มาแล้วจ้าาาาาา มาอัพให้ล้าววววววววว 
รอบนี้ส่วนมากจะเป็นเรื่องเล่านะคะ แต่ก็ยังคงความสนุกไว้อยู่ค่ะ ^^
อันแรกนี้เป็นเรื่องเล่าจากประสบการณ์ของคุณมาโกะค่ะ
รอบนี้ส่วนมากจะเป็นเรื่องเล่านะคะ แต่ก็ยังคงความสนุกไว้อยู่ค่ะ ^^
อันแรกนี้เป็นเรื่องเล่าจากประสบการณ์ของคุณมาโกะค่ะ
เรื่องเล่าจากมาโกะ ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมงานที่บริษัทเก่า
มาโกะ ได้เข้าพักที่โรงแรมแห่งหนึ่งระหว่างไปเที่ยวทัศนะศึกษา เป็นห้องพักที่นอนกันทั้งหมด 6 คน ระหว่างที่ทุกคนกำลังนอนและปิดไฟอยู่นั้น ได้ยินเสียงคล้ายน้ำหยดลงมา “ติ๋งติ๋ง” ในทีแรกคิดว่าคงมีใครซักคนลืมปิดก๊อกน้ำ จึงวิ่งไปดูปรากฏว่า...น้ำหยุดนิ่งไม่มีเสียงหยด เป็นปกติดี จึงกลับเข้านอนอีกครั้ง
แต่ว่า...กลับมีเสียงน้ำหยกอีก ระหว่างที่เงี่ยหูฟังว่าเสียงมาจากทางไหนอยู่นั้น คนหนึ่งในกลุ่มกรี๊ดร้องดังลั่น “กรี๊ดดดดดดดด!!!” พร้อมกับแหงนหน้ามองและชี้ไปที่เพดาน พอทุกคนแหงนหน้ามองตามที่ปลายนิ้วนั่นชี้ไปนั้นปรากฏภาพ...สิ่งของลักษณะคล้ายเลือด สีดำ เกาะแนบแน่นติดอยู่ข้างๆ หลอดไฟ
มาโกะจึงรีบเปิดไฟทันทีภาพที่เห็นหลังจากที่ไฟเปิดนั้นคือ...รอยเลือดที่ค่อยๆ ลอยตัวขึ้นไปอย่างช้าๆที่เพดาน ทุกคนจึงตัดสินใจวิ่งหนีออกไปที่ระเบียงและส่งเสียงเอะอะกัน ทันใดนั้น...อาจารย์ก็เข้ามาและทั้งหมดจึงกลับไปดูที่ห้องอีกครั้งหนึ่ง ปรากฏว่า...ร่องรอยต่างๆ รวมทั้ง“รอยเลือด” นั้นได้หายไปแล้ว------------------------------------------------------------------------------------------------------
วิญญาณชู้รัก
วิญญาณชู้รัก
ชายผู้หนึ่งชื่อว่า อิกะโนะ คาเนะมิตสุ 「いがの かねみっつ」ได้ลอบรักกับภรรยาม่ายของพี่ชายของเขาที่เสียชีวิตไป แต่รักครั้งนี้ผิดศีลธรรมประเพณีเพราะหญิงม่ายได้บวชเป็นชีไปแล้ว เมื่อ คิคุโนะ 「きくの」 ซึ่งเป็นเมียน้อยของพี่ชายกับ มะตะฮะชิ 「またはし」 ผู้รับใช้ของเธอ ได้ล่วงรู้ถึงความลับนี้คาเนะมิตสุก็ได้สังหารคนทั้งสองเสีย แต่แล้ววิญญาณของทั้งคู่ก็ได้กลับมาแก้แค้น โดยมุ่งหมายที่จะยุติทั้งความสัมพันธุ์และชีวิตของคาเนะมิตสุกับชู้รัก
ในเรื่องเช่นนี้ละครคาบุกิของญี่ปุ่นมักแสดงออกถึงความรู้สึกผิดชอบในใจของผู้กระทำผิดเอง แม้ว่าในพล็อตเรื่อง ชู้รักทั้งสองได้ถูกปีศาจคิคุโนะกับมะตะฮะชิ หลอกหลอน จนกระทั่งเสียสติและฆ่าตัวตายแต่แท้จริงแล้ว...ปีศาจคือความกลัวต่อบาปนั่นเองเมื่อหาทางสงบสติใจและอารมณ์ไม่ได้ ทางออกก็คือ “การฆ่าตัวตาย”------------------------------------------------------------------------------------------------------
「おいわ」 (Oiwa) โออิวะ หรือ โอยวะ
「おいわ」 (Oiwa) โออิวะ หรือ โอยวะ
เป็นเรื่องผีที่รู้จักกันแพร่หลายในญี่ปุ่นจากบทละครเรื่อง โทไคดัน โยซึยะ ไคดัน 「とかいだん よつや かいだん」 หรือ เรื่องผีในโยซึยะ ซึ่งเขียนโดย ซึรุยะนัมโบกุ
โดยเรื่องมีอยู่ว่า นายผู้หนึ่งนามว่า อีเอมอนนั้นมีภรรยาที่หน้าตาอัปลักษณ์แต่เกิดในตระกูลที่ร่ำรวย เขาแต่งงานกับเธอแม้หน้าตาเธอจะอัปลักษณ์เพื่อหวังทรัพย์สมบัติโดยการวางแผนฆ่า เขาให้เธอแบกตะกร้าบรรทุกถั่วเขียวไปยังแม่น้ำแม้จะสงสัยแต่เธอก็ทำตาม และแล้วเธอก็ถูกผลักตกแม่น้ำ ถั่วเขียวอุ้มน้ำค่อยๆฉุดเธอลงสู่ก้นแม่น้ำและตายในที่สุด จากนั้นอิเอมอนก็แต่งงานกับผู้หญิงคนใหม่และมีลูกสาวด้วยกัน 1 คนแล้วเรื่องราวสยองขวัญก็ได้เริ่มต้นขึ้น
ในคืนที่เงียบสงบขณะที่อิเอมอนกำลังนั่งทอดอารมณ์ที่ระเบียงด้วยชีวิตที่มีความสุขทั้งการเงินและครอบครัวแต่แล้วใบหน้าของอดีตภรรยาก็ปรากฏขึ้นที่โคมไฟซึ่งแขวนอยู่ อิเอมอนตกใจมากจึงเข้าไปคว้าดาบออกมาฟัน โคมไฟขาดออกแล้วกลายเป็นปาก มันพูดจาอาฆาตว่า “หายนะจะเกิดกับครอบครัวของอิเอมอน”ด้วยความแค้นของวิญญาณโออิวะ
จากนั้นมาบ้านของอิเอมอนก็ถูกหลอกหลอนจากวิญญาณของโออิวะอยู่เนืองๆ ลูกสาวก็ล้มป่วยภรรยาก็เสียชีวิต เขาไม่มีความสุขเลยตลอดชีวิตที่เหลืออยู่จนต้อง “ฆ่าตัวตาย”ในที่สุด
เรื่องเล่าก็เปลี่ยนแปลงเนื้อหาไปหลายรูปแบบแต่ก็ยังคงเรื่องของความแค้นที่โออิวะถูกสามีหักหลังและปลิดชีพตนเองไว้------------------------------------------------------------------------------------------------------
โคมไฟนำทาง
โคมไฟนำทาง
เรื่อนี้เป็นหนึ่งในเจ็ดเรื่องพิลึกของ เอโดะฮนโจ 「えど ほんじょ」 ในกรุงโตเกียว โดยเรื่องมีอยู่ว่า...
ในคืนหนึ่งที่เงียบสงบของฤดูใบไม้ผลิ ซามุไรคนหนึ่งเพิ่งกลับมาจากการสังสรรค์ที่ โยชิวะระหรือ อะกะกุสะ โดยมากับผู้ติดตามคนหนึ่ง ขณะที่เดินทางตุปัดตุเป๋ด้วยอาการเมาหัวราน้ำไปบนถนน ผ่านหน้าประตูวัดโฮองจิ 「ほおんじ」 ผู้ติดตามของซามุไรที่เป็นคนขี้ขลาดก็นึกถึงแต่เรื่องที่เคยได้ยินมาบริเวณนี้และเกิดอาการสั่งเทาด้วยความกลัว รั้งไม่ให้ผ่านทางนี้ แต่ด้วยความ “เมา” และเป็น “ซามุไร”ทำให้เขาไม่กลัวอะไร จึงเดินต่อไป และพบแสงไฟข้างหน้า เมื่อมองเห็นแสงไฟทำให้ใจของผู้ติดตามชื้นขึ้นมาบ้าง แสงไฟนั้นอยู่ในโคมไฟที่ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีลักษณะคล้ายคนรับใช้ถือไว้ในมือเธอเดินอยู่คนเดียวในทางที่เปลี่ยว ซามุไรจึงถามเธอว่า “จะไปที่ไหน” เธอชี้ไปทางหนึ่งแล้วตอบว่า“ทางโน้นค่ะ...ท่านไม่มีโคมไฟหรือคะ? ดิฉันจะนำทางให้” แล้วทั้งสามก็เดินไปคุยกันไปกระทั่งสิ้นสุดทางซามุไรก็ขอตัว เธอก็ของตัวเช่นกันแล้วแยกย้ายกันไป
ซามุไรคิดว่า ‘น่าจะมองส่งเสียหน่อย’ จึงหยุดและหันหลังเพื่อมองส่งเธอจนลับสายตาไป ทว่า...ผู้หญิงคนนั้นได้หายไปแล้วเหลือไว้เพียงแต่ความมืด ผู้ติดตามจึงโพล่งขึ้นว่า “นั่นคือ ‘ไฟนำทาง’ ”
กล่าวกันว่า มันคือไฟพิศวงที่มักปรากฏเฉพาะต่อหน้าคนที่ไม่มีโคมไฟ จะเห็นเป็นดวงไฟติดๆ ดับๆ ส่องสว่างอยู่เรื่อยๆลอยเรี่ยอยู่ด้านหน้า แม้จะเดินตามเท่าไหร่ก็จับไม่ได้
นับว่าเป็นปีศาจ (?) ที่ใจดีและไม่น่ากลัวเลย------------------------------------------------------------------------------------------------------
ปล. ทั้ง 4 เรื่องนี้ เอาข้อมูลมาจากเด็กดีแต่เอามาพิมพ์เองทั้งหมดค่ะไม่ได้ก็อปวางเลย จะมีบางคำพูดที่เติมแต่งเพื่อให้เข้ากับเนื้อเรื่องและให้ได้อรรถรสมากยิ่งขึ้นนะคะแต่ไม่ได้เปลี่ยนแปลงเนื้อเรื่องส่วนไหนแม้แต่น้อยเลยค่ะ ^^
Credit : Dek-D
ขอบคุณมากนะคะที่ติดตาม เป็นกำลังใจที่ดีมากเลยละค่ะ
Credit : Dek-D
ขอบคุณมากนะคะที่ติดตาม เป็นกำลังใจที่ดีมากเลยละค่ะ
ตำนานผีญี่ปุ่น (8)
[IMG]
