หวัดดีครับ Normal1 ผมเป็น ผู้ชายโคตรธรรมดาคนนึง วันนี้ผมจะมาพูดถึงชีวิตของผมที่โคตรธรรมดา ก็คือว่า ผมว่าทุกคนคงต้องเคยเจอปัญหานี้คือการที่นิ้วก้อยเท้าไปเตะโดนขอบอะไรสักอย่างที่มันจะเป็นดาเมจที่โคตรจะรุนเเรงในระดับ Supernova เลยที่เดียวผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไหมมันถึงเจ็บขนาดนี้เเต่ว่าผมก็ลองเอานิ้วก้อยเท้าไปเตะอย่างอื่นก็ไม่เจ็บเท่าไรไม่เหมือนตอนไปเตะขอบซันไรนั้นมันทำให้ผมแมร่งโคตรเจ็บแบบธรรมดา ก็ผมมัน Normal1 ต่อไปนะครับคือ ปัญหาโลกเเตกที่เจอมากับตัวก็คือ ทำไหมปากกากับดินสอมันหายบ่อยจังว่ะ มันก็คือว่า บ้างทีเราก็ไม่เข้าใจว่าทำไหมมันหายไปเยอะจังทั่งทีบ้างทีเราก็รักษามันอย่างเก็บใส่กล่องดินสออย่างดีเเต่เเมร่งก็หายมันชอบหายตอนที่เปลี่ยนคาบเรียนหรือเปลี่ยนห้องเรียนไปเรียนห้อง วิทย์ ไม่ก็ ห้องอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ห้องประจำแมร่งจะหาย1เเท่ง เสมอๆ มีใครเคยเหมือนผมไหม เราเสียกับดินสอ ยาง ไม้บรรทัด ปากกา ไปเท่าไรเเล้ว ผมว่าบ้างคนอาจมีถึงพันบ้างเเละ เเต่ว่าไอ้ปากกา หรือ ของต่างๆที่ เเมร่งจะไม่หายนั้นก็คือ ปากกาเเดง ปากกาดำ แมร่งจะอยู่ตลอดทั่งทีไม่ค่อยจะได้ใช้แมร่ง คือผมว่าคุณครูน่าจะให้นักเรียนใช้ปากกาสีอะไรก็ได้ในการเขียนจดลงสมุดนะครับคุณเคยเป็นที่แบบว่า กูไม่มีปากกาน้ำเงิน กูจะยืมเพื่อนข้างเเมร่งก็ไม่มี เเล้วต้องจดส่งในคาบ เป็นคุณคุณทำ ผมเเก้ปัญหาโดยการไปขโมยปากกาจากห้องข้างๆ ผมไม่ขอนะเพราะรู้ว่าเเมร่งไม่ให้ ผมทำการไปห้องข้างๆที่ไม่มีคนอยู่เเล้วส่องใต้โต๊ะที่ีมีกล่องดินสออยู่ เเล้วจากนั้นก็ขโมยยืมคาบนึงเเล้วนำไปคืน ซึ่งผมว่าคนปกติก็ทำกันนะ เรื่องต่อไป ที่ผมอยากจะบอกถึงความธรรมดาของผม ก็คือ การชอบใครสักคนในวัยเรียนซึ่งคนธรรมดาก็ต้องเป็นกันอยู่เเล้วคุณเคยไหมที่แบบว่าอยากเห็นหน้าเขาไม่ว่าจะต้องทำยังไงก็ต้องเห็นให้ได้ในวันหนึ่ง เเต่ผมว่าความรักเป็นตัวเสียตังเลยที่เดียวผมมี3 เหตุการที่ ทำให้ผมเสียตังเเละเสียใจอย่างมากคือ
1. ผมเคยซื้อดอกกุหลาบให้คนที่ชอบโดยการเอาไปใส่ไว้ใต้โต๊ะ เเต่พอมาวันรุ่งขึ้นมันก็ยังอยู่ที่เดิมไม่เปลี่ยนจากที่ผมวางไว้เลย
2. ผมเคยไปอยู่ใกล้เขาเลยต้องเข้าไปใน starbuck เพื่อที่จะไปอยู่กัเธอคนนั้น โดยผมเสียไป 120 บาทเพื่อน้ำโง่ๆที่จะมาอยู่กับเขาเเต่ว่าเขามากับเเฟน
3. ผมยอมเสียเงินค่ารถเมย์ ถึง 90 เพื่อที่จะไปขึ้นรถสายเดียวกับเขา เเต่ก็นะเราไปบอกว่ากลับทางเดียวกันไง เเล้วที่นี้ผมก็เลยไปกับเขาซึ่งบ้านผมกับเขามันคนละทางเเต่ก็นะ ผมก็ยังนั่งรถเมย์กลับกับเขาทุกวัน รวมค่ากลับอย่างเดียวคือ 90 ทั่งที่จริงผมกับบ้านเเค่ 45 บาทเองเเต่ ผมก็เสียอีก 45 เพื่อจะเห็นหน้าเขา
เเต่ที่ทำมาก็ เปล่าประโยชน์ เหอะ ชีวิต โคตร ธรรมดา
1. ผมเคยซื้อดอกกุหลาบให้คนที่ชอบโดยการเอาไปใส่ไว้ใต้โต๊ะ เเต่พอมาวันรุ่งขึ้นมันก็ยังอยู่ที่เดิมไม่เปลี่ยนจากที่ผมวางไว้เลย
2. ผมเคยไปอยู่ใกล้เขาเลยต้องเข้าไปใน starbuck เพื่อที่จะไปอยู่กัเธอคนนั้น โดยผมเสียไป 120 บาทเพื่อน้ำโง่ๆที่จะมาอยู่กับเขาเเต่ว่าเขามากับเเฟน
3. ผมยอมเสียเงินค่ารถเมย์ ถึง 90 เพื่อที่จะไปขึ้นรถสายเดียวกับเขา เเต่ก็นะเราไปบอกว่ากลับทางเดียวกันไง เเล้วที่นี้ผมก็เลยไปกับเขาซึ่งบ้านผมกับเขามันคนละทางเเต่ก็นะ ผมก็ยังนั่งรถเมย์กลับกับเขาทุกวัน รวมค่ากลับอย่างเดียวคือ 90 ทั่งที่จริงผมกับบ้านเเค่ 45 บาทเองเเต่ ผมก็เสียอีก 45 เพื่อจะเห็นหน้าเขา
เเต่ที่ทำมาก็ เปล่าประโยชน์ เหอะ ชีวิต โคตร ธรรมดา
ผมก็คือ Normal1 (อยากเเชร์ประสบการณ์)
