ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร ทุกวันนี้ผมดวงซวยเป็นอย่างมากถึงมากสุดๆด้วยครับ ผมอายุเพียงแค่ 14 ปีแต่ทำไมก็ไม่รู้ผมดวงซวยมากๆเลย วันนี้เป็นวันสอบไฟนอลของผม ผมตื่นเช้ามาผมถอดชุดแล้วเดินเข้าห้องน้ำเพื่อที่จะอาบน้ำผมอาบน้ำของผมอยู่ดีๆผมก็ลื่นหัวโขกกับพื้นห้องน้ำหลังผมมีเลือดไหลเป็นทางยาวประมาณเหมือนโดนดาบยาวๆฟันที่หลัง เอวผมก็เคล็ดมึนหัวอีกด้วย ผมร้องและพยายามลุกขึ้นไปแต่งตัวเตรียมไปโรงเรียนเพื่อจะสอบ วิชาแรกที่ผมสอบผมก็ยังสอบไปได้อย่างสบายๆอยู่แต่พอผมสอบวิชาที่สองผมดันปวดเยี่ยวแต่ว่าตึกที่ผมสอบกับห้องน้ำนั้นอยู่ห่างกันเป็นครึ่งกิโลเลยทีเดียวผมมีเวลาพักแค่ครึ่งชั่วโมงพอผมทำธุระส่วนตัวเสร็จกลับมาที่ห้องสอบเหมือนเดิมผมดันปวดท้องอีกด้วย ผมเลยขออาจารย์รีบไปเข้าห้องน้ำผมกลับมาไม่ทันสอบตอนเช้า เซงสุดๆไม่ทันแล้วยังโดนครูด่าอีกด้วย!!!
การสอบก็ได้ผ่านไปอย่างยากลำบากจนถึงเวลาประมาณบ่ายสามโมงครึ่ง ห้องของผมมีสอบวิชาพละ ผมสอบกระโดข้ามรั้วหนึ่งเมตรได้อย่างสบาย แต่พอรั้วสุดท้ายผมดันล้มหัวเข่าชนกับพื้นแต่ครูบอกว่าอย่าหยุดนอนอยู่ตรงนั้นผมรีบลุกและเดินลากขากลับไปนั่งพัก ต่อมาหลังจากสอบกระโดข้ามรั้วแล้วครูก็ให้ผมสอบวิ่งรอบโรงเรียนอีก 7 รอบซึ่งผมบอกว่าผมไม่ไหวแต่อาจารย์ไม่ฟังผมบังคับผมวิ่ง ผมวิ่งไปล้มไปด้วย และสุดท้ายผมวิ่งแล้วสะดุดล้มกลางถนนเกือบถูกรถเหยียบ เพื่อนหามผมกลับบ้านพอผมเดินกลับมาบ้านผม โน้ตบุคของผมก็ตกอยู่ที่พื้นในห้องของผม แถมห้องยังเละอีกด้วยผมถามยายว่าใครเข้ามาห้องผมยสยบอกว่าน้องผมเข้ามาเล่นในห้อง ผมเสียใจมากๆ เพราะหุ่นยนต์โมเดลของผมที่สะสมมาพัง แตกหมด แต่ก่อนตัวะล 120 เดี๋ยวนี้ไม่มีขายแล้ว แถมถ้ามีก็ราคาประมาณ 890 บาท ผมโครตจะเซงสุดๆ ยังไม่หมดเท่านั้น ปืนBBgunที่ผมซื้อมา2วันที่แล้ว วงจรขาดอีก ผมไม่รู้ว่าจะพูดยังไงอีกแล้ว เรื่องที่ผมพูดมาทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับผมในวันนี้ วันที่ 26/9/2555 ผมแค่อยากระบายความรู้สึกของผม เท่านั้นแหละครับ คุณจะลบข้อความที่ผมเขียนหรือไม่ลบก็ได้ จะโพสข้อความของผมหรือไม่โพสก็ได้ครับ ขอบคุณครับที่อ่านข้อความของผม ผมมันแค่คนดวงซวยเท่านั้่นแหละครับมันคือความจริงของผม
การสอบก็ได้ผ่านไปอย่างยากลำบากจนถึงเวลาประมาณบ่ายสามโมงครึ่ง ห้องของผมมีสอบวิชาพละ ผมสอบกระโดข้ามรั้วหนึ่งเมตรได้อย่างสบาย แต่พอรั้วสุดท้ายผมดันล้มหัวเข่าชนกับพื้นแต่ครูบอกว่าอย่าหยุดนอนอยู่ตรงนั้นผมรีบลุกและเดินลากขากลับไปนั่งพัก ต่อมาหลังจากสอบกระโดข้ามรั้วแล้วครูก็ให้ผมสอบวิ่งรอบโรงเรียนอีก 7 รอบซึ่งผมบอกว่าผมไม่ไหวแต่อาจารย์ไม่ฟังผมบังคับผมวิ่ง ผมวิ่งไปล้มไปด้วย และสุดท้ายผมวิ่งแล้วสะดุดล้มกลางถนนเกือบถูกรถเหยียบ เพื่อนหามผมกลับบ้านพอผมเดินกลับมาบ้านผม โน้ตบุคของผมก็ตกอยู่ที่พื้นในห้องของผม แถมห้องยังเละอีกด้วยผมถามยายว่าใครเข้ามาห้องผมยสยบอกว่าน้องผมเข้ามาเล่นในห้อง ผมเสียใจมากๆ เพราะหุ่นยนต์โมเดลของผมที่สะสมมาพัง แตกหมด แต่ก่อนตัวะล 120 เดี๋ยวนี้ไม่มีขายแล้ว แถมถ้ามีก็ราคาประมาณ 890 บาท ผมโครตจะเซงสุดๆ ยังไม่หมดเท่านั้น ปืนBBgunที่ผมซื้อมา2วันที่แล้ว วงจรขาดอีก ผมไม่รู้ว่าจะพูดยังไงอีกแล้ว เรื่องที่ผมพูดมาทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับผมในวันนี้ วันที่ 26/9/2555 ผมแค่อยากระบายความรู้สึกของผม เท่านั้นแหละครับ คุณจะลบข้อความที่ผมเขียนหรือไม่ลบก็ได้ จะโพสข้อความของผมหรือไม่โพสก็ได้ครับ ขอบคุณครับที่อ่านข้อความของผม ผมมันแค่คนดวงซวยเท่านั้่นแหละครับมันคือความจริงของผม
ผมไม่ได้เขียนให้คุณต้องตอบนะครับ ผมแค่อยากเขียนระบายเฉยๆครับ
