[คนเป็นลูกควรอ่าน]หัวอกแม่สลาย ลูกสาว ลูกชาย ล้วน..."ทรพี"

กราบเพื่อขมาในสิ่งที่เราเคยล่วงเกินท่าน ทำให้ท่านเสียใจ เสียน้ำตา ให้ท่านอโหสิกรรมให้

ผมเห็นบทความนี้ เห็นแล้วก็สะเทือนใจเห็นใจผู้เป็นแม่ ไม่น่าเชื่อจะมีคนเดนนรกทรพีได้ถึงเพียงนี้ ทำตัวได้แย่ยิ่งกว่าสัตว์เสียอีก

ปล.เนื่องจากมีคำหยาบ พิมพ์ตรงๆไม่ได้ ก็เลยพิมพ์ มรึง กับ กรู ไปแทนนะครับ

ดิฉันเป็นม่าย...สามีเสียชีวิตแล้วจึงต้องรับภาระเลี้ยงลูก 2 คนตามลำพัง คนโตเป้นผู้ชาย พอเขาจบ ม.6 ก้เอนทรานซ์ติดมหาวิทยาลัยไกลจากบ้านมาก ดิฉันซึ่งเป็นคนต่างจังหวัดพูดกับลูกว่า "แม่จะมีปัญญาส่งลูกไหมนี่" ลูกบอกว่า:X้เงินเรียนก็ได้ ดิฉันกับลูกจึงรีบไปดำเนินการ แต่ไม่ผ่านเพราะแม่รับราชการเงินเดือนน้อยถึงดิฉันจะบอกว่าสามีเสียชีวิต เลี้ยงบุตรคนเดียวก็ไม่ผ่านเกณฑ์ ดิฉันเลยพูดกับลูกว่า "ถ้าจะเรียนก็ตั้งใจ แม่จะสู้"

ดิฉันให้เงินลูกไว้ใช้จ่ายเดือนละ 4,000 บาท โดยไม่รวมค่าหอพัก ค่ากิจกรรม ค่าเทอม

เวลาผ่านไปเกือบปี ดิฉันเริ่มสังเกตเห็นว่าลูกไม่ค่อยอยากกลับบ้าน มักจะโกหก ดิฉันเลยตามไปดูก็ได้รู้ว่าเขามีแฟนเป็นนักศึกษาด้วยกัน ดิฉันเสียใจมากเราะยังไม่อยากให้ลูกมีแฟน... ลูกจัดสรรเรื่องเวลา การเรียน เพื่อน ครอบครัวไม่ได้ หายใจเข้าก็แฟน หายใจออกก็แฟน... ขอเงินบ่อยขึ้น เรื่องนี้ดิฉันไม่กล้าพูดเตือนเพราะกลัวเขาไม่เรียน ไม่มีอนาคต

ช่วงไหนคิดถึงลูกมาก อยากเห็นหน้าลูกก็ขอร้องให้ลูกกลับบ้าน ใช้วิทยายุทธต่างๆนานามาดึงลูกกลับ แต่ลูกก็ดันกลับมาพร้อมแฟน มากินอยู่ด้วยกัน ลูกชอบให้ดิฉันพาออกไปกินข้าวนอกบ้านบ่อยๆ โดยไม่คิดว่าข้าราชการชั้นน้อยๆอย่างแม่ของเขาจะเอาเงินที่ไหนมาใช้จ่ายฟุ่มเฟือยเลี้ยงเขาได้ แต่ด้วยความอยากให้ลูกพอใจก็เลยพาไป

และแล้วก้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่น่าเกินกับดิฉัน

ลูกชายคงโกรธที่เห้นดิฉันไม่พูดกับแฟนเขา วันหนึ่งเขาเห็นดิฉันนั่งดุทีวีอยู่ แต่เจากลับเดินผ่านดิฉันไปอย่างไม่ไยดี ดิฉันน้ำตาไหล พอเขาเห็น เขาเดินย้อนกลับมาแล้วพูด...

ลูกชายใช้มือผลักเก้าอี้โยกที่ดิฉันนั่ง โยนข้าวของและเตะพัดลมล้มมาทางดิฉัน แฟนเขาวิ่งมาดู...พูดว่า

"นี่แม่นะ...อย่านะ"

ลูกชายพูดกับแฟนพร้อมชี้หน้ามาทางดิฉัน

"ถ้ากรูมีปืนจะเอามายิงมัน"

"อ้อ เธอจะยิงแม่เหรอ"ดิฉันช็อกเลยพูดไป

ดิฉันผิดหวังในตัวลูกชายมาก... เขาอยู่กับดิฉันต่ออีก 2-3 วันแล้วก็พาแฟนกลับไปเรียนต่อโดยมีดิฉันคอยส่งเสียเขาเรียนจบ ไม่มีคำพูด "ขอบคุณครับแม่"ให้ดิฉันชื่นใจสักนิด

ดิฉันคิดว่าฝันร้ายจะผ่านไปจากชีวิต แต่เปล่าเลย

ลูกสาวคนเล็ก สอบได้มหาวิทยาลัยชื่อดัง ดิฉันหนาวใจอีกแล้ว กลัวเสียลูกไปอีกคน แต่เขายืนยันที่จะไปเรียนให้ได้ ดิฉันกัดฟัน:X้เงินให้ลูกเรียนเพราะทัดทานไม่ไหว ได้แต่บอกลูกว่า

"แม่ไม่มีใคร ลูกเรียนจบแล้วก็กลับมาทำงานที่บ้านเรานะ ช่วยแม่ผ่อนหนี้บ้างนะลูก"

ลูกสาวรับคำทำให้ดิฉันใจชื้นขึ้นมาหน่อย คิดว่าเขาคงเข้าใจหัวอกของแม่

ช่วงที่เรียน ดิฉันไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมลูกสาวเท่าไร เพราะเงินขัดสน ไปก็ไม่มีเงินส่งลูก จำทางไม่ค่อยได้ จึงทำให้ลูกมีอิสระมาก

แม้แม่เจ็บป่วยเข้าโรงพยาบาลต้องผ่าตัดใหญ่ ลูกทั้งสองไม่เคยมาเยี่ยมดุแล ได้ยินแต่คำพูดว่า

"โอ๊ย...ลืม แม่ผ่าตัดหรอ"

ดิฉันได้แต่กล้ำกลืนความน้อยใจเอาไว้ไม่ให้ญาติพี่น้องพูดถึงลูกในทางที่ไม่ดี ดิฉันได้แต่ออกตัวแทน

กระทั่งลูกเรียนจบ แม่ขอร้องให้ลูกกลับมาทำงานที่บ้านเกิด ลูกบอกขอทำงานเก็บเงินก่อนสักระยะ ผ่านไปไม่นานลูกเริ่มเปิดเผยว่ามีคนรัก แม่ก็เฝ้าบอกให้ระวังรันวลสงวนตัว

ไม่นานนักก็มีข่าวเข้าหูว่า ลูกไปอยู่กินกับแฟน หัวอกแม่สลาย...ตามไปหาลูก แต่ลูกกลับหนีไม่ให้เจอหน้า พอแม่โทรเข้าไปหา ลูกกลับพุดว่า "กรูเกลียดมรึง ๆ ๆ" ดิฉันช็อกรอบสอง...เหมือนจะขาดใจแต่ไม่ตาย และไม่มีน้ำตาไหลออกมาแม้แต่หยดเดียว

ดอฉันนั่งรถกลับบ้านแบบคนไม่มีสติ จวนจะถึงบ้านก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา ดูแล้วเป้นเบอร์ของลูกดีใจมาก คิดว่าเขาจะโทรมาขอโทษจึงรีบกดรับแล้วลูกก็พูดว่า

"มรึงไม่ใช่แม่กรู แล้วกรูก็ไม่ใช่ลูกของมรึงอีกต่อไป มรึงอยู่ห่างๆกรูเลย"

อนิจจา...เราเบ่งเขาออกมาจากช่องคลอดเราแท้ๆ แต่เจากลับบอกไม่ใช่ลูกเรา แล้วเรายังจะอยากเป็นแม่เขาอีกหรือ...

อยาก...ยังอยากเป็นแม่ของลูกทั้งสอง แม่ให้อภัยและอโหสิกรรมให้ลูกทั้งสองเสมอ

ขอให้ลูกรักจงเจริญ