ไม่มีอะไรช้าไปที่จะทำหรอกเน้อ
เราเห็นด้วยกะความเห็นแรกหล่ะ นายวิตกมากไปเราเองก็เคยเป็นและบางครั้งก็ยังเป็นอยู่
สำหรับเราแล้วมันเกิดจากการที่ไม่ได้ลงมือทำสิ่งที่คิดไว้ให้ลุล่วง เช่น อ่านหนังสือสอบงี้ จะพยายามเล่นกีฬางี้ หรือคิดว่าอยากพัฒนาสกิลใหม่ๆให้ตัวเอง แต่ดันไม่ทำเพราะเราแมร่งโคตรสันหลังยาว
เลยกลายเป็นว่าเราเลยหงุดหงิดตัวเอง แล้วเริ่มวิตกกังวลเกี่ยวกับตัวเอง(เอ้อเรา20เด็กมหาลัยแต่ใช้ชีวิตโคตรไร้แก่นสาร)กดดันตัวเอง เริ่มเครียดแล้วก็เลยทำอะไรไม่ได้เพราะ จิตใจมันถอย แล้วก็กลับไปวนหลูป ไม่เป็นอันทำอะไร-เครียด-ไม่เป็นอันทำอะไร....
555ก็นะลองหาอะไรทำ แล้วถ้าเป็นคนเก็บตัวก็ออกไปพบปะเพื่อนฝูงบ้างก็ได้(ถ้าเราเดาไม่ผิดคนชอบเมะมักมีโลกส่วนตัวสูง อันนี้เอาตัวเองเป็นบรรทัดฐานอ่ะนะ)
อย่าหยุดที่จะให้กำลังใจตัวเอง และก็ออกกำลังช่วยให้หายเครียดได้นะ
อันนี้เอาจากที่ตัวเองเป็นหล่ะนะไม่รู้จะช่วยได้ไหมเพราะเหมือนเอาเรื่องตัวเองมาบ่นให้ฟังมากกว่า
ยังไงก็สู้ๆครับ วันฟ้าใสมีมาเสมอแหละ