มีเรื่องนึงที่ผมได้อ่านแล้วก็ต้องร่องงะ อยากรู้มัยว่าเพราะอะไรอยากรู้ก็อ่านเรื่องต่อไปนี้ครับ
นักบุญโยเซฟัด ในศาสนาคริสต์ คือ พระพุทธเจ้าของชาวพุทธเรานี้เองครับ!!!!ไม่เชื่อท่าไม่เชื่อก็ลองอ่านเรื่องนี้ดูครับ
มีดินแดนแห่งหนึ่งชื่อศรีอินเดีย (Serindia) ปกครองโดยพระราชานามว่าอะวีเนียร์ (Avenir) พระองค์มีพระราชโอรสพระองค์หนึ่งนาม โจอาซาฟ (Joasaph) โหราจารย์ทำนายว่าเจ้าชายจะมีอำนาจยิ่งใหญ่กว่าบรรพบุรุษ แต่โหรคนหนึ่งทำนายว่าเจ้าชายจะมีอำนาจยิ่งใหญ่แห่งอาณาจักรทางจิตวิญญาณโดยไม่มีขอบเขต(คุ้นๆมัยครับท่ายังก็อ่านต่อ)
พระเจ้าอะวีเนียร์สร้างวังที่สวยงามให้เจ้าชายอยู่ ไม่อนุญาตให้ออกไปพบเห็นชีวิตข้างนอกบ้าง เจ้าชายถามพระบิดาว่าทำไมไม่อนุญาตให้ออกไปข้างนอกบ้าง พระราชาบอกว่าต้องการ ให้องค์ชายมีความสุข ไม่อยากให้ไปเผชิญกับทุกข์ยากนอกวัง(คุ้นมากขึ้นรึยัง)
ด้วยความยากรู้อยากเห็น เจ้าชายจึงลอบออกไปเที่ยวนอกวัง ก็ได้เห็นคนแก่ คนเจ็บ คนตาย เหมือนที่เล่าไว้ในพุทธประวัติไม่มีผิดเพี้ยน เจ้าชายกลับมาเล่าให้ครูผู้สอนศิลปวิทยาแก่ตนทราบแล้วถามว่าทำไมคนจึงเป็นเช่นนั้น มีใครทราบไหมว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นหลังจากตายไป ครูตอบว่าผู้รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ ได้ถูกพระเจ้าอยู่หัวขับไล่ออกจากเมืองไปแล้ว
ในช่วงนี้เทวดาได้ส่งภิกขุรูปหนึ่งมาชื่อ วาร์ลัม (Varlam) มาหาเจ้าชาย ได้มอบอัญมณีมีอำนาจรักษาคนตาบอดหูหนวกและเป็นใบ้ให้หายได้แก่เจ้าชาย วันหนึ่งเจ้าชายได้ออกจากพระราชวังเข้าป่า ระหว่างเดินทางพบชายคนหนึ่งได้แลกผ้านุ่งกับชายคนนั้นแล้วพระองค์ก็แต่งกายด้วยเสื้อผ้าของชายคนนั้น ขณะนั่งทำสมาธิในป่าก็มองเห็นเมืองสวรรค์ ได้ยินเสียงกล่าวว่านั้นเป็นสถานที่ของผู้มีคุณงามความดี(หน้าจะคุ้นได้แล้วนะ)
สี่สิบวันหลังจากเจ้าชายหายไปจากพระราชวัง พระเจ้าอะวีเนียร์ก็สิ้นพระชน เจ้าชายกลับยกราชบัลลังก์ให้เหล่าอำมาตย์แล้วสละโลกออกบวช ในคืนวันหนึ่ง ทรงบำเพ็ญทุกรกริยาทรมานตนเองจนกระทั่งพลังจิตพัฒนาขึ้น เมื่อพระองค์ขึ้นไปบนสวรรค์เหล่าเทพธิดามอบพวงมาลัยให้สองพวง บอกว่าพวงหนึ่งสำหรับปลดปล่อยสัตว์ทั้งหลายให้หลุดพ้นจากความทุกข์ทั้งหลาย อีกพวงหนึ่งสำหรับสละความสุขทางโลกและเพื่อบรรลุภาวะสูงสุดเหนือโลก(ท่ายังไม่คุ้นก็ไปหาปวัติพระพุทธเจ้าอ่านเองแล้วกัน)
จากที่ได้อ่ามกระผมคิดว่าหน้าจะเกิดจากการที่ชาวคริสต์ศตวรรที่ 4-5 ได้ยินเรื่องของพระพุทธเจ้าจากพ่อค้าหรือไม่ก็ชาวอินเดียแล้วคิดว่าพระพุทธเจ้าเป็นผูู้วิเศษเลยปับเรื่องราวแล้วนับถือพระองค์เป็นนักบุนก็เป็นได้ครับ
ขอบคุณข้อมูลจาก ต่วย ตูน พิเศษเล่มที่ 471
โดยคุณ ป้างป่า
นักบุญโยเซฟัด ในศาสนาคริสต์ คือ พระพุทธเจ้าของชาวพุทธเรานี้เองครับ!!!!ไม่เชื่อท่าไม่เชื่อก็ลองอ่านเรื่องนี้ดูครับ
มีดินแดนแห่งหนึ่งชื่อศรีอินเดีย (Serindia) ปกครองโดยพระราชานามว่าอะวีเนียร์ (Avenir) พระองค์มีพระราชโอรสพระองค์หนึ่งนาม โจอาซาฟ (Joasaph) โหราจารย์ทำนายว่าเจ้าชายจะมีอำนาจยิ่งใหญ่กว่าบรรพบุรุษ แต่โหรคนหนึ่งทำนายว่าเจ้าชายจะมีอำนาจยิ่งใหญ่แห่งอาณาจักรทางจิตวิญญาณโดยไม่มีขอบเขต(คุ้นๆมัยครับท่ายังก็อ่านต่อ)
พระเจ้าอะวีเนียร์สร้างวังที่สวยงามให้เจ้าชายอยู่ ไม่อนุญาตให้ออกไปพบเห็นชีวิตข้างนอกบ้าง เจ้าชายถามพระบิดาว่าทำไมไม่อนุญาตให้ออกไปข้างนอกบ้าง พระราชาบอกว่าต้องการ ให้องค์ชายมีความสุข ไม่อยากให้ไปเผชิญกับทุกข์ยากนอกวัง(คุ้นมากขึ้นรึยัง)
ด้วยความยากรู้อยากเห็น เจ้าชายจึงลอบออกไปเที่ยวนอกวัง ก็ได้เห็นคนแก่ คนเจ็บ คนตาย เหมือนที่เล่าไว้ในพุทธประวัติไม่มีผิดเพี้ยน เจ้าชายกลับมาเล่าให้ครูผู้สอนศิลปวิทยาแก่ตนทราบแล้วถามว่าทำไมคนจึงเป็นเช่นนั้น มีใครทราบไหมว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นหลังจากตายไป ครูตอบว่าผู้รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ ได้ถูกพระเจ้าอยู่หัวขับไล่ออกจากเมืองไปแล้ว
ในช่วงนี้เทวดาได้ส่งภิกขุรูปหนึ่งมาชื่อ วาร์ลัม (Varlam) มาหาเจ้าชาย ได้มอบอัญมณีมีอำนาจรักษาคนตาบอดหูหนวกและเป็นใบ้ให้หายได้แก่เจ้าชาย วันหนึ่งเจ้าชายได้ออกจากพระราชวังเข้าป่า ระหว่างเดินทางพบชายคนหนึ่งได้แลกผ้านุ่งกับชายคนนั้นแล้วพระองค์ก็แต่งกายด้วยเสื้อผ้าของชายคนนั้น ขณะนั่งทำสมาธิในป่าก็มองเห็นเมืองสวรรค์ ได้ยินเสียงกล่าวว่านั้นเป็นสถานที่ของผู้มีคุณงามความดี(หน้าจะคุ้นได้แล้วนะ)
สี่สิบวันหลังจากเจ้าชายหายไปจากพระราชวัง พระเจ้าอะวีเนียร์ก็สิ้นพระชน เจ้าชายกลับยกราชบัลลังก์ให้เหล่าอำมาตย์แล้วสละโลกออกบวช ในคืนวันหนึ่ง ทรงบำเพ็ญทุกรกริยาทรมานตนเองจนกระทั่งพลังจิตพัฒนาขึ้น เมื่อพระองค์ขึ้นไปบนสวรรค์เหล่าเทพธิดามอบพวงมาลัยให้สองพวง บอกว่าพวงหนึ่งสำหรับปลดปล่อยสัตว์ทั้งหลายให้หลุดพ้นจากความทุกข์ทั้งหลาย อีกพวงหนึ่งสำหรับสละความสุขทางโลกและเพื่อบรรลุภาวะสูงสุดเหนือโลก(ท่ายังไม่คุ้นก็ไปหาปวัติพระพุทธเจ้าอ่านเองแล้วกัน)
จากที่ได้อ่ามกระผมคิดว่าหน้าจะเกิดจากการที่ชาวคริสต์ศตวรรที่ 4-5 ได้ยินเรื่องของพระพุทธเจ้าจากพ่อค้าหรือไม่ก็ชาวอินเดียแล้วคิดว่าพระพุทธเจ้าเป็นผูู้วิเศษเลยปับเรื่องราวแล้วนับถือพระองค์เป็นนักบุนก็เป็นได้ครับ
ขอบคุณข้อมูลจาก ต่วย ตูน พิเศษเล่มที่ 471
โดยคุณ ป้างป่า
เมื่อพระพุทธองค์ทรงเป็นนักบุญในศาสนาครสต์
ปลายนิ้วเคลื่อนขีดเขียน จดจารสารศักดิ์สิทธิ์ เคลื่อนต่อไป ไม่ยอมให้ความคิดหรือจริตสำนวนหวนทวนคืนมาขีดฆ่าแม้ครึ่งบรรทัดหรือน้ำตาชะล้างคำใดให้เลือนหาย
