บทนำ
เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับผมทั้งสิ้น จะประสบการณ์ของเพื่อนจากรุ่นสู่รุ่นไหลเวียนเล่าขานกันมาจนถึงทุกวันนี้ ผมอยากเล่าเรื่อง สยองปนสยิว ให้ทุกท่านได้ทราบไว้
"อืม...." วันนี้เป็นวันที่แปลกมากสำหรับผม ผมควรจะถามตนเองว่าทำไมห้องตนเองถึงได้มีเสื้อผ้าผู้หญิงเยอะขนาดนี้ผมคงตอบไม่ได้ภายใน 10 บรรทัดหรอกน่ะครับ พอดีเรื่องนี้อยากจะเล่าอยู่ แต่ผมรู้สึกอายๆยังไงไม่รู้น่ะครับ
อะแฮ่ม !! เข้าเรื่องดีกว่า ตอนนี้ด้านหน้าของผมเต็มไปด้วยเสื้่อผ้าหน้าผมของผู้หญิงไม่เว้นแม้แต่เครื่องสำอางแบบ
ครบเซ็ต มีเสื้อมหาลัย เสื้อไปร์เวท เสื้อใส่เล่นกางเกงฝนลายลูกไม้ กางเกงในลายทาง และก็...ผมว่าจะบอกแค่นี้ไป
ก่อนไม่งั้นถ้าผมบอกอีกล่ะกันคงต้องมีคนหาว่าผมเป็นคนโรคจิตที่ชอบใส่กางเกงในตัวเดียวไปเดินห้าง บอกก่อน
ผมไม่ใช่แบบนั้น และผมก็เป็นชายแท้ 100% อีกด้วย สาเหตุที่ผมต้องมาตกระกรรมลำบากแบบนี้ก็คือพรุ่งนี้เป็นวัน
ที่อาจารย์ที่ม.สั่งไว้ว่า ' ต้องเข้าร่วมกิจกรรมของทางมหาลัย และเพื่อสร้างสีสรรค์อนุญาติให้ทุกคนสามารถแต่งเป็น
ชุดอะไรก็ได้ ' แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงมีคำดลใจให้ผมต้องมา
'แต่งหญิง'
เอาละชักจะออกประเด็นมากขึ้นทุกทีแล้ว ชุดผู้หญิงกับเครื่องสำอางกับของจิปาถะพวกนี้น่ะจริงๆแล้วแม่ผมเปิดร้าน
เสริมสวยล่ะแม่สั่งให้ผมพกติดตัวตลอดเวลา ผมเคยเถียงกลับไปว่าทำไมต้องพก รู้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น แม่ผมทำหน้าตายิ้มแย้ม
พร้อมกับหยิบกระป๋องเบียร์ที่พึ่งดื่มเสร็จแล้วบี้มันให้แหลกคามือในครั้งเดียวพร้อมกับหัวเราะหึๆในลำคอ ตอนนั้นผมรู้สึกว่า
ตัวเองเหมือนกับกระป๋องเบียร์ที่ถูกแม่ขยํ้าไปเมื่อกี้ ทำให้ผมต้องทำใจพกเพราะอาจจะมีชะตากรรมแบบกระป๋องเบียร์นั้นก็เป็นได้
ส่วนชุดนั้นผมเย็บเองเชียวน๊าา อะแฮ่มๆ !! อย่าเข้าใจผิดล่ะ เพราะแม่สั่งมาต่างหากผมถึงต้องทำ แถมบอกว่าต้อง
ตัดชุดน่ารักๆอีกด้วย ผมไม่อยากจะโม้หรอกน่ะว่าชุดที่ผมตัดขึ้นมาน่ะสวยกว่าของพวกของแบรนด์เนมดังๆตอนนี้เสียอีก
ไม่ว่าจะเป็นชุดใส่เล่น ชุดฤดูร้อน ชุดกันหนาว แม้แต่ชุดว่ายนํ้า ผมก็ทำมาหมดแล้วด้วย แล้วก็ผมถนัดเรื่องการแต่งหน้าทำ
ผมด้วยน๊า เพราะว่าแม่ผมชอบโดนลูกค้าเรียกไปแต่งหญ้าก่อนเข้างานวิวาห์บ่อยๆ ผมเลยต้องไปกับแม่พร้อมกับแม่บ่อย
บอกเลยว่าตอนนั้นผมภูมิใจมากเลยน๊าเห็นเจ้าสาวในชุดที่ผมเย็บ กับชุดเจ้าบ่าวที่ผมทำเองกับเมื่อ เห็นคนอื่นใส่ทีไรแล้ว
ผมปลื้มมากขึ้นทุกที ไม่ใช่ว่าผมดัดจริตผิดเพศหรอกน่ะ มันเป็นความภูมิใจต่างหาก
วันนี้ผมก็ค่อนข้างจะแปลกใจอีกต่างหากว่าอะไรทำให้ผมแต่งหญิง ผมเก็บเสื้อผ้าไว้ในตู้คอลเลคชั่นหมายเลข 9
ของผมไว้แล้วเดินออกไปเพื่อคุยกับแม่สักนิดหน่อย น่าแปลกว่าทำไมพ่อผมถึงกลับมาเพราะว่าไม่ค่อยเห็นพ่อกลับมาใน
ช่วงนี้เลย งานของพ่อผมนั้นค่อนข้างยุ่งมากเลยเสียทีเดียว อาทิตย์หนึ่งได้กลับบ้าน 2-3 ครั้ง แต่ก็น่ะผมไม่คิดมากอะไร
หรอกเพราะว่ามันเป็นงาน ผมเก็บความคิดนั้นแล้วเดินไปหาพ่อที่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหารโดยมีแม่ทำกับข้าวอยู่ พ่อผมหยิบ
เบียร์กระป๋องออกมาจิบนิดหน่อยพร้อมกับหันหน้ามายิ้มให้ผม ผมเอียงคอสงสัยว่าทำไมพ่อถึงยิ้มให้ แต่ก็ไม่คิดอะไรมาก
ผมหันไปผงกกลับนิดหน่อย แล้วหันไปบอกกับแม่ว่า
"แม่ผมจะแต่งหญิง" ผมพูดขึ้นมาพอให้ทั้งห้องได้ยินด้วยเสียงราบเรียบเหมือนกับขอคำอนุญาติจากแม่
"แค่กๆๆ" พ่อที่กำลังกระดกเบียร์ขึ้นมาซ่ด สำรอกของเก่าออกมาเป็นสาย พร้อมกับสีหน้าตกตะลึง
"แก๊งๆ!!" เสียงทัพพีของแม่หลุดออกจากมือพร้อมกับตัวแข็งค้าง
เอ๋ ผมทำอะไรผิดหรอทำไมพ่อกับแม่ถึงเป็นอย่างนั้น ผมแค่จะแต่งหญิงเองนั้น ไม่ได้บอกว่าชอบผู้ชายด้วยกันเอง
เสียหน่อยผมสังเกตเห็นมือของแม่ผมสั่นเทาคล้ายกับอยู่ในฤดูหนาวจัด พ่อผมที่กำลังไอค่อกแค่กพร้อมกับทุบหน้าอกตัวเอง
เพื่อให้หายใจได้สะดวกขึ้น แม่ผมหยิบทัพพีขึ้นมาวางไว้พร้อมกับปิดแก๊สเดินตรงดิ่งเข้ามาหาผมด้วยสีหน้าทะมึน
"แม่กี้ลูกบอกว่าจะแต่งหญิงสิน่ะ หึๆๆ" แม่ผมหัวเราะพร้อมกับทำสีหน้าแปลกๆคล้ายกับคนวิกลจริต เมื่อกี้ถ้าผมสังเกตไม่ผิด
เห็นพ่อผมสะดุ้งพร้อมกับสีหน้าซีดเผือดพร้อมกับอ้าปากพะงาบๆ คล้ายกับปลาทอง
ทำไมผมต้องมาใส่กระโปรงสั้นๆมาด้วยน๊า ผมกะว่าจะบอกแม่สักสองสามคำแล้วขึ้นไปแต่งเองแท้ๆ แต่แม่ไม่ฟัง
ผมเลย ทำผมเป็นอย่างตุ๊กตาบาร์บี้ ทั้งที่ๆผมออกจะหน้าตาหล่อเหลากว่าเพื่อนด้วยกันแท้ๆ เอ๊ะผมลืมบอกรูปร่างของผม
เองหรอ ขอโทษๆ ชื่อนั้นผมไม่ขอบอกดีกว่า ผมสูงประมาณ 170 เซนละมั้ง ผิวของผมขาวกว่าคนทั่วไปเพราะว่าผมไม่ได้
ออกแดดเสียเท่าไหร่ นํ้าหนักผมคงประมาณ40-45 สัดส่วนเออ...อันนั้นผมไม่ได้วัดแหะ แต่รู้สึกว่าเอวกับบั้นท้ายผมจะบางเกินไปน่ะครับ แน่นอนว่าแขนขาของผมก็บางเสียเหลือเกิน แต่มีแรงเยอะเชียวอย่าวบอกใคร ส่วนซิคแพคนั้นผมไม่มีเลย
ทั้งๆที่ผมพยายามออกกำลังเยอะๆแท้ๆ แต่ดูเหมือนมันจะไม่พัฒนาเลยเสียทีเดียว
ตอนนี้ผมกำลังนั่งบนรถบัสในชุดนักศึกษาหญิง ผมสีนํ้าตาลยาวถึงกลางหลัง ใบหน้ากลมมนจิ้มลิ่มกับแว่น
เล็กๆที่ผมชอบใส่ตอนอ่านหนังสือกระโปรงที่ไม่สั้นไม่ยาวเสียเท่าไหร่ แล้วก็ถุงน่องสีดำที่ยาวถึงต้นขากับรองเท้าสั้นสูง
ทำให้ตอนนี้ผมเหมือนสาวออฟฟิศจอบเฮี๊ยบที่ทำงานไม่ขาดตกบกพร่องเลยสักนิด ตอนผมอยู่บนรถบัสมีคนมองผม
ด้วยสายตายแปลกๆตลอดเวลาเลยเช่น กลุ่มผู้ชาย 4-5 คนที่เหมือนกำลังกล้าๆกลัวส่งเพื่อนตัวเองออกไปสมรภูมิรบ
เพื่อไปทำงานเสี่ยงชึวิต หรือแม้แต่พวกสาวๆที่กำลังซุบซิบกับพร้อมกับหัวเราะแบบไม่น่าไว้วางใจ มองมาที่ผมเป็น
เนื่องๆ ผมชักจะไม่มั่นใจตัวเองเสียแล้วสิ ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมพวกผู้หญิงถึงชอบใส่กระโปรงสั้นๆเพราะมันเย็น
สบายดีนั้นเอง เฮ้ย !! ผมพูดอะไรออกไปน่ะ ลืมๆมันไปซ่ะเพราะเมื่อกี้ผมก็โกหกน่ะ เพราะว่าผมฟังมาจากเพื่อนในคณะ
ปิ๊ง !!' เสียงของรถบัสที่ขับถึงที่หมาย ผมมองลอดออกไปทางหน้าต่างก็พบว่ามีคนมาเยอะเหลือเกิน อายจังแหะ
ในขณะที่ผมคิดเรื่อยเปื่อยรอแถวของคนที่กำลังเดินออกจากรถบัส ก็ถึงคิวผมเสียแล้วที่ต้องลงจากรถ ในทันทีที่ผมก้าวลง
จากรถบัส สายตานับ 10 คู่ก็หันมาทางผมทันที และดูเหมือนว่าจะมีเพิ่มขึ้นเรื่อยๆด้วยสิ ผมชักจะไม่มั่นใจตัวเองแล้วสิ
เอาเป็นว่าบันทึกวันนี้จบแล้วน่ะครับ
เอ่อ....คือว่านี้เป็นเรื่องแต่งขึ้นน่ะครับไม่มีส่วนเกี่ยวของใดๆกับกระผมเลยทั้งสิันอย่าได้เข้าใจผิดเชียว
ไม่มีของแถมน่ะครับ ผมแต่งมาเล่นๆเท่านั้น แฮ่กๆๆ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย phumass เมื่อ 2013-7-28 11:42
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย phumass เมื่อ 2013-7-28 15:45
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย phumass เมื่อ 2013-7-28 19:22
แต่งหญิงไป ม.
[IMG]
