มีเด็กอยู่2คน เป้นเพื่อนสมัยเด็กที่สนินกันมาก ผู้ชายชื่อ โทยะ ส่วนผู้หญิงชื่อ ยูมิ
ยูมินั้นด้ประสบอุบัติเหตุจนเป้นโรคร้ายเเรงที่ร้กษาไม่หายเลยต้องเข้าโรงพยาบาบ เพื่อยืนชีวิต หลังจากนั้นโทยะ ได้เข้ามาโรงพยาบาลทุกวันเพื่อมาเป้นเพื่อนเล่นนั้งคุยเเละเดินเล่นกับยูมิเเล้ว เมื่อเวลาผ่านไปยูมิก้อาการ เเย่ลงทุกวัน ผ่านไป10ปี อาการของยูมิหนักลงเรื่อยๆจนเเทบถึงวาระสุดท้ายของชีวิต ในวันนั้น ในห้องมีเพียงเเค่ โทยะกับยูมิสองต่อสอง โทยะพูดกับยูมิว่า____________หลังจากที่โทยะพูดเสร้จเเล้ว ยูมิก้ยิ้มพร้อมน้ำตาเเละพยักหน้า เเล้วให้จดหมายสุดท้ายในชีวิต เขียนให้โทยะเเล้วจากไปพร้อมกับรอยยิ้มของเธอ เเล้วในงานศพของยูมิ โทยะได้ทำการเปิดจดหมายที่ยูมิเขียนเอาไว้เเล้วข้อความในจดหมายคือ
ถ้าชาติหน้าเราสองคนเจอกันใหม่
ไว้เราสองคนมาเล่นด้วยกันอีกนะ
ยูมินั้นด้ประสบอุบัติเหตุจนเป้นโรคร้ายเเรงที่ร้กษาไม่หายเลยต้องเข้าโรงพยาบาบ เพื่อยืนชีวิต หลังจากนั้นโทยะ ได้เข้ามาโรงพยาบาลทุกวันเพื่อมาเป้นเพื่อนเล่นนั้งคุยเเละเดินเล่นกับยูมิเเล้ว เมื่อเวลาผ่านไปยูมิก้อาการ เเย่ลงทุกวัน ผ่านไป10ปี อาการของยูมิหนักลงเรื่อยๆจนเเทบถึงวาระสุดท้ายของชีวิต ในวันนั้น ในห้องมีเพียงเเค่ โทยะกับยูมิสองต่อสอง โทยะพูดกับยูมิว่า____________หลังจากที่โทยะพูดเสร้จเเล้ว ยูมิก้ยิ้มพร้อมน้ำตาเเละพยักหน้า เเล้วให้จดหมายสุดท้ายในชีวิต เขียนให้โทยะเเล้วจากไปพร้อมกับรอยยิ้มของเธอ เเล้วในงานศพของยูมิ โทยะได้ทำการเปิดจดหมายที่ยูมิเขียนเอาไว้เเล้วข้อความในจดหมายคือ
ถ้าชาติหน้าเราสองคนเจอกันใหม่
ไว้เราสองคนมาเล่นด้วยกันอีกนะ
เรื่องของพวกเรา
