เมื่อนาฬิกาหยุดเดิน

บทกวี: เมื่อนาฬิกาหยุดเดิน

โดย รุเธียร 2/11/11 XX:XX น.

---------------------------------

เมื่อนาฬิกาหยุดเดิน

เมื่อเข็มวินาทีไม่กระดิก

เมื่อเข็มนาทีแข็งค้าง

เมื่อเข็มชั่วโมงนิ่งงัน

........

ฉันนั่งนิ่งระลึกถึงอดีตที่เลยผ่าน

อนาคตไม่แวะเวียน

ขณะที่ปัจจุบันยังคงเป็นปัจจุยัน

........

หมู่ควันสลบนิทราในแสงประกายของความมืด

ใบมีดโกนสะท้อนแสงอาทิตย์แปลบปลาบ

ความจริงลามเลียใบหน้า

.........

ผืนน้ำยังคงสงบงัน

ขณะที่เธอนิ่งไหวใต้พยับแดด

.........

ฉันร่ำไห้ด้วยเสียงอันไร้เสียง

..........

ก่อนจะจุมพิตนิรันดร์กับเข็มนาฬิกา

นานๆอ่านทีก้อซึ้งดีนะ