(18+ รึเปล่า)กิจกรรมส่วนตัว

บ่ายแก่ๆ ของวันหนึ่ง เด็กผู้ชายคนหนึ่งเดินย่องลงมาจากชั้นบนของบ้าน ก่อนตรงเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง
อันที่จริงเด็กชายไม่คิดจะทำอย่างนี้ แต่เมื่อวานนั้น เขาได้อ่านหนังสือที่ถูกเก็บไว้(อย่างมิดชิด)บนหิ้งของห้องนอนพ่อแม่ เขาก็เกิดความอยากขึ้นมาทันที ไม่นับที่ทีวีเมื่อเช้า ก็มีรายการลักษณะนั้นด้วย เมื่อความอยากทวีขึ้นสูงสุด เขาจึงได้มาประกอบกิจในวันนี้

เด็กผู้ชายมีเหงื่อผุดพรายเต็มหน้า บนพื้นมีน้ำสีขาวขุ่นเปรอะไปทั่ว มือหนึ่งของเขากำบางสิ่งอยู่

เปรอะไปทั่ว! ถ้าพ่อแม่รู้เข้าเขาต้องแย่แน่ๆ เด็กผู้ชายกุลีกุจอหากระดาษทิชชูมาซับคราบน้ำนั้น ก็พอดีที่พอเขากลับมา เพราะวันนี้เผอิญพ่อได้เลิกงานเร็ว

เมื่อเขาเห็นลูกตัวเองทำท่าลับๆ ล่อๆ ในห้องนั้น ก็บังเกิดความสงสัยเป็นกำลัง แต่เมื่อเขาเข้าใกล้ไป และได้กลิ่นกลิ่นหนึ่ง เขาก็หยุดชะงักอยู่กับที่ ความโกรธระคนผิดหวังพลุ่งพล่านขึ้นมา

"นั่นลูกทำอะไรน่ะ!"

"พ่อ! ทะ... ทำไมถึงกลับบ้านเร็ว... เร็วจังเลยครับ" เด็กผู้ชายตกใจมาก ปากก็ตะกุกตะกักไปหมด

"ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง นั่นลูกกำลังทำอะไร รู้ตัวบ้างมั้ย!" พ่อตะโกน

"ก็... ก็ผมเห็นว่ามัน... มันน่าสนุก..."

"น่าสนุกงั้นเหรอ! รู้มั้ยว่ามันน่าอายแค่ไหน"

"มะ... ไม่รู้" เด็กชายพูดได้เท่านี้ น้ำตาก็คลอเบ้า ก่อนจะสะอื้นจนตัวโยน มือปล่อยสิ่งนั้นใหหลุดไป

เสียงของลูกสะกิดให้แม่ตื่นจากการงีบยามบ่าย เมื่อเธอลงมา กลิ่นนั้นก็เตะจมูกอย่างรุนแรง แต่เธอหาได้สนใจไม่ ว่าแล้วเธอก็เดินไปที่ห้องนั้นทันที

"อ้าว คุณ วันนี้กลับมาเร็วจังคะ แล้วนั่นลูกเป็นอะไรน่ะ"

"ฮึ คุณรู้มั้ยว่าลูกน่ะแอบทำอะไร"

"อ๋อ ฉันพอเดาได้ค่ะ คุณเองก็ไม่เห็นต้องโกรธนี่ ฉันรู้ว่าคุณก็เคยทำมาก่อน"

"นี่! ไม่ต้องมาเข้าข้างลูกเลยนะ คุณก็รู้ว่าผมไม่ชอบ แล้วคุณยังปล่อยให้ลูกทำอีก"

"อ้าว ฉันก็นึกว่าคุณลืมแล้วซะอีก"

"ลืมอะไรล่ะ! แสดงว่าคุณยังไม่ได้ทิ้งหนังสือนั้นไปใช่ไหม"

"อ้าว ก็ตอนแต่งงานกันใหม่ๆ คุณซื้อมาฝากฉันนี่นา บอกว่าเอาไว้ เผื่อวันไหนผมไม่อยู่ จะได้ช่วยตัวเองได้"

"นั่นแหละประเด็น ตอนนี้คุณก็รู้แล้วนี่ว่าผมไม่ชอบ เอาหนังสือนั่นไปทิ้งซะ"

"แต่อย่างน้อย พอลูกเราโตขึ้นเขาจะได้ช่วยตัวเองได้นี่ เผลอๆ อาจโด่งดังเลยก็ได้"

ผู้เป็นพ่ออ้าปากจะเถียงต่อ แต่ก็นึกอะไรไม่ออก เขาโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง เดินขึ้นห้องไป

แม่ถอนหายใจ ก่อนเดินไปหาลูก และเอ็ดว่า

"ทีหลังถ้าจะทำอย่างนี้น่ะ เรียกแม่มาด้วยนะ ทำคนเดียวผิดถูกก็ไม่รู้"

เด็กผู้ชายที่สิ้นความตื่นตระหนกแล้ว ก็เลยถามแม่ว่า

"แม่ครับ พ่อเขาเคยทำอย่างนี้ด้วยเหรอครับ"

แม่ตอบอย่างยิ้มๆ ว่า

"เคยสิจ๊ะ ตอนนั้นทำกับแม่ด้วย ห้องน่ะเลอะไปหมดเลยล่ะจ้ะ แถมไม่ใช่แค่ครั้งเดียวด้วย มีหลาย.....ยครั้งมาก แม่เองก็ไม่เบื่อเลย"

"แล้วทำไมพ่อถึงเลิกไปล่ะครับ"

ผู้เป็นแม่ถอนหายใจ ก่อนตอบว่า

"ตอนนั้นก็คือตอนหนูเกิดใหม่ๆ แม่จำได้ รู้สึกพ่อเค้าจะโดนเพื่อนล้อมั้ง เลยเลิกอย่างเด็ดขาดไปเลย แม่เองก็ผิดหวังเหมือนกัน ก็เลยหมดอารมณ์ เหอะๆ"

เธอสวมผ้ากันเปื้อนเข้ารอบเอว ก่อนจะมองไปที่คราบสีขาวขุ่นบนพื้น

"เอาล่ะ เรามาจัดการกับคราบกันก่อน"

เธอหยิบผ้าขี้ริ้วให้หนูน้อย ก่อนบอกว่า

"หนูไปค้นเจอตำราทำขนมของแม่ล่ะสิ ที่พ่อเขาไม่ชอบน่ะนะ ก็เพราะเพื่อนพ่อเขาบอกว่า ผู้ชายอย่างเอ็งทำขนมแล้วมันดูแต๋วมากๆ เลยล่ะ งี่เง่าที่สุด"

เธอพูดพลางก้มลงหยิบทัพพีที่ลูกทำหล่น

"ตะแรกพ่อก็ชอบทำอยู่หรอกนะ สงสัยกลัวเพื่อนล้อเวลาก๊งเหล้า เลยพลอยเกลียดการทำขนมไปเลย"

พูดเสร็จ ก็บอกหนูน้อยว่า

"เอาล่ะ ก่อนอื่นเดี๋ยวแม่สอนวิธีต้มนมไม่ให้มันเดือดพลั่กจนฟองแตกเละเทะ ตอนที่หนูทำเองละกัน คราวนี้ดูแม่ทำให้ดีๆ หน่อยนะ"

-------------------------------

เครดิต : http://bbs.drama-addict.com/showthread.php?11019-(18-%E0%B8%A3%E0%B8%B6%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B8%A5%E0%B9%88%E0%B8%B2)%E0%B8%81%E0%B8%B4%E0%B8%88%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1%E0%B8%AA%E0%B9%88%E0%B8%A7%E0%B8%99%E0%B8%95%E0%B8%B1%E0%B8%A7