จดหมายจากแม่และพ่อ
ลูกจ๋า...
ถ้าแม่แก่..แม่คิดเสมอว่า
ลูกคงจะเข้าใจและทนแม่ได้
ถ้าแม่ทำจานตกแตก
ถ้าแม่ทำต้มจืดหกใส่โต๊ะ
อย่าตะคอกแม่นะลูกนะ
เพราะว่าของแม่ฝ้าฟาง
คนแก่อย่างแม่ถ้าโดนลูกตะคอกใส่ แม่ก็คงทุกข์ใจไปนาน
เวลาจะว่าแม่ สงสารแม่เถิดลูก
แม่แก่แล้ว หูไม่ดี ฟังอะไรไม่ได้ยิน
อย่าเรียกแม่ว่ายายหูหนวกนะะลูก
แม่แค่อยากขอให้ลูกพูดซ้ำประโยคเดิมแม่ปิงอีกสักรอบหรือเขียนให้แม่อ่านก็ได้นะลูก
ขอโทษนะลูก
แม่แก่แล้ว
เวลาเข่าแม่หมดแรง แม่อยากให้ลูกทนหน่อย ช่วยพยุงแม่ขึ้นมาหน่อย
เหมือนตอนลูกเด็กๆลูกหัดเดินเดี๋ยวล้มเดี๋ยวลุกนะลูก
ทนแม่หน่อยนะลูก
ถ้าแม่พูดซ้ำพูดซาก
ก็ฟังแม่เถอะลูก
อย่าหัวเราะแม่เลยนะ
อย่ารำคาญที่แม่พูดซ้ำๆนะลูก
จำตอนเล็กๆที่ลูกร้องอยากได้ลูกโป่งได้ไหม
ลูกร้องอยากได้ ร้องแล้วร้องอีก...แม่ยังจำได้เสมอ
แม่ขอโทษที่แม่ตัวเหม็น
เพราะคนแก่ก็อย่างนี้แหละลูก
อย่าไล่แม่ไปอาบน้ำนะลูก
ผิวแม่เหี่ยวบาง
เวลาโดนแม่น้ำแม่หม้ายเหมือนจะเป็นไข้
ลูกอย่ารังเกียจแม่นะลูก
ลูกจำตอนเด็กได้ไหม
แม่ไล่ลูกไปอาบน้ำไม่รู้เท่าไหร่แต่ลูกก็ไม่ยอมไป
ทนแม่หน่อยนะลูก
ถ้าลูกแก่ ลูกก็จะรู้เอง
ถ้าลูกพอมีเวลาบ้าง
ขอเวลาลูกพูดคุยกับแม่บ้างนะลูก
แม่อยู่คนเดียวทั้งวัน
เหงาสุดหัวใจ
ไม่รู้จะหันไปคุยกับใคร
แม่รู้ว่างานของลูกยุ่งมาก
แม้ว่าเรื่องที่แม่จะเล่าให้ลูกฟัง
แม่รู้ว่าลูกไม่สนใจ
แต่สละเวลาให้แม่บ้างนะลูกนะ
ลูกคงจำไม่ได้ ตอนที่ลูกเล็กๆ
ลูกเล่าเรื่องของลูกกับตุ๊กตาที่ลูกชอบซ้ำๆได้ทั้งวัน
ยามแม่แก่จนต้องล้มหมอนนอนเสื่อ
แม่เฝ้าคิดเสมอว่า...ลูกจะคอยดูแลแม่บ้าง
แม่คงต้องขอโทษที่แม่ฉี่ราดเตียงทำสกปรก
ทนแม่เถอะลูก...
เพราะนี่คือช่วงชีวิตสุดท้ายของแม่แล้ว
แม่ก็คงอยู่ได้อีกไม่นาน
และเมื่อวินาทีสุดท้ายมาถึง
แม่อยากให้ลูกกุมมือแม่ไว้แน่นๆ
และให้กำลังใจแม่ที่จะเผชิญกับความตาย
ยามแม่สืิ้นและได้พบพระผู้สร้าง
แม่จะกระซิบขอให้ท่านดูแลลูกของแม่
เพราะลูกรักพ่อกับแม่
ขอบใจลูกมากที่คอยดูแลเรา
พ่อกับแม่รักลูกหมดหัวใจ
ขอบคุณ คุณครูสมศรี ธรรมสารโสภณ
Credit : Postjung
จดหมายจาก พ่อแม่
[IMG]
ซึ้งอ่ะครับ อยากร้องไ้ห้น่ะ!