ข้อมูลakb0048

(ต่อจากเอนทรี่ที่แล้ว)

เจ้ไม่ค่อยถูกจริตกับอมินะซักเท่าไหร่ ไม่ใช่ไม่ชอบหรืออะไรนะ

(AKB48 Team A)

เสียงดนตรีสดใสเริ่มต้นขึ้น .. เป็นทำนองเพลง Aitakatta! (ฉันอยากเจอเธอ!)

ฝูงชนส่งเสียงเชียร์ตามจังหวะเพลงดังกระหึ่ม

(ในรูปตัวอักษรสีชมพู คือ ไลท์สติ๊กที่แฟนๆถือเรียงกันเป็นคำว่า "Aitakatta")

อ๊ากกก โคตรเรียล ลุงแว่นห้อยผ้า โบกไลท์สติ๊ก lolololol

แต่ป้ายหรืออะไรที่บังคนอื่นเค้าจะไม่เอาไปกันนะ

ทำออกมาได้ดีมากเลย ฮือ รู้สึกได้ถึงความยิ่งใหญ่ของสิ่งบันเทิงตามเด็กๆไปด้วยเลย

ขนาดท่าที่ต้องโบกมือแล้วเดินไปรวมตัวกันโบกมือให้คนดูทีละฝั่ง ยังทำเหมือน

พวกเด็กๆก็ตื่นเต้น ประทับใจกันไปตามสเตป

" เยสส! -- คี๊มี นี้~~~~ "

กรี๊ดดดด โทโมะตั้น อดีต1ใน7เทพAKB48

(โทโมะจิน, อิทาโนะ โทโมมิ แห่งทีม K)

จะยังไม่พูดถึงพวกเมมเบอร์นะคะ เพราะคิดว่ายังไง

จะต้องมีตอนเด่นๆ ของแต่ละคนออกมาแน่เลย

มยย. (มยย.รู้สึกไงมั่งที่ต้องชาบูตัวเอง lol)

ผู้ชาย? เอ๊ยย ผู้หญิงสองคนนี้มัน กัปตันxกัปตัน

ทาคามินะ!(ทาคาฮาชิ มินามิ) 1ใน7เทพ กัปตันทีม A หัวหน้า AKB

และ ไมเคิล! (อากิโมโตะ ซายากะ) คิงคองเจ้าแห่งป่าดงดิบทีม K

กรุณาเตรียมตัวเตรียมใจของท่านให้พร้อม

โอ๊วว รัศมีแห่งบร๊ะบลานุภ๊าพพพพพ~ บริ๊งงงงๆๆ

มาแล้ว!!!

ฉายา: โฉมหน้าของAKB48 ตำแหน่ง: เอซ แห่งทีม A

เซ็นเตอร์ตลอดกาลนิรันดร์!! (แม้จะแพ้โหวตหรือเป่ายิงฉุบ)

โอ๊ว มาย ก๊อดเดสสส

; [] ;

ฉี!!!!!! ๆๆๆๆๆ โคจิป้า, NyanNyan(เหมียวๆ), โคจิฮารุ (โคจิม่า ฮารุนะ) ไอดอลหัวแบล๊งจากทีม A

ปากเบินสมจริงมากจ้ะ ฮ่าๆๆๆๆ แรดอ๊า ยังหน้าโง่อยู่แม้ในอนิเมะ lol

โอ๊ยย คุณพระ! พวกนางมีการเหาะไปหาคนดูได้ด้วยค่ะ การทรงตัวเป็นเลิศจริงๆ

เทพอันดับ 2 - โอชิม่า ยูโกะ เอซแห่งทีม K

เคยชนะพระนางและได้เป็นเซ็นเตอร์1ครั้ง

ว่าที่เซ็นเตอร์แห่งเอเคบียุคใหม่ (ยุคหลังพระนางแกรด)

อะไรจะเยอะปานนั้น โฮโลแกรมก็มี เอากะเค้าสิ

พี่โด้ ชิโนดะ มาริโกะซามะ (ท่านมาริโกะ) ทีม A 1 ใน 7 เทพ AKB48

ท่าทางเธอจะเป็นผู้ควบคุมยานค่ะ เพราะเมื่อเพลงแรกจบลง

เรดาร์ก็ตรวจพบหน่วยจู่โจมจากรัฐบาลกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้

เธอจึงสั่งให้หน่วย Angel Guardian ออกปฏิบัติการทันที!

.

.

.

ดนตรีเพลงใหม่เริ่มบรรเลง

เพลง " เหล่าเด็กสาว " (Shoujotachi-yo)

ซีโมน! หน่วยนางฟ้าอารักขา อย่างเจ๋ง! >3<

เหล่าไอดอลต่างล่องลอยขึ้นไปบนอากาศ *สวยอ่ะ*

ระหว่างที่พวกเธอร้องเต้นร่อนไปร่อนมาอยู่นั้นก็ยังต้องคอยหลบมิซไซส์ - -*

และต่อสู้กับกองกำลังทหารอาวุธครบมือที่พยายามจะจับกุมพวกเธอให้ได้ไปด้วย

เอ่อะ .. ยู แกแน่ใจนะว่าแกพกระเบิดหน้าตาโบราณลูกขนาดนั้นไว้ในชุด - -"

บนเวทีเองก็โกลาหลพอกัน

ฉี โคจิป้าเข้าไปช่วยไมเคิลที่กำลังจะโดนทำร้าย

*ท่าเหลือร้ายมั่กกก แล้วอีคทานั่นคือ!? แกเป็นเซเลอร์เซนชิเรอะ*

ว๊ายๆๆๆๆ โบว์ค่าา ถ้าเห็นโบว์ก็ขอให้รู้ไว้เลยว่าหมายถึงทาคามินะ

โบว์เป็นสัญลักษณ์ของทาคามินะ เธอสะสมโบว์ และใส่โบว์แทบจะตลอดเวลา

ในระหว่างนั้นพวกเด็กๆที่ซุ่มดูอยู่(ซึ่งโดนอีเจ้ลืมไปแล้ว) .. อืม อย่าใช้คำว่าพวกเลย

เอาเป็นว่านากิสะ ก็เกิดอารมณ์ร่วมไปกับเสียงเพลง เรียกได้ว่าประทับใจอย่างรุนแรงจนแทบ---

พอได้เห็นบร๊ะรัศมีอร่ามอร่องของพระนางเข้า ใจและกายก็แทบจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับทำนอง

ทำให้ คิราร่า หรือไอ้เจ้าแมงพระพรุนที่มันลอยไปลอยมานั่นเปล่งแสงขึ้นอย่างอัศจรรย์

จนแม้แต่ยูโกะที่สังเกตเห็นคิราร่าหลายตัวไปวนเวียนๆอยู่แถวพวกเด็กๆก็ยังประหลาดใจ

.

.

.

สถานการณ์ดูจะเลวร้ายลงเรื่อยๆ บทเพลงใกล้จบลง

คงถึงเวลาที่พวกเธอต้องจากไปก่อนที่แฟนๆจะต้องเดือดร้อนไปด้วย

เหล่าไอดอลโค้งคำนับเป็นเชิงบอกลาแก่ผู้ชม

ยูโกะเองก็มาเซอร์วิสแฟนๆตัวน้อยถึงที่

พวกคิราร่าลอยตามยูโกะกลับขึ้นสู่ท้องฟ้าไป

ยานของ0048ปล่อยละอองดาวสีทองระยับลงมาเป็นสายแทนการบอกลา

พวกเด็กๆแหงนหน้าขึ้นมองส่ง และพยายามจะจดจำโมงยามที่แสนอัศจรรย์เช่นนี้ไว้ในใจ

ในขณะที่ทุกสื่งทุกอย่างลอยขึ้นฟ้าไปนั้น เจ้าคิราร่าตัวหนึ่งกลับลอยลงมา

ทุกคนจับมือกัน ตั้งใจมองภาพตรงหน้า

จู่ๆจิเอริก็พูดออกมาว่า ซักวันหนึ่งเธอจะต้องเข้าร่วมAKB0048ให้ได้

เด็กๆที่เหลือต่างก็มีความเห็นตรงกัน

เรื่องราวของเหล่าเด็กสาวที่ออกเดินทางทำความฝันให้เป็นจริงจึงเปิดฉากขึ้น

(เหนื่อยแล้วนะ เพิ่งเปิดฉาก Orz)

.

.

.

4ปีผ่านไป

นากิสะและยูกะใช้ชีวิตนักเรียนไปตามปกติ ทั้งสองเรียนอยู่ในคลาสเดียวกัน
ในคลาส อาจารย์กำลังสอนเรื่องเกี่ยวกับ AKB0048 ที่เคยมาจัดคอนเสิร์ทอย่างผิดกฏหมาย
ทำให้ประชาชนต้องการสิ่งบันเทิงมากขึ้น ทำให้รัฐบาลต้องยอมลดระดับความเข้มงวดลงมา

ในขณะที่นากิสะกำลังสลึมสลืออยู่ในคลาสเรียน

ยูกะก็ได้ยื่นอะไรบางอย่างให้นางิสะดู ทำให้นากิสะตกใจมาก ร้องเสียงดังจนทั้งห้องแตกตื่น

ในขณะเดียวกันนั้น โอริเนะกลับไม่ได้เรียนหนังสือ

เธอต้องทำงานอยู่ในโรงงานอุตสาหกรรม โดยมีป้าๆใจดีคอยให้ความช่วยเหลือ

เธอชอบเครื่องจักร และมีความสุขดีในงานที่ตัวเองทำ

ป้าๆห่อของเหลือมาให้เธอกิน เธอก็รับมาโดยไม่รังเกียจ (สมเป็นเด็กดีของเจ้จริงๆ)

ปล. มือถือน้องเหมือนตลับแปลงร่างเซเลอร์มูนมากๆ

แก๊ง 3 สาว มารวมตัวกันหลังเลิกเรียน

ยูกะพยายามเชื่อมต่อเวบอะไรซักอย่าง ปรากฏว่าเป็นเวบของ0048

กรี๊ดๆๆๆๆๆ ทาคามินะค่าา น่ารักกว่าตัวจริงนะ ไม่ได้เจอนานเลย (อีเจ้ออกตัวแรงตลอด)

ทาคามินะก็พูดประมาณว่า ตอนนี้0048 จะเปิดออดิชั่นเด็กเค็งคิวเซย์รุ่นที่77ค่ะ

*จริงๆเจ้เรียกเค็นคิวเซย์ ถ้าเจ้พิมพ์เค็งเป็นเค็นบ้างก็หยวนๆนะ

แล้วก็พูดเรื่องที่ว่า 0048นั้นจะรับสืบทอดชื่อมาจากไอดอลในตำนานอีกที

ซักพักยูโกะก็โผล่มาแจม นางิสะมีการพูดว่ายูโกะดูสวยขึ้นมากด้วยนะ

(ประมาณว่าเจอครั้งที่แล้วจะห่ามๆหน่อย)

แหมๆ เด็กแดงนี่แรงจริง

แล้วสมาชิกทุกคนก็ปรากฏตัวขึ้นมาบอกว่า จะรอ ..

" อยากจะเห็นรอยยิ้มของเธอนะ "

จบ

มีทาคามินะมารยาทงามอยู่คนเดียว คนอื่นฝรั่งหมด

3 สาวก็ลังเลกันว่าจะเอายังไงดี

นากิสะก็บอกอย่างมั่นใจว่า " ชั้นจะสมัครนะ "

คนอื่นก็ .. ตกจาย

" ก็เพราะว่ายูโกะบอกว่าอยากเจอน่ะสิ ไม่ไปคงไม่ได้หรอก "

สวยมากค่ะ! เค้าบอกหรอว่าอยากเจอหร่อนนะ โอ๊ยย ชั้นไม่ไหวจะเคลียร์

บอกเด็กนี่ให้หยุดประกาศตัวเป็นเซนเตอร์นางเอก ณ บัดนาว

และแล้วทุกคนก็ลงมติเป็นเอกฉันท์ว่าจะลงสมัครด้วยกันหมดนี่แหละ

ก็เลยมาอัดวิดีโอส่งเข้ารอบคัดเลือกกัน

ยูกะเก๋มากจ้ะ มีแววแถมเลือกเพลงถูกใจเจ้มาก " โชนิจิ "

เพลงออริจินอลเพลงแรกของทีมB เพลงที่สำคัญที่สุดของทีมB

จะได้พูดถึงเพลงนี้ต่อไปแน่นอนในตอนที่ 4 /แปลไว้แล้วนะคะ ลองเซิร์จดูที่ KonoHana

โอริเนะ รับหน้าที่ถ่ายวีดีโอ : )

น้องชมยูกะเหมือนมยย.ด้วยนะ lol

ถึงคราวน้องนากิสะ เธอเลือกเพลง " ฉันอยากเจอเธอ! "

ก็ร้องแบบอายๆหงิมๆ งึมงึมๆ (จะเหมือน-ของสูง-มากไปแล้วนะเธอ ฮ่าๆๆ)

แต่พอถึงท่อน เยสสส! น้องดันใส่เต็มซะงั้น __ __"

.

.

.

ระหว่างที่พวกเธอกำลังกลับบ้านกันนั้น นากิสะก็ได้เปิดบทสนทนาขึ้นมาว่า

ถ้าออดิชั่นติดจะทำยังไง?

ยูกะก็ตอบด้วยความมั่นใจตามสไตล์เค้าเลยว่า

" แน่นอนอยู่แล้ว จะต้องสืบทอดชื่อมาริโกะซามะน่ะสิ! "

โอริเนะอยากเป็นซัจชี่

(เอ่อะ .. ถ้าจะเลือกข้อนี้เจ้ว่ากาถูกทุกข้อไปดีกว่านะหนู)

" ไม่เข้ากับเธอเอาซะเลย "

เพื่อนๆมองกันอย่างเวทนา

ทำไมน่ะหรอ ... เจ้จะตอบให้ ๕๕๕๕๕*

ซัจชี่ หรือ ซาชิฮาร่า ริโนะ น่ะนะ คือ นางกากแห่ง48

ไม่น่ารัก ไม่มีความสามารถพิเศษ ไม่เก่งอะไรเลยซักอย่าง

ขี้แย เคยทำเรื่องราวไว้มากมาย (แต่มันก็ตลกดีนะ ฮาเฮรี่ยอ่ะ ฮาแบบเกรียนๆ)

แต่ว่าเป็นคนโปรดของคุณพ่อซะงั้น ข้อดีก็มีตรงลูกอึดและความอดทน(โดนแกล้งตลอด)

นางได้โซโล่เดบิวต์ปล่อยวันเกิดคุณพ่อ+อื่นๆมากมาย หลังๆมานี้ฐานแฟนนางขยายจนน่ากลัว

ล่าสุดไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่านางได้ที่5ในพรีโหวต เอ่อะ ... 1 ใน 7 เทพ!

ใครก็ได้ปลุกชั้นที ;w; ชั้นฝันร้ายย

(เรื่องนางเยอะและสนุกมาก หวังว่าจะมีโอกาสได้เล่า)

จู่ๆ ยูกะก็ขอแยกตัวออกไป

อ๋ออ ที่แท้ก็ผ.... ผู้ชายน่ะเอง เพื่อนกับผ... เลือกอะไรคะ?

แน่นอนค่า เลือกผ. (และเพื่อนมันก็เดินอยู่ข้างหลังอ่ะนะ ว๊อททท)

.

.

.

ตัดไปที่ศาลเจ้า? ล้ำสมัยแห่งหนึ่ง

เค้าไม่ได้มาอัญเชิญอาเมโนะมุราคุโมะหรืออะไรกันหรอกค่ะ

มาริโกะซามะใส่ชุดมิโกะ เดินเข้ามาเรียก " เซ็นเซย์ เซ็นเซย์ " (ท่านอาจารย์)

เธอถืออะไรซักอย่างไว้ในมือก่อนจะปล่อยมันออกไปข้างหน้าเพื่อให้ " เซ็นเซย์ เซ็นเซย์ " ดู

เป็นข้อมูลของเด็กสาวจากดาวต่างๆที่ได้ส่งเข้ามาเพื่อออดิชั่นนั้นเอง

" โปรดประทานเนื้อเพลงอันศักดิ์สิทธิ์ "

ข้อมูลที่กระจายอยู่เต็มเบื้องหน้ามาริโกะซามะได้แหวกออก

ปรากฏเป็นดวงตาแวววาวขึ้นมากลางความมืด

.

.

.

ที่บ้านโมโตมิยะ ครอบครัวกำลังรับประทานอาหารเย็นกันพร้อมหน้า

*นะ นะ นางชอบทานมะเขือเทศ*

/พระนางเธอทรงเป็นมะเขือเทศในโฆษณาน้ำผักค่ะ!

และแล้วครอบครัวก็ร้าวฉาน ..

เมื่อคุณพ่อของนากิสะ สั่งให้เอาโปสเตอร์ที่ติดอยู่ในห้องออกซะ

และยังว่าเรื่องที่นากิสะซ้อมร้องเพลงอยู่ในห้องนอนด้วยค่ะ

ที่แท้แล้วคุณพ่อนางเป็นหัวหน้ากรมตรวจสอบสิ้งบันเทิงซักอย่างนี่เอง

อาร์ตไอดอลของเราก็เลยหนีเข้าห้องตัวเองไป แล้วก็เพ้อกับโปสเตอร์

(เอ็งเคียวริโปสเตอร์ รึเปล่าเนี่ย 5555)

นางก็เหม่อมองโปสเตอร์ เห็นพระนางผูกโบว์แดง ก็บ่นๆว่าน่ารัก อยากใส่บ้างจังนะ

พอดีกับที่คุณแม่เข้ามาในห้อง ทำข้าวปั้นมาให้ทาน

แล้วก็พยายามจะอธิบายว่าคุณพ่อน่ะเพิ่งได้เลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าก็เลยเคร่งไปหน่อย

นางก็โทษพ่อของนางว่าเป็นต้นเหตุที่ทำให้นางร้องเพลงแย่

คุณแม่ก็พยายามปลอบบอกว่าให้ลองเข้าใจความรู้สึกของคุณพ่อดูนะลุกนะ

นางก็อาร์ตใส่แม่ซะเลย บอกว่าอ๋ออ ที่แท้แม่ก็เป็นพวกเดียวกับพ่อสินะ!

คุณแม่ก็เลยปล่อยให้อาร์ตต่อไป ลี้ภัยดีกว่า - -*

โถ่ หนูจ๋า มีบ้านอยู่ มีคนยกข้าวไปให้กินถึงที่นี่มันก็ดีแค่ไหนแล้ว

.

.

.

วันต่อมา ยูกะก็ได้รับเมลล์แจ้งว่าพวกเธอทั้ง 3 คนได้ผ่านการออดิชั่นรอบแรกแล้ว

และได้แนบตั๋วเดินทางเพื่อไปยังรอบต่อไปมาด้วย

ทั้งสองคนดีใจจนน้ำตาไหล กอดกันกลม

แล้วก็รับรู้ได้ถึงความผิดปกติ เพราะว่านากิสะเงียบไป

นากิสะเสมองไปทางอื่นแล้วก็บอกว่า คงจะไปต่อไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้จริงๆด้วย

ยูกะเลยโมโห; คนที่บอกว่า00กำลังรออยู่น่ะมันเธอไม่ใช่รึไง! (เออจริง ด่าอีกๆ!)

นากิสะ: นั่นมันก็ดีใจอยู่หรอก แต่ว่าปะป๋าน่ะ ยังไงก็คงไม่ยอมให้ไปหรอก

ดูชั้นสิ ความมั่นใจในการร้องเพลงก็ไม่มี ไม่น่าจะผ่านรอบต่อไปหรอก..

หลังจากนั้นยูกะก็ด่าว่าขี้ขลาดๆๆๆๆไม่ได้เรื่องๆๆๆๆๆๆอีกเป็นชุด

นากิสะกลับมาที่บ้านลองขอคุณพ่อดูอีกครั้ง ปรากฏว่าพ่อก็ไม่ให้

นางเลยเม้งแตกใส่พ่อแล้วหนีไปข้างนอก(อะเกน)

กำลังจะวิ่งผ่านสวนสาธารณะก็ได้ยินเสียงแปลกๆ

เป็นเสียงยูกะตบหน้าผช.ของเธอนี่เอง

ว๊าย น่ารักอะ

เค้าก็ทะเลาะกันเรื่องที่จะไปออดิชั่นน่ะแหละ พ่อหนุ่มเค้าก็บอกรักออกมา แล้วก็บอกว่า

ถ้าเกิดว่ายูกะเกิดติดแล้วได้เป็นไอดอลขึ้นมาน่ะ ก็จะรักยูกะไม่ได้แล้วน่ะสิ..

ยูกะก็คงผิดหวังที่คนที่ตัวเองชอบและบอกว่าชอบตัวเองกลับไม่สนับสนุนให้เธอทำตามความฝัน

" จะเป็นให้ได้ แล้วถ้าเป็น0048 ได้เมื่อไหร่ล่ะก็ จะไม่เซ็นต์ให้นายหรอกนะ! "

แล้วก็วิ่งหนีไป

นากิสะก็บังเอิญได้ยินเหตุการณ์ทั้งหมดเข้าพอดี

(เสือกจ้า)

ใช่แล้วหนูเอ๊ย คนที่ทุกข์น่ะไม่ได้มีแค่เธอคนเดียวหรอกนะ

อยากจะเป็นไอดอลน่ะ พร้อมที่จะเสียสละแล้วหรือยัง?

พร้อมจะทิ้งทุกอย่างเพื่อเป็นคนอื่นในคราบของตัวเองแล้วหรือยัง?

อีกมุมหนึ่งของค่ำคืน ..

โอริเนะเองก็ไปบอกลาเครื่องจักรที่เธอรัก

บอกลาโรงงานที่ให้ชีวิตแก่เธอ

จริงๆแล้วเธอเองก็อยากที่จะไปโรงเรียนกับนากิสะและยูกะ

แต่ว่าพ่อของเธอเสียชีวิต และจากนั้นไม่นานแม่ของเธอก็ตามไป

เธอรู้สึกอาลัยอาวรณ์สถานที่แห่งนี้มาก

จนทำให้รำลึกถึงความเหงาในช่วงเวลาแห่งการสูญเสียขึ้นมา

.. ความรู้สึกที่ไม่ได้พบเจอมานานจนลืมเลือนมันไปแล้ว

เธอสลักคำว่าซากุระลงไปบนเครื่องจักรตัวหนึ่ง

" ซักวันหนึ่ง เมื่อดอกซากุระผลิบาน จะกลับมาเจอกันอีกครั้งนะ "

ใช่แล้ว เพลงของเอเคบีนั้นจะมีทำเนียมอยู่ ..

เพลงธีมซากุระหรือธีมจบการศึกษาก็เป็นหนึ่งในนั้น

(ธีมซากุระ, ธีมหน้าร้อน, ธีมเท่, ฯ จะวนไปเรื่อยๆ)

ที่ญี่ปุ่น ซากุระบานเป็นเครื่องหมายของฤดูใบไม้ผลิ

การจากพราก(จบการศึกษา) และ การเริ่มต้นใหม่

นากิสะของเราก็อาร์ตอีกแล้วที่มีเยอะแยะไม่นอนมานอนกลางดินกลางหญ้า

แล้วดราม่าถึงความอ่อนแอของตัวเอง

พวกโอริเนะกับยูกะก็ไม่รู้ตามมาเจอได้ไงเหมือนกัน (มันนัดกันหรอ)

นากิสะก็แกล้งหลับ ยูกะเลยถอดเสื้อนอกมาคลุมให้

" ความฝันของชั้นน่ะไม่ใช่การเป็น AKB หรอกนะ

แต่คือการได้เข้า AKB กับยูกะแล้วก็นากิสะต่างหากล่ะ "

โอริเนะพูดขึ้น ยูกะก็บอกว่าเธอเองก็เหมือนกัน

นากิสะเผลอหลับไปจริงๆแล้วก็เห็นภาพเพื่อนของเธอเปล่งประกายอยู่บนเวที

โดยที่ไม่มีเธออยู่ด้วย .. น้ำตาจึงไหลออกมา

เธอกลับมาที่ห้อง เหม่อลอยไปยังโปสเตอร์ที่ยอมตัดใจแกะออกไป

มองไปยังช่องว่างที่มันทิ้งไว้ แล้วเธอก็นอนไม่หลับจนกระทั่งเช้า

ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจได้

ในขณะที่ใส่รองเท้าเตรียมจะออกจากบ้านก็ได้ยินเสียงคุณแม่เรียก

เธอตกใจ นึกว่าคุณแม่จะว่า แต่ตรงกันข้าม..

คุณแม่กลับผูกโบว์ให้กับเธอเหมือนกับในโปสเตอร์ที่เธอเคยเพ้อถึง

สุดท้ายสองแม่ลูกก็เข้าใจกัน

นากิสะรีบแว๊นจักรยานออกไปทันที

เพลงปิดดังขึ้น " ยูเมะ วะ นันโดโมะ อุมาเระคาวารุ " ชอบอ่ะ ชอบบบ

มีฉาก0048เต้นด้วยนะ ฮว๊ากกก

เธอรีบเร่งไปให้ทันเวลา

(เอ่อะ ได้ข่าวว่าไม่ได้นอน ออกก็เช้า ยังสายได้อีก)

ปั่นจักรยานกันน่ะดีละ จะได้เหมือน Aitakatta! 55555

ถ้าอยากขี่มอไซต์ ให้ไปร้องเวอร์โนกิ46 lol

ยานเทียบท่ารอออกจากชานชาลา

(เอ่อะ มันง่ายเหมือนนั่งรถไฟจากตลาดพลูไปมหาชัยอย่างนี้เลยหรอ)

ทั้งสองคนก็เริ่มตัดใจแล้วล่ะ ผิดหวังในตัวนากิสะจัง

นางมาแล้ว (อีกตั้งไกล) แต่ว่าเครื่องเริ่มออกห่างจากสถานีขึ้นทุกที

(ชอตนี้มันช่างเดจาวูกับมาราธอนไตรกีฑาของพระนางในจรวดนังเคทมากๆ)

ด้วยความเป็นนางเอกนางทำได้ค่ะ วิ่งตามกระสวยอวกาศค่ะ !

จะรอดแหล่ไม่รอดแหล่ให้คนดูแกล้งตื่นเต้นอีกซักพัก ..

ในที่สุดก็สำเร็จ! ว๊าววว

(เห้ย ไปเรียกนิวตันกับสองพี่น้องตระ:Xลไรท์มาดูดิ้ !)

และแล้วเรื่องราวของเราก็ออกนอกโลก ฮาาา

เด็กสาวทั้งสามจะต้องเจอกับอุปสรรคอะไรต่อไปบนเส้นทางแห่งความฝัน

โปรดติดตามสเตจต่อไป

- to be next stage -