ข้อมูลดีๆจาก Touhou Wikipedia Thai คำเตือน: โปรดควรหาเวลาว่างมาอ่านด้วยเพราะมันยาว
Touhou Project คือ ชื่อเรียกรวมผลงานทุกภาคในซีรี่ส์โทโฮ
แล้ว โทโฮ คืออะไรล่ะ ?
โทวโฮว東方(ตะวันออก) (ในไทยนิยมเขียนแค่ โทโฮ) คือเกมชูตติ้งที่ถูกรังสรรค์ขึ้นโดย ZUN (ชื่อจริง : โอตะ จุนยะ)
(ตามหลักแล้วควรเขียนว่า Touhou และมักถูกย่อเป็น Toho ซึ่งที่จริงเหนือตัว o ต้องมีขีดด้วย (ō) เพื่อแสดงว่าให้รู้ว่าเป็นเสียงยาว)
(แต่ด้วยข้อจำกัดด้านการแสดงผล ทำให้หลายครั้งมักถูกเขียนง่ายๆว่า Toho ไปเลย แต่ในบล็อกนี้จะเน้นใช้ Touhou เป็นหลัก)
โดยอาจพูดได้ว่า เกือบทั้งเกมนั้นเกิดจากฝีมือของเขาเพียงคนเดียว
งานประจำของเขาคือการเป็น 1 ในทีมงานสร้างเกมของค่าย Taito
และงานอดิเรก(?)ของเขาก็คือ การสร้างโทโฮนั่นเอง
โทโฮเป็นเกมแนว Shooting ที่อาจกล่าวได้ว่าโด่งดังมากถึงมากที่สุดเท่าที่เคยมีมา และถูกเล่นโดยผู้คนมากมายหลายประเทศ
และไม่ว่าจะถูกนำไปเล่นที่ใด ก็สามารถตรึงใจของผู้เล่นจนเป็นที่นิยมได้เสมอ
นอกจากนี้ยังเป็นแรงบันดาลใจและแม่แบบให้กับเกมชูตติ้งยุคใหม่ในปัจจุบันอีกด้วย
อาจกล่าวได้ว่าทั้งตัวเกมและผู้สร้างนั้น มีผลสะเทือนวงการในวงกว้างเลยทีเดียว
จุดเด่นของโทโฮ คือ
- ภาพ 2 มิติกับฉาก 3 มิติที่ลงตัวอย่างสวยงาม ทั้งดอกไม้ร่วงโรย หิมะโปรยปราย ประกายแสงระยิบระยับ
หมอกสดับลับตา และที่สำคัญก็คือ...กระสุนมากมายที่สวยงามราวกับเทศกาลดอกไม้ไฟ
- เนื้อหาที่ดุเดือดชวนติดตาม และยังมีมุขตลกอยู่ตลอดทาง
ไปจนถึงจุดกำเนิดของเรื่องวุ่นวายที่แสนจะง่ายดายเพราะความเอาแต่ใจของตัวละครแต่ละตัว
- ตัวละครที่มีเสน่ห์และเอกลักษณ์ที่น่าสนใจ
นอกจากนี้แต่ละคนก็มี "ความสามารถ" ที่แข็งแกร่งยากจะคาดเดาอยู่เสียด้วย
- การเล่นคำ การใช้ศัพท์โบราณ และการอ้างอิงเนื้อหาจากแหล่งต่างๆอย่างน่าอัศจรรย์
ผู้เล่นจึงได้รับทั้งสาระ ความรู้ และความบันเทิงในเวลาเดียวกัน
- ระบบของตัวเกมอันหลากหลาย แต่ไม่ซับซ้อนจนยากเกินจะเข้าใจ
เมื่อใช้ประโยชน์จากระบบได้ดี ก็สามารถเล่นได้อย่างสนุกยิ่งขึ้น
- และที่ขาดเสียมิได้ก็คือ เพลงที่ถูกแต่งขึ้นมาอย่างไพเราะยิ่ง และไม่ใช่แค่ไพเราะเท่านั้น
แต่ยังบรรเลงได้เข้ากับฉาก ตัวละคร เรื่องราวที่กำลังดำเนินไป และกระสุนที่ถูก:Xออกมาด้วย !
ด้วยองค์ประกอบเหล่านี้ ทำให้โทโฮกลายเป็นเกมที่มีจำนวนภาคเยอะมาก ถึงขนาดได้รางวัลจากกินเนสบุ๊คเลยทีเดียว
นอกจากนี้ยังถือว่าเป็นเกมชูตติ้งที่ถูกนำมาเขียนเป็นโดจินเยอะที่สุดในโลกและมีเพลงโดจินเป็น Arrange / Remix อัลบั้มมากที่สุดในโลกอีกด้วย
และยังเป็นที่นิยมจนมีงานเทศกาลโดจินประจำปีเป็นของตัวเองที่ยิ่งใหญ่ไม่แพ้ Comic Market เลยทีเดียว
และยังมีงานเล็ก (ประมาณ 50-500 เซอร์เคิล) อีกหลายงานในระหว่างปีนั้นๆ
และทำสถิติสุดยอดด้วยการเขมือบพื้นที่งาน Comic Market ครั้งที่ 75 ไปถึงครึ่งงาน
เรียกได้ว่าไม่เคยมีการ์ตูนหรือเกมใดที่ทำได้ขนาดนี้มาก่อนเลยทีเดียว
นอกจากนี้ Touhou Project นั้นยังได้ถูกเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลมัลติมีเดียเผยแพร่วัฒนธรรมญี่ปุ่นครั้งที่ 11
โดย Touhou Project นั้นแม้จะไม่สามารถชิงรางวัลชนะเลิศสูงสุดมาได้ แต่ก็สามารถชิงรางวัลขวัญใจผู้โหวตมาได้ ร่วมกับผลงานอีก 4 อย่าง
โดยหนึ่งในสี่นั้นคือ สุดยอดนวัตกรรมเครื่องเล่นเกม Wii
การที่ Touhou Project ซึ่งเป็นสิ่งที่สร้างขึ้นมาด้วยตัวคนเดียว สามารถยืนเทียบเคียงกับ Wii ได้นั้น มันช่างเหนือคำบรรยายจริงๆ !
ปล.รางวัลชนะเลิศประจำปีนั้น ซิวไปโดย Wii Sport ซึ่งถูกเสนอชื่อลงแข่งคนละชื่อกับ Wii อย่าเข้าใจผิดไปเชียวล่ะ
โทโฮในยุคแรก (PC-98)
東方靈異伝 ～ Highly Responsive to Prayers
โทวโฮวเรย์อิเดน (ตำนานวิญญาณประหลาดแห่งตะวันออก) ～ การตอบสนองอย่างรุนแรงต่อผู้สวดภาวนา
เรย์มุผู้สนใจอยากจะลองของและทดสอบพลังของตน ได้อ้างเหตุผลรั่วๆ มั่วปลดผนึกประตูสู่โลกปิศาจ
และเข้าไปอาละวาดอย่างสนุกสนานในฐานะตัวเอก...
東方封魔録 ～ Story of Eastern Wonderland
โทวโฮวฟูวมะโระคุ (บันทึกผนึกมารแห่งตะวันออก) ～ เรื่องราวของดินแดนมหัศจรรย์แห่งตะวันออก
เรย์มุขึ้นเขาไปฝึกวิชา (หรืออู้งาน) แต่ไม่ทันไรก็ง่วงเลยกลับศาลเจ้า
มาถึงก็เจอฝูงผีโขลงใหญ่ในศาลเจ้า เลยได้ออกไล่ล่ากันอีกครา
แต่ว่าตัวเองยังบินไม่ได้ เลยต้องขี่เจ้าเต่าเกนจิอิ เพราะเจ้าเต่าซึ่งเป็นสัตว์เลี้ยงของเรย์มุตัวนี้มีความสามารถพิเศษคือ : บินได้
แล้วออกเดินทางจนได้ปะทะกับมาริสะและมิมะในที่สุด
東方夢時空 ～ Phantasmagoria of Dim.Dream
โทวโฮวยูเมะจิคูว (ห้วงเวลาเพ้อฝันแห่งตะวันออก) ～ ภาพมายาของความฝันอันเลือนราง
จู่ๆก็มีโบราณสถานและป้ายประหลาดมาโผล่อยู่ข้างๆศาลเจ้าฮาคุเรย์
และบอกว่าจะมอบความสุขให้กับคนที่อยู่ที่นั้นเพียงคนเดียวเมื่อถึงเวลาที่กำหนด
เหล่าสาวน้อยจึงห้ำหั่นกัน เพื่อแย่งชิงสิ่งที่ไม่รู้ว่าจะจริงหรือไม่ !
東方幻想郷 ～ Lotus Land Story
โทวโฮวเกนโซวเคียว (ดินแดนมายาแห่งตะวันออก) ～ เรื่องราวของดินแดนบัวบาน
เรย์มุผู้กำลังเบื่อหน่ายที่ไม่มีอะไรสนุกๆให้ทำ (ไม่มีเรื่องวุ่นวายให้ถล่มเล่น)
จู่ๆก็ถูกบุกถล่มศาลเจ้าจนอยู่เฉยไม่ได้
เธอจึงออกลาดตระเวนจนพบบริเวณที่น่าสงสัย
และได้บุกเข้าถล่มมุเกนคัน (คฤหาสน์เพ้อฝัน) ของคาซามิ ยูกะ
東方怪綺談 ～ Mystic Square
โทวโฮวไคคิดัน (เรื่องราวสยองขวัญแห่งตะวันออก) ～ จตุรัสเวทมนตร์
เรย์มุรู้สึกได้ถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้น
จึงสืบจนพบว่าปิศาจจำนวนมากที่ปรากฏตัวออกมาในช่วงนี้มีต้นตอมาจากถ้ำหลังศาลเจ้านี่เอง
โดยมีประตูสู่โลกปิศาจถูกตั้งขึ้นในนั้น
เรย์มุและสามมหาโหด มาริสะ มิมะ ยูกะ จึงบุกเข้าไปถล่มโลกปิศาจด้วยเหตุผลต่างๆกัน
(ซึ่งก็ไม่ได้มีสาระเท่าไหร่ อย่างที่น่าจะเดากันได้) (ฮา
อาจจะน่าทึ่งนิดๆ แต่ว่าภาคแรกนั้นเป็นเกมที่เขียนส่งงานอาจารย์
ทั้งนี้เพราะท่าน ZUN เป็นสมาชิกของชมรมเกมในมหาวิทยาลัยโตเกียวการไฟฟ้านั่นเอง
โดยชมรมนี้มีชื่อว่า Amusement Makers ซึ่งมีการพัฒนาสมาชิกชมรมเพื่อก้าวไปสู่นักสร้างเกมอย่างจริงจัง
จากนั้นก็เอาเกมที่ทำไปวางขายในงาน"ภูเขาพิราบ" (งานเทศกาลประจำปีของมหาวิทยาลัยโตเกียวการไฟฟ้านั่นแล) ในนามของค่ายเกม ZUN soft
และต่อมาได้ทำภาคสองไปขายพร้อมกับภาคแรกในงาน Comic Marget ครั้งที่ 52 (C52)
จากนั้นก็ทำภาคต่อๆมา วางขายในงาน C53 C54 C55
จากนั้นก็ได้หยุดทำโทโฮไป เนื่องจากจบการศึกษา และหางานทำได้แล้ว
แต่ว่าทำไปทำมา ท่าน ZUN ก็ไม่สามารถทิ้งโทโฮได้ลง
จึงเริ่มมองหาแนวทางจะกลับมาทำโทโฮอีกครั้ง
แต่ทว่า ระบบ PC-98 นั้นเก่าเกินไปแล้วสำหรับยุคนี้
ท่าน ZUN จึงได้เริ่มศึกษาการสร้างเกมบนระบบวินโดวส์
โดยในระหว่างนั้น รุ่นน้องของท่าน ZUN นั้นได้สร้าง Seihou Project (เซย์โฮว = ตะวันตก) ขึ้นอีกกลุ่มหนึ่ง
โดยได้รับแรงบันดาลใจจากโทโฮนั่นเอง
เกมในกลุ่มนี้จะคล้ายๆกับโทโฮ และบางครั้งท่าน ZUN ช่วยสร้างเกมเป็นบางส่วนบางจุดให้
จนเป็นเกมออกมาขายในงาน C อีก 2 เกม โดยมีตัวละครจากโทโฮเป็นบอสรับเชิญในด่านพิเศษด้วย
เมื่อเข้าสู่ระบบวินโดวส์แล้ว โทโฮก็ได้เปลี่ยนแปลงไปเป็นอย่างมาก ในทุกๆด้าน ไม่ว่าจะเป็นระบบเกม, Graphic, Sound
รวมไปถึงตัวละครและเนื้อเรื่องความเป็นมาด้วย
แม้ว่าท่าน ZUN ผู้สร้างเกมจะเคยพูดไว้ว่า เนื้อเรื่องยังคงต่อเนื่องมาจากภาค 1-5
แต่ประวัติของตัวละครและเนื้อหาในภาคก่อนๆก็ถูกแก้ไขเปลี่ยนแปลงไปไม่น้อย
เพื่อให้เป็นระบบระเบียบมากขึ้น เพื่อให้โทโฮมีความเป็น "โลก" เป็นของตัวเองอย่างสมบูรณ์จริงๆ จนเกิดเป็น "เกนโซวเคียว" นั่นเอง
ทำให้โทโฮมีเนื้อหาสาระความบันเทิง น่าติดตามยิ่งกว่าเดิมอย่างมาก
แต่ก็ส่งผลให้ตัวละครเก่ามากมายถูกฆ่าตัดตอนจนหายไปจากสารบบโทโฮเลยก็มี ^ ^)"
ก่อนที่จะไปต่อกันที่ภาค 6 เรามารู้จักส่วนสำคัญของโลกของโทโฮกันก่อนดีกว่า จะได้ไม่งงกัน เวลาพูดถึงต่อไป
เกนโซวเคียว 幻想郷 (ดินแดนมายา) Gensoukyou
(มักย่อเป็น Gensokyo แต่ที่จริงเหนือตัว o ต้องมีขีดด้วย (ō) เพื่อแสดงว่าให้รู้ว่าเป็นเสียงยาว)
สถานที่แห่งหนึ่งซึ่งอยู่ที่ไหนสักแห่งในทิศตะวันออกของประเทศญี่ปุ่นและห่างไกลจากหมู่บ้านของผู้คน
ที่แห่งนี้มีเหล่าภูตผีปิศาจสัตว์ประหลาดนานาชนิดมาอาศัยอยู่มากมาย และคอยเล่นงานมนุษย์ในบริเวณนั้นไปทั่ว
ผู้ใดโชคร้าย ล้วนถูกจับกินไม่เหลือรอดสักราย ผู้คนต่างพากันขนานนามที่แห่งนี้ว่า "เกนโซวเคียว"
เพื่อดับความหวาดกลัวของชาวประชา เหล่ามนุษย์ผู้มากด้วยวิชาและความกล้า จึงเข้ามาต่อสู้กำราบปราบปรามเหล่าภูตอย่างรุนแรง
และได้ตั้งหลักปักฐานในเกนโซวเคียว เพื่อเฝ้าระวังเหล่าภูตมิให้ออกไปทำร้ายผู้คน จนกลายเป็นหมู่บ้านมนุษย์ขึ้น
ในช่วงเวลานั้น เหล่าผู้กล้าต้องต่อสู้กับเหล่าภูตอยู่ทุกราตรีร่ำไป
1000 ปีล่วงเลยไป...เหล่าภูตถูกตีต้อนจนไม่อาจกำแหงออกมานอกเกนโซวเคียวได้
เหล่ามนุษย์เลิกกลัวรัตติกาล เพราะสามารถสร้างแสงสว่างในยามราตรีได้
มนุษย์ศึกษาวิทยาศาสตร์และหลงใหลในวัตถุนิยม จนหลงลืมความเชื่อและตัวตนของเหล่าภูตผีปิศาจ
เกนโซวเคียวค่อยๆถูกลืมเลือนไป จนไม่มีผู้ใดในโลกภายนอกที่รู้จักมัน
หากแต่ผู้คนในเกนโซวเคียวยังคงต่อสู้เรื่อยมา หาได้มีวันสิ้นสุดไม่
ในที่สุด เหล่านักบวชก็ได้ตัดสินใจทำการผนึกเกนโซวเคียวมิให้เข้าออกได้โดยง่าย
จึงรวมพลังกันสร้าง "มหาเขตแดนฮาคุเรย์"
โดยมี "ศาลเจ้าฮาคุเรย์" ซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันออกสุดของเกนโซวเคียว
เป็นตัวกำหนดขอบเขตของเขตแดนนี้ และเป็นทางเข้า-ออกอย่างถูกต้องเพียงทางเดียว
โดยมี "มิโกะแห่งฮาคุเรย์" คอยดูแลศาลเจ้าแห่งนี้อย่างกล้าแข็ง
เหล่าภูตผีปิศาจรวมทั้งเหล่าผู้กล้าหาญที่อาศัยอยู่ในนั้นล้วนถูกกักขัง
ประวัติศาสตร์เกี่ยวกับพวกเค้าทั้งหมด ล้วนถูกลืมเลือนไปตามกาลเวลา
ปัจจุบัน.. เกนโซวเคียวก็คือสถานที่ซึ่งใช้ดำเนินเรื่องราวของโทโฮนั่นเอง โดยมี เรย์มุ ฮาคุเรย์ เป็นตัวเอกของเรื่อง
โยวไค Youkai
ในแง่ของภาษาญี่ปุ่น โยวไค แปลว่า ภูตผีปิศาจสัตว์ประหลาดยักษ์วิญญาณ ฯลฯ หรือก็คือ อะไรก็ตามที่ไม่ใช่สิ่งปกติที่มีอยู่ตามธรรมชาติ
แต่ในโทโฮนั้นได้มีการแบ่งแยกเผ่าพันธุ์ต่างๆโดยสมบูรณ์
มีทั้ง ผี วิญญาณ ยักษ์ ภูต ยมทูต ยมบาล จอมเวท สัตว์ภูต มนุษย์สัตว์(Ware-) แวมไพร์ เทนกุ และอื่นๆอีกมากมาย
คำว่า โยวไค ในโทโฮนี้จึงใช้เป็นคำทับศัพท์เพื่อหมายถึง โยวไคที่มีจำนวนเพียง 1 ตัวต่อ 1 เผ่าพันธุ์เท่านั้น
เช่น คาซามิ ยูกะ โยวไคแห่งดอกไม้ , รูเมีย โยวไคแห่งความมืด , ริกเกิ้ล โยวไคหิ่งห้อย , มิสเทีย โยวไคนกกระจอกราตรี ฯลฯ
ซึ่ง พวก"โยวไค"นี้เอง ที่มีจำนวนประชากรมากที่สุดในเกนโซวเคียว
สำหรับท่านที่อ่าน คงต้องคอยระวังสังเกตเรื่องคำว่า โยวไค(ญี่ปุ่น) กับ โยวไค(โทโฮ) สักเล็กน้อย ว่าจังหวะนั้นกล่าวถึงอะไร
แต่เดี๋ยวก็จะชินไปเองล่ะครับ
ความสามารถ
ตัวละครในโทโฮ(ที่มีบท) ล้วนแล้วแต่มีความสามารถติดตัวมาด้วยกันทั้งนั้น
ทั้งความสามารถที่สามารถฝึกฝนกันได้ ความสามารถที่ติดมากับไอเทม หรือแม้แต่ความสามารถที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด
ซึ่งความสามารถบางอย่าง ก็ดูไม่มีพิษสงอะไรเลย
ยกตัวอย่างเช่น เรย์มุ - บินได้
ซึ่งอันที่จริงตัวละครหลักในโทโฮทุกคนก็บินได้อยู่แล้ว = w=)"
(แต่อย่างไรก็ดี.. ในภายหลังได้มีการอธิบายความสามารถนี้เพิ่มเติม ทำให้ดูดีขึ้นมาก)
มาริสะ - ใช้เวทมนตร์ได้ , โยวมุ - ใช้วิชาดาบได้....ซึ่งที่จริงไม่ว่าใครฝึกก็ใช้ได้ทั้งนั้น
ในขณะที่... ริกเกิ้ล - ควบคุมแมลง, เทวิ - ควบคุมดวง, ยูกะ - ควบคุมดอกไม้ ฯลฯ
...กลุ่มนี้เป็นพวกที่มีความสามารถแต่เกิด และสามารถนำมาพลิกแพลงใช้ในการต่อสู้ได้อย่างน่าสะพรึงกลัวยิ่ง (ถ้าพวกเธอเอามาใช้ตอนสู้น่ะนะ)
สเปลการ์ด Spell Card
เกมชูตติ้งแทบทุกเกมในอดีตที่ผ่านมา มักจะมีสิ่งที่เรียกว่า บอมบ์ ให้ผู้เล่นใช้อยู่เสมอ
ประโยชน์โดยทั่วไปของมันก็คือ การทำลายศัตรูและลบกระสุนทั้งหน้าจอ
แต่กระนั้นมันก็เป็นเพียง บอมบ์ เท่านั้น ไม่มีอะไรน่าจดจำเป็นพิเศษ
ส่วนฝ่ายศัตรูหรือบอสนั้น ก็มีท่าโจมตีหลากหลาย แต่สุดท้ายผู้เล่นก็ไม่รู้จะเรียกท่าเหล่านั้นว่าอะไร
ไม่พ้นต้องเรียก ท่าที่ยิงกระจายๆพร้อมเลเซอร์ ท่าที่ยิงลำแสงใหญ่ๆแล้วปาดซ้ายขวา ฯลฯ
แต่ในที่สุด วงการเกมชูตติ้งก็บังเกิดสิ่งที่น่าอัศจรรย์ขึ้น นั่นก็คือ สเปลการ์ด ครับ
อันที่จริงมันก็คือ การใส่ชื่อให้กับ บอมบ์ และท่าต่างๆของเหล่าบอสนั่นเอง
แต่ผลลัพธ์ที่ได้นั้นเกิดคาด เพราะมันทำให้โทโฮมีเสน่ห์และโด่งดังขึ้นอย่างมาก
อนึ่ง, สเปลการ์ดเป็นเพียงกระดาษที่ระบุชื่อของท่าต่างๆเท่านั้น และมีไว้ใช้ประกาศว่าจะใช้ท่าอะไรเท่านั้น
ไม่ได้เป็นไอเทมวิเศษที่สามารถยิงนั่นปล่อยนี่ออกมาได้แต่ประการใด
และบ่อยครั้งที่เป็นเพียงการตั้งชื่อให้ฟังดูโอเวอร์เท่านั้น มิใช่ว่ามีสิ่งนั้นอยู่ในครอบครองจริงๆ (เช่น สเปลการ์ดที่ตั้งเป็นชื่ออาวุธเทพต่างๆ)
กฎของเกนโซวเคียว
เนื่องจากที่นี่ไม่มีรัฐบาล ไม่มีรัฐประหาร ศาลเจ้าไม่ใช่ศาลเตี้ย (แต่ก็คล้ายๆว่าจะเป็นอย่างนั้น)
จึงอาจเรียกว่าเป็นแดนมิคสัญญีโดยสมบูรณ์ก็ว่าได้
ที่นี่อุดมไปด้วยเหล่าโยวไคที่แข็งแกร่ง และมนุษย์(บางคน)ที่ไม่ด้อยไปกว่ากัน ดังนั้น...
หากการเจรจาครั้งใดไม่เป็นผลแล้วล่ะก็....ต้องตัดสินกันแพ้ชนะด้วยการ ดันมาคุ เท่านั้น !
...หากแต่...
พวกเธอนั้นแข็งแกร่งมากเสียจนเกนโซวเคียวน้อยๆ ไม่อาจทนรับความเสียหายจากการต่อสู้ของพวกเธอได้
การต่อสู้อย่างเอาจริงจึงเป็นสิ่งต้องห้าม
มิโกะจึงได้ตราบทบัญญัติชื่อ Spell Card Rule ขึ้น เพื่อให้การต่อสู้ มีลักษณะคล้ายการแข่งขัน
และสามารถรู้ผลได้โดยที่ไม่ก่อความเสียหายต่อสิ่งแวดล้อมมากนัก
โดยทั้งสองฝ่ายจะต้องประกาศจำนวนสเปลการ์ดที่ตนจะใช้ในการประลอง
และเมื่อใช้สเปลการ์ดจนหมดแล้ว ก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้แต่โดยดี ส่วนผู้ชนะก็ไม่มีสิทธิโจมตีซ้ำแก่ผู้แพ้
ดันมาคุ Danmaku
แปลกันตรงๆเลยว่า ม่านกระสุน , ห่ากระสุน
ในโทโฮนี้ก็คือ การต่อสู้กันไม่ว่าจะแบบยิงหรือแบบประชิดตัวก็ตาม (เพราะยังไงก็มีกระสุนเป็นองค์ประกอบเสมออยู่ดี)
คำคำนี้เป็นคำที่มักจะได้ยินคู่กับเกมโทโฮอยู่เสมอ
หลังจากที่ภาค 5 จบลงเป็นเวลาถึง 4 ปี ในที่สุด โทโฮก็กลับมาอีกครั้ง !
โทโฮในยุคใหม่ (Windows)
東方紅魔郷 ～ the Embodiment of Scarlet Devil.
โทวโฮวโควมะเคียว (ถิ่นฐานมารแดงแห่งตะวันออก) ～ รูปธรรมของมารแดง
หมอกปริศนาสีแดงเลือดปกคลุมไปทั่วทั้งเกนโซวเคียว ยังผลให้ความมืดมิดและหนาวเย็นเข้าครอบคลุมเกนโซวเคียวไปทั่ว
ร้อนถึงมิโกะผู้ชื่นชอบการนั่งจิบชาที่เฉลียงของศาลเจ้า และเกลียดอากาศหนาวเป็นที่สุด
ประจวบกับเธอกำลังเบื่อพอดีที่ช่วงนี้ไม่มีอะไรทำ (ไม่มีอะไรให้ยิงถล่มเล่น)
มิโกะจึงออกบินไปตามทางที่สังหรณ์อันแม่นยำนำพาไป
ในขณะเดียวกัน มาริสะได้คาดคะเนว่า ผู้ร้ายคงอยู่ใกล้น้ำเป็นแน่แท้ เพราะแม้แต่สัตว์ประหลาดก็ยังต้องกินน้ำ
เธอรู้ว่าเรย์มุได้ออกเดินทางแล้ว เธอจึงออกเดินทางเช่นเดียวกัน
คฤหาสน์มารแดงจึงถึงคราวต้องวุ่นวายอย่างร้ายแรงที่สุด เท่าที่เคยก่อตั้งมา
東方妖々夢 ～ Perfect Cherry Blossom.
โทวโฮวโยวโยวมุ (ความฝันอันเย้ายวนแห่งตะวันออก) ～ ซากุระบานสะพรั่งไร้ที่ติ
เดือนพฤษภาคมแล้ว แต่ว่าฤดูหนาวยังคงอยู่
"อา-- หนาวจังเลยน้า---" หลุดออกมาจากปากมิโกะผู้เกลียดอากาศหนาวเป็นที่สุด
เธอคิดว่าน่าจะมีอะไรสักอย่างเป็นสาเหตุของเหตุวิปลาสคราวนี้ (ถึงแม้ว่ามันจะนานไปหน่อยกว่าจะรู้ตัวก็เถอะ)
เรย์มุจึงออกบินไปตามทางที่คิดว่าใช่ และมุ่งหน้าไปอย่างไร้ปรานีต่อทุกสิ่งที่น่าสงสัย
ในขณะเดียวกัน มาริสะกำลังคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา แต่ว่าถ้าเป็นอย่างนี้ก็ไปเล่นที่ศาลเจ้าไม่ได้
เธอพบว่ามีกลีบซากุระร่วงลงมา จึงนึกขึ้นได้ว่า นี่มันเดือนห้าแล้วนี่หว่า ที่ผ่านมามัวแต่หนาวจนไม่รู้ตัวเลย
เธอจึงมุ่งหน้าไปยังทางที่ซากุระร่วงลงมา และหวังว่าจะเจอต้นตอที่นั่น
อีกด้านหนึ่ง ซาคุยะกำลังเครียดสุดขีด เพราะถ่านหินเชื้อเพลิงและเมล็ดกาแฟกำลังจะหมดลง
เธอเป็นมนุษย์ คงทนหนาวไม่ไหวถ้าไม่มีเตาผิง และถ้าไม่มีของกิน คุณหนูของเธอก็จะอารมณ์บูดจนน่ากลัว
เธอขออนุญาตออกเดินทาง ซึ่งเรมิเลีย จ้าวแห่งคฤหาสน์มารแดง ยินดีเป็นอย่างยิ่ง
เพราะเรมิเลียเองก็อยากให้ฤดูใบไม้ผลิมาเยือนสักที
หายนะจึงมาเยือนแก่ตำหนักหยกขาวของตระ:Xลไซเกียวจิ ซึ่งตั้งอยู่ ณ เมย์ไค (โลกวิญญาณ)
เหล่าสาวน้อยทั้งสามต่างมีเป้าหมายเดียวกัน นั่นคือ... ซากุระบานสะพรั่งไร้ที่ติ Perfect Cherry Blossom...
東方萃夢想 ～ Immaterial and Missing Power. (7.5)
โทวโฮวซุยมุโซว (ชุมนุมจินตนาการแห่งตะวันออก) ～ พลังที่สูญหายไร้ตัวตน
เนื่องด้วยความดังหลุดฉุดไม่อยู่ของโทโฮ ทำให้ค่ายเกมชื่อดัง Tasogare Frontier (Twilight Frontier)
ซึ่งมีชื่อเสียงจากการสร้าง Eternal Fighter Zero สุดยอดเกมไฟท์ติ้งแห่ง Comic Marget
สนใจที่สร้างโทโฮให้เป็นเกมไฟท์ติ้งสไตล์ดันมาคุขึ้น
ในที่สุดก็เกิดความร่วมมือระหว่างค่าย กลายเป็นเกมไฟท์ติ้งสายพันธุ์ใหม่ที่มันส์ระเบิดเถิดเทิง
ทั้งยังคงความเป็นโทโฮอยู่อย่างเต็มที่ และได้นักวาดชั้นเลิศอย่าง Alphes กับทีมสร้าง Pallette ระดับ TasoFro
ทำให้ โทโฮซุยมุโซว ต้องตาทุกคนที่ได้เห็น แม้แต่คนที่ไม่เคยเล่นเกมแนวนี้ก็ตาม
ในที่สุด ฤดูหนาวก็จากไป ฤดูใบไม้ผลิก็มาเยือน พร้อมกับเหตุการณ์ประหลาดที่ยาวนานถึง 3 เดือน
เหล่าผู้คนทั้งมนุษย์และโยวไค ต่างเลี้ยงฉลองชมดอกไม้กันอย่างเฮฮา ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาที่ฤดูใบไม้ผลิมาเยือน
หากแต่...มันเกิดขึ้นทุกๆ 3 วันอย่างต่อเนื่องจนผ่านมานานมากแล้ว
ทุกคนต่างเหนื่อยล้า แต่ว่าไม่สามารถหยุดการจัดงานเลี้ยงได้
ปราณภูต(พลังเวท)ยังคงถูกปลดปล่อยออกมาอย่างต่อเนื่อง
เมื่อปราณภูตนี้เพิ่มพูนขึ้น ผู้คนก็จะเริ่มจัดงานเลี้ยงขึ้นอีกครั้ง
เพื่ออะไร ? ใครทำ ? ไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด
ไม่มีใครทำท่าจะหยุดงานเลี้ยง และต่างคนต่างก็น่าสงสัย
อีก 3 วันจะถึงนัดงานเลี้ยงครั้งต่อไป
"ก่อนจะถึงงานเลี้ยงครั้งต่อไป ฉันจะถล่มเจ้าตัวการของปราณภูตนี้ให้ราบคาบให้จงได้ !"
東方永夜抄 ～ Imperishable Night.
โทวโฮวเอย์ยะโชว (บทสรุปราตรีนิรันดร์แห่งตะวันออก) ～ ราตรีที่ไม่สิ้นสุด
เวลาผันผ่านไป แต่พระจันทร์นั้นไม่เปลี่ยนแปลง
สำหรับมนุษย์อาจเป็นเพียง 1 คืนที่ผ่านไปโดยไม่ทันสังเกต แต่ไม่ใช่สำหรับเหล่าโยวไคในเกนโซวเคียว
จันทร์เพ็ญเป็นสิ่งที่พวกเขาเฝ้ารอคอยมาตลอดหนึ่งเดือน... ทว่า มันไม่มาถึงเสียที่
มีอะไรบางอย่างที่ผิดปกติเกิดขึ้นแล้ว หากแต่เหล่ามนุษย์นั้นไม่ได้สนใจจะรู้ตัวกันเลย
ยูคาริ ยูยูโกะ เรมิเลีย อลิส, 4 โยวไคผู้แข็งแกร่งสุดล้ำแห่งเกนโซวเคียว
ผู้ซึ่งสังเกตเห็นและต้องการแก้ไขมันให้เป็นดังเดิมได้เลือกคู่ของตน
แล้วฉุดกระชากลากถูไปกอบ:X้เกนโซวเคียวแบบแทคทีม....
จันทร์กระจ่างฟ้าที่ถูกซ่อนในเรือนนิรันดร์ จะต้องนำกลับมาให้ทันก่อนรุ่งตะวันสาง
การต่อสู้ที่มีพระจันทร์เป็นเดิมพัน และมีเวลาเป็นไม้ค้ำคอ จึงได้เริ่มต้นขึ้น
東方花映塚 ～ Phantasmagoria of Flower View.
โทวโฮวคะเอย์ซึกะ (เนินบุปผาสะท้อนลักษณ์แห่งตะวันออก) ～ ภาพมายาแห่งทัศนียบุปผา
วันคืนอันสงบสุข(?)ของเกนโซวเคียวยังคงดำเนินไปตามปกติ
หากแต่ครานี้ดอกไม้ต่างๆเบ่งบานมากมายเหลือเกิน
ทั้งดอกไม้ในฤดู ดอกไม้นอกฤดู ดอกไม้หายาก ดอกไม้ประหลาด ล้วนแต่เบ่งบานขึ้นพร้อมเพรียงกัน
และบานสะพรั่งไปทั่วทั้งเกนโซวเคียว
...เหตุวิปลาสได้เกิดขึ้นอีกครั้งแล้ว...
เหล่าสาวน้อยต่างออกเดินทางตามเป้าหมายของแต่ละคน
แม้ว่าปลายทางของพวกเธอ จะเป็นหนทางสู่นรกก็ตามที (ทางสู่นรกจริงๆนะ ไม่ได้ล้อเล่น ^^)
東方文花帖 ～ Shoot the Bullet. (9.5)
โทวโฮวบุนคะโฉว (บันทึกอักขระบุปผาแห่งตะวันออก) ～ ถ่ายกระสุน
ภาคนี้แหวกแนวมาด้วยระบบการเล่นที่ไม่เหมือนภาคไหนเลย (หรือเกมชูตติ้งไหนเลยก็ว่าได้)
ว่ากันว่าท่าน ZUN ได้แรงบันดาลใจจากเกมถ่ายภาพผี Fatal Frame จึงตัดสินใจสร้างภาคนี้ขึ้น
เรื่องราวของการเดินทางถ่ายภาพและสัมภาษณ์สาวๆทั่วเกนโซวเคียวของ ชาเมย์มารุ อายะ
ควงกล้องคู่ใจ ใส่ฟิล์มทีละใบ ยิงแฟลชสลายกระสุน ลุ้นถ่ายโดนตัวบอส เพื่อเก็บภาพให้ได้ครบตามเป้า
ชะตากรรมของหนังสือพิมพ์ฉบับพิเศษ อยู่ในกำมือของเราแล้ว !
東方風神録 ～ Mountain of Faith.
โทวโฮวฟูวจินโระคุ (บันทึกเทพวายุแห่งตะวันออก) ～ ขุนผาแห่งศรัทธา
ศาลเจ้าฮาคุเรย์เผชิญกับวิกฤตศรัทธา
เหล่าโยวไคชื่นชอบมาอาศัยหลับนอน
ผู้คนหวาดเกรง ไม่กล้ามาทำบุญ
เคราะห์ซ้ำกรรมซัด เจอศาลเจ้าจากโลกภายนอกบุกเข้าเกนโซวเคียว
แถมยังสั่งมิโกะขาวแดงให้ปิดศาลเจ้า เพื่อหวังรวบรวมศรัทธาแต่เพียงผู้เดียว !
มิโกะขาวแดงผู้ไม่ย่อยอม ออกเดินทางเพื่อตามหาเทพเจ้ามาสถิตศาลเจ้า หวัง:X้วิกฤตศรัทธา
โดยหารู้ไม่ว่าปลายทางจะต้องเข้าปะทะกับเทพเจ้าจากโลกภายนอก
ชะตากรรมของศาลเจ้าทั้งสองจะเป็นอย่างไร จักได้รู้กัน.....
東方緋想天 ～ Scarlet Weather Rhapsody. (10.5)
โทวโฮวฮิโซวเทน (สวรรค์ชั้นมโนคติสีแดงเพลิงแห่งตะวันออก) ～ บทเพลงแห่งภูมิอากาศสีแดงฉาน
หลังจากผ่านเหตุการณ์มิโกะบุกถล่มภูเขาโยวไคมาได้หนึ่งปี
เกนโซวเคียวก็ต้องเผชิญหน้ากับเหตุวิปลาสครั้งใหม่ ที่ดำเนินมาอย่างยาวนานโดยที่ไม่มีใครสนใจ
แต่ละผู้แต่ละคนนั้นล้วนมีสภาพอากาศที่เข้ากับบุคลิกของตน รายล้อมรอบตัวเองอยู่ตลอดเวลา
และยามที่คนมากกว่าหนึ่งเข้าใกล้กัน สภาพอากาศจะตีกันเองจนเกิดอากาศวิปริตแปรปรวนขึ้น
ครั้นเมื่อมิโกะสังเกตเห็น เสียงแห่งการประกาศสงครามครั้งใหม่ก็ดังขึ้นมาจากปฐพี...
...เสียงของแผ่นดินไหวที่รุนแรงจนศาลเจ้าฮาคุเรย์ถึงกับพังพินาศ !
แม้จะไม่ทราบสาเหตุว่าทำไมจึงมีแต่มิโกะที่อยู่ที่ศาลเจ้าตอนนั้นเท่านั้นที่รู้สึกถึงแผ่นดินไหว
แต่ก็เป็นเหตุผลมากพอที่จะทำให้เธอบินออกไป...
เกนโซวเคียวจึงถึงคราวจะต้องสั่นสะเทือนอีกครา !!
東方地霊殿 ～ Subterranean Animism.
โทวโฮวฉิเรย์เดน (วังวิญญาณพิภพแห่งตะวันออก) ～ ความเชื่อว่ามีวิญญาณอยู่ใต้พื้นพิภพ
น้ำพุร้อนผุดขึ้นมาที่บริเวณใกล้ศาลเจ้า มิโกะเริงร่าเพราะว่ามีของดีไว้ใช้เรียกคนให้มาทำบุญ
หากแต่หายนะที่มิโกะมองข้ามไปนั้นคือ เหล่าวิญญาณอาฆาตจากขุมนรก ที่ผุดขึ้นมาพร้อมกับน้ำพุร้อน
เหล่าโยวไคไม่พลาดที่จะสังเกตเห็น จึงหมายมั่นจะทำการตรวจสอบว่าเกี่ยวข้องกับโลกใต้พิภพอย่างไร
หากแต่โยวไคใต้พิภพนั้นมีสังคมที่ต่างไปจากโลกเหนือพิภพ เหล่าโยวไคจึงไม่ต้องการที่จะลงไปตรวจสอบเอง
ไม่วายต้องไหว้วาน(และหลอกล่อ)ให้สองมนุษย์สุดแกร่ง ลงไปทำการตรวจสอบแทนตน โดยเหล่าโยวไคจะคอยซัพพอร์ทจากเหนือพิภพ
น้ำพุร้อน วิญญาณอาฆาต แผนการ เป้าหมาย ตัวการ ... ... คำตอบทั้งหมดรออยู่ที่ใต้พิภพนั่น !
東方星蓮船 ～ Undefined Fantastic Object.
โทวโฮวเซย์เรนเซน (เรือบัวดาวแห่งตะวันออก) ～ วัตถุมหัศจรรย์ที่ไม่แน่ชัด
เงาสีดำของเรือยักษ์ขนาดใหญ่บินไปมาอยู่เหนือน่านฟ้าเกนโซวเคียว
ผู้คนร่ำลือกันว่ามันคือเรือสมบัติของเทพแห่งโชคลาภทั้งเจ็ด ซึ่งหากผู้ใดได้ครอบครองจะสุขสบายไปตลอดชาติ
มิโกะขาวแดง ใจหนึ่งก็หมายปองสมบัติ อีกใจหนึ่งก็เชื่อว่าเป็นฝีมือของโยวไค
:Xดขาวดำ ใจหนึ่งมุ่งหวังสมบัติ อีกใจหนึ่งก็เพียงอยากรู้อยากเห็นเท่านั้น ไม่ได้ต้องการสมบัติ
มิโกะเขียวฟ้า มาตามคำบอกของเทพเจ้าทั้งสอง ... เทพงูบอกให้เธอมากำราบโยวไค ส่วนเทพกบบอกว่าเธอจะเจอสิ่งที่ดียิ่งกว่าสมบัติ
ทั้งสามจึงมุ่งหน้าไล่ตามวัตถุบินลึกลับ เพื่อจุดประสงค์อันแสนสับสนในตัวเองของตน !
東方非想天則 ～ 超弩級ギニョルの謎を追え (12.3)
โทวโฮวฮิโซวเทนโซะคุ (มิอาจคิดตามกฎสวรรค์แห่งตะวันออก) ～ จงไล่ตามปริศนาแห่ง Guignol ขนาดมหึมา
ทั้งที่เป็นฤดูร้อน แต่กลับมีสายหมอกยามเช้าหลงฤดูมาบดบังพระอาทิตย์จนท้องฟ้ามืดลงเล็กน้อย
ครั้นเมื่อออกมาดู ก็พบเห็นเงารูปร่างมนุษย์ขนาดยักษ์ กำลังโยกเยกไปมาราวกับมีชีวิต พร้อมกับปล่อยไอน้ำอุ่นๆที่น่าขยะแขยงออกมา
มันคอยมองภูเขาโยวไค และหมู่บ้านมนุษย์อยู่เป็นครั้งคราว จากนั้นสักครู่หนึ่งก็ถูกหมอกปกคลุมแล้วหายตัวไปอย่างเงียบงัน
เหล่าผู้สงสัยใคร่รู้ จึงออกเดินทางค้นหาความจริง !
ダブルスポイラー ～ 東方文花帖 (12.5)
Double Spoiler (ดับเบิ้ล สปอยเลอร์) (คู่แข่งขัดขา) ～ โทวโฮวบุนคะโฉว (บันทึกอักขระบุปผาแห่งตะวันออก)
การกลับมาอีกครั้งของภาคถ่ายรูปที่แสนจะโหดหินทมิฬชาติ
พร้อมคำการันตีจากท่าน ZUN ว่าเกมภาคนี้จบยากกว่าภาคที่ผ่านมาแน่นอน !
เรื่องราวการเดินทางหาข้อมูลและภาพถ่ายเพื่อทำหนังสือพิมพ์ของเทนกุนักข่าวสาว ชาเมย์มารุ อายะ
ทว่าคราวนี้มีคู่ปรับปรากฏตัว เป็นเทนกุสาวอีกหนึ่งอนงค์ นามว่า ฮิเมะไคโดว ฮาตาเตะ
การแข่งขันระหว่างทั้งคู่จะเป็นเช่นไร !?
妖精大戦争 ～ 東方三月精 (12.8)
โยวเซย์ไดเซนโซว (มหาสงครามภูต) ～ สามภูตจันทราแห่งตะวันออก
เรื่องราวสืบเนื่องจากตอนแถมพิเศษท้ายรวมเล่ม 2 ของมังกะสามภูตจันทราแห่งตะวันออก ภาค 2
เหล่าสามภูตได้ทำลายบ้านของใครบางคน และปักธงที่มีรูปของพวกตนเอาไว้
ปรากฏว่าเจ้าของบ้านคือชิลโน่ ซึ่งจำหน้าพวกเธอได้ ชิลโน่จึงประกาศสงคราม และก่อให้เกิดเรื่องราวในภาคนี้ขึ้น
(รายละเอียดของเรื่องราวในตอนต้น ตามอ่านได้ในหนังสือ)
東方神霊廟 ～ Ten Desires.
โทวโฮวชินเรย์เบียว (ฮวงซุ้ยวิญญาณเทพแห่งตะวันออก) ～ ความปรารถนาทั้งสิบ
พอเห็นว่ามีวิญญาณมากหน้าหลายตาผุดออกมาโดยทั่ว, ปรากฏว่ามันคือสิ่งที่เรียกว่า ชินเรย์ (วิญญาณเทพ) ต่างหาก
เหล่าสาวน้อยจึงออกเดินทางเพื่อค้นหาความจริงของเหตุวิปลาสครั้งนี้
เมื่อเกี่ยวข้องกับวิญญาณ ก็ต้องสงสัยโลกวิญญาณเป็นอันดับแรก แต่ปรากฏว่าไม่ใช่ที่นี่
ยูยูโกะได้ชี้แนะว่าที่เกิดเหตุที่แท้จริงคือที่ สุสานของวัดเมียวเรนจิ วัดโยวไคของเบียคุเรนที่เพิ่งสร้างขึ้นเมื่อไม่นานมานี้
ครั้นเมื่อไปตรวจสอบก็พบว่า มีบางอย่างที่เหนือความคาดหมายอยู่ที่นั่น ทั้งสถานที่อันลึกลับและคู่ต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัว
การต่อสู้เพื่อยับยั้งความทะเยอทะยานของสาวน้อยผู้หวังจะเป็นเทพเจ้าองค์ใหม่ของญี่ปุ่น ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว !
東方心綺楼 ～ Hopeless Masquerade.
โทวโฮวชินคิโรว (ตำหนักตระการใจแห่งตะวันออก) ～ งานเต้นรำสวมหน้ากากที่ไร้ซึ่งความหวัง
เหตุการณ์วุ่นวายหลายครั้งทำให้จิตใจของผู้คนยุ่งเหยิงปั่นป่วน เหล่านักศาสนาต้องการควบคุมจิตใจของผู้คนซึ่งกำลังยุ่งเหยิง
เพราะนอกจากเป็นการช่วยนำความสงบเรียบร้อยกลับคืนสู่สังคมแล้ว ยังเป็นโอกาสดีที่จะได้รวบรวมศรัทธามาสู่พวกตนในเวลาเดียวกัน
พระสงฆ์ผู้ก่อตั้งวัดในเกนโซวเคียว
นักพรตเต๋าผู้ต้องการปล่อยวางทางโลกและแสวงหาความไม่แก่ไม่ตาย
และมิโกะผู้ต้องการกอบ:X้ชื่อเสียงของตนและฟื้นฟูกิจการ
พวกเธอล้วนตัดสินใจว่า นี่แหละคือ "เวลาออกโรงของฉัน"
東方輝針城 ～ Double Dealing Character.
โทวโฮวคิชินโจว (ปราสาทเข็มทอประกายแห่งตะวันออก) ～ สองบุคลิกสัมพันธ์
อาวุธของตัวเอกแต่ละคน เรย์มุ มาริสะ และซาคุยะ เริ่มเคลื่อนไหวขึ้นมาเองโดยไม่ทราบสาเหตุ
ในเวลาเดียวกัน เหล่าโยวไคที่น่าจะทำตัวเรียบร้อยในสถานที่ของตัวเอกแต่ละคนเริ่มทำตัวเป็นปฏิปักษ์จนเกิดกลายเป็นเรื่องใหญ่
พวกเธอจะหยิบอาวุธขึ้นมาต่อสู้ หรือจะทิ้งอาวุธเหล่านั้นกันนะ...... ?
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
นอกจากส่วนของเกมแล้ว Touhou Project ยังมีหนังสือที่น่าสนใจมากมาย
เนื่องจากลำพังเพียงส่วนของเกมนั้นไม่สามารถให้ข้อมูลที่กระจ่างชัดเกี่ยวกับทุกอย่างในโทโฮได้
ในที่สุด โทโฮก็สามารถออกหนังสือของตัวเองเป็นเรื่องเป็นราวได้
ทำให้ข้อมูลต่างๆ ปรากฏออกมาอย่างชัดเจนและถูกต้องแม่นยำยิ่งขึ้น
ในหนังสือรวมเล่มต่างๆนั้น มักจะมีการแถมแผ่น CD เพลงมาด้วยเสมอ
และที่สำคัญที่สุด (ซึ่งจุดนี้ด้วยที่ทำให้โทโฮโด่งดังมาก) ก็คือ
การวางแผนล่วงหน้าในการจัดลำดับสินค้าของท่าน ZUN
เมื่อหนังสือออก ก็จะเกริ่นถึงเกม แล้วเกมก็จะตามมาโดยทิ้งปริศนา ให้หนังสือเล่มต่อไปมาไขอย่างพอดิบพอดี
มันช่างสุดยอดจริงๆ !
東方香霖堂 ～ Curiosities of Lotus Asia.
โทวโฮวโควรินโดว (ร้านโควรินโดวแห่งตะวันออก) ～ ความอยากรู้อยากเห็นของดอกบัวเอเชีย
นับได้ว่าเป็นนิยายประกอบภาพแบบรายเดือน/สองเดือน เรื่องแรกของโทโฮ
เริ่มวางจำหน่ายตอนแรก หลังจากตัวเกมภาค 7 วางขายประมาณ 4 เดือน
วาดภาพประกอบโดยอาจารย์ อาซาอิ เกนจิ
ตัวเอกในเรื่องนี้คือ โมริจิกะ รินโนะสุเกะ เจ้าของร้านค้าส่วนตัวที่มีนามว่า ร้านโควรินโดว
ตัวละครชายคนแรกของ Touhou Project
ทำไมต้องออกซีรี่ส์นี้มา ? คือคำถามที่หลายคนอาจสงสัย แต่ไม่เข้าใจ
สืบเนื่องจากการที่ในโทโฮนั้นมีข้อมูลมากมาย รายละเอียดเยอะแยะ
แต่กลับไม่มีที่ที่จะนำข้อมูลนั้นมาตีแผ่ เพื่อให้ทราบโดยทั่วกันได้
โทวโฮวโควรินโดว จึงถูกสร้างขึ้นมาเพื่อตอบสนองความอยากรู้อยากเห็นของแฟนๆ ที่ต้องการข้อมูลของโทโฮ
และมักจะส่งเมล์ไปถามท่าน ZUN จนล้นเมล์บอกซ์อยู่เสมอ
(ซึ่งชื่อภาคภาษาอังกฤษของหนังสือเล่มนี้ก็ได้บ่งบอกไว้ตรงตัวดีแล้ว ^ ^)
ในขณะที่เรื่องราวกำลังดำเนินไปแบบเฮฮาวุ่นวาย ก็จะมีข้อมูลต่างๆแอบซ่อนอยู่ในนั้นอย่างน่าทึ่ง
ผู้ที่สนใจโทโฮ และช่างสังเกตเท่านั้น ที่จะดูออกถึงความนัยที่ซ่อนอยู่ภายในผลงานชิ้นนี้
ปัจจุบันเรื่องนี้ได้จบลงไปแล้วด้วยจำนวน 26 ตอน (และมีตอนแถมหนึ่งตอนในหนังสือโดจิน)
หนังสือฉบับรวมเล่มวางจำหน่ายในวันที่ 30 เดือน 9 ปี 2010
โดยได้แทรกตอนแถมเข้ามาเป็นหนึ่งในจำนวนตอนด้วย ทำให้ในฉบับรวมเล่มนี้มีทั้งสิ้น 27 ตอน
東方三月精 ～ Eastern and Little Nature Deity.
โทวโฮวซันเกทสึเซย์ (สามภูตจันทราแห่งตะวันออก) ～ เทพธิดาตัวน้อยแห่งธรรมชาติตะวันออก
มังกะแบบจบในตอน ซีรี่ส์แรกของโทโฮ วาดโดย มัทสึคุระ เนมุ
เป็นเรื่องราวของสามสาวน้อยโยวเซย์ที่แสนจะซุกซนน่ารัก
พวกเธอจะพาเราเดินทางไปก่อกวนและแกล้งคนในทุกหย่อมหญ้าของเกนโซวเคียว (โดยเฉพาะที่ศาลเจ้า)
ผลงานชุดนี้ก็แน่นอนครับว่า ยังคงสร้างออกมาเพื่อแพร่กระจายข้อมูลของโทโฮออกไปให้มากขึ้น
หากแต่ใครจะสนใจสังเกต หรืออ่านจับความนัยที่แฝงในคำพูดนั้นก็แล้วแต่ความสนใจของแต่ละคน
แต่ด้วยความสนุกสนานของเรื่องราวที่ดำเนินไป ทำให้คนที่ไม่รู้จักโทโฮก็สามารถอ่านสนุกได้เหมือนกัน
บางครั้งมัวแต่อ่านเอาฮาจนลืมจับใจความด้วยซ้ำ (ฮา)
แต่เป็นที่น่าเสียดายอย่างยิ่ง เมื่อ(ข่าวลือว่า)วันหนึ่งอาจารย์ มัทสึคุระ เนมุ ประสบกับปัญหาสุขภาพขั้นร้ายแรง จนไม่สามารถเขียนต่อได้
แม้อาจารย์ท่านจะเสียใจแต่ก็ต้องถอนตัวออกจากงานเขียนซีรี่ส์นี้อย่างช่วยไม่ได้
ทำให้ซีรี่ส์นี้ต้องจบสิ้นลง ด้วยจำนวน 6 ตอนเท่านั้น (0-5) และออกหนังสือฉบับรวมเล่มมาเรียบร้อยแล้ว
東方三月精 ～ Strange and Bright Nature Deity.
โทวโฮวซันเกทสึเซย์ (สามภูตจันทราแห่งตะวันออก) ～ เทพธิดาแห่งธรรมชาติผู้สดใสและไม่ธรรมดา
ผู้รับช่วงต่อของซีรี่ส์นี้คืออาจารย์ ฮิราซากะ มาโคโตะ ซึ่งเคยวาดงานโทโฮมาแล้วหลายครั้ง
เรื่องราวยังคงต่อเนื่องจากภาคที่แล้ว เพียงแต่เปลี่ยนชื่อภาษาอังกฤษของภาคเท่านั้น
โดยยังคงความสนุกสนานเฮฮา แฝงไปด้วยสาระตามสไตล์โทโฮ
ปัจจุบันภาคสองได้จบลงเรียบร้อยแล้ว และมีหนังสือรวมเล่มออกมาแล้ว 3 เล่ม
(ปัจจุบัน Siam Inter Comic ได้ซื้อ LC ภาคสองนี้มาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และจะเริ่มวางแผงในเดือนกรกฎาคม 2010 ในนาม "สามภูตบูรพาขาป่วน")
東方三月精 ～ Oriental Sacred Place.
โทวโฮวซันเกทสึเซย์ (สามภูตจันทราแห่งตะวันออก) ～ สถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งตะวันออก
ภาคที่สามของซีรี่ส์สามภูตจันทรา
ผู้รับผิดชอบงานวาดยังคงเป็นอาจารย์ ฮิราซากะ มาโคโตะ เช่นเดิม
ภาคนี้เป็นเนื้อหาต่อจากภาคที่แล้ว หลังจากที่เจ้าสามตัวแสบสามารถยึดครองต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ของศาลเจ้าได้
(ด้วยเหตุนี้เองทำให้ชื่อภาคกลายเป็น Oriental Sacred Place)
เรื่องราวจะเป็นอย่างไร โปรดติดตามชมกันต่อไป
東方文花帖 ～ Bohemian Archive in Japanese Red.
โทวโฮวบุนคะโฉว (บันทึกอักขระบุปผาแห่งตะวันออก) ～ บทความแหกกฎในสมุดญี่ปุ่นปกแดง
หนังสือเล่มนี้ออกวางแผงก่อนตัวเกมภาค 9 เพียง 3 วัน และออกก่อนภาค Shoot the Bullet ประมาณ 4 เดือนครึ่ง
ภาพประกอบวาดโดยนักวาดหลายท่าน
และเขียนบทความโดยท่าน ZUN ล้วนๆทุกหน้าทุกบรรทัด เป็นสุดยอดข้อมูลที่น่าอัศจรรย์
โดยเป็นการบอกเล่าผ่านการทำข่าว และสัมภาษณ์ผู้คนของ ชาเมย์มารุ อายะ เทนกุอีกานักหาข่าวตัวยง
ภายในเล่มประกอบด้วยข่าวของตัวละครภาค 6-8 จำนวน 32 ตัว ซึ่งทำให้เรารู้จักตัวละครดีขึ้นอีกมากทีเดียว
ในส่วนอีกครึ่งเล่มที่เหลือนั้นเป็นโดจินที่น่าอ่านไม่แพ้กัน (แต่จะนับเป็นข้อมูลได้สักแค่ไหนนั้น คงต้องลองอ่านแล้วคิดกันดูเอาเองอีกที)
東方紫香花 ～ Seasonal Dream Vision.
โทวโฮวชิโควบานะ (หอมกลิ่นบุปผาม่วงแห่งตะวันออก) ～ ทิวทัศน์ในฝันผันตามฤดูกาล
หนังสือเล่มนี้ถูกจัดว่าเป็นเพียง โทโฮแฟนบุ๊ค ซึ่งรวมโดจินไว้หลายตอนโดยนักวาดหลายท่าน
วางจำหน่ายหลังตัวเกมภาค 9 วางแผงราวๆหนึ่งเดือนครึ่ง
จุดเด่นอยู่ที่เรื่องสั้นท้ายเล่มที่เกี่ยวกับโทวโฮวคาเอย์ซึคะ (ภาค 9) ซึ่งแต่งโดยท่าน ZUN
ปัจจุบันไม่สามารถหาได้อีกแล้ว เนื่องจากพิมพ์ในจำนวนจำกัด
東方求聞史紀 ～ 記憶する幻想郷
โทวโฮวกุมอนชิคิ คิโอคุสุรุเกนโซวเคียว (ใคร่รู้ประวัติศาสตร์แห่งตะวันออก เกนโซวเคียวรำลึก)
เป็นมังกะตอนเดียวจบซึ่งออกมาเพื่อแนะนำตัวละครใหม่ ฮิเอดะ โนะ อาคิว
ซึ่งเป็นตัวละครหลักของภาค โทวโฮวกุมอนชิคิ นี้
เธอเป็นคนรวบรวมและจัดทำหนังสือเกนโซวเคียวเอนกิ (นิมิตแห่งดินแดนมายา) ซึ่งก็คือเนื้อหาของเล่มเต็มนั่นเอง
อนึ่ง... นักวาดผู้รับหน้าที่เขียนมังกะตอนนี้คือ อาจารย์ อาคิ เอดะ
東方求聞史紀 ～ Perfect Memento in Strict Sense.
โทวโฮวกุมอนชิคิ (ใคร่รู้ประวัติศาสตร์แห่งตะวันออก) ～ อนุสรณ์สมบูรณ์ในสัมผัสที่เที่ยงตรง
ภายในหนังสือเล่มนี้ ... แท้จริงแล้วก็คือ เกนโซวเคียวเอนกิ ที่อาคิวเป็นผู้เขียนนั่นเอง
อย่างที่ชื่อโครงการได้แจ้งไว้ครับ มันอุดมไปเนื้อหาแน่นเอี๊ยดอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
เหมาะสำหรับคนที่อยากรู้จักโทโฮอย่างมากถึงมากที่สุด
มีทั้งข้อมูลของตัวละครอย่างละเอียด เผ่าพันธุ์ต่างๆ สถานที่ต่างๆ และเอกสารที่น่าสนใจอีกมากมาย
ทำให้มองเห็นเกนโซวเคียวเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาได้อย่างชัดเจนยิ่งขึ้น
หลังจากที่หนังสือโทโฮประสบความสำเร็จอย่างมากมาย
ในที่สุดก็ก่อให้เกิดโครงการใหม่ขึ้นในโทโฮโปรเจคท์ นั่นก็คือ
東方儚月抄
โทวโฮวโบวเกทสึโชว (บทจันทราไร้แก่นสารแห่งตะวันออก)
และแล้ว โทโฮก็มีมังกะที่เป็นเนื้อหาเรื่องราวเฉพาะ ขึ้นมาจนได้
เนื้อหาของโครงการนี้คือ การที่ยูคาริต้องการจะเปิดศึกทำ "สงครามผิวจันทร์มายา ครั้งที่ 2" ขึ้น
โดยครั้งที่ 1 นั้นได้มีการพูดถึงในกุมอนชิคิไปแล้ว ซึ่งเป็นการบอกล่วงหน้านัยๆว่าจะมีภาคนี้ขึ้นมา (แต่ไม่นึกว่าจะเอาจริง)
โดยในซีรี่ส์โบวเกทสึโชวนี้ ประกอบด้วยสามส่วนสำคัญคือ
東方儚月抄 ～ Silent Sinner in Blue.
โทวโฮวโบวเกทสึโชว (บทจันทราไร้แก่นสารแห่งตะวันออก) ～ คนบาปผู้เงียบงันในสีฟ้า
ผู้รับผิดชอบงานในครั้งนี้ก็คือ อาจารย์ อาคิ เอดะ เจ้าเก่า
ลักษณะงานเป็นมังกะต่อเนื่อง ลงในนิตยสาร Comix REX
เป็นแกนหลักของเรื่องราวที่ดำเนินไปในโบวเกทสึโชว
ปัจจุบันอวสานลงเรียบร้อยแล้ว และออกรวมเล่มครบสามเล่มแล้ว
東方儚月抄 ～ Cage in Lunatic Runagate.
โทวโฮวโบวเกทสึโชว (บทจันทราไร้แก่นสารแห่งตะวันออก) ～ กรงในตัวผู้ทรยศที่บ้าคลั่ง
ลักษณะงานคือ เรื่องสั้นประกอบภาพ ลงในนิตยสาร คาราเมล
ผู้รับผิดชอบงานวาดคืออาจารย์ Tokiame (โทคิอาเมะ) โดยมีท่าน ZUN แต่งเนื้อหาทุกอย่างให้ตามเคย
เรื่องราวเป็นส่วนแทรกของเนื้อหาหลักใน SSiB โดยจะมุ่งเน้นไปที่ตัวละครที่เกี่ยวข้อง แต่ไม่มีบทให้ออกมาใน SSiB ซะมากกว่า
ปัจจุบันอวสานลงเรียบร้อยแล้ว และออกรวมเล่มแล้ว
東方儚月抄 ～ 月のイナバと地上の因幡
โทวโฮวโบวเกทสึโชว (บทจันทราไร้แก่นสารแห่งตะวันออก) ～ อินาบะจันทรากับอินาบะโลกา
อันที่จริงงานนี้ควรเรียกว่าเป็น Semi-Official
เพราะว่าท่าน ZUN เพียงวางโครงเรื่องให้สอดคล้องกับโครงหลักเท่านั้น
ส่วนรายละเอียดนั้น ให้นักวาด : อาราตะ โทชิฮิระ ไปคิดเอาเองได้ตามใจชอบ (ท่าน ZUN พูดไปขำไป)
ลักษณะของงานคือ การ์ตูนสี่ช่องจบ แนวตลกขบขัน หาสาระจริงๆจังๆไม่น่าจะได้
ตัวงานถูกตีพิมพ์ลงในนิตยสาร มังกะ 4koma KINGS พาเลท ปัจจุบันได้อวสานลงเรียบร้อยแล้วที่จำนวน 30 ตอน
และออกรวมเล่ม 2 เล่มจบ ซึ่งรุ่นจำนวนจำกัดจะแถมฟิกเกอร์อุดองเกะและเทอิ ตามลำดับ
The Grimoire of Marisa グリモワール オブ マリサ
ตำราเวทของมาริสะ ซึ่งบันทึกข้อมูลเรื่องราวเกี่ยวกับสเปลการ์ดที่เธอเคยพบเจอมา
ในเล่มประกอบด้วยสเปลการ์ดของตัวละครตั้งแต่ภาค 6 จนถึงภาค 11 โดยยกมาเพียงใบที่น่าสนใจเท่านั้น
เหมาะสำหรับผู้ที่ชื่นชอบในสเปลการ์ด และต้องการข้อมูลโทโฮมากยิ่งขึ้น
東方茨歌仙 ～ Wild and Horned Hermit.
โทวโฮวอิบาระคาเซน(ยอดกวีหนามแห่งตะวันออก) ～ เซียนผู้มีเขาและป่าเถื่อน.
เรื่องราวของเซียนสาวน้อย อิบาราคิ คาเซน ผู้พยายามช่วยเหลือมนุษย์ โดยเฉพาะเรย์มุซึ่งขาดการฝึกฝนจนอ่อนหัดในฐานะมิโกะ
ประเด็นที่น่าสนใจของภาคนี้ก็คือ หากดูจากปัจจัยแวดล้อมต่างๆแล้วทำให้คาดกันว่าต้นฉบับของเธอคือ อิบาราคิโดวจิ
ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของ ชุเทนโดวจิ (ต้นแบบของซุยกะ) กล่าวคือ เธอน่าจะเป็นเผ่ายักษ์ มากกว่า(มนุษย์ที่ฝึกตนเป็น)เซียนนั่นเอง
และหากเธอเป็นยักษ์จริง แสดงว่าเธอเป็นหนึ่งในจตุรเทพแห่งขุนผา เช่นเดียวกับ ซุยกะ และ ยูกิ
แต่เนื่องจากประเด็นนี้คือสิ่งที่ทำให้เรื่องราวน่าติดตาม กว่าจะเฉลยก็คงจะตอนท้ายนู่นเลย ดังนั้นจึงต้องติดตามกันต่อไป...
อนึ่ง, ผู้รับผิดชอบงานวาดในครั้งนี้คือ อ.อาซึม อายะ
東方鈴奈庵 ～ Forbidden Scrollery.
โทวโฮวสุซุนะอัน(ร้านสุซุนะอันแห่งตะวันออก) ～ ม้วนบันทึกต้องห้าม
เรื่องราวของร้านเช่าหนังสือ สุซุนะอัน ซึ่งตั้งอยู่ภายในหมู่บ้านมนุษย์ โดยมีตัวเอกของภาคคือ โมโตโอริ โคสุซุ
สาวน้อยผู้มีความสามารถในการอ่านหนังสือที่แต่งขึ้นโดยโยวไค (หนังสือภูตพราย) ซึ่งเป็นหนังสือที่ไม่มีใครอ่านออก
ด้วยเหตุนี้จึงเธอชื่นชอบการอ่านหนังสือภูตพรายและพยายามรวบรวมสะสมเอาไว้เป็นจำนวนมาก
โดยหารู้ไม่ว่าหนังสือเหล่านี้มีความน่ากลัวเพียงไร
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
นอกจากนี้ยังมีไอเทมกลุ่มเรื่องสั้นประกอบเพลง ขายเป็น CD จำนวนหลายอัลบั้ม
ได้แก่
蓬莱人形 ～ Dolls in Pseudo Paradise
โฮวไรนิงเงียว (ตุ๊กตาโฮวไร) ～ เหล่าตุ๊กตาในสวรรค์จอมปลอม
เรื่องราวของคนแปดคน ที่พลัดหลงเข้ามาในเกนโซวเคียว
ความซื่อสัตย์(?)ของพวกเค้า นำพาความตายที่ไม่อาจเลี่ยงได้มาเยือนแก่ตนเอง
蓮台野夜行 ～ Ghostly Field Club
夢違科学世紀 ～ Changeability of Strange Dream
卯酉東海道 ～ Retrospective 53 minutes
大空魔術 ～ Magical Astronomy
未知の花 魅知の旅
鳥船遺跡 ～ Trojan Green Asteroid
เรื่องราวของสองสาวน้อยที่อาศัยอยู่ ณ โลกภายนอก
คนนึงสามารถเข้ามาในเกนโซวเคียวผ่านทางความฝัน(หรือความจริง?)ได้
อีกคนนึงเป็นเพื่อนสนิทที่เชื่อเรื่องเล่าเหลือเชื่อเกี่ยวกับเกนโซวเคียว
ช่วงเวลาแห่งความสุข ความน่ากลัว เกนโซวเคียว ความฝัน ความจริง ... ...
幻想曲抜萃 東方萃夢想 ORIGINAL SOUND TRACK
และ
全人類ノ天楽録 東方緋想天 ORIGINAL SOUND TRACK
และ
核熱造神ヒソウテンソク 東方緋想天 ORIGINAL SOUND TRACK
และ
暗黒能楽集・心綺楼 ORIGINAL SOUND TRACK
ผลงานร่วมกับค่าย ทาโซกาเระ ฟรอนเทียร์ (TasoGare Frontier หรือ TasoFro) ผู้สร้างโทโฮภาคต่อสู้
幺樂団の歴史 Akyu's Untouched Score vol. 1-5
แผ่นรวมเพลงที่ท่าน ZUN รีมิกซ์เองจากเพลงเก่าๆที่เคยสร้างไว้
โดยเน้นไปที่เพลงจากภาค 1-5 ซึ่งถูกโละเนื้อเรื่องไปแล้ว
(โปรดสังเกตหน้าปกแผ่น 4 จะเห็นว่ามี มิมะ อยู่ด้วย)
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
แนะนำตัวละครกันเล็กน้อย (เท่านั้น) * รูปจาก - 粗茶 (Socha) *
ปล.ในส่วนนี้มีข้อความที่เขียนขำๆเอาฮาอยู่มากมาย จึงไม่ควรยึดถือจริงจัง (ฮา)
ฮาคุเรย์ เรย์มุ - มิโกะขาวแดงแห่งศาลเจ้าฮาคุเรย์ เฉื่อยชาไม่ร้อนใจ ขี้เบื่อ โมโหร้าย นั่งเป็นหลับขยับเป็นหายนะ
ออกบินเมื่อไหร่ แสดงว่าเกนโซวเคียวถึงคราวต้องสั่นไหวอีกครา
คิริซาเมะ มาริสะ - :Xดดำขาว จอมเวทสายบ้าพลัง น่ารักสดใส ชอบพูดห้าวๆ ขี้ขโมย เกลียดความพ่ายแพ้
อยากได้อะไรเป็นต้องได้ ถ้าไปขวางทางเธอ ระวังเจอ Master Spark
รูเมีย - โยวไคแห่งความมืด สติปัญญาน้อย ด้อยความแข็งแกร่ง
ชอบกางแขนแบบกางเขนเพราะเชื่อว่าผู้ศักดิ์สิทธิ์เค้าทำกัน ... เดี๋ยวจะซวยมิใช่น้อย
หง เหม่ยหลิง - ยามเฝ้าประตูคฤหาสน์มารแดง น่ารักสดใส นิสัยชวนฮา ชอบหลับกลางวันระหว่างงาน
ฝีมือปานกลาง ไร้จุดอ่อน แต่ก็ไร้จุดแข็ง
แพทชูลี่ โนว์เลดจ์ - จอมเวทหนอนหนังสือ วันๆหมกตัวอยู่แต่ในห้องสมุด
ท่าทางเย็นชาสีหน้าเปลี่ยนยาก ขี้โรคอ่อนแอ แต่เรื่องเวทมนตร์นี่ร้ายกาจสุดบรรยาย
โคอาคุมะ - ปิศาจน้อยไร้นามแห่งห้องสมุดมารแดง เบ๊ของพาเช่
เป็นปิศาจหนังสือหรือหนังสือปิศาจ(ในรูปร่างแบบมนุษย์ตามสไตล์โทโฮ) ยังไม่เป็นที่แน่ชัด แต่ที่แน่ๆ เธอทำงานอยู่ที่นั่น
อิซาโยอิ ซาคุยะ - เมดสาวหยุดเวลาปามีด ผู้ภักดีต่อเจ้านายยิ่งชีพ และสง่างามอย่างสมบูรณ์แบบ
ปกติเรียบร้อยสงบเสงี่ยม แต่ชอบทำอะไรป้ำๆเป๋อๆอยู่เรื่อย
เรมิเลีย สคาร์เลท - เจ้าบ้านมารแดง แวมไพร์โลลิผู้ชอบเก๊กซิมเป็นเจ้า:Xาดเท่
แต่นิสัยก็เด็กดีๆนี่เอง เห็นอย่างนีแต่อายุ 500 ปีแล้วนะเอ้อ
ฟลังดร์ สคาร์เลท - น้องสาวของเรมิเลีย เจ้าแห่งการทำลายล้างผู้มากด้วยพลังยิ่งกว่าพี่สาวของเธอ
เรียบร้อยน่ารักเชื่อฟังพี่สาว ซุกซนจนบางครั้งก็แกล้งพี่สาวตัวเอง และเล่นอะไรอย่างอื่นไม่ค่อยเป็นนอกจากดันมาคุ
ชิลโน - โยวเซย์ (ภูตจำพวก Fairy) ที่(น่าจะ)แข็งแกร่งที่สุดในเกนโซวเคียว หนึ่งเดียวที่สู้กับโยวไค(กระจอกๆ)ได้อย่างสูสี
นิสัยโง่บ้าปัญญาทึบงี่เง่า เป็นสัญลักษณ์แห่งความโง่+บ้าของโทโฮ
ไดโยวเซย์ - แฟรี่ยักษ์ไร้นาม เพื่อนเล่นของชิลโน่ บทน้อยจืดจาง จนไม่รู้จะเขียนอะไรเกี่ยวกับเธอดี
เลตตี้ ไวท์รอค - โยวไคแห่งฤดูหนาว พบเจอได้ในฤดูหนาวเท่านั้น
ไม่คิดอะไรซับซ้อน ชอบตามน้ำเอาฮา พลังแข็งแกร่งอย่างน่าเกรงขาม(แต่เฉพาะในฤดูหนาวเท่านั้น)
อลิส มาร์กาทรอยด์ - จอมเวทผู้เชิดตุ๊กตา 7 สี รักสันโดษชอบเก็บตัว แต่ถ้าชวนคุยเธอก็คุยจ้อเอาเรื่องเหมือนกัน
ไม่ชอบเอาจริงเพราะกลัวว่าถ้าแพ้แล้ววันหน้าจะไม่มีวันแก้มือได้อีก
สามพี่น้องปริซึมริเวอร์ - วิญญาณหลอนแห่งเสียงเพลง รักการบรรเลงดนตรี นิสัยดี แต่ก็มีกวนประสาทหน่อยๆ
สามคนนี้นิสัยต่างกัน แนวคิดต่างกัน ความสามารถต่างกัน แต่ก็เล่นดนตรีเข้ากันได้ดี
ลิลลี่ ไวท์ - โยวเซย์ผู้ป่าวประกาศการมาของฤดูใบไม้ผลิ เจอเธอเมื่อไหร่ ก็แปลว่าอีกเดี๋ยวฤดูใบไม้ผลิจะมาถึงแล้ว
นิสัยดีและมีพิษภัยต่อมนุษย์ต่ำที่สุด เข้ากับมนุษย์ได้ดี
คอนปาคุ โยวมุ - คนสวนดาบคู่ครึ่งคนครึ่งผีแห่งตำหนักหยกขาว บ่าวรับใช้ข้างกายยูยูโกะ
เข้มแข็งขยันทำงาน โดนแกล้งง่ายจนน่ารักน่าแกล้ง ฝีมือยังฝึกไม่ถึงขั้น แต่แค่นั้นก็เก่งเอาเรื่องแล้วล่ะ
ไซเกียวจิ ยูยูโกะ - จ้าวตำหนักหยกขาว เจ้าหญิงของเหล่าวิญญาณทั้งมวลในโลกวิญญาณ
ขี้เล่นน่ารัก ท่าทางไร้เดียงสา แต่ที่จริงมีความรู้สูง และรู้อะไรๆมากกว่าที่คนอื่นคิด แถมเป็นพวกชาตินิยมซะด้วย
เชน - แมวดำสองหางแห่งลางร้าย ภูตรับใช้ของรัน นิสัยสมเป็นแมว
ชอบเฝ้าดูแลถิ่นของตัวเองและเล่นแบบแมวๆ แพ้น้ำและอากาศหนาว
ยาคุโมะ รัน - จิ้งจอกเก้าหางผู้แข็งแกร่งอย่างยิ่งยวด ภูตรับใช้ของยูคาริ ทำงานบ้านสารพัด ทำงานแทนเจ้านายได้อย่างดี
ขยันตัวเป็นเกลียว และยังดูแลเชนอย่างดี ไม่มีขาดตกบกพร่องจริงๆ
ยาคุโมะ ยูคาริ - โยวไคแห่งเขตแดน ผู้รักใคร่เกนโซวเคียวยิ่งกว่าใครทั้งมวล ถ้าเรื่องร้ายใดเกี่ยวพันถึงเกนโซวเคียวล่ะก็ เธอออกโรงแน่
รอบรู้เรื่องโลกภายนอก แต่ขี้เกียจตัวเป็นขน นอนนานงานน้อย มีอะไรก็ใช้รันไปทำแทน
อิบุคิ ซุยกะ - ยักษ์น้อยผู้โดดเดี่ยวแห่งเกนโซวเคียว ตัวการก่อเรื่องของภาค 7.5
ชื่นชอบงานเลี้ยงดื่มกินและการประลอง นิสัยดีขี้เล่น ตัวเล็กแต่แข็งแกร่งอย่าดูผิดไปเชียว เดี๋ยวตายไว
ริกเกิ้ล ไนท์บั๊ก - โยวไคหิ่งห้อยสาวแต่งหล่อ โดนล้อเป็นผู้ชายประจำ
แถมยังโดนเข้าใจผิดเป็นแมลงชนิดอื่นอยู่เรื่อย อ่อนแอแต่กล้าหาญ(บ้า) เป็นที่น่าแกล้งของทุกๆคน
มิสเทีย โลเรไล - โยวไคนกกระจอกราตรี เสียงดีน่าหลงใหล ชอบร้องเพลงเป็นนิจ
งานอดิเรกคือดักจับคนกินกลางทาง และขายปลาไหลย่างหารายได้ โดยใช้ความสามารถของเธอกระตุ้นยอดขาย
อินาบะ เทวิ - โยวไคกระต่ายโลก โลลิน่ารัก สามารถทำให้มนุษย์ดวงดีได้ แต่ชอบหลวกลวงต้มตุ๋นกลั่นแกล้งคนอื่น
เจอเธอแล้วจะดวงดี แต่อาจจะถือว่าดวงไม่ดีที่ได้เจอก็เป็นได้...
เรย์เซน อุดองเกอิน อินาบะ - โยวไคกระต่ายจันทรา ทหารหนีทัพจากดวงจันทร์ ลักษณะโดดเด่นต่างจากกระต่ายโลก
นิสัยไม่คงที่ สามารถเปลี่ยนแปลงได้ด้วยความสามารถของเธอเอง
ยาโกะโคโระ เอย์ริน - หมอยาอัจฉริยะชาวจันทรา ผู้แข็งแกร่งสุดล้ำ ชอบสร้างยาประหลาดๆ ที่ไม่รู้ว่าจะขายได้มั้ย
ซื่อสัตย์ต่อคางุยะยิ่งชีพ ไม่ชอบเอาจริงเพราะกลัวเจ้านายเสียหน้า
โฮวไรซัน คางุยะ - เจ้าหญิงจันทราผู้เป็นอมตะ คนละคนกับในนิทาน แต่ความงามรับประกันได้
อยู่บ้านว่างๆ มักหาอะไรทำ บ้างก็เข้าท่า บ้างก็ไม่เข้าท่า ตกดึกบางทีก็คึกออกไปไล่ฆ่าโมโคว
ฟุจิวาระ โนะ โมโคว - คุณหนูแห่งตระ:Xลใหญ่ผู้ตามล่าล้างแค้นคางุยะจนกลายเป็นอมตะ
สาวเท่มาดแมนนิสัยคุณหนู ฮีโร่ของผู้อ่อนแอ ตอนนี้หายบ้าล้างแค้นแล้วแต่ถ้ามาหาเรื่องก็ยินดีสนองให้
คามิชิราซาวะ เคย์เนะ - สาวน้อยแวร์ฮาคุตาคุ ผู้กลืนกินลบล้างประวัติศาสตร์
หากต้องแสงจันทร์เพ็ญจะกลายร่างเป็นแวร์ฮาคุตาคุ ผู้สร้างสรรค์ประวัติศาสตร์ได้ตามใจนึก
ชาเมย์มารุ อายะ - คาราสึเทนกุ(เทนกุอีกา)นักข่าว ผู้ชื่นชอบการถ่ายรูปและทำข่าวแบบใส่ความเห็นตัวเองเต็มกำลัง
แข็งแกร่งสุดหยั่งคาดแต่นอบน้อมเป็นกันเอง ขยันขันแข็งเอาจริงเอาจัง แต่เซนส์ในการทำข่าวต่ำต้อยเหลือคณา
เมดิซึ่น เมแลนคอลลี่ - โยวไคตุ๊กตาพิษที่น่าเกรงกลัว เป็นเด็กใฝ่รู้ ชอบเรียนเรื่องพิษ
ฝีมือต่อสู้เธออาจไม่เอาไหน แต่ไม่ว่าใครก็แพ้พิษที่อยู่รอบตัวเธอ
คาซามิ ยูกะ - โยวไคดอกไม้ผู้แข็งแกร่งสุด:X่ สาวน้อยผู้รักดอกไม้ทุกชนิด กิจวัตรน่ารักอย่าบอกใคร
แต่อย่าไปทำให้เธอหัวเสีย ระวังศพไม่สวย เพราะเธออำมหิตสุดๆเลยเชียวล่ะ
โอโนะซึกะ โคมาจิ - ยมทูตจอมขี้เกียจ ตัวการทำให้เกิดเรื่องในภาค 9
อู้งานเป็นประจำ โดนเจ้านายลงโทษเท่าไหร่ไม่เคยเข็ด แต่ฝีมือการต่อสู้ก็ไม่ใช่ย่อยเลยเชียว
ชิคิเอย์คิ ยามะซานาดู - ยมบาลสาวน้อยจอมเทศนา ผู้เที่ยงตรงหนักแน่นไม่มีปรานียิ่งกว่าเปาบุ้นจิ้น
งานอดิเรกคือการเดินทางไปเทศนาผู้คนในเกนโซวเคียว และแอบดูการทำงานของลูกน้องจอมขี้เกียจของเธอ
อาคิ ชิสึฮะ - เทพแปดล้านแห่งฤดูใบไม้ร่วง พี่สาวของมิโนริโกะ เนื่องจากได้รับศรัทธาน้อยกว่า เลยเป็นบอสรองให้น้องสาวซะงั้น
อาคิ มิโนริโกะ - เทพแปดล้านแห่งฤดูใบไม้ร่วง น้องสาวของชิสึฮะ ชาวบ้านนิยมชมชอบ เพราะเป็นผู้มอบผลผลิตอันอุดมให้
จึงได้รับศรัทธามากกว่าพี่สาว แล้วแข็งแกร่งกว่าซะอย่างนั้น
คางิยามะ ฮินะ - เทพแปดล้านแห่งเคราะห์ร้าย แทนที่จะรวบรวมศรัทธาให้มีพลังแข็งกล้าเหมือนเทพองค์อื่นๆ
เธอกลับสะสมเคราะห์ร้ายซะงั้น จะเข้าใกล้เธอต้องระวังให้ดี
คาวาชิโระ นิโทริ - กัปปะสาวนักประดิษฐ์ ผู้คิดค้นอุปกรณ์มากมาย
ขี้อาย ตื่นคน ตกใจง่าย น่ารักดีแท้ แต่ต้องระวังหมัดสปริงยืดได้ และอุปกรณ์ในกระเป๋าปริศนาของเธอ
อินุบาชิริ โมมิจิ - เทนกุหมาป่าขาว สาวน้อยผู้มีหน้าที่ขับไล่ผู้บุกรุก และแจ้งโอโอเทนกุเมื่อรับมือไม่ไหว
... ...ใช่แล้วล่ะ เธอรับมือมิโกะแดงขาวกับ:Xดขาวดำไม่ไหวหรอก... ...
โคจิยะ ซานาเอะ - สาวน้อยผู้มีพลังสร้างปาฏิหาริย์ เรียกลมเรียกฝนได้ หากเทียบไปก็คือมิโกะแห่งศาลเจ้าโมริยะ
เธอเป็นคนขยันขันแข็งมาก และเชื่อมั่นในตัวเองมาก มากเกินไปจนทำให้เกิดเรื่องขึ้นในที่สุด
ยาซากะ คานาโกะ - เจ้าแม่จอมเทพงูขาว หัวก้าวหน้า รักการพัฒนาชุมชน และมีความรู้เรื่องเทคโนโลยีค่อนข้างมาก
โดดเด่นด้วยท่านั่งสะดุดตาคล้ายจตุคามรามเทพ
โมริยะ สุวะโกะ - เทพกบฟ้าแห่งธรรมชาติผู้ยิ่งใหญ่ ศรัทธามากมี พลังเหลือล้น แต่ดันเป็นกบเลยแพ้ทางงู
นิสัยต๊องๆ ขี้เล่น ดูเหมือนเด็กๆ แต่ถึงเวลาเอาจริงก็น่ากลัวมิใช่น้อยเลยเชียว
นางาเอะ อิคุ - แม่สาวพญานาคผู้โบยบินในหมู่เมฆสายฟ้า เก่งกาจในการกลมกลืนไปกับสภาพแวดล้อม ขยันทำงานตัวเป็นเกลียว
ฮินะนาอิ เทนชิ - เทวดานิสัยไม่ดีที่อาศัยอยู่บนสวรรค์ อยู่ดีไม่ว่าดี อยากก่อเหตุวิปลาสและอยากให้มีคนมาโค่นตน จึงโดนล้อเป็นเจ้า:Xาโซ
คิสึเมะ - ผีถังตก บอสกลางผู้ไม่มีบทพูด (อีกตามเคย) โชคดีที่ยังมีบทแนะนำตัวละครเหมือนโมมิจิ ไม่งั้นคงถูกโลกลืมไปอีกคน
คุโระดานิ ยามาเมะ - แมงมุมดินผู้สดใส มีความสามารถในการแพร่โรคติดต่อ แต่เธอก็ไม่ได้อยากทำอย่างนั้นนักหรอก อย่าทำให้เธอโกรธเป็นใช้ได้
มิซึฮาชิ พาร์ซี่ - โยวไคเจ้าหญิงสะพาน หรือที่นิยมเรียกกันว่า ผีสาวริมสะพาน มีความสามารถเกี่ยวกับความอิจฉา จึงมักโดนล้อเป็นตัวอิจฉาในโทโฮ
โฮชิกุมะ ยูกิ - ยักษ์เขาแดงแรงสามเท่า เอ๊ย ไม่ใช่ละ เธอเป็นหนึ่งในจตุรเทพแห่งขุนผา เช่นเดียวกับซุยกะ และก็ชอบกินเหล้าไม่แพ้กัน
โคเมย์จิ ซาโทริ - โยวไคผู้มีความสามารถในการอ่านใจ ทำให้ใครๆก็รังเกียจเพราะกลัวจะถูกอ่านใจ เลยต้องอยู่กับพวกสัตว์ต่างๆแทน
คาเอนเบียว ริน(ชื่อเล่น : โอริน) - สัตว์เลี้ยงของซาโทริ ร่าเริงสดใส พูดเก่งและติดต่อวิญญาณได้ เป็นตัวการก่อเหตุวิญญาณผุดในภาค 11
เรย์อุจิ อุทสึโฮะ(ชื่อเล่น : โอคูว) - สัตว์เลี้ยงของซาโทริ ได้รับพลังจากคานาโกะและสุวะโกะจนสร้างนิวเคลียร์ฟิวชั่นได้ ไม่ใช่ย่อยเลยนะนั่น
พอได้พลังมาก็บ้าพลังจนเกิดเหตุน้ำพุร้อนปะทุในภาค 11
โคเมย์จิ โคอิชิ - น้องสาวของซาโทริ เกลียดการอ่านใจจึงปิดตาที่สามของตน แต่กลับได้ความสามารถใหม่มาแทน
เธอสามารถทำอะไรก็ได้โดยไม่มีใครรู้สึกตัวเลย
ทาทาระ โคกาสะ - ผีร่มตาเดียวผู้แสนน่ารัก ชอบหลอกให้คนตกใจ แต่ไร้ฝีมือ ตัวละครโทโฮตัวแรกที่มีตาสองสี (Odd-Eye)
คุโมะอิ อิจิริน - โยวไคที่หลงใหลในตัวเบียคุเรน จึงตามพวกมุราสะมาด้วย โดยรับหน้าที่ลาดตระเวนคุ้มครองเรือเหาะ
อุนซัน - ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ นี่เป็นตัวละครชายตัวแรกในโทโฮที่ได้โผล่มาในเกม นักพรตที่เกิดจากเมฆตนนี้ พูดน้อยต่อยหนักนะเอ้อ (ต่อยจริงๆนะ)
มุราสะ มินะมิทสึ - ผีเรือที่คอยจมเรือของมนุษย์ ถูกเบียคุเรนช่วยให้หลุดพ้น จึงสำนึกบุญคุณ และออกเรือมาเพื่อช่วยเหลือเบียคุเรน
นาซูริน - โยวไคหนูผู้ชำนาญการ Dowsing ด้วย GT200 เอ๊ย ด้วย Dowsing Rod ที่มีเอกลักษณ์ของเธอ และยังมีกองทัพหนูมาช่วยค้นหาอีกต่างหาก
โทระมารุ โชว - โยวไคเสือผู้ได้รับการช่วยเหลือจากเบียคุเรนจนได้เป็นศิษย์ของมหาเทพบิชามอนเทน เธอเป็นคนต้นคิดวางแผนช่วยเหลือเบียคุเรน
ฮิจิริ เบียคุเรน - นักบวชหญิงผู้เป็นที่รักของเหล่าโยวไค เธอใช้อวิชชาเพื่อให้ตนเองไม่แก่ตาย จึงกลายเป็นจอมเวท และถูกชาวบ้านขับไล่ในที่สุด
โฮวจูว นุเอะ - โยวไคที่ไม่มีร่างจริงแน่ชัด ทำทุกอย่างเพื่อความสนุกของตนเอง เป็นผู้ก่อให้เกิด UFO ขึ้นในภาค 12 จนวุ่นวายกันไปหมด
ฮิเมะไคโดว ฮาตาเตะ - เทนกุนักข่าวสาว ผู้เอาแต่เก็บตัวทำข่าวอยู่แต่ในบ้าน วันดีคืนดีจู่ๆก็ประกาศตัวเป็นคู่แข่งกับอายะซะงั้น
คาโซะดานิ เคียวโกะ - โยวไคเสียงสะท้อน เด็กวัดคนใหม่ล่าสุดของวัดเมียวเรนจิ ตื่นเช้ามากวาดลานวัดอยู่ดีๆก็มีเคราะห์ร้ายบินมาหา
มิยาโกะ โยชิกะ - ผีดิบจีนที่ถูกปลุกให้ฟื้นขึ้นมาทำภารกิจปกป้องสุสาน สมองเน่าจนเลอะเลือน ความจำไม่ค่อยดี
คาคุ เซย์กะ - เซียนมารผู้อยู่เบื้องหลังความวุ่นวายทั้งมวลของภาค 13 เป้าหมายคือการเผยแพร่ลัทธิเต๋า
โซะกะ โนะ โทจิโกะ - วิญญาณไร้ขาที่ถูกปลุกขึ้นมาช่วยงานฟุโตะ บทน้อย ด้อยความเด่น แต่ระวังสายฟ้าของเธอให้ดี
โมโนโนเบะ โนะ ฟุโตะ - มนุษย์ที่เปลี่ยนตัวเองเป็นเซียนถอดวิญญาณ แต่ก็ยังไม่แกร่งพอจะสู้กับมนุษย์ธรรมดา(?)ในเกนโซวเคียวซะงั้น
โทโยซาโตะมิมิ โนะ มิโกะ - มกุฎราชกุมารีแห่งเชื้อพระวงศ์ญี่ปุ่นโบราณ หมายมั่นจะปกครองญี่ปุ่นด้วยความสงบสุข แต่แผนพังไม่เป็นท่า
ฟุทัทสึอิวะ มามิโซว - ปิศาจทานุกิที่ถูกนุเอะเรียกให้เข้ามาในเกนโซวเคียวเพื่อช่วยรบ แต่กลับไม่แข็งแกร่งเหมือนที่หลายคนคาดหวังซะงั้น
ฮาตะ โนะ โคโคโระ - ภูตหน้ากากผู้แสดงอารมณ์ความรู้สึกผ่านทางหน้ากากทั้ง 66 ถ้าหน้ากากไม่ครบจะแสดงอารมณ์มั่วซั่วไปหมด
โมริจิกะ รินโนะสุเกะ - ครึ่งคนครึ่งโยวไค เจ้าของร้านโควรินโดวซึ่งแล้งลูกค้าเพราะเลือกทำเลไม่เข้าท่า
แถมยังมีขาวแดงกับขาวดำมาเล่นที่ร้านอยู่เรื่อย ซวยจริงๆ
โยวไคอ่านหนังสือไร้นาม ที่แฟนๆสงสารจนตั้งชื่อให้เธอว่า โทคิโกะ อ่านหนังสืออยู่ดีๆก็มีอันต้องตีกับมิโกะ
และยังโชคร้ายสุดๆเมื่อได้มีโอกาสโผล่มามีบทแค่ครั้งเดียว
มาเอริเบอร์รี่ เฮิร์น - สาวน้อยผู้สามารถมองเห็นช่องมิติและเข้าออกได้อย่างอิสระในความฝัน และบางครั้ง...มันก็ไม่ใช่แค่ความฝัน
ปัจจุบันความสามารถพัฒนาจนเข้าขั้นน่ากลัวแล้ว
อุซามิ เรนโกะ - สาวน้อยผู้สามารถเงยหน้ามองฟ้าแล้วรู้ได้ว่าตนเองอยู่ที่ใดในโลกจึงเป็นผู้ไม่เคยหลงทาง
เธอเชื่อมั่นในความฝันที่เฮิร์นเล่าให้ฟัง จึงคอยช่วยเหลือเฮิร์นเต็มที่
สามภูตสาวน้อยจอมป่วน ซันนี่มิลค์ / ลูน่าไชลด์ / สตาร์แซฟไฟร์
สงบสุขไม่เป็น ต้องหาเรื่องแกล้งชาวบ้าน เป็นกลุ่มโยวเซย์สามตัวที่มีความสามารถช่วยเหลือสนับสนุนกันในการซ่อนพรางและหนีอย่างสุดยอด
แต่พวกเธอไม่มีความสามารถในการต่อสู้เอาซะเลย
ฮิเอดะ โนะ อาคิว - อวตารรุ่นที่เก้าของมิอาเระ แห่งตระ:Xลฮิเอดะ เคยเห็นหรือได้ยินสิ่งใดแล้วจะไม่มีวันลืม
ถ้านับแค่ความจำในสมอง ก็อายุเกิน 1200 ปีไปแล้ว
อิบาราคิ คาเซน - เซียนปริศนาที่พยายามสั่งสอนเรย์มุให้เป็นมิโกะที่ดี และคอยปกป้องมนุษย์
ปัจจุบันต้องสงสัยว่าที่จริงเธอเป็น ยักษ์
เรย์เซน - กระต่ายน้อยจากดวงจันทร์ หนีเข้ามาในเกนโซวเคียวแต่ถูกเอย์รินส่งกลับไปพร้อมจดหมาย
ชื่อจริงของเธอไม่เป็นที่ปรากฏในเรื่อง และเธอถูกสองพี่น้องเจ้าหญิงจันทราตั้งชื่อใหม่ให้ว่า เรย์เซน แทนตัวเก่า(?)ที่หายไปเมื่อสงครามครั้งก่อน
ปัจจุบันเป็นสัตว์เลี้ยงขององค์หญิงทั้งสอง แทนที่อุดองเกะ
วาทัทสึคิ โนะ โทโยฮิเมะ - เจ้าหญิงจันทราคนพี่ ศิษย์เก่าของเอย์ริน ผู้มีความสามารถเชื่อมโยงทะเลกับภูเขา ความแข็งแกร่งเหลือคณา ยากจินตนาการ
เธอชอบวางแผนการอยู่ในใจโดยไม่บอกใคร แล้วค่อยๆดำเนินการตามแผนไปอย่างเงียบงัน ด้วยรอยยิ้มที่ใสซื่อ
วาทัทสึคิ โนะ โยริฮิเมะ - เจ้าหญิงจันทราคนน้อง ศิษย์เก่าของเอย์ริน ผู้มีความสามารถในการยืมพลังเทพมาสถิตร่าง
ด้วยเหตุนี้ทำให้เธอเป็นตัวละครโทโฮที่มีความสามารถเยอะมาก เพราะเทพแต่ละองค์มีความสามารถต่างๆกันไป
เข้มแข็ง ยิ้มยาก เอาจริงเอาจัง ดาบของเธอทรงพลัง ฟันขาดได้แม้กระทั่งมาสเตอร์สปาร์ค
โมโตโอริ โคสุซุ - สาวน้อยแห่งร้านเช่าหนังสือสุซุนะอัน ผู้สามารถอ่านหนังสือภูตพรายได้
เธอชอบอ่านและสะสมหนังสือภูตพราย โดยหารู้ไม่ว่าหนังสือเหล่านี้มีอันตรายเพียงใด......แต่บางทีรู้อยู่แล้วก็ยังจะ......
Touhou Project คือ ชื่อเรียกรวมผลงานทุกภาคในซีรี่ส์โทโฮ
แล้ว โทโฮ คืออะไรล่ะ ?
โทวโฮว東方(ตะวันออก) (ในไทยนิยมเขียนแค่ โทโฮ) คือเกมชูตติ้งที่ถูกรังสรรค์ขึ้นโดย ZUN (ชื่อจริง : โอตะ จุนยะ)
(ตามหลักแล้วควรเขียนว่า Touhou และมักถูกย่อเป็น Toho ซึ่งที่จริงเหนือตัว o ต้องมีขีดด้วย (ō) เพื่อแสดงว่าให้รู้ว่าเป็นเสียงยาว)
(แต่ด้วยข้อจำกัดด้านการแสดงผล ทำให้หลายครั้งมักถูกเขียนง่ายๆว่า Toho ไปเลย แต่ในบล็อกนี้จะเน้นใช้ Touhou เป็นหลัก)
โดยอาจพูดได้ว่า เกือบทั้งเกมนั้นเกิดจากฝีมือของเขาเพียงคนเดียว
งานประจำของเขาคือการเป็น 1 ในทีมงานสร้างเกมของค่าย Taito
และงานอดิเรก(?)ของเขาก็คือ การสร้างโทโฮนั่นเอง
โทโฮเป็นเกมแนว Shooting ที่อาจกล่าวได้ว่าโด่งดังมากถึงมากที่สุดเท่าที่เคยมีมา และถูกเล่นโดยผู้คนมากมายหลายประเทศ
และไม่ว่าจะถูกนำไปเล่นที่ใด ก็สามารถตรึงใจของผู้เล่นจนเป็นที่นิยมได้เสมอ
นอกจากนี้ยังเป็นแรงบันดาลใจและแม่แบบให้กับเกมชูตติ้งยุคใหม่ในปัจจุบันอีกด้วย
อาจกล่าวได้ว่าทั้งตัวเกมและผู้สร้างนั้น มีผลสะเทือนวงการในวงกว้างเลยทีเดียว
จุดเด่นของโทโฮ คือ
- ภาพ 2 มิติกับฉาก 3 มิติที่ลงตัวอย่างสวยงาม ทั้งดอกไม้ร่วงโรย หิมะโปรยปราย ประกายแสงระยิบระยับ
หมอกสดับลับตา และที่สำคัญก็คือ...กระสุนมากมายที่สวยงามราวกับเทศกาลดอกไม้ไฟ
- เนื้อหาที่ดุเดือดชวนติดตาม และยังมีมุขตลกอยู่ตลอดทาง
ไปจนถึงจุดกำเนิดของเรื่องวุ่นวายที่แสนจะง่ายดายเพราะความเอาแต่ใจของตัวละครแต่ละตัว
- ตัวละครที่มีเสน่ห์และเอกลักษณ์ที่น่าสนใจ
นอกจากนี้แต่ละคนก็มี "ความสามารถ" ที่แข็งแกร่งยากจะคาดเดาอยู่เสียด้วย
- การเล่นคำ การใช้ศัพท์โบราณ และการอ้างอิงเนื้อหาจากแหล่งต่างๆอย่างน่าอัศจรรย์
ผู้เล่นจึงได้รับทั้งสาระ ความรู้ และความบันเทิงในเวลาเดียวกัน
- ระบบของตัวเกมอันหลากหลาย แต่ไม่ซับซ้อนจนยากเกินจะเข้าใจ
เมื่อใช้ประโยชน์จากระบบได้ดี ก็สามารถเล่นได้อย่างสนุกยิ่งขึ้น
- และที่ขาดเสียมิได้ก็คือ เพลงที่ถูกแต่งขึ้นมาอย่างไพเราะยิ่ง และไม่ใช่แค่ไพเราะเท่านั้น
แต่ยังบรรเลงได้เข้ากับฉาก ตัวละคร เรื่องราวที่กำลังดำเนินไป และกระสุนที่ถูก:Xออกมาด้วย !
ด้วยองค์ประกอบเหล่านี้ ทำให้โทโฮกลายเป็นเกมที่มีจำนวนภาคเยอะมาก ถึงขนาดได้รางวัลจากกินเนสบุ๊คเลยทีเดียว
นอกจากนี้ยังถือว่าเป็นเกมชูตติ้งที่ถูกนำมาเขียนเป็นโดจินเยอะที่สุดในโลกและมีเพลงโดจินเป็น Arrange / Remix อัลบั้มมากที่สุดในโลกอีกด้วย
และยังเป็นที่นิยมจนมีงานเทศกาลโดจินประจำปีเป็นของตัวเองที่ยิ่งใหญ่ไม่แพ้ Comic Market เลยทีเดียว
และยังมีงานเล็ก (ประมาณ 50-500 เซอร์เคิล) อีกหลายงานในระหว่างปีนั้นๆ
และทำสถิติสุดยอดด้วยการเขมือบพื้นที่งาน Comic Market ครั้งที่ 75 ไปถึงครึ่งงาน
เรียกได้ว่าไม่เคยมีการ์ตูนหรือเกมใดที่ทำได้ขนาดนี้มาก่อนเลยทีเดียว
นอกจากนี้ Touhou Project นั้นยังได้ถูกเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลมัลติมีเดียเผยแพร่วัฒนธรรมญี่ปุ่นครั้งที่ 11
โดย Touhou Project นั้นแม้จะไม่สามารถชิงรางวัลชนะเลิศสูงสุดมาได้ แต่ก็สามารถชิงรางวัลขวัญใจผู้โหวตมาได้ ร่วมกับผลงานอีก 4 อย่าง
โดยหนึ่งในสี่นั้นคือ สุดยอดนวัตกรรมเครื่องเล่นเกม Wii
การที่ Touhou Project ซึ่งเป็นสิ่งที่สร้างขึ้นมาด้วยตัวคนเดียว สามารถยืนเทียบเคียงกับ Wii ได้นั้น มันช่างเหนือคำบรรยายจริงๆ !
ปล.รางวัลชนะเลิศประจำปีนั้น ซิวไปโดย Wii Sport ซึ่งถูกเสนอชื่อลงแข่งคนละชื่อกับ Wii อย่าเข้าใจผิดไปเชียวล่ะ
โทโฮในยุคแรก (PC-98)
東方靈異伝 ～ Highly Responsive to Prayers
โทวโฮวเรย์อิเดน (ตำนานวิญญาณประหลาดแห่งตะวันออก) ～ การตอบสนองอย่างรุนแรงต่อผู้สวดภาวนา
เรย์มุผู้สนใจอยากจะลองของและทดสอบพลังของตน ได้อ้างเหตุผลรั่วๆ มั่วปลดผนึกประตูสู่โลกปิศาจ
และเข้าไปอาละวาดอย่างสนุกสนานในฐานะตัวเอก...
東方封魔録 ～ Story of Eastern Wonderland
โทวโฮวฟูวมะโระคุ (บันทึกผนึกมารแห่งตะวันออก) ～ เรื่องราวของดินแดนมหัศจรรย์แห่งตะวันออก
เรย์มุขึ้นเขาไปฝึกวิชา (หรืออู้งาน) แต่ไม่ทันไรก็ง่วงเลยกลับศาลเจ้า
มาถึงก็เจอฝูงผีโขลงใหญ่ในศาลเจ้า เลยได้ออกไล่ล่ากันอีกครา
แต่ว่าตัวเองยังบินไม่ได้ เลยต้องขี่เจ้าเต่าเกนจิอิ เพราะเจ้าเต่าซึ่งเป็นสัตว์เลี้ยงของเรย์มุตัวนี้มีความสามารถพิเศษคือ : บินได้
แล้วออกเดินทางจนได้ปะทะกับมาริสะและมิมะในที่สุด
東方夢時空 ～ Phantasmagoria of Dim.Dream
โทวโฮวยูเมะจิคูว (ห้วงเวลาเพ้อฝันแห่งตะวันออก) ～ ภาพมายาของความฝันอันเลือนราง
จู่ๆก็มีโบราณสถานและป้ายประหลาดมาโผล่อยู่ข้างๆศาลเจ้าฮาคุเรย์
และบอกว่าจะมอบความสุขให้กับคนที่อยู่ที่นั้นเพียงคนเดียวเมื่อถึงเวลาที่กำหนด
เหล่าสาวน้อยจึงห้ำหั่นกัน เพื่อแย่งชิงสิ่งที่ไม่รู้ว่าจะจริงหรือไม่ !
東方幻想郷 ～ Lotus Land Story
โทวโฮวเกนโซวเคียว (ดินแดนมายาแห่งตะวันออก) ～ เรื่องราวของดินแดนบัวบาน
เรย์มุผู้กำลังเบื่อหน่ายที่ไม่มีอะไรสนุกๆให้ทำ (ไม่มีเรื่องวุ่นวายให้ถล่มเล่น)
จู่ๆก็ถูกบุกถล่มศาลเจ้าจนอยู่เฉยไม่ได้
เธอจึงออกลาดตระเวนจนพบบริเวณที่น่าสงสัย
และได้บุกเข้าถล่มมุเกนคัน (คฤหาสน์เพ้อฝัน) ของคาซามิ ยูกะ
東方怪綺談 ～ Mystic Square
โทวโฮวไคคิดัน (เรื่องราวสยองขวัญแห่งตะวันออก) ～ จตุรัสเวทมนตร์
เรย์มุรู้สึกได้ถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้น
จึงสืบจนพบว่าปิศาจจำนวนมากที่ปรากฏตัวออกมาในช่วงนี้มีต้นตอมาจากถ้ำหลังศาลเจ้านี่เอง
โดยมีประตูสู่โลกปิศาจถูกตั้งขึ้นในนั้น
เรย์มุและสามมหาโหด มาริสะ มิมะ ยูกะ จึงบุกเข้าไปถล่มโลกปิศาจด้วยเหตุผลต่างๆกัน
(ซึ่งก็ไม่ได้มีสาระเท่าไหร่ อย่างที่น่าจะเดากันได้) (ฮา
อาจจะน่าทึ่งนิดๆ แต่ว่าภาคแรกนั้นเป็นเกมที่เขียนส่งงานอาจารย์
ทั้งนี้เพราะท่าน ZUN เป็นสมาชิกของชมรมเกมในมหาวิทยาลัยโตเกียวการไฟฟ้านั่นเอง
โดยชมรมนี้มีชื่อว่า Amusement Makers ซึ่งมีการพัฒนาสมาชิกชมรมเพื่อก้าวไปสู่นักสร้างเกมอย่างจริงจัง
จากนั้นก็เอาเกมที่ทำไปวางขายในงาน"ภูเขาพิราบ" (งานเทศกาลประจำปีของมหาวิทยาลัยโตเกียวการไฟฟ้านั่นแล) ในนามของค่ายเกม ZUN soft
และต่อมาได้ทำภาคสองไปขายพร้อมกับภาคแรกในงาน Comic Marget ครั้งที่ 52 (C52)
จากนั้นก็ทำภาคต่อๆมา วางขายในงาน C53 C54 C55
จากนั้นก็ได้หยุดทำโทโฮไป เนื่องจากจบการศึกษา และหางานทำได้แล้ว
แต่ว่าทำไปทำมา ท่าน ZUN ก็ไม่สามารถทิ้งโทโฮได้ลง
จึงเริ่มมองหาแนวทางจะกลับมาทำโทโฮอีกครั้ง
แต่ทว่า ระบบ PC-98 นั้นเก่าเกินไปแล้วสำหรับยุคนี้
ท่าน ZUN จึงได้เริ่มศึกษาการสร้างเกมบนระบบวินโดวส์
โดยในระหว่างนั้น รุ่นน้องของท่าน ZUN นั้นได้สร้าง Seihou Project (เซย์โฮว = ตะวันตก) ขึ้นอีกกลุ่มหนึ่ง
โดยได้รับแรงบันดาลใจจากโทโฮนั่นเอง
เกมในกลุ่มนี้จะคล้ายๆกับโทโฮ และบางครั้งท่าน ZUN ช่วยสร้างเกมเป็นบางส่วนบางจุดให้
จนเป็นเกมออกมาขายในงาน C อีก 2 เกม โดยมีตัวละครจากโทโฮเป็นบอสรับเชิญในด่านพิเศษด้วย
เมื่อเข้าสู่ระบบวินโดวส์แล้ว โทโฮก็ได้เปลี่ยนแปลงไปเป็นอย่างมาก ในทุกๆด้าน ไม่ว่าจะเป็นระบบเกม, Graphic, Sound
รวมไปถึงตัวละครและเนื้อเรื่องความเป็นมาด้วย
แม้ว่าท่าน ZUN ผู้สร้างเกมจะเคยพูดไว้ว่า เนื้อเรื่องยังคงต่อเนื่องมาจากภาค 1-5
แต่ประวัติของตัวละครและเนื้อหาในภาคก่อนๆก็ถูกแก้ไขเปลี่ยนแปลงไปไม่น้อย
เพื่อให้เป็นระบบระเบียบมากขึ้น เพื่อให้โทโฮมีความเป็น "โลก" เป็นของตัวเองอย่างสมบูรณ์จริงๆ จนเกิดเป็น "เกนโซวเคียว" นั่นเอง
ทำให้โทโฮมีเนื้อหาสาระความบันเทิง น่าติดตามยิ่งกว่าเดิมอย่างมาก
แต่ก็ส่งผลให้ตัวละครเก่ามากมายถูกฆ่าตัดตอนจนหายไปจากสารบบโทโฮเลยก็มี ^ ^)"
ก่อนที่จะไปต่อกันที่ภาค 6 เรามารู้จักส่วนสำคัญของโลกของโทโฮกันก่อนดีกว่า จะได้ไม่งงกัน เวลาพูดถึงต่อไป
เกนโซวเคียว 幻想郷 (ดินแดนมายา) Gensoukyou
(มักย่อเป็น Gensokyo แต่ที่จริงเหนือตัว o ต้องมีขีดด้วย (ō) เพื่อแสดงว่าให้รู้ว่าเป็นเสียงยาว)
สถานที่แห่งหนึ่งซึ่งอยู่ที่ไหนสักแห่งในทิศตะวันออกของประเทศญี่ปุ่นและห่างไกลจากหมู่บ้านของผู้คน
ที่แห่งนี้มีเหล่าภูตผีปิศาจสัตว์ประหลาดนานาชนิดมาอาศัยอยู่มากมาย และคอยเล่นงานมนุษย์ในบริเวณนั้นไปทั่ว
ผู้ใดโชคร้าย ล้วนถูกจับกินไม่เหลือรอดสักราย ผู้คนต่างพากันขนานนามที่แห่งนี้ว่า "เกนโซวเคียว"
เพื่อดับความหวาดกลัวของชาวประชา เหล่ามนุษย์ผู้มากด้วยวิชาและความกล้า จึงเข้ามาต่อสู้กำราบปราบปรามเหล่าภูตอย่างรุนแรง
และได้ตั้งหลักปักฐานในเกนโซวเคียว เพื่อเฝ้าระวังเหล่าภูตมิให้ออกไปทำร้ายผู้คน จนกลายเป็นหมู่บ้านมนุษย์ขึ้น
ในช่วงเวลานั้น เหล่าผู้กล้าต้องต่อสู้กับเหล่าภูตอยู่ทุกราตรีร่ำไป
1000 ปีล่วงเลยไป...เหล่าภูตถูกตีต้อนจนไม่อาจกำแหงออกมานอกเกนโซวเคียวได้
เหล่ามนุษย์เลิกกลัวรัตติกาล เพราะสามารถสร้างแสงสว่างในยามราตรีได้
มนุษย์ศึกษาวิทยาศาสตร์และหลงใหลในวัตถุนิยม จนหลงลืมความเชื่อและตัวตนของเหล่าภูตผีปิศาจ
เกนโซวเคียวค่อยๆถูกลืมเลือนไป จนไม่มีผู้ใดในโลกภายนอกที่รู้จักมัน
หากแต่ผู้คนในเกนโซวเคียวยังคงต่อสู้เรื่อยมา หาได้มีวันสิ้นสุดไม่
ในที่สุด เหล่านักบวชก็ได้ตัดสินใจทำการผนึกเกนโซวเคียวมิให้เข้าออกได้โดยง่าย
จึงรวมพลังกันสร้าง "มหาเขตแดนฮาคุเรย์"
โดยมี "ศาลเจ้าฮาคุเรย์" ซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันออกสุดของเกนโซวเคียว
เป็นตัวกำหนดขอบเขตของเขตแดนนี้ และเป็นทางเข้า-ออกอย่างถูกต้องเพียงทางเดียว
โดยมี "มิโกะแห่งฮาคุเรย์" คอยดูแลศาลเจ้าแห่งนี้อย่างกล้าแข็ง
เหล่าภูตผีปิศาจรวมทั้งเหล่าผู้กล้าหาญที่อาศัยอยู่ในนั้นล้วนถูกกักขัง
ประวัติศาสตร์เกี่ยวกับพวกเค้าทั้งหมด ล้วนถูกลืมเลือนไปตามกาลเวลา
ปัจจุบัน.. เกนโซวเคียวก็คือสถานที่ซึ่งใช้ดำเนินเรื่องราวของโทโฮนั่นเอง โดยมี เรย์มุ ฮาคุเรย์ เป็นตัวเอกของเรื่อง
โยวไค Youkai
ในแง่ของภาษาญี่ปุ่น โยวไค แปลว่า ภูตผีปิศาจสัตว์ประหลาดยักษ์วิญญาณ ฯลฯ หรือก็คือ อะไรก็ตามที่ไม่ใช่สิ่งปกติที่มีอยู่ตามธรรมชาติ
แต่ในโทโฮนั้นได้มีการแบ่งแยกเผ่าพันธุ์ต่างๆโดยสมบูรณ์
มีทั้ง ผี วิญญาณ ยักษ์ ภูต ยมทูต ยมบาล จอมเวท สัตว์ภูต มนุษย์สัตว์(Ware-) แวมไพร์ เทนกุ และอื่นๆอีกมากมาย
คำว่า โยวไค ในโทโฮนี้จึงใช้เป็นคำทับศัพท์เพื่อหมายถึง โยวไคที่มีจำนวนเพียง 1 ตัวต่อ 1 เผ่าพันธุ์เท่านั้น
เช่น คาซามิ ยูกะ โยวไคแห่งดอกไม้ , รูเมีย โยวไคแห่งความมืด , ริกเกิ้ล โยวไคหิ่งห้อย , มิสเทีย โยวไคนกกระจอกราตรี ฯลฯ
ซึ่ง พวก"โยวไค"นี้เอง ที่มีจำนวนประชากรมากที่สุดในเกนโซวเคียว
สำหรับท่านที่อ่าน คงต้องคอยระวังสังเกตเรื่องคำว่า โยวไค(ญี่ปุ่น) กับ โยวไค(โทโฮ) สักเล็กน้อย ว่าจังหวะนั้นกล่าวถึงอะไร
แต่เดี๋ยวก็จะชินไปเองล่ะครับ
ความสามารถ
ตัวละครในโทโฮ(ที่มีบท) ล้วนแล้วแต่มีความสามารถติดตัวมาด้วยกันทั้งนั้น
ทั้งความสามารถที่สามารถฝึกฝนกันได้ ความสามารถที่ติดมากับไอเทม หรือแม้แต่ความสามารถที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด
ซึ่งความสามารถบางอย่าง ก็ดูไม่มีพิษสงอะไรเลย
ยกตัวอย่างเช่น เรย์มุ - บินได้
ซึ่งอันที่จริงตัวละครหลักในโทโฮทุกคนก็บินได้อยู่แล้ว = w=)"
(แต่อย่างไรก็ดี.. ในภายหลังได้มีการอธิบายความสามารถนี้เพิ่มเติม ทำให้ดูดีขึ้นมาก)
มาริสะ - ใช้เวทมนตร์ได้ , โยวมุ - ใช้วิชาดาบได้....ซึ่งที่จริงไม่ว่าใครฝึกก็ใช้ได้ทั้งนั้น
ในขณะที่... ริกเกิ้ล - ควบคุมแมลง, เทวิ - ควบคุมดวง, ยูกะ - ควบคุมดอกไม้ ฯลฯ
...กลุ่มนี้เป็นพวกที่มีความสามารถแต่เกิด และสามารถนำมาพลิกแพลงใช้ในการต่อสู้ได้อย่างน่าสะพรึงกลัวยิ่ง (ถ้าพวกเธอเอามาใช้ตอนสู้น่ะนะ)
สเปลการ์ด Spell Card
เกมชูตติ้งแทบทุกเกมในอดีตที่ผ่านมา มักจะมีสิ่งที่เรียกว่า บอมบ์ ให้ผู้เล่นใช้อยู่เสมอ
ประโยชน์โดยทั่วไปของมันก็คือ การทำลายศัตรูและลบกระสุนทั้งหน้าจอ
แต่กระนั้นมันก็เป็นเพียง บอมบ์ เท่านั้น ไม่มีอะไรน่าจดจำเป็นพิเศษ
ส่วนฝ่ายศัตรูหรือบอสนั้น ก็มีท่าโจมตีหลากหลาย แต่สุดท้ายผู้เล่นก็ไม่รู้จะเรียกท่าเหล่านั้นว่าอะไร
ไม่พ้นต้องเรียก ท่าที่ยิงกระจายๆพร้อมเลเซอร์ ท่าที่ยิงลำแสงใหญ่ๆแล้วปาดซ้ายขวา ฯลฯ
แต่ในที่สุด วงการเกมชูตติ้งก็บังเกิดสิ่งที่น่าอัศจรรย์ขึ้น นั่นก็คือ สเปลการ์ด ครับ
อันที่จริงมันก็คือ การใส่ชื่อให้กับ บอมบ์ และท่าต่างๆของเหล่าบอสนั่นเอง
แต่ผลลัพธ์ที่ได้นั้นเกิดคาด เพราะมันทำให้โทโฮมีเสน่ห์และโด่งดังขึ้นอย่างมาก
อนึ่ง, สเปลการ์ดเป็นเพียงกระดาษที่ระบุชื่อของท่าต่างๆเท่านั้น และมีไว้ใช้ประกาศว่าจะใช้ท่าอะไรเท่านั้น
ไม่ได้เป็นไอเทมวิเศษที่สามารถยิงนั่นปล่อยนี่ออกมาได้แต่ประการใด
และบ่อยครั้งที่เป็นเพียงการตั้งชื่อให้ฟังดูโอเวอร์เท่านั้น มิใช่ว่ามีสิ่งนั้นอยู่ในครอบครองจริงๆ (เช่น สเปลการ์ดที่ตั้งเป็นชื่ออาวุธเทพต่างๆ)
กฎของเกนโซวเคียว
เนื่องจากที่นี่ไม่มีรัฐบาล ไม่มีรัฐประหาร ศาลเจ้าไม่ใช่ศาลเตี้ย (แต่ก็คล้ายๆว่าจะเป็นอย่างนั้น)
จึงอาจเรียกว่าเป็นแดนมิคสัญญีโดยสมบูรณ์ก็ว่าได้
ที่นี่อุดมไปด้วยเหล่าโยวไคที่แข็งแกร่ง และมนุษย์(บางคน)ที่ไม่ด้อยไปกว่ากัน ดังนั้น...
หากการเจรจาครั้งใดไม่เป็นผลแล้วล่ะก็....ต้องตัดสินกันแพ้ชนะด้วยการ ดันมาคุ เท่านั้น !
...หากแต่...
พวกเธอนั้นแข็งแกร่งมากเสียจนเกนโซวเคียวน้อยๆ ไม่อาจทนรับความเสียหายจากการต่อสู้ของพวกเธอได้
การต่อสู้อย่างเอาจริงจึงเป็นสิ่งต้องห้าม
มิโกะจึงได้ตราบทบัญญัติชื่อ Spell Card Rule ขึ้น เพื่อให้การต่อสู้ มีลักษณะคล้ายการแข่งขัน
และสามารถรู้ผลได้โดยที่ไม่ก่อความเสียหายต่อสิ่งแวดล้อมมากนัก
โดยทั้งสองฝ่ายจะต้องประกาศจำนวนสเปลการ์ดที่ตนจะใช้ในการประลอง
และเมื่อใช้สเปลการ์ดจนหมดแล้ว ก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้แต่โดยดี ส่วนผู้ชนะก็ไม่มีสิทธิโจมตีซ้ำแก่ผู้แพ้
ดันมาคุ Danmaku
แปลกันตรงๆเลยว่า ม่านกระสุน , ห่ากระสุน
ในโทโฮนี้ก็คือ การต่อสู้กันไม่ว่าจะแบบยิงหรือแบบประชิดตัวก็ตาม (เพราะยังไงก็มีกระสุนเป็นองค์ประกอบเสมออยู่ดี)
คำคำนี้เป็นคำที่มักจะได้ยินคู่กับเกมโทโฮอยู่เสมอ
หลังจากที่ภาค 5 จบลงเป็นเวลาถึง 4 ปี ในที่สุด โทโฮก็กลับมาอีกครั้ง !
โทโฮในยุคใหม่ (Windows)
東方紅魔郷 ～ the Embodiment of Scarlet Devil.
โทวโฮวโควมะเคียว (ถิ่นฐานมารแดงแห่งตะวันออก) ～ รูปธรรมของมารแดง
หมอกปริศนาสีแดงเลือดปกคลุมไปทั่วทั้งเกนโซวเคียว ยังผลให้ความมืดมิดและหนาวเย็นเข้าครอบคลุมเกนโซวเคียวไปทั่ว
ร้อนถึงมิโกะผู้ชื่นชอบการนั่งจิบชาที่เฉลียงของศาลเจ้า และเกลียดอากาศหนาวเป็นที่สุด
ประจวบกับเธอกำลังเบื่อพอดีที่ช่วงนี้ไม่มีอะไรทำ (ไม่มีอะไรให้ยิงถล่มเล่น)
มิโกะจึงออกบินไปตามทางที่สังหรณ์อันแม่นยำนำพาไป
ในขณะเดียวกัน มาริสะได้คาดคะเนว่า ผู้ร้ายคงอยู่ใกล้น้ำเป็นแน่แท้ เพราะแม้แต่สัตว์ประหลาดก็ยังต้องกินน้ำ
เธอรู้ว่าเรย์มุได้ออกเดินทางแล้ว เธอจึงออกเดินทางเช่นเดียวกัน
คฤหาสน์มารแดงจึงถึงคราวต้องวุ่นวายอย่างร้ายแรงที่สุด เท่าที่เคยก่อตั้งมา
東方妖々夢 ～ Perfect Cherry Blossom.
โทวโฮวโยวโยวมุ (ความฝันอันเย้ายวนแห่งตะวันออก) ～ ซากุระบานสะพรั่งไร้ที่ติ
เดือนพฤษภาคมแล้ว แต่ว่าฤดูหนาวยังคงอยู่
"อา-- หนาวจังเลยน้า---" หลุดออกมาจากปากมิโกะผู้เกลียดอากาศหนาวเป็นที่สุด
เธอคิดว่าน่าจะมีอะไรสักอย่างเป็นสาเหตุของเหตุวิปลาสคราวนี้ (ถึงแม้ว่ามันจะนานไปหน่อยกว่าจะรู้ตัวก็เถอะ)
เรย์มุจึงออกบินไปตามทางที่คิดว่าใช่ และมุ่งหน้าไปอย่างไร้ปรานีต่อทุกสิ่งที่น่าสงสัย
ในขณะเดียวกัน มาริสะกำลังคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา แต่ว่าถ้าเป็นอย่างนี้ก็ไปเล่นที่ศาลเจ้าไม่ได้
เธอพบว่ามีกลีบซากุระร่วงลงมา จึงนึกขึ้นได้ว่า นี่มันเดือนห้าแล้วนี่หว่า ที่ผ่านมามัวแต่หนาวจนไม่รู้ตัวเลย
เธอจึงมุ่งหน้าไปยังทางที่ซากุระร่วงลงมา และหวังว่าจะเจอต้นตอที่นั่น
อีกด้านหนึ่ง ซาคุยะกำลังเครียดสุดขีด เพราะถ่านหินเชื้อเพลิงและเมล็ดกาแฟกำลังจะหมดลง
เธอเป็นมนุษย์ คงทนหนาวไม่ไหวถ้าไม่มีเตาผิง และถ้าไม่มีของกิน คุณหนูของเธอก็จะอารมณ์บูดจนน่ากลัว
เธอขออนุญาตออกเดินทาง ซึ่งเรมิเลีย จ้าวแห่งคฤหาสน์มารแดง ยินดีเป็นอย่างยิ่ง
เพราะเรมิเลียเองก็อยากให้ฤดูใบไม้ผลิมาเยือนสักที
หายนะจึงมาเยือนแก่ตำหนักหยกขาวของตระ:Xลไซเกียวจิ ซึ่งตั้งอยู่ ณ เมย์ไค (โลกวิญญาณ)
เหล่าสาวน้อยทั้งสามต่างมีเป้าหมายเดียวกัน นั่นคือ... ซากุระบานสะพรั่งไร้ที่ติ Perfect Cherry Blossom...
東方萃夢想 ～ Immaterial and Missing Power. (7.5)
โทวโฮวซุยมุโซว (ชุมนุมจินตนาการแห่งตะวันออก) ～ พลังที่สูญหายไร้ตัวตน
เนื่องด้วยความดังหลุดฉุดไม่อยู่ของโทโฮ ทำให้ค่ายเกมชื่อดัง Tasogare Frontier (Twilight Frontier)
ซึ่งมีชื่อเสียงจากการสร้าง Eternal Fighter Zero สุดยอดเกมไฟท์ติ้งแห่ง Comic Marget
สนใจที่สร้างโทโฮให้เป็นเกมไฟท์ติ้งสไตล์ดันมาคุขึ้น
ในที่สุดก็เกิดความร่วมมือระหว่างค่าย กลายเป็นเกมไฟท์ติ้งสายพันธุ์ใหม่ที่มันส์ระเบิดเถิดเทิง
ทั้งยังคงความเป็นโทโฮอยู่อย่างเต็มที่ และได้นักวาดชั้นเลิศอย่าง Alphes กับทีมสร้าง Pallette ระดับ TasoFro
ทำให้ โทโฮซุยมุโซว ต้องตาทุกคนที่ได้เห็น แม้แต่คนที่ไม่เคยเล่นเกมแนวนี้ก็ตาม
ในที่สุด ฤดูหนาวก็จากไป ฤดูใบไม้ผลิก็มาเยือน พร้อมกับเหตุการณ์ประหลาดที่ยาวนานถึง 3 เดือน
เหล่าผู้คนทั้งมนุษย์และโยวไค ต่างเลี้ยงฉลองชมดอกไม้กันอย่างเฮฮา ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาที่ฤดูใบไม้ผลิมาเยือน
หากแต่...มันเกิดขึ้นทุกๆ 3 วันอย่างต่อเนื่องจนผ่านมานานมากแล้ว
ทุกคนต่างเหนื่อยล้า แต่ว่าไม่สามารถหยุดการจัดงานเลี้ยงได้
ปราณภูต(พลังเวท)ยังคงถูกปลดปล่อยออกมาอย่างต่อเนื่อง
เมื่อปราณภูตนี้เพิ่มพูนขึ้น ผู้คนก็จะเริ่มจัดงานเลี้ยงขึ้นอีกครั้ง
เพื่ออะไร ? ใครทำ ? ไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด
ไม่มีใครทำท่าจะหยุดงานเลี้ยง และต่างคนต่างก็น่าสงสัย
อีก 3 วันจะถึงนัดงานเลี้ยงครั้งต่อไป
"ก่อนจะถึงงานเลี้ยงครั้งต่อไป ฉันจะถล่มเจ้าตัวการของปราณภูตนี้ให้ราบคาบให้จงได้ !"
東方永夜抄 ～ Imperishable Night.
โทวโฮวเอย์ยะโชว (บทสรุปราตรีนิรันดร์แห่งตะวันออก) ～ ราตรีที่ไม่สิ้นสุด
เวลาผันผ่านไป แต่พระจันทร์นั้นไม่เปลี่ยนแปลง
สำหรับมนุษย์อาจเป็นเพียง 1 คืนที่ผ่านไปโดยไม่ทันสังเกต แต่ไม่ใช่สำหรับเหล่าโยวไคในเกนโซวเคียว
จันทร์เพ็ญเป็นสิ่งที่พวกเขาเฝ้ารอคอยมาตลอดหนึ่งเดือน... ทว่า มันไม่มาถึงเสียที่
มีอะไรบางอย่างที่ผิดปกติเกิดขึ้นแล้ว หากแต่เหล่ามนุษย์นั้นไม่ได้สนใจจะรู้ตัวกันเลย
ยูคาริ ยูยูโกะ เรมิเลีย อลิส, 4 โยวไคผู้แข็งแกร่งสุดล้ำแห่งเกนโซวเคียว
ผู้ซึ่งสังเกตเห็นและต้องการแก้ไขมันให้เป็นดังเดิมได้เลือกคู่ของตน
แล้วฉุดกระชากลากถูไปกอบ:X้เกนโซวเคียวแบบแทคทีม....
จันทร์กระจ่างฟ้าที่ถูกซ่อนในเรือนนิรันดร์ จะต้องนำกลับมาให้ทันก่อนรุ่งตะวันสาง
การต่อสู้ที่มีพระจันทร์เป็นเดิมพัน และมีเวลาเป็นไม้ค้ำคอ จึงได้เริ่มต้นขึ้น
東方花映塚 ～ Phantasmagoria of Flower View.
โทวโฮวคะเอย์ซึกะ (เนินบุปผาสะท้อนลักษณ์แห่งตะวันออก) ～ ภาพมายาแห่งทัศนียบุปผา
วันคืนอันสงบสุข(?)ของเกนโซวเคียวยังคงดำเนินไปตามปกติ
หากแต่ครานี้ดอกไม้ต่างๆเบ่งบานมากมายเหลือเกิน
ทั้งดอกไม้ในฤดู ดอกไม้นอกฤดู ดอกไม้หายาก ดอกไม้ประหลาด ล้วนแต่เบ่งบานขึ้นพร้อมเพรียงกัน
และบานสะพรั่งไปทั่วทั้งเกนโซวเคียว
...เหตุวิปลาสได้เกิดขึ้นอีกครั้งแล้ว...
เหล่าสาวน้อยต่างออกเดินทางตามเป้าหมายของแต่ละคน
แม้ว่าปลายทางของพวกเธอ จะเป็นหนทางสู่นรกก็ตามที (ทางสู่นรกจริงๆนะ ไม่ได้ล้อเล่น ^^)
東方文花帖 ～ Shoot the Bullet. (9.5)
โทวโฮวบุนคะโฉว (บันทึกอักขระบุปผาแห่งตะวันออก) ～ ถ่ายกระสุน
ภาคนี้แหวกแนวมาด้วยระบบการเล่นที่ไม่เหมือนภาคไหนเลย (หรือเกมชูตติ้งไหนเลยก็ว่าได้)
ว่ากันว่าท่าน ZUN ได้แรงบันดาลใจจากเกมถ่ายภาพผี Fatal Frame จึงตัดสินใจสร้างภาคนี้ขึ้น
เรื่องราวของการเดินทางถ่ายภาพและสัมภาษณ์สาวๆทั่วเกนโซวเคียวของ ชาเมย์มารุ อายะ
ควงกล้องคู่ใจ ใส่ฟิล์มทีละใบ ยิงแฟลชสลายกระสุน ลุ้นถ่ายโดนตัวบอส เพื่อเก็บภาพให้ได้ครบตามเป้า
ชะตากรรมของหนังสือพิมพ์ฉบับพิเศษ อยู่ในกำมือของเราแล้ว !
東方風神録 ～ Mountain of Faith.
โทวโฮวฟูวจินโระคุ (บันทึกเทพวายุแห่งตะวันออก) ～ ขุนผาแห่งศรัทธา
ศาลเจ้าฮาคุเรย์เผชิญกับวิกฤตศรัทธา
เหล่าโยวไคชื่นชอบมาอาศัยหลับนอน
ผู้คนหวาดเกรง ไม่กล้ามาทำบุญ
เคราะห์ซ้ำกรรมซัด เจอศาลเจ้าจากโลกภายนอกบุกเข้าเกนโซวเคียว
แถมยังสั่งมิโกะขาวแดงให้ปิดศาลเจ้า เพื่อหวังรวบรวมศรัทธาแต่เพียงผู้เดียว !
มิโกะขาวแดงผู้ไม่ย่อยอม ออกเดินทางเพื่อตามหาเทพเจ้ามาสถิตศาลเจ้า หวัง:X้วิกฤตศรัทธา
โดยหารู้ไม่ว่าปลายทางจะต้องเข้าปะทะกับเทพเจ้าจากโลกภายนอก
ชะตากรรมของศาลเจ้าทั้งสองจะเป็นอย่างไร จักได้รู้กัน.....
東方緋想天 ～ Scarlet Weather Rhapsody. (10.5)
โทวโฮวฮิโซวเทน (สวรรค์ชั้นมโนคติสีแดงเพลิงแห่งตะวันออก) ～ บทเพลงแห่งภูมิอากาศสีแดงฉาน
หลังจากผ่านเหตุการณ์มิโกะบุกถล่มภูเขาโยวไคมาได้หนึ่งปี
เกนโซวเคียวก็ต้องเผชิญหน้ากับเหตุวิปลาสครั้งใหม่ ที่ดำเนินมาอย่างยาวนานโดยที่ไม่มีใครสนใจ
แต่ละผู้แต่ละคนนั้นล้วนมีสภาพอากาศที่เข้ากับบุคลิกของตน รายล้อมรอบตัวเองอยู่ตลอดเวลา
และยามที่คนมากกว่าหนึ่งเข้าใกล้กัน สภาพอากาศจะตีกันเองจนเกิดอากาศวิปริตแปรปรวนขึ้น
ครั้นเมื่อมิโกะสังเกตเห็น เสียงแห่งการประกาศสงครามครั้งใหม่ก็ดังขึ้นมาจากปฐพี...
...เสียงของแผ่นดินไหวที่รุนแรงจนศาลเจ้าฮาคุเรย์ถึงกับพังพินาศ !
แม้จะไม่ทราบสาเหตุว่าทำไมจึงมีแต่มิโกะที่อยู่ที่ศาลเจ้าตอนนั้นเท่านั้นที่รู้สึกถึงแผ่นดินไหว
แต่ก็เป็นเหตุผลมากพอที่จะทำให้เธอบินออกไป...
เกนโซวเคียวจึงถึงคราวจะต้องสั่นสะเทือนอีกครา !!
東方地霊殿 ～ Subterranean Animism.
โทวโฮวฉิเรย์เดน (วังวิญญาณพิภพแห่งตะวันออก) ～ ความเชื่อว่ามีวิญญาณอยู่ใต้พื้นพิภพ
น้ำพุร้อนผุดขึ้นมาที่บริเวณใกล้ศาลเจ้า มิโกะเริงร่าเพราะว่ามีของดีไว้ใช้เรียกคนให้มาทำบุญ
หากแต่หายนะที่มิโกะมองข้ามไปนั้นคือ เหล่าวิญญาณอาฆาตจากขุมนรก ที่ผุดขึ้นมาพร้อมกับน้ำพุร้อน
เหล่าโยวไคไม่พลาดที่จะสังเกตเห็น จึงหมายมั่นจะทำการตรวจสอบว่าเกี่ยวข้องกับโลกใต้พิภพอย่างไร
หากแต่โยวไคใต้พิภพนั้นมีสังคมที่ต่างไปจากโลกเหนือพิภพ เหล่าโยวไคจึงไม่ต้องการที่จะลงไปตรวจสอบเอง
ไม่วายต้องไหว้วาน(และหลอกล่อ)ให้สองมนุษย์สุดแกร่ง ลงไปทำการตรวจสอบแทนตน โดยเหล่าโยวไคจะคอยซัพพอร์ทจากเหนือพิภพ
น้ำพุร้อน วิญญาณอาฆาต แผนการ เป้าหมาย ตัวการ ... ... คำตอบทั้งหมดรออยู่ที่ใต้พิภพนั่น !
東方星蓮船 ～ Undefined Fantastic Object.
โทวโฮวเซย์เรนเซน (เรือบัวดาวแห่งตะวันออก) ～ วัตถุมหัศจรรย์ที่ไม่แน่ชัด
เงาสีดำของเรือยักษ์ขนาดใหญ่บินไปมาอยู่เหนือน่านฟ้าเกนโซวเคียว
ผู้คนร่ำลือกันว่ามันคือเรือสมบัติของเทพแห่งโชคลาภทั้งเจ็ด ซึ่งหากผู้ใดได้ครอบครองจะสุขสบายไปตลอดชาติ
มิโกะขาวแดง ใจหนึ่งก็หมายปองสมบัติ อีกใจหนึ่งก็เชื่อว่าเป็นฝีมือของโยวไค
:Xดขาวดำ ใจหนึ่งมุ่งหวังสมบัติ อีกใจหนึ่งก็เพียงอยากรู้อยากเห็นเท่านั้น ไม่ได้ต้องการสมบัติ
มิโกะเขียวฟ้า มาตามคำบอกของเทพเจ้าทั้งสอง ... เทพงูบอกให้เธอมากำราบโยวไค ส่วนเทพกบบอกว่าเธอจะเจอสิ่งที่ดียิ่งกว่าสมบัติ
ทั้งสามจึงมุ่งหน้าไล่ตามวัตถุบินลึกลับ เพื่อจุดประสงค์อันแสนสับสนในตัวเองของตน !
東方非想天則 ～ 超弩級ギニョルの謎を追え (12.3)
โทวโฮวฮิโซวเทนโซะคุ (มิอาจคิดตามกฎสวรรค์แห่งตะวันออก) ～ จงไล่ตามปริศนาแห่ง Guignol ขนาดมหึมา
ทั้งที่เป็นฤดูร้อน แต่กลับมีสายหมอกยามเช้าหลงฤดูมาบดบังพระอาทิตย์จนท้องฟ้ามืดลงเล็กน้อย
ครั้นเมื่อออกมาดู ก็พบเห็นเงารูปร่างมนุษย์ขนาดยักษ์ กำลังโยกเยกไปมาราวกับมีชีวิต พร้อมกับปล่อยไอน้ำอุ่นๆที่น่าขยะแขยงออกมา
มันคอยมองภูเขาโยวไค และหมู่บ้านมนุษย์อยู่เป็นครั้งคราว จากนั้นสักครู่หนึ่งก็ถูกหมอกปกคลุมแล้วหายตัวไปอย่างเงียบงัน
เหล่าผู้สงสัยใคร่รู้ จึงออกเดินทางค้นหาความจริง !
ダブルスポイラー ～ 東方文花帖 (12.5)
Double Spoiler (ดับเบิ้ล สปอยเลอร์) (คู่แข่งขัดขา) ～ โทวโฮวบุนคะโฉว (บันทึกอักขระบุปผาแห่งตะวันออก)
การกลับมาอีกครั้งของภาคถ่ายรูปที่แสนจะโหดหินทมิฬชาติ
พร้อมคำการันตีจากท่าน ZUN ว่าเกมภาคนี้จบยากกว่าภาคที่ผ่านมาแน่นอน !
เรื่องราวการเดินทางหาข้อมูลและภาพถ่ายเพื่อทำหนังสือพิมพ์ของเทนกุนักข่าวสาว ชาเมย์มารุ อายะ
ทว่าคราวนี้มีคู่ปรับปรากฏตัว เป็นเทนกุสาวอีกหนึ่งอนงค์ นามว่า ฮิเมะไคโดว ฮาตาเตะ
การแข่งขันระหว่างทั้งคู่จะเป็นเช่นไร !?
妖精大戦争 ～ 東方三月精 (12.8)
โยวเซย์ไดเซนโซว (มหาสงครามภูต) ～ สามภูตจันทราแห่งตะวันออก
เรื่องราวสืบเนื่องจากตอนแถมพิเศษท้ายรวมเล่ม 2 ของมังกะสามภูตจันทราแห่งตะวันออก ภาค 2
เหล่าสามภูตได้ทำลายบ้านของใครบางคน และปักธงที่มีรูปของพวกตนเอาไว้
ปรากฏว่าเจ้าของบ้านคือชิลโน่ ซึ่งจำหน้าพวกเธอได้ ชิลโน่จึงประกาศสงคราม และก่อให้เกิดเรื่องราวในภาคนี้ขึ้น
(รายละเอียดของเรื่องราวในตอนต้น ตามอ่านได้ในหนังสือ)
東方神霊廟 ～ Ten Desires.
โทวโฮวชินเรย์เบียว (ฮวงซุ้ยวิญญาณเทพแห่งตะวันออก) ～ ความปรารถนาทั้งสิบ
พอเห็นว่ามีวิญญาณมากหน้าหลายตาผุดออกมาโดยทั่ว, ปรากฏว่ามันคือสิ่งที่เรียกว่า ชินเรย์ (วิญญาณเทพ) ต่างหาก
เหล่าสาวน้อยจึงออกเดินทางเพื่อค้นหาความจริงของเหตุวิปลาสครั้งนี้
เมื่อเกี่ยวข้องกับวิญญาณ ก็ต้องสงสัยโลกวิญญาณเป็นอันดับแรก แต่ปรากฏว่าไม่ใช่ที่นี่
ยูยูโกะได้ชี้แนะว่าที่เกิดเหตุที่แท้จริงคือที่ สุสานของวัดเมียวเรนจิ วัดโยวไคของเบียคุเรนที่เพิ่งสร้างขึ้นเมื่อไม่นานมานี้
ครั้นเมื่อไปตรวจสอบก็พบว่า มีบางอย่างที่เหนือความคาดหมายอยู่ที่นั่น ทั้งสถานที่อันลึกลับและคู่ต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัว
การต่อสู้เพื่อยับยั้งความทะเยอทะยานของสาวน้อยผู้หวังจะเป็นเทพเจ้าองค์ใหม่ของญี่ปุ่น ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว !
東方心綺楼 ～ Hopeless Masquerade.
โทวโฮวชินคิโรว (ตำหนักตระการใจแห่งตะวันออก) ～ งานเต้นรำสวมหน้ากากที่ไร้ซึ่งความหวัง
เหตุการณ์วุ่นวายหลายครั้งทำให้จิตใจของผู้คนยุ่งเหยิงปั่นป่วน เหล่านักศาสนาต้องการควบคุมจิตใจของผู้คนซึ่งกำลังยุ่งเหยิง
เพราะนอกจากเป็นการช่วยนำความสงบเรียบร้อยกลับคืนสู่สังคมแล้ว ยังเป็นโอกาสดีที่จะได้รวบรวมศรัทธามาสู่พวกตนในเวลาเดียวกัน
พระสงฆ์ผู้ก่อตั้งวัดในเกนโซวเคียว
นักพรตเต๋าผู้ต้องการปล่อยวางทางโลกและแสวงหาความไม่แก่ไม่ตาย
และมิโกะผู้ต้องการกอบ:X้ชื่อเสียงของตนและฟื้นฟูกิจการ
พวกเธอล้วนตัดสินใจว่า นี่แหละคือ "เวลาออกโรงของฉัน"
東方輝針城 ～ Double Dealing Character.
โทวโฮวคิชินโจว (ปราสาทเข็มทอประกายแห่งตะวันออก) ～ สองบุคลิกสัมพันธ์
อาวุธของตัวเอกแต่ละคน เรย์มุ มาริสะ และซาคุยะ เริ่มเคลื่อนไหวขึ้นมาเองโดยไม่ทราบสาเหตุ
ในเวลาเดียวกัน เหล่าโยวไคที่น่าจะทำตัวเรียบร้อยในสถานที่ของตัวเอกแต่ละคนเริ่มทำตัวเป็นปฏิปักษ์จนเกิดกลายเป็นเรื่องใหญ่
พวกเธอจะหยิบอาวุธขึ้นมาต่อสู้ หรือจะทิ้งอาวุธเหล่านั้นกันนะ...... ?
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
นอกจากส่วนของเกมแล้ว Touhou Project ยังมีหนังสือที่น่าสนใจมากมาย
เนื่องจากลำพังเพียงส่วนของเกมนั้นไม่สามารถให้ข้อมูลที่กระจ่างชัดเกี่ยวกับทุกอย่างในโทโฮได้
ในที่สุด โทโฮก็สามารถออกหนังสือของตัวเองเป็นเรื่องเป็นราวได้
ทำให้ข้อมูลต่างๆ ปรากฏออกมาอย่างชัดเจนและถูกต้องแม่นยำยิ่งขึ้น
ในหนังสือรวมเล่มต่างๆนั้น มักจะมีการแถมแผ่น CD เพลงมาด้วยเสมอ
และที่สำคัญที่สุด (ซึ่งจุดนี้ด้วยที่ทำให้โทโฮโด่งดังมาก) ก็คือ
การวางแผนล่วงหน้าในการจัดลำดับสินค้าของท่าน ZUN
เมื่อหนังสือออก ก็จะเกริ่นถึงเกม แล้วเกมก็จะตามมาโดยทิ้งปริศนา ให้หนังสือเล่มต่อไปมาไขอย่างพอดิบพอดี
มันช่างสุดยอดจริงๆ !
東方香霖堂 ～ Curiosities of Lotus Asia.
โทวโฮวโควรินโดว (ร้านโควรินโดวแห่งตะวันออก) ～ ความอยากรู้อยากเห็นของดอกบัวเอเชีย
นับได้ว่าเป็นนิยายประกอบภาพแบบรายเดือน/สองเดือน เรื่องแรกของโทโฮ
เริ่มวางจำหน่ายตอนแรก หลังจากตัวเกมภาค 7 วางขายประมาณ 4 เดือน
วาดภาพประกอบโดยอาจารย์ อาซาอิ เกนจิ
ตัวเอกในเรื่องนี้คือ โมริจิกะ รินโนะสุเกะ เจ้าของร้านค้าส่วนตัวที่มีนามว่า ร้านโควรินโดว
ตัวละครชายคนแรกของ Touhou Project
ทำไมต้องออกซีรี่ส์นี้มา ? คือคำถามที่หลายคนอาจสงสัย แต่ไม่เข้าใจ
สืบเนื่องจากการที่ในโทโฮนั้นมีข้อมูลมากมาย รายละเอียดเยอะแยะ
แต่กลับไม่มีที่ที่จะนำข้อมูลนั้นมาตีแผ่ เพื่อให้ทราบโดยทั่วกันได้
โทวโฮวโควรินโดว จึงถูกสร้างขึ้นมาเพื่อตอบสนองความอยากรู้อยากเห็นของแฟนๆ ที่ต้องการข้อมูลของโทโฮ
และมักจะส่งเมล์ไปถามท่าน ZUN จนล้นเมล์บอกซ์อยู่เสมอ
(ซึ่งชื่อภาคภาษาอังกฤษของหนังสือเล่มนี้ก็ได้บ่งบอกไว้ตรงตัวดีแล้ว ^ ^)
ในขณะที่เรื่องราวกำลังดำเนินไปแบบเฮฮาวุ่นวาย ก็จะมีข้อมูลต่างๆแอบซ่อนอยู่ในนั้นอย่างน่าทึ่ง
ผู้ที่สนใจโทโฮ และช่างสังเกตเท่านั้น ที่จะดูออกถึงความนัยที่ซ่อนอยู่ภายในผลงานชิ้นนี้
ปัจจุบันเรื่องนี้ได้จบลงไปแล้วด้วยจำนวน 26 ตอน (และมีตอนแถมหนึ่งตอนในหนังสือโดจิน)
หนังสือฉบับรวมเล่มวางจำหน่ายในวันที่ 30 เดือน 9 ปี 2010
โดยได้แทรกตอนแถมเข้ามาเป็นหนึ่งในจำนวนตอนด้วย ทำให้ในฉบับรวมเล่มนี้มีทั้งสิ้น 27 ตอน
東方三月精 ～ Eastern and Little Nature Deity.
โทวโฮวซันเกทสึเซย์ (สามภูตจันทราแห่งตะวันออก) ～ เทพธิดาตัวน้อยแห่งธรรมชาติตะวันออก
มังกะแบบจบในตอน ซีรี่ส์แรกของโทโฮ วาดโดย มัทสึคุระ เนมุ
เป็นเรื่องราวของสามสาวน้อยโยวเซย์ที่แสนจะซุกซนน่ารัก
พวกเธอจะพาเราเดินทางไปก่อกวนและแกล้งคนในทุกหย่อมหญ้าของเกนโซวเคียว (โดยเฉพาะที่ศาลเจ้า)
ผลงานชุดนี้ก็แน่นอนครับว่า ยังคงสร้างออกมาเพื่อแพร่กระจายข้อมูลของโทโฮออกไปให้มากขึ้น
หากแต่ใครจะสนใจสังเกต หรืออ่านจับความนัยที่แฝงในคำพูดนั้นก็แล้วแต่ความสนใจของแต่ละคน
แต่ด้วยความสนุกสนานของเรื่องราวที่ดำเนินไป ทำให้คนที่ไม่รู้จักโทโฮก็สามารถอ่านสนุกได้เหมือนกัน
บางครั้งมัวแต่อ่านเอาฮาจนลืมจับใจความด้วยซ้ำ (ฮา)
แต่เป็นที่น่าเสียดายอย่างยิ่ง เมื่อ(ข่าวลือว่า)วันหนึ่งอาจารย์ มัทสึคุระ เนมุ ประสบกับปัญหาสุขภาพขั้นร้ายแรง จนไม่สามารถเขียนต่อได้
แม้อาจารย์ท่านจะเสียใจแต่ก็ต้องถอนตัวออกจากงานเขียนซีรี่ส์นี้อย่างช่วยไม่ได้
ทำให้ซีรี่ส์นี้ต้องจบสิ้นลง ด้วยจำนวน 6 ตอนเท่านั้น (0-5) และออกหนังสือฉบับรวมเล่มมาเรียบร้อยแล้ว
東方三月精 ～ Strange and Bright Nature Deity.
โทวโฮวซันเกทสึเซย์ (สามภูตจันทราแห่งตะวันออก) ～ เทพธิดาแห่งธรรมชาติผู้สดใสและไม่ธรรมดา
ผู้รับช่วงต่อของซีรี่ส์นี้คืออาจารย์ ฮิราซากะ มาโคโตะ ซึ่งเคยวาดงานโทโฮมาแล้วหลายครั้ง
เรื่องราวยังคงต่อเนื่องจากภาคที่แล้ว เพียงแต่เปลี่ยนชื่อภาษาอังกฤษของภาคเท่านั้น
โดยยังคงความสนุกสนานเฮฮา แฝงไปด้วยสาระตามสไตล์โทโฮ
ปัจจุบันภาคสองได้จบลงเรียบร้อยแล้ว และมีหนังสือรวมเล่มออกมาแล้ว 3 เล่ม
(ปัจจุบัน Siam Inter Comic ได้ซื้อ LC ภาคสองนี้มาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และจะเริ่มวางแผงในเดือนกรกฎาคม 2010 ในนาม "สามภูตบูรพาขาป่วน")
東方三月精 ～ Oriental Sacred Place.
โทวโฮวซันเกทสึเซย์ (สามภูตจันทราแห่งตะวันออก) ～ สถานที่ศักดิ์สิทธิ์แห่งตะวันออก
ภาคที่สามของซีรี่ส์สามภูตจันทรา
ผู้รับผิดชอบงานวาดยังคงเป็นอาจารย์ ฮิราซากะ มาโคโตะ เช่นเดิม
ภาคนี้เป็นเนื้อหาต่อจากภาคที่แล้ว หลังจากที่เจ้าสามตัวแสบสามารถยึดครองต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ของศาลเจ้าได้
(ด้วยเหตุนี้เองทำให้ชื่อภาคกลายเป็น Oriental Sacred Place)
เรื่องราวจะเป็นอย่างไร โปรดติดตามชมกันต่อไป
東方文花帖 ～ Bohemian Archive in Japanese Red.
โทวโฮวบุนคะโฉว (บันทึกอักขระบุปผาแห่งตะวันออก) ～ บทความแหกกฎในสมุดญี่ปุ่นปกแดง
หนังสือเล่มนี้ออกวางแผงก่อนตัวเกมภาค 9 เพียง 3 วัน และออกก่อนภาค Shoot the Bullet ประมาณ 4 เดือนครึ่ง
ภาพประกอบวาดโดยนักวาดหลายท่าน
และเขียนบทความโดยท่าน ZUN ล้วนๆทุกหน้าทุกบรรทัด เป็นสุดยอดข้อมูลที่น่าอัศจรรย์
โดยเป็นการบอกเล่าผ่านการทำข่าว และสัมภาษณ์ผู้คนของ ชาเมย์มารุ อายะ เทนกุอีกานักหาข่าวตัวยง
ภายในเล่มประกอบด้วยข่าวของตัวละครภาค 6-8 จำนวน 32 ตัว ซึ่งทำให้เรารู้จักตัวละครดีขึ้นอีกมากทีเดียว
ในส่วนอีกครึ่งเล่มที่เหลือนั้นเป็นโดจินที่น่าอ่านไม่แพ้กัน (แต่จะนับเป็นข้อมูลได้สักแค่ไหนนั้น คงต้องลองอ่านแล้วคิดกันดูเอาเองอีกที)
東方紫香花 ～ Seasonal Dream Vision.
โทวโฮวชิโควบานะ (หอมกลิ่นบุปผาม่วงแห่งตะวันออก) ～ ทิวทัศน์ในฝันผันตามฤดูกาล
หนังสือเล่มนี้ถูกจัดว่าเป็นเพียง โทโฮแฟนบุ๊ค ซึ่งรวมโดจินไว้หลายตอนโดยนักวาดหลายท่าน
วางจำหน่ายหลังตัวเกมภาค 9 วางแผงราวๆหนึ่งเดือนครึ่ง
จุดเด่นอยู่ที่เรื่องสั้นท้ายเล่มที่เกี่ยวกับโทวโฮวคาเอย์ซึคะ (ภาค 9) ซึ่งแต่งโดยท่าน ZUN
ปัจจุบันไม่สามารถหาได้อีกแล้ว เนื่องจากพิมพ์ในจำนวนจำกัด
東方求聞史紀 ～ 記憶する幻想郷
โทวโฮวกุมอนชิคิ คิโอคุสุรุเกนโซวเคียว (ใคร่รู้ประวัติศาสตร์แห่งตะวันออก เกนโซวเคียวรำลึก)
เป็นมังกะตอนเดียวจบซึ่งออกมาเพื่อแนะนำตัวละครใหม่ ฮิเอดะ โนะ อาคิว
ซึ่งเป็นตัวละครหลักของภาค โทวโฮวกุมอนชิคิ นี้
เธอเป็นคนรวบรวมและจัดทำหนังสือเกนโซวเคียวเอนกิ (นิมิตแห่งดินแดนมายา) ซึ่งก็คือเนื้อหาของเล่มเต็มนั่นเอง
อนึ่ง... นักวาดผู้รับหน้าที่เขียนมังกะตอนนี้คือ อาจารย์ อาคิ เอดะ
東方求聞史紀 ～ Perfect Memento in Strict Sense.
โทวโฮวกุมอนชิคิ (ใคร่รู้ประวัติศาสตร์แห่งตะวันออก) ～ อนุสรณ์สมบูรณ์ในสัมผัสที่เที่ยงตรง
ภายในหนังสือเล่มนี้ ... แท้จริงแล้วก็คือ เกนโซวเคียวเอนกิ ที่อาคิวเป็นผู้เขียนนั่นเอง
อย่างที่ชื่อโครงการได้แจ้งไว้ครับ มันอุดมไปเนื้อหาแน่นเอี๊ยดอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
เหมาะสำหรับคนที่อยากรู้จักโทโฮอย่างมากถึงมากที่สุด
มีทั้งข้อมูลของตัวละครอย่างละเอียด เผ่าพันธุ์ต่างๆ สถานที่ต่างๆ และเอกสารที่น่าสนใจอีกมากมาย
ทำให้มองเห็นเกนโซวเคียวเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาได้อย่างชัดเจนยิ่งขึ้น
หลังจากที่หนังสือโทโฮประสบความสำเร็จอย่างมากมาย
ในที่สุดก็ก่อให้เกิดโครงการใหม่ขึ้นในโทโฮโปรเจคท์ นั่นก็คือ
東方儚月抄
โทวโฮวโบวเกทสึโชว (บทจันทราไร้แก่นสารแห่งตะวันออก)
และแล้ว โทโฮก็มีมังกะที่เป็นเนื้อหาเรื่องราวเฉพาะ ขึ้นมาจนได้
เนื้อหาของโครงการนี้คือ การที่ยูคาริต้องการจะเปิดศึกทำ "สงครามผิวจันทร์มายา ครั้งที่ 2" ขึ้น
โดยครั้งที่ 1 นั้นได้มีการพูดถึงในกุมอนชิคิไปแล้ว ซึ่งเป็นการบอกล่วงหน้านัยๆว่าจะมีภาคนี้ขึ้นมา (แต่ไม่นึกว่าจะเอาจริง)
โดยในซีรี่ส์โบวเกทสึโชวนี้ ประกอบด้วยสามส่วนสำคัญคือ
東方儚月抄 ～ Silent Sinner in Blue.
โทวโฮวโบวเกทสึโชว (บทจันทราไร้แก่นสารแห่งตะวันออก) ～ คนบาปผู้เงียบงันในสีฟ้า
ผู้รับผิดชอบงานในครั้งนี้ก็คือ อาจารย์ อาคิ เอดะ เจ้าเก่า
ลักษณะงานเป็นมังกะต่อเนื่อง ลงในนิตยสาร Comix REX
เป็นแกนหลักของเรื่องราวที่ดำเนินไปในโบวเกทสึโชว
ปัจจุบันอวสานลงเรียบร้อยแล้ว และออกรวมเล่มครบสามเล่มแล้ว
東方儚月抄 ～ Cage in Lunatic Runagate.
โทวโฮวโบวเกทสึโชว (บทจันทราไร้แก่นสารแห่งตะวันออก) ～ กรงในตัวผู้ทรยศที่บ้าคลั่ง
ลักษณะงานคือ เรื่องสั้นประกอบภาพ ลงในนิตยสาร คาราเมล
ผู้รับผิดชอบงานวาดคืออาจารย์ Tokiame (โทคิอาเมะ) โดยมีท่าน ZUN แต่งเนื้อหาทุกอย่างให้ตามเคย
เรื่องราวเป็นส่วนแทรกของเนื้อหาหลักใน SSiB โดยจะมุ่งเน้นไปที่ตัวละครที่เกี่ยวข้อง แต่ไม่มีบทให้ออกมาใน SSiB ซะมากกว่า
ปัจจุบันอวสานลงเรียบร้อยแล้ว และออกรวมเล่มแล้ว
東方儚月抄 ～ 月のイナバと地上の因幡
โทวโฮวโบวเกทสึโชว (บทจันทราไร้แก่นสารแห่งตะวันออก) ～ อินาบะจันทรากับอินาบะโลกา
อันที่จริงงานนี้ควรเรียกว่าเป็น Semi-Official
เพราะว่าท่าน ZUN เพียงวางโครงเรื่องให้สอดคล้องกับโครงหลักเท่านั้น
ส่วนรายละเอียดนั้น ให้นักวาด : อาราตะ โทชิฮิระ ไปคิดเอาเองได้ตามใจชอบ (ท่าน ZUN พูดไปขำไป)
ลักษณะของงานคือ การ์ตูนสี่ช่องจบ แนวตลกขบขัน หาสาระจริงๆจังๆไม่น่าจะได้
ตัวงานถูกตีพิมพ์ลงในนิตยสาร มังกะ 4koma KINGS พาเลท ปัจจุบันได้อวสานลงเรียบร้อยแล้วที่จำนวน 30 ตอน
และออกรวมเล่ม 2 เล่มจบ ซึ่งรุ่นจำนวนจำกัดจะแถมฟิกเกอร์อุดองเกะและเทอิ ตามลำดับ
The Grimoire of Marisa グリモワール オブ マリサ
ตำราเวทของมาริสะ ซึ่งบันทึกข้อมูลเรื่องราวเกี่ยวกับสเปลการ์ดที่เธอเคยพบเจอมา
ในเล่มประกอบด้วยสเปลการ์ดของตัวละครตั้งแต่ภาค 6 จนถึงภาค 11 โดยยกมาเพียงใบที่น่าสนใจเท่านั้น
เหมาะสำหรับผู้ที่ชื่นชอบในสเปลการ์ด และต้องการข้อมูลโทโฮมากยิ่งขึ้น
東方茨歌仙 ～ Wild and Horned Hermit.
โทวโฮวอิบาระคาเซน(ยอดกวีหนามแห่งตะวันออก) ～ เซียนผู้มีเขาและป่าเถื่อน.
เรื่องราวของเซียนสาวน้อย อิบาราคิ คาเซน ผู้พยายามช่วยเหลือมนุษย์ โดยเฉพาะเรย์มุซึ่งขาดการฝึกฝนจนอ่อนหัดในฐานะมิโกะ
ประเด็นที่น่าสนใจของภาคนี้ก็คือ หากดูจากปัจจัยแวดล้อมต่างๆแล้วทำให้คาดกันว่าต้นฉบับของเธอคือ อิบาราคิโดวจิ
ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของ ชุเทนโดวจิ (ต้นแบบของซุยกะ) กล่าวคือ เธอน่าจะเป็นเผ่ายักษ์ มากกว่า(มนุษย์ที่ฝึกตนเป็น)เซียนนั่นเอง
และหากเธอเป็นยักษ์จริง แสดงว่าเธอเป็นหนึ่งในจตุรเทพแห่งขุนผา เช่นเดียวกับ ซุยกะ และ ยูกิ
แต่เนื่องจากประเด็นนี้คือสิ่งที่ทำให้เรื่องราวน่าติดตาม กว่าจะเฉลยก็คงจะตอนท้ายนู่นเลย ดังนั้นจึงต้องติดตามกันต่อไป...
อนึ่ง, ผู้รับผิดชอบงานวาดในครั้งนี้คือ อ.อาซึม อายะ
東方鈴奈庵 ～ Forbidden Scrollery.
โทวโฮวสุซุนะอัน(ร้านสุซุนะอันแห่งตะวันออก) ～ ม้วนบันทึกต้องห้าม
เรื่องราวของร้านเช่าหนังสือ สุซุนะอัน ซึ่งตั้งอยู่ภายในหมู่บ้านมนุษย์ โดยมีตัวเอกของภาคคือ โมโตโอริ โคสุซุ
สาวน้อยผู้มีความสามารถในการอ่านหนังสือที่แต่งขึ้นโดยโยวไค (หนังสือภูตพราย) ซึ่งเป็นหนังสือที่ไม่มีใครอ่านออก
ด้วยเหตุนี้จึงเธอชื่นชอบการอ่านหนังสือภูตพรายและพยายามรวบรวมสะสมเอาไว้เป็นจำนวนมาก
โดยหารู้ไม่ว่าหนังสือเหล่านี้มีความน่ากลัวเพียงไร
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
นอกจากนี้ยังมีไอเทมกลุ่มเรื่องสั้นประกอบเพลง ขายเป็น CD จำนวนหลายอัลบั้ม
ได้แก่
蓬莱人形 ～ Dolls in Pseudo Paradise
โฮวไรนิงเงียว (ตุ๊กตาโฮวไร) ～ เหล่าตุ๊กตาในสวรรค์จอมปลอม
เรื่องราวของคนแปดคน ที่พลัดหลงเข้ามาในเกนโซวเคียว
ความซื่อสัตย์(?)ของพวกเค้า นำพาความตายที่ไม่อาจเลี่ยงได้มาเยือนแก่ตนเอง
蓮台野夜行 ～ Ghostly Field Club
夢違科学世紀 ～ Changeability of Strange Dream
卯酉東海道 ～ Retrospective 53 minutes
大空魔術 ～ Magical Astronomy
未知の花 魅知の旅
鳥船遺跡 ～ Trojan Green Asteroid
เรื่องราวของสองสาวน้อยที่อาศัยอยู่ ณ โลกภายนอก
คนนึงสามารถเข้ามาในเกนโซวเคียวผ่านทางความฝัน(หรือความจริง?)ได้
อีกคนนึงเป็นเพื่อนสนิทที่เชื่อเรื่องเล่าเหลือเชื่อเกี่ยวกับเกนโซวเคียว
ช่วงเวลาแห่งความสุข ความน่ากลัว เกนโซวเคียว ความฝัน ความจริง ... ...
幻想曲抜萃 東方萃夢想 ORIGINAL SOUND TRACK
และ
全人類ノ天楽録 東方緋想天 ORIGINAL SOUND TRACK
และ
核熱造神ヒソウテンソク 東方緋想天 ORIGINAL SOUND TRACK
และ
暗黒能楽集・心綺楼 ORIGINAL SOUND TRACK
ผลงานร่วมกับค่าย ทาโซกาเระ ฟรอนเทียร์ (TasoGare Frontier หรือ TasoFro) ผู้สร้างโทโฮภาคต่อสู้
幺樂団の歴史 Akyu's Untouched Score vol. 1-5
แผ่นรวมเพลงที่ท่าน ZUN รีมิกซ์เองจากเพลงเก่าๆที่เคยสร้างไว้
โดยเน้นไปที่เพลงจากภาค 1-5 ซึ่งถูกโละเนื้อเรื่องไปแล้ว
(โปรดสังเกตหน้าปกแผ่น 4 จะเห็นว่ามี มิมะ อยู่ด้วย)
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
แนะนำตัวละครกันเล็กน้อย (เท่านั้น) * รูปจาก - 粗茶 (Socha) *
ปล.ในส่วนนี้มีข้อความที่เขียนขำๆเอาฮาอยู่มากมาย จึงไม่ควรยึดถือจริงจัง (ฮา)
ฮาคุเรย์ เรย์มุ - มิโกะขาวแดงแห่งศาลเจ้าฮาคุเรย์ เฉื่อยชาไม่ร้อนใจ ขี้เบื่อ โมโหร้าย นั่งเป็นหลับขยับเป็นหายนะ
ออกบินเมื่อไหร่ แสดงว่าเกนโซวเคียวถึงคราวต้องสั่นไหวอีกครา
คิริซาเมะ มาริสะ - :Xดดำขาว จอมเวทสายบ้าพลัง น่ารักสดใส ชอบพูดห้าวๆ ขี้ขโมย เกลียดความพ่ายแพ้
อยากได้อะไรเป็นต้องได้ ถ้าไปขวางทางเธอ ระวังเจอ Master Spark
รูเมีย - โยวไคแห่งความมืด สติปัญญาน้อย ด้อยความแข็งแกร่ง
ชอบกางแขนแบบกางเขนเพราะเชื่อว่าผู้ศักดิ์สิทธิ์เค้าทำกัน ... เดี๋ยวจะซวยมิใช่น้อย
หง เหม่ยหลิง - ยามเฝ้าประตูคฤหาสน์มารแดง น่ารักสดใส นิสัยชวนฮา ชอบหลับกลางวันระหว่างงาน
ฝีมือปานกลาง ไร้จุดอ่อน แต่ก็ไร้จุดแข็ง
แพทชูลี่ โนว์เลดจ์ - จอมเวทหนอนหนังสือ วันๆหมกตัวอยู่แต่ในห้องสมุด
ท่าทางเย็นชาสีหน้าเปลี่ยนยาก ขี้โรคอ่อนแอ แต่เรื่องเวทมนตร์นี่ร้ายกาจสุดบรรยาย
โคอาคุมะ - ปิศาจน้อยไร้นามแห่งห้องสมุดมารแดง เบ๊ของพาเช่
เป็นปิศาจหนังสือหรือหนังสือปิศาจ(ในรูปร่างแบบมนุษย์ตามสไตล์โทโฮ) ยังไม่เป็นที่แน่ชัด แต่ที่แน่ๆ เธอทำงานอยู่ที่นั่น
อิซาโยอิ ซาคุยะ - เมดสาวหยุดเวลาปามีด ผู้ภักดีต่อเจ้านายยิ่งชีพ และสง่างามอย่างสมบูรณ์แบบ
ปกติเรียบร้อยสงบเสงี่ยม แต่ชอบทำอะไรป้ำๆเป๋อๆอยู่เรื่อย
เรมิเลีย สคาร์เลท - เจ้าบ้านมารแดง แวมไพร์โลลิผู้ชอบเก๊กซิมเป็นเจ้า:Xาดเท่
แต่นิสัยก็เด็กดีๆนี่เอง เห็นอย่างนีแต่อายุ 500 ปีแล้วนะเอ้อ
ฟลังดร์ สคาร์เลท - น้องสาวของเรมิเลีย เจ้าแห่งการทำลายล้างผู้มากด้วยพลังยิ่งกว่าพี่สาวของเธอ
เรียบร้อยน่ารักเชื่อฟังพี่สาว ซุกซนจนบางครั้งก็แกล้งพี่สาวตัวเอง และเล่นอะไรอย่างอื่นไม่ค่อยเป็นนอกจากดันมาคุ
ชิลโน - โยวเซย์ (ภูตจำพวก Fairy) ที่(น่าจะ)แข็งแกร่งที่สุดในเกนโซวเคียว หนึ่งเดียวที่สู้กับโยวไค(กระจอกๆ)ได้อย่างสูสี
นิสัยโง่บ้าปัญญาทึบงี่เง่า เป็นสัญลักษณ์แห่งความโง่+บ้าของโทโฮ
ไดโยวเซย์ - แฟรี่ยักษ์ไร้นาม เพื่อนเล่นของชิลโน่ บทน้อยจืดจาง จนไม่รู้จะเขียนอะไรเกี่ยวกับเธอดี
เลตตี้ ไวท์รอค - โยวไคแห่งฤดูหนาว พบเจอได้ในฤดูหนาวเท่านั้น
ไม่คิดอะไรซับซ้อน ชอบตามน้ำเอาฮา พลังแข็งแกร่งอย่างน่าเกรงขาม(แต่เฉพาะในฤดูหนาวเท่านั้น)
อลิส มาร์กาทรอยด์ - จอมเวทผู้เชิดตุ๊กตา 7 สี รักสันโดษชอบเก็บตัว แต่ถ้าชวนคุยเธอก็คุยจ้อเอาเรื่องเหมือนกัน
ไม่ชอบเอาจริงเพราะกลัวว่าถ้าแพ้แล้ววันหน้าจะไม่มีวันแก้มือได้อีก
สามพี่น้องปริซึมริเวอร์ - วิญญาณหลอนแห่งเสียงเพลง รักการบรรเลงดนตรี นิสัยดี แต่ก็มีกวนประสาทหน่อยๆ
สามคนนี้นิสัยต่างกัน แนวคิดต่างกัน ความสามารถต่างกัน แต่ก็เล่นดนตรีเข้ากันได้ดี
ลิลลี่ ไวท์ - โยวเซย์ผู้ป่าวประกาศการมาของฤดูใบไม้ผลิ เจอเธอเมื่อไหร่ ก็แปลว่าอีกเดี๋ยวฤดูใบไม้ผลิจะมาถึงแล้ว
นิสัยดีและมีพิษภัยต่อมนุษย์ต่ำที่สุด เข้ากับมนุษย์ได้ดี
คอนปาคุ โยวมุ - คนสวนดาบคู่ครึ่งคนครึ่งผีแห่งตำหนักหยกขาว บ่าวรับใช้ข้างกายยูยูโกะ
เข้มแข็งขยันทำงาน โดนแกล้งง่ายจนน่ารักน่าแกล้ง ฝีมือยังฝึกไม่ถึงขั้น แต่แค่นั้นก็เก่งเอาเรื่องแล้วล่ะ
ไซเกียวจิ ยูยูโกะ - จ้าวตำหนักหยกขาว เจ้าหญิงของเหล่าวิญญาณทั้งมวลในโลกวิญญาณ
ขี้เล่นน่ารัก ท่าทางไร้เดียงสา แต่ที่จริงมีความรู้สูง และรู้อะไรๆมากกว่าที่คนอื่นคิด แถมเป็นพวกชาตินิยมซะด้วย
เชน - แมวดำสองหางแห่งลางร้าย ภูตรับใช้ของรัน นิสัยสมเป็นแมว
ชอบเฝ้าดูแลถิ่นของตัวเองและเล่นแบบแมวๆ แพ้น้ำและอากาศหนาว
ยาคุโมะ รัน - จิ้งจอกเก้าหางผู้แข็งแกร่งอย่างยิ่งยวด ภูตรับใช้ของยูคาริ ทำงานบ้านสารพัด ทำงานแทนเจ้านายได้อย่างดี
ขยันตัวเป็นเกลียว และยังดูแลเชนอย่างดี ไม่มีขาดตกบกพร่องจริงๆ
ยาคุโมะ ยูคาริ - โยวไคแห่งเขตแดน ผู้รักใคร่เกนโซวเคียวยิ่งกว่าใครทั้งมวล ถ้าเรื่องร้ายใดเกี่ยวพันถึงเกนโซวเคียวล่ะก็ เธอออกโรงแน่
รอบรู้เรื่องโลกภายนอก แต่ขี้เกียจตัวเป็นขน นอนนานงานน้อย มีอะไรก็ใช้รันไปทำแทน
อิบุคิ ซุยกะ - ยักษ์น้อยผู้โดดเดี่ยวแห่งเกนโซวเคียว ตัวการก่อเรื่องของภาค 7.5
ชื่นชอบงานเลี้ยงดื่มกินและการประลอง นิสัยดีขี้เล่น ตัวเล็กแต่แข็งแกร่งอย่าดูผิดไปเชียว เดี๋ยวตายไว
ริกเกิ้ล ไนท์บั๊ก - โยวไคหิ่งห้อยสาวแต่งหล่อ โดนล้อเป็นผู้ชายประจำ
แถมยังโดนเข้าใจผิดเป็นแมลงชนิดอื่นอยู่เรื่อย อ่อนแอแต่กล้าหาญ(บ้า) เป็นที่น่าแกล้งของทุกๆคน
มิสเทีย โลเรไล - โยวไคนกกระจอกราตรี เสียงดีน่าหลงใหล ชอบร้องเพลงเป็นนิจ
งานอดิเรกคือดักจับคนกินกลางทาง และขายปลาไหลย่างหารายได้ โดยใช้ความสามารถของเธอกระตุ้นยอดขาย
อินาบะ เทวิ - โยวไคกระต่ายโลก โลลิน่ารัก สามารถทำให้มนุษย์ดวงดีได้ แต่ชอบหลวกลวงต้มตุ๋นกลั่นแกล้งคนอื่น
เจอเธอแล้วจะดวงดี แต่อาจจะถือว่าดวงไม่ดีที่ได้เจอก็เป็นได้...
เรย์เซน อุดองเกอิน อินาบะ - โยวไคกระต่ายจันทรา ทหารหนีทัพจากดวงจันทร์ ลักษณะโดดเด่นต่างจากกระต่ายโลก
นิสัยไม่คงที่ สามารถเปลี่ยนแปลงได้ด้วยความสามารถของเธอเอง
ยาโกะโคโระ เอย์ริน - หมอยาอัจฉริยะชาวจันทรา ผู้แข็งแกร่งสุดล้ำ ชอบสร้างยาประหลาดๆ ที่ไม่รู้ว่าจะขายได้มั้ย
ซื่อสัตย์ต่อคางุยะยิ่งชีพ ไม่ชอบเอาจริงเพราะกลัวเจ้านายเสียหน้า
โฮวไรซัน คางุยะ - เจ้าหญิงจันทราผู้เป็นอมตะ คนละคนกับในนิทาน แต่ความงามรับประกันได้
อยู่บ้านว่างๆ มักหาอะไรทำ บ้างก็เข้าท่า บ้างก็ไม่เข้าท่า ตกดึกบางทีก็คึกออกไปไล่ฆ่าโมโคว
ฟุจิวาระ โนะ โมโคว - คุณหนูแห่งตระ:Xลใหญ่ผู้ตามล่าล้างแค้นคางุยะจนกลายเป็นอมตะ
สาวเท่มาดแมนนิสัยคุณหนู ฮีโร่ของผู้อ่อนแอ ตอนนี้หายบ้าล้างแค้นแล้วแต่ถ้ามาหาเรื่องก็ยินดีสนองให้
คามิชิราซาวะ เคย์เนะ - สาวน้อยแวร์ฮาคุตาคุ ผู้กลืนกินลบล้างประวัติศาสตร์
หากต้องแสงจันทร์เพ็ญจะกลายร่างเป็นแวร์ฮาคุตาคุ ผู้สร้างสรรค์ประวัติศาสตร์ได้ตามใจนึก
ชาเมย์มารุ อายะ - คาราสึเทนกุ(เทนกุอีกา)นักข่าว ผู้ชื่นชอบการถ่ายรูปและทำข่าวแบบใส่ความเห็นตัวเองเต็มกำลัง
แข็งแกร่งสุดหยั่งคาดแต่นอบน้อมเป็นกันเอง ขยันขันแข็งเอาจริงเอาจัง แต่เซนส์ในการทำข่าวต่ำต้อยเหลือคณา
เมดิซึ่น เมแลนคอลลี่ - โยวไคตุ๊กตาพิษที่น่าเกรงกลัว เป็นเด็กใฝ่รู้ ชอบเรียนเรื่องพิษ
ฝีมือต่อสู้เธออาจไม่เอาไหน แต่ไม่ว่าใครก็แพ้พิษที่อยู่รอบตัวเธอ
คาซามิ ยูกะ - โยวไคดอกไม้ผู้แข็งแกร่งสุด:X่ สาวน้อยผู้รักดอกไม้ทุกชนิด กิจวัตรน่ารักอย่าบอกใคร
แต่อย่าไปทำให้เธอหัวเสีย ระวังศพไม่สวย เพราะเธออำมหิตสุดๆเลยเชียวล่ะ
โอโนะซึกะ โคมาจิ - ยมทูตจอมขี้เกียจ ตัวการทำให้เกิดเรื่องในภาค 9
อู้งานเป็นประจำ โดนเจ้านายลงโทษเท่าไหร่ไม่เคยเข็ด แต่ฝีมือการต่อสู้ก็ไม่ใช่ย่อยเลยเชียว
ชิคิเอย์คิ ยามะซานาดู - ยมบาลสาวน้อยจอมเทศนา ผู้เที่ยงตรงหนักแน่นไม่มีปรานียิ่งกว่าเปาบุ้นจิ้น
งานอดิเรกคือการเดินทางไปเทศนาผู้คนในเกนโซวเคียว และแอบดูการทำงานของลูกน้องจอมขี้เกียจของเธอ
อาคิ ชิสึฮะ - เทพแปดล้านแห่งฤดูใบไม้ร่วง พี่สาวของมิโนริโกะ เนื่องจากได้รับศรัทธาน้อยกว่า เลยเป็นบอสรองให้น้องสาวซะงั้น
อาคิ มิโนริโกะ - เทพแปดล้านแห่งฤดูใบไม้ร่วง น้องสาวของชิสึฮะ ชาวบ้านนิยมชมชอบ เพราะเป็นผู้มอบผลผลิตอันอุดมให้
จึงได้รับศรัทธามากกว่าพี่สาว แล้วแข็งแกร่งกว่าซะอย่างนั้น
คางิยามะ ฮินะ - เทพแปดล้านแห่งเคราะห์ร้าย แทนที่จะรวบรวมศรัทธาให้มีพลังแข็งกล้าเหมือนเทพองค์อื่นๆ
เธอกลับสะสมเคราะห์ร้ายซะงั้น จะเข้าใกล้เธอต้องระวังให้ดี
คาวาชิโระ นิโทริ - กัปปะสาวนักประดิษฐ์ ผู้คิดค้นอุปกรณ์มากมาย
ขี้อาย ตื่นคน ตกใจง่าย น่ารักดีแท้ แต่ต้องระวังหมัดสปริงยืดได้ และอุปกรณ์ในกระเป๋าปริศนาของเธอ
อินุบาชิริ โมมิจิ - เทนกุหมาป่าขาว สาวน้อยผู้มีหน้าที่ขับไล่ผู้บุกรุก และแจ้งโอโอเทนกุเมื่อรับมือไม่ไหว
... ...ใช่แล้วล่ะ เธอรับมือมิโกะแดงขาวกับ:Xดขาวดำไม่ไหวหรอก... ...
โคจิยะ ซานาเอะ - สาวน้อยผู้มีพลังสร้างปาฏิหาริย์ เรียกลมเรียกฝนได้ หากเทียบไปก็คือมิโกะแห่งศาลเจ้าโมริยะ
เธอเป็นคนขยันขันแข็งมาก และเชื่อมั่นในตัวเองมาก มากเกินไปจนทำให้เกิดเรื่องขึ้นในที่สุด
ยาซากะ คานาโกะ - เจ้าแม่จอมเทพงูขาว หัวก้าวหน้า รักการพัฒนาชุมชน และมีความรู้เรื่องเทคโนโลยีค่อนข้างมาก
โดดเด่นด้วยท่านั่งสะดุดตาคล้ายจตุคามรามเทพ
โมริยะ สุวะโกะ - เทพกบฟ้าแห่งธรรมชาติผู้ยิ่งใหญ่ ศรัทธามากมี พลังเหลือล้น แต่ดันเป็นกบเลยแพ้ทางงู
นิสัยต๊องๆ ขี้เล่น ดูเหมือนเด็กๆ แต่ถึงเวลาเอาจริงก็น่ากลัวมิใช่น้อยเลยเชียว
นางาเอะ อิคุ - แม่สาวพญานาคผู้โบยบินในหมู่เมฆสายฟ้า เก่งกาจในการกลมกลืนไปกับสภาพแวดล้อม ขยันทำงานตัวเป็นเกลียว
ฮินะนาอิ เทนชิ - เทวดานิสัยไม่ดีที่อาศัยอยู่บนสวรรค์ อยู่ดีไม่ว่าดี อยากก่อเหตุวิปลาสและอยากให้มีคนมาโค่นตน จึงโดนล้อเป็นเจ้า:Xาโซ
คิสึเมะ - ผีถังตก บอสกลางผู้ไม่มีบทพูด (อีกตามเคย) โชคดีที่ยังมีบทแนะนำตัวละครเหมือนโมมิจิ ไม่งั้นคงถูกโลกลืมไปอีกคน
คุโระดานิ ยามาเมะ - แมงมุมดินผู้สดใส มีความสามารถในการแพร่โรคติดต่อ แต่เธอก็ไม่ได้อยากทำอย่างนั้นนักหรอก อย่าทำให้เธอโกรธเป็นใช้ได้
มิซึฮาชิ พาร์ซี่ - โยวไคเจ้าหญิงสะพาน หรือที่นิยมเรียกกันว่า ผีสาวริมสะพาน มีความสามารถเกี่ยวกับความอิจฉา จึงมักโดนล้อเป็นตัวอิจฉาในโทโฮ
โฮชิกุมะ ยูกิ - ยักษ์เขาแดงแรงสามเท่า เอ๊ย ไม่ใช่ละ เธอเป็นหนึ่งในจตุรเทพแห่งขุนผา เช่นเดียวกับซุยกะ และก็ชอบกินเหล้าไม่แพ้กัน
โคเมย์จิ ซาโทริ - โยวไคผู้มีความสามารถในการอ่านใจ ทำให้ใครๆก็รังเกียจเพราะกลัวจะถูกอ่านใจ เลยต้องอยู่กับพวกสัตว์ต่างๆแทน
คาเอนเบียว ริน(ชื่อเล่น : โอริน) - สัตว์เลี้ยงของซาโทริ ร่าเริงสดใส พูดเก่งและติดต่อวิญญาณได้ เป็นตัวการก่อเหตุวิญญาณผุดในภาค 11
เรย์อุจิ อุทสึโฮะ(ชื่อเล่น : โอคูว) - สัตว์เลี้ยงของซาโทริ ได้รับพลังจากคานาโกะและสุวะโกะจนสร้างนิวเคลียร์ฟิวชั่นได้ ไม่ใช่ย่อยเลยนะนั่น
พอได้พลังมาก็บ้าพลังจนเกิดเหตุน้ำพุร้อนปะทุในภาค 11
โคเมย์จิ โคอิชิ - น้องสาวของซาโทริ เกลียดการอ่านใจจึงปิดตาที่สามของตน แต่กลับได้ความสามารถใหม่มาแทน
เธอสามารถทำอะไรก็ได้โดยไม่มีใครรู้สึกตัวเลย
ทาทาระ โคกาสะ - ผีร่มตาเดียวผู้แสนน่ารัก ชอบหลอกให้คนตกใจ แต่ไร้ฝีมือ ตัวละครโทโฮตัวแรกที่มีตาสองสี (Odd-Eye)
คุโมะอิ อิจิริน - โยวไคที่หลงใหลในตัวเบียคุเรน จึงตามพวกมุราสะมาด้วย โดยรับหน้าที่ลาดตระเวนคุ้มครองเรือเหาะ
อุนซัน - ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ นี่เป็นตัวละครชายตัวแรกในโทโฮที่ได้โผล่มาในเกม นักพรตที่เกิดจากเมฆตนนี้ พูดน้อยต่อยหนักนะเอ้อ (ต่อยจริงๆนะ)
มุราสะ มินะมิทสึ - ผีเรือที่คอยจมเรือของมนุษย์ ถูกเบียคุเรนช่วยให้หลุดพ้น จึงสำนึกบุญคุณ และออกเรือมาเพื่อช่วยเหลือเบียคุเรน
นาซูริน - โยวไคหนูผู้ชำนาญการ Dowsing ด้วย GT200 เอ๊ย ด้วย Dowsing Rod ที่มีเอกลักษณ์ของเธอ และยังมีกองทัพหนูมาช่วยค้นหาอีกต่างหาก
โทระมารุ โชว - โยวไคเสือผู้ได้รับการช่วยเหลือจากเบียคุเรนจนได้เป็นศิษย์ของมหาเทพบิชามอนเทน เธอเป็นคนต้นคิดวางแผนช่วยเหลือเบียคุเรน
ฮิจิริ เบียคุเรน - นักบวชหญิงผู้เป็นที่รักของเหล่าโยวไค เธอใช้อวิชชาเพื่อให้ตนเองไม่แก่ตาย จึงกลายเป็นจอมเวท และถูกชาวบ้านขับไล่ในที่สุด
โฮวจูว นุเอะ - โยวไคที่ไม่มีร่างจริงแน่ชัด ทำทุกอย่างเพื่อความสนุกของตนเอง เป็นผู้ก่อให้เกิด UFO ขึ้นในภาค 12 จนวุ่นวายกันไปหมด
ฮิเมะไคโดว ฮาตาเตะ - เทนกุนักข่าวสาว ผู้เอาแต่เก็บตัวทำข่าวอยู่แต่ในบ้าน วันดีคืนดีจู่ๆก็ประกาศตัวเป็นคู่แข่งกับอายะซะงั้น
คาโซะดานิ เคียวโกะ - โยวไคเสียงสะท้อน เด็กวัดคนใหม่ล่าสุดของวัดเมียวเรนจิ ตื่นเช้ามากวาดลานวัดอยู่ดีๆก็มีเคราะห์ร้ายบินมาหา
มิยาโกะ โยชิกะ - ผีดิบจีนที่ถูกปลุกให้ฟื้นขึ้นมาทำภารกิจปกป้องสุสาน สมองเน่าจนเลอะเลือน ความจำไม่ค่อยดี
คาคุ เซย์กะ - เซียนมารผู้อยู่เบื้องหลังความวุ่นวายทั้งมวลของภาค 13 เป้าหมายคือการเผยแพร่ลัทธิเต๋า
โซะกะ โนะ โทจิโกะ - วิญญาณไร้ขาที่ถูกปลุกขึ้นมาช่วยงานฟุโตะ บทน้อย ด้อยความเด่น แต่ระวังสายฟ้าของเธอให้ดี
โมโนโนเบะ โนะ ฟุโตะ - มนุษย์ที่เปลี่ยนตัวเองเป็นเซียนถอดวิญญาณ แต่ก็ยังไม่แกร่งพอจะสู้กับมนุษย์ธรรมดา(?)ในเกนโซวเคียวซะงั้น
โทโยซาโตะมิมิ โนะ มิโกะ - มกุฎราชกุมารีแห่งเชื้อพระวงศ์ญี่ปุ่นโบราณ หมายมั่นจะปกครองญี่ปุ่นด้วยความสงบสุข แต่แผนพังไม่เป็นท่า
ฟุทัทสึอิวะ มามิโซว - ปิศาจทานุกิที่ถูกนุเอะเรียกให้เข้ามาในเกนโซวเคียวเพื่อช่วยรบ แต่กลับไม่แข็งแกร่งเหมือนที่หลายคนคาดหวังซะงั้น
ฮาตะ โนะ โคโคโระ - ภูตหน้ากากผู้แสดงอารมณ์ความรู้สึกผ่านทางหน้ากากทั้ง 66 ถ้าหน้ากากไม่ครบจะแสดงอารมณ์มั่วซั่วไปหมด
โมริจิกะ รินโนะสุเกะ - ครึ่งคนครึ่งโยวไค เจ้าของร้านโควรินโดวซึ่งแล้งลูกค้าเพราะเลือกทำเลไม่เข้าท่า
แถมยังมีขาวแดงกับขาวดำมาเล่นที่ร้านอยู่เรื่อย ซวยจริงๆ
โยวไคอ่านหนังสือไร้นาม ที่แฟนๆสงสารจนตั้งชื่อให้เธอว่า โทคิโกะ อ่านหนังสืออยู่ดีๆก็มีอันต้องตีกับมิโกะ
และยังโชคร้ายสุดๆเมื่อได้มีโอกาสโผล่มามีบทแค่ครั้งเดียว
มาเอริเบอร์รี่ เฮิร์น - สาวน้อยผู้สามารถมองเห็นช่องมิติและเข้าออกได้อย่างอิสระในความฝัน และบางครั้ง...มันก็ไม่ใช่แค่ความฝัน
ปัจจุบันความสามารถพัฒนาจนเข้าขั้นน่ากลัวแล้ว
อุซามิ เรนโกะ - สาวน้อยผู้สามารถเงยหน้ามองฟ้าแล้วรู้ได้ว่าตนเองอยู่ที่ใดในโลกจึงเป็นผู้ไม่เคยหลงทาง
เธอเชื่อมั่นในความฝันที่เฮิร์นเล่าให้ฟัง จึงคอยช่วยเหลือเฮิร์นเต็มที่
สามภูตสาวน้อยจอมป่วน ซันนี่มิลค์ / ลูน่าไชลด์ / สตาร์แซฟไฟร์
สงบสุขไม่เป็น ต้องหาเรื่องแกล้งชาวบ้าน เป็นกลุ่มโยวเซย์สามตัวที่มีความสามารถช่วยเหลือสนับสนุนกันในการซ่อนพรางและหนีอย่างสุดยอด
แต่พวกเธอไม่มีความสามารถในการต่อสู้เอาซะเลย
ฮิเอดะ โนะ อาคิว - อวตารรุ่นที่เก้าของมิอาเระ แห่งตระ:Xลฮิเอดะ เคยเห็นหรือได้ยินสิ่งใดแล้วจะไม่มีวันลืม
ถ้านับแค่ความจำในสมอง ก็อายุเกิน 1200 ปีไปแล้ว
อิบาราคิ คาเซน - เซียนปริศนาที่พยายามสั่งสอนเรย์มุให้เป็นมิโกะที่ดี และคอยปกป้องมนุษย์
ปัจจุบันต้องสงสัยว่าที่จริงเธอเป็น ยักษ์
เรย์เซน - กระต่ายน้อยจากดวงจันทร์ หนีเข้ามาในเกนโซวเคียวแต่ถูกเอย์รินส่งกลับไปพร้อมจดหมาย
ชื่อจริงของเธอไม่เป็นที่ปรากฏในเรื่อง และเธอถูกสองพี่น้องเจ้าหญิงจันทราตั้งชื่อใหม่ให้ว่า เรย์เซน แทนตัวเก่า(?)ที่หายไปเมื่อสงครามครั้งก่อน
ปัจจุบันเป็นสัตว์เลี้ยงขององค์หญิงทั้งสอง แทนที่อุดองเกะ
วาทัทสึคิ โนะ โทโยฮิเมะ - เจ้าหญิงจันทราคนพี่ ศิษย์เก่าของเอย์ริน ผู้มีความสามารถเชื่อมโยงทะเลกับภูเขา ความแข็งแกร่งเหลือคณา ยากจินตนาการ
เธอชอบวางแผนการอยู่ในใจโดยไม่บอกใคร แล้วค่อยๆดำเนินการตามแผนไปอย่างเงียบงัน ด้วยรอยยิ้มที่ใสซื่อ
วาทัทสึคิ โนะ โยริฮิเมะ - เจ้าหญิงจันทราคนน้อง ศิษย์เก่าของเอย์ริน ผู้มีความสามารถในการยืมพลังเทพมาสถิตร่าง
ด้วยเหตุนี้ทำให้เธอเป็นตัวละครโทโฮที่มีความสามารถเยอะมาก เพราะเทพแต่ละองค์มีความสามารถต่างๆกันไป
เข้มแข็ง ยิ้มยาก เอาจริงเอาจัง ดาบของเธอทรงพลัง ฟันขาดได้แม้กระทั่งมาสเตอร์สปาร์ค
โมโตโอริ โคสุซุ - สาวน้อยแห่งร้านเช่าหนังสือสุซุนะอัน ผู้สามารถอ่านหนังสือภูตพรายได้
เธอชอบอ่านและสะสมหนังสือภูตพราย โดยหารู้ไม่ว่าหนังสือเหล่านี้มีอันตรายเพียงใด......แต่บางทีรู้อยู่แล้วก็ยังจะ......
มารู้จักกับTouhouดีกว่า
