แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย stergreen เมื่อ 2013-11-12 23:11
"เปรี้ยง!!!" เกิดเสียงฟ้าผ่าดังไปทั่วป่าของเมืองดิสกอล์เรีย มันดังมากจนทำให้ทุกคนในเมืองถึงกับสะดุ้งแทบจะพร้อมกัน
"เจ้าต้องการอะไรถึงมาที่นี้ มนุษย์เอย?" เสียงดังออกรอบๆภายในห้องสีขาวล้อมรอบ ความมืดในที่นี้หามีไม่ ไม่มีแม้แต่เงา แต่ยังมีชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงกลางเหมือนจะยืนมาได้สักพักแล้ว
"ฉันจะมาเอาดวงวิญญาณและชีวิตของคนๆหนึ่งน่ะ" ชายหนุ่มเอยขึ้น
"หึ... เจ้าหารู้ไม่ว่าคนที่เจ้าจะไปเอาวิญญาณน่ะ เป็นใครกันแน่ และมีนิสัยยังไงกันแน่ มนุษย์?"เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้
"ฉันรู้อยู่แล้วละ เจ้าหมอนั้นเป็นคนยังไงน่ะ" ชายหนุ่มตอบกลับไปด้วยความเสียงเหมือนสิ่งที่ตัวเองทำจะเป็นสิ่งที่ไม่สมควรที่สุด
"น้ำเสียงแบบนั้น เจ้าพร้อมตายงั้นเหรอ? มนุษย์ที่อ่อนแอแบบเจ้าน่ะ"เสียงนั้นดังอีกรอบเหมือนอยู่ในเชิงเยาะเย้ยมากกว่า
"ช่างเรื่องนั้นเถอะ ฉันพร้อมแล้ว แต่ว่านะ ...." เสียงของชายหนุ่มนั้นเงียบไปอีกครั้ง
"การแลกด้วยชีวิตของคนอ่อนแอแบบเจ้าน่ะ ข้าไม่สนหรอก ไปซะ แลกชีวิตของเจ้ากับเจ้านั้น ไม่คุ้นกันหรอก" เสียงนั้นดังออกมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงตะวาดใส่
"หึ ยังไงซะ แกก็ต้องเอาชีวิตเจ้านั้นกลับคืนมาอยู่ดี แล้วฉันก็ไม่ยอมตายที่นี้ด้วย" ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
"ฮ่าฮ่าฮ่า" เสียงนั้นหัวเราะ เหมือนกับว่าเป็นเรื่องที่ตลกที่สุดชนิดที่ตัวเองไม่เคยเจอมา
"เรามาเล่นเกมกันดีกว่าน่ะ ระหว่าง"ข้า กับ เจ้า" เสียงนั้นหายไปก่อนจะปรากฏร่างของเด็กสาวคนหนึ่งที่เหมือนกับคนปกติดูแล้วไม่มีพิษไม่มีภัยอะไรเลย
"เกมส์? เดี๋ยวน่ะๆ เด็กผู่หญิง?!"ชายหนุ่มแม้จะตกใจกับสิ่งที่ได้ยินแล้วแต่กลับตกใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของตนเสียมากกว่า
"ก็ใช่นะสิ คิดว่าข้าจะเป็นใครละ หือ?" เด็กสาวพูดออกมาในขนาดที่ตนกอดอกถามชายหนุ่มเหมือนจะไม่สบอารมณ์มากเท่าไหร่
"ก็ตอนแรกคิดว่า น่าจะเป็นตาลุงแก่ๆ นิสัยโกรธง่ายคนหนึ่งน่ะ" ชายหนุ่มตอบไปตามความเป็นจริง
"เจ้าว่ายังไงนะ?" เสียงเด็กสาวถามกลับมาอีกครั้งเหมือนจะเป้นน้ำเสียงที่โกรธเข้าขั้นจนน่ากลัวพร้อมกับปล่อยออร่าที่ดูแล้วคำว่ามิตรแทบจะไม่มีเลยเสียด้วยซ้ำ
"ช่างเรื่องนั้นเถอะ แล้วเรื่องเกมละ? จะเอายังไง" ชายหนุ่มรู้ทันทีว่าถ้าตอบมากกว่านี้ตัวเองได้ม่องแน่นอน จึงตัดบทสนทนาทันที
"นั้นสินะ เกือบลืมไปเลยละ กฏของเกมส์มีอยู่ว่า ถ้าเจ้าชนะข้าด้วยการดีดหน้าผากข้าได้ละก็ ข้าจะให้วิญญาณดวงนั้นที่เจ้าต้องการเอาคืนก็ได้ "ถึงมันจะเป็นไปไม่ได้ก็เถอะ" และอีกอย่างหนึ่ง" เด็กสาวเงียบไปเหมือนจะมีช่วงที่เน้นจังหวะที่ช่วงหนึ่ง
"อีกอย่างหนึ่ง?" ชายหนุ่มทำหน้าสงสัย
"ถ้า เจ้าชนะข้า ได้ละก็ ข้าจะยอมเป็นข้ารับใช้ของเจ้าไปตลอดเลยก็ได้ แต่นั้นนะ "เป็นไปไม่ได้หรอก" เพราะเจ้าไม่มีทางชนะข้าอยู่แล้ว" เด็กสาวพูดออกมาด้วยความมั่นใจเหมือนกับว่าคนต้องหน้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตนเองเลยแม้แต่น้อย
"แล้วถ้า ฉันแพ้ละ?" ชายหนุ่มถามกลับ
"ข้าจะทำลายทุกสิ่งที่เจ้ามีนะ ไม่ว่าจะเป็นคนรู้จักเอย คนรักเอย ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเจ้าน่ะ จะหายไปยังไงละ" เด็กสาวหันกลับมายิ้มบอก
"สิ่งนั้น คือสิ่งที่เรียกว่าแน่นอนสำหรับเจ้าละนะ" เด็กสาวพูดออกมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
"งั้นเองสินะ" ชายหนุ่มก่อนจะเริ่มใส่ปลอกแขนของตัวเอง
"จะว่าไปเจ้าชื่ออะไรละ? ข้าชักจะสนใจในตัวเจ้าซะแล้วสิ ไม่มีใครมาพูดแบบนี้กับข้านานแล้วด้วยซ้ำ" เด็กสาวเอยถามด้วยน้ำเสียงสงสัย
"ฉันเหรอ? ฉันชื่อว่า เชน น่ะ" ชายหนุ่มบอกไปเด็กสาว
"เชนสินะ ข้ามีนามว่า เอรีส" เด็กสาวบอกอีกฝ่ายด้วยท่าทีเหมือนจะเป็นมิตร
"เอาละ เจ้าพร้อมแล้วหรือยังละ?" เด็กสาวถามชายหนุ่มซึ่งอีกฝ่ายก็ตั้งท่าแทนคำตอบ "งั้นเองสินะ" เด็กสาวหลับตาลงก่อนจะเริ่มชูนิ้วเป็นสัญญาณในการเริ่ม
3
2
1
..... ทุกสิ่งเกิดขึ้นเร็วมาก ไม่เพียงเสี้ยววินาที ต้องบอกว่าน้อยกว่าเสี้ยววินาทีเสียด้วยซ้ำ ร่างของชายหนุ่มตอนนี้ทรุดลงไปกับพื้น แผลของเขาเหมือนมีอะไรสักอย่างยิงทะลุเอว และขา ของอย่างว่องไว เขายังไม่ทันจะคิดเสียด้วยซ้ำ
"ยอมแล้วเหรอ? มนุษย์เอย?" เสียงเด็กสาวยืนถามชายหนุ่มเหมือนจะไม่มีการขยับอะไรเลยแม้แต่น้อย
"ยังหรอก..." ชายหนุ่มลุกขึ้นมาก่อนจะกระอักเลือดซะยกใหญ่ แต่สิ่งนั้นทำให้เขายอมแพ้หรือไม่ เขาคำรามลั่นก่อนจะวิ่งเข้าไปที่ร่างของเด็กสาวตรงหน้าก่อนที่ร่างกายของเราจะถูกดีดตัวออกมาด้วยอะไรสักอย่าง จนทำให้ปลิวไปไกลกว่าเดิม
"เจ้าไม่ฉลาดแบบที่ข้าคิดนะ" เสียงของเด็กสาวบอกชายหนุ่มชนิดเยาะเย้ย
"ก็นะ ฉันมันก็แค่ไอโง่ที่ผิดสัญญาคนหนึ่งนี้น่ะ" ชายหนุ่มหัวเราะก่อนจะจะวิ่งเข้าไปด้วยแรงทั้งหมด ที่มี~~ จนทำให้พื้นตรงนั้นแตกกันเลยที่เดียว
"ยังไม่ยอมแพ้อีกเหรอ?" เด็กสาวถามก่อนที่ร่างของชายหนุ่มจะปลิวออกไปอีกรอบ
"ยังหรอก" ชายหนุ่มลุกขึ้นมาอีกครั้งก่อนที่แผลของเขาจะมีมากขึ้นเหมือนกับมีอะไรสักอย่างพุ่งเข้ามาด้วยความไว ไวมากจนตาเปล่ามองแทบจะไม่ทัน ตอนนี้ร่างของชายหนุ่มมีทั้งบาดแผล ถูกแทง ถูกฟัน ต่างๆนา เหมือนถูกอะไรสักอย่างโจมตีเข้ามาไม่มีสิ้นสุด
"อ่อนแอ อ่อนแอ อ่อนแอ" เด็กสาวพูดออกมาเหมือนจะไม่อยากทนสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของตัวเองและแล้วสั่งให้อะไรสักอย่างแทงเข้าไปที่หัวใจของชายหนุ่มจนทะลุไปในทันที
"ยังหรอก...." ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาก่อนจะล้มลงไปในทันที
"ก็บอกแล้ว เจ้าน่ะ มันอ่อนแอ" เด็กสาวพูดออกมาก่อนจะเดินไปหาร่างของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าก่อนจะมีแสงปรากฏออกมา
"อ๊ะ อะไรกัน?!!" เด็กสาวสะดุ้งก่อนจะถอยออกไปด้วยความระมัดระวังตัว
"ฉันว่า ฉันชนะแล้วน่ะ" ชายหนุ่มลุกขึ้นมาก่อนจะหายไป ณ จุดๆนั้นนะครับ จนทำให้เด็กสาวสะดุ้งเฮือกจนสะบัดมือไปรอบๆเหมือนกำลังกลัวบางอย่างอยู่
"โฮ้ว เป็นลมสินะ มิน่าละถึงไวขนาดนั้น" ชายหนุ่มอยู่ด้านหน้าของเด็กสาวซึ่งก็ทำให้อีกฝ่ายตกใจพอควรก่อนจะเอามือไปจับท้องของชายหนุ่มแล้วมีอะไรสักอย่างทำชายหนุ่มออกไป
"ออกไปซะ อย่ามาเข้าใกล้ตัวข้า ไอคนอ่อนแอ!!!" เด็กสาวตะโกนใส่ก่อนที่จะรู้สึกตัวอีกที ก็ถูกชายหนุ่มดีดหน้าผากเสียแล้ว
"ฉันบอกแล้วไง ฉันชนะแล้ว" ชายหนุ่มหัวเราะก่อนจะที่จะกระอักเลือดออกมาชุดใหญ่
"ได้ยังไง นี้มันมิติของข้าน่ะ ไม่มีใครจะใช้พลังได้นอกจากข้านี้" เด็กสาวมองชายหนุ่มด้วยสายตาอึ้งๆเหมือนจะไม่เชื่อว่าตัวเองจะแพ้
"เจ้านี้ยังไงละ" ชายหนุ่มพูดออกมาก่อนจะหยิบนาฬิกาที่อยู่ในผ้าคลุมออกมา
"หมายความว่ายังไง ข้าแพ้ให้กับนาฬิกาเรือนเดียวงั้นเหรอ?" เด็กสาวถามด้วยความสงสัย
"ใช่ ต้องขอบคุณลุงที่เมจิกแลนด์จริงๆ เห็นบอกว่า "ไม่ว่าจะเป็นผู้สร้างโลก หรือ พระเจ้า นาฬิกานี้จะเป็นสิ่งที่จะทำให้เจ้าชนะเอง มันจะต้องช่วยเจ้าได้แน่นอน ในอนาคตอันใกล้ ข้ามั่นใจ" เขาพูดแบบนี้แหละ" ชายหนุ่มบอกก่อนจะหยิบนาฬิกาใส่ไว้ที่เดิม
"หมายความว่า เจ้านั้น ...." เด็กสาวพูดด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบาก่อนจะมองชายตรงหน้า
"เอาละ รักษาสัญญาได้แล้ว" ชายหนุ่มบอกเด็กสาวเหมือนจะได้ยินที่พูดเมื่อกี้
"ก็ได้ๆ ที่ข้ายอมทำให้ไม่ใช่เพราะเจ้าชนะ ข้าหลอกน่ะ" เด็กสาวหันหน้าหนีชายหนุ่มก่อนทุกอย่างจะกลับเหมือนเดิมแล้วพบกับบุคคลที่นอนอยู่ตรงวงเวทย์ขนาดใหญ่
"ข้ารักษาสัญญาแล้วน่ะ เชน นายของข้า" เสียงนั้นดังออกมาก่อนจะหายไป
"เอาละ" ชายหนุ่มเดินเข้าไปหาร่างของชายคนนั้นก่อนจะเข้าสะกิต
"โอ้ย ตื่นได้แล้ว จะนอนไปถึงไหน แกน่ะ" ชายหนุ่มพูดออกมาพร้อมกับบอกบุคคลตรงหน้าไปด้วย
"อย่ามาปลุกฉันนะเว้ย" เสียงนั้นดังออกมาก่อนที่ร่างที่นอนอยู่ตรงนั้นจะลุกขึ้นพร้อมบิดขี้เกียจ
"เออ ช่างฉันเถอะ" ชายหนุ่มพูดขึ้นมาก่อนจะหยิบกระดาษให้บุคคลตรงหน้าแล้วพูดขึ้นมา "ไปหาซะ นี้คือคำสั่ง" เขามาพูดออกมาด้วน้ำเสียงหนักแน่น เชิงสั่งบุคคลตรงหน้า
"แกมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน?" บุคคลตรงหน้าถามชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงไม่พอใจที่ตนถูกสั่ง
"ถือว่า ฉันขอเป็นครั้งสุดท้ายแล้วกันนะ ถึงจะเคยขอแกแค่ 2-3 ครั้งก็เถอะ" ชายหนุ่มบอกด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ
"ถ้าฉันบอกว่า "ไม่" ละ" บุคคลตรงหน้าถามด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบราวกับน้ำแข็ง
"ไปเดี๋ยวนี้!!!" ชายหนุ่มตะคอกใส่
"เออๆ เข้าใจแล้ว ฉันจะไปก็ได้ แตไม่บอกนะ ว่าจะไปตอนไหน" บุคคลตรงหน้าพูดขึ้นมาก่อนจะลุกเดินออกไป
"ไปหาน้องสาวแกด้วยละ มิเกล ...." ชายหนุ่มพูดออกมาหลังจากที่อีกฝ่ายเดินออกไปจนลับตา ร่างของชายหนุ่มคนนั้นก็ล้มลงไปนอนจมกองเลือดที่หลั่งไหลออกมาไม่มีท่าที่ว่าจะหยุดเลยแม้แต่น้อย
......
ป.ล 1 หลังๆขี้เกียจเขียนเพราะงั้นก็เอาแบบนี้ไปแล้วกันนะครับ
ป.ล.2 เนื้อเรื่องเหล่านี้ผมเอามาจากในแชทเท่านั้น มิได้เกี่ยวกับนิยายหลักเลยแม้แต่น้อย
ป.ล.3 หิวข้าวแฮะ (เอ็งจะบอกเพื่อ?)
ป.ล 4 หากรูปเรทเกินไป จะทำการแก้ไขให้ครับ!!!
"เปรี้ยง!!!" เกิดเสียงฟ้าผ่าดังไปทั่วป่าของเมืองดิสกอล์เรีย มันดังมากจนทำให้ทุกคนในเมืองถึงกับสะดุ้งแทบจะพร้อมกัน
"เจ้าต้องการอะไรถึงมาที่นี้ มนุษย์เอย?" เสียงดังออกรอบๆภายในห้องสีขาวล้อมรอบ ความมืดในที่นี้หามีไม่ ไม่มีแม้แต่เงา แต่ยังมีชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงกลางเหมือนจะยืนมาได้สักพักแล้ว
"ฉันจะมาเอาดวงวิญญาณและชีวิตของคนๆหนึ่งน่ะ" ชายหนุ่มเอยขึ้น
"หึ... เจ้าหารู้ไม่ว่าคนที่เจ้าจะไปเอาวิญญาณน่ะ เป็นใครกันแน่ และมีนิสัยยังไงกันแน่ มนุษย์?"เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้
"ฉันรู้อยู่แล้วละ เจ้าหมอนั้นเป็นคนยังไงน่ะ" ชายหนุ่มตอบกลับไปด้วยความเสียงเหมือนสิ่งที่ตัวเองทำจะเป็นสิ่งที่ไม่สมควรที่สุด
"น้ำเสียงแบบนั้น เจ้าพร้อมตายงั้นเหรอ? มนุษย์ที่อ่อนแอแบบเจ้าน่ะ"เสียงนั้นดังอีกรอบเหมือนอยู่ในเชิงเยาะเย้ยมากกว่า
"ช่างเรื่องนั้นเถอะ ฉันพร้อมแล้ว แต่ว่านะ ...." เสียงของชายหนุ่มนั้นเงียบไปอีกครั้ง
"การแลกด้วยชีวิตของคนอ่อนแอแบบเจ้าน่ะ ข้าไม่สนหรอก ไปซะ แลกชีวิตของเจ้ากับเจ้านั้น ไม่คุ้นกันหรอก" เสียงนั้นดังออกมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงตะวาดใส่
"หึ ยังไงซะ แกก็ต้องเอาชีวิตเจ้านั้นกลับคืนมาอยู่ดี แล้วฉันก็ไม่ยอมตายที่นี้ด้วย" ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
"ฮ่าฮ่าฮ่า" เสียงนั้นหัวเราะ เหมือนกับว่าเป็นเรื่องที่ตลกที่สุดชนิดที่ตัวเองไม่เคยเจอมา
"เรามาเล่นเกมกันดีกว่าน่ะ ระหว่าง"ข้า กับ เจ้า" เสียงนั้นหายไปก่อนจะปรากฏร่างของเด็กสาวคนหนึ่งที่เหมือนกับคนปกติดูแล้วไม่มีพิษไม่มีภัยอะไรเลย
"เกมส์? เดี๋ยวน่ะๆ เด็กผู่หญิง?!"ชายหนุ่มแม้จะตกใจกับสิ่งที่ได้ยินแล้วแต่กลับตกใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของตนเสียมากกว่า
"ก็ใช่นะสิ คิดว่าข้าจะเป็นใครละ หือ?" เด็กสาวพูดออกมาในขนาดที่ตนกอดอกถามชายหนุ่มเหมือนจะไม่สบอารมณ์มากเท่าไหร่
"ก็ตอนแรกคิดว่า น่าจะเป็นตาลุงแก่ๆ นิสัยโกรธง่ายคนหนึ่งน่ะ" ชายหนุ่มตอบไปตามความเป็นจริง
"เจ้าว่ายังไงนะ?" เสียงเด็กสาวถามกลับมาอีกครั้งเหมือนจะเป้นน้ำเสียงที่โกรธเข้าขั้นจนน่ากลัวพร้อมกับปล่อยออร่าที่ดูแล้วคำว่ามิตรแทบจะไม่มีเลยเสียด้วยซ้ำ
"ช่างเรื่องนั้นเถอะ แล้วเรื่องเกมละ? จะเอายังไง" ชายหนุ่มรู้ทันทีว่าถ้าตอบมากกว่านี้ตัวเองได้ม่องแน่นอน จึงตัดบทสนทนาทันที
"นั้นสินะ เกือบลืมไปเลยละ กฏของเกมส์มีอยู่ว่า ถ้าเจ้าชนะข้าด้วยการดีดหน้าผากข้าได้ละก็ ข้าจะให้วิญญาณดวงนั้นที่เจ้าต้องการเอาคืนก็ได้ "ถึงมันจะเป็นไปไม่ได้ก็เถอะ" และอีกอย่างหนึ่ง" เด็กสาวเงียบไปเหมือนจะมีช่วงที่เน้นจังหวะที่ช่วงหนึ่ง
"อีกอย่างหนึ่ง?" ชายหนุ่มทำหน้าสงสัย
"ถ้า เจ้าชนะข้า ได้ละก็ ข้าจะยอมเป็นข้ารับใช้ของเจ้าไปตลอดเลยก็ได้ แต่นั้นนะ "เป็นไปไม่ได้หรอก" เพราะเจ้าไม่มีทางชนะข้าอยู่แล้ว" เด็กสาวพูดออกมาด้วยความมั่นใจเหมือนกับว่าคนต้องหน้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตนเองเลยแม้แต่น้อย
"แล้วถ้า ฉันแพ้ละ?" ชายหนุ่มถามกลับ
"ข้าจะทำลายทุกสิ่งที่เจ้ามีนะ ไม่ว่าจะเป็นคนรู้จักเอย คนรักเอย ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเจ้าน่ะ จะหายไปยังไงละ" เด็กสาวหันกลับมายิ้มบอก
"สิ่งนั้น คือสิ่งที่เรียกว่าแน่นอนสำหรับเจ้าละนะ" เด็กสาวพูดออกมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
"งั้นเองสินะ" ชายหนุ่มก่อนจะเริ่มใส่ปลอกแขนของตัวเอง
"จะว่าไปเจ้าชื่ออะไรละ? ข้าชักจะสนใจในตัวเจ้าซะแล้วสิ ไม่มีใครมาพูดแบบนี้กับข้านานแล้วด้วยซ้ำ" เด็กสาวเอยถามด้วยน้ำเสียงสงสัย
"ฉันเหรอ? ฉันชื่อว่า เชน น่ะ" ชายหนุ่มบอกไปเด็กสาว
"เชนสินะ ข้ามีนามว่า เอรีส" เด็กสาวบอกอีกฝ่ายด้วยท่าทีเหมือนจะเป็นมิตร
"เอาละ เจ้าพร้อมแล้วหรือยังละ?" เด็กสาวถามชายหนุ่มซึ่งอีกฝ่ายก็ตั้งท่าแทนคำตอบ "งั้นเองสินะ" เด็กสาวหลับตาลงก่อนจะเริ่มชูนิ้วเป็นสัญญาณในการเริ่ม
3
2
1
..... ทุกสิ่งเกิดขึ้นเร็วมาก ไม่เพียงเสี้ยววินาที ต้องบอกว่าน้อยกว่าเสี้ยววินาทีเสียด้วยซ้ำ ร่างของชายหนุ่มตอนนี้ทรุดลงไปกับพื้น แผลของเขาเหมือนมีอะไรสักอย่างยิงทะลุเอว และขา ของอย่างว่องไว เขายังไม่ทันจะคิดเสียด้วยซ้ำ
"ยอมแล้วเหรอ? มนุษย์เอย?" เสียงเด็กสาวยืนถามชายหนุ่มเหมือนจะไม่มีการขยับอะไรเลยแม้แต่น้อย
"ยังหรอก..." ชายหนุ่มลุกขึ้นมาก่อนจะกระอักเลือดซะยกใหญ่ แต่สิ่งนั้นทำให้เขายอมแพ้หรือไม่ เขาคำรามลั่นก่อนจะวิ่งเข้าไปที่ร่างของเด็กสาวตรงหน้าก่อนที่ร่างกายของเราจะถูกดีดตัวออกมาด้วยอะไรสักอย่าง จนทำให้ปลิวไปไกลกว่าเดิม
"เจ้าไม่ฉลาดแบบที่ข้าคิดนะ" เสียงของเด็กสาวบอกชายหนุ่มชนิดเยาะเย้ย
"ก็นะ ฉันมันก็แค่ไอโง่ที่ผิดสัญญาคนหนึ่งนี้น่ะ" ชายหนุ่มหัวเราะก่อนจะจะวิ่งเข้าไปด้วยแรงทั้งหมด ที่มี~~ จนทำให้พื้นตรงนั้นแตกกันเลยที่เดียว
"ยังไม่ยอมแพ้อีกเหรอ?" เด็กสาวถามก่อนที่ร่างของชายหนุ่มจะปลิวออกไปอีกรอบ
"ยังหรอก" ชายหนุ่มลุกขึ้นมาอีกครั้งก่อนที่แผลของเขาจะมีมากขึ้นเหมือนกับมีอะไรสักอย่างพุ่งเข้ามาด้วยความไว ไวมากจนตาเปล่ามองแทบจะไม่ทัน ตอนนี้ร่างของชายหนุ่มมีทั้งบาดแผล ถูกแทง ถูกฟัน ต่างๆนา เหมือนถูกอะไรสักอย่างโจมตีเข้ามาไม่มีสิ้นสุด
"อ่อนแอ อ่อนแอ อ่อนแอ" เด็กสาวพูดออกมาเหมือนจะไม่อยากทนสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของตัวเองและแล้วสั่งให้อะไรสักอย่างแทงเข้าไปที่หัวใจของชายหนุ่มจนทะลุไปในทันที
"ยังหรอก...." ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาก่อนจะล้มลงไปในทันที
"ก็บอกแล้ว เจ้าน่ะ มันอ่อนแอ" เด็กสาวพูดออกมาก่อนจะเดินไปหาร่างของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าก่อนจะมีแสงปรากฏออกมา
"อ๊ะ อะไรกัน?!!" เด็กสาวสะดุ้งก่อนจะถอยออกไปด้วยความระมัดระวังตัว
"ฉันว่า ฉันชนะแล้วน่ะ" ชายหนุ่มลุกขึ้นมาก่อนจะหายไป ณ จุดๆนั้นนะครับ จนทำให้เด็กสาวสะดุ้งเฮือกจนสะบัดมือไปรอบๆเหมือนกำลังกลัวบางอย่างอยู่
"โฮ้ว เป็นลมสินะ มิน่าละถึงไวขนาดนั้น" ชายหนุ่มอยู่ด้านหน้าของเด็กสาวซึ่งก็ทำให้อีกฝ่ายตกใจพอควรก่อนจะเอามือไปจับท้องของชายหนุ่มแล้วมีอะไรสักอย่างทำชายหนุ่มออกไป
"ออกไปซะ อย่ามาเข้าใกล้ตัวข้า ไอคนอ่อนแอ!!!" เด็กสาวตะโกนใส่ก่อนที่จะรู้สึกตัวอีกที ก็ถูกชายหนุ่มดีดหน้าผากเสียแล้ว
"ฉันบอกแล้วไง ฉันชนะแล้ว" ชายหนุ่มหัวเราะก่อนจะที่จะกระอักเลือดออกมาชุดใหญ่
"ได้ยังไง นี้มันมิติของข้าน่ะ ไม่มีใครจะใช้พลังได้นอกจากข้านี้" เด็กสาวมองชายหนุ่มด้วยสายตาอึ้งๆเหมือนจะไม่เชื่อว่าตัวเองจะแพ้
"เจ้านี้ยังไงละ" ชายหนุ่มพูดออกมาก่อนจะหยิบนาฬิกาที่อยู่ในผ้าคลุมออกมา
"หมายความว่ายังไง ข้าแพ้ให้กับนาฬิกาเรือนเดียวงั้นเหรอ?" เด็กสาวถามด้วยความสงสัย
"ใช่ ต้องขอบคุณลุงที่เมจิกแลนด์จริงๆ เห็นบอกว่า "ไม่ว่าจะเป็นผู้สร้างโลก หรือ พระเจ้า นาฬิกานี้จะเป็นสิ่งที่จะทำให้เจ้าชนะเอง มันจะต้องช่วยเจ้าได้แน่นอน ในอนาคตอันใกล้ ข้ามั่นใจ" เขาพูดแบบนี้แหละ" ชายหนุ่มบอกก่อนจะหยิบนาฬิกาใส่ไว้ที่เดิม
"หมายความว่า เจ้านั้น ...." เด็กสาวพูดด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบาก่อนจะมองชายตรงหน้า
"เอาละ รักษาสัญญาได้แล้ว" ชายหนุ่มบอกเด็กสาวเหมือนจะได้ยินที่พูดเมื่อกี้
"ก็ได้ๆ ที่ข้ายอมทำให้ไม่ใช่เพราะเจ้าชนะ ข้าหลอกน่ะ" เด็กสาวหันหน้าหนีชายหนุ่มก่อนทุกอย่างจะกลับเหมือนเดิมแล้วพบกับบุคคลที่นอนอยู่ตรงวงเวทย์ขนาดใหญ่
"ข้ารักษาสัญญาแล้วน่ะ เชน นายของข้า" เสียงนั้นดังออกมาก่อนจะหายไป
"เอาละ" ชายหนุ่มเดินเข้าไปหาร่างของชายคนนั้นก่อนจะเข้าสะกิต
"โอ้ย ตื่นได้แล้ว จะนอนไปถึงไหน แกน่ะ" ชายหนุ่มพูดออกมาพร้อมกับบอกบุคคลตรงหน้าไปด้วย
"อย่ามาปลุกฉันนะเว้ย" เสียงนั้นดังออกมาก่อนที่ร่างที่นอนอยู่ตรงนั้นจะลุกขึ้นพร้อมบิดขี้เกียจ
"เออ ช่างฉันเถอะ" ชายหนุ่มพูดขึ้นมาก่อนจะหยิบกระดาษให้บุคคลตรงหน้าแล้วพูดขึ้นมา "ไปหาซะ นี้คือคำสั่ง" เขามาพูดออกมาด้วน้ำเสียงหนักแน่น เชิงสั่งบุคคลตรงหน้า
"แกมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน?" บุคคลตรงหน้าถามชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงไม่พอใจที่ตนถูกสั่ง
"ถือว่า ฉันขอเป็นครั้งสุดท้ายแล้วกันนะ ถึงจะเคยขอแกแค่ 2-3 ครั้งก็เถอะ" ชายหนุ่มบอกด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ
"ถ้าฉันบอกว่า "ไม่" ละ" บุคคลตรงหน้าถามด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบราวกับน้ำแข็ง
"ไปเดี๋ยวนี้!!!" ชายหนุ่มตะคอกใส่
"เออๆ เข้าใจแล้ว ฉันจะไปก็ได้ แตไม่บอกนะ ว่าจะไปตอนไหน" บุคคลตรงหน้าพูดขึ้นมาก่อนจะลุกเดินออกไป
"ไปหาน้องสาวแกด้วยละ มิเกล ...." ชายหนุ่มพูดออกมาหลังจากที่อีกฝ่ายเดินออกไปจนลับตา ร่างของชายหนุ่มคนนั้นก็ล้มลงไปนอนจมกองเลือดที่หลั่งไหลออกมาไม่มีท่าที่ว่าจะหยุดเลยแม้แต่น้อย
......
อู้วๆ ดูนี้ๆ คนสร้างโลกของเราละ!!!
เดี๋ยวน่ะๆ ใครอ๊า!!!(ถ้ามีเนื้อเรื่องเพิ่มจะบอกเองครับ)
ป.ล 1 หลังๆขี้เกียจเขียนเพราะงั้นก็เอาแบบนี้ไปแล้วกันนะครับ
ป.ล.2 เนื้อเรื่องเหล่านี้ผมเอามาจากในแชทเท่านั้น มิได้เกี่ยวกับนิยายหลักเลยแม้แต่น้อย
ป.ล.3 หิวข้าวแฮะ (เอ็งจะบอกเพื่อ?)
ป.ล 4 หากรูปเรทเกินไป จะทำการแก้ไขให้ครับ!!!
S. story Ch.one โลกนี้มีพระเจ้าหรือเปล่าน่ะ?
