เนื่องจากเปิดตู้หนังสือที่ไม่ได้เปิดนานมากแล้วไปเจอหนังสือ เทศนาฮาสุดขีด 4 ของพระพยอม กัลยาโณ
และด้วยเหตุที่ว่าเจ้าของกระทู้มีความพยายามน้อยไปหน่อยจึงเอามาให้อ่านได้ทีละตอนๆนะครับ
ไม่ฮาไม่สนุกหรือมีคำหยาบคาย ก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
ตอน ล้างแค้น
มือปืนเมืองเพชร...เมาแอ๋เข้ามาหาพระ...
มันชูปืนขึ้น...แล้วเดินเป๋เข้ามา....
หลวงพี่ก็เลยโดดเข้าข้างเสา...เพราะพระก็seoเป็นเหมือนกัน...
มันบอกว่า...หลวงพี่ต้องเป็นพยานให้ผมด้วย...
ไอ้แคล้วมันฆ่าพ่อผมตาย...ผมขอสาบานต่อหน้าพระว่า...
ผมจะต้องล้างแค้ให้พ่อผมให้ได้...ถ้าผมฆ่าไอ้แคล้วไม่ได้...ชีวิตนี้นอนตาไม่หลับ...
หลวงพี่โผล่ออกมาจากเสา.. แล้วบอกว่า...สาธุ...ขออนุโมทนาบุญกับโยมด้วยที่คิดจะล้างแค้น...
คนทั้งศาลาหันมามองพระเป็นตาเดียว...
โธ่...ก็มันถือปืนส่ายอยู่อย่างนั้น...จะให้พระทำยังไง?...น่าจะเห็นใจพระบ้างนะ...
อาตมาก็พูดกับมือปืนต่อว่า...
ล้าง...หมายถึง...ทำให้สะอาด...
การล้างแค้นเป็นเรื่องที่ดี...
เรามีความแค้น...แสดงว่า...ความแค้นมันเปื้อนจิตใจเรา...
การล้างแค้น...คือล้างจิตใจเราให้สะอาด...ห้ความแค้นมันหมดไปจากใจเรา...
การไปยิงเขาตายอีก...เป็นการเพิ่มแค้น...ลูกหลานเขาก็จะตามมายิง...
มาฆ่าเราอีก...วนเวียนอย่างนี้ไม่จบสิ้น...
การล้างแค้น...จึงเป็นการอโหสิกรรม...หมดเวรหมดกรรม...
อาตตมาจึงขออนุโมทนาบุญกับโยมด้วย...
พูดเสร็จพระก็หลบไปยืนบังเสาไว้...พระไม่กลัวมันหรอก...แต่พระไม่ประมาท...
ไร้สาระกับกระทู้ยามดึก IV
[IMG]
