ขอแชร์หน่อยและกัน แปลเนื้อเรื่องบทสนทนาOre no Imouto PSP บทอายาเสะรูืทHappyEnd

พอดีตอนผมอ่านครั้งแรกมันยาวมาก(สุดๆจริงๆ) จนตอนแรกไม่อยากจะอ่านมันซักเท่าไหร่ ต่พออ่านแล้ว ก็สนุกดีเหมือนกัน นะครับ
กว่าตะอ่านจบก็ ตี 3 อ่านตอน ตี 2 ครึ่ง = ="
พอดีตอนก๊อปมา รู้สึกว่า ภาพจะไม่ได้มาด้วยครับ ถ้าอยากอ่านจริงๆ ก็ http://www.poripuri.com/forum/viewtopic.php?f=40&t=24320&start=0 นี้เลยนะครับ ส่วนข้างล่างเป็นของที่ก๊อปมาจากเวปนี้หละครับ ลองอ่านดูหน่อยๆก็ได้ครับ
อาจต้องใช้ความอดทนนิดนึงเพราะมันยาวมากจริงๆ

งั้น มาดูกันเลยนะครับ
vvvvvvvvvvvvvvv
vvvvvvvvvvvvvvv
vvvvvvvvvvvvvvv
เนื่องจากเล่นบทอายาเสะ แล้วเกิดประทับใจฉากจบมากก็เลยคิดอยากจะแปลเนื้อเรื่องบทนี้ขึ้นมา แรกก็ว่าจะแปลแค่เนื้อเรื่องฉากจบ แต่เห็นว่า เนื้อเรื่องช่วงกลางๆก็สนุกดีเหมือนกันเลยอยากจะให้คนอื่นได้สนุกไปได้ ก็เลย บ้าแปลมันทั้งรูทนี่ล่ะ เลยเอาเหนื่อยอยู่เหมือนกัน
ยังกลัวๆอยู่เลยว่าจะมีคนอื่นรึเปล่าเนี่ย เล่นทำออกมายาวซะขนาดนี้

เนื่อเรื่องช่วงแรกๆ ผมจะแปลขาดๆหายๆ ไม่ครบ อยู่บ้างเพราะว่าเกิดขี้เกียจขึ้นมา ถ้านอ่านแล้ว รู้สึกติดๆขัดๆ ต่อเรื่องไม่ค่อยติดก็ขออภัยด้วย
แต่เนื้อเรื่อง ช่วงหลังจากที่อายาเสะสารภาพรัก เป็นต้นไปนี่ ผมประทับใจมากก็เลยแปลมันทุกบรรทัด ทุกประโยคเลย เพราะฉะนั้น ถ้าใครที่มีเครื่อง PSP เกมนี้สามารถเปิดฟังเสียงพากย์พร้อมกับอ่านเทียบไปทีละบรรทัด ทีละบรรทัดไปได้เลย เพราะผมจะแปลมาตรงทุกประโยคเป๊ะๆ
ในนี้ผมไม่ได้บอกว่าต้องเลือกกดตัวเลือกไหนบ้าง แต่รูทนี้ไม่มีอะไรหรอกครับ มีอะไรขึ้นมาให้กด ก็กดๆไปซะ เดี๋ยวฉากจบก็จะมาทางนี้เอง

ผมจะเริ่มแปลจากตรงที่เริ่มเข้าสู่รูทของอายาเสะเลย คือตอนเคียวสุเกะกลับมาจากทัศนศึกษา แล้วอายาเสะฝากซื้อกระดาษซับมัน พอกลับมาแล้วเคียวสุเกะก็โทรหาอายาเสะ




ตรู๊ดดดดดดดดดดดดดด
"ค่ะ อารากากิค่ะ"
"โอ้ อายาเสะเหรอ ชั้นเองนะ ชั้นเอง"
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
"เฮ้ย วางสายเลยเรอะ"
ตรู๊ดดดดดดดดดดด
"ค่ะ...."
"ยังไม่ได้พูดอะไรเลย อย่าพึ่งวางสายสิเฟ้ยยยย"
"แล้ว..ที่โทรมานี่มีธุระรึเปล่าคะ?"
"โอ้ แน่นอน"
"........"
"งั้นเหรอคะ ที่จริง ชั้นเองก็เรื่องอยากจะคุยกับคุณพี่อยู่เหมือนกันน่ะค่ะ"
"โอ้ งั้นเหรอ งั้นก็แสดงว่าโทรมาได้จังหวะพอดีเลยสิ"
".....นั่นสินะคะ"
"คะ...คงไม่ได้กำลังคิดอะไรแปลกๆอยู่นะคะ บอกไว้ก่อนนะคะ ว่าเรื่องที่จะคุยนี่ไม่ใช่เรื่องจะสารภาพรักหรืออะไรแน่ๆเลยค่ะ"
"ทะ...ทำไมเงียบไปล่ะคะ"
"อะ..อ้อ ชั้นซื้อกระดาษซับมันที่เธอฝากซื้อมาให้แล้วนะ"
"เอ๋ จริงเหรอคะ ขอบคุณมากค่ะ"
"อะ..โอ้ ไม่เป็นไร้ ไม่เป็นไร"
เฮ้อ ค่อยยังชั่ว ท่าทางอายาเสะจะดีใจ ค่อนคุ้มกับที่ซื้อมาหน่อย
"แล้ว.....ที่บอกว่ามีเรื่องอยากจะคุยกับชั้นนี่มีเรื่องอะไรเหรอ"
"ค่ะ คือว่า..... มีเรื่องอยากจะปรึกษาคุณพี่หน่อยน่ะค่ะ"
"โอ้ เหรอ ได้สิได้ๆ มีเรื่องอะไรก็บอกมาได้เลย"
"คะ..คือ มันออกจะเป็นเรื่องน่าอายซักหน่อยน่ะค่ะ"
"เอาน่า ลองพูดมาละกัน"
"ค่ะ"
"คือว่า พักนี้รู้สึกว่าคิริโนะทำท่าเย็นชาแปลกๆกับชั้นน่ะค่ะ"
อ้อ อย่างที่คิดไว้เลย เรื่องที่อายาเสะกลุ้มใจ ยังไงก็คงไม่พ้นเรื่องของยัยคิริโนะแน่ๆล่ะ
"เข้าใจล่ะ งั้นเดี๋ยวจะเอาของฝากที่ไปเกียวโตมาไปให้ด้วยล่ะ เจอกันที่ไหนดี?"
"งะ..งั้น เอาเป็นที่สวนสาธารณะที่เดิมละกันค่ะ"
"ที่นั่นน่ะเหรอ"
"ที่สวนสาธารณะตรงนั้น ด้านหลังมีป้อมตำรวจอยู่ เพราะงั้นคงมั่นใจได้ว่าจะไม่โดนคุณพี่ทำอะไรแน่ๆน่ะค่ะ"
"ฮะๆ ฮะ ไม่ทำอะไรหรอกน่า ไม่ทำ"




"แล้วคุณพี่คิดยังไงคะ เรื่องที่คิริโนะพยายามหลบหน้าชั้นเนี่ย"
"คิดมากไปเองล่ะมั้ง เธอน่ะ"
"ไม่ได้คิดไปเองนะคะ วันนี้ก็ พอจะชวนกลับบ้านด้วยกัน ก็โดนปฎิเสธ บอกว่ามีธุระ เนี่ยน่ะค่ะ"
"อืมๆ งั้นเหรอ งี้นี่เอง"
"เอ๋ คุณพี่รู้อะไรรึเปล่าคะ?"
"วันนี้มันวันศุกร์นี่นะ"
"วันศุกร์คิริโนะ ต้องไปไหนเหรอคะ? ต้องไปเรียนพิเศษเหรอคะ?"
"อ้อ เป็นเรื่องปรกติน่ะ พอดีรู้มาว่าปรกติแล้วพวกเกมเนี่ยเค้าจะออกวางขายกันวันพฤหัสน่ะ แล้วพอวันศุกร์ ยัยนั่นก็ต้องรีบตั้งหน้าตั้งตากลับมานั่งเล่นเกมใหม่ที่ซื้อมาไงล่ะ"
"เอ...แล้วตกลงมันเกี่ยวกันยังไงล่ะคะ"
"ก็เหมือนกับทุกทีนั่นล่ะ คิริโนะจะรีบกลับบ้านมาเล่นเกมก็เลยปฎิเสธไม่ยอมกลับบ้านกับเธอไงล่ะ"
"งั้นก็...แสดงว่า...... คิริโนะ...เห็นเกมออกใหม่สำคัญกว่าชั้นงั้นสินะคะ"
"เฮ่ย คงไม่ใช่อย่างนั้นมั้ง"
"ฮึ เล่นไปพวกนางเอกในเกมไม่ได้ออกมาข้างนอกจอได้ซักหน่อย ไม่รู้จะเล่นไปทำไมนะคะ"
"เอ่อ.... มันก็จริงอยู่หรอกนะ แต่คำพูดนั้นอย่าไปพูดต่อหน้าคิริโนะ จะดีกว่านะ"
เดี๋ยวก็ได้ทะเลาะกันอีกรอบ
"ทั้งๆที่ชั้นตั้งใจทำเพื่อคิริโนะแท้ๆ"



ยังทำตัวหน้ากลัวเหมือนเดิมเลยน้า ยัยนี่ เฮ้อ แต่ก็นะ ที่ทำไปก็เพราะชอบคิริโนะนี่นา
"ยังไงก็ใจเย็นไว้ก่อนละกัน ยังไงเดี๋ยวชั้นจะช่วยละกัน"
"ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ คนที่ชั้นจะปรึกษาเรื่องของคิริโนะได้เนี่ย มีแต่คุณพี่คนเดียวจริงๆนะคะ"
" ก็ชั้นขอบเธอนี่นา ไม่เป็นไรหรอก"
"เอ่อ ที่คุณพี่พูดว่า ก็ชั้นชอบเธอ เนี่ย ฟังดูไม่ค่อยน่าเชื่อถือเลยนะคะ กับผู้หญิงคนอื่นก็คงพูดแบบนี้เหมือนกันสินะคะ"
"เฮ่ย ไม่หรอก นอกจากคิริโนะแล้ว ก็พูดกับเธอแค่คนเดียวนี่ล่ะ"
"..................เอ๋?"
"ไม่ได้โกหกนะ"
"มะ....ไม่รู้ด้วยแล้ว...โธ่"



"ที่เธอเข้ามาในห้องชั้นเนี่ย ครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่สองแล้วสินะ"
"นั่นสินะคะ แล้วฃั้นเองก็ไมได้คิดว่าจะเข้ามาใน้ห้องอีกนี้เป็นครั้งที่สองด้วยล่ะค่ะ"
เพราะเรื่องที่คิริโนะติดเกม "เลิฟทัช" ที่อายาเสะเข้ามาปรึกษาเรื่องนี้กับผม * รายละเอียดเรื่องเกม"เลิฟทัช"นั่นไปหาฟังในซีดีดราม่าตอนสามเอาเน้อ
"ฮิ ฮิ้ววววววววววววววว"
"อึ๊ก"
"เอ๊ะ...เสียงนี้มัน...."
"อุฮิๆ ฮิๆ โฮะๆๆ มะ..ไม่ได้นะ แบบนั้นไม่ได้นะ แหม ทะลึ่งจังเลย อุฮิ ฮิฮิฮิ"
ยัยคิริโนะ พอพ่อแม่ไม่อยู่ก็เอาหูฟังมาเสียบเล่นเกมหื่นเนี่ยน้า



"คะ...คิริโนะเหรอคะ?"
ยัยคิริโนะ ซวยเลย เป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่เลยนะเนี่ย ไอ้เราก็ดันไม่ได้ถามคิริโนะไว้ก่อนซะด้วย ว่าวันนี้จะทำอะไรรึเปล่า
"เอ้อ คุณพี่คะ"
"อะ...หือ อะไรรึ?"
"เสียงเมื่อกี้...คิริโนะกำลังทำอะไรอยู่เหรอคะ"
"อึก กำลังทำอะไรอยู่นะเนี่ย ก็กำลังตั้งหน้าตั้งตาเล่นเกมออกใหม่ที่ว่าอยู่นี่ไง"
"เกมออกใหม่ งั้นเหรอคะ"
"อะเฮะ อะเฮะๆ แย่แล้ว อุฮิๆ อุฮิๆ ไม่ไหวแล้วนะ จะโมเอะเกินไปแล้วนะ อะฮุ อะฮุ อะฮุ"
"อะ...."
ยัยคิริโนะ เล่นเกมด้วยท่าทางที่เป็นโอตาคุเต็มขั้นแบบนั้น นี่คงไม่คิดว่า อายาเสะจะเข้ามาที่ห้องนี้สินะเนี่ย
"........................."
".........................."
ซวยแล้ว
"เอ่อ คือว่า"
"อะไรรึ?"
"ทำไมคิริโน ถึงได้ชอบเล่นเกมลามกแบบนั้นได้ล่ะคะ"
"อืม เรื่องนั้นจะว่าไปก็นะ........ก่อนหน้านี้ก็เคยบอกใช่มั้ยล่ะ ที่ว่าเป็นเกมที่มีสายสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องของชั้นกับคิริโนะไงล่ะ"
ผมนึกถึงเรื่องที่เคยบอกอายาเสะไปว่า "ผมเป็นพี่ชายโรคจิตที่รักน้องสาวตัวเอง" ขึ้นมา
"เรื่องนั้น...ที่จริงแล้ว....โกหกสินะคะ"
"เอ๊?"
เมื่อกี้ยัยนี่ว่าไงนะ
"ที่จริงแล้วชั้นเองก็ไม่รู้หรอกนะคะว่าโกหกตรงไหนแต่ที่จริงแล้ว คุณพี่น่ะโกหกไปเพราะหวังดีกับชั้นแล้วก็คิริโนะสินะคะ"
"ชั้นคิดอยู่นานแล้วล่ะคะ เรื่องที่ชั้นพูดไม่ดีกับคุณพี่ไป ชั้นต้องขอโทษด้วยจริงๆนะคะ"
"อ่ะ...เอ้อ....ไม่เป็นไรหรอก"
"แล้ว....รู้ตัวตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ"
"ก็...วันที่ได้คืนดีกับคิริโนะนั่นล่ะค่ะ ตอนกลับบ้าน ส่งเมล์นั้นให้คุณพี่แล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่า มันต้องเป็นอย่างนั้นแน่ๆ น่ะค่ะ"
"ถึงคุณพี่จอมโกหก เพราคุณพี่ทำให้ชั้นได้คืนดีกับคิริโนะได้ แต่ยังไงชั้นก็ยังยอมรับงานอดิเรกแบบนั้นของคิริโนะไม่ได้อยู่ดีล่ะค่ะ
แต่ยังไงชั้นก็ยังไม่ยอมตัดใจหรอกนะคะ จะต้องช่วยคิริโนะออกมาจากอุ้งมือมารของคุณพี่ให้ได้แน่นอน ยังไงก็จะไม่ยอมแแพ้แน่ๆค่ะ
ป.ล. ถ้าทำอะไรแปลกๆกับคิริโนะล่ะก็ ชั้นจะตามไปฆ่าเลยนะคะ"
"งะ...งั้นเหรอ"
"ค่ะ ยังไงก็ที่ผ่านมาก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ"
"เอาน่าไม่เป็นไรหรอก อย่าไปใส่ใจเลย
ชั้นเองก็ต้องขอโทษเธอด้วยล่ะ ที่โกหกเธอมาตลอด แต่ที่ทำไปก็เพราะขอบเธอนี่นา "
"................"
"เมื่อกี้ก็โกหกด้วยสินะคะ"



"สวัสดีค่ะ คุณพี่
"โอ้ เชิญๆ"
วันต่อมา อายาเสะก็มาที่บ้านเราอีกครั้ง เพราะเมื่อวานคิริโนะนั่งเล่นH-gameอยู่ที่ห้องข้างๆตลอด เลยไม่ได้คุยเรื่องที่บอกว่าจะขอปรึกษาด้วย
"โทษนะ ดูเหมือนคิริโนะจะออกไปข้างนอกน่ะ"
"งั้นเหรอคะ"
"ไปรอที่ห้องนั่งเล่นก่อนมั้ยล่ะ ไว้คิริโนะกลับมาแล้วค่อยคุยเรื่องที่จะปรึกษากัน"
"ค่ะ... แต่ว่าก่อนหน้านั้น จะขอถามเรื่องนึงได้มั้ยคะ ทำไมคิริโนะถึงได้ชอบเล่นเกมลามกแบบนั้นได้ล่ะคะ ที่บอกว่าเป็นสายสัมพันธ์ของความรักระหว่างพี่น้อง นี่ก็โกหกไม่ใช่เหรอคะ?"
"อ่า...ก็..นั่นสินะ อันที่จริง ชั้นเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ก็เคยถามคิริโนะอยู่เหมือนกันล่ะนะ ว่าทำไมถึงชอบ"



"ตัวเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน"
"หา ไม่เข้าใจเหมือนกันเนี่ยนะ เป็นเรื่องของตัวเองแท้ๆ"
"กะ...ก็ มันช่วยไม่ได้นี่นา ไม่รู้ก็คือไม่รู้ มารู้ตัวเอีกทีมันก็ชอบไปแล้วนี่นา"



"ก็บอกแบบเนี้ย"
"คิดว่าเป้นแบบนั้นจริงๆเหรอคะ"
"เอ๋? ก็..มันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะโกหกกันไม่ใช่รึ?"
"งั้นเหรอคะ"
ทำหน้าเหมือนไม่ค่อยจะยอมรับเลยน้า"
"ชั้น..อยากจะรู้จักเกมที่คิริโนะชอบมากกว่านี้อีกค่ะ"
"อืม"
"ขอความร่วมมือด้วยนะคะ"
โอ๊ะขอร้องกันอย่างนี้ผิดคาดแฮะ
"เธอน่ะ ยังต่อต้านงานอดิเรกโอตาคุของยัยคิริโนะอยู่ไม่ใช่รึ?"
"ค่ะ แต่..ถ้าทำได้..ก็อยากจะเอาชนะมันให้ได้น่ะคะ"
"หืม จะเอาชนะพวกมันให้ได้งั้นเหรอ?"
ยังคิดเรื่องยากๆเหมือนเดิมเลยน้า
"อะ คือว่า..."
"หืม"
"คือว่าชั้น..อยากจะคุยเรื่องเดียวกับคิริโนะได้น่ะค่ะ"
".....ว่าไงคะ คุณพี่?"
"โอ้ เข้าใจแล้วล่ะ ชั้นจัดการให้เอง"
"คะ...ค่ะ"


"ลองเล่นเกมนี้ดูนะ อายาเสะ"



"นี่มันคือ..."
"ใช่ เกมที่คิริโนะเล่นเมื่อวานไงล่ะ"
"เอ๋ๆ นี่มันเกมลามกไม่ใช่เหรอคะ"
"ก็ใช่น่ะสิ"
"ว่าแล้ว ต้องแอบคิดอะไรไม่ดีอยู่สินะคะ ชั้นจะแจ้งความค่ะ"
"อะ.อ้าวๆ ไหนบอกจะเอาชนะมันให้ได้ไม่ใช่หรือไง"
"อุ ชั้นพูดอย่างนั้นไปก็จริงอยู่..... "
"เอาน่า ไม่ต้องอายหรอก ชั้นจะนั่งคอยเชียร์อยู่ข้างๆเอง"
"ก็มันน่าอายจริงๆนี่คะ"
"ถ้างั้น..หรือจะเอาลองวิธีอื่น ท่าทางกำแพงที่ขวางกั้นเธออยู่มันคงจะสูงเกินไปจริงๆสิน้า"
อายาเสะก้มหน้า ทำสีหน้าท่าทางลำบากใจ
จะว่าไป ตอนที่โดนคิริโนะบังคับให้เล่นH-Gameครั้งแรก ผมเองก็มีความรู้สึกแบบนี้เหมือนกันล่ะ
"ช่วยไม่ได้ล่ะน้า งั้นเล่นเวอร์ชั่น ที่เล่นได้ทุกวัย ก็ได้"
"ถ้ามีของแบบนั้นทำไมถึงไม่เอาออกมาแต่แรกล่ะคะ"
ในตอนนั้น ผมเองก็พูดแบบนั้นออกมาเหมือนกัน
"เธอนี่ไม่รู้อะไรเลยน้า ถึงชื่อเกมมันจะเหมือนกันก็จริง แต่เวอร์ชั่นที่เล่นได้ทุกวัย กับ เวอร์ชั่น18+ นี่เนื้อหามันก็ต่างกันน้า"
".............อุ๊"
เฮ้ย คิริโนะ ชั้นขอยืมคำพูดของเธอเมื่อตอนนั้นมาใช้หน่อยนะ
เกมที่ผมหยิบมาก็คือ เกม Sis X Sis(เวอร์ชั่นเล่นได้ทุกวัย)
ก่อนหน้านี้คิริโนะเคยบอกว่า
"เอ๋ เกมซิส ซิส เวอร์ชั่นเด็กดีออกมาแล้วเหรอ ว้ายๆต้องรีบไปซื้อซะแล้ว"



"เนื้อหาข้างในมันก็เหมือนกันไม่ใช่หรือไง "
"แต่เวอร์ชั่นนี้เค้ามีเนื้อเรื่องตัวละคร อาซาฮิจัง เพิ่มขึ้นมาด้วยนี่นา"
"แค่มีเพิ่มเนื้อเรื่องตัวละครขึ้นมาคนนึงแค่นี้เธอถึงกับต้องซื้อเกมเดียวกันซ้ำเลยเรอะ"
"ก็อย่างนั้นแล่ะ ไว้ถ้าเล่นจบแล้วจะให้นายยืมละกัน"
ก็ประมาณนี้ล่ะนะ

"เอ้า เรามาเริ่มเล่นกันเถอะ"
"ท่าทางคุณพี่กำลังสนุกอยู่นะคะเนี่ย"
"เฮ่ย ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกน่า จะเปิดเครืองล่ะนะ จะเล่นแน่นะ?"
"คะ...ค่ะ ถึงมันจะน่าอายแค่ไหนชั้นก็เตรียมใจไว้แล้วค่ะ"
อายาเสะตอนอาย นี่ก็น่ารักดีแฮะ
"เอ้า เริ่มล่ะนะ"


"Sis X Sis ซิสค่อนเลิฟสตอรี่"
"........................"
".........................."
"ทำไม่ล่ะคะคุณพี่ หยุดเล่นทำไม"
"อ่อ อ้อๆ"
ยัยนี่ดูท่าทางจะเตรียมใจที่จะเล่นไว้จริงๆสินะ มาจนตอนนี้แล้วยังไม่บอกว่าจะเลิกเล่นเลยแฮะ
"เอ้า เดี๋ยวจะสอนวิธีเล่นให้ดู ลองเล่นดูนะ"
แล้วพวกเราก็เริ่มเล่นเกม ซิส ซิส ด้วยกัน



รินโกะ
"ไม่จริงน่า นายเนี่ยนะเป็นพี่ชายชั้น ยี้ น่ารังเกียจที่สุด"



มิยาบิ
"ต่อจากนี้ไปก็ขอฝากตัวด้วยนะคะ พี่ชาย"



"เด็กรินโกะคนนี้ดูไปก็น่ารักดีนี่คะ"
"เฮะๆ งั้นเหรอ"
แต่สำหรับผมแล้ว ผมไม่ค่อยจะชอบยัยเด็กรินโกะนี่เอาซะเลย
"คล้ายๆคิริโนะ เลยนะคะเนี่ย"
"..................อ้อ..นั่นสินะ"
ไม่อยากจะเล่นรูทของยัยเด็กนี่เลยจริงๆน้า ให้ตายเถอะ
เอาล่ะ จะขออธิบายเนื้อเรื่องเกี่ยวกับเกม ซิส ซิส สั้นล่ะนะ เกมนี้จะมีตัวเอกที่เป็นน้องสาวเราสองคน คือ "รินโกะ ยัยน้องสาวแก่แดด" กับ "มิยาบิ น้องสาวอารมณ์อ่อนไหวใจดี"
เมื่อก่อนตอนที่ผมเล่นเกมนี้กับคิริโนะ ผมเล่นบท "มิยาบิรูท"ไป บอกตามตรง สำหรับพี่ชายทีมีน้องสาวแล้ว เกมนี้มันช่างน่าปวดใจจริงๆ
"เอ่อ รินโกะจัง....ขอเรียกแบบนี้ไม่ได้มั้ย"
"อิ๊ อย่ามาเรียกแบบสนิทสนมกับอย่างนี้นะ"
"เอ่อ เดี๋ยวสิ"
"เงียบไปเลยนะ ไม่ต้องมายุ่งกับชั้นอีกนะ ตาบ้า"
"อ๊ะ"
"ฮะๆ"
"ก็สนุกดีนี่คะ เกมนี้"
"ไหงโดนด่าแล้วชอบใจซะอย่างนั้นล่ะ เธอนี่"
"เอ๊ ก็น่ารักดีไม่ใช่เหรอคะ"
"ชักจะกู่ไม่กลับแล้วแฮะเธอนี่"

"ต่อไปนี้เรามาอยู่ด้วยกันนะ รินโกะจัง"
"หนวกหูน่ารำคาญ เป็นคนอื่นแท้ๆ อย่ามาทำเหมือนเป็นพี่ชายนะ"
".................."
ว่าแล้วยัยนี่พูดจาชวนหงุดหงิดจริงๆ
"คุณพี่คะ"
"หือ ว่าไง?"
"เกมนี้มัน....เห็นบอกว่ามีแบบที่เป็นเวอร์ชั่น18+ด้วยสินะคะ"
" อะไรของเธอกันฟระ ยัยหื่น ชั้นจะแจ้งความ"
ยัยนี่ ที่จริงแล้วก็มีแอบเป็นโอตาคุนิดๆอยู่เหมือนกันเหรอเนี่ย แต่เห็นอายาเสะเล่นสนุกกับเกมแบบนี่แล้วรู้สึกผิดคาดแฮะ



มิยาบิ
"ขอโทษนะคะ พี่ชาย ที่จริงรินโกะเค้าก็ไม่ได้โกรธอะไรจริงๆหรอกค่ะ รินโกะเองเค้าก็ดีใจนะคะที่พี่ชายมาอยู่ด้วยเนี่ยค่ะ"
"โอ๊ะ จริงรึ?"
"อื้ม รินโกะน่ะเค้าแค่เป็นคนชี้อายน่ะค่ะ"

เคียวสุเกะ
"อุ ฮุๆ"
"เอ ทำไมไม่เห็นรุ้สึกแบบนั้นเลยน้า"
"คือว่านะ มิยาบิได้พบกับพี่ชาย มิยาบิรู้สึกดีใจมากๆ เลย รินโกะเองเค้าก็ต้องรู้สึกดีใจเหมือนกับมิยาบิแน่ๆเลยค่ะ ก็เพราะเป็นฝาแฝดกันนี่คะ"
พอพูดประโยคนั้นแล้ว มิยาบิก็เข้ามาจับมือผมซะแน่น
มิยาบิ
"มิยาบิ รักพี่ชายที่สุดเลยค่ะ"
เคียวสุเกะ
"อุฮุๆๆ นะ..นี่มัน... อะฮิๆ"
"เฮ้อ ยังไงชั้นก็ไม่มีทางเข้าใจความโมเอะของน้องสาวได้จีริงๆนั่นล่ะ"
"แล้วไอ้ที่ยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยอยู่นี่มันหมายความว่ายังไงคะ คุณพี่"
"เอ๊ะ ปะ..เปล่าซะหน่อย"
"....น่ารังเกียจที่สุด อย่าหันมามองทางนี้นะคะ"

ขณะที่ผมกับอายาเสะกำลังเล่นเกมกันอยู่นี่เอง ทันใดนั้นก็.....
ปั้งๆ ปั้งๆ
" ห่ะ...."
"ว้าย"
เสียงคิริโนะ
"เฮ้ย นายเมื่อกี้เหมือนจะได้ยินเสียงใครพูดในห้อง พาใครเข้ามาที่ห้องอีกล่ะ หือ?"
"นะ..ไหนบอกว่าวันนี้คิริโนะไม่อยู่บ้านไงคะคุณพี่"
"ก็เมื่อกี้ไม่อยู่จริงๆนี่นา แล้วนี่กลับมาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้เนี่ย"
"แล้วนี่เราจะทำยังไงดีล่ะคะ"
"นั่นสิ จะทำไงดีล่ะ"
คิริโนะ
"เอ๋ ทำไมเปิดไม่ได้?"
"อายาเสะ มาช่วยกกันดันประตูไว้หน่อยเร็ว"
"คะ..ค่ะ"
คือประตูห้องผมมันไม่มีกุญแจล็อคห้องน่ะ
"ทำไงดีล่ะ ถ้าคิริโนะเข้ามาเห็นตอนนี้ต้องเป็นเรื่องแน่ๆ"
"ชะ..ชั้นก็หมือนกัน ถ้าคิริโนะเข้ามาเห็นตอนนี้ต้องตายแน่ๆเลยค่ะ"
"เอ๋ จะดันประตูทำไมเนี่ยนาย? หา...ระ..หรือว่า ตอนที่ชั้นไม่อยู่นายแอบพาผู้หญิงเข้ามาที่ห้องอีกแล้วล่ะสิเนี่ย หา"
"เธอเป็นเมืยชั้นรึไง ห๊า"
"พูดอะไรน่ารังเกียจที่สุด ถ้าไม่มีอะไรก็เปิดประตูซี่"
"คุณพี่คะ ที่ว่า อีกแล้ว เนี่ย หมายความว่ายังไงคะ"
"เธอเนี่ย ในเวลาแบบนี้ยังจะมาถามอะไรอีกห๊า"
"อย่าเข้ามาให้ห้องคนอื่นตามใจชอบได้มั้ย ชั้นไม่ได้พาใครเข้ามาหรอกน่า"
"งั้นทำไมต้องดันประตูไว้ด้วยล่ะ หรือว่า มีของที่ไม่อยากให้ชั้นเห็นล่ะสิ?"
"เข้าใจผิดแล้ว เฮ้ย ไม่มีอะไรหรอกน่า"
"ถ้างั้นก็บอกมาสิ ว่าทำไมถึงได้ให้ชั้นเข้าไปไม่ได้น่ะ"
ซวยจริงๆเล้ย ยัยคิริโนะ ดันมาได้จังหวะอะไรแบบนี้เนี่ย
"อะ...อ้อ คือว่าตอนนี้กะลังเล่นเกมหื่น ถึงฉากอย่างว่าอยู่พอดีน่ะ"
ผมหาเรื่องแถไป แต่ก็ไม่ได้พูดโกหกนี่นา ก็กำลังเล่นเกมอยู่จริงๆ
"เอ๋ จริงเหรอ?"
"จริงสิ จริง"
"ว้าว สมกับเป็นไอ้บ้าเกมหื่นจริงๆด้วย นั่งเล่นเกม18+ตอนกลางวันแสกๆเนี่ยนะ ไหนๆกำลังเล่นเกมอะไรอยู่ เอ๋ เสียงนี้หรือว่ากำลังเล่น ซิสซิส อยู่สินะ ในที่สุดก็คิดอยากจะเล่นแล้วสินะ ไหนๆเล่นแล้วเป็นไงมั่ง ไหนขอถามความประทับใจหน่อยดิ๊"
"วะ แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"
ยะ..ยันไว้ไม่ไหวแล้ว
ปั้ง



"เฮ้อ ไม่ไหวๆ ต้องให้ออกแรงซะได้ อ้าว อยู่คนเดียวรึ? "
"เอ๋?"
อายาเสะหายไปแล้ว หายไปไหนล่ะ
คิริโนะทำท่าลุกลี้ลุกลนมองไปรอบๆห้องผม
"ฮะ..เฮ้ย จะทำอะไรน่ะ?"
"ชั้นได้กลิ่นของผู้หญิง"
"ห่ะ...หา"
"เฮ้ย เดินไปที่เตียงชั้น คิดจะทำอะไรกันแ"
"เปล๊า ก็ไม่มีอะไร แค่คิดว่า ซ่อนผู้หญิงไว้รึเปล่าน้า เท่านั้นเอง อืม ไม่มีแฮะ งั้นตรงนี้ล่ะ ก็ไม่มีแฮะ"
"ก็บอกว่า ไม่ได้พาใครเข้ามาไงเล่า"
เอ๋ อายาเสะไม่อยู่ แค่แป๊บเดียว หนีไปซ่อนซะที่ไหนแล้วล่ะ
ผมเหลือบมอง ช่องว่างใต้เตียง ที่คิริโนะยืนหันหลังให้อยู่




"........................"
เฮ้ย เป็นนินจารึไงเนี่ยเธอ
ว่าแล้วอายาเสะ หลบไปอยู่ใต้เตียงจริงๆด้วย
"อืม ไม่มีใครอยู่จริงๆด้วยแฮะ สงสัยคงจะคิดไปเองล่ะมั้ง"
"ก็บอกแล้ว ว่าไม่มีใครอยู่ไงเล่า"
"บ๊ะ ช่างมันล่ะ"
"เอ้า งั้นก็ออกไปได้แล้ว"
"หืม กำลังเล่น ซิส ซิส อยู่เหรอเนี่ย"
"ก็เธอเป็นคนบอกให้ชั้นเล่นไม่ใช่เหรอไง"
"หืม อย่างงี้นี่เอง เพราะว่าเล่นถึงฉากนี้พอดีก็เล่นไม่อยากให้ชั้นเข้ามาสินะ"
ที่หน้าจอกำลังเป็นฉากที่กำลังจูบกับรินโกะอยู่พอดี ต้องขอบใจนายมากเลยนะ นายพระเอก ช่วยไว้ได้พอดี
"ฮุๆ น่าขยะแขยงจริงๆ"
"เธอเป็นคนบอกให้ชั้นเล่นเกมนี้เองนะเฟ้ย"
"แล้ว....ลองเล่นดูแล้วเป็นไง"
"แล้วทำไมชั้นถึงต้องเล่าความประทับใจให้เธอฟังด้วยล่ะฟะ"
"เอาน่า ตกลงเล่นแล้วเป็นไง"
"อืม..... ยัยรินโกะเนี่ย คล้ายกับเธอเลยน้า"
"เอ๊ะ พะ..พูดอะไรออกมาเนี่ย ให้ดูฉากจูบแล้วก็บอกว่า คล้ายกับชั้นเนี่ยนะ น่ารังเกียจจริงๆ"
"อะ..ปะ..เปล่า ไม่ได้หมายความว่างั้นซะหน่อย"
"แล้วที่ว่าคล้ายกับชั้นเนี่ย คิดว่าคล้ายกันตรงไหนล่ะ?"
"ก็ตรงที่ว่านิสัยแก่แดด"
"แค่นั้นเหรอ?"
แล้วก็..เป็นคนไม่ฟังเหตุผล"
"..........................."
"อ้อ แล้วก็ตรงที่เป้นคนปากคาเลาะร้ายเหมือนเธอด้วยล่ะ"
".............................."
"อ้อ แล้วก็เหมือนตรงที่ผมสีน้ำตาลเหมือนเธอด้วย"
"หา?"
"แต่ชั้นว่า นางเอกใหม่ อาซาฮิจัง น่ารักที่สุดล่ะนะ"
"นายเนี่ยไม่รู้อะไรเลยนะ"
"เอ๋"
ที่จริงอาซาฮิจังเนี่ย เป็นสายยันเดเระล่ะ"
"ห่ะ จริงดิ"
"ฉากไคลแมกซ์ของรูทอาซาฮิเนี่ยนะ พอเล่นไปจนถึงช่วงที่สร้างความสัมพันธ์กับอาซาฮิจังจนได้รับการยอมรับว่าเป็นน้องสาวจริงๆแล้ว ถ้าเกิดเราไปเลือกตัวเลือกตัวเลือกผิดตัวไปล่ะก็ จะถึงขั้นโดนฮาซาฮิจังฆ่าเลยล่ะ เป็นฉากเดดเอนท์ ที่ไม่ค่อยอยากจะแนะนำให้พวกมือใหม่เล่นซักเท่าไหร่น่ะ แล้วก็...นายเนี่ย ไม่ได้รู้ถึงเสน่ห์ของรินโกะจังเลยสินะเนี่ย"
"ยัยรินโกะนั่น นอกจากจะแก่แดด ปากจัดเหมือนเธอแล้วยังจะมีอะไรอีกล่ะ"
"เฮอะ น่าสงสารจริงๆเลยน้านายเนี่ย งั้นเดี๋ยวชั้นจะบอกให้เอาบุญก็ได้ ที่จริงน่ะ รินโกะจังเค้าน่ะนะ..."
ไม่อยากฟังเฟ้ย
หลังจากนั้นผมก็ต้องทนนั่งฟังคิริโนะสาธยายถึงความโมะเอะของรินโกะจังอยู่พักใหญ่
"เอ้อ เดี๋ยวนะ คิริโนะ ขอเปลี่ยนเรื่องคุยหน่อย"
"หา?"
"เธอน่ะ รักอายาเสะรึเปล่า"
"หา? อะไรกันเนี่ยนาย อยู่ดีๆก็เปลี่ยนเรื่องคุย"
"เอาน่า ระหว่าง อายาเสะ กับ ยัยรินโกะ ที่เธอพูดมาเมื่อกี้ เธอรักใครมากกว่ากัน"
"อะไรกันนายเนี่ย จะต้องให้บอกกี่ครั้งกัน ว่าระหว่าง 2D กับ 3D มันไม่เหมือนกัน เอามาเทียบกันไม่ได้"
"............."
"อยู่ดีๆพูดถึงเรื่องอายาเสะขึ้นมาทำไมเนี่ย หา หรือว่านาย กำลังเล็งอายาเสะอยู่ใช่มั้ยเนี่ย "
"เล็งบ้าอะไรล่ะ อายาเสะน่ะเกลียดชั้นจะตาย"
"ช่วงนี้เธอน่ะ เอาแต่อยู่บ้านนั่งเล่น ซิส ซิส ใช่มั้ยล่ะ"
"แล้วจะทำไม?"
"ตอนเรื่องเกมเลิฟทัช ก็ทะเลาะกับอายาเสะเพราะเรื่องเกมไปทีนึงแล้วไม่ใช่หรือไง"
"อายาเสะคงจะโกรธสินะ แต่ก็สำนึกผิดแล้วนี่ไงเล่า"
"ถ้างั้นมันก็ดี"
"ยัยนั่นก็รักเธอมากนะ คิริโนะ"
"มันก็แหงอยู่แล้วล่ะ ก็เราเป็นเพื่อนรักกันนี่นา"
"นั่นสินะ"

"..........."


ในที่สุดก็ออกไปได้ซักที
"คิริโนะออกไปแล้วสินะคะ"
"อื้อ ไม่เป็นไรแล้วล่ะ"



"ฟู่ ตื่นเต้นแทบแย่ แน่ะค่ะ"
"เธอนี่ก็สุดยอดไปเลยน้า ชั่วเวลาแค่พริบตาเดียวก็เข้าไปหลบอยู่ในที่แคบๆแบบนั้นได้ด้วย"
"ก็เกือบตายอยู่เหมือนกันน่ะค่ะ"
"งั้นต่อไปนี้คงต้องเรียกเธอว่า นินจามาสเตอร์ อายาเสะ แล้วสินะเนี่ย ฮะๆ"
"คุณพี่คะ"
"หือ?"
"ชั้นคิดว่า เริ่มที่จะเข้าใจเรื่องที่คิริโนะชอบเล่นเกมพวกนี้ขึ้นมานิดหน่อยแล้วล่ะค่ะ"
"งั้นเหรอ"
"แล้วก็..ที่คิริโนะบอกว่า แน่นอกก็ต้องรักอยู่แล้ว เนี่ย"
"อ้อ แน่นอน นั่นก็เพราะเธอเป็นเพื่อนรักไงล่ะ"
"ค่ะ ชอบคุณมากนะคะ คุณพี่"




สอบปลายภาคเสร็จซะที พรุ่งนี้ก็เปิดเทอมหน้าร้อนแล้วสินะ
ถึงจะเป็นเดี๋ยวเตรียมเอนท์ก็จริง แต่ถ้าคิดจะเที่ยวก็เที่ยวได้ล่ะนะ
แต่ก็....ยังไม่ได้มีกำหนดการจะไปเที่ยวไหนเลย
"ความสงบสุขนี่มันดีจังเลยน้า"
"ฮ้าววววว"
"เอ๊ะ นั่นคุณพี่ไม่ใช่เหรอคะ"
"เอ๋"



เธอช่างเปรียบเหมือนนางฟ้าที่ลงมาโปรดบนโลกในที่แสนน่าเบื่อใบนี้จริงๆเลยน้า
"โอ้ ว่าไงอายาเสะ บังเอิญจังเลยนะ"
"ค่ะ คุณพี่เห็นท่าทางกำลังดีใจเ มีเรื่องอะไรดีๆรึเปล่าคะ "
"อ้อ เปล่าไม่มีอะไรหรอก แค่ได้เจอเธอ แค่นี้ก็มีความสุขแล้วล่ะ"
"โธ่ ถ้ายังล้อเล่นแบบนี้อีกชั้นโกรธจริงๆนะคะ"
"ชั้นก็ไม่ได้ล้อเล่นซักหน่อย"
"พอดีชั้นกำลังมีงานอยู่ขอตัวก่อนนะคะ"
"โอ้"
"โอ้สู้ๆล่ะ ชั้นจะคอยเชียร์เน้อ"
"ขะ..ขอบคุณมากค่ะ"
"งั้นก็ ไว้เจอกันนะ"
"เอ่อคือว่า"
"หือ"
"....................."
อะไรของเธออีกล่ะยัยนี่ อยากจะไปเข้าห้องน้ำหรือไง
คือว่า วันนี้ชั้นต้องทำงานยุ่งก็จริง แต่อาทิตย์หน้าชั้นว่างค่ะ"
โอ้อ งั้นเหรอ อาทิตย์หน้าว่างสินะ"
"ค่ะ"
"แล้ว จะชวนคิริโนะไปเที่ยวเหรอ"
"มะ..ไม่ใช่ค่ะ คือจะถามคุณพี่ว่า วันเสาร์หน้าคุณพี่ว่างรึเปล่าคะ?"
"เอ๋ วันเสาร์หน้ารึ?"
"คือ ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไรค่ะ"
"โอ้ ว่างสิ ว่างสุดๆเลย ถ้าสำหรับเธอแล้ว ชั้นว่างเสมอทุกเมื่อแหล่ะ"
"มะ..ไม่เห็นต้องพูดถึงขนาดนั้นเลยนี่คะ"
"แต่ว่ามันกระทันหันจังเลยนะ มีอะไรรึเปล่า"
"คือว่า ชั้นอยากจะขอบคุณคุณี่เรื่องเมื่อตอนนั้นน่ะค่ะ ไม่ได้เหรอคะ"
"ได้สิ ทำไม่จะไม่ได้ล่ะ"
"ค่อยยังชั่วหน่อย"
"แต่ที่จริง เรื่องจะขอบคุณเนี่ย ไม่ต้องก็ได้นะ เพราะที่ทำไปก็เพราะชั้นขอบเธอไงล่ะ"
"คุณพี่"
"ต้องสนุกแน่ๆเลย เดทกับอายาเสะเนี่ย"
"เดี๋ยวค่ะ อะไรกันคะ เดทเนี่ย ชั้นไม่ได้พูดแบบนั้นซะหน่อย"
"งั้น วันเสาร์หน้าเจอกันนะคะ"
" อื้อ"
"............................"
"ยะฮู้ววววววววววววววววววววววววว สำเร็จแล้วววววววววว ถ้านี่กำลังเล่นเกมอยู่ล่ะก็ ต้องบอกว่า เข้าสู่รูทอายาเสะเรียบร้อยแล้ว ยะฮุ้ววววว"
"วะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฮ้า อ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"อะไรของนายเนี่ย มายืนหัวเราะเสียงดังยังกับคนบ้าอยู่คนเดียวเนี่ย
"เอ๋"



"น่าเกลียดจริงๆ หยุดเลยนะ เดี๋ยวคนแถวนี้เค้าจะเอาไปลือกันแปลกๆอีก"
"โอ้ว คิริโนะ กลับบ้านกันเถอะ"
หา อะไรของนายเนี่ย น่าขยะแขยงจริงๆ"
"อุ ฮุๆๆ อย่าทำท่าเย็นชาอย่างนั้นสิจ๊ะ คุณน้องสุดที่รัก"
"อย่ามาแตะนะ น่ารังเกียจที่สุด"
"ในตอนนี้น่ะ คำด่าของเธอใช้กับชั้นไม่ได้ผลหรอก อ่ะฮิๆ "
"เป็นอะไรมากมั้ยเนี่ยนาย ทำตัวน่ารังเกียจมากกว่าเดิมเป็นร้อยเท่าเลยเนี่ย"
โอ๊ะ อายาเสะ ส่งเมล์มาแฮะ



"พรวด"
นะ..นี่มัน คิดอะไรของเธอเนี่ย ถึงได้ส่งรูปนี้มา ช่างเถอะ คิดซะว่าเป้นของรางวัลแล้วก็รับไว้ละกัน อ่ะฮิๆ


แล้วก็ถึงวั้นที่นัดกันเอาไว้



"ทำไมชั้นถึงต้องมาเที่ยวอากิบะ กับเธอด้วยเนี่ย"
"คิอว่า อยากจะให้คุณพี่ช่วยพาเที่ยวที่นี่ให้หน่อยน่ะค่ะ"
"หา ว่าไงนะ จะให้ชั้นพาเที่ยวแถวนี้หน่อยเรอะ"
"ค่ะ ชั้นอยากจะลองไปสถานที่ ที่คิริโนะไปอยู๋บ่อยๆ ดูน่ะค่ะ"
"งั้นเหรอ"
"ถือเป็นก้าวที่สองของการ ทำความเข้าใจในตัวโอตาคุ สินะ"
"ค่ะ"
"เฮ้อ"
"คุณพี่คงจะรู้จักสถานที่นี้ดีสินะคะ"
"ก็รู้เยอะกว่าเธอละกัน ดูท่าเธอยังกำลังเข้าใจผิดอยู่สินะ"
"เอ๋"
"ชั้นเองก็ไม่ได้เป็นโอตาคุจ๋าหนักอย่างที่เธอคิดหรอกนะ"
"งั้นเหรอคะ"
"อื้อ เพราะงั้น ชั้นก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับอากิบะนี่ซักเท่าไหร่นักหรอก"
"ก็แค่ ไปแต่ที่ ที่เคยไปกับคิริโนะเท่านั่นล่ะ"
"งั้นก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ"
"ไม่เป็นไรๆ ไม่ต้องคิดมาก ไว้เดี่ยวชั้นจะพาที่ ที่คิริโนะ ไปอยู่บ่อยๆละกัน"
"ค่ะ ขอบคุณมากเลยค่ะ"
"จะไปที่ไหนก่อนดีคะ คุณพี่?"
"ไปร้านขายH-Gameกันก่อนดีมั้ย"
ปึ้ก
อายาสะเตะที่ขาของเคียวสุเกะ
"โอ๊ยยยย"
"ไม่มีทางไปที่แบบนั้นแน่ๆค่ะ คิดอะไรของคุณพี่อยู่คะเนี่ย"
"ก็ไหนบอกจะให้พาไปร้านที่คิริโนะไปอยู่บ่อยๆไม่ใช่เหรอไง"
"จงใจสินะคะเนี่ย คุณพี่"
"อ่ะ...เอ๋ อะไรเหรอ?
"ชั้นเห็นสายตาของคุณพี่ท่าทางกำลังสนุกอยู่เลยนะคะ"
"แฮ่ๆ ความแตกซะแล้ว"
"อ้อนอยากโดนแข้งแบบนี้ สมกับทีเป็นคนลามกจริงๆเลยนะคะ"
"ชั้นก็ไม่ได้อยากจะโดนเตะซักหน่อย แล้วก็ไม่ได้ลามกด้วย"
"ตะ..แต่ ถึงจะบอกว่า"อยากให้พาไปร้านที่คิริโนะไปอยู่บ่อยๆก็จริงอยู่ แต่ให้ไปดูร้านขายเกมหื่นนี่ยังไงก็ไม่ไหวจริงๆล่ะค่ะ"
"นั้นสินะ"



ผมพาอายาเสะมาร้านขายโดจินที่มากับคิริโนะบ่อยๆ



"การ์ตูนเยอะแยะเต็มไปหมดเลยนะคะ"
"หรือว่า เธอไม่ชอบอ่านการ์ตูนงั้นเหรอ"
"ก็ไม่ได้ว่าชอบ แล้วก็ไม่ได้ว่าเกลียดหรอกนะคะ"
สรุปก็คือไม่สนใจล่ะนะ
"ลองเปิดอ่านการ์ตูนที่คิริโนะชอบดูมั้ยล่ะ"
"เอ๊ะ"
ผมหยิบการ์ตูนเล่มที่บอกว่าคิริโนะชอบ ยื่นให้อายาเสะดู
"ไม่ใช่การ์ตูนแปลกๆหรอกน่าลองอ่านดู"
"เข้าใจแล้วค่ะ ไว้เดี๋ยวกลับบ้านไปจะลองอ่านดูนะคะ"
"อื้อ งั้นก็ดีแล้ว เดี๋ยวจะซื้อให้นะ รออยู่ตรงนี้แหล่ะ"
"เอ๊ะ งั้นเดี๋ยวชั้นจ่ายเองก็ได้ค่ะ"
"เอาน่าไม่เป็นไร ชั้นเป็นคนแนะนำเองนี่นา"
"อ่ะค่ะ งั้นก็ขอบคุณมากค่ะ"
.........
...........
.......
"อ้าวไปไหนซะแล้วล่ะ ยัยนั่น"
ผมลองมองหาดูรอบๆร้านแล้วก็ไม่อยู่
"ระ..หรือว่า..."
"คุณพี่คะ"
"โอ๊ะ"
"ร้าน อะไรกันคะเนี่ย ที่ชั้นสองมีแต่การ์ตูนลามกขายอยู่เต็มไปหมดเลย"
"ก็ร้านนี้มันเป็นร้านที่ขายของพวกนี้อยู่แล้วนี่"
"ระ.งหรือว่า คุณพี่พาชั้นมาร้านนี้เพื่อตั้งใจจะลวนลามชั้นงั้นเหรอคะ"
"ขะ..เข้าใจผิดแล้ว ก็เธอผิดเองนะที่เดินไปดูของพวกนั้นเองน่ะ"
"อะ....ตะ..แต่ว่ามัน..แต่ว่ามัน.....อยู่ไม่ได้ ออกไปข้างนอกกกันเถอะค่ะ"
"เป็นอะไรมากมั้ยเนี่ยเธอ"




"ต่อไปจะไปที่ไหนกันต่อดีคะ"
"อย่าพยายามเล้ยเธอน่ะ"
" ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ที่ทำไป นี่ทำเพื่อ..คิริโนะ ไม่ใช่สิ ทำเพื่อตัวเองน่ะค่ะ"
"พักกันซักหน่อยมั้ย"
"ไม่เป็นไรค่ะ ไปที่ต่อไปกันเถอะค่ะ"
"งั้นไปกินข้าวร้านที่คิริโนะไปกินบ่อยๆกัน"



"ตามสบายนะคะนายท่าน นี่เมนูค่ะนายท่าน"
"โอ้ ขอบใจนะ"
"เอ่อ คุณพี่คะ"
"มันอะไรกันคะเนี่ย ร้านนี้"
"เมดคาเฟ่ไงล่ะ"
"เมดคาเฟ่เหรอคะ?"
"เป็นร้านกาแฟที่มีคุณเมดน่ารักๆมาเสิร์ฟอาหารให้เราไงล่ะ"
"งั้นที่ชุดคุณพนักงรานเสิร์ฟใส่นั่นก็คือ..."
"ชุดเมดไงล่ะ"
"อ้อ งั้นเหรอคะ
"อืม ถ้ามาที่อากิบะแล้วล่ะก็ ถ้าไมได้มาเมดคาเฟ่ ก็ถือว่ายังมาไม่ถึงอากิบะล่ะนะ"
"เป็นร้านที่ยังไงก็ต้องมาให้ได้เลยสินะคะ"
" เรื่องนั้นข่างก่อนเถอะ จะกินอะไรดีล่ะ?"
"อืม ก็ว่าจะสั่งอยู่หรอกนะคะ แต่ว่าชั้นอ่านเมเนูที่เขียนไว้ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่เลยน่ะค่ะ"
"ฮะๆ นั่นสินะ ตอนที่ชั้นมาที่นี่ครั้งแรกชั้นก็อ่านไม่รู้เรืองเหมือนเธอนั่นล่ะ งั้น..เอาเป็นข้าวห่อไข่กับชาเขียวละกัน"
"เอางั้นก็ได้ค่ะ"
"ขอโทษคร้าบ ขอสั่งอาหารหน่อยคร้าบ"
"ดูท่าทางเชี่ยวชาญจังเลยนะคะ คุณพี่"
"เอ๋?"
"คงจะมาบ่อยล่ะสิท่า"
"ห่ะ....เฮ่ย ไม่ใข่อย่างนั้นหรอก"
คุณเมดคิราระ "ว้าว วันนี้ก็มาอีกแล้วนะคะ พี่ชายขา ช่วงนี้พี่ขายมาที่นี่บ่อยๆ คิราระดีใจที่สุดเลยค่า "



หืมมมมมมม"
"ห่ะ...เฮ้ย... มะ..ไม่ใช่นะ อายาเสะ ฟังชั้นอธิบายก่อน"
" ทำไมคุณเมดถึงได้เรียกคุณพี่ว่า.. พี่ชายขา ด้วยล่ะคะ"
"เป็นบริการจากทางร้านของเราน่ะค่า คุณลูกค้าที่มาใช้บริการที่นี่ครั้งแรก จะสามารถเลือกได้ว่าจะให้ เมดของเราเรียกว่าอะไร ได้น่ะค่า"
"อ้อ..ก็เลยเลือกให้เรียกว่า พี่ชายขา สินะคะ"
"ระ...เรื่องมันยาวน่ะ อะ ฮะๆ"
คุณเมดคนนี้นี่ก็จริงๆเลย ไม่ว่าจะดูยังไงอายุก็มากกว่าผมแท้ๆ แต่ดันมาเรียกผมว่าพี่ชายขา เนี่ยนะ เฮอๆ
"แล้ว คุณหนูท่านนี้ อยากจะให้เราเรียกว่าอะไรดีคะ?"
"เอ่อ... อะไรก็ได้ค่ะ"
"งั้น ขอเรียกว่าคุณหนูละกันนะคะ คุณหนูคะ"
"อ่ะ..เอ่อ... ขอข้าวห่อไข่ กับ ชาเขียว สองที่ครับ"
"ค่า"
"จะว่าไปพี่ชายขา วันนี้ก็พาเด็กผู้หญิงคนอื่นมาที่ร้านนี้อีกแล้วนะคะ"
"จงใจใช่มั้ย เธอเนี่ย"
"ฮิๆ"
"หมายความว่าไงคะ คุณพี่"
"อย่าทำให้คนอื่นเค้าใจผิดจะได้ม้ายยยย"
"อ้อ พี่ชายขา คุณร้อยเอก ก็อยู่ที่นี่ด้วยนะคะ
"เอ๋ ร้อยเอก..... ร้อยเอก..นี่ใครกันหว่า?"
"เค้าเป็นขาประจำของร้านนี้น่ะค่ะ จะให้เรียกมั้ยคะ"
"อ่ะ.....อือ...อืม"
ร้อยเอก นี่ใครกันหว่า ไม่ยักจะรู้จักแฮะ
"คุณร้อยเอก ค้าาาา พี่ขายขาเรียกน่ะค่าาาาา"



"ยะฮุ้วววว ร้อยเอกซาโอริ บาจิน่า ปรากฎกายแล้วเจ้าค่ะ"
"ร้อยเอกที่ว่า นี่มันเธอเองเรอะ"
"คะ..คะ... คนรู้จักเหรอคะ คุณพี่"
อ่ะ...เอ่อ...."
จะอธิบายยังไงดีล่ะเนี่ย
"โอ้ว สาวน้อยแสนสวยคนนี้คือใครกันเหรอคะ คุณเคียวสุเกะ"
"อารากากิ อายาเสะ เป็นเพื่อนร่วมห้องของคิริโนะน่ะ "
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"
"อ้อ สาวน้อยท่านนี่ คือคนที่เจอกันตอนขากลับจากงานคอมิเกะ หน้าร้อน เมื่อปีที่แล้วสินะคะ"
"อ้อ คุณคือ คนที่อยู่กับคิริโนะนี่คะ"
"อ้อ อายาเสะ นี่ซาโอริ บาจิน่า"
"บะ...บาจิน่า"
"ใช่แล้วล่ะค่า เป็นชื่อแห่งจิตวิญญาณของข้าพเจ้าเลยล่ะค่า"
"จิตวิญญาณอะไรกัน เลิกพูดให้ชวนสับสนซะที เธอนี่"
"เสียมารยาทจังเลยนะคะ คุณเคียวสุเกะเนี่ย"
"อ้อ อายาเสะ ซาโอริบาจิน่า นี่เป็นแค่ชื่อนามแฝงน่ะ"
"ชื่อนามแฝงเหรอคะ อ้อ อย่างงี้นี่เอง"
"งั้น ขอเรียกว่าคุณอายาเสะ ได้มั้ยคะ"
"อ่ะ อื้อ เชิญตามสบายค่ะ"
"แล้ว...คุณเคียวสุเกะ กับคุณอายาเสะมาทำอะไรกันที่นี่สองคนคะเนี่ย หืมมมมม หรือว่ามาเดทกันคะ"
"กะ..ก็ประมาณนั้น"
"วะ..ว้าววว ว่าแล้วจริงๆด้วย แหม คุณเคียวสิเกะ นี่ก็ร้ายใช่เล่นเหมือนกันนะคะ"
"อะแฮะๆ ก็งั้นๆแหล่ะ ฮะๆ"
"พูดเรื่องบ้าอะไรของคุณพี่กันค้า ไปตายซ้า"
พั้วะ
"อ๊าก เจ็บว้อย คิดจะฆ่ากันหรือไงฟะ"
"พูดเรื่องไม่จริงออกมาแบบนี้ก็สมควรตายอยู่แล้วไมใช่หรือคะ"
"ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่นา ยังไงมันก็เหมือนกับมาเดทกันอยู่แล้วนี่"
"ไม่เป็นไรได้ไงกันคะ โธ่"
"อืม กำลังเล่น SM กันอยู่เหรอคะ ไม่ยักรู้นะคะเนี่ย ว่าเป็นพวกคลั่ง SM ด้วย"
"โทษนะ โกหกน่ะ ที่จริงไม่ได้มาเดทกันหรอก"
"แล้ว ทั้งสองคนมาทำอะไรที่อากิบะกันล่ะคะ"



"คือที่จริง อายาเสะเค้าไม่ค่อยชอบพวกโอตาคุซักเท่าไหร่น่ะ"
"อืมๆ"
"พะ...พูดตรงไปแล้วนะคะ คุณพี่"
"เอาน่า เดี๋ยวชั้นจัดการเอง"
"ถึงจะบอกว่าไม่ค่อยชอบพวกโอตาคุซักเท่าไหร่ แต่ก็เป็นเพื่อนรักคิริโนะ น่ะ"
"อืม อืม"
"แต่ก็อยากจะเข้าใจ เกี่ยวกับงานอดิเรกของคิริโนะ ให้มากขึ้นกว่านี้อีกน่ะ"
"อย่างนั้นเองเหรอคะ เป็นคนดีจังเลยนะคะ คุณอายาเสะเนี่ย"
"ถ้ารู้ว่าคุณอายาเสะคิดแบบนี้ คุณคิริริน ก็คงจะดีใจมากแน่ะเลยนะคะ"
"มะ..แหม ก็..คงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกมั้ย แฮะๆ"
"คุณพี่คะ คุณซาโอริเนี่ย เป็นโอตาคุแท้ แต่เป็นคนดีจังเลยนะคะ"
"ใช่มั้ยล่ะ"
"ชอบใจมากนะ ซาโอริ"
"ข้าพเจ้ายังไม่ได้ทำอะไรเลยนนะคะ"
"ถ้าคุณอายาเสะกำลังพยายามอยู่ล่ะก็ ข้าพเจ้าก็จะช่วยอีกแรงด้วยค่ะ"
"เอ๋"
"โอ้ ก็ดี ว่าไงอายาเสะ"
"ตะ..แต่ว่า"
"ถึงจะไม่ค่อยภูมิใจซักเท่าไหร่ก็เถอะ แต่ถ้าเป็นเรื่องอากิบะล่ะก็ ต้องยกให้ซาโอริเค้าเลยล่ะ"
"เข้าใจแล้วค่ะ ฝากด้วยนะคะ คุณซาโอริ"
"รับทราบค่ะ ไว้ใจข้าพเจ้าได้เลย"
"วันนี้ก็ต้องขอบคุณมากเลยนะคะ คุณซาโอริ ชั้นเองก็เริ่มเข้าใจงานอดิเรกของคิริโนะมากขึ้นแล้วล่ะค่ะ"
"โอ้ว จริงสิ คุณอายาเสะ มาถายรูปไว้เป็นที่ระลึกไว้หน่อยดีมั้ยคะ?"
"เอ๋ จะดีเหรอคะ"
"อะฮึมๆ"
"เอะ..เอ๋"
"มาทางนี้ค่ะ คุณอายาเสะ"
"เฮ้ยๆ จะพาอายาเสะไปไหนล่ะนั่น"
คุณเมดคิราระ" ห้องลองเสิ้อน่ะค่ะพี่ชาย ทางร้านเรามีบริการชุดคอสเพลย์ให้ถ่ายรูปด้วยนะคะ"



"โอ้"
"อะ...อะไรกันเนี่ยคะ ชุดนี้"
"ยะฮิ้วว เหมาะมากเลยค่ะ คุณอายาเสะ"
"สุดยอดเลย น่ารักมากเลยค่ะ คุณหนู"
"เอาล่ะค่ะ คุณหนู จะถ่ายแล้วนะคะ"
"อะ..เอ๋ เดี๋ยวสิ"
"เอ้ายิ้มนะค้าาาาาา"





ยัยอายาเสะนี่สมกับที่เป็นนางแบบจริงๆ พอให้สัญญาณว่าจะถ่ายปุ๊บ ก็โพสท่าโดยอัตโนมัตทันทีเลย
"ฮุๆๆ ให้ชั้นถ่ายด้วยคนได้มั้ยอ่า"
"ไม่ได้ค่ะ แล้วก็กรุณาอย่ามองด้วยสายตาน่ารังเกียจแบบนั้นด้วยค่ะ"



"วันนี้ก็ขอตัวก่อนนะคะ"
"โอ้ เหนื่อยหน่อยนะ"
"ไม่หรอกค่ะ ชั้นต่างหากที่ต้องขอบคุณคุณพี่"
"แล้วได้ลองคุยกับซาโอริซังแล้ว รู้สึกเป็นไงบ้างล่ะ"
"ซาโอริซังเค้าใจดี เป็นคนดีมากๆเลยค่ะ"
"ชั้นเข้าใจเหตุผลที่ทั้งคุณพี่แล้วก็คิริโนะเชื่อใจคุณซาโอริแล้วล่ะค่ะ แต่ว่า..."
"แต่ว่า?"
"ยังไงก็ยังไม่เข้าใจ งานอดิเรกโอตาคุของคิริโนะอยู่ดีล่ะค่ะ ถึงจะบอกว่าเริ่มเข้าใจขึ้นมาบ้างแล้วก็เถอะ แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี"
"งั้นเหรอ แต่ยังเธอก็พยายามทำได้ดีแล้วล่ะน่า "
"คือว่า คุณพี่คะ"
"หืม"
"ไว้มาปริกษาคุณพี่อีกได้มั้ยคะ"
"โอ้ ได้สิ มาเมื่อไหร่ได้เสมอเลย"
จริงนะคะ"
"โอ้ จริงสิ ยังไงลองได้ช่วยเธอไปแล้วก็ต้องให้ตลอดลอดฝั่งล่ะนะ "
".................แล้วก็เพราะชั้นชอบเธอด้วยล่ะนะ"
".............................ชั้นไปก่อนนะคะ"
".....................เอ๊ะ วันนี้ปฎิกริยาแปลกไป ไม่เหมือนทุกทีแฮะ "





"หืม อายาเสะโทรมาแฮะ"



"โอ้ ว่าไงอายาเสะ"
"งานคอมิคเกะหน้าร้อน คืออะไรคะ คุณพี่"
แปลกแฮะ อยู่ดีๆก็พูดเรื่อง คอมิเกะหน้าร้อนขึ้นมา
"อ้อ เมื่อหน้าร้อนปีก่อน ตอนที่เธอทะเลาะกับคิริโนะตอนนั้นน่ะ เรากำลังกลับจากงานคอมิคเกะน่ะ"
"อายาเสะ ลองไปงานคอมิเกะหน้าร้อนกันดูมั้ยล่ะ"
"เอ๋"
"สำหรับคนที่เคยไปมาแล้วอย่างชั้น ก็ขอบอกไว้เลยว่า มันทั้งร้อน ทั้งเหนื่อย ไม่มีอะไรดีเลยซักนิด แต่สำหรับเธอมันอาจจะสนุกก็ได้"
ถ้าลองพาไปงานคอมิเกะอาจจะรักษาโรคเกลียดโอตาคุของอายาเสะได้ เหรือผลลัพท์อาจจะออกมากลับกันก็ได้เหมิอนกัน
"ว่าไง อายาเสะ"
"จะดีเหรอคะ คุณพี่เป็นเด็กเตรียมเอนท์ อาจจะกำลังยุ่งอยู่ก็ได้"
"โอ้ ไม่เป็นไรๆ ผลการเรียนชั้นก็พอถูๆไถๆไปได้ล่ะนะ"
"งั้น...ก็ฝากด้วยนะคะ คุณพี่"
"ตัดสินใจได้แล้วสินะ อ้อ จะให้เรียกซาโอริไปด้วยมั้ยล่ะ อาจจะให้ยัยนั่นช่วยแนะนำอะไรได้ด้วยนะ"
เอ่อ..คือว่า..ถ้าเป็นไปได้ อยากจะไปกับคุณพี่แค่สองคนน่ะค่ะ"
"งั้นเหรอ...ไปกันแค่สองคนสินะ..."
"ค่ะ ฝากด้วยนะคะ คุณพี่"




แล้วก็ถึงวันงาน
"เอ๋ นี่ก็ไม่ใช่ เวลาไปทำงาน หรือเวลากลับบ้าน แท้ๆ แต่ทำไมคนถึงได้เยอะแบบนี้ล่ะคะ"
"ทุกคนก็มีจุดมุ่งหมายเดียวกับเราไงล่ะ"
"เอ๋ ทุกคนเลยเหรอคะ"
"อ้อ บอกไว้ก่อนเลยนะ ที่งานน่ะยิ่งกว่านี้อีก"
"หวา"
"ชักเริ่มกลัวแล้วสินะ"
"มะ..ไม่ค่ะ ไม่กลัวเลยซักนิด"
"ฮะๆ แต่จะว่าไป รู้สึกว่าช่วงนี้จะไปไหนมาไหนกับเธอบ่อยแฮะ"
"เอ๋ อะไรเหรอคะคุณพี่"
"เปล่าๆไม่มีอะไร"
"........................................"
"......................................"
".................................................."
"..........................................................."



"ว้าย คุณพี่คะ"
"ห่ะ อะไร"
"ยังจะมาอะไรอีก อยู่ในที่แบบนี้ยังจะทำแบบนี้ได้อีกนะคะ"
"ทำอะไรเล่า"
"ไม่ต้องมาแกล้งทำเป็นเนียนเลย เมื่อกี้คุณพี่จับก้นสินะคะ"
"ไม่ได้จับเฟ้ย"
"อย่ามาโกหกนะคะคุณพี่ คนร้ายนอกจากคุณพี่แล้วยังจะมีใครอีกล่ะคะ"
"คนเต็มรถไฟอย่ามาพูดชุ่ยๆนะเฟ้ย เธอจะทำลายชีวิตชั้นรึไง"

"กะ..ก็ ว้าย อีกแล้วนะ"
"ก็บอกว่าไม่ใช่ชั้นไงเฟ้ย"
"ถ้ายังไม่เลิก ชั้นจะแจ้งความนะคะ"
คุณผู้หญิง "ขอโทษนะคะ คุณคนนั้นน่ะ"
"แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกก ผมเปล่านะ ผมไม่ได้ทำ ผมบริสุทธิน้าาาาาาาา "
"ขอโทษนะคะ ที่ลูกของชั้นไปทำความเดือดให้แฟนคุณน่ะคะ"
"เอ๋"
"ห๊ะ"
".................................."
"อะไรกัน เป็นแบบนั้นเองเหรอคะ ฮะๆๆๆ"




"เฮ้อ"
"หายโกรธรึยังคะ คุณพี่"
"เปล่านี่ ไม่ได้โกรธซะหน่อย"
"เฮ้อ อะไรกัน ชั้นเนี่ยเป้นคนที่ไม่มีความน่าเชื่อถึง ไม่มีคนเชื่อใจถึงขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย มันน่าน้อยใจซะจริงๆเลยน้า"
"เอ่าน่า อย่าน้อยใจไปเลยนะคะ เอางี้ละกัน เดี๋ยวชั้นเลี้ยงน้ำคุณพี่เองนะคะ"
"นี่เธอเห็นชั้นเป็นเด็กเหรอฟระ"
"โห แถวยาวจังเลยนะคะ อย่าบอกนะว่านี่เค้าต่อแถวเข้างานกันน่ะค่ะ"
"โอ้ ใช่แล้ว"
"เอ๋ ทุกคนเลยเหรอคะ"
"โอ้"
"เฮ้อ"
เมื่อปีก่อนชั้นก็รู้สึกเหมือนกับเธอนั่นล่ะ
"เอาล่ะ ไปกันเถอะ"


"ว้ายย อะไรคะเนี่ย"
"ชาสุตรพิเศษของมานามิน่ะ กินเย็นๆก็อร่อยนะ"
"ขอบคุณมากค่ะ โธ่ อย่าเอามาแตะต้นคอกันอย่างนี้สิคะ ตกใจหมด"
"ฮะๆ ขอโทษๆ"
"เตรียมพร้อมดีจังเลยนะคะ"
"ปีนี้มางานเป้นครั้งที่2 น่ะ"
"ปีที่แล้ว คิริโนะก็มาต่อแถวอย่างนี้เหมือนกันเหรอคะ"
"อิ้อ เอาเครื่องเกมมือถือมาเล่นกกับเพื่อน แล้วก็บ่นร้อน บ่นนู่นบ่นนี่ไปเรื่อยน่ะ"
"เครื่องเกมมือถือ นี่มสันอะไรเหรอคะ"
ผมหยิงเครื่อง PSP GodEater Bust ออกมา ยิ่นให้อายาเสะ
"เนี่ย แบบนี้ล่ะ ลองเล่นดูมั้ย"
"เอ๋"
"เกมนี้คิริโนะก็กำลังเล่นอยู่ อายาเสะเล่นเกมนี้แล้วก็จะได้ไปเล่นกับคิริโนะได้ด้วยไงล่ะ"
"งั้นก็ขอลองเล่นดูหน่อยนะคะ"



ในที่สุดก็เข้ามาได้ซักทีนะคะ ข้างในนี้ก็ร้อนสุดๆไปเลย "
"งันพักซักหน่อยมั้ยล่ะ ยืนต่อแถวมานานๆ คงจะเหนี่อยแย่"
"ไม่เป้นไรค่ะ สบายมาก"
"เหรอ งั้นก็ไปกันเถอะ เดินตามมาอย่าให้หลงละกัน "
"ค่ะๆ"
"ว้าย"
"เป็นไรมั้ย"
"มะ..ไม่เป้นไรค่ะ"
"เอ้า"
"เอ่"
"จับมือไงเล่า จับมือ"
"ไม่เอาค่ะ"
"ไม่เห็นต้องปฎิเสธเสียงดังขนาดนั้นเลยนี่นา"
"ก็มันน่ารังเกียจนี่คะ ที่มือมีเหงื่อออกเต็มไปหมด"
"อะๆ งั้นก็จับชายเสื้อเดินตามมาละกัน ปีที่แล้ว คิริโนะก็ทำแบบนี้เหมือนกัน"
"อย่างนี้เหรอคะ"
"อื้อ"
พวกผมเริ่มเดินไปทางฮอล4ของตึกฝั่งตะวันออก เป็นที่กว้างที่มีเซอร์เคิลโดจินต่างๆตั้งเรียงรายอยู่เต็มไปหมด
"ที่นี่ล่ะ ที่ที่เค้าตั้งบูทขายหนังสือทำมือกัน เป็นเมนหลักของงานคอมิเกะหน้าร้อนนี้เลยล่ะ"
"ชั้นเองก็พอรู้เรื่องเกี่ยวกับพวกหนังสือทำมืออยู่บ้างเหมือนกัน..หรือว่า..บนโต๊ะนั่นทั้งหมด"
"อื้อ เป็นหนังสือทำมือทั้งหมดเลย"
"โห สุดยอดเลยค่ะ"
"ใช่มั้ยล่ะ ที่ซาโอริบกว่าเป็นงานเทศกาลที่ทุกคนจะเอาของที่ตัวเองทำมาขายกันไงล่ะ"
"แล้วนั่น....มีหนังสือ เมลูลู ที่คิริโนะชอบด้วยรึเปล่าหคะ?"
"น่าจะมีมั้ง ลองเดินไปดูมั้ยล่ะ"
"เออ คือว่า เมื่อกี้ชั้นพึ่งนึกได้ คิริโนะเองก็มางานนี้เหมือนกันไม่ใช่เหรอคะ"
"เอ ไม่รู้เหมือนกันแฮะ ไม่ได้ถามยัยพวกนั้นไว้ด้วย แต่ก็คงมาล่ะมั้ง"
"งั้นก็แย่ล่ะสิคะคุณพี่"
"เฮ่ย ไม่เป็นไรน่า คนออกจะเยอะแยะ คงไม่เจอกันได้ง่ายๆหรอกน่า"

(เสียงคิริโนะ)""เอาล่ะ เดินวนเซอร์เคิลตรงนี้ครบหมดแล้ว ต่อไปก็...."
"อึ้ก"
"มีอะไรรึเปล่าคะ?"
"ปะ..เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก อย่าไปสนใจเลย เซอร์เคิลของเมลูลูอยู่ตรงนั้นพอดี เดินไปดูกันเถอะ"
"อ่ะ ค่ะ"
"โอ้ นี่มัน มาสเคร่า นี่นา "
"มาสเคร่า?"
"อ้อ อนิเมน่ะ สนุกดีใช้ได้เลยนะ ลองแวะไปดูกันนะ"
"คะ..ค่ะ"
"ที่ผมมุ่งตรงเข้าไปเป็นเซอร์เคิลของอนิเมเรื่อง มาสเคร่า เป็นเซอร์เคิลที่มีชื่อว่า แมวแห่งความมืดผู้โดดเดี่ยว"
"พระเอกเรื่องนี้นี่หล่อเหมือนชั้นเลยว่ามะ"
"คนไหนคะ"
"คนนี้ไง คนนี้ไง"
"ไม่เห็นจะเหมือนเลยค่ะ เค้าหล่อกว่าคุณพี่ตั้งเยอะ"
"โธ่ เลือกใช้คำที่มันเบาๆหน่อยก็ไม่ได้ เล่นพูดแบบนี้ชั้นเจ็บนะเนี่ย"
"ขอโทษค่ะ แต่.....ฮิๆ"
"หือ อะไรรึ?"
"คุณพี่บอกว่า ตัวเองไม่ใช่โอตาคุ แต่เมื่อกี้คุณพี่เนี่ยจ ดูยังไงก็โอตาคุชัดๆเลยนะคะเนี่ย"
"งะ..งั้นเหรอ?"
"ค่ะ"
"แล้ว..คิดว่าน่ารังเกียจรึเปล่าล่ะ?"
"สุดๆเลยล่ะค่ะ"
"จะพูดตรงเกินไปแล้วนะเธอเนี่ย"
นั่นสิ จะว่าไปเราเองก็ชักจะเริ่มเป็นโอตาคุขึ้นทุกทีๆแล้วนะเนี่ย
"แต่ชั้นก็ไม่ได้รังเกียจอะไรนะคะ"
"เอ๋ "
"คือว่า...ชั้นน่ะ....."
"มายืนทำอะไรเกะกะหน้าเซอร์เคิลคนอื่นเค้าคะเนี่ย"



"คุ...คุ..คุ.. คุโระเนโกะ"
"ตอนนี้ข้าคือ ยามิเนโกะ ผู้เกิดใหม่เป้นเทพธิดาสีดำที่ลงมาจุติบนโลกนี้"
"ก็คุโระเนโกะไม่ใช่หรือไง"
"กะ...ก็บอกว่าไม่ใช่ไงเล่า"
"แล้วนี่...มาออกเซอร์เคิลกับเค้าด้วยเหรอเนี่ย"
"หึๆ แน่นอน ว่าแต่ทางคุณเถอะมาทำอะไรที่นี่กัน ไหนบอกว่าต้องยุ่งอ่านหนังสือสอบไม่ใช่รึ"
"โอ้ว เป็นไรหรอก แค่นี้สบาย ชิลน่า ขอบใจนะที่เป็นห่วง "
"ทะ...ถ้างั้น...ชะ..ชั้นจะทำไป..เพื่ออะไร"
"หือ อะไรรึ"
"เปล่าไม่มีอะไร"
"หึ นี่คงจะมาหัวเราะเยาะชั้นที่ขายหนังสือไม่ได้เลยซักเล่มสินะ"
"เฮ่ย ไม่ใช่อย่างนั้นซักหน่อย"
ขะ..ขายไม่ได้เลยซักเล่มจริงๆด้วย
"อ้อ งั้นก็พาแฟนน่ารักมาเยาะเย้ยกันสินะ หึ ไม่มีประโยชน์หรอก นายน่ะถ้าคบกับใครแล้วจะต้องโดนคำสาปแห่งความมืดติดตามไปชั่วชีวิต"
"ห่ะ เฮ้ย"
"คะ..ใครกันคะคุณพี่ ท่าทางน่ากลัวจัง"
"ไม่เป็นไรน่า เดี๋ยวชั้นจัดการเอง"
"ฮะ..เอ่อ คุโระเนโกะ ใจเย็นๆน่า เธอกำลังเข้าใจผิดนะ"
"เข้าใจผิด? เข้าใจผิดอะไรคะ?"
"เอ่อ ...งั้นก่อนอื่นก็ต้องแนะนำตัวกันก่อนล่ะนะ นี่คืออารากากิ อายาเสะ เป็นเพื่อนร่วมห้องของคิริโนะน่ะ"
"ผู้หญิงคนนี้......เพื่อนงั้นเหรอคะ"
"สะ..สะ...สวัสดีค่ะ"
"จะว่าไป เราเคยเจอกันมาก่อนใช่มั้ย"
"ค่ะ.....เมื่องานคอมิคเกะหน้าร้อนปีที่แล้ว เราเคยเจอกันแป๊บนึงน่ะค่ะ"
"อ้อ เมื่อตอนนั้นสินะ.."
"เลวที่สุดเลย เอาเพื่อนน้องสาวไปทำแฟนเนี่ย"
"ก็บอกว่าไม่ใช่ไงเล่า เนอะ อายาเสะ"
"ชะ..ใช่ค่ะ"
"หึ งั้นเหรอคะไ
"แต่เอ้อ คุโระเนโกะ วันนี้ดูเธอ มืดมนแปลกๆกว่าทุกทีนะเนี่ย"
"หึ เมื่อกี้ก็บอกไปแล้วไงคะ ว่าตอนนี้ชั้นคือ นางฟ้าแห่งการแก้แค้น "ยามิเนโกะ"ไงล่ะ"
"ฮ้า เจ็บปวด ช่างเจ็บปวดจริงๆ ชั้นเอาเรื่องนี้ไปบอกน้องสาวนายดีมั้ยเนี่ย"
"อย่านะเฮ้ย"
"อ้าว ทำไมล่ะ ไม่เห็นจะเป็นเรื่องผิดตรงไหนเลยนี่"
"ไอ้ผิดหรือไม่ผิดน่ะมันไม่เกี่ยวกันหรอก แต่ถ้าคิริโนะรู้เข้าเดี๋ยวมันจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันใหญ่โตอีกน่ะ"
"หืม รู้ด้วยเหรอเนี่ย ว่ามันผิดน่ะ"
"อ๋าาาา โธ่เว้ย"
"พอซักทีได้มั้ยคะ"
เฮ้ย อายาเสะ
"เงียบไปเลย ยัยสมองกลวงเบอร์สอง ชั้นจะคุยกับรุ่นพี่อยู่ไม่เห็นรึไง"
"ไม่เงียบค่ะ แต่..เอ้ หรือว่า..คุณคงจะเป็น ยัยเด็กคลื่นไฟฟ้ากวนประสาท คนที่ว่าสินะคะ"
"ยะ...ยัย...เด็ก...คลื่นไฟฟ้า....กวน..ประสาท..งั้นเรอะ"
เฮ้ยๆ ฉากแบบนี้มันคุ้นๆแฮะ ยังกับเคยเห็นที่ไหน
"ใช่แล้วค่ะ ที่จริงก่อนหน้านี้ก็ยังนึกไม่ออกเหมือนกันว่าหมายความว่ายังไง แต่พอได้มาเห็นท่าทางที่น่าสลดหดหูของคุณแล้วก็เข้าใจขึ้นมาอย่างถ่องแท้ได้ขึ้นมาทันทีเลยล่ะค่ะ"
"ว่าคนๆ นี้ก็คือ ยัยเด็กคลื่นไฟฟ้ากวนประสาท ที่คิริโนะพูดถึงนี่เอง"
"อ้อ เข้าใจตีความได้ดีนี่คะ เพื่อนของยัยร่าน ก็ต้องเป็นยัยร่านเหมือนกันสินะคะ"
"ยัยร่าน?.....หรือว่าเธอหมายถึง..คิริโนะ?"
"ถ้าใช่แล้วจะทำไม"



"อุ ฮุๆๆ"
"แรงกดดันจิตสังหารแบบนี้ อ้อ..พลางตัวได้เก่งดีจริงนะ ยัยสัตว์ประหลาด ปิดบังความร่านแล้วเข้ามาตีสนิทกับรุ่นพี่สินะคะ "
"โธ่...ชักจะทนไม่ไหวแล้วนะคะ"
"หยุดก๊อนนนนนนนนนนนนนนนนนน"
"เธอน่ะเ อย่ามาแผ่จิตสังหารกลางงานการ์ตูนแบบนี้สิเฟ้ย"
"อย่างคุณน่ะ ดูก็รู้ว่าต้องเป็นพวกอยู่โดดเดี่ยวไม่มีเพื่อนซักคนแน่ๆเลยสินะคะ"
"หึๆ ก็ตอมนั้นล่ะ ในเมื่อรู้อย่างนี้แล้ว ก็กรุณารีบไสหัวไปจากหน้าชั้นด้วยนะคะ ไม่งั้นชั้นจะใช้มีขวาที่รุกโชนแดงฉานดั่งไฟจากนรกเผาผลาญเธอให้แหลกเป็นจุณไปเลย"
"เธอก็เลิกพูดอะไรแปลกซักที"
"พอๆ พอกันซักที ไป อายาเสะไปกันได้แล้ว"

"อายาเสะ เธอเองก็อย่าไปหาเรื่องทะเลาะกับเค้าสิ"
"ก็มัน...."
"เดียวค่ะคุณพี่"
"เด็กคนเมื่อกี้...เกี่ยวข้องยังไงกับคุรพี่คะ"
"เกี่ยข้องกันยังไง นี่หมายความว่าไง"
ก็หมายคความตรมที่ถามแหล่ะค่ะ"
"อืมมมม เกี่ยวข้องกันยังไงน่ะเหรอ อืมม มันก็ค่อนข้างจะอธิบายยากอยู่นา"
คนืนนนนนนนนนนนนนนน
อะไรกัน จู่ๆก็รู้สึกถึงบรรยากาศมาคุแปลกๆ
"เอ จะว่าไงดีล่ะ สำหรับชั้นแล้ว ยันนั่นก็คือ....รุ่นน้องคนสำคัญของชั้น..
"รุ่นน้องคนสำคัญ?"
"ใช่ แล้วก็เป็นเพื่อนน้องสาวคนสำคัญด้วย"
"เพื่อนน้องสาวเหรอคะ?"
....อะ..อือ....สรุปก็คือ เป็นเพื่อนชั้นนั่นล่ะ"
"อ้อ นั่นสินะคะ....."
"ทำไมอยู่ดีๆก็ถามขึ้นมาล่ะ"
"อ๋อ เปล่าค่ะไม่มีอะไรค่ะ แค่ลองถามดูเฉยๆ"
"???"

"เอ้อ เดินครบซักทีนะ เป็นไง เหนื่อยมั้ย?"
"เอ๊ ป่ะ...เปล่า...มะ..ไม่.... อ่ะ....เฮ้อ ก็เหนื่อยนิดหน่อยค่ะ"
"นั่นสินะ ชั้นเองยังเหนื่อยเลย พักกันซักปแบแล้วค่อยกลับกันดีมั้ย"
"ก็ดีค่ะ ร้อนจังเลยนะคะ เหงื่อเหนียวเหนอะหนะเต็มเสื้อไปหมดเลยค่ะ กลับไปบ้านแล้วต้องไปอาบน้ำให้หายเหนื่อย"
"อื้อ นั่นสินะ"
"คงไม่ได้กำลังคิดอะไรทะลึ่งๆอยู่นะคะ"
"ก็คิดอยู่นิดหน่อยน่ะ"
"โธ่ คุณพี่เนี่ย"
"อ้อ แล้วเป็นไงบ้างล่ะ วันนี้"
"....บอกตามตรงว่า ไม่สนุกเลยค่ะ"
"ว่าแล้ว ไม่สนุกจริงๆสินะ ที่จริงเธอเป็นคนที่พูดออกมาตรงๆนี่ก็ดีเหมือนกัน ถ้าเธอบอกว่า สนุกมากเลย นี่ชั้นคงจะยังค้างๆคาๆใจอยู่ล่ะ ว่าเธอสนุกจริงรึเปล่า"
"แต่ก็ดีใจที่ได้มานะคะ ชั้นคิดว่าเริ่มที่จะเข้าใจในตัวคิริโนะขึ้นมานิดหน่อยแล้วล่ะค่ะ แถมยังได้........ "
"แถมยังได้อะไรรึ"
"อ๊ะ เปล่าๆไม่มีอะไรค่ะ"



"เฮ้อ วันนี้ก็เหนื่อยหน่อยล่ะนะ"
"ต้องขอบคุณคุณพี่มากๆเลยค่ะ"
"เฮ่ย ไม่เป็นไรน่า ก็บอกแล้วไง ว่าที่ทำไปก็เพราะชั้นชอบเธอน่ะ"
"...............................จริงเหรอคะ?"
"แน่นอนสิ"
"จริงแน่นะคะ"
"อายาเสะ?"
"กะ..ก็คุณพี่ชอบแกล้งหยอกกับชั้นตลอดเลยนี่คะ"
"ที่ชั้นแกล้งหยอกเธอนั่นก็เพราะว่าชั้น....."
"..............................."
"คุณพี่น่ะเป็นที่ขี้โกหกที่สุดเลยค่ะ"
"ขะ..ขอโทษ"
"ทั้งขี้โกหก ทั้งยังหื่น ซิสค่คอน แถมยังโรคจิตอีกต่างหาก................แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังใจดี"
"คุณพี่คะ จำวันที่เราสองคนได้พบกันครั้งแรกได้มั้ยคะ"
"ตอนที่เธอมาเที่ยวที่บ้านครั้งแรกสินะ"
"มีแค่เธอคนเดียวที่เชื่อชั้น ตอนนั้นน่ะชั้นดีใจที่สุดเลย ยังคิดอยู่เลยว่า ยัยคิริโนะ นี่ก็มีเพื่อนที่ดีกับเค้าเหมือนกันนี่นา"

" เฮะๆ ที่จริงตอนนั้น ชั้นก็คิดเหมือนกันนะคะ ว่าคิริโนะเนี่ย มีพี่ชายท่าทางใจดีน่าอิจฉาจัง"
"โอ๊ะ จริงเหรอ"
"ค่ะ แต่ตอนที่ได้รู้ว่าที่จริงแล้วคุณพี่เป็นคนโรคจิตหื่นกามเต็มขั้น ชั้นก็..ถึงกับช็อคไปเลยเหมือนกันค่ะ"
"แต่พอได้มารู้ที่หลังว่าเข้าใจผิดคุณพี่ไป ก็ยังถือฑิติ ไม่ยอมยกโทษให้คุณพี่ซักที กว่าจะได้คุยกันจริงๆจังๆเป็นเรื่องเป็นราวก็อีกตั้งครึ่งปีแน่ะค่ะ"
"ฮะ นั่นชั้นเองก็ผิดด้วยล่ะ ไม่ต้องคิดมากน่า"
"ก็กลุ้มใจอยู่นานเลยล่ะค่ะ ว่าที่คุณพี่ทำไปทั้งหมด คงทำเพื่อคิริโนะแน่ๆเลย""
"งั้น ตอนนี้เธอก็เข้าใจชั้นแล้วสินะ"
"ค่ะ ชั้นเข้าใจแล้วล่ะค่ะ ว่าไม่ใช่คนโรคจิต.....แต่เป็นไอ้บ้าโรคจิต ชอบลวนลามที่สุดเลยล่ะค่ะ"
"ฮะ..เฮ้ยๆ
"แต่ก็เป็นคนที่ใจดีมากๆเลยล่ะค่ะ"
"เธอก็เลยยอมพูดกับชั้นสินะ"
"ฮุๆ พอมาคิดย้อนดู ยังนึกอยู่เลยว่าทำไมถึงต้องโกรธคุณพี่ขนาดนั้นด้วยน้า"
"คิดว่าชั้นเป็นผู้หญิงที่น่ากลัวรึเปล่าคะ"
"อื้อ บางครั้งก็กลัวถึงขนาดเก็บไปฝันร้ายจนต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาเลยล่ะ"
"ขะ..ขนาดนั้นเลยเหรอคะ"
"แต่ก็นะ ชั้นก็ชอบเธอที่ตรงนี้ด้วยล่ะ ชั้นก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นพวกมาโซหรอกนะ แต่ว่าตอนนี้ชั้นน่ะ ชอบเธอในตอนนี้มากว่าตอนที่เราพบกันครั้งแรกซะอีก"
"ชอบมากกว่า...คุณพี่สาว(มานามิ) รึเปล่าคะ?"
"เอ๋?"
ชอบมากกว่า คุณคุโระเนโกะ ด้วยรึเปล่าคะ คุณพี่ชอบชั้น....มากกว่า..คิริโนะ รึเปล่าคะ"
"อายาเสะ"
"ว่าไงล่ะคะ คุณพี่"
"อื้อ ชั้นชอบเธอมากที่สุดเลย"
"จริงเหรอ จะดีเหรอคะ ชั้นเป็นคนที่ขี้หึงสุดเลยนะคะ"
"อื้อ รู้อยู่แล้วล่ะ เพราะงั้นถึงได้ชอบไงล่ะ"
"ดีใจจัง..."
"คุณพี่คะ...ชั้นน่ะนะ ชั้นเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมันถีงเป็นแบบนี้ไปได้แต่ว่าชั้น.....ชั้นชอบคุณพี่ค่ะ"
"ชอบมาก ชอบมาก ชอบมากที่สุดเลยล่ะค่ะ เพราะงั้นขอให้ชั้น....ได้เป็นแฟนของคุณพี่ด้วยเถอะค่ะ"
"อื้อ.....ได้สิ ชั้นเองก็ด้วย ถ้าเธอไม่รังเกียจชั้นล่ะก็....อายาเสะ.....แต่งงานกับชั้นเถอะนะ"
"ไม่เอาค่ะ"
"อะ...เอ๋ ทำไมล่ะ กะ..ก็เมื่อกี้เธอก็พึ่งบอกอยู่เองว่าชอบชั้นไม่ใช่รึไง"
"เรื่องนั้นกับเรื่องนี้มันคนละเรื่องกันนี่คะ เมื่อกี้ชั้นบอกว่าจะขอเป็นแฟน แต่ไหงคุณพี่ดันมาขอแต่งงานซะอย่างนี้ล่ะคะ"
"กะ...ก็ยังไงในอนาคตเราก็ต้อง..."
เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะค่ะ ยังไงตอนนี้ก็บอกมาก่อนสิคะ ว่าตกลงจะคบกับชั้นหรือไม่คบกับชั้นกันแน่"
"คะ..คบสิครับ"
"ถ้างั้นก็พูดซะตั้งแต่แรกสิคะ โธ่อะไรกัน อุตสาห์ได้สารภาพรักเป็นครั้งแรกทั้งที แต่ไหงถึงได้ล้มเหลวไม่เป็นท่าอย่างนี้ล่ะคะ"
"คะ..ขอโทษจ้า"
นะ..น่ากลัว แฟนชั้นน่ากลัวโคตรเลยวู้ย
"เอาใหม่เลยนะคะ เอาใหม่อีกรอบเลย"
"โอ้ว จัดไป"
"อะแฮ่ม จะเริ่มนะคะ"
"คุณพี่คะ ชั้น....ชอบคุณพี่ค่ะ ถ้าไม่รังเกียจขอให้ชั้นได้เป็นแฟนกับคุณพี่ด้วยนะคะ "
"อื้อ ฝากตัวด้วยนะ"
"ค่ะ จากนี้ไปก็ฝากตัวด้วยนะคะ คุณพี่"
ผมกับอายาเสะเป็นแฟนกันแล้ว
"คุณพี่คะ ช่วยหลับตาแป๊บนึงได้มั้ยคะ"
"อะ...อืม ได้สิ"
"ค่ะ แล้วก็ช่วยอยู่นิ่งๆซักแป๊บด้วยนะคะ"



"อา..อายาเสะ"
"ฮิๆ เรื่องนี้ต้องเก็บเป็นความลับ อย่าบอกคิริโนะนะคะ"





"งั้นก็เจอกันพรุ่งนี้นะ"
"ค่ะ"
"ดูหนังพรุ่งนี้ต้องสนุกแน่ๆค่ะ"
อื้อ ราตรีสวัสดิ์นะ"
"ราตรีสวัสดิ์ค่ะ"




"ไง รอนานมั้ย"
"ไม่หรอกค่ะ ชั้นก็พึ่งมาเหมือนกัน"



"หนังสนุกดีนะคะ"
"อืม ก็นะ แต่หนังรักเนี่ย ดูไม่ค่อยจะรู้เรื่องเท่าไหร่"
"โธ่"
"งั้น ครั้งต่อไป ดูหนังแอ็คชั่นมั่งนะ"
"ค่า ค่า ยังไงก็ได้ค่า"
"เมื่อไหร่ดีล่ะ ช่วงนี้มีงานถ่ายแบบด้วยไม่ใช่เหรอ"
"งั้นเอาเป็นพรุ่งนี้ก็ได้ค่ะ"
"โอเค ดีเหมือนกันนะ มาเริ่มคบเป็นแฟนกันตอนปิดเทอมหน้าร้อนเนี่ย เลยได้ไปเที่ยวด้วยกันทุกวันเลย"
"นั่นสินะคะ"
"แล้ว....ไปเที่ยวอากิบะ กับคิริโนะมาเป็นไงบ้างล่ะ"
"ก็ไม่ค่อยจะราบรื่นซักเท่าไหร่ มีทะเลาะกันนิดหน่อยด้วยล่ะค่ะ"
"หืม ทะเลาะเรื่องอะไรกัน?"
"ก็คุยเรื่องการ์ตูนที่คุณพี่แนะนำให้บ้าง คุยเรื่องเมดคาเฟ่กันบ้าง แรกๆมันก็ไปได้ด้วยดีอยู่หรอกค่ะ."
"อืมๆ"
"แต่..ดูเหมือนคิริโนะ จะเข้าใจผิดเต็มๆคิดว่าชั้นเป็นโอคาคุไปแล้วน่ะสิคะ"
"ยัยนั่นก็เลยแสดงความเป็นโอตาคุออกมาซะเต็มที่เลยสินะ"
"ค่ะ นั่งคุยแต่เรื่องเกมลามกอย่างเดียวอยูตั้งสองชั่วโมงแน่ะค่ะ"
"อาห์ น้องสาวชั้นนี่ช่างน่ากลัวจริงๆเลยพับผ่า"
"แล้ว....ก็เลยทะเลาะกันงั้นสิ"
"จริงๆก็ยังไม่ถึงขั้นทะเลาะกันหรอกค่ะ แค่งอนๆกันนิดหน่อย"
"เฮ้อ ก็เป็นซะอย่างนี้ล่ะน้า"



"ขอโทษนะคะ ที่ต้องให้ออกมาซื้อของด้วยกัน"
"ไม่เป็นไรๆ มาชั้นช่วยถือของให้ แล้วจะไปที่ไหนกันต่อดี "
"เดินดูที่ชั้นนี้รอบๆกันซักหน่อยดีมั้ยคะ?"
เฮ้อ นอกจากน้องสาวชั้นแล้วผู้หญิงคนอื่นก็ชอบเดินซื้อของนานๆเหมือนกันนะเนี่ย
แต่ก็นะ ก็เป็นนางแบบนี่นา จะต้องจู้จี้เรื่องเสื้อผ้าซักหน่อยก็ไม่แปลกล่ะ
"เอ้าๆ จะไปไหนก็ไปกัน"
"เย้"
"โอ้ นั่นแผนกขายชุดว่ายน้ำนี่นา นี่ๆ ไปว่างๆไปว่ายน้ำที่สระว่ายน้ำแถวบ้านกันดีมั้ย"
"คิดเรื่องหื่นๆอยู่สินะคะ"


"มันก็อย่างนี้น่ะค่ะ"
"เอ๋ งั้นเหรอ"ล
"นี่ นาย"
"นั่นสินะ อีกเดี๋ยวก็จะหมดปิดเทอมหน้าร้อนแล้ว......โอํะ ถือสายไว้แป๊บนะ"



"นี่นาย ชั้นเรียกไม่ได้ยินหรือไง"
"อะไรเล่า หนวกหูจริง"
"คุยโทรศัพท์กับใครอยู่ตั้งนานเนี่ย"
"ชั้นจะคุยกับใครก็ช่างชั้นเถอะน่า"
"ช่างไม่ได้ย่ะ"
"อะไรเล่า"
"เอ้อ...คือว่า....นายน่ะ......เอ้อ ไม่มีอะไร"
"หา?"
"ก็บอกว่าไม่มีอะไรไงเล่า"
อะไรกันฟระยัยนี่ เอาใจยากจริง
"เดี๋ยวคุยโทรศัพท์เสร็จแล้ว มาที่ห้องชั้นหน่อย"
ยัยคิริโนะพูดเสร็จก็เดินกลับขึ้นห้องไป
ผมหันกลับมาคุยโทรศัพท์กับอายาเสะ
"มีอะไรรึเปล่าคะ?"
"อ้อ ไม่มีอะไรหรอก ยัยคิริโนะน่ะ"
"คิริโนะทำอะไรเหรอคะ?"
"ก็ยังไม่ได้ทำอะไรหรอก เดินเข้ามาเหมือนจะพูดอะไร แล้วก็ไม่พูดอะไร เดินออกไปซะงั้น นี่คิดว่าไง "
"คิริโนะ เค้าคงมีอะไรอยากจะปรึกษกกับคุณพี่มั้งคะ"
"นี่ไม่ใช่เวลาจะมามัวคุยโทรศัพท์อยู่นะคะ รีบตามคิริโนะไปเถอะค่ะ"
"เอ๋ คงไม่ใช่เรื่องใหญ่ขนาดนั้นมั้ง"
"รีบไปเถอะค่ะ"
"จ้าๆ"
เฮ้อ พอเป็นเรื่องคิริโนะทีไร ก็เอาใจใส่ซะเต็มที่ทุกที เฮ้อ ว่าแล้วยัยนี่รักคิริโนะ มากกว่าชั้นจริงๆด้วย"



"มีเรื่องอยากจะปรึกษานายหน่อยน่ะ"
"เฮ้ๆ เป็นประโยคที่ไมได้ยินมาซะนานเลยแฮะ ไหนครั้งก่อนบอกว่า จะให้เป็นที่ปรึกษาปัญหาชีวิตครั้งสุดท้ายแล้วไง"
"................"
"ล้อเล่นน่า เอ้ามีอะไรว่ามา"
"อื้อ...คือว่า...จะปรึกษาเรื่องอายาเสะหน่อยน่ะ"
"อายาเสะเหรอ?"
"อื้อ"
แบบนี้ยิ่งปล่อยไว้ไม่ได้เข้าไปใหญ่ ยังไงอายาเสะก็เป็นแฟนชั้นด้วยนี่นา
"คือว่า...ที่จริงแล้ว ช่วงนี้ เหมือนกับว่า ความสัมพันธ์ของเราไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่"
"เอ๋"
"เหมือนกับว่า กำลังโดนอายาเสะหลบหน้าอยู่ยังไงไม่รู้ ก่อนหน้านี้ที่ไปอากิบะด้วยกัน ก็ทะเลาะกันด้วย"
มันก็แหงล่ะ ก็เล่นคุยแต่เรื่องH-Gameอยู่อย่างเดียวตั้งสองชั่วโมงเลยนี่หว่า
"กลัวว่าอายาเสะ จะรับความเป็นโอตาคุของชั้นไม่ได้ คงจะโดนเค้าเกลียดเข้าแล้วน่ะสิ"
"เฮ่ย ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกน่า"
"ก็มันจริงนี่นา ทั้งเมื่อวาน แล้วก็เมื่อวานซืนก็ไม่ได้มีงานแท้ๆ พอจะชวนไปเที่ยวด้วยกันก็ปฎิเสธบอกว่าติดธุระ พอถามว่ามีธุระอะไรก็ไม่ยอมบอกซะอีก มันแปลกจริงๆเลยนะ"
ก็เมื่อวาน กับเมื่อวานซืนมาเที่ยวกับชั้นอยู่นี่ไง อายาเสะน่ะ
"เอาน่ะ คิริโนะ ไม่ต้องเป็นห่วงถึงขนาดนั้นก็ได้น่า ไอ้เรื่องที่ว่าอายาเสะจะเกลียดเธออะไรนั่น มันไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้วล่ะ "
"เรื่องนี้ชั้นรู้อยู่แล้วน่า ถึงเราจะทะเลาะกันเรื่องโอตาคุบ้าง แต่ก็ไม่มีทางที่ความเป็นเพื่อนของเราจะหายไปแน่ๆอยู่แล้วล่ะ แต่......"
"แต่อะไร?"
"....................."
คิริโนะก้มหน้าแล้วก็นิ่งเงียบไป
"ชั้นไม่ปริกษานายแล้วล่ะ"
"เอ้ย ไหงเงี้ย"
"เอาเถอะน่า ช่างชั้นเถอะ"
"จะช่างได้ไงกันเล่า...... ถ้าจะคืนดีกับอายาเสะล่ะก็ ชั้นคงพอจะช่วยอะไรได้บ้างล่ะนะ ก็เหมือนตอนที่ทะเลาะกันเมื่อปีที่แล้วนั่นล่ะ ชั้นก็คงจะพอช่วยอะไรได้บ้างล่ะนะ"
"เพราะงั้นก็ไม่ต้องคิดมากน่า เดี๋ยวชั้นจัดการเอง"
เรื่องที่คิริโนะกำลังกลุ้มใจอยู่เป็นเรื่องอะไรก็ไม่รู้หรอกนะ แต่คิดว่ายังไงก็คงจะเคลียร์กันได้อยู่แล้วล่ะ
ถ้าเอาความรู้สึกของคิริโนะไปบอกอายาเสะตรงๆก็คงจะไม่เป็นไร เพราะยังไงอายาเสะก็รักคิริโนะอยู่แล้วนี่
"นายนั่นล่ะ ที่ไม่ต้องคิดมาก เดี๋ยวชั้นจะลองไปปรึกษาคนอื่นดู"
สุดท้ายคิริโนะ ก็ไม่ได้บอกว่าจะปรึกษาเรื่องอะไร



"มีเรื่องอะไรรึเปล่าคะคุณพี่ ทำหน้าซะจริงจังเชียว"
"อ้อ .....ที่จริง วันนี้กะจะมาปรึกษาเธอเรื่องคิริโนะหน่อยน่ะ"
"ไหนลองว่ามาสิคะ"
ผมเล่าเรื่องที่คิริโนะมาพูดกับผมเมื่อวานให้อายาเสะฟัง
"เรื่องมันก็เป็นแบบนี้ล่ะ"
"คิริโนะเค้า....คิดแบบนั้นอยู่เหรอคะ...เข้าใจแล้วค่ะ ไว้เดี๋ยววันนี้ชั้นจะโทรไปคุยกันคิริโนะเองค่ะ"
"อ้อ ฝากด้วยละกัน"
"ตอนที่ชั้นกำลังเที่ยวสนุกอยู่กับคุณพี่ กลับต้องปล่อยให้คิริโนะต้องเหงาอยู่คนเดียว ทั้งๆที่ตัวเองก็เข้าใจความรู้สึกขมขื่นแบบนั้นแท้ๆ แต่กลับทำให้คิริโนะต้องได้รับความขมชื่นแบบเดียวกัน"
"บ้าจังเลยนะคะชั้นเนี่ย"
"อายาเสะ ทะ..เธอคงไม่ได้จะบอกว่า อยากจะให้เวลากับคิริโนะมากกว่านี้ แล้วก็จะมาบอกเลิกกับชั้นหรอกนะ ไม่เอานะแบบนั้นน่ะ "
"ฮิๆ ฮะๆ หน้าซีดไปเลยนะคะ คุณพี่เนี่ย"
"อุ๊"
"แต่ชั้นก็ไม่ได้เกลียดคุณพี่ที่เป็นแบบนั้นหรอกนะคะ"
"อะ..ไอ้นั่น...มันก็....."
"ชั้นไม่บอกเลิกกับคุณพี่แน่นอนค่ะ ก็ชั้นรักคุณพี่นี่นา"
"...งะ..งั้นเหรอ"
แย่ล่ะ เกิดซึ้งใจจนน้ำตาเกือบเล็ด"
"งั้นเราคงต้องบอกความจริงแล้วสินะคะ"
"เอ๋?"
"จะบอกความจริงกับคิริโนะ เรื่องที่เราสองคนคบเป็นแฟนกันน่ะค่ะ"
"เอ๋!!!!!!!!!!!!!!! เอาจริงดิ .......มันจะเป็นไรมั้ยน้า"
แต่ว่า....คิริโนะเองก็รักอายาเสะมากด้วยนี่นา ถ้าบอกเรื่องที่เรากับอายาเสะคบเป็นแฟนกันไปล่ะก็ คิริโนะคงจะอิจฉากแล้วพาลมาโกรธเราก็ได้
"ที่จริงชั้นก็ไม่ค่อยจะเห็นด้วยซักเท่าไหร่หรอกนะคะ แต่ว่า....ยังไงพวกเราก็ปิดบังเรื่องนี้ตลอดไปไม่ได้อยู่แล้วนี่คะ"
"แต่ที่จริงชั้นว่า ไม่ต้องบอกก็ดีเหมือนกัน"
"ไม่ต้องสับสนขนาดนั้นก็ได้ เรื่องพวกนั้นชั้นรู้หมดแล้วล่ะ"



"ห่ะ"
"คิ...คิริโนะ"
"อรุณสวัสดิ์อายาเสะ ทำไมต้องทำหน้าตกใจซะขนาดนั้นด้วยล่ะ"
"ทะ..ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้......แล้ว......ที่บอกว่ารู้หมดแล้วนี่....."
"พวกเธอสองคนไปเดทกันที่งานคอมิคเกะหน้าร้อนกันมาด้วยสินะ "
"เฮ้ย ทำไมเธอถึงรู้เรื่องนั้นด้วยล่ะเนี่ย"
"ทำไมถึงรู้ได้น่ะเหรอ ก็ชั้นไปปรึกษากับเพื่อนรักที่ไว้ใจได้ที่ไม่ใช่นายมาน่ะสิ"
"เพื่อนรัก?"
"ห่ะ....ระ..หรือว่า"
ตรู๊ดดดดดดดดดด ตรู๊ดดดดดดดดดด ติ๊ด
"อื้อ ชั้นเอง ว่าไง อื้ม อื้อ เข้าใจแล้ว ถึงแล้วล่ะ อื้อ ขอบใจมาก หือ อะไรนะ อยากจะพูดด้วย อื้อ ได้ เดี๋ยวจะเปลื่ยนให้คุยนะ "
"เอ้า นี่มีคนจะคุยกับนาย"
"จะคุยกับชั้นรึ? อ่า ครับ พูดอยู่ครับ"
"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ"
"คุโระ......เนโกะ......."
"เธอเองเรอะ ที่บอกคิริโนะหมดเลยน่ะ"
"ไม่ใช่ซักหน่อย ก็บอกแล้วไงคะ ว่าตอนนี้ชั้นน่ะ เป็น นางฟ้าแห่งการแก้แค้น ยามิเนโกะ ไงล่ะ"
"หนอย.....ยัยนี่"
ยัยนี่....เข้าโหมดดาร์คไซด์เต็มขั้นไปแล้วสินะ อะไรกันฟระ ไอนางฟ้าแห่งการแก้แค้นอะไรนั่น โธ่ว้อยยยยย
"เพราะเธอแท้ๆเลย ชั้นเลยต้องมาขึ้นแท่นประหารอยู่เนี่ย"
"ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ"
"ยังจะพูดบ้าอะไรออกมาอีกฟะ"
"ก็หมายความอย่างที่พูดนี่ล่ะค่ะ"
"เธอเนี่ยนะ ว้อย"
"แล้วก็.....ก็อย่างที่เคยบอกไปก่อนหน้านี้ล่ะนะคะ ชั้นเองก็ชอบคุณเหมือนกัน"
"อึ้ก"
น้องสาวคุณเองก็ชอบคุณเหมือนกัน"
"เพราะงั้น น้องสาวคุณที่อยู่ตรงนั้น ก็เหมือนกับตัวชั้นอีกคนนึงนั่นล่ะค่ะ"
"พยายามอธิบายให้เค้าเข้าใจด้วยละกัน ถ้าทำได้ล่ะนะ"
ตรู๊ด ตรู๊ด ตรู๊ด วางสายไปแล้ว
"คุยจบแล้วใช่มั้ย เอาคืนมา"
"................................"
"คราวนี้ก็ถึงตาต้องคุยกับชั้นแล้วล่ะนะ"
"....คิริโนะ"
ต่อไปนี้จะเป็นการสนทนาแบบทูช็อตครั้งสุดท้ายล่ะนะ
เตรียมตัวพร้อมแล้วรึยัง? เซฟไว้ซะก่อนไม่ดีกว่ารึ?" ถ้าเรียบร้อยแล้วก็เริ่มล่ะนะ
ชั้นจะต้องทำให้คิริโนะ ยอมรับพวกเราให้ได้
"คิริโนะ.....คือว่า ชั้นมีเรื่องที่จะต้องอธิบาย....."
"เรื่องนั้นไว้ทีหลัง ตอนนี้มีเรื่องที่จะต้องยืนยันกับนายซะก่อน พวกนายสองคนน่ะ ตอนนี้คบกันเป็นแฟนกันอยู่จริงรึ?"
"อื้อ ก็ตามนั้นล่ะ เราสองคนเป็นแฟนกัน"
"จริงเหรอ พวกเธอเป็นแฟนกันจริงๆเหรอ ไม่ใช่ว่ากำลังโกหกอยู่หรอกนะ แล้วคบกับอายาเสะเนี่ยนะ มันไม่น่าจะเป็นไปได้นี่นา "
"ตั้งใจจะหลอกให้ชั้นตกใจล่ะสิท่า ใช่มั้ยล่ะ ตอบมาสิ"
"ไม่ได้โกหก ชั้นกับอายาเสะ เป็นแฟนกันอยู่จริงๆ"
"โกหกล่ะสิ"
"ก็บอกตั้งกี่ครั้งแล้วว่าไมได้โกหก ชั้นกับอายาเสะเป็นแฟนกันอยู่จริงๆ แล้วช่วงนี้ที่อายาเสะไม่ค่อยได้อยู่กับเธอ ก็เพราะมาเที่ยวกับชั้นนี่ล่ะ"
"ห่ะ....หะ......"
"ขอโทษด้วยนะ ที่เงียบไว้ไม่บอกเธอ"
".........จริงเหรอ?อายาเสะ"
"อื้อ ตอนนี้ชั้นเป็นแฟนกับคุณพี่อยู่ "
"มันเป็นเรื่องจริง....สินะ"
"คือ ที่จริงก็ตั้งใจว่าวันนี้จะบอกเรื่องนี้กับคิริโนะอยู่....."
"อ้อ...งั้นเหรอ......แล้ว....พวกเธอสองคน เริ่มคบกันเป็นแฟนกันตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ก็ขากลับจากงานคอมิเกะหน้าร้อน อายาเสะมาสารภาพรักกับชั้น ก็เริ่มจากตอนนั้นน่ะล่ะ"
"...................... แล้วตั้งแต่แรก ทั้งสองคนไปทำอะไรที่งานคอมิคเกะหน้าร้อน?"
"ก็อายาเสะ เค้ากลุ้มใจเรื่องที่อยากจะเข้าใจงานอดิเรกโอตาคุของเธอนั่นล่ะ ชั้นก็เลยพาไป"
"ยอมรับไม่ได้"
"ทำไมเล่า"
"พอหลังจากที่ไปงานคอมิเกะแล้ว ก็เกิดขอบรักกันขึ้นมางั้นเหรอ ทำไมเป็นงั้นล่ะ"
"แล้ว...อายาเสะ ไหนบอกว่า เกลียดหมอนี่มากไม่ใช่รึไง?"
"เธอก็พูดอยู่ตลอดว่า หมอนี่มันเป็น ไอ้ซิสค่อนโรคจิตไม่ใช่รึไง แล้วอยู่ดีๆทำไมถึงได้คบกันเป็นแฟนกันซะงั้นล่ะ มันน่าแปลกมากไม่ใช่เหรอ?"
"อายาเสะ.....หรือว่า...ที่ผ่านมา....เธอโกหกชั้นมาตลอด"
"มะ..ไม่แบบนั้นนะ คิริโนะ"
"อย่าไปพาลใส่อายาเสะสิฟะ เธอนี่ โกรธอะไรขึ้นมาอีกล่ะ"
"หา"
รู้สึกว่าเรื่องมันชักจะเปลี่ยนไปแล้วแฮะ ยัยนี่กำลังอิจฉาที่ชั้นแย่งอายาเสะไปสินะ แต่ถึงอย่างนั้นการที่ยัยคิริโนะกับยังจี้จุดไปที่อายาเสะนี่มัน..บังเอิญ?
"แล้ว....ยัยจืด รู้เรื่องที่นายคบกับอายาเสะรึยัง?"
"อย่าเรียกว่า ยัยจืดนะ"
"ก็ถามว่า มานะจังรู้เรื่องนี้ด้วยรึเปล่าไงเล่า ปัดโธ่"
"เธอนี่"
มานะจังที่วา นี่ก็คือมานามินั่นล่ะ รู้สึกจะเป็นชื่อที่คิริโนะเคยเรียกตอนเด็กๆ
ยัยนี่จำได้อยู่ด้วยเรอะ หรือว่า แค่อยู่ดีๆก็นึกได้ขึ้นมาเฉยๆ
"เออ เรื่องที่ชั้นเป็นแฟนกับอายาเสะ มานามิเค้าก็รู้อยู่"
" หา จริงดิ"
"เออสิ แถมยังช่วยเขียร์พวกเราด้วย"
"โกหก ไม่จริง ...เป็นไปไม่ได้"
"ไม่ได้โกหกเว้ย ปัดโธ่ แล้วทำไม เธอถึงต้องเอามานามิเข้ามายุ่งด้วยเนี่ย มันไม่เกี่ยวกันไม่ใช่รึไง"
"เกี่ยวสิ"
"คิริโนะจ้ะ .....อ่ะ..นี่"
"เอ๋"
"โทรศัพท์นี่.....กำลังต่อสายคุณพี่สาว...เอ่อ คุณมานามิอยู่น่ะ"
"หา แล้วทำไมอายาเสะถึงได้มีเบอร์........ได้ มาสิ ชั้นจะคุย"
คิริโนะ หยิบโทรศัพท์มาจากอายาเสะแล้วก็เอาแนบหู
"หา.....ไหงเป็นงั้นล่ะ ไม่จริงใช่มั้ย"
มานามิกับคิริโนะกำลังคุยอะไรกัน นึกภาพไม่ออกเลยจริงๆ
".........................................."
"........................................."
"..............................."
"....................ฮึ่ยยยยยยยยย"
"งั้นจะทำอะไรก็เชิญตามสบายเลย ชั้นเกลียดเธอที่สุด จะไม่ยุ่งด้วยแล้ว..... "
ปึ้ก
"โอ้ยยย เจ็บว้อย"
ยัยคิริโนะ เขวี้ยงโทรศัพท์ใส่หน้าผม
"โอ้ยยยย ว่าไงมานามิ"
"อื้อ"
"พูดอะไรกับยัยคิริโนะไปเนี่ย"
"ความลับจ้า"
"นี่ เคียวจัง"
"หือ"
"ฃั้นน่ะ ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็จะอยู่ข้างเคียวจังตลอดนะ เพราะงั้นก็พยายามเข้านะจ๊ะ "
มานามิ........... แต่เอาจริงๆ....ถ้าอยู๋ในฐานะที่กลับกัน เราเองก็คงจะพูดกับมานามิแบบเดียวกันนี้แน่ๆ
"บอกให้เราพยายามงั้นสินะ"
ยัยนั่น เป็นเพื่อนสมัยเด็กและก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผม และก็ทั้งจากนี้ต่อไปด้วย
ระหว่างที่ผมละสายตาไป คิริโนะกับอายาเสะก็เริ่มชิดเข้าประจัญหน้ากัน
"คิริโนะ ฟังที่ชั้นอธิบายก่อนนะ"
"หนวกหู ไม่ต้องมาพูดแล้ว ไม่ว่ายังไง......... ไม่ว่ายังไงขั้นก็ไม่มีทางยอมรับแน่ๆ "



"เรื่องที่เธอสองคนเป็นแฟนกันนี่ยังไงก็ยอมรับไม่ได้"
"เหตุผลล่ะ"
"หา?"
"ไหนลองบอกเหตุผลที่ยอมรับไม่ได้มาสิ"
"เหตุผลมัน...จะเป็นยังไงก็ช่างมันเถอะ"
"ช่างมันเถอะไม่ได้นะ"
"เธอบอกว่าเองว่า เกลียดเจ้าผู้ชายแปลกๆแบบนี้ เพราะงั้นปรกติจะต้องคัดค้านไม่ใช่รึไง"
"อย่าโกหกอีกเลยนะคิริโนะ ในเวลาแบบนี้เธอยังจะโกหกอยู่อีกเหรอ"
"ชั้นโกหกอะไรกันหา"
"ก็คิริโนะน่ะ คิริโนะน่ะ ที่แล้วก็แค่ไม่ชอบที่โดนชั้นแย่งคุณพี่ไปใช่มั้ยล่ะ"
"ไม่ใช่ อย่าพูดบ้าๆแบบนั้นนะ"
"ไม่ใช่ ไม่ใช่ ไม่ใช่ ไม่ใช่ ไม่ไช่ ไม่ใช่แบบนั้นซักหน่อย ชั้นน่ะ ชั้นน่ะ...."
"เกลียด เจ้าพี่บ้านั่นที่สุด เกลียดที่สุด เกลียด เกลียด เกลียด เกลียด เกลียดที่สุด"
"แต่ว่า....หมอนั่นก็เป็นพี่ชายชั้น เป็นพี่ชายที่อุตสาห์ได้คุยกันแล้วทั้งที เพราะงั้น...ชั้นจะไม่มีทางยกให้คนอื่นอีกครั้งนึงแน่ๆ"
"ทำไมล่ะ มีปัญหากับความรู้สึกชั้นรึไง"
".........................."
"คิริโนะ"
"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก ชิส์"
"ทำไม ถ้ามีอะไรจะพูดก็พูดมา"
"คิริโนะ ถ้าเธอมีแฟนแล้วล่ะก็....ชั้นเองก็คงจะต้องพูดแบบเดียวกับเธอนี่ล่ะ"
"เอ๋?"
"ถ้าถึงเวลานั้นแล้ว ชั้นก็จะพูดออกมา ชั้นน่ะ เกลียดเธอที่สุด ที่สุด ที่สุด เกลียดเธอที่สุด"
"อ้อ....ใช่สิ"
"แต่ว่า.......เธอเป็นน้องสาวชั้น.....ถึงจะพูดอย่างนั้น ยังไงเธอก็เป็นน้องสาวชั้น"
"ถ้าต้องยกเธอให้ผู้ชายคนอื่นล่ะก็ ต่อให้ตายก็ไม่เอา แค่คิดก็อยากจะฆ่าแล้ว"

"ฟังนะ คิริโนะ ชั้นน่ะ..........รักเธอมากที่สุดเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"



"หา"
"เอ๋"
"เอ๋!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"เอ๋!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"นะ...นาย...เมื่อกี้พูดอะไรออกมารู้ตัวรึเปล่า"
"หนวกหูน่า เกลียดที่สุดแต่ก็รักมากที่สุดเหมือนกัน โทษนะ แม้แต่ตัวเองยังงงตัวเองเหมือนกัน"
"ที่ผ่านมาชั้นไม่สามารถพูดออกมาได้ แต่พอได้พูดออกมาแล้วมัน....มันดีใจมาก มากถึงมากที่สุด เลยล่ะ"
"ที่น้องสาวมาขอปริกษา มาขอความช่วยเหลือเนี่ย มันมีความสุขที่สุด แล้วพอเธอไม่อยู่ ชั้นก็เหงามาก ต้องทนเหงาทุกวันจนแทบอยากจะตายไปเลย"
"อุ........"
"ชั้นชอบเธอมากที่สุดเลยล่ะ ชอบชนิดว่า ถ้าไม่มีเธออยู่เคียงข้างชั้นก็คงไม่สามารถที่จะมีชีวิติยู่ต่อไปได้เลยล่ะ"
"ถ้าต้องยกเธอให้กับผู้ชายคนอื่นล่ะก็ สู้ให้ชั้นแต่งงานกับเธอเองดีกว่า"
"อะ......อา...."
"แต่ว่านะ....ชั้นก็ชอบอายาเสะ เหมือนกับที่ชอบเธอนั่นล่ะ ชอบมากชอบมาก ชอบมากที่สุด ไม่สิเรียกว่ารักมากเลยดีกว่า "
"เพราะงั้น อย่าเลิกกันเลยนะ เนี่ยชั้นก็จะพูดกับเธอเหมือนกัน"
"นะ...นาย นายพูดอะไรออกมารึตัวรึเปล่า"
"เออ นั่นคือความรู้สึกของชั้นล่ะ ออกจะห่ามบุ่มบ่ามไปซักหน่อย แต่นั่นก็คือความรู้สึกที่แท้จริงของชั้นล่ะ"
"ถ้าพูดถึงขนาดนั้นแล้วล่ะก็ ชั้นก็คงจะไม่มีอะไรต้องพูดอีกแล้วล่ะ"
"คิริโนะ"
"อายาเสะ เธอรักหมอนี่ใช่มั้ย"
"อื้อ รักมากเลยล่ะ รักมากเหมือนกับที่รักคิริโนะเลยล่ะ "
สำหรับอายาเสะแล้ว...คำพูดนั้น...มันเป็นคำบอกรักที่สุดยอดมากที่สุดเท่าที่เคยพูดมาเลยล่ะ
"เรื่องนั้น...ชั้นเอง...ก็ลำบากใจอยู่หรอก..แต่ก็.....เข้าใจล่ะ"
"ชั้นจะไม่ไปขวางเรื่องที่พวกเธอสองคนคบกันล่ะ เพราะว่าชั้นเป้นน้องสาวนาย แล้วก็เป็นเพื่อนรักของอายาเสะด้วยนี่นา"
"ขอบคุณมากนะ คิริโนะ"
"ก่อนอื่นขอยืนยันเรื่องนึงก่อน ถ้าชั้น...ไม่ใช่น้องสาวนายแล้วล่ะก็นายจะทำยังไง? "
แน่นอน ในเมื่อถามเรื่องสำคัญอย่างนี้มากก็ต้องตอบออกไปจากใจจริง
"แน่นอน ก็ต้องตอบเหมือนตอนนี้ล่ะไ
"งั้นเหรอ งั้นก็ดีแล้ว"


อายาเสะ HappyEnd



หลายปีต่อมา
พวกเราก็ได้หมั้นกันท่ามกลางความยืนดีของทุกคน ช่วงเวลาแห่งความสุขดำเนินผ่านไปๆ วันแต่ละวันที่แสนธรรมดาที่ผ่านมาก็ค่อยๆเปลี่ยนแปลงไปทีละน้อยๆ
"คงจะได้เวลาแล้วสินะ"
"อื้อ ได้เวลาแล้วล่ะคะ คุณพี่"
"โอ๊ะ คิดถึงจังเลยแฮะ ที่เธอเรียกชั้นว่าคุณพี่เนี่ย นึกยังไงขึ้นมาถึงได้มาเรียกแบบนี้ล่ะ"
"แค่นึกถึงวันที่เราสองคนได้เจอกันเป็นครั้งแรกขึ้นมาน่ะค่ะ"
"อึก"
พอพูดแบบนั้นไป คุณสามีเค้าก็หน้าซีดขึ้นมาทันใด เค้าเนี่ยไม่ว่าเวลาจะผ่านไปซักกี่ปีก็ยังทำหน้าตาตื่นเหมือนเด็กๆเลย ชั้นเห็นแบบนั้นก็หัวเราะคิกคักออกมา
" ฮิๆ กำลังนึกภาพอะไรอยู่เหรอคะ"
""นึกถึงฉากตอนที่เธอทำหน้าโหดยังกะยักษ์แล้วก็เตะไฮคิกใส่ชั้นน่ะ"
"จะว่าไป ไม่ได้เตะคุณพี่มาตั้งนานแล้วนะคะเนี่ย"
"อย่าเลย เดี๋ยวร่างกายจะเป็นอันตรายเอา"
ผู้ชายคนนี้เค้าไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ ทั้งทะลึ่ง เป็นไอ้บ้า โรคจิต ซิสค่อน..........................แล้วก็..........ยังใจดีอ่อนโยนที่สุดด้วย
เป็นผู้ชายที่ชั้นรักที่สุด
"ไม่คิดว่าชั้นกับเธอจะได้แต่งงานกันเลยนะเนี่ย อย่างน้อยตอนที่เราเจอกันครั้งแรก ก็ไม่ได้คิดแบบนั้นแน่ๆล่ะ"
"ค่ะ ชั้นก็เหมือนกันค่ะ"
ตอนที่สามีเค้าขอชั้นแต่งงานเค้าก็เข้าทำงานบริษัท ตอนที่ไปขอชั้นกับพ่อแม่ เค้าหันหน้าไปทางคิริโนะแล้วก็ตะโกนขึ้นมาว่ารักชั้นที่สุดด้วยล่ะ
แล้วก็
"กลับมาแล้วจ้า"


"คิริโนะ เธอเนี่ย ถ้าจะเข้ามาก็ตะโกนบอกซะตั้งแต่ตอนที่อยู่หน้าประตูซะหน่อยสิฟะ"
"ฮะๆ ตกใจใช่มั้ยล่ะ"
"อายุเท่าไหร่แล้วเธอเนี่ย ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้"
"ขอโทษ ขอโทษ เอ้า นี่ ของฝาก"
"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคิริโนะ"
"อายาเสะ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ เป็นไง สบายดีมั้ย"
" อื้อ คิริโนะ เองก็ดูไม่เปลี่ยนไปเลยนะ"
"มันก็แน่อยู่แล้วล่ะ คิดว่าชั้นคนนี้เป็นใครกันล่ะจ๊ะ"
คิริโนะเติบโตขึ้นมาเป็นสาวสวยเต็มวัยผิวพรรณเปล่งประกายจนชั้นยังแอบอิจฉานิดๆเลย
ตอนนี้เป็นนางแบบอาชีพอยู่ที่ยุโรป แล้ววันนี้ก็พึ่งจะได้กลับมาที่ญี่ปุ่นหลังจากที่ไม่ได้กลับมาซะนาน
"ว่าแต่ ท้องโตชึ้นเยอะเลยนี่ คงจะใกล้กำหนดคลอดแล้วสินะ"
"อื้อ เป็นผู้หญิงน่ะ"



"ว้าว เป็นเด็กผู้หญิงเหรอเนี่ งั้นดีล่ะ เดี๋ยวชั้นจะอยู่ญี่ปุ่นต่อไปอีกซักพักละกัน"
"เอ๋ ได้เหรอ"
"แน่น้อน ชั้นจะต้องได้เห็นหน้าหลานเป็นคนที่สองต่อจากอายาเสะไงล่ะ"
"บ้ารึเปล่าเธอน่ะ คนที่จะได้เห็นหน้าลูกเป็นคนที่สองต้องเป็นชั้นสิ"
"หา ก็ชั้นจะดูก่อนอ่ะ"
"ยังเป็น ผุ้หญิงที่เอาแต่ใจเหมือนเดิมเลยน้าเธอเนี่ย"
"เมื่อกี้ว่าไรนะ"
"เปล๊า ว่าแต่..อีกหน่อยเธอก็จะต้องเป็นคุณป้าแล้วนะ"
"อ่ะ...ห๊ะ...อ่ะ....นะ..นาย พูดอะไรกับเลดี้แบบนี้ยะ เสียมารยาทจริงๆ"
"เอาน่าทั้งสองคน นานๆจะได้เจอกันซักที อย่าทะเลาะกันเลยนะ"
ชั้นดุทั้งสองคน แต่ก็ดีใจที่สองคนนี้ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
"นี่นายนั่นล่ะ ถ้าเด็กคลอดออกมาแล้วล่ะก็นายก็ต้องเป็นคุณพ่อแล้วล่ะสิ"
"โอ้ ก็ต้องอย่างนั้นล่ะ"
"แล้วอายาเสะก็ต้องเป็นคุณแม่"
"อื้อ"
"พอเป็นคุณพ่อแล้วต่อไปก็ต้องเป็นคุณตา เป้นคุณแม่แล้วต่อไปก็ต้องเป็นคุณยาย แล้วชั้นก็ต้องเป็นคุณป้าสินะ เฮ้อ กาลเวลานี่มันช่างโหดร้ายจริงๆเลยน้า "



คิริโนะ พูดออกมาด้วยท่าทางหงอยๆ โดยที่มีคุณพี่ลูบหัวปลอบอยู่ข้างๆ
เมื่อครั้งหนึ่งในอดีตชั้นเคยอิจฉา ภาพแบบนี้ แต่สำหรับชั้นในตอนนี้แล้ว มันเป็นภาพที่ชั้นมีความสุขที่สุดเลยล่ะ
ชั้นมองไปที่พี่น้องที่ดูสนิทกันดีคู่นั้น ลูบท้องอันพองโตพร้อมๆกับอธิฐานอยู่เงียบๆ
ว่าอยากให้วันธรรมดาที่แสนจะปรกติสุขแบบนี้ จะดำเนินต่อไปเรื่อยๆ

อาห์ จบล่ะ ตอนเล่นจบนี่แบบว่า ประทับใจสุดๆ ประทับใจซะจบยังไม่ได้เล่นบทของคนอื่นต่อเลย(ฮา)

จาก http://www.poripuri.com/forum/viewtopic.php?f=40&t=24320&start=0 สำหรับคนที่อยากดูภาพประกอบด้วย นะ ครับ ^ ^
Credit Zennn (คราวก่อนตอนแปลClannad มาลงมีคนมาทักว่า เอามาจากไหนทำไมไม่เอาเครติดมาลงด้วย ความนี้ผมก็เลย ใส่เครดิตให้ด้วยซะเลย อะฮิๆ)

อยากเล่นบ้างอะแต่ส่วนมากรูทอายาเสะมันจะมีแต่Dead end อะT-T