แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Mstar เมื่อ 2014-3-29 22:31
Headphone’sLife
Ep 1
ลุงคนขายของ
มันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาตั้งนานแล้วเมื่อตอนที่ผมยังเป็นเด็กผมได้มีโอกาสไปเที่ยวทั้งครอบครัวมีผม คุณแม่และคุณพ่อครอบครัวเรามีความสุขกันมากตอนที่เราไปเที่ยว ตอนนั้นครอบครัวของผมไปเที่ยวกันที่ประเทศอเมริกา ที่นั่นตอนนั้นดูทันสมัยมากสำหรับผมมีตึกสูงๆ และร้านขายของเล่นอยู่เต็มไปหมด
ด้วยความที่ผมยังเด็กจึงขอแม่ไปดูร้านขายของแถวๆนั้นผมวิ่งวนไปวนมา จนมาหยุดอยู่ที่หน้าร้านๆหนึ่ง ร้านนั้นไม่มีกระทั่งหลังคาหรือประตูกระจกเหมือนร้านอื่นๆด้วยซ้ำ มิหนำซ้ำคนขายยังเป็นลุงร่างกายกำยำดูไม่เหมาะเลยจริงๆ ผมมองไปรอบๆที่วางของเพื่อสำรวจดูว่ามีอะไรอยู่บ้าง ผมกับหยุดสายตาแล้วจ้องเป็นประกายที่สิ่งๆหนึ่งสิ่งนั้นคือ “หูฟังลายคล้ายมังกร” ด้วยความที่ว่าผมเป็นเด็กจึงไม่มีเงินซื้อของสิ่งนั้นอย่างแน่นอน ผมยืนจ้องอยู่นานจนในที่สุดลุงคนร่างกายกำยำก็พูดออกมา
"อยากได้หูฟังชิ้นนี้หรือ"
ด้วยความที่ครอบครัวผมสั่งว่าห้ามคุยกับคนแปลกหน้าผมก็ได้แต่พยักหน้าว่าอยากได้เท่านั้น
“ ฮืม... ตาถึงนี้เจ้าหนูลุงจะให้ฟรีก็ได้นะ แต่ ”
ตอนที่ลุงร่างกายกำยำคนนั้นพูดว่าให้ฟรีผมก็ดีใจมากๆจนตาเป็นประกายอีกครั้งแต่ก็ต้องชะงัก เพราะลุงคนนั้นพูดว่า “ แต่ ” ด้วยความที่ผม ใจร้อนจึงไม่สนว่าใครจะว่ายังไงเลยพูดออกไปว่า
“ ถ้าลุงให้ผมๆจะสัญญาว่าจะเชื่อฟังลุงฮับ ”
“ ฮ่าๆได้สิเจ้าหนูลุงจะให้ก็ได้แต่ต้องสัญญาก่อนนะว่าห้ามบอกพ่อแม่ของหนูเด็กขาดและถ้าหนูสามารถฟังเพลงจากเจ้าเครื่องนั้นได้หล่ะก็ เอาไปเล้ย!! ”
พอลุงร่างกำยำพูดจบ ก็ยื่นหูฟังพร้อมกับเครื่องเล่นเพลงเครื่องหนึ่งให้ ผมจึงรีบสวมหูฟังและนำแจ็คหูฟังเสียบเข้าไปในรูบนตัวเครื่องเล่นเพลง แล้วกดเล่น ตอนนั้นเองที่ผมรู้สึกเหมือนกับถูกไฟฟ้าช๊อตไปทั่วตัวและหายใจไม่ออก เหมือนอยู่ใต้น้ำผมรู้สึกอย่างนั้นอยู่ ประมาณเสี้ยววินาทีและก็หาย
“ ละ – ลุงฮะเมื้อกี้มันเกิดอะไรขึ้น!! ”
“ ฮ่าๆ เยี่ยมเลยๆในที่สุดมันก็เลือกเจ้าของคนใหม่แล้วสินะยินดีด้วยเจ้าหนูเอาไปเลยลุงให้ทั้งเครื่องเพลงและหูฟัง อย่าลืมนะอย่าไปบอกพ่อกับแม่หล่ะว่าลุงให้มา ”
“ ลูก รีบไปได้แล้วรีบไปกินข้าวกันป่ะเดี๋ยวรถจะออกแล้ว ”
แม่ผมได้เรียกผมไปกินข้าวเที่ยงด้วยกัน ผมก็เลยรีบวิ่งไปหาแม่ของผม แต่ผมก็เอะใจอยู่อย่างหนึ่งตอที่วิ่งมาจากร้านขายของร้านนั้นว่า“ ทำไมลุงคนนั้นถึงพูดภาษาไทยได้ ? พอผมเหลียวหลังกลับไปมองดูลุงร่างกำยำคนนั้นอีกที ปรากฏว่าไม่มีใครอยู่แล้ว ไม่เหลือแม้แต่ร่องรอยของร้านด้วยซ้ำตัวผมในตอนนั้นที่ไม่คิดอะไรมาก จึงหันกลับไปข้างหน้าและวิ่งไปหาแม่ในที่สุด...
โปรดติดตามตอนต่อไป
ผมขออภัยด้วยนะครับถ้าลงผิดหมวดหมู่ ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ ขอบคุณครับ
ติชมดุด่าได้น้า 555+ จะด่าจะว่าไม่สำคัญขอให่อ่านแค่นั้นผมก็พอใจแล้ว ผมขออนุญาติเขียนเรื่อยๆ นะครับ ขอบคุณครับ
นิยายแต่งเองนะครับ เรื่อง Headphone's Life Ep 1
