มาอย่างว่องค่ะ Ep.17 
ช่วงนี้กำลังว่างๆ เลยมาอัพกันให้มันไปเลยค่ะ
Credit : Dek-D
คือ รอบหลังๆ ที่ลง 3 ตัว 4 ตัว ไม่ได้ขี้เกียจนะคะ แต่เหนื่อยน่ะค่ะ
แล้วก็ มีบางคนบอกว่าเยอะเลยเอามาให้แค่ 3 ตัว
แล้วมีบางคนบอกว่าน้อย ก็เลยเอามาให้ 4 ตัว แต่เนื้อเยอะค่ะ
ลงทีถึงกับปวดตากันเลยทีเดียว
ขอบคุณนะคะที่ติดตาม
ช่วงนี้กำลังว่างๆ เลยมาอัพกันให้มันไปเลยค่ะ
「みこ」 (Miko) มิโกะ
มิโกะ คือ หญิงสาวที่ทำงานอยู่ในศาลเจ้าชินโตในช่วงก่อนประวัติศาสตร์ของญี่ปุ่นเป็นช่วงที่มีการนับถือเทพเจ้าและธรรมชาติของชาวญี่ปุ่นยังแรงกล้าอยู่ชาวบ้านชาวเมืองนับถือเทพเจ้าและเข้าใจว่าเทพเจ้าบันดาลให้สิ่งต่างๆ เกิดขึ้น
บางสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานั้น เช่น ความแห้งแล้ง ฝนตก น้ำท่วม แผ่นดินไหวฟ้าผ่า ฯลฯ [ถ้าใครอ่านมังงะ โทโฮ ก็จะรู้บ้างค่ะว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง อย่างเช่น ฟ้าผ่าวันสุดท้ายของฤดูฝน เชื่อว่าเป็นเทพเจ้ามังกรค่ะ] อย่างที่รู้กันว่าญี่ปุ่นได้ถูกสร้างขึ้นบนพื้นฐานของเทพเจ้าความเชื่อในเทพเจ้าและธรรมชาติ สิ่งศักดิ์สิทธิ์มากมาย ในสมัยนี้อาจเรียกรวมๆ ว่า“สร้างขึ้นมาบนพื้นฐานของเทพนิยาย”คนสมัยก่อนต่างก็เชื่อว่าเป็นสารจากเทพเจ้าที่ส่งมาให้มนุษย์ได้รับรู้บางครั้งอาจมารูปแบบสิ่งเหนือธรรมชาติก็ได้ ผู้ที่ทำการรับสารจากเทพเจ้าและเป็นคนกลางระหว่างเทพเจ้าและมนุษย์ธรรมดานั้นจะเป็นผู้หญิงสาวบริสุทธิ์(ไม่ข้องแวะกับชายใด) ที่เรียกว่า “มิโกะ”
มิโกะในยุคก่อนประวัติศาสตร์นั้นไม่ได้แต่งตัวเหมือนกับมิโกะที่เราเห็น [ในเมะ] ในปัจจุบันส่วนที่เราเห็นแต่งตัวเหมือนในปัจจุบันนั้นเป็นช่วงเข้าสู่ยุคประวัติศาสตร์แล้ว
มิโกะนั้นมาจากหญิงสาวที่เกิดจากบุตรีของนักบวชที่อุทิศตนให้กับเทพเจ้า(แต่ศาลเจ้าจะมีเทพเจ้าประจำศาลเจ้า) ในสมัยโบราณหญิงสาวที่จะเป็นมิโกะนั้น...จะได้รับสารบางอย่างจากเทพเจ้าและเมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วก็จะเป็นส่วนของพิธีกรรมต่อไป
มิโกะจะต้องผ่านการฝึกฝนอย่างหนักเพื่อที่จะทำหน้าที่หน้าที่ของมิโกะนั้นได้แก่ การดูแลความเรียบร้อยภายในศาลเจ้าการรำบูชาเทพเจ้าในงานเทศกาล หรือการช่วยงานนักบวชในพิธีกรรมทางศาสนา เช่นการแต่งงาน (ชาวญี่ปุ่นจะแต่งงานในพิธีชินโต) รวมไปถึงการทำนายอนาคตด้วย
ประเพณีและความเชื่อได้ดำเนินมาถึงปัจจุบันชินโตเป็นส่วนหนึ่งของวิถีชีวิตคนญี่ปุ่นที่แยกกันไม่ออกแต่ในปัจจุบัน...วิถีได้มีการวิวัฒนาการ...มิโกะส่วนหนึ่งมาจากพิธีกรรมที่สืบต่อกันมาแต่โบราณแต่มิโกะส่วนใหญ่มาจากการทำงานพิเศษ หรืออาสาสมัคร หน้าที่หลักๆของมิโกะเหล่านั้นก็จะเปลี่ยนไปตามความเหมาะสมในขณะที่มิโกะเดิมจะมีภาระหน้าที่เหมือนเดิม
ในข้างต้นได้กล่าวว่า...มิโกะต้องเป็นสาวบริสุทธิ์ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามิโกะจะแต่งงานไม่ได้เมื่อหญิงสาวที่เป็นมิโกะแต่งงานออกไปแล้วนั่นหมายถึงหญิงสาวเหล่านั้นได้ละซึ่งหน้าที่หลักของศาลเจ้าแล้วและปรนนิบัติดูแลสามีและครอบครัวของเธอแทน
เครื่องแต่งกายมิโกะ เรียกรวมๆ ว่า “จิฮายะ” ประกอบด้วย
ฮากะมะ (ผู้หญิง) สีแดง
กิโมโนสีขาว
ทาบิ (ถุงเท้า) สีขาว
โซริ (รองเท้า)
และนอกนั้นอาจจะมี ฮาโอริ (เสื้อคลุมชั้นนอก) บางๆและเครื่องประดับผม--------------------------------------------------------------------------------------
「おとろし」 (Otoroshi) โอโทโรชิ หรือ ปีศาจพิทักษ์ศาลเจ้า
「おとろし」 (Otoroshi) โอโทโรชิ หรือ ปีศาจพิทักษ์ศาลเจ้า
คนญี่ปุ่นเป็นชนชนาติที่นับถือสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาแต่อดีตโดยมักจะสร้างศาลเจ้าไว้ตามที่ต่างๆเพื่อเวลานักเดินทางผ่านมาจะได้ขอพรให้เทพเจ้าคุ้มครองซึ่งด้วยว่าศาลเจ้ามากก็ยิ่งมีศาลเจ้าที่ถูกลืมเลือนไป กลายเป็นศาลเจ้าร้างคนญี่ปุ่นบางพวกที่อาจเป็นนักเดินทางที่หาที่พักก็พบว่ามีศาลเจ้าจึงเข้าพักค้างแรมแต่ต้องตกใจกับเสียงคำรามที่น่ากลัว และใบหน้าใหญ่โตคล้ายโอนิ [ยักษ์] นั่นคือ “โอโทโรชิ”
โอโทโรชิ เป็นปีศาจที่ไม่ทำร้ายใคร...ถึงแก่ชีวิต เพราะใครเห็นเจ้าโอโทโรชิก็วิ่งหนีป่าราบไปแล้ว [มันก็เลยทำร้ายไม่ทันซินะ = ="] ด้วยโอโทโรชิเป็นปีศาจที่เชื่อว่า มีหน้าที่ “พิทักษ์ศาลเจ้า”จึงมาอยู่ตามศาลเจ้าที่ร้าง เพื่อดูแลสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์นั่นเอง
ด้วยว่าคนญี่ปุ่นได้รับคติมาจากประเทศจีน...อีกแล้ว...คงเชื่อในเทพารักษ์จึงสร้างปีศาจตนนี้ขึ้น กลายเป็นเรื่องเล่าถึงความน่ากลัวของเทพารักษ์ที่มีรูปลักษณ์เป็นปีศาจเพื่อเป็นกุศโลบายในการป้องกันคนลบหลู่ทางสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์ เช่นอาจมีนักเดินทางหรือไม่ก็เด็กๆ เข้าไปเล่นรบกวนศาลเจ้า หรือไม่ก็ถ่ายสิ่งประติกูลเช่น อุจจาระ ปัสสาวะ เป็นการลบหลู่เทพเจ้า ด้วยเหตุนี้จึงได้สร้างปีศาจตนนี้ไว้เพื่อให้ผู้คนรุ่นหลังเกิดความเกรงกลัวและให้ความเคารพต่อสถานที่นั่นเอง...--------------------------------------------------------------------------------------
วานท่านส่งของขวัญนี้ที...
วานท่านส่งของขวัญนี้ที...
เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่า มิได้เกี่ยวกับภูตผีปีศาจโดยตรงแต่เป็นเรื่องเล่าสยองขวัญที่เล่าต่อๆ กันมา ถึงการไปรับปากส่งของให้ชาวบ้านที่เราไม่รู้จักและเป็นเรื่องเล่าที่หากลองอ่านดูจะรู้สึกถึงไอความกลัวหน่อยๆและความสยองที่ตามมา...
เมื่อเหตุการณ์เกิดขึ้น เมื่อเจ้ากรรมซามุไรนามว่า “คิโนะ เอ็นซุเกะ”กำลังเดินทางกลับบ้านอยู่นั้น เขาข้ามสะพานแห่งเชตะ ในเมืองชิกะ นั่นปรากฏว่า...มีหญิงสาวในชุดกิโมโนที่ยาวและสวยงามแต่งกายอย่างกับผู้ดีชั้นสูง...ยืนอยู่ปลายสะพาน
นางห้ามเขาไว้ “ข้าแต่ท่านกำลังจะไปไหนหรอเจ้าคะ ?”
เขาหยุดม้าถึงในใจจะตกใจอยู่...และเขาก็ลงจากหลังม้ามาพูดกับหญิงสาวผู้สูงศักดิ์
“ข้าน้อยกำลังจะไปกิฟุครับท่านหญิง”
“หากท่านไปกิฟุจริง ข้าขอวานท่านเรื่องหนึ่งจะได้ไหม ?”
“ว่ามาเลยขอรับท่านหญิง หากไม่ใช่เรื่องหนักกว่าแรงข้าน้อยจะทำให้”
“เช่นนั้น” หญิงสาวส่งกล่องที่ห่อด้วยผ้าไหมอย่างดีให้กับ คิโนะ เอ็นซุเกะ “ข้าวานท่านส่งของขวัญนี้ที”
คิโนะ เอ็นซุเกะรับกล่องมา
“ท่านจงไปยังสะพานดังในคาระ โนะซะโตะแล้วจะมีหญิงสาวซึ่งเป็นเพื่อนของข้ามารอรับของขวัญชิ้นนี้”
“แล้วข้าน้อยจะทราบได้อย่างไรว่าคนใดเป็นเพื่อของท่านหญิง”
“ท่านไม่ต้องกลัว ท่านไปถึงนางจะรอท่านอยู่ที่ปลายสะพานฝั่งตะวันตก”
ในขณะที่คิโนะ เอ็นซุเกะขึ้นนั่งบนหลังม้าและเก็บกล่องนั้นไว้กับผ้าที่เขามัดติดตัวมา
“ข้าขอเตือนท่านว่า...จงอย่าเปิดกล่องนั่นดูนะว่ามีอะไรอยู่ข้างใน”
คำพูดของหญิงสาวน่ากลัวจนคิโนะ เอ็นซุเกะเกิดความอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาเสียแล้ว...แต่ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษเขาจึงรับปากนาง
[คือ...ถ้าท่านไม่พูดก็คงไม่อยากรู้อยากเห็นหรอกคราบ...จริงมั้ย = ="]
คิโนะ เอ็นซุเกะด้วยความอยากที่จะกลับบ้านทำให้เขาลืมเสียแล้วที่จะไปยังสะพานดังเพื่อนำของที่หญิงสาวผู้สูงศักดิ์ธิ์ฝากเขามาเมื่อเขามาถึงบ้านก็เก็บกล่องของขวัญไว้ในหีบใบใหญ่ของเขาเพราะเกรงว่าจะมีคนมาเกะดูแต่คงถึงคราวของภรรยาขี้สงสัยของเขามาตรวจห้องตอนเขาไม่อยู่ [จะต้องเป็นอย่างนี้ตลอดสิน่ะ...พอซ่อนไว้ ก็ยังต้องมีใครอุตส่าห์มาเปิดอีก ไม่ลูกก็เมีย = ="] บังเอิญนางไปเปิดหีบนั้นเข้าและพบกล่องของขวัญที่ห่อด้วยผ้าไหมอย่างดีนางเกิดความโกรธขึ้นเพราะคิดว่าสามีนอกใจ [เอาเข้าไป...] และเจ้าสิ่งนี้เป็นของขวัญจากหญิงสาวนางอื่นมอบให้ นางเปิดมันออก [ตายห็องละคิโนะ!!!] ปรากฏแทนข้างในจะเป็นสิ่งของอะไรสักอย่างแต่กลับกลายเป็น...ลูกตาคู่หนึ่งและอาบด้วยเลือด!!!
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!”
“เกิดอะไรขึ้น!!!”
คิโนะ เอ็นซุเกะเข้ามาพอดี “เจ้าทำอะไรของเจ้าน่ะ”
“ท่านพี่...นี่มันอะไรกัน”
“เจ้าเก็บและห่อมันให้เหมือนเดิมเลยนะ!!!”
ภรรยาของเขาก็ปิดฝากล่องและห่อผ้าไว้ดังเดิมและออกไปจากห้องด้วยอาการหน้าเสีย
คิโนะ เอ็นซุเกะหยิบกล่องขึ้นมา
“สงสัยว่าจะเอาไว้ไม่ได้แล้ว...ต้องรีบไปให้เขา”
คิโนะ เอ็นซุเกะควบม้าไปยังสะพานดังทันทีหญิงสาวในชุดกิโมโนแบบชาวบ้านกำลังรออยู่ที่ปลายสะพานพอดี
“เจ้าคงกำลังรอสิ่งนี้อยู่...”
“ท่านมาได้เวลาพอดี...”
คิโนะ เอ็นซุเกะยื่นห่อผ้าแก่หญิงสาว หญิงสาวรับห่อผ้าแต่...พอนางมองที่ห่อผ้านั้น
“มันถูกเปิดออกเลยนิ...” นางพูดอย่างไม่พอใจอย่างมาก “ท่านเป็นเช่นนี้ได้อย่างไรสิ่งของภายในถูกเปิดออก...ท่าน!!!”นางกระทืบเท้าอย่างแรงด้วยความโมโหและเดินจากไป
คิโนะ เอ็นซุเกะรู้สึกผิดกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขากลับมาถึงบ้าน ไม่ทันไร...ร่างกายเขารู้สึกแย่และเขาก็ล้มป่วยลงอย่างหนักภรรยาของเขาพยาบาลอยู่ข้างๆ เขา เขาและภรรยาร้องไห้ออกมาและแล้วเขาก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเหมือนมีคนมาบีบหัวใจ...
“โอ๊ย!!!”
“ท่านพี่...ท่านพี่...ทำใจดีๆไว้นะคะ ใครก็ได้ตามหมอมาที ช่วยด้วย!!!”
“เจ้า...หากเจ้า...ไม่สงสัยในตัวพี่...เรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้หรอก...”
“ท่านพี่...น้องผิดไปแล้ว ไม่น่าเลยเพราะเจ้าของที่ท่านพี่รับปากมาแท้ๆ”
“ไม่หรอก...เพราะเจ้าต่างหากที่เปิดมัน...”
คิโนะ เอ็นซุเกะสิ้นลมเสียแล้ว...ภรรยาของเขาร่ำไห้และโทษว่าเขาตายเพราะนาง...
......................................................................................................................
ตกดึก...หมอกควันเต็มแม่น้ำ บนสะพานไม้แห่งหนึ่ง หญิงสาวในชุดกิโมโนสูงศักดิ์เดินมาจากอีกฝั่งของสะพาน ผมยาวลาดตามพื้น หญิงสาวในชุดกิโมโนแบบชาวบ้านเดินขึ้นมาจากอีกฝั่งหนึ่งของสะพานในมือถือห่อผ้าไหมซึ่งเป็นกล่องของขวัญ ทั้งสองมาพบกันที่กลางสะพานทั้งคู่มองหน้ากัน
“เจ้าคงได้ของขวัญที่ข้าฝากแล้วซินะ...”
“ต้องขอบใจเจ้ามาก ที่ส่งของขวัญชิ้นนี้มาให้ข้า มันถูกใจข้ามาก”
“ข้ารู้ว่าเจ้าชอบกินมัน...”
“ใช่...วันนี้ข้าก็มีของขวัญมาให้เจ้า...”
“อะไรหรือเพื่อนรักของข้า”
“นี่...แล้วเจ้าก็เปิดมันออกซะ”
หญิงสาวชุดกิโมโนสูงศักดิ์ก็รับมาแล้วแกะห่อผ้าไหมออก และเปิดฝากล่องออก ภายในนั้น...หลับมีหัวใจที่กำลังเต้นอยู่”
“ว๊าย!!!...หัวใจ...มันยังเต้นอยู่เลย แสดงว่าสดๆ”
“ใช่...เพื่อเจ้าโดยเฉพาะเพื่อนรักของข้า”
หญิงสาวหยิบหัวใจนั้นขึ้นมาและกินมันเข้าไปอย่างสยดสยองเลือดไหลเต็มกิโมโนที่สวยงาม กลายเป็นกิโมโนที่มีคราบเลือดเต็มไปหมด
“หัวใจมันอร่อยอย่างนี้นี่เอง เลือดนี่ไหลลงคอ...อร่อยจริงๆ...”
“หัวใจนี้...มันเป็นของเจ้าซามุไรนั่นทำผิด มันแอบเปิดดูของในกล่องนั่น”
“โธ่เพื่อนรัก...ข้าบอกมันแล้วนะว่า ‘ห้าเปิดดู’ โธ่...ลูกตาของเจ้าคงเสื่อมความอร่อยลงเยอะเลยล่ะซิ”
“ข้าเลยสังหารมันเสีย...แล้วเลยนำหัวใจมันมาฝากเจ้าไง”
“ดีมากเพื่อนรัก...คืนนี้เราพูดเรื่องอะไรกันดีล่ะ”
จากนั้นหญิงสาวทั้งสองก็พูดคุยสนทนากันไป...สายลมหนาวพัดผ่านหมอกควันลอยกระจายไปทั่ว...หญิงสาวทั้งสองยังคงมีความสุขกับการส่งของขวัญให้แก่กัน
ระวังนะ!!! คุณอาจจะกลายเป็นคนที่พวกเธอวาน...
“วานท่านส่งของขวัญนี้ที...”
“ห้ามเปิดดูนะว่าข้างในเป็นอะไร...”--------------------------------------------------------------------------------------
Credit : Dek-D
คือ รอบหลังๆ ที่ลง 3 ตัว 4 ตัว ไม่ได้ขี้เกียจนะคะ แต่เหนื่อยน่ะค่ะ
แล้วก็ มีบางคนบอกว่าเยอะเลยเอามาให้แค่ 3 ตัว
แล้วมีบางคนบอกว่าน้อย ก็เลยเอามาให้ 4 ตัว แต่เนื้อเยอะค่ะ
ลงทีถึงกับปวดตากันเลยทีเดียว
ขอบคุณนะคะที่ติดตาม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย kil159357 เมื่อ 2012-5-16 14:09
ตำนานผีญี่ปุ่น (17)
[IMG]
