+++ด้วยความอยากแต่งฟิคขึ้นมาแบบกะทันหัน+++
และเนื่องจากบ้าไททัน(โครตๆ) แถมยังพิสดารกว่าชาวบ้านเรื่องจิ้น ฮุฮุ~
-(//// ^ //// )- หนูก็เลยมาแต่ง
คู่จิ้นน่ะหรออ!!! เหอะๆๆ หนูอวยคู่
“ฮันซี่Xรีไวร์” เผอิญติดลมความซึนของรีไวร์น่ะสิ (ติดลมหรือเสพฟร่ะ)
เอาเถอะฟิคนี้แอบแรง แต่ น่ารัก (ตกลงจะเอาอันไหนฟร่ะ // โดนผู้อ่านตรบ)
ใครไม่ชอบห้ามด่านะแคะ หรือไม่ก็ไม่ต้องดูจะได้ไม่รกตา ฮุฮุ~
-------------ฮันซี่Xรีไวร์ ตอน : ฉันเกลียดเธอ(ฉันรักเธอ)------------------
สวัสดีค่ะ ฉัน ฮันซี่ โซเอะ !! ทุกคนคงจะรู้จักชั้นในฉายานามว่า”เจ้โรคจิต” ชะ..ชั้นไม่ได้โรคจิตซักนิดชั้นก็แค่รักและบ้าไททันเท่านั้นเอง ไททันน่ะน่ารักจะตายไป เห็นมะชั้นไม่โรคจิตซักนิด 555 อย่างน้อย ไททันก็น่ารักกว่า....”รีไวร์”จอมดื้อของหน่วยสำรวจที่ชอบทำหน้าปวด---(เซ็นเซอร์) ตลอดเวลาไม่เข้าใจรีไวร์จริงๆ ทำไมชอบทำหน้าตายโลกด้วยนะ โลกนี้มันมีอะไรที่ลึกลับมากมายแต่นายกลับทำหน้าด้านชา เฮ้ออ ถึงแม้ฉันจะเป็นเพื่อนกับอีตานี่มา10ปีแล้วนะ (อุ๊บบ!! ฉันอายุขึ้นเลขสามแล้วนะ T T) ช่างมันเถอะตอนนี้ฉันกำลังจดจ่อกับโซนี่ และบิน
และกำลังเขียนโน้ตเกี่ยวกับไททัน ฮิฮิไททันนี่น่ารักจริงๆ
“โซนี่ .. ไม่ต้องกลัวนะฉันจะมาเยี่ยมเธอทุกๆ12 ชม. นะวันนี้ฉันเหนื่อยแล้วขอพักก่อน”ฉันบอกลาโซนี่เพื่อนรักของฉันก่อนที่จะเข้าไปทำการวิจัยต่อ
“ทำไมมาช้า..”รีไวร์พูดด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์นัก
“ไปทำการวิจัยของโซนี่น่ะ~” ฉันตอบเขาไปแบบ ยิ้มร่าเริง
“ว่าแต่นาย ทำไมไม่นอนก่อนละ?? “ ฉันสงสัยทุกทีเขานอนก่อนฉันนี่
“รอเธอไง..มีเรื่องจะคุยด้วย” เอะ?เรื่องที่จะคุยนั่นมันอะไรหรอ?? ฉันทำหน้างง
“เรื่องอะไรหรอ ? ฉันไม่ว่างมากนะรีไวร์..” ฉันไม่ว่างจริงๆแหละ ก็พรุ่งนี้ต้องส่งรายงานแล้วด้วย รีไวร์ นิ่ง เงียบแล้วเดินเข้ามาหาฉันอย่างโมโห
“ทำไมเธอต้องนอนช้าทุกวันด้วยละ..แบบนี้จะรบไหวหรอ!!” รีไวร์พูดด้วยเสียงต่ำที่แฝงไปความโกรธ
“ขอโทษด้วย..แต่พรุ่งนี้ต้องส่งรายงานไททันแล้วอะTTO TT” ฉันทำหน้าหงอย แต่รีไวร์กลับเดินเข้ามาหาฉันจนฉันติดกำแพง..
“เอะอะ อะไรก็ไททัน .. หนึ่งคำก็ไททันสองคำก็ไททัน บ้าบอไปแล้ว..” รีไวร์ดันตัวของฉันจนแนบเนื้อกัน
“ก็ฉันชอบไททันนี่!! ผิดรึไง” ฉันพูดแบบหยิ่งยะโส แต่ใจของฉันกลับเต้นแปลกๆและผิดปกติ
“เธอควรจะดูแลตัวเองให้มากกว่านี้นะฮันซี่..” เขาลดเสียงลง พร้อมกอดฉัน ทำไมกัน!?! ฉันไม่เข้าใจเขาจริงๆเลยทำไมเขาถึงดีกับฉันกันนะ
“ รีไวร์ นายเป็นอะไรไป...!?!ปกติ นายไม่มาทำดีกับฉันนี่??” ฉัน อึ้งแบบผวาๆกับสถานการณ์ที่ส่อเสียดแบบนี้
“ทำดีก็ผิดหรอ? หึ!” รีไวร์พูดแล้วยิ้ม อย่างมีเลศนัย เขาเป็นอะไรไปนะ..หรือว่ากินยาไม่เขย่าขวด
“ปะ...ป่าว!!!”ฉันเสียงเริ่มสั่นเมื่อรีไวร์ขยับหน้าเข้ามาใกล้ทุกที ทุกที...
“หืมมม เป็นอะไรไปยัยบ้าไททันหน้าแดงหมดแล้วนะ” รีไวร์พูดหยอกล้อฉันที่กำลังหน้าแดงเป็นมะเขือเทศ
“ไม่นี่ ฉันปกติดี..”ฉันพยายามทำเสียงที่ดูปกติให้มากที่สุด เพื่อจะกลบกลื่นความในใจ
“. . .” รีไวร์เงียบ และแล้วเขาก็ดึงคอเสื้อของฉันลงมาอย่างแรง
และริมฝีปากอุ่นๆของรีไวร์ก็ประกบปากของฉันอย่างรวดเร็วและร้องแรง
ลิ้นของเขาดุนปากของฉันที่ปิดอยู่แต่แล้วฉันก็ต้องเปิดปากเพราะทนไม่ไหว
ลิ้นของเขาและฉันกำลังพันกันเป็นตังเมมันแฝงด้วยความรักความอ่อนโยน และความเป็นห่วง
‘ทำไมกัน เขาถึงต้องจูบฉันละ !! เขาต้องการที่จะแกล้งฉันงั้นหรอ !!’ฉันคิดระหว่างที่เขารุกเข้ามาในปากของฉันฉันแทบจะหายใจไม่ออก แต่เขาก็ไม่ปล่อยให้ฉันได้เป็นอิสระเลย
เขารุกเร้าอย่างชำนาญทำให้ฉันรู้สึกถึงความอุ่นในปากฉันรู้สึกว่าร่างกายกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ
“อะ...อืมม”ฉันครางออกมาอย่างเบาๆ
จูบของรีไวร์กินเวลานานถึง 5 นาทีก่อนที่เขาจะผละตัวออกจากฉันทำให้ฉันได้สติขึ้นมา
“อะไรกัน จูบแค่นี้ยังหายใจไม่ทันเลยหรอหึ!” รีไวร์เยาะเย้ยฉันที่กำลังไอ แค่ก แค่ก เพราะหายใจไม่ทัน
“ราตรีสวัสดิ์นะ ยัยไททัน” เขาแสยะยิ้มแล้วเดินไปที่เตียงนอน ปล่อยให้ฉันยืนอึ้ง
พอได้สติมา ฉันก็หน้าแดงร้อนผ่านอย่างไม่เคยเป็นมา ฉันช็อคมาก ทำให้สิ่งที่จะเขียนลงรายงานที่คิดไว้ หายไปหมดนี่เขาต้องการจะแกล้งฉันสินะ!!!
และลแวฉันก็ได้ยินเสียงหัวใจฉันที่เต้นไม่เป็นจังหวะ อย่างแรง
‘นี่ฉันเป็นอะไรไปนะ?? แบบนี้ต้องให้หมอตรวจซะแล้ว’ฉันคิดอย่าง ผวาดๆ นี่ฉันไม่สบายตรงไหนกันนะ?
ฉันไม่มีอารมณ์จะทำรายงานต่อแล้วฉันคิดเพียงแต่เรื่องจูบอย่างเดียว ทั้งๆที่พรุ่งนี้จะต้องส่งรายงานก็ตามที..
แต่แล้วฉันก็พ่ายแพ้ต่อความอ่อนล้าของร่างกายทำให้ฉันพลอยหลับไป..
“ตื่นได้แล้ว..ยัยไททัน!!” รีไวรืตะโกนต่อหน้าฉันที่กำลังงัวเงีย
“อืมม..”ฉันยังไม่พร้อมที่จะตื่นเลยฉันเลยมุดเข้าที่นอนต่อโดยไม่สนใจรีไวร์
“เฮ้ยย!! ตื่นสิ !!”เขาตะโกนใส่หูของฉัน แต่ฉันไม่สนใจ(ด้านชา)
รีไวร์มองฉันในสภาพเสื้อกล้ามกางเกงขาสั้นก่อนที่จะยิ้ม
“เธอจะไม่ตื่นสินะ... หึหึ~ “ รีไวร์พูดพร้อมเอามือของเขามาลูบไล้ตรงขาของฉัน
เขาเริ่มลูบขึ้นมาเรื่อยๆทำให้ฉันใช้แขนปัดออกไป
“นะ..นายทำอะไรน่ะ ไอ่หื่น!!” ฉันหยิบหมอนขว้างไปหารีไวร์ แต่ทว่ารีไวร์หลบได้ก่อน
“ก็ปลุกไงละ..”รีไวร์ทำหน้านิ่ง
“ปลุกบ้าอะไรของนายเนี่ย !! นายจะปล้ำฉันรึไงฮะ!!” ฉันตะโกนไปขณะที่หน้าแดงซ่าเหมือนมีคนเอาน้ำร้อนมาราดใส่หน้า
“ไม่ละ ถ้าฉันต้องผสมพันธ์กับคนอย่างเธอฉันยอมโดนไททันงับหัวยังจะดีกว่า” รีไวร์ทำหน้านิ่งแล้วถอนหายใจ
“หนอยยย!!”ฉันอารมณ์เสียมากๆ ฉันเลยไม่สนใจแล้วรีบไปแต่งตัว ชิ ฝากไว้ก่อนเถอะย่ะ!
รีไวร์มองฉันที่เดินออกไปนอกห้องรีไวร์แอบยิ้มแล้วหัวเราะมาเบาๆ
“เธอนี่น้า..หึหึหึ”รีไวร์พูดเสียงเบา
++++++++ณ สถานที่ประชุม++++++++++
สถานที่ที่ฉันชอบมากที่สุดเพราะมันได้เจอกับหัวหน้าเคลวิล ที่แสนจะใจดีที่สุดใน3โลก >w<)//
“สวัสดีค่า หัวหน้าเคลวิล~” ฉันพูดอย่างร่าเริง
“ดีจ้า ฮันซี่ สบายดีใช่ไหม ? ฮ่าๆ”หัวหน้าเคลวิลหัวเราะออกมา
ฉันไม่ได้ชอบหัวหน้าเคลวิลนะ สาบานได้ฉันแค่ปลื้มเขาเฉยๆ เขานิสัยดี แถมร่าเริง เป็นมิตรด้วยยย
“สะ...สบา...”ฉันกำลังจะตอบกลับมีมือที่สามมาปิดปากฉันไว้
“ไม่สบาย!”รีไวร์พูดด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์
“อาอ่ออั้นไอ้แอ้ว !!”แปลว่า นายปล่อยฉันได้แล้ว !!
“ฮ่าๆ เป็นอะไรไปหรอรีไวร์?”หน้าหน้าเคลวิลยิ้มให้แก่รีไวร์ที่กำลังทำหน้าบึ้ง
“ป่าวครับผมขอตัวยัยนี่ซักพักนะครับ”รีไวร์ทำหน้านิ่งก่อนหิ้ว(แบก)ฉันไปที่แคบๆ (หลืบๆ)แล้วโยนตัวฉันไปยังกำแพง
ปึก!!<<เสียงชนกำแพง
“โอ้ยยย!!”ฉันอุทานเจ็บเว้ยยย
“นายเป็นบ้าอะไรเนี่ย” ฉันบ่นแต่รีไวร์ยังนิ่งไม่ตอบ
“ใครสั่งให้เธอยิ้มออกนอกออกตา หะ!!” รีไวร์ทำหน้าโมโห ทำไมเขาต้องโมโหฉันด้วยละ??
“ อะไรเล่า !?!”อะไรที่ทำให้รีไวร์โกรธขนาดนี้
“หุปปาก” รีไวร์ทำหน้าเครียดก่อนที่จะเดินเข้ามาหาฉัน
“นะ..นาย!!!” รีไวรืไม่รีรอเขาพุ่งมายังตัวของฉันพร้อมกระชากเสื้อทำให้กระดุมหลุดไปเม็ดนึง
เขาเลื่อนหน้ามาหาฉันแล้วสำรวจซอกคาของฉันอย่างสนุกสนาน เขาเลียหูของฉัน ทำให้ฉันตัวสั่นและผวาฉันพยายามที่จะดันตัวรีไวร์ออกแต่ ไม่มีผล เรี่ยวแรงของฉันไม่เหลือแล้วทั้งๆที่รีไวร์เตี้ยกว่าและแรงน้อยกว่าแท้ๆ ฉันไม่สามารถขัดขืนได้เลย
และแล้วรีไวร์ก็ใช้ลิ้นประทับรอยจูบไว้ที่ต้นคอของฉันยังไม่พอรีไวร์เลื่อนลงมาปลดกระดุมเม็ดที่สอง ฉันใช้มือบังแต่ไม่เป็นผลอันใดเขายังคงประทับรอบจูบลงบนหน้าอกของฉัน (แถวบ้านเรียกคิสมาร์ก)
และเขายังเลื่อนไปหน้าโน้มเข้ามาจูบอีกทีจูบที่ปนไปด้วยความโมโหโกรธเกรี้ยว
เขาขยี้ปากของเขาทำให้ฉันทรุดตัวลงเขาไม่สนใจฉันที่กำลังตัวสั่น
เขายังคงรุกร้ำปากของฉันจูบนี้ไม่เหมือนเมื่อคืน จูบนี้มันร้อนแรงกว่าเมื่อคืนสิบเท่า
และแล้วสติของฉันก็ล่องลอยไม่อาจคิดอะไรได้
“หยะ...อย่า อ๊ะ!!” เขาเริ่มใช้มือมากอดแนบชิดกับตัวฉันแล้วค่อยๆเอามือซุกเข้าไปในเสื้อ
เขาปลดเสื้อชั้นในของฉันพร้อมกับที่ถอนฝีปากที่แสนจะร้อนแรง ทำให้ปากของฉันมีเลือดไหลอยู่
“ให้รู้มั่งสิ !ว่าใครเป็นของใคร” รีไวร์ตะโกน
“ฉันเป็นของนายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!!”ฉัน รีบเอามือมาปิดตัวเอง
“ไม่รู้ละ !!ถ้าทำแบบนี้อีกเธอโดนมากว่านี้แน่!!”รีไวร์พูดแล้วเดินไปจากฉัน
ทิ้งให้ฉันสับสนและกังวลว่ารีไวร์ที่ฉันรู้จัก คนที่ชอบทำหน้าตาย ชอบเยาะเย้อฉัน เขาหายไปไหนกัน?
หัวใจของฉันเต้นไม่เป็นจังหวะอีกแล้ว !! นี่ฉัน หลงรักเขาอย่างงั้นหรอ?
ฉันนั่งนึกทุกๆตอนที่เราอยู่ด้วยกันและทุกครั้งเลยที่หัวใจเต้นแรง
ฉันรักเขาจริงๆ ฉันเผลอรักเขาซะแล้ว!! ฉันไม่อาจปฏิเสธเขาได้แล้ว...
ฉันพยุงตัวพร้อมใส่เสื้อให้เรียบร้อยเหมือนเดิมและออกไปยังห้องวิจัย
ฉันคิดอะไรไม่ออกฉันนั่งเหม่อในห้องเพียงคนเดียว
ฉันไม่รู้จะทำอย่างไรและแล้วฉันก็นั่งเหม่ออยู่ที่ห้องวิจัยมา2-3วัน ฉันไม่ได้กลับห้องเลย ฉันไม่ได้นอนไม่ได้กินข้าว ไม่ได้อาบน้ำ ฉันไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอะไรเลย (ช็อคมากไปปะ== ‘)
“ผู้หมู่ฮันซี่เป็นอะไรไปน่ะ ?ไม่เห็นออกห้องวิจัยเลย ไม่ไปหาโซนี่ บีนด้วย” เสียงซุบซิบของเหล่าทหารในกองสำรวจ
“เป็นอีหรอปนี้จะรบไหวหรอ ?พรุ่งนี้ต้องออกไปสำรวจซะด้วย”ทหารคนนึงพูดออกมา แต่ฉันก็ได้ยิน
ตอนนี้ฉันยังคงว่างเปล่าฉันไม่รู้จะทำอย่างไรดี ฉันปวดหัวเหลือเกิน
และแล้ว ฉันก็พลอยหลับไปเพราะทนความอ่อนล้านี้ไม่ได้
คนที่มองฮันซี่มาทางประตูอย่างเงียบๆซึ่งนั่นก็คือ “รีไวร์” เขามองและเดินจากไปโดยไม่พูดอะไร..
++++++++++ตกเย็น +++++++++++
ฉันได้สติ แล้วเริ่มรู้สึกตัวทำให้ฉันรู้ว่าตอนนี้ควรจะทำอะไรไม่ใช่มานั่งเฮิร์ท ต้องทำรายงาน ต้องไปตรวจไททันและสุดท้าย ฉันต้องบอกความในใจ!!
ฉันรีบทำงานที่ค้างๆไว้ฉันแอบคิดถึงรีไวร์ เพราะไม่ได้เจอหน้ามา2-3วัน ...
พอทำงานที่ค้างเสร็จเรียบร้อยพอฉันอาบน้ำเสร็จก็เห็นรีไวร์กำลังนั่งอยู่คนเดียว (พวกรักสันโดษ)ฉันเดินเข้าไปหาอย่างเงียบๆ และแล้วฉันก็ได้ยินเสียงสนทนาของรีไวร์กับหัวหน้าเคลวิล
“รีไวร์ นายพอจะรู้ไหมหมู่นี้ฮันซี่เป็นอะไร?”หน้าหน้าเคลวิลถามรีไวร์อย่างสงสัย
“ไม่รู้ครับ”รีไวร์ตอบหน้านิ่ง
“ว่าแต่รีไวร์ นายคิดยังไงกับฮันซี่กันแน่?”หัวหน้าถามอย่างคาดคั้น
‘กำลังคุยเรื่องของฉันอยู่งั้นหรอขอแจมด้วยละกัน’ฉันกำลังจะก้าวเดินแต่ได้ยินคำตอบที่ทำให้หัวใจฉันต้องแตกสลาย
“ผม เกลียดเธอ ครับ.”รีไวร์พูดหน้านิ่ง
เพล้งงง!!(เสียงแก้วที่แตก –ฮันซี่ถือแก้วน้ำจะเอามาให้รีไวร์)
รีไวร์และหัวหน้าเคลวิลหันมามองพบว่าฉันอยู่เบื้องหน้า
ฉันโดนแก้วบาดมือทำให้เลือดไหล แต่แล้วน้ำตาที่ไหนก็ไม่รู้มาเอ่อล้นออกมาจากเบ้าตาของฉัน
“ ขะ..ขอโทษนะที่ทำให้นายรังเกียจ...แต่ว่า ฉันรักนายนะ..” ฉันร้องไห้แล้วไม่รีรอคำตอบฉันรีบวิ่งไปยังห้องพักของทหารหญิงพร้อมกับน้ำตาที่เอ่อล้นและแปดเปื้อนกับสายเลือดที่นองออกมาเป็นสาย
รีไวร์ไม่พูดอะไรได้แต่ยืนอึ้งกับสถานการณ์ดังกว่า
เจ็บจริงๆเลยแฮะนี่คือความเจ็บปวดที่แท้จริงสินะ..และแล้วฉันขอห้องนอนกับทหารสาว (ทหารสาวก็ยังดูอึ้งๆ) ฉันไม่อยากรับรู้อะไรอีกต่อไป ฉันอยากหลับไปตลอดกาลจริงๆ
++++++++++++เช้าวันถัดมา(ออกสำรวจ)++++++++++++++
ฉันออกมาสภาพทรุดโทรมทั้งร่างกายและจิตใจ ฉันไม่คิดว่าวันนี้จะสู้ไหวไหม?
ฉันไม่กล้ามองหน้ารีไวร์จึงขอไปสำรวจคนละกองของรีไวร์ ...
ฉันควบม้าไปดูสภาพนอกกำแพงและแยกย้ายให้สมาชิกแต่ละคนออกไปสำรวจ ตอนนี้ฉันเหลือตัวคนเดียวฉันควบม้าวิ่งไปตามป่าเรื่อยๆ ก่อนที่จะสะดุดอะไรบางอย่าง...!!
ไททัน!!!!
ฉันได้พบกับไททันขนาด 4-7 เมตร แทนที่ฉันจะฆ่ามันฉันกลับวิ่งม้าเข้าไปหามันอย่างไม่กลัว
ฉันลงจากม้าและปล่อยให้ม้าวิ่งหนีไปฉันตั้งใจให้เป็นแบบนี้อยู่แล้ว เพราะฉันไม่มีค่าที่จะอยู่บนโลกแล้ว ...
หมับ
ไททันจับตัวของฉัน แล้วกำลังยกฉันขึ้นไปพร้อมอ้าปาก จะกินฉัน
ฉันเตรียมใจไว้แล้ว รีไวร์...ฉันขอโทษนะ...
ฉันร้องไห้ และกำลังยอมจะตาย..เพราะเขาเพราะเขาทำให้ฉันรัก ฉันหวั่นไหว ทำให้ฉันหลง ...
คำสุดท้ายก่อนที่จะลงกระเพาะไททันก็คือ...
“รีไวร์!!!!!” ฉันพูดอย่างเบาๆ พร้อมกับน้ำตาที่เอ่อล้มมาดั่งสายน้ำที่ไม่มีวันหยุด
เฉือดดด!!!
(เสียง เลือดกระฉูด)
แขนของไททันขาดเป็นสองซีกและมีคนมาตัดคอของไททัน(จุดอ่อน) เขาคนนั้นก็คือ
“รีไวร์” เขามาช่วยฉันทำไมเขาเกลียดฉันไม่ใช่หรอ
“ยัยบ้า !!รู้ตัวไหมกำลังทำอะไรอยู่” เขาวิ่งเข้ามากอดฉันที่กำลังร้องไห้อยู่
“นายเกลียดฉันจะมาช่วยฉันทำไมละ!!”ฉันร้องไห้หนักพร้อมตะโกนออกไป
“ยัยบ้า!!“รีไวร์ต่อยฉัน ทำให้ฉันนั้นกระเด็นไปชนกับต้นไม้
“อุก!”ฉันอุทานเมื่อรู้สึกว่าร่างกายชา
“ใครบอกเธอหะว่าฉันเกลียดเธอ!!” รีไวร์เอามากอดฉัน
“ฉันรักเธอต่างหากเล่า!!!” และเขาก็เข้ามาจูบกับฉันอย่างนิ่มนวล...
สัมผัสนี้ฉันไม่เคยลืมเลือนจูบที่แสนจะร้อนแรงของเขากลับอ่อนโยน และเขาก็ผละตัวออกมาจากฉัน
“มะ..ไม่เชื่อเมื่อวานนายยังบอกเลยนะว่าเกลียด…”ฉันสะอื้น
“ยัยบ้า !เมื่อวานเป็นวันตรงกันข้ามตะหาก!!”รีไวร์หูแดงและหน้าแดงกร่ำ อย่างไม่เคยเป็นมา
“งั้นแสดงว่า...”ฉันยิ้มแล้วโผกอดรีไวร์ที่กำลังเขิน
“ฉันรักเธอยังไงเล่า ยัยบ๊อง!” รีไวร์ตะโกนมาหาฉัน และกอดฉัน
เขาพยุงฉันไปที่ห้องพยาบาลฉันมีรอบแผลตรงที่ไททันกัดเล็กน้อย
พอตกเย็น ฉันก็เดินเข้าไปห้องแล้วแอบยิ้มเบาๆ
“ยิ้มอะไรของเธอ” รีไวร์พูดมาโดยเขินๆ
“นายน่ารักจัง...” ฉันอมยิ้มเพราะเขาทำหน้าบึ้งใส่..
“ยัยบ้า!!วันนี้ไม่ทำรายงานไททันหรอ?” เขาทำหน้างอนใส่ฉัน
“งอนหรอ..” ฉันเดินแล้วเขามาหอมแก้มรีไวร์
“ยัยบ้า อยากโดนปล้ำนักใช่ไหม!!”รีไวร์กดตัวฉันและแล้วทำให้คืนนี้กลายเป็นช่วงเวลาที่ฉันโหยหามานาน...
ร่างกายของเรา รวมกันเป็นหนึ่งเดียวกันฉันตัดสินใจแล้วว่าเขาคือ”คนสุดท้าย”ของฉัน
สงสัยฉันรักเขาจนถอนตัวไม่ขึ้นซะแล้ว..
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
จดบันทึกเมื่อ XXวัน--เดือน++ปี
//กรี๊ดดดดด !! >w< )/
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย rainrain เมื่อ 2013-6-9 20:48
[FIC] Titan -Hanji <3
[IMG]