง เป็นสิงโต มีเศียร เป็นฟาโรห์อียิปต์หรือ "sphingein แปลว่า การบีบรัด
ที่ได้ชื่อว่าบีบรัดนั้นก็เพราะว่า สฟิงซ์ของชาวกรีก เป็นสฟิงซ์ที่นิสัยไม่ดี ชอบหยอกเล่นกับเหยื่อ พอมีเหยื่อหลงเข้ามา ก็จะถามคำถาม และถ้าตอบไม่ถูก จะฆ่าทิ้ง
ความจริงสฟิงซ์ในอียิปต์มิใช่มีแต่รูปสิงโตเท่านั้น หากแต่ว่าในสมัยต่อๆ มา โดยเฉพาะสมัยราชอาณาจักรกลางและใหม่ มักมีการสร้างสฟิงซ์ในรูปของแกะ และสัตว์อื่นๆ เพื่อตั้งเรียงรายเป็นแถวยาวเหยียดอยู่หน้าวิหาร เช่น วิหารลักซอร์ มหาวิหารคานัก แะวิหารของพระนางแฮตเซปชุต เป็นต้น
ปักษาวายุภักษ์
นั้นวรรณคดีเรื่องรามเกียรติ์ได้อธิบายถึง อสูรวายุภักษ์ รูปร่างเป็นนกอินทรี ตัวและหน้าเป็นยักษ์ มีปีก มีหาง มีเท้าเหมือนครุฑ แต่หางมีแววเหมือนนกยูง
บางตำนานก็ว่า ปักษาวายุภักษ์หรือ นกการเวกนี้ เป็นสัตว์หิมพานต์ บินสูงเหนือเมฆ จึงไม่ใคร่มีใครเห็นตัว กินลมเป็นอาหาร มีเสียงหวานไพเราะมาก ใครได้ยินเสียงร้องจะหยุดชะงักด้วยความจับใจในเสียงร ้องนั้น นกการเวกเป็นนกที่มีขนงาม ขนนกการเวกเป็นของวิเศษ ผู้ที่ต้องการขนนกการเวกจะต้องทำร้านไว้บนยอดไม้ เอาขันใส่น้ำไปวางไว้ นกการเวกจะมาอาบน้ำในขันแล้วสลัดขนไว้ให้ ขนนั้นเก็บไว้ก็จะกลายเป็นทอง
ตามประวัติในเรื่องรามเกียรติ์ว่า วายุภักษ์มีพ่อเป็นอสูรผู้ครองกรุงวิเชียร ซึ่งอยู่ที่เชิงเขาจักรวาลเป็นยักษ์ที่มีฤทธิ์มาก จึงมักจะเที่ยวข่มเหงรังแกเทวดาและฤาษีชีไพรอยู่เสมอ เมื่อพระรามพระลักษมณ์ออกเดินดงครั้งที่ ๒ อสูรวายุภักษ์บินผ่านมาพบเข้าจึงโฉบลงมาจับพระราม พระลักษณ์จะนำไปกินเป็นอาหาร
หนุมาน สุครีพ และไพร่พลลิงก็รีบตามไปช่วย และได้เข้าต่อตีกับอสูรวายุภักษ์ ในที่สุดก็ช่วยพระราม พระลักษมณ์ไว้ได้ และองคตกับนิลพัทก็ได้ฆ่าอสูรวายุภักษ์ตาย รูปนกวายุภักษ์ เดิมเป็นตราตำแหน่งพระยาราชภักดี ผู้มีหน้าที่เป็นหัวหน้าทำการคลังมาก่อน คณะเสนาบดีในสมัยรัชกาลที่ ๕ ได้กำหนดให้นำตรานกวายุภักษ์มาใช้เป็นตรากระทรวงพระค ลัง และใช้เป็นตรากระทรวงการคลังติดต่อกันเรื่อยมา โดย สมเด็จกรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์ ได้ทรงใช้รูปนกการเวกเป็นแบบการเขียนตราวายุภักษ์
นอกจากนี้ในพระบาลีระบุว่าเสียงของพระพุทธเจ้านั้นเห มือนเสียงพรหม แจ่มใสชัดเจน อ่อนหวาน สำเนียงเสนาะ ไม่แตก ลึกซึ้ง มีกังวาลไพเราะและเหมือนเสียงนกการเวก ส่วนอาหารของนกการเวกนั้น มีกล่าวไว้ในคัมภีร์ปัญจสุทนีว่า นกการเวก กินน้ำมะม่วงสุกเป็นอาหาร แต่โดยที่นกชนิดนี้หายากหลงเข้าใจกันแต่ว่าอยู่บนท้อ งฟ้ากินลมเป็นอาหารจึงตั้งชื่อว่า วายุภักษ์ ก็มีเช่นกัน ตามวรรณคดีไตรภูมิพระร่วงนั้น กล่าวว่าขนนกการเวกนั้นเป็นที่ต้องการเพราะกลายเป็นท องคำได้
เนสซี
เนสซี (Nessie) คือสิ่งมีชีวิตลึกลับชนิดหนึ่งที่เชื่อว่าอาศัยอยู่ใ นทะเลสาบบล๊อคเนสส์ แคว้นสกอต์แลนด์ชื่อว่ามีรูปร่างคล้ายพลิสซิโอซอรัส( Plesiosaur) หรือ อีลาสโมซอรัส (Elasmosaurus) สัตว์เลื้อยคลานที่อาศัยในทะเลยุคเดียวกับไดโนเสาร์ มีผู้อ้างว่าเคยพบเห็นถึงปัจจุบันกว่า 4,000 ครั้ง และมีรูปถ่ายทั้งภาพนิ่งและภาพยนต์มากมาย โดยเอกสารแรกสุดที่กล่าวถึงเนสซี คือ บันทึกของบาทหลวงเซนต์โคลัมบา เมื่อราว 1,400 ปี ที่แล้ว กล่าวถึงมังกรที่อาศัยอยู่ในทะเลสาบแห่งนี้ และท่านเองก็เคยทำพิธีขับไล่มังกรตัวนี้ด้วย
การพบเห็นเนสซี
แรกสุด ในบันทึกของ Saint Columba ใน คศ 565 ได้กล่าวถึงการช่วยชีวิตของคนที่ว่ายน้ำอยู่จากสัตว์ ประหลาดในทะเลสาป จากนั้น ได้มีเรื่องราวมากมายของสัตว์ที่ลึกลับได้ปรากฏตัวออ กมาเป็นระยะๆ ทว่ามีเพียงเล็กน้อยที่เป็นเรื่องจริงและได้ถูกบันทึ กไว้ จนกระทั่งศตวรรษที่ 20
โนม
เป็นภูต ขนาดเล็ก มีชื่อหลายต่อหลายชื่อที่แตกต่างกันออกไป มักปรากฎในนิทาน รูปร่างคล้ายคนแคระ โนมมีหน้าที่ดูแลทรัพย์สินในดิน เป็นผู้ที่เรียนรู้จากอดีต และยังสามารถเรียนรู้ จากอนาคตได้อีกต่างหาก
ลักษณะ พิเศษสุดๆ ก็คือ โนมเป็นมีความรู้แตกฉานในทุกแง่มุมของจักรวาล และโนมจะเป็นผู้ที่มีอารมณ์ดี อยู่ตลอดเวลาโนม เป็นพวกที่มีความเมตตาและชอบช่วยเหลือ ด้วยความที่เป็นผู้รู้ผู้ฉลาด จึงทำให้โนมสามารถติดต่อ หรือทำสิ่งต่างๆได้ดี นอกจากนี้โนมยังเป็นผู้ริเริ่มงานฝีมืออีกด้วย
โนม เป็นภูตขนาดเล็ก มีชื่อหลายต่อหลายชื่อที่แตกต่างกันออกไป มักปรากฎในนิทาน รูปร่างคล้ายคนแคระ โนม มักชอบดูแลสมบัติล้ำค่าเสมอ ทั้งนี้ พวกโนมยังอาศัยอยู่ในถ่ำคอยเก็บรักษาสมบัติล้ำค่า พวกนี้สามารถย้ายสิ่งของที่อยู่ใต้ดินง่ายเหมือนย้าย ในอากาศ
โนมปราก ฎในหนังสือ แฮร์รี่ พอตเตอร์ กล่าวว่า โนมนั้นเป็นสิ่งมีชีวิตตัวจุ้น มีมากหลังบ้านรอน วีสลีย์ เพื่อรักของ แฮร์รี่ พอตเตอร์ นอกจากนี้ โนม ยังปรากฎในวีดีโอเกมส์ แฮร์รี่ พอตเตอร์ อีกด้วยครับ ซึ่งมันมักแย่งของจากเราเสมอ ออกจะดูขี้เล่น แต่ก็น่ารำคาญในเวลาเดียวกัน
พวกโน มชอบเข้ามาในเขตบ้านของพวกวีสลีย์ ทำให้แฮร์รี่และพี่น้องตระ:Xลวีสลีย์ต้องช่วยกันขับไ ล่พวกโนมออกไป โดยการจับมันเหวี่ยงให้เป็นวงกลมให้เวียนหัว แล้วโยนข้ามกำแพงสวนออกไป หรืออาจใช้ตัวจาร์วี่จัดการ แต่พ่อมดหลายคนในยุคนี้เห็นว่าเป็นวิธีการกำจัดโนมที ่ป่าเถื่อนเกินไป
คำเตือน - หากเจอโนมให้อยู่ห่างๆ เพราะฟันโนมค่อนข้างแหลมคม สามารถทำอันตรายกับเราได้
โทรลล์
โทรลล์ในที่นี้ก็คือ โทรลล์ที่อยู่ในนิทานพื้นบ้านแถบสแกนดิเนเวียหรือตำน านนอร์ส ไม่ใช่ศัพท์แสลงที่เราใช้กับ กับคนที่ก่อความวุ่นวายบนกระดานสาธารณะต่างๆ ซึ่งเป็นอีกปัญหาร้ายแรงของอินเทอร์เน็ตในปัจจุบัน นะคะ
โทรลล์มีถิ่นกำเนิดในสแกนดิเนเวีย แต่ทุกวันนี้อาจพบได้ในอังกฤษ ไอร์แลนด์ และ บริเวณอื่นๆในยุ โรปตอนเหนือ
โทรลล์ มีรูปร่างลักษณะต่างกันไปในแต่ละความ เชื่อของท้องถิ่น เช่น เป็นยักษ์ร้ายอาศัยอยู่ในทะเล เป็นยักษ์หรือคนแคระอาศัยใต้ดินหรือโพรงไม้ เป็นช่างผู้วชาญของนอร์ส (norse) มีรูปร่างเป็นยักษ์เป็นต้น
แต่เดิมมาโทรลล์ในตำนานทั่วไปจะมีรูปร่างเป็นยักษ์ ภายหลังกลายเป็นคนแคระไป .....
โทรลล์โดดเด่นในเรื่องพละกำลังที่มากพอๆกับความโง่เข ลาของมัน ส่วนใหญ่ มีนิสัยโหดร้าย กักขฬะ และไม่สามารถคาดเดาพฤติกรรมได้ บางตำนานก็กล่าวว่าพวกโทรลล์ใจดีก็มี
โทรลล์มีอยู่สามชนิด คือ
1.โทรลล์ภูเขา พันธุ์ที่ตัวใหญ่ที่สุดและดุร้ายที่สุด หัวล้านผิวสีเทาซีด
2.โทรลล์ป่า ผิวสีเขียวซีด และบางสายพันธุ์ก็มีผมสีเขียวหรือสีน้ำตาลที่บางและย ุ่งเหยิง
3.โทรลล์แม่น้ำ น้ำมีเขาสั้นๆและอาจมีขนดก ผิวสีม่วง มักจะซ่อนตัวอยู่ใต้สะพาน
ตามตำนานกล่าวว่า พวกโทรลล์จะอยู่ใต้ดิน โทรลล์จะออกมานอกปราสาทในตอนกลางคืนเท่านั้น เนื่องจากมันจะกลายเป็นหินหากถูกแสงอาทิตย์เข้า (แต่ใน Lord of the ring กับเดินกลางแสงได้ซะอย่างนั้น)
เมื่อชาวสแกนดิเน เวียอพยพมาสู่เกาะอังกฤษ โทรลล์ก็ตามมาด้วย และมักจะสร้างบ้านอยู่ใต้สะพาน ซึ่งอาจเป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้มันมีกลิ่นเหมือนน้ำจ ากท่อโสโครก ทางแถบเหนือของเกาะอังกฤษมีก้อนหินขนาดใหญ่ ซึ่งชาวบ้านเชื่อกันว่าเป็นพวกโทรลล์ที่โดนแสดงอาทิต ์เข้าจนกลายร่างเป็นหิน
ยูนิคอร์น
ยูนิคอร์น (Unicorn) เป็นสัตว์ในตำนาน เชื่อว่าพบได้ตามป่าทางตอนเหนือของยุโรป ตัวโตเต็มที่มีลักษณะเป็นม้าสีขาวบริสุทธิ์ สง่างาม มีเขาหนึ่งเขาที่กลางหน้าผาก (โดยมากเขาจะเป็นเกลียวด้วย) ลูกยูนิคอร์นแรกเกิดมีขนสีทอง และจะเปลี่ยนเป็นสีเงินก่อนที่จะโตเต็มวัย เขา เลือด และขนของยูนิคอร์นมีคุณสมบัติทางเวทมนตร์สูง
โดยทั่วไปยูนิคอร์นจะหลีกเลี่ยงการข้องแวะกับมนุษย์ และจะยอมให้:Xดเข้าใกล้มากกว่าพ่อมด นอกจากนั้น ยูนิคอร์นยังวิ่งได้เร็วมาก จึงยากที่จะจับตัวได้ ในโลกตะวันตก ยูนิคอร์นถือเป็นสัตว์ที่มีความดุร้ายและรักความสันโ ดษ เรื่องเล่าของยุโรประบุว่าการจับยูนิคอร์นนั้นต้องใช ้สาวพรหมจรรย์เป็นผู้จับยูนิคอร์น ซึ่งยูนิคอร์นจะลืมสัญชาตญาณป่าเถื่อนและเชื่องราวกั บเป็นม้าธรรมดา
การกล่าวถึงยูนิคอร์นในโลกตะวันตก มีขึ้นครั้งแรกในหนังสือของอินเดีย ซึ่งเขียนโดยนักประวัติศาสตร์ชาวกรีก เมื่อประมาณ พ.ศ. 14 บรรยายไว้ตอนหนึ่งว่า "ในประเทศอินเดีย มีลาป่าชนิดหนึ่ง มีขนาดใหญ่เท่า ๆ กับม้า ลำตัวของพวกมันมีสีขาว ศีรษะมีสีแดงเข้ม และมีดวงตาสีน้ำเงิน พวกมันมีเขาอยู่บนหน้าผากเขาหนึ่ง ซึ่งมีความยาวประมาณครึ่งเมตร" กล่าวกันว่า ยูนิคอร์นเป็นสัตว์ผสมระหว่างแรด ละมั่งหิมาลัย และลาป่า เขาของมันมีความแหลมคมมาก โดยมีพื้นสีขาวตรงกลางสีดำ และตรงยอดเป็นสีแดงเลือดหมู
บาโฟเมต(Baphomet)
....กาลครั้ง1 ยังไม่นานมาก มีหญิงคน 1 อายุประมาณ32ปี ชื่อว่า " บาร่า " เนื่องจากเธอมีนิสัยเป็นคนใจดำไม่ชอบช่วยเหลือใคร จึงไม่มีคนในหมู่บ้านคบค้าสมาคมชมดาวด้วย แต่แล้วเทพเจ้าแห่ง Loki ก็เสด็จมาเยือนหมู่บ้านแห่งนั้น จึงมีประชาชนขอร้องให้กำจัด บาร่าออกไปจากหมู่บ้านแห่งนี้ เออขอประทานโทษครับที่ลืมบอกชื่อหมู่บ้านไปหมุ่บ้านนี้มีชื่อว่า" เมืองซู " ซึ่งจะมีปราสาทหลังใหญ่เอาไว้สำหรับสักการะบูชาเทพเจ้า Loki
....ย้อนกลับมาที่ บาร่านะครับ เมื่อเทพเจ้า Loki เสด็จลงมา จึงมีคนขอร้องให้กำจัดบาร่าไปที เทพเจ้าLoki เห็นว่าบาร่าเป็นคนไม่ดีจึงสาปให้บาร่ากลายเป็นกวางม ูส แต่คำสาปเกิดผิดพลาดทำให้บาร่ากลายเป็นปีศาจอันทรงพล ัง มีเคียวอันใหญ่เป็นอาวุธ มีนามว่า" บาโฟ " แต่เหตูการณ์ก็ไม่แย่ลงเพราะเทพเจ้า Loki สามารถปิดผนึกบาโฟ ไว้ในปราสาทที่เป็นสิงสถิตย์ของเทพเจ้า Loki บ้านเมืองจึงสงบสุข แต่เหตุการณ์ก็ผวนคืน เมื่อลูกๆของบาร่าหรือบาโฟ นั้นโตขึ้นจึงแก้แค้นให้แม่ โดยการเข่นฆ่าคนในหมู่บ้าน เทพเจ้า Loki จึงต้องออกมาปราบ โดยสาปให้เป็นกวางมูสตัวเล็กแต่ด้วยอำนาจด้านมืดทำให ้กลายเป็นปีศาจรูปร่าง แบบเดียวกับบาโฟ
....บาโฟ มีเคียวอันเล็กเป็นอาวุธ แต่ในเมื่อไม่มีชื่อชาวบ้านจึงขนานนามมันว่า " บาโฟ จูเนียร์ " แล้วเทพเจ้า Loki จึงปิดผนึกพวกมันโดยนำไปไว้ที่เดียวกับบาโฟ บ้านเมืองจึงสงบสุข
เวลาผ่านไป800ปี อำนาจของบาโฟก็สามารถทำลายพลังของเทพเจ้า Loki และได้สร้างกองทัพปีศาจ มาต่อกรกับเทพเจ้า Loki และในที่สุดบาโฟก็สามราถปราบเทพเจ้า Loki ได้สำเร็จและยึดครองเมืองซู เป็นอาณาจักรแห่งปีศาจ จากนั้นก็กลายเป็นเมืองร้าง
แฟรรี่(Fairy)
....แฟรี่ มีรูปร่างคล้ายคนตัวเล็กๆ หูแหลม และมีปีกเหมือนผีเสื้อ คำว่า Faery(หรอบางทีเค้าก็ใช้ Fairy)มาจาก Fer-Sidhe(อ่านว่า ฟาร์ ชีห์) อันแปลว่า ชายแห่งเนินเขา หรือเป็นคำเรียกที่หมายถึง เทพ ของชาวเคลติค ซึ่งเทพเจ้าของชาวเคลติคเรียกว่า Aes Sidhe หมายถึง คนแห่งเนินเขา(ส่วนเทพีเรียกว่า Bean Sidhe หมายถึง หญิงแห่งเนินเขา เพราะเทพของเคลติคนั้น เป็นผู้ปกครองเนินเขาต่างๆ ที่เรียกว่า Sidhe) ซึ่งหลังจากศาสนาคริสต์เข้ามามีบทบาท เหล่าเทพเจ้าก็ถูกลืม และคำว่า ฟาร์ ชีห์ นี้ก็ได้กลายมาเป็นคำว่า Fairy
....แต่ความเชื่อเกี่ยวกับภูตน้อยแฟรี่นั้นมีมานานแล ้ว ก่อนคริสตศาสนาจะเข้ามา นั่นคือ พิกซี่(Pixie) แต่เท่าที่รู้มา แฟรี่กับพิกซี่รูปร่างเหมือนกัน แต่พิกซี่จะป่าเถื่อนกว่าหรือไม่นั้น มิอาจบอกได้ ในเมื่อคำว่าแฟรี่นี้มีหลังจากคริสตศาสนา แต่ตัวแฟรี่เองกับมีมาก่อน ก็เข้าใจว่าทั้งสองอาจจะเป็นพวกเดียวกัน(แต่แฟรี่ไม่ ใช่นางฟ้า ก็เพราะการเห็นแฟรี่เป็นเป็นนางฟ้านี่แหละ ทำให้ยศของพิกซี่ต้องต้อยต่ำลง) แฟรี่เป็นดวงวิญญาณที่กำเนิดแต่ธรรมชาติครับพวกเค้าม ีอยู่ทั่วโลก(จริงๆนะ) และอยู่มาก่อนเรานานแล้ว
บางครั้ง แฟรี่ก็มาอาศัยอยู่ในบ้านคนในชนบทของยุโรป แฟรี่มักมีนิสัยที่ออกจะซุกซน แต่บางตำนานกับดูโหดเ***้ยม โดยเฉพาะตำนานบางเรื่องที่ถ่ายทอดจากความเชื่อแบบคริ สต์(ไม่ได้จะอะไรนะครับ พูดตามความเป็นจริง) เพราะแฟรี่มักเกี่ยวข้องกับเรื่องของมายิก หรือเวทมนตร์อยู่เอามากๆ และยังมีความเกี่ยวข้องกับเรื่องของ:Xด(อันนี้โดนป ระจำว่าชั่วร้ายทั้งที่ ไม่ค่อยจริง เอ๋ เข้าข้างใครหรือเปล่า?) โดยภูตพวกนี้เป็นตัวแทนของธรรมชาติ และไม่เคยที่จะเกี่ยวข้องศาสนาใดๆ จึงถูกตราหน้าว่าเป็นความป่าเถื่อนในธรรมชาติและนอกร ีต(น่าสงสารจริง แฟรี่ :Xด แมว).....
....เวทมนตร์ของแฟรี่นั้น ได้แก่ มายิกด้านธรรมชาติ(มายิกเป็นพลังทางธรรมชาติ) และสามารถสาปหรืออวยพรได้ผลดีอีกด้วย แฟรี่มักจะอวยพรให้กับเด็กเกิดใหม่ หรือผู้ที่ให้เกียรติแฟรี่ก็จะได้รับพรเช่นเดียวกัน แต่ถ้าดูถูกล่ะก็โดนสาปให้ได้โชคร้ายเหมือนกัน หัวหน้าของพวกแฟรี่คือ ราชาหรือราชินีแฟรี่ ซึ่งมีรูปร่างงดงาม และมีอำนาจมาก ราชินีของพวกแฟรี่จะสวมใส่ชุดสีขาว พวกเขาจะรักในความสนุกสนานรื่นเริง และดูเป็นมิตรอย่างมาก(ถึงแม้จะไม่ค่อยยุ่งกับพวกมนุ ษย์)
....แฟรี่มีแพร่หลายในหลายๆตำนาน เช่นเคลติค(ตัวเริ่ม) กรีกก็มีบ้าง แต่ไม่ได้เป็นแบบดั่งเดิม กล่าวคือ มักนำไปเกี่ยวกับภูตอื่นๆเช่น ฟอน หรือเทพแพน ครึ่งคน ครึ่งแพะ ซึ่งถูกตราหน้าว่าเป็นเกี่ยวข้องกับปีศาจ และกลายเป็นสัญลักษณ์ของซาตานด้วย(แพะกับหัว โดยจริงๆคือ มังกร) และที่ควรรู้คือ แฟรี่มีเวทมนตร์กำบังตนจากสายตาของมนุษย์ แต่ไม่ได้เป็นการล่องหนด้วยการเบียงเบนแสงนะครับ(พรี เดเตอร์ไง) ที่จริงเป็นเพราะมนุษย์ส่วนมากไม่มีความเชื่อในเรื่อ งแฟร์รี่ ก็จะไม่ได้เห็นกัน แม้ะเชื่อก็ใช่ว่าจะได้เห็นกันง่ายๆนะ
....วิธีการมองเห็นแฟรี่ก็คือ นำหินที่มีทะลุเป็นรูตรงกลางสามารถมองรอดผ่านได้ จากกลางลำธาร
อ๊อค (Ogre)
อ๊อค คือ ยักษ์ที่กินมนุษย์เป็นอาหาร พวกอ๊อคมักพบอยู่ในเทพนิยายปกรนัมและความเชื่อของชาว บ้าน ซึ่งพวกอ๊อคได้ปรากฏอยู่ในวรรณกรรมคลาสสิกมากมาย ซึ่งบางครั้งคำว่าอ๊อคนี้ก็นำไปเปรียบเทียบกับคนที่ม ีนิสัยโลภ หาผลประโยชนเข้าตัวเอง ตะกละตะกลาม หรือมีนิสัยชอบทารุณกรรม โหดร้าย
บาง ตำนานเชื่อว่า Ogre มาจากคำว่า Hongrois ที่แปลว่าชาวฮังการี นอกจากนั้นอ๊อคยังเป็นแรงบันดาลใจให้กับนักกวีชาวอิต าลี ผู้ใช้คำว่า "Uerco" กับพวก เนโปรเลียน
ในนิยายของ J.R.R. Tolkien เรื่อง Middle - earth ได้ใช้คำว่า Orc แทนที่จะใช้ Orge
ลักษณะและนิสัยของอ๊อค
พวกอ๊อคนั้น เป็นเผ่าพันธุ์ที่มีรูปร่างร่างกายขนาดใหญ่ มีหน้าตาน่าเกลียด พวกนี้มักถูกพรรณนาในนิยายว่ามันมีหัวที่ใหญ่โต ผมและเครารกรุงรัง มีนิสัยตะกละ โลภมาก และมักมีความเชื่อที่น่าเบื่อว่ามันจะไม่มาในตอนกลาง คืน
อ๊อค เผ่าพันธุ์ที่เป็นตัวแทนของด้านพละกำลัง ความแข็งแกร่ง ความป่าเถื่อน ปรากฏรูปกายสีเขียวออกมาในรูปแบบของยักษ์ ซึ่งเรียกได้ทั้ง ไจแอนท์ คาริก หรือ แม้แต่ยักษาในประเทศแถบเอเชีย เป็นเผ่าพันธ์ที่มีในตำนานของทุกชนชาติ เป็นต้นกำเนิดของคนตัวใหญ่ และเป็นต้นกำเนิดของการสู้รบของสงครามไซเฟอร์
อ๊อคมีรูปกายสีเขียว กล้ามเนื้อใหญ่ บางตำนานก็ว่าสีแดง บางตำนานก็ว่าสีเทาดำมีเกล็ดด้วย แต่นั่นก็คงรูปลักษณ์ในแบบเดียวกันเสมอ คือมีเขี้ยวงอกจากฟันแถบล่างขึ้นมาใหญ่ยาว แลดูเหมือนงาช้าง
แต่ที่น่าสำคัญที่สุด น่าจะเป็นเรื่องของความบ้าบิ่น และ ไม่มีสมองของ ชนเผ่านี้ พูดง่ายๆ ใช้แต่กำลัง บางชนชาติมักพูดว่ายักษ์โง่ แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่ อ๊อคเองก็มีหลายวรรณะโดยแบ่งตามสีผิว โดยเริ่มจากสีเขียว เป็นพวกอ๊อคธรรมดา สีแดงเป็นพวกอ๊อคระดับหัวหน้า สีเทาดำมีเกล็ดด้วย เป็นพวกถูกขับไล่ออกจากหมู่อ๊อคด้วยกัน
ปีศาจแฝงฝัน Succubus
หัวเสารูปซัคคิวบัสปีศาจแฝงฝัน หรือ ซัคคิวบัส (Succubus) ตามความเชื่อแล้ว ลักษณะของซัคคิวบัส จะเป็นปีศาจที่อยู่ในรูปของผู้หญิงที่มีเสน่ห์เย้ายว น ที่แฝงด้วยอาคมจนยากที่ชายใดจะปฏิเสธได้ วชาญด้านการหลอกล่อผู้ชาย ร่างจริงจะมีปีก ตาคล้ายงู แต่สามารถแปลงกายให้คล้ายมนุษย์ได้ จะล่าเหยื่อในฝัน โดยจะหลอกล่อเหยื่อ แล้วมอบความฝันสุดปรารถนาให้กับชายที่โดนสิง แลกกับไอชีวิตของเหยื่อ เหยื่อจะสูญเสียพลังงานอย่างมากบางทีอาจถึงชีวิต ปีศาจประเภทนี้ในขณะที่ยังไม่โตเต็มที่ จะเป็นได้ทั้งชายและหญิง เมื่อโตเต็มที่จึงจะเลือกเพศ โดยปีศาจประเภทนี้ที่เป็นชาย จะมีชื่อเรียกอีกอย่างว่า อินคิวบัส (incubus) ซึ่งต่างก็มีพฤติกรรมการล่าคล้ายกัน หากแต่จะเลือกเหยื่อที่เป็นเพศตรงข้ามกับตนเอง พฤติกรรมของซัคคิวบัสนั้นเชื่อได้ว่ามีเค้าโครงมาจาก ลิลิมซึ่งเป็นลูกสาวของลิลิธในตำนานของชาวยิว
เป้าหมายที่เป็นเหยื่อของซัคคิวบัส มักจะอยู่ที่บาทหลวงหนุ่มๆ เพื่อเป็นการขโมยพลังที่จะใช้ต่อสู้กับซาตานไป เช่นเดียวกับอินคิวบัสที่ส่วนใหญ่จะมีเป้าหมายเป็นแม ่ชีสาวๆ ซึ่งสิ่งที่ซัคคิวบัสขโมยไปจากผู้ชายคือน้ำอสุจิ เพื่อนำไปใช้ในการสร้างภูตผีใหม่ๆ ขึ้นมา โดยเชื่อกันว่าการที่ผู้ชายฝันเปียกเพราะการทำร้ายจา กซัคคิวบัสนั่นเอง
ยาฉะ (Yasha) เป็นปีศาจที่มีพฤติกรรมคล้ายกับซัคคิวบัสมาก แต่เป็นผู้หญิงและเป็นผีญี่ปุ่น ลักษณะเป็นหญิงสาวที่งดงามเช่นเดียวกับซัคคิวบัส และใช้มนต์มายาได้เหมือนกับซัคคิวบัส ยาฉะจะดูดไอชีวิตจากเหยื่อเพื่อยังชีพเหมือนกัน มนต์มายาของยาฉะสามารถทำให้เหยื่อเป็นบ้าได้ สิ่งที่แตกต่างกันระหว่างยาฉะกับซัคคิวบัส คือ ยาฉะไม่สามารถล่าเหยื่อในฝันได้เหมือนซัคคิวบัส
แมงสี่หูห้าตา
แมงสี่หูห้าตา เป็นชื่อสัตว์ประหลาดตัวหนึ่งในตำนานว่าด้วยวัดพระธา ตุดอยเขาควายแก้ว อำเภอเมืองเชียงราย จังหวัดเชียงราย มีลักษณะเหมือนหมีสีดำตัวอ้วน มีหูสองคู่และตาห้าดวง รับประทานถ่านไฟร้อนเป็นอาหาร และถ่ายมูลเป็นทองคำ
ตำนานของแมงสี่หูห้าตานั้นเกี่ยวข้องกับการสร้างวัดพ ระธาตุดอยเขาควายแก้วของจังหวัดเชียงราย และเชื่อกันว่าเป็นสาเหตุที่ทำให้ผู้ชายหลงรักอนุภรร ยามากกว่าเอกภรรยาด้วย
ความหมายของแมงสี่หูห้าตา
ตามตำนานแมงสี่หูห้าตาฉบับครูบาเจ้าชัยยะวงศาพัฒนาอธ ิบายว่า จำนวนสี่หูและห้าตานั้นแสดงถึงหลักธรรมทางพุทธศาสนาค ือ พรหมวิหาร 4 และศีล 5 ตามลำดับ เป็นการให้คติแก่พุทธศาสนิกให้พึงรักษาและปฏิบัติหลั กธรรมดังกล่าว
ลักษณะของแมงสี่หูห้าตา
ตามตำนานของวัดพระธาตุดอยเขาควายแก้ว จังหวัดเชียงรายเชื่อกันว่า แมงสี่หูห้าตามีลักษณะตัวอ้วนและเตี้ย มีกายภาพอย่างหมี และมีขนยาวสีดำปกคลุมร่างกาย นอกจากนี้ยังมีหูสองคู่และมีตาห้าดวง โดยที่ดวงตาของแมงสี่หูห้าตาเป็นสีเขียวอย่างไรก็ดี มิได้ปรากฏว่ามีอุปนิสัยดุร้ายหรืออย่างอื่นใด มีรูปปั้นของสัตว์นี้ปรากฏที่วัดพระธาตุดอยเขาควายแก ้ว อำเภอเมืองเชียงราย จังหวัดเชียงราย
อีกความเชื่อหนึ่ง เช่น ตามตำนานแมงสี่หูห้าตาที่ครูบาเจ้าชัยยะวงศาพัฒนาแห่ งจังหวัดลำพูนเขียนขึ้น ว่าลักษณะของแมงสี่หูห้าตาไว้อีกแบบหนึ่ง โดยมีลักษณะคล้ายลิง และเรียก "พญาวานรสี่หูห้าตา" กับทั้งยังได้เชื่อมโยงสัตว์นี้เข้ากับหลักธรรมทาพุท ธศาสนาด้วย โดยว่าจำนวนสี่หูและห้าตานั้นที่แสดงถึงหลักธรรมพรหม วิหาร 4 และศีล 5 มีรูปปั้นของพญาวานรนี้ในจังหวัดลำพูน และเป็นความเชื่อที่แพร่หลายในจังหวัดเชียงใหม่ โดยมีรูปวัตถุมงคลที่ผลิตขึ้นโดย พระโต ฐิตวิริโย
ปีศาจจิ้งจอก หรือ คิตสึเนะ (「狐」, Kitsune, 狐?)
ปีศาจจิ้งจอก หรือ คิตสึเนะ (「狐」, Kitsune, 狐?) สามารถพบได้ตามแถบตะวันออกของเอเชีย ตามความเชื่อแล้วปีศาจจิ้งจอก เป็นจิ้งจอกที่มีพลังเวทย์ มีทั้งพวกที่จัดว่าศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นข้ารับใช้ของเ ทพอินาริ ซึ่งเป็นเทพแห่งการเพาะปลูก และพวกที่จัดว่าเป็นผีร้าย ปีศาจจิ้งจอกมีความวชาญในมนต์มายา และวิชาแปลงกาย ซึ่งบ่อยครั้งที่มักจะแปลงกายเป็นมนุษย์ เชื่อกันว่าสุนัขจิ้งจอกที่อายุยืน และมีตบะแก่กล้ามากพอ จะสามารถกลายเป็นปีศาจจิ้งจอกได้ เมื่อปีศาจจิ้งจอกอยู่จนครบ 100 ปี จะมีหางเพิ่มขึ้นมาหนึ่งหาง และมีพลังแข็งแกร่งขึ้น และหากมีหางครบเก้าหางเมื่อไหร่ จะมีพลังมหาศาลและชาญฉลาดอย่างยิ่ง
ปีศาจจิ้งจอกมีสังคมคล้ายคลึงกับมนุษย์ ทั้งยังสวมใส่เสื้อผ้าและยืนสองขา บางครั้งก็เข้ามาปะปนอยู่กับ มนุษย์ธรรมดา ปีศาจจิ้งจอกสามารถแปลงกายได้แนบเนียน จนมนุษย์ธรรมดาจับไม่ได้ ปีศาจจิ้งจอกตนใดถูกมนุษย์จับได้ จะถูกลงโทษอย่างหนักจากสังคมปีศาจจิ้งจอก การที่ปีศาจจิ้งจอกจะสำเร็จ วิชาแปลงกาย สามารทำได้หลายวิธี ซึ่งหนึ่งในนั้นคือ การใช้กะโหลกมนุษย์ช่วยใน การแปลงกาย แต่ปีศาจจิ้งจอกที่ไม่ระมัดระวังอาจจะเหลือหลักฐานบา งอย่าง อย่างเช่น ลืมแปลงกายอวัยวะบางส่วนที่อยู่ใต้เสื้อผ้า
เมื่อปีศาจจิ้งจอกแปลงร่างเป็นมนุษย์ มันก็มีความรู้สึกหรือความต้องการคล้ายมนุษย์เช่นกัน ปีศาจจิ้งจอกชอบกินของอร่อยๆ โปรดปรานเต้าหู้ทอด ชอบการได้สัมผัสกาย รวมไปถึงเรื่องเซ็กส์ เป็นหนึ่งในปีศาจที่มีเรื่องเล่าถึง สายสัมพันธุ์ที่ลึกซึ้งกับมนุษย์ การที่ปีศาจจิ้งจอกต้องแปลงกายมาปะปนกับมนุษย์ ไม่มีเหตุผลที่แน่นอน บางครั้งเชื่อว่า มันมาเพื่อค้นหาความรัก มีเรื่องเล่าว่า มีปีศาจจิ้งจอกที่แปลงกายเป็นสตรีที่งดงาม และแต่งงานอยู่กินกับมนุษย์ ทั้งยังสามารถสืบทายาทได้ด้วย ทายาทปีศาจจิ้งจอกจะมีความแข็งแกร่งผิดมนุษย์ รวมไปถึงมีพลังเวทย์ติดตัว และมีเสน่ห์ที่ประหลาด จนมีคำเล่าลือว่า องเมียวที่มีชื่อเสียงที่ชื่อ อาเบะโนเซย์เมย์ (Abe no Seimei) เป็นทายาทของปีศาจจิ้งจอก
มนต์มายาของปีศาจจิ้งจอกลึกล้ำมาก ถึงแม้ว่ามนุษย์จะรู้ว่าต้องมนต์ของปีศาจจิ้งจอก แต่สัมผัสของมนต์มายาก็เหมือนจริง จนแทบแยกความจริงกับภาพมายาไม่ออก ปีศาจจิ้งจอกที่มีตบะมากจะรู้จิตใจของมนุษย์ ทำให้สามารถสร้างภาพมายาที่มนุษย์คนนั้นต้องการเห็นไ ด้ ทำให้แม้มนุษย์อยากปฏิเสธ ก็ยากที่จะทำได้
นารีผล
นารีผล หรือมักกะลีผล หรือมัคคะลีผล เป็นพืชวิเศษชนิดหนึ่ง เกิดอยู่ในป่าหิมพานต์ ว่ากันว่า นารีผล ขั้วลูกอยู่ด้านบนศีรษะ มีรูปร่างเป็นหญิง ผลสด รูปร่างสะโอดสะอง สมส่วน ผิวพรรณงดงาม ปานเทพธิดา
ข้าพเจ้า เคยได้ยินเรื่องเล่าถึงนารีผล ในใจก็ใคร่อยากชมดูอยู่เหมือนกัน แต่จนใจ เราไม่มีตาทิพย์ ไม่มีฤทธิ์ จึงมิอาจไปชมดูได้... จึงได้แต่ตั้งจิตอธิษฐาน ขอเห็นในนิมิตฝันก็ยังดี... เมื่อจิตเป็นสมาธิดี เกิดนิมิตขึ้น ก็ได้เห็นนารีผลจริงๆ แต่เป็นนารีผล ที่มีใครไม่ทราบเด็ดมาจากต้นแล้ว นั่นคือข้าพเจ้า ไม่ได้เห็นต้นนารีผล เห็นเพียงร่างนารีผล ที่นอนเปลือยเปล่าอยู่พื้นหินแห่งหนึ่ง เท่านั้น... แต่นิมิต ก็คือภาพนิมิต ไม่ใช่ความจริง ไม่เหมือนเห็นด้วยตาจริง เชื่อถือไม่ได้...
เมื่อประมาณหลายหมื่นปีก่อน ครั้งที่พระเวสสันดร พระนางมัทรี พร้อมด้วยบุตร ๒ คนคือ ชาลีกุมาร และ กัณหาชิณากุมารี ถูกเนรเทศจากนคร ได้เดินทางสู่ป่าหิมพานต์ และบำเพ็ญเพียร ปฏิบัติธรรมอยู่ที่นั้น
ที่ป่าหิมพานต์ มีสัตว์ป่ามากมายอันตรายรอบด้าน ทว่า สัตว์ป่าทั้งหลาย เมื่อได้รับเมตตาจิตจากพระเวสสันดร ก็คลายความดุร้ายลง กลายเป็นมิตร ... นอกจากสัตว์ป่าทั้งหลายแล้ว ก็ยังมีดาบส ฤๅษี นักสิทธิ์ วิทยาธร คนธรรพ์ ทั้งหลายอาศัยอยู่ หรือไปมาอยู่เรื่อยๆ พระนางมัทรี ผู้มีรูปร่างโสภา บางครั้งออกหาอาหาร หาผลไม้ตามลำพังคนเดียว หากนักสิทธิ์ วิทยาธร ตลอดถึงฤๅษี มาพบเข้า อาจตบะแตก แล้วล่วงศีลได้...
ท้าวสักกะเทวราช ซึ่งเป็นพระอินทร์ เล็งเห็นเหตุร้ายนี้แล้ว เพื่อเป็นการป้องกัน พระองค์จึงเนรมิต ต้นไม้วิเศษ ไว้รอบทิศ ณ ที่ไกล ก่อนถึงถิ่นแดน อันเป็นที่พำนักของพระเวสสันดรและนางมัทรี รวม ๑๖ ต้น
ต้นไม้วิเศษนี้ ออกผลซึ่งมีรูปร่างเหมือนสตรี ผลโตเต็มที่ จะมีทรวดทรงปานสาวงามแรกรุ่น แต่ผิวพรรณ ทรวดทรงองค์เอว รูปร่างหน้าตา งดงามปานเทพธิดา...
ว่ากันว่า จริงๆ แล้ว ผลหนึ่งผล ก็คือรุกขเทพธิดาหนึ่งนาง หรือ เมื่อต้นนารีผลออกดอก เสมือนเกิดวิมานแห่งรุกขเทพธิดาขึ้นที่นั่น เมื่อติดลูก ก็คือเทพธิดาจุติลงมาเกิดที่นั่น ความสวยงามสมบูรณ์แห่งผลนารีผล แต่ละผล จึงสวยงามต่างกัน ขึ้นอยู่กับบุญของเทพธิดาแต่ละนางด้วย...
ช้างเอราวัณ
ในเรื่องรามายณะ และ ความเชื่อของศาสนาฮินดู กล่าวถึงพระอินทร์มีร่างสีเขียว มีพาหนะเป็นช้าง ๓ เชือก เชือกหนึ่งพระศิวะเป็นผู้ประทานให้ชื่อว่า เอราวัณ เชือกหนึ่งพระพรหมป็นผู้ประทานให้ชื่อว่า คีรีเมขล์ไตรดายุค และอีกเชือกหนึ่งพระวิษณุเป็นผู้ ประทานให้ชื่อว่า เอกทันต์ ช้างเอราวัณเป็นช้างที่มีพละกำลังมากที่สุดในหมู่ ช้างทั้ง ๓ เชือก และเป็นที่โปรดปรานมากที่สุด ของพระอินทร์ เชื่อกันว่าช้างเชือกนี้เป็นเทพบุตรองค์หนึ่ง เมื่อพระอินทร์ต้องการจะเสด็จ ไปไหนเอราวัณเทพบุตร ก็จะแปลงกายเป็นช้างเผือก ขนาดสูงกว่าภูเขาเอเวอร์เรสต์ มี ๓๓ เศียร แต่ละเศียรมีงา ๗ งา งาแต่ละงายาวถึง ๔ ล้านวา
งาแต่ละงามีสระบัว ๗ สระ แต่ละสระมีดอกบัว ๗ ดอก แต่ละดอกมีกลีบ ๗ กลีบ มี ๗ เกสร แต่ละเกสรมีปราสาทอยู่ ๗ หลัง ปราสาทแต่ละหลังมี ๗ ชั้น แต่ละชั้นมี ๗ ห้อง แต่ละห้องมี ๗ บัลลังค์ แต่ละบัลลังค์มีเทพธิดาสถิต ๗ องค์ เทพธิดาแต่ละองค์มีบริวาร องค์ละ ๗ นาง เทพธิดาบริวารแต่ ละนางมีนางทาสีนางละ ๗ ทาสี รวมทั้งนางเทพอัปสรทั้งหมดประ มาณ ๑๙๐,๒๔๘,๔๓๓ นาง เทพธิดา บริวารรวมกันทั้งหมดประมาณ ๑๓,๓๓๑,๖๖๙,๐๓๑ นาง เศียรทั้ง ๓๓ ของช้างเอราวัณมีอุเปนทเทพยดา สถิตเศียรละ ๑ องค์ โดยปกติศิลปินไทยมักจะทำช้าง เอราวัณ เป็นช้าง ๓ เศียร
กินรี
กินรี และ กินร เป็นสัตว์ในป่าหิมพานต์ ร่างกายท่อนบนเป็นมนุษย์ ท่อนล่างเป็นนก มีปีกบินได้ ตามตำนานเล่าว่าอาศัยอยู่ในป่าหิมพานต์ เชิงเขาไกรลาศ นับเป็นสัตว์ที่มีปรากฏในงานศิลปะของไทยมาก ส่วนในวรรณคดี ไทยก็มีการอ้างถึงกินรีด้วยเช่นกัน
เมื่อครั้งท้าวอิลราชประพาสป่าแล้วหลงเข้าไปในเขตหวงห้ามของพระศิวะนั้น ท้าวอิลราช และข้าราชบริพารผู้ติดตาม ล้วนถูกพระศิวะสาปให้ แปลงเพศกลายเป็นหญิงไปทั้งหมด ต่อมานางอิลา (ชื่อของท้าวอิลราชขณะมีเพศเป็นหญิง) และบริวารได้มาเล่นน้ำที่สระ ใกล้ ๆ กับอาศรมของพระพุธ พระพุธเห็นนางอิลาเข้าก็นึกชอบ จึงรับนางไว้เป็นชายา แล้วเสกให้บริวารของนางกลายเป็นกินรี ท่องเที่ยวหาผลไม้กินอยู่ในป่าหิมพานต์พระพุธก็ ตรัสแก่นางกินรีเหล่านั้นว่า . . . เจ้าทั้งหลายจงเป็นกินนรี (กินรี) และอาศัยอยู่ในเขานี้เถิด :Xจะหามูลผลาหารให้กินมิให้อดอยาก และ:Xจะหากิมบุรุษให้เป็นสามีเจ้าทั้งหลาย แล้ว
เอลฟ์
เอลฟ์ (อังกฤษ: elf) คือสิ่งมีชีวิตอมนุษย์ในตำนานนอร์สและตำนานปรัมปราใน กลุ่มประเทศเจอร์เมนิก (สแกนดิเนเวียและเยอรมัน) เมื่อแรกเริ่ม แนวคิดเกี่ยวกับพวกเอลฟ์คือ ชนเผ่าที่เกี่ยวข้องกับธรรมชาติและเทพแห่งความอุดมสม บูรณ์ ภาพวาดของชนเหล่านี้มักเป็นมนุษย์ทั้งชายและหญิงที่แ ลดูอ่อนเยาว์และงดงาม อาศัยอยู่ในป่า ในถ้ำ ใต้พื้นดิน หรือตามบ่อน้ำและตาน้ำพุ มักเชื่อกันว่าพวกเขามีชีวิตยืนยาวมากหรืออาจเป็นอมต ะ รวมทั้งมีพลังเวทมนตร์วิเศษ แต่หลังจาก ลอร์ดออฟเดอะริงส์ ผลงานอันโด่งดังของ เจ. อาร์. อาร์. โทลคีน ปรากฏออกมา ภาพของเอลฟ์ก็กลายเป็นผองชนผู้เป็นอมตะและเฉลียวฉลาด ทั้งที่คำว่า เอลฟ์ ในวรรณกรรมของโทลคีนมีความหมายแตกต่างไปคนละทางกับตำ นานโบราณโดยสิ้นเชิง นอกจากนี้ เอลฟ์ยังมีบทบาทสำคัญอยู่ในวรรณกรรมแฟนตาซีชื่อดังสม ััยใหม่อย่าง แฮร์รี่ พอตเตอร์ด้วย ซึ่งเอลฟ์ในเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์จะแตกต่างออกไปจากเอลฟ์ในลอร์ดออฟเดอะริงส์ และเป็นตัวละครพื้นฐานในเกมแฟนตาซียุคใหม่ด้วย
ใน ลอร์ดออฟเดอะริงส์ ฉบับแปลภาษาไทย ใช้คำว่า "พราย" สำหรับความหมายของ เอลฟ์ ซึ่งทำให้เกิดนิยามใหม่สำหรับความหมายของ "พราย" นอกเหนือจากความหมายแต่เดิมที่หมายถึง ผีจำพวกหนึ่ง
จิ้งจอก 9 หาง
ปีศาจจิ้งจอกเก้าหาง (九尾の妖狐, คีวบิโนะโยโกะ) ปีศาจในตำนานญี่ปุ่น คำว่า คิว (九) หมายถึง เก้า, บิ (尾) หมายถึง หาง และ (โยโกะ) หมายถึง ปีศาจจิ้งจอก โดยสามารถหมายถึงคิทซึเนะ จิ้งจอกในนิทานพื้นบ้านของญี่ปุ่นมีพลังพิเศษต่างๆ
ตามตำนาน ปิศาจจิ้งจอกเก้าหางมีที่มาจากอินเดีย, จีน และญี่ปุ่น ซึ่งนัยว่าเป็นปิศาจตนเดียวกัน คาดว่าน่าจะเป็นเรื่องของการสืบทอดวัฒนธรรมจากอินเดี ยไปยังจีนตามเส้นทางสายไหม และไปยังญี่ปุ่นโดยการเผยแพรทางวัฒนธรรม
จิ้งจอกเก้าหางของญี่ปุ่น
ในตำนานของญี่ปุ่นได้กล่าวถึงจิ้งจอกเก้าหางว่า เป็นปิศาจที่หลบหนีมาแฝงตัวอยู่ในราชสำนักของญี่ปุ่น ในรัชสมัยของจักรพรรดิ์โทบะ หลังจากที่หลบหนีมาจากอินเดีย และจีนมาแล้ว โดยแฝงตัวมาในร่างของหญิงงามนามว่า ทามาโมะ มาเอะ พระสนมของจักรพรรดิ์โทบะ นางทำให้จักรพรรดิ์โทบะลุ่มหลงในความงามของนาง และสุขภาพของจักรพรรดิ์โทบะก็ทรุดโทรมลงทุกวัน จึงได้มีการอัญเชิญนักพรตจากหอองเมียวมาทำพิธีปัดรัง ควาน พบว่าในวังมีปิศาจจิ้งจอกเก้าหางสีทองแฝงตัวอยู่
เมื่อความแตก ทามาโมะ มาเอะ จึงได้คืนร่างเป็นจิ้งจอกสีทองตัวมหึมา มีเก้าหาง เหาะหลบหนีไปบนท้องฟ้า กองทหารของจักรพรรดิ์โทบะได้ไล่ตามไปจนถึงที่ราบสูงน าสุ และต่อสู้กับปิศาจจิ้งจอกเก้าหาง และสามารถสยบจิ้งจอกเก้าหางลงได้ กลายเป็นหินเซ็ทโชเซกิ ซึ่งกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่มีชื่อแห่งหนึ่งของญี ่ปุ่นมาจนปัจจุบันนี้
อนึ่งมักเกิดความสับสนในผู้ที่เริ่มต้นศึกษาซึ่งเอาต ำนานของปีศาจจอกเก้าหางมารวมกับตำนานของเทพเจ้าแห่งจ ิ้งจอก อินาริ (稲荷, Inari หรือ Oinari) ซึ่งแท้จริงเป็นคนละอย่างกัน อินารินั้นเป็น คามิ (神, Kami) หรือเทพเจ้าองค์หนึ่งตามตำนานของศาสนาชินโตซึ่งเป็นศ าสนาดั้งเดิมของญี่ปุ่น
เซอร์เบอรัส
เซอร์เบอรัส หรือ เคอร์เบอรอส (อังกฤษ: Cerberus ; กรีก: Κέρϐερος (Kerberos) แปลว่า ปีศาจในหลุม) เป็นสัตว์ในเทพปกรณัมกรีก มีรูปร่างเป็นสุนัขสีดำใหญ่โตพ่วงพี มี 3 หัว ปลายสุดของหางเป็นงู (บางตำนานว่าเป็นหางมังกร) เซอร์เบอรัสมีหน้าที่เฝ้าทางลงสู่นรกที่หน้าประตูทาง เข้า ตรุทาร์ทะรัส
เซอร์เบอรัสเป็นผู้รับใช้ที่ซื่อสัตย์ของฮาเดส (Hades) มันจะยอมให้วิญญาณของคนทุกคนเข้าประตู แต่จะไม่ยอมให้กลับออกมาเป็นอันขาด เมื่อไปถึงประตูนี้ วิญญาณแต่ละดวงจะถูกพาไปรับคำพิพากษาของ สามเทพสุภาคือ ราดาแมนทีส ,ไมนอส และ ไออาคอส. วิญญาณที่ชั่วร้ายจะถูกพิพากษาให้ต้องทนทุกข์ทรมานอย ู่ในตรุทาร์ทะรัสไปชั่ว กัลป์ ส่วนวิญญาณที่ดีจะได้รับคำพิพากษาให้พาไปอยู่ยัง ทุ่งอีลิเซียน แดนสุขาวดีของกรีก
เซอร์เบอรัสยังเป็นภาระกิจที่ 12 ของเฮอคิวลีสอีกด้วย เรื่องราวก็เนื่องจาก เทพีเฮรากลั่น แกล้งให้เฮอคิวลีสวิกลจริต และทำความผิดหลาย อย่าง เช่น ฆ่าทายาทของตัวเอง, เฮอคิวลีสจึงต้องรับโทษ โดยให้อยู่ใต้อำนาจของกษัตริย์ที่อ่อนแอ เป็นเวลาถึง 12 ปี และต้องทำภาระกิจ 12 ประการให้เสร็จสมบูรณ์ จึงจะพ้นโทษ ภารกิจ 12 ประการนั้น ส่วนใหญ่จะเกี่ยวข้องกับการพิชิตปีศาจ หรือไม่ก็สยบสัตว์อิทธิฤทธิ์ต่าง ๆ การจับเซอร์เบอรัสมาให้กษัตริย์ของเขาก็เป็นหนึ่งในภ าระกิจด้วย และเฮอคิวลีสก็สามารถจับเซอร์เบอรัสได้ด้วยพลังอันมห า ศาลของเขา นอกจากเฮอคิวลีสแล้ว ออร์ฟิอุสเคยใช้เสียงเพลงสะกดเซอร์เบอรัสให้เชื่อง
ขณ ะเข้าไปในยมโลกเพื่อคืนชีพให้คนรัก ในตำนานของโรมัน ไซคีได้ทำให้เซอร์เบอรัสหลับด้วยเค้กน้ำผึ้งใส่ยานอน หลับ
นกอินทรียักษ์ Thunderbird
มาจากตำนานของพวกอินเดียแดงทางฝั่งอเมริกันโน่นแน่ะ มีสิ่งพิเศษนอกจากจะเป็นนกยักษ์คือมีสายฟ้าสะท้อนมาจ ากจงอยปากอันคมกริบ เมื่อไรที่มันตีปีกแล้วละก็ จะทำให้เกิดสายฟ้าซึ่งมีพลังมหาศาลสามารถทำลายทุกสิ่ งรอบตัวลงไปได้ทีเดียว ลักษณะทั่วไปคล้ายนกอินทรีสีน้ำตาล ปลายปีกออกสีเลื่อมทอง อาศัยอยู่บนยอดเทือกเขาสูงเป็นเชิงผา บางครั้งรูปร่างก็คล้ายเหยี่ยวสีน้ำตาล
ทานูกิ
ทานูกิ (Tanuki) ชื่อในภาษาญี่ปุ่น (狸) เรียกสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดหนึ่ง มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Nyctereutes procyonoides อยู่ในวงศ์ Canidae มีรูปร่างหน้าตาคล้ายแรคคูนที่ มีขนาดใหญ่ ขนตามลำตัวค่อนข้างยาว มีสีเทาเข้ม ลักษณะเด่นคือ มีสีดำคาดที่หน้าดูคล้ายหน้ากาก มีแถบสีน้ำตาลปนดำพาดจากไหล่ถึงขาหน้า ขนหางค่อนข้างยาวและฟูดูคล้ายหางของกระรอก บริเวณปลายหางมีสีดำ มีความยาวลำตัวและหัว 50 - 60 ซ.ม. ความยาวหาง 18 ซ.ม. น้ำหนัก 7.5 ก.ก. มีการกระจายพันธุ์กว้างขวาง โดยพบตั้งแต่ทวีปยุโรป รัสเซีย ภาคตะวันออกของจีน ญี่ปุ่น และตอนเหนือของเวียดนาม โดยมักอาศัยอยู่ตามป่าที่มีแหล่งน้ำหรือบริเวณหุบเขา มีพฤติกรรมในการรวมฝูงเป็นครอบครัวแบบผัวเดียวเมียเด ียว อาหารหลักได้แก่ ผลไม้ แมลง และสัตว์ฟันแทะขนาดเล็ก นก และไข่นก มักออกหากินในเวลากลางคืน และมีพฤติกรรมที่น่าสนใจคือ ไม่ค่อยกระดิกหางเหมือนสัตว์ชนิดอื่น ๆ
ความเชื่อ
ทานูกิ เป็นสัตว์ที่ชาวญี่ปุ่นเชื่อว่า เป็นปีศาจที่ สามารถแปลงร่างได้ โดยใช้ใบไม้แปะไว้ที่หน้าผาก โดยความเชื่อนี้ปรากฏให้เห็นบ่อย ๆ ตามสื่อต่าง ๆ เช่น การ์ตูน เป็นต้น โดยเชื่อว่าเป็นสัตว์ที่ชอบดื่มเหล้าสาเก แต่จะไม่ซื้อเหล้าสาเกให้เปลืองเงินแต่จะใช้วิธีการแ ปลงร่างหลอกเอาเหล้ามาดื่ม รักสนุก และจะชอบหลอกมนุษย์ด้วยการแปลงลูกอัณฑะให้มีขนาดใหญ่ ด้วย
นกฟีนิกซ์
ฟีนิกซ์ (phoenix) เป็นสิ่งมีชีวิตที่คล้ายนก ปรากฏในตำนานของหลายๆ ชาติ ในลักษณะที่คล้ายกันแต่แตกต่างกันในบางรายละเอียด
ฟีนิกซ์ของอียิปต์โบราณ
ฟีนิกซ์ปรากฏตำนานของพวกอียิปต์โบราณ ในฐานะของสัตว์เทพในตำนานซึ่งคู่ควรแก่การบูชา ยกย่อง เคารพ ฟีนิกซ์เกี่ยวข้องกับเทพแห่งไฟ ดังนั้นจะสังเกตได้ว่า ขนนกของฟีนิกซ์นั้นจะออกเป็นประกายเหลืองทองคล้ายเปล วไฟ บ้างก็ว่าปกคลุมด้วยเปลวไฟทั้งตัวทีเดียว ฟีนิกซ์ที่สิ้นอายุขัย ตัวจะลุกเป็นไฟ
ขนาดของนกฟีนิกซ์นี้จะมีขนาดเท่านกอินทรีตัว โต จงอยปากและส่วนขาเป็นสีทอง ประกายขนสีแดงถึงเหลืองทอง มีเสียงร้องที่ไพเราะดังเสียงดนตรี รูปร่างสวยสง่างาม บางครั้งหยิ่งผยอง บางครั้งเปี่ยมด้วยความเป็นมิตร บางตำนานเล่าว่านกนี้สามารถฟื้นชีวิตให้กับผู้ตายได้ และสามารถฟื้นพลังทั้งหมดให้กลับสู่ปกติได้ เนื่องจากเป็นสัตว์เวทตัวหนึ่งภายใต้เทพแห่งไฟ บางครั้งจะพบว่าสามารถใช้มนตร์ไฟได้ ฟีนิกซ์เป็นสัตว์ที่นิสัยอ่อนโยน เพลงของฟีนิกซ์มีเวทมนตร์สามารถกระตุ้นความกล้าหาญ แห่งจิตใจบริสุทธิ์ และทำให้เกิดความกลัวในจิตใจที่คิดร้าย น้ำตาของนกฟีนิกซ์มีพลังในการรักษาบาดแผลได้
นกฟีนิกซ์นี้เป็นสัญลักษณ์แห่งความเป็นอมตะ มีชีวิตยั่งยืนนิรันดร์ เพราะมันสามารถฟื้นคืนชีพได้ เมื่อร่างกายสิ้นอายุขัย (500 ปีหรือ 1461 ปี) ตัวจะลุกเป็นไฟ จากนั้นฟีนิกซ์ก็จะฟื้นจากกองขี้เถ้ามาเป็นลูกนกใหม่
คล้ายคลึงกับนกสามขา ของเกาหลี
มีการปรากฏเป็นตำนานของนกสามขาใน ซีรีย์ เรื่อง "จูมง มหาบุรุษ:X้บัลลังก์" ของเกาหลี เป็นนกเทพที่เกาหลีมีการเคารพ ในเรื่องมีการใช้นกสามขาเป็นสัญลักษณ์ในทัพของจูมง
ความคล้ายคลึงกับตำนานจีน
จะไปคล้ายกับนกหงส์ของตำนานจีน ที่เชื่อว่าคู่กับมังกร อีกอย่างคือนกหงส์ของจีนมีลักษณะคล้ายนกฟีนิกซ์มากจน คิดว่าน่าจะเป็นตัวเดียวกัน แต่แยกออกไปตามความเชื่อของแต่ละท้องถิ่น
เนโกะมาตะ
เนโกะมาตะ (「猫又」, Nekomata, 猫又?) หรือ แมวผี มีเรื่องเล่ามาว่า เมื่อแมวบางตัวมีอายุมากจะมีตะบะสูงขึ้น แล้วกลายเป็นแมวผี ที่เรียกว่าบากะเนโกะ ซึ่งมีหลายวิธีที่มันจะสามารถกลายเป็นบากะเนโกะได้ และเมื่อหางมันแยกออกเป็น 2 หาง มันถึงจะพัฒนากลายเป็นเนโกะมาตะ ซึ่งเนโกะมาตะสามารถขยายตัวได้ถึง 1 เมตร และส่วนมากจะเดินด้วยขาหลัง 2 ขา และมันเป็นผีที่ไม่ยอมให้ใครมาดูถูก ถ้าใครปฏิบัติกับมันไม่ดี มันจะจดจำอย่างฝังใจ เชื่อกันว่าการเต้นรำของเนโกะมาตะสามาถควบคุมคนตายได ้ และยังเชื่ออีกว่าเนโกะมาตะเป็นสาเหตุของเพลิงไหม้ที ่ผิดปกติ จึงมีความเชื่อบางอย่างที่จะตัดหางแมวออกซะ เพื่อป้องกันไม่ให้มันกลายเป็นเนโกะมาตะ
เรื่องเล่าของเนโกะมาตะ แตกต่างกันไปตามแต่ละพื้นที่ บ้างก็เชื่อว่าเนโกะมาตะจะกิน แม้กระทั่งเจ้านายของตัวเอง และการที่ทิ้งแมวไว้กับศพเป็นเรื่องที่เสี่ยงมาก เพราะมันอาจจะปลุกศพให้คืนชีพ และควบคุมศพได้ แต่ขณะเดียวกันก็มีเรื่องที่เล่าถึงเนโกะมาตะซึ่งหลง รักเจ้านายของตน และแปลงร่างเป็นสาวงามเพื่อใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน
บาซิลิสก์
บาซิลิสก์ (อังกฤษ: Basilisk) เป็นงูใหญ่ที่น่ากลัวและน่าสยดสยองในตำนานกรีกและยุโ รป ซึ่งแค่มองผ่านเหยื่อก็ทำให้เหยื่อตายได้ ในทำนองเดียวกับ เมดูซ่า
ได้มีนักเล่านิทานคนหนึ่งอธิบายว่า บาซิลิสก์เป็น "งูที่มีมงกุฎสีทองเล็กๆ บนหัว ในยุคกลางมีผู้เชื่อว่ามันเป็นเพียงงูที่มีหัวเหมือน ไก่ บางครั้งก็มีหัวเป็นคน บาซิลิสก์เกิดจากไข่ที่ออกมาจากพ่อไก่ระหว่างที่ กลุ่มดาวสุนัขใหญ่ ปรากฏบนท้องฟ้า และได้คางคกเป็น ผู้กกไข่ การมองเห็นบาซิลิกก์นั้นน่ากลัวสยดสยองมาก ถ้าสัตว์ใดก็ตามได้เพียงเห็นมันมองผ่าน แม้แต่ทางกระจกก็อาจตายได้ทันทีเพราะความกลัว วิธีเดียวที่จะฆ่ามันได้ก็คือต้องถือกระจกไว้ข้างหน้ าตัวมันก่อนที่มันจะมอง ผ่านมา เมื่อมันมองมาในกระจกนั้น มันก็จะเห็นเงาตัวมันเองในกระจกและตายในทันที มีผู้เชื่อว่าบาซิลิสก์มีเขาหรือมีพังผืดด้วย"
ในยุโรปสมัยกลาง บาซิลิสก์ถูกใช้เป็นสัญลักษณ์ของความชั่วร้าย โดยคู่กับกริฟฟิน ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความดี บาซิลิสก์เป็นสัญลักษณ์ของเมืองบาเซิล (Basel) ใน ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ บาซิลิสก์ถูกนำไปใช้หลายครั้งตามนิยายแฟนตาซีต่างๆ และเป็นที่รู้จักในวงกว้างจากเรื่อง แฮรี่ พอตเตอร์กับห้องแห่งความลับ
ซึ่งชื่อ บาซิลิสก์ นี้ได้ถูกตั้งเป็นทั้งชื่อเรียกสามัญ และชื่อวิทยาศาสตร์ของกิ้งก่าจำพวกหนึ่งในทวีปอเมริก าใต้ มีหงอนบนหัว และสามารถวิ่งได้เร็วมากจนวิ่งบนน้ำได้ โดยกิ้งก่าจำพวกนี้ มีชื่อสกุลว่า Basiliscusในยุคกลางมีผู้เชื่อว่ามันเป็นเพียงงูที่ม ีหัวเหมือนไก่ บางครั้งก็มีหัวเป็นคน
การ์กอยล์
กา ร์กอยล์ ปัจจุบันอาศัยอยู่ตามโบสถ์ มหาวิหาร อาคารต่างๆของซีกโลกตะวันตก มหาวิหารดังๆที่โลกรู้จักกันก็มี มังกรการ์กอยล์ อาศัยอยู่ เช่น วิหาร นอเตรอดาม แห่ง กรุงปารีส (Notre Dame de Paris) มหาวิหารนอเตรอ-ดาม แห่ง ดิฌง (Notre Dame de Dijon) วิหารแห่งชาติ ณ กรุงวอชิงตัน (Washington National Cathedral) 2 แห่งแรกนี่เรียกยาก นับว่าเจ้ารูปสลัก การ์กอยล์ เนี่ย เป็นประติมากรรมที่สวยงามชิ้นเยี่ยมชิ้นหนึ่งเลยทีเด ียว และก็ไม่ได้มีไว้ประดับประดาอาคารเพื่อความสวยงามเท่ านั้น ยังสามารถใช้ประโยชน์ได้อีกด้วย นั่นคือ เป็นที่ระบายน้ำฝน
ถ้าสังเกตให้ดี จะเห็นว่า รูป สลักหน้าตาประหลาด ๆ เหล่านี้มักมีอากัปกิริยาแตกต่างกันไป แต่จะมีจุดหนึ่งที่เหมือนกัน นั่นคือ มีช่องทางให้ระบายน้ำได้ ไม่ว่าจะเป็นทางปาก จมูก หู หรือส่วนอื่น ๆ ของรูปสลักเหล่านี้ ซึ่งบางครั้งอาจจะมีรูปร่างพิลึกพิลั่นอยู่บ้าง
มีตำนานมากมายกล่าวถึงที่มาของชื่อ การ์กอยล์ หรือ ลา การ์กุยย์ นี้ แต่ตำนานเป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลาย คือ ตำนานอันเก่าแก่ของฝรั่งเศส ที่เล่าขานกันว่า ประมาณ ศตวรรษที่ 7 ณ หมู่บ้านรูออง (Rouen) ทางตอนเหนือของประเทศฝรั่งเศส มี มังกรไฟตัวหนึ่งซึ่งมีนิสัยดุร้ายอาศัยอยู่ในถ้ำใก ล้ริมแม่น้ำแซน (Seine) เจ้ามังกรตัวนี้ยื่นคำขาดให้ผู้คนในหมู่บ้านส่งหญิงพ รหมจรรย์มาสังเวยมันทุกปี มิฉะนั้นมันจะพ่นไฟให้ทั้งหมู่บ้านจมอยู่ ในกองเพลิงภ ายในพริบตา ด้วยความกลัว ชาวบ้านจึงจำต้องส่งหญิงสาวไปให้มันทุกปี หากปีใดไม่สามารถหาสาวบริสุทธ์ได้ก็จำต้องส่งนักโทษไ ปแทน แน่นอนว่าเจ้ามังกรตัวนี้ไม่พอใจอย่างยิ่ง ดังนั้นมันจะมาบินวนรอบ ๆ หมู่บ้านพร้อมกับพ่นไฟและ ส่งเสียงขู่คำรามในลำคอ อันเป็นเหตุให้ชาวบ้านเรียกเจ้ามังกรตัวนี้ว่า ลา การ์กุยย์ ชาวบ้านรูอองต้องหวาดกลัวเจ้ามังกรพ่นไปตัวนี้เป็นเว ลานาน
จนกระทั่งวันหนึ่ง นักบวช แซงต์ รูมานีส์ (Saint Romanis)ได้มาเดินทางเยือนหมู่บ้านแห่งนี้ เมื่อ ได้รับรู้ชะตากรรมของชาวบ้าน ท่านก็เสนอตัวเข้าช่วยเหลือ โดยมีข้อแม้ว่า หากท่านปราบมังกรตัวนี้ได้ ชาวบ้านจะต้องสร้างโบสถ์ให้ท่านหนึ่งหลัง ซึ่งชาวบ้านก็ตกลงรับเงื่อนไขนี้โดยดี ท่านนักบวชได้เดินทางไปยังถ้ำมังกรโดยไม่มีอาวุธใด ๆ นอกจากไม้กางเขนและศรัทธาต่อ พระเจ้าเท่านั้น แต่กระนั้น ท่านก็สามารถสยบเจ้ามังกรร้ายตัวนี้ได้ และนำมันกลับมายังหมู่บ้าน ชาวบ้าน รูอองรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่พวกเขาจะได้อยู่อย่ างสงบสุขเสียที หลังจากต้องหวาดกลัวมังกรร้ายมาตลอดเวลา
ดังนั้นเพื่อให้ แน่ใจว่ามังกรไฟ ลา การ์กุยย์ นี้จะไม่สามารถกลับมาทำร้ายใครได้อีก ชาวบ้านจึงจับมังกรนี้มัดและเผามันทั้งเป็น แต่เนื่องจากเจ้า ลา การ์กุยย์ เป็นมังกรพ่นไฟ เพลิงจึงเผาผลาญทุกส่วนของมัน ยกเว้น หัวและคอ ซึ่งไม่ว่าใช้วิธีใดก็ไม่สามารถทำลายมันได้ ดังนั้น เมื่อชาวบ้านสร้างโบสถ์ให้นักบวช แซงต์ รูมานีส์ ตามสัญญา นักบวชเลยแนะนำให้เอาหัวมังกรไปประดับไว้กับตัวโบสถ์ เพราะเจ้ามังกรตัวนี้มีอำนาจศักด์สิทธิ์ ดังนั้นมันจะสามารถขับไล่มิให้ภูติผีปีศาจหรือสิ่งชั ่วร้ายต่าง ๆ เข้ามาใน ตัวโบสถ์ได้ นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา การนำเอารูปสลักสัตว์หน้าตาประหลาดต่าง ๆ มาประดับโบสถ์วิหารก็กลายเป็นประเพณีที่ปฏิบัติสืบต่ อกันมา ในยุโรปและเมื่อชาวยุโรปได้อพยพไปตั้งถิ่นฐานในสหรัฐ อเมริกา ก็ได้นำประติมากรรมประหลาดนี้ไปด้วย ดังนั้น ตามวิหารหรืออาคารจำนวนไม่น้อยในสหรัฐอเมริกาจึงประด ับด้วยรูปสลักการ์กอยล์นี้เช่นกัน
ครุฑ
ครุฑ หรือ พญาครุฑ (Garuda)
เป็นสัตว์กึ่งเทพ ในตำนานปรัมปราของอินเดีย ปรากฏในวรรณคดีสำคัญหลายเรื่อง
เช่น มหากาพย์มหาภารตะ เล่าว่า ครุฑเป็นพี่น้องกับพญานาค และทะเลาะเป็นศัตรูกัน
นอกจากนี้ยังมีคัมภีร์ปุราณะ ที่ชื่อว่า ครุฑปุราณะ เป็นเรื่องเล่าของพญาครุฑ
ตามคติไทยโบราณ เชื่อว่าครุฑเป็นพญาแห่งนกที่เป็นพาหนะของพระนารายณ์ เชื่อว่าปกติอยู่ที่วิมานฉิมพลี
มีรูปเป็นครึ่งคนครึ่งนกอินทรี ที่ได้รับพรให้เป็นอมตะ ไม่มีอาวุธใดทำลายลงได้ แม้กระทั่งสายฟ้าของพระอินทร์
ก็ได้แต่เพียงทำให้ขนของครุฑหลุดร่วงลงมาเพียงเส้นหน ึ่งเท่านั้น
ด้วยเหตุนี้ครุฑจึงมีชื่ออีกอย่างหนึ่งว่า "สุบรรณ" ซึ่งหมายถึง "ขนวิเศษ"
ครุฑเป็นสัตว์ที่มีขนาดใหญ่ มีอานุภาพและพละกำลังมหาศาล แข็งแรง สามารถบินได้รวดเร็ว
ทั้งยังมีสติปัญญาเฉียบแหลม เฉลียวฉลาด อ่อนน้อม ถ่อมตน และมีสัมมาคารวะ น่าสรรเสริญ
ครุฑพอจะแบ่งได้ 5 ประเภทคือ
1. ตัวเป็นคนอย่างธรรมดาทั่ว ๆ ไป แต่มีปีก
2. ตัวเป็นคน หัวเป็นนก
3. ตัวเป็นคน หัวและขาเป็นนก
4. ตัวเป็นนก หัวเป็นคน
5. รูปร่างเหมือนนกทั้งตัว
ครุฑมีกำเนิดทั้ง 4 แบบ คือ โอปปาติกะ (เกิดแบบผุดขึ้น) ชลาพุชะ (เกิดในเถ้าไคล) อัณฑชะ (เกิดในไข่)
และสังเสทชะ (เกิดในครรภ์) มีที่อยู่ตั้งแต่พื้นมนุษย์ ป่าหิมพานต์ ป่าไม้งิ้วรอบเขาพระสุเมรุ จนถึงสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา
บาร์เบกาซี่ (Barbegasy)
มีลักษณะคล้ายมนุษย์ตัวจิ๋ยวที่เรียกกันว่า โนม และมันเป็นมนุษย์เคราที่เป็นน้ำแข็งในฤดูหนาวที่มีอุณหภูมิต่ำกว่าศูนย์องศา (หนาวมากเลย) และ มันอยู่ตามภูเขาสูงช่วงเขตต่อกันระหว่างสวิตเซอร์แลนด์และฝรั่งเศส
คำว่า "บาร์เบกาซี่"มีความหมายว่า เคราที่เป็นน้ำแข็ง มันมีทั้งสองเพศจะไม่อาจแยกแยะออกได้ว่าตัวไหนหญิงชาย ชีวิตความเป็นอยู่ที่แท้จริงของพวกบาร์เบกาซี่ยังเป็นความลึกลับอยู่ในภูเขา สูง
วาร์ก (Warg)
วาร์ก เป็นสัตว์ประหลาดที่มีส่วนผสมคล้ายกับ หมี , หมาป่า และ ไฮยีนน่าขนาดยักษ์ มีฟันที่แหลมคม และมีลักษณะนิสัยที่ดุร้าย ในยุคที่สามพวกมันอาศัยอยู่บริเวณทางตะวันออกของเทือกเขามิสตี้ โดยที่พวกออร์คใช้มันเป็นพาหนะในการออกรบ และยังเป็นสัตว์ร้ายของไอเซนการ์ดที่ซารูมานส่งมาเล่นงานชาวโรฮันระหว่างที่ พวกเขาอพยพไปยังเฮล์มดีพโดยไม่ทันตั้งตัว
เครไบน์ (Crebain)
พวกมันเป็น อีกาสีดำขนาดใหญ่ อาศัยอยู่ในป่าฟังกอร์นและดันแลนด์ ในช่วงสงครามแหวน ซารูมานใช้พวกมันเป็นสายลับ หาเบาะแสของผู้ครอบครองแหวน ในระหว่างเดินทางคณะพันธมิตรแห่งแหวนพบกับฝูงอีกากลุ่มนี้ แม้พวกเขาจะพยายามซ่อนตัวแล้ว แต่ก็ไม่สามารถเล็ดลอดสายตาของพวกมันไปได้ ทำให้ซารูมานรู้แผนการการเดินทางของคณะแหวน
ชีล็อบ (Shelob)
สามารถกล่าวได้ว่าชีล็อบเป็นราชินีแห่งแมงมุมในมิดเดิลเอิร์ธ แม้บ้านของเธอจะอยู่ระหว่างเขตแดนของมอร์ดอร์และกอนดอร์ แต่ลูกหลานของเธอส่วนใหญ่จะอาศัยอยู่บริเวณป่าอันมืดมิดแห่งเมิร์ควู้ด ส่วนใหญ่จึงคิดว่าเธอเคยอาศัยอยู่ที่นั่น แต่เช่นเดียวกับเซารอน เธอได้หลบหนีมาที่ดินแดนแห่งมอร์ดอร์ รังของหล่อนตอนนี้อยู่ข้างๆ หอคอยคิริธอุงโกลบนเส้นทางที่ผ่านเทือกเขาและเข้าสู่ใจกลางมอร์ดอร์ ขณะที่เซารอนไม่เคยจะบังคับหล่อนเข้าสู่สงคราม แต่เขาก็ได้ให้เธออยู่เป็นผู้ปกป้องดินแดนของเขา เมื่อแซมและโฟรโ้ด้พยายามที่จะเลี่ยงเมืองมินัสมอร์:Xล ที่ซึ่งเป็นบ้านของพวกนาซ:Xล พวกเขาก็ได้ถลำเข้าสู่รังของเธอเข้าโดยไม่ได้ตั้งใจ โฟรโดนั้นเกือบตายเมื่อโดนพิษของเธอเข้า แต่แซม ก็ปัดป้องนานพอที่จะหลบหนีออกมาได้ แม้เธอจะได้รับบาดเจ็บจากดาบเอลฟ์ของโฟรโด แต่เธอก็ยังรอดจากสงครามแห่งแหวน และอาศัยอยู่ในถ้ำอันมืดมิดใต้คิริธอุงโกล
Bael
บาล (บาอัล) ก็เป็นหนึ่งในปิศาจ 72 ตนเช่นกันครับจะอยู่ลำดับแรก มีสมญานามว่า "ราชาบาล" รูปร่างของบาลนั้นจะมีหลายรูปร่าง เป็นแมวบ้าง เป็นมนุษย์บ้าง เป็นคางคกบ้าง หรือจับเอาทั้งสามร่างมาผสมกันก็มีครับ จะเป็นในลักษณะมีสามหัวคือ หัวแมว หัวคน และหัวคางคก
แต่ใน Devil May Cry 4 จะออกแบบโดยยึดเอารูปร่างตอนเป็นคางคก บาลเป็นผู้คุม66กองทัพ จากขุมนรก เรียกว่าใหญ่ไม่ใช่เล่นเลยแหละครับ บาลเป็นตำแทนของบาปที่เกิดจากความขี้เกียจ ผู้ใดโดนบาลครอบงำจะไม่มีอารมณ์ทำการทำงานมีแต่ความเกียจคร้าน ผัดผ่อนไปเรื่อยๆ ทำอะไรก็ไม่ค่อยดี ผลงานออกมาก็ลวกๆ ทำส่งเดชไปวันๆ เชื่อว่าหลายคนคงเคยโดนบาลครอบงำจิตใจมาแล้ว
แต่ใน Devil May Cry 4 จะออกแบบโดยยึดเอารูปร่างตอนเป็นคางคก บาลเป็นผู้คุม66กองทัพ จากขุมนรก เรียกว่าใหญ่ไม่ใช่เล่นเลยแหละครับ บาลเป็นตำแทนของบาปที่เกิดจากความขี้เกียจ ผู้ใดโดนบาลครอบงำจะไม่มีอารมณ์ทำการทำงานมีแต่ความเกียจคร้าน ผัดผ่อนไปเรื่อยๆ ทำอะไรก็ไม่ค่อยดี ผลงานออกมาก็ลวกๆ ทำส่งเดชไปวันๆ เชื่อว่าหลายคนคงเคยโดนบาลครอบงำจิตใจมาแล้ว
ไนท์แมร์ (nightmare) ทูตฝันร้าย
ไน ท์แมร์ คือ ปิศาจที่กินฝันร้ายของผู้คน มีลักษณะคล้ายม้าสีดำ... และมียมทูตถือเคียวอยู่บนหลัง แต่ไม่มีลักษณะแน่นอน... มันสามารถเปลี่ยนรูปร่างเป็นไปตามจิตใจของคนเป็นอะไรก็ได้เพื่อทำให้คนผู้ นั้นฝันร้าย บางครั้งมันจะกินฝันร้ายของผู้คนเพื่อให้เขาสบายใจ แต่บางครั้งมันก็จะสร้างฝันร้ายและทำให้คนผู้นั้นเกิดความเสียหายทางจิตใจจน ตาย ไม่มีวิธีกำจัดมันได้อย่างแน่นอน แต่สามารถป้องกันได้โดยการไม่นอนหลับ
แต่ เดิมนั้น ไนท์แมร์ ถูกเรียกว่าเป็น ความฝันอันโหดร้ายในขณะตื่นขึ้น เพราะความฝันจะเกิดขึ้นในช่วงที่นอนหลับในรูปแบบ REM (rapid eye movement) หรือภาวะหลับไม่สนิทซึ่งเมื่อเปิดเปลือกตาของผู้หลับในสภาวะนี้จะเห็นว่า ลูกตาดำนั้นเคลื่อนไหวไปมาราวกับตื่นอยู่ และมีท่าทางทรมาน
yuki onna(ผีญี่ปุ่น)
สตรีหิมะ หรือ ยูกิอนนะ (「雪女」, yuki onna, นางหิมะ)
สตรีหิมะ หรือ ยูกิอนนะ (「雪女」, yuki onna, นางหิมะ)
ตามความเชื่อของชาวญี่ปุ่น เป็นชื่อที่ใช้เรียกภูตหิมะที่มีรูปร่างเป็นสตรีที่งดงาม ว่ากันว่าเป็นจิตวิญญาณแห่งฤดูหนาว ซึ่งยูกิอนนะนี้ จะมีลักษณะเป็นผู้หญิงสาวสวย สวมชุดกิโมโนสีขาวสะอาด นางจะปรากฏตัวบนภูเขาหิมะในวันที่มีพายุหิมะ และหลอกล่อให้ผู้ชายที่หลงไหลในความงามของนางไปสู่ความตาย เรื่องเล่าของสตรีหิมะมีหลากหลายอยู่ว่า บางครั้งเล่ากันว่าในวันที่หิมะตกหนัก นักเดินทางที่โชคไม่ดี จะได้พบกับสตรีหิมะท่ามกลางพายุหิมะที่อันตราย เธอจะสวมกิโมโนสีขาว และค่อนข้างตัวสูง บ้างก็เล่าว่าเธอสวมกิโมโนสีแดง แล้วรอยเท้าที่เธอเดิน เต็มไปด้วยคราบเลือด บางครั้งเชื่อว่าสตรีหิมะเป็นวิญญาณของหญิงที่ตั้งครรภ์ ที่ตายเพราะพายุหิมะ และเมื่อใครเดินผ่านมาตามทางแล้วพบเห็นเธอเข้า เธอจะยิ้มแล้วยอมให้คนนั้นอุ้มลูก เหยื่อจะไม่สามารถปล่อยลูกของเธอได้เมื่ออุ้มแล้ว และลูกของเธอจะหนักขึ้นและเย็นจนแข็ง ทำให้เหยื่อขยับไปไหนไม่ได้ และจะจมหิมะตาย ส่วนใหญ่แล้ว เรื่องเล่าของ ยุกิอนนะ จะปรากฏในทางตอนเหนือของเกาะญี่ปุ่นเสียเป็นส่วนมาก ไม่ว่าจะเป็นทางแถบฮอกไกโด หรือทางแถบจังหวัดอิวาเทะ เนื่องจากทางตอนเหนือของญี่ปุ่นจะมีอากาศหนาวเย็น และมีหิมะปกคลุมอยู่เกือบตลอดทั้งปี จึงมีเรื่องเล่าขานของยูกิอนนะ มากกว่าท้องที่อื่นๆ
เยติ บิ๊กฟุต
เยติ(Yeti) หรือ มนุษย์หิมะ(The Abominable Snowman) มนุษย์วานรในตำนานของชาวภูเขาในเทือกเขาหิมาลัย ประเทศเนปาล
เยติ มีประวัติอันยาวนานมากที่สุดในบรรดาเรื่องราวของมนุษย์วานรทั้งหมดของชาว ภูเขา คนที่เคยเห็นมันเป็นบุคคลที่เชื่อถือได้ มูลของมันถูกนำมาวิเคราะห์ รอยเท้าถูกบันทึกภาพไว้และ ทำการตรวจสอบข้อเท็จจริง เยติเริ่มเป็นที่รู้จักโดยบุคคลภายนอกจากนักบุกเบิก ในปลายยุค 1950 และ 1960
วัดแห่งหนึ่งในร่มเงาของยอดเขาแอเวอเรสส์ ได้กล่าวว่า มักมีฝูงเยติมาเยือนทุกๆปี
วัดแห่งหนึ่งในร่มเงาของยอดเขาแอเวอเรสส์ ได้กล่าวว่า มักมีฝูงเยติมาเยือนทุกๆปี
บิ๊กฟุต หรือตีนโต พบในสหรัฐอเมริกาและทวีปอเมริกาเหนือ มีลักษณะคล้ายมนุษย์แต่ตัวใหญ่โตกว่ามาก ลักษณะ ตัวโต ขนสีน้ำตาล มีน้ำหนักมาก อุ้งเท้าใหญ่ บิ๊กฟุตเป็นมนุษย์โบราณที่เรียกว่า นีแอนเทอร์ดัล ที่ยังหลงเหลือมาจนปัจจุบัน สำหรับผู้ที่ไม่เชื่อ ก็เชื่อว่าเป็นการสร้างเรื่องขึ้นมานั่นเอง
การาสุเทนกุ หรือ นกสามขา (「天狗」 Tengu?)
การาสุเทนกุ หรือ นกสามขา (「天狗」 Tengu?) ความเชื่อเรื่องนกสามขาที่มีอยู่ทั้งในแถบญี่ปุ่นและเกาหลี โดยทางญี่ปุ่นเชื่อว่าการาสุเทนกุ มีภาพลักษณ์ของปีศาจร้าย และมักจะสร้างพายุเข้าโจมตีผู้คนเสมอๆ ซึ่งประเทศญี่ปุ่นเป็นประเทศที่ ถูกพายุถล่มบ่อยครั้ง การาสุเทนกุเป็นข้ารับใช้ของไดเทนกุ ซึ่งมักปรากฏภาพของไดเทนกุ ที่ล้อมรอบไปด้วยการาสุเทนกุ บางความเชื่อนั้นเชื่อว่าการาสุเทนกุไม่ได้เป็นผีร้าย ทั้งยังเป็นปีศาจที่รักสงบและสุภาพ แต่การกระทำร้ายๆนั้น เป็นเพราะการาสุเทนกุต้องทำตามคำสั่ง ของไดเทนกุ
ตามความเชื่อแล้ว การาสุเทนกุมีแต่เพศผู้ จะอาศัยอยู่ในป่าลึก เป็นผีที่คาดเดาไม่ได้ ตามเรื่องเล่ามักจะพฤติกรรมที่คาดเดาได้ยาก บางครั้งมันจะลักพาตัวเด็กๆ ไปทิ้งไว้ในป่า แล้วเฝ้ามองเด็กที่หลงทางอยู่ในป่า แต่บางเรื่องเล่าผู้คนก็บอกว่าเมื่อใดที่หลงป่า ให้ขอร้องให้การาสุเทนกุช่วยแล้วมันจะนำทางออกจากป่าให้ได้ การาสุเทนกุยังชอบปล่อยข่าวลือ สร้างความวุ่นวายให้มนุษย์ แต่บางคนกลับเชื่อว่าการาสุเทนกุชอบสงคราม อีกทั้งมันยังเชื่อว่ามนุษย์ไม่ควรมีอำนาจมากเกินไป เหตุการณ์การประท้วงหรือสงครามในสมัยก่อน จึงมักโทษว่าเป็นฝีมือของการาสุเทนกุที่ปล่อยข่าวลือ
การาสุเทนกุสามารถเรียกพายุได้ วชาญมนต์มายา และวิชาแปลงกาย มีพละกำลังมากทั้งยังเจนจัดการรบ เป็นสมุนที่พึ่งพาได้ของไดเทนกุ ซึ่งเป็นเทนกุที่มีลำดับชั้นสูงกว่า ลักษณะของการาสุเทนกุคล้ายกับมนุษย์นก ซึ่งมักไปไหนมาไหนด้วยการบิน แต่ว่าไดเทนกุจะใช้วิธีเคลื่อนย้ายในพริบตา มากกว่าการบินถ้าเป็นระยะทางสั้นๆ
จบซะที .. เห้อ เรื่องนี้ยาวมากๆเลย ยังไงก้กดบวก คอมเม้นให้ด้วยนะคะ ^^ // ซ้ำขออภัย // cr.
http://www.dek-d.com/board/view/1666974/[IMG]
