1. พระเอกที่ท่าทางงี่เง่าหรือน่าสมเพช
มักจะเจอเรื่องโชคดีแบบไม่น่าเชื่อ (และน่าอิจฉา) เสมอ
เช่น นู๋ โนบีตะ ที่อยู่ดีๆ ก็มี โดเรมอน โผล่พรวดออกมาจากลิ้นชัก
อุราชิมาเคทาโร่ แห่ง บ้านพักอลเวง (Love Hina)
ที่อยู่ๆก็ได้รับมรดกเป็นหอพักหญิงที่มีสาวอยู่กันตรึม
2. คู่แข่งพระเอกจะเหมือนเก่งกว่า เท่กว่าพระเอกอยู่เสมอ
ซึ่งพระเอกจะไม่มีวันสู้เลย ยกเว้นจะฮึดสุดๆ หรือฟลุกเด็ดๆ
เจ้าคู่แข่งคนนั้นถึงจะแพ้ ดูอย่างในเรื่อง ซึบาสะ
ที่จริงๆแล้ว มิสุงิ จุน เก่งกว่า ซึบาสะ เสียอีกในช่วงแรกๆ
แต่ดันเป็นโรคหัวใจเสียอีก
ปิศาจจิ้งจอกทามาโมะ ใน มืออสูรล่าปิศาจ ก็เก่งกว่า คุณครูนูเบ
ตั้งเยอะ แต่ก็แพ้ลูกอึด
หรือเจ้า ไคบะ เซโตะ ในเรื่อง “เกมส์กลคนอัจฉริยะ” ก็มีการ์ดบลูอายส์
ไวท์ดราก้อนตั้งสามใบ
แต่ก็มักจะไปแพ้ครีโบ้เห่ยๆของยูกิได้บ่อยๆไป
3. แล้วนายตัวข้างต้นที่กล่าวถึง
มักจะกลับใจมาเป็นพวกพระเอกภายหลังเสมอ
โดยจะเหลือคำพูดแก้เกี้ยวประมาณว่า
“ข้าร่วมมือกะเอ็งแค่ครั้งนี้เท่านั้นนะเฟ้ย
อย่าลืมว่าเราเป็นศัตรูกัน”
(แต่ก็ตามมาช่วยแทบทุกครั้ง บางทีถึงขนาดตายแทนกันได้)
4. เวลาไปเที่ยวตามเกาะ ตามป่า ตามเขา
ควรเช็คประวัติเพื่อนฝูงที่ไปเที่ยวให้ดี
ว่ามีใครที่มีประวัติอะไรแปลกๆ เมื่อสี่ซ้าห้าสิบปีก่อนหรือไม่
ไม่งั้นเกาะนั้นอาจจะกลายเป็นห้องปิดตายขนาดยักษ์
และมีฆาตกรโรคจิตโผล่มาได้
แล้วก็จะมีคนพูดขึ้นมาว่า “อ้ะ หรือจะเป็นเรื่องเมื่อสิบปีก่อน...”
ให้คนอื่นหน้าซีดกันเล่นๆ
5. คินดะอิจิ ฮาจิเมะ และ เอโดงาวะ โคนัน คือ ตัวซวยและตัวอันตราย
ของตำรวจญี่ปุ่น ด้วยเจ้าหมอสองคนนี่โผล่ไปที่ไหน
มีคนตายแบบแปลกๆทุกรายไป
6. แฟนของเจ้าสองคนข้างบน
คุ้นเคยและเห็นคนตายต่อหน้าต่อตามาไม่ต่ำกว่ายี่สิบศพ
แต่ทุกครั้งที่เห็นคนตาย เธอก็จะร้องกรี๊ดและเป็นลมได้ทุกครั้ง
(น่าจะชินเสียบ้างนะ)
7.
ฆาตกรอัจฉริยะที่วางแผนฆาตกรรมซ่อนเงื่อนอย่างแยบยลในห้องปิดตายสารพัดจะลึกลับ
มักจะพลาดแบบงี่เง่า เช่น ทิ้งก้นบุหรี่หรือกระดุม แหวน หรืออะไรๆ
ที่มันส่อให้โยงถึงตัวเองเอาไว้
8. ตำรวจญี่ปุ่นมีการทำงานที่เปิดกว้างแบบสุดๆ
ยอมให้เด็กตัวกระเปี๊ยกและเด็กมัธยมเข้าถึงหลักฐานฆาตกรรมได้โดยสมบูรณ์
9. ฟองสบู่และหมอกควัน ในการ์ตูนญี่ปุ่นทำหน้าที่ของมันได้ดีเสมอ
โดยเฉพาะในฉากโรงอาบน้ำ
คือมันจะคอยลอยไปปิดนายส่วนที่ผู้อ่านอยากเห็นอย่างมิดชิดทุกครั้ง
10. เวลาผู้หญิงแก้ผ้า จะมีเสียง “ฟ้าว” “วืด” “ซ่า” “ผ่าง”
“ควับ”หรือ “พรวด” และ ฯลฯ
ออกมาจากส่วนที่พึงสงวนเสมอ
11. การ์ตูนเกี่ยวกับการทำอาหาร จะพบสัจธรรมว่า
พระเอกสามารถใช้หม้อหรือกระทะใบย่อมๆ
แต่ทำอาหารเลี้ยงคนได้ทั้งโตเกียวโดม
12. ลูกบอลในการ์ตูนเรื่อง ซึบาสะ นั้น ลอยช้ามาก
ระหว่างเท้าถึงประตูนั้น นักเตะสามารถระลึกความหลังได้กว่าชาติครึ่ง
ประมาณว่ายิงแล้วนึกถึงเพื่อนฝูงญาติโยมและครูอาจารย์ได้โขยงนึงบอลถึงเข้าประตู
13. การ์ตูนเรื่องข้างบน ถ้าเป็นแมตช์สำคัญ
ทีมญี่ปุ่นจะถูกยิงนำไปจนหายห่วง เพื่อรอจังหวะยิง
มาจนกระทั่งกลับมานำได้ในนาทีสุดท้ายของการแข่งขันทุกทีไป
14. นางเอกส่วนใหญ่จะเกลียดขี้หน้า หรือไม่ชอบพระเอกมาตั้งแต่ต้น
แต่ลึกๆจะแอบเป็นห่วงอยู่เสมอ และจะออกไปในรูปของซ้อมไปห่วงไปมากกว่า
15. ถ้าพระเอกมีเหตุผลที่น่าจะให้เข้าใจผิดกับนางเอก เช่น
มีรุ่นน้องมาให้ของขวัญ เดินออกมาจากโรงแรมกับใคร
หรือมีคนแปลกหน้ามาจุ๊บ
คุณไม่ต้องห่วง นางเอกเห็นแน่ๆ เห็นกับตาเลยด้วย
16. ถ้ามีการอาบน้ำในห้องสาธารณะหรือบ่อน้ำแร่
มีโอกาสถึง 90% ที่ ไม่พระเอกก็นางเอกที่จะลงบ่อหรือเข้าห้องน้ำผิด
หรือมาพบภายหลังว่าเป็นบ่ออาบน้ำรวม
*ซ้ำขออภัย
มักจะเจอเรื่องโชคดีแบบไม่น่าเชื่อ (และน่าอิจฉา) เสมอ
เช่น นู๋ โนบีตะ ที่อยู่ดีๆ ก็มี โดเรมอน โผล่พรวดออกมาจากลิ้นชัก
อุราชิมาเคทาโร่ แห่ง บ้านพักอลเวง (Love Hina)
ที่อยู่ๆก็ได้รับมรดกเป็นหอพักหญิงที่มีสาวอยู่กันตรึม
2. คู่แข่งพระเอกจะเหมือนเก่งกว่า เท่กว่าพระเอกอยู่เสมอ
ซึ่งพระเอกจะไม่มีวันสู้เลย ยกเว้นจะฮึดสุดๆ หรือฟลุกเด็ดๆ
เจ้าคู่แข่งคนนั้นถึงจะแพ้ ดูอย่างในเรื่อง ซึบาสะ
ที่จริงๆแล้ว มิสุงิ จุน เก่งกว่า ซึบาสะ เสียอีกในช่วงแรกๆ
แต่ดันเป็นโรคหัวใจเสียอีก
ปิศาจจิ้งจอกทามาโมะ ใน มืออสูรล่าปิศาจ ก็เก่งกว่า คุณครูนูเบ
ตั้งเยอะ แต่ก็แพ้ลูกอึด
หรือเจ้า ไคบะ เซโตะ ในเรื่อง “เกมส์กลคนอัจฉริยะ” ก็มีการ์ดบลูอายส์
ไวท์ดราก้อนตั้งสามใบ
แต่ก็มักจะไปแพ้ครีโบ้เห่ยๆของยูกิได้บ่อยๆไป
3. แล้วนายตัวข้างต้นที่กล่าวถึง
มักจะกลับใจมาเป็นพวกพระเอกภายหลังเสมอ
โดยจะเหลือคำพูดแก้เกี้ยวประมาณว่า
“ข้าร่วมมือกะเอ็งแค่ครั้งนี้เท่านั้นนะเฟ้ย
อย่าลืมว่าเราเป็นศัตรูกัน”
(แต่ก็ตามมาช่วยแทบทุกครั้ง บางทีถึงขนาดตายแทนกันได้)
4. เวลาไปเที่ยวตามเกาะ ตามป่า ตามเขา
ควรเช็คประวัติเพื่อนฝูงที่ไปเที่ยวให้ดี
ว่ามีใครที่มีประวัติอะไรแปลกๆ เมื่อสี่ซ้าห้าสิบปีก่อนหรือไม่
ไม่งั้นเกาะนั้นอาจจะกลายเป็นห้องปิดตายขนาดยักษ์
และมีฆาตกรโรคจิตโผล่มาได้
แล้วก็จะมีคนพูดขึ้นมาว่า “อ้ะ หรือจะเป็นเรื่องเมื่อสิบปีก่อน...”
ให้คนอื่นหน้าซีดกันเล่นๆ
5. คินดะอิจิ ฮาจิเมะ และ เอโดงาวะ โคนัน คือ ตัวซวยและตัวอันตราย
ของตำรวจญี่ปุ่น ด้วยเจ้าหมอสองคนนี่โผล่ไปที่ไหน
มีคนตายแบบแปลกๆทุกรายไป
6. แฟนของเจ้าสองคนข้างบน
คุ้นเคยและเห็นคนตายต่อหน้าต่อตามาไม่ต่ำกว่ายี่สิบศพ
แต่ทุกครั้งที่เห็นคนตาย เธอก็จะร้องกรี๊ดและเป็นลมได้ทุกครั้ง
(น่าจะชินเสียบ้างนะ)
7.
ฆาตกรอัจฉริยะที่วางแผนฆาตกรรมซ่อนเงื่อนอย่างแยบยลในห้องปิดตายสารพัดจะลึกลับ
มักจะพลาดแบบงี่เง่า เช่น ทิ้งก้นบุหรี่หรือกระดุม แหวน หรืออะไรๆ
ที่มันส่อให้โยงถึงตัวเองเอาไว้
8. ตำรวจญี่ปุ่นมีการทำงานที่เปิดกว้างแบบสุดๆ
ยอมให้เด็กตัวกระเปี๊ยกและเด็กมัธยมเข้าถึงหลักฐานฆาตกรรมได้โดยสมบูรณ์
9. ฟองสบู่และหมอกควัน ในการ์ตูนญี่ปุ่นทำหน้าที่ของมันได้ดีเสมอ
โดยเฉพาะในฉากโรงอาบน้ำ
คือมันจะคอยลอยไปปิดนายส่วนที่ผู้อ่านอยากเห็นอย่างมิดชิดทุกครั้ง
10. เวลาผู้หญิงแก้ผ้า จะมีเสียง “ฟ้าว” “วืด” “ซ่า” “ผ่าง”
“ควับ”หรือ “พรวด” และ ฯลฯ
ออกมาจากส่วนที่พึงสงวนเสมอ
11. การ์ตูนเกี่ยวกับการทำอาหาร จะพบสัจธรรมว่า
พระเอกสามารถใช้หม้อหรือกระทะใบย่อมๆ
แต่ทำอาหารเลี้ยงคนได้ทั้งโตเกียวโดม
12. ลูกบอลในการ์ตูนเรื่อง ซึบาสะ นั้น ลอยช้ามาก
ระหว่างเท้าถึงประตูนั้น นักเตะสามารถระลึกความหลังได้กว่าชาติครึ่ง
ประมาณว่ายิงแล้วนึกถึงเพื่อนฝูงญาติโยมและครูอาจารย์ได้โขยงนึงบอลถึงเข้าประตู
13. การ์ตูนเรื่องข้างบน ถ้าเป็นแมตช์สำคัญ
ทีมญี่ปุ่นจะถูกยิงนำไปจนหายห่วง เพื่อรอจังหวะยิง
มาจนกระทั่งกลับมานำได้ในนาทีสุดท้ายของการแข่งขันทุกทีไป
14. นางเอกส่วนใหญ่จะเกลียดขี้หน้า หรือไม่ชอบพระเอกมาตั้งแต่ต้น
แต่ลึกๆจะแอบเป็นห่วงอยู่เสมอ และจะออกไปในรูปของซ้อมไปห่วงไปมากกว่า
15. ถ้าพระเอกมีเหตุผลที่น่าจะให้เข้าใจผิดกับนางเอก เช่น
มีรุ่นน้องมาให้ของขวัญ เดินออกมาจากโรงแรมกับใคร
หรือมีคนแปลกหน้ามาจุ๊บ
คุณไม่ต้องห่วง นางเอกเห็นแน่ๆ เห็นกับตาเลยด้วย
16. ถ้ามีการอาบน้ำในห้องสาธารณะหรือบ่อน้ำแร่
มีโอกาสถึง 90% ที่ ไม่พระเอกก็นางเอกที่จะลงบ่อหรือเข้าห้องน้ำผิด
หรือมาพบภายหลังว่าเป็นบ่ออาบน้ำรวม
*ซ้ำขออภัย
เรื่องราวที่พบเห็นในการ์ตูนบ่อยๆๆๆๆๆ!!!!
[IMG]
<font size="1">
ข้าได้เห็นโลกกว้างแล้ว ขอบคุณ
