สักครั้งในชีวิต

บนเครื่องบินไฟลท์ที่ยาวนานกว่า 16 ชั่วโมง กับปตันพาเครื่องเข้าสู่สภาวะอากาศแปรปรวน

ผู้โดยสารต่างนั่งกุมมือสาวมนต์ขอให้รอดปลอดภัย แต่ทุกอย่างกลับเลวร้ายขึ้นไปอีกเมื่อปีกซ้ายของ

เครื่องถูกฟ้าฝ่าเข้าใส่อย่างจัง กัปตันพยายามประคับประคองเครือง ผู้โดยสารร้องให้กันระงม

"ฉันยังไม่อยากาย" หญิงสาวคนหนึ่งตะโกนเสียงดังแะลุกออกมาจากที่นั่งผู้โดสารคนอื่นๆหัน
ไปมองเธอเป็นตาเดียว

"ฉันยังไม่ได้แต่งงาน มีใครมั๊ยที่จะช่วยให้ฉันได้เป็นภรรยาอย่างสมบูรณแบบในนาทีสุด
ท้ายของชีวิต"

ทั้งห้องโดยสารเงียบกริบ ทุกคนตื่นตะลึงกับความกล้าของหล่อนนลืมนึกถึงสถานการณ์เครื่องบินตกไป
ชั่วขณะ

"ผมนี่แหละ จะทำให้คุณได้เป็นภรรยาอย่างสมบูรณ์แบบ" ชายคนหนึ่งพูดขึ้นกลบความเงียบ
เขาลุกขึ้นยืน เผยให้เห็นใบหน้าอันคมเข้ม ผิวขาวกระจ่าง กล้ามแขนได้รูป เขาค่อยๆเดินเข้าไปหาผู้หญิง

คนนั้นพร้อมกับปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกทีละเม็ดๆ ผูโดยสารทุกคนจ้องกันตาไม่กระพริบ

หญิงสาวหายใจแรงด้วยความตื่นเต้นกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น เมื่อชายแปลกหน้าคนนั้นเดินมาถึงตัวเธอ
ขอถอดเสื้อเชิ้ตออกไว้ที่มือขวา ยื่นมือซ้ายมากุมมือเธอไว้แน่นก่อนจะกระซิบที่ข้างหูของเธออย่างแผ่วเบาว่า

"ที่รัก รีดเสื้อให้ผมด้วยนะ"




credit:ปุกปุย/ขายหัวเราะเล่มที่1146

จบยังไงกันอ่า ไม่เก็ทมุกเลยงับ[ขอบคุณครับ ผมก็คิดอยู่ว่ามันเกี่ยวไรกับรีดผ้า = ="]