ST. Arinal School ตอน การ์เดี้ยน

ขอคอมเม้นเพื่อเป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ^^

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

นี่คือคำนิยามแรกหลังจากที่ไอบ้าแอชตันประกาศออกมาว่า อีก 1 อาทิตย์ข้างหน้านั้นคือวันประชุมผู้ปกครอง

กลับมาพบฉัน(โพล่าห์)อีกครั้งหลังจากที่กินข้าวเสร็จไอแอชตันบ้าหัวหน้าหอของหอฉันที่สนิทกับพวกศาสตร์ตราจารย์มากกว่าฉันหลายเท่าตัวก็เรียกประชุมหัวหน้าฝ่ายกับหัวหน้าต่างๆ และยังเรียกพวกการ์เดี้ยนทั้ง 5 คนไปประชุมด้วยอีกต่างหากฉันจะไม่เป็นเดือดเป็นร้อนเลยนะ ถ้าฉันไม่ได้เป็นหนึ่งในการ์เดี้ยน แต่บังเอิญที่ว่าฉันนี้แหละควีนแชร์ของการ์เดี้ยนแห่งอารินอล TT เจ้าของฉายาควีนผู้ไร้ตัวตนที่มันผู้ใดตั้งก็ไม่อาจทราบได้ อาเมน...และฉายานี้ได้มาเพราะฉันถึงจะดำรงตำแหน่งควีนมานานนับเกือบ 10 ปีแต่ถ้าบอกว่าตลอดเวลาเกือบ 10 ปีนี้ฉันไม่เคยเสนอหน้าไปให้ป่วงชนชาวนักเรียนให้เห็นหน้าอีกเลยหลังจากวันรับตำแหน่งทำให้มีแค่รุ่นพี่เพื่อนชั้นเดียวกันแล้วก็รุ่นน้องบางส่วนเท่านั้นที่รู้ว่าฉันคนนี้คือควีนอะ

ไอคุณพี่ออร์โต้นี่ก็เป็นหนึ่งในการ์เดี้ยนเหมือนกันนะมันอยู่ในตำแหน่งแจ็กแชร์ ฉายาของมันคือองครักษ์คนสนิทแสนกะล่อนไม่รู้ไปทำอีกท่าไหนถึงได้ฉายานี้มาครอง =.=

ส่วนคนที่ถูกพาดพิงในประโยคนั้นคือพี่เคียร์ผู้เป็นคิงของเรานั้นเองส่วนฉายาของพี่แกคือราชาผู้แสนเฉยชาแต่ฉันว่าภาพลักษณ์ของมันให้กับฉายานี้มากเลยอะ -0-

“...” เฮ้ย! อย่ากดดันกันด้วยความเงียบดิ=[]=

“...” บอกแล้วไงว่าอย่ากดดันกันด้วยความเงียบบบบ#สติแตก

“มีอะไรก็พูดดิ! แต่ช่วยอย่ากดดันฉันด้วยความเงียบได้ไม!....ค่ะ...”ตอนช่วงท้ายของประโยคฉันเกือบลืมหางเสียงแนะ แต่ความเงียบนี่ชั่งน่ากลัวแท้...ถึงขนาดทำให้ฉันคนนี้สติแตกได้ ชั่งน่ากลัวจริง-0-

“แล้วเรื่องสัญลักษณ์แต่ละหอละค่ะ” เมินกันเลยเหรอ =[]=

“อย่าเมินกันสิค่ะ!” จบงานนี้ฉันคงต้องส่งใครซักคนในที่ประชุมนี้ให้ลงไปตีกับท่านยมทูตที่ชิบุเซ็นจริงๆด้วยนะ= =

ยัยกีวี่ที่มานั่งอยู่ข้างซ้ายของฉันได้นี่เพราะยัยนี้ก็เป็นการ์เดี้ยนเหมือนกันนะ อย่างน้อยยัยนี้ก็เป็นเอซแชร์ผู้มีฉายาว่าทหารเอกผู้ไม่ยึดตึดต่อสิ่งใดแต่ฉันว่าฉายายัยนี้ไม่เข้ากับนิสัยเลยแม้แต่น้อย = =

“ยัยกีวี่เน่าหุบปาก!” ฉันตะคอกกลับไปแบบไม่ไว้หน้ามันหน้าไหนอีกต่อไป

“ฉันเองก็ไม่ได้อยากเสวนากับเธอเท่าไรหรอก เชอะ!”พูดเสร็จก็สะบัดหน้าหันไปอีกทาง

“ฉันก็ไม่ได้อยากเสวนากับลิงในถ่ำอย่างเหรอ เชอะ!ฉันเอาเวลาที่เสียเปล่ากับการพูดกับเธอไปเสวนาภาษาโม่ง(?)หรือไม่ก็ภาษาฮิเบิร์ด(?)ดีกว่า”ฉันว่าคงมีใครในที่นี้กำลังคิดว่าจะเรียกโรงบาลบ้ามารับตัวพวกฉันดีหรือเปล่าอยู่แน่ๆเลย-0-

“เหอะ! ฉันว่าแม้แต่ฮิเบิร์ดคงไม่อยากคุยกับเธอหรอกนะ” เชอะๆไม่รู้ซะแล้วว่าฉันเป็นใคร ฮิฮิ

หลายคนในห้องนี้อาจจะคิดว่า’:Xไร้สาระวะพวกนี้’ เป็นแน่เลย-0-

“ทั้ง 2 คนเลิกไร้สาระได้แล้วนะค่ะ เรากำลังอยาในที่ประชุมนะค่ะ”ญาติแสนดีของฉันเปเปอร์เป็นคนห้ามทัพที่กำลังจะก่อสงคราม(หรือก่อไปแล้ว)

“เหอะ!” ฉันกับกีวี่พูดพร้อมกันก่อนที่เราทั้งคู่จะหันหน้าไปคนละทางความจริงแล้วฉันกับกีวี่ไม่ใช่ไม่ถูกกันนะ ออกจะสนิทกันด้วยซ้ำแต่ที่พวกเรากัดกันอย่างนี้ก็แค่เอาสนุกๆเท่านั้นแหละไม่มีไรมาก(ชีวิตมีสาระมาก~)

“อ๊ะ”ฉันอุทานขึ้นหลังจากเห็นเวลาที่หน้าปัดนาฬิกาบอกเวลาว่ามันดึกมากแล้ว “พี่เคียร์นี่มันจะ 5 ทุ่มครึ่งแล้วนะ” ฉันพูพร้อมชี้ไปที่นาฬิกาเรือนเดียวที่อยู่ในห้องนี้

“นี่ก็ดึกมากแล้วงั้นไว้ประชุมต่อพรุ่งนี้ดีไหมไอเคียร์” ค่ะดีมากเลยค่ะ ออร์โต้^^ วันนี้ฉันรักนายม้ากมาก~

“อืม ก็ดีเหมือนกันงั้นพรุ่งนี้ตอนเที่ยงเรามาประชุมกันต่อที่ห้องนี้นะ” พี่เคียร์ว่าด้วยเสียงนิ่งๆพรางเริ่มเก็บข้าวของที่รู้สึกว่าจะเป็นเอกสารสำหรับการประชุมส่วนฉันตอนมาก็มาตัวเปล่าดังนั้นมันก็ควรจะเป็นแบบนั้นแต่ด้วยสายตาพิฆาตของพี่เคียร์ที่มองฉันแล้วก็ไปมองกองเอกสารที่อยู่เยื้องๆกับตัวเป็นเชิงบอกว่า‘กองเออกสารนั้นเธอต้องเอากลับไปอ่าน’เป็นเหตุให้ฉันแอบทำหน้าเซ็งใส่พี่แกนิดนึงก่อนจะเอือมสุดตัวไปคว้าเอกสารก่อนนั้นก่อนจะยกมันขึ้นทั้งกองทำให้ฉันมองไม่เห็นทางข้างหน้าแต่ฉันมั่นใจว่าฉันกำลังยื่นอยู่บนเก้าที่สูงจากพื้นไม่เท่าไรทำให้ฉันมั่นใจว่าคงลงได้แบบปลอดภัย ฉันจึงโดดลงไปแบบไม่มอง จึงเป็นเหตุให้...

โครม!

“โอ๊ย!” ฉันร่วงลงไปนั่งพับเพียบแบบนางงาน(?)กองเอกสารที่ก่อนหน้านี้ถูกฉันอุ้มอยู่ก่อนหน้านี้ก็ปลิวว้อนไปทั้วห้องและดูเหมือนว่าเส้นเอ็นข้อเท้าขวามันจะ...มันจะ...พลิก! ฮ่าฮ่ามันพลิกละ เจ็บมากๆด้วยอะTT

“แง~ เส้นเอ็นพลิกเลยอะแง~ ฮึก!” เจ็บโว๊ย!!!!!!

“เฮ้ย! เป็นอะไรรึเปล่า?”ออร์โต้ที่อยู่ใกล้ฉันที่สุดพูดอย่างตกใจที่ฉันคนนี้ตกเก้าอี้ดังโครม!แบบดังสนั่นลั้นทุ้ง

“ไม่เป็นไรมากหรอกนะ แค่เส้นเอ็นพลิก ใช้เวทย์รักษาแล้วอีกสักประมาณ3-4วันก็คงหายแหละ” พอเปเปอร์พินิจฉัยอาการฉันเสร็จก็ยื่นมือมาตรงข้อเท้าขวาของฉันแล้วก็ปรากฎอักษรที่มีรูปร่างขะยุกขะยิกเริ่มเรียงกันจนกลายเป็นวงแหวนเวทย์สีเขียวอ่อนเล็กๆตรงบาลแผลของฉัน

“หืม~ ฮ่าฮ่า ทำไมต้องเป็นฉันด้วยละ?” แอชตัน!แค่ส่งฉันแค่นี้ทำไม่ได้ใช่ปะ?

“โถ่~ ฮะฮะ ช่วยไม่ได้นะ งั้น... อ๊ะ!”แอชตันนายจะให้ฉันขี่หลังจริงๆเหรอO_o

“แอช..แอชตัน!” ฉันตกใจจริงนะที่อยู่ๆไอบ้านี่ก็เปลี่ยนจากที่จะให้ขี่หลังเป็นอุ้มฉันแทน

“งั้นเดียวฉันจะช่วยหิ้วเอกสารพวกนี้ไปที่ห้องให้นะ”ฉันซาบซึ่งใจเธอจริงๆนะดรีมมี่ TT

“ขอบใจจ๊ะ^^” รู้สึกได้ว่ารอยยิ้มนี้เป็นรอยยิ้มที่จริงใจที่สุดของวันนี้เลยละ

“งั้นดรีมมี่เธอจับเสื้อฉันไว้นะ เราจะวาสป์ไปหน้าห้องของยัยนี้แล้วเราจะย้ายกันตรงนั้น โอเคนะ?” แอชตันความจริงนายไม่ต้องถามก็ได้นะ แบบ...ถ้านายคิดจะทิ้งดรีมมี่ไว้ที่หน้าห้องฉันอะ==

“ยะ! ความจริงเธอให้’ทิเซล’มารับก็ได้นะ” กีวี่เอ่ย’เวลล์’ไม่ได้บอกเธอเหรอว่า‘ทิเซล’น่ะหลับไปแล้ว

“’ทิเซล’น่ะหลับไปแล้ว...” ฉันยังพูดไม่ทันจบประโยคดีภาพรอบตัวก็เริ่มเบลอเหมือนภาพหมุนวนหมุนวนแล้วหลังจากนั้นไม่ถึง 10 วิภาพรอบตัวที่ก่อนหน้านี้ยังเป็นภาพของห้องประชุมแต่ตอนนี้พวกเรากลับมาอยู่หน้าห้องฉันซะงั้น

ก๊อก ! ก๊อก!

“ทิเซลคร้าบ~ เปิดประตูหน่อยคร้าบ~” ตะโกนโหวกเหวกโวยวายอยู่หน้าห้องคนอื่นเขาระวังวันหลังเขาจะเอามีดจ้วงแกนะแอชตัน= =

เอี้ยด!(เสียงประตู?)

“ฮะ~ “ เสียงงัวเงียสุดขั้วหัวใจของเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนและมีประกายทองส่วนตาก็เป็นสีทองประกายน่าลุ่มหลงที่มนุษย์หรือ’:Xดพ่อมด’ทั่วไปไม่อาจจะมีได้

“อะนี่จ๊ะ! เอกสารของโพล่าห์จัง ฉันจะเอาไปวางไว้ที่โต๊ะให้นะจ๊ะ”พอดรีมมี่พูดจบก็เดินหายไปข้างในห้องฉันแล้วก็เดินออกมา “งั้นฉันไปก่อนนะ”ว่าเสร็จก็เดินลงบรรไดหายไป

“อะนี่พัสดุของนาย” ฉันไม่ใช่สิ่งของนะโว๊ย!!!

พอคิดได้แบบนั้นฉันก็ทำท่าว่าจะโวยวายแต่กลับพูดไม่ได้เพราะไอบ้าแอชตันมันเล่นโยนฉันให้กับทิเซลจนทิเซลแทบจะรับฉันไม่ทันแนะ =[]=

“อย่าโยนกันแบบนี้สิไอบ้าแอชตัน!”วินาทีนี้ไม่มีคำว่าเคารพอีกต่อไป อาเมน...

“ครับๆ” ถึงหน้าจะยังมีรอยยิ้มประดับอยู่ แต่มันไม่เล่นกับพวกเราดังนั้นเราก็จงปล่อยมันไปตามยะถากรรมเถอะ--

“งั้นฉันไปก่อนนะ” ว่าเสร็จก็หายไปกับสายลม = =

โครม!

“โอ๊ย! ฉันเป็นคนเจ็บนะทิ!”ฉันโวยวายลั่นเมื่อทิเซลปล่อยฉันร่วงหล่นลงพื้นดังโครม!

“เชอะๆ-3-“ ฉันบ่นกับตัวเองก่อนจะใช่เวทย์อะไรซักอย่างเพื่อให้ตัวลอยเหนือพื้นก่อนจะเข้านอนในเวลาเที่ยงคืนสิบ =[]=