ถ้าเต้ยได้ลองย้างก้าวเข้าไปให้ห้องเรียนเร็นแม้แต่ก้าวเดี๋ยวนะค่ะ เต้ยจะติด

เชื้อบ้าค่ะ55+

เนอะค่ะ

ค่ะเร้ก็รักเต้ยนะค่ะ

ใช่ไหมหละค่ะๆ

งั้นหรอค่ะ ดีแล้วค่ะๆ

หง่าาาาา =//w//=

ก็ยังดีอะนะค่ะ ห้องเร็นบ้าตลอดทุกคาบไม่ว่าคาบไหนก็บ้าค่ะ ตลอดสดค่ะ

เอ๊ะ? ความจริงคำนั้นเร้นต้องพูดไม่ใช่หรอค่ะมันสลับกันจริงๆด้วยค่ะ

ถ้างอลเร็นจะไม่เขียนตอนที่2ต่อนะค่ะ

ก็นะค่ะ ห้องเด็กศิลปะก้งี้แหละค่ะ ไม่มีลิมิตชีวิตเกิน1000ค่ะ 55+

อะแฮะๆ ก็น่ารักจริงๆนี้ค่ะ

จริงอะค่ะ

ไม่ได้เก่งค่ะ แต่แค่หนังหน้าหนาหนะค่ะ โดนโดนจดทันบงทันบนอะไร

เรื่องปกติและค่ะ พักการเรียนสบายๆค่ะ55+

ก็มันน่ารักนี้ค่ะ

อ่าอยากอ่านจริงหรอค่ะ ยอเร็นหรือเปล่าค่ะเนี้ย

ใช่ไหมหละค่ะ ฮากับตลอดเวลาค่ะเป้นห้องเรียนที่ไม่เคยเงียบค่ะแม้กระทั้งครู

มา ครูคนไหมห้อง8/8ไม่เคยเกรงกลัวค่ะ

อย่าาานร้าาา เต้ยต้องง้องแง้งสิค่ะจะได้เคะๆน่ารักๆน่ากอดๆ

อาจจะนะค่ะ

อะฮ่าๆสนุกหรอค่ะ ตอนในห้องเรียนหนะค่ะคือเรื่องจริงฝานเร็นเลยนะค่ะนั้น

แบบพอเข้าห้อง โห้ววจอร์จจจ ตลอดสด!!

ใช่แล้วค่ะง้องแง้งไม่ธรรมดาค่ะ 55+แต่ก็น่ารักนะค่ะ

แต่ไม่แน่อาจเสร้จวันนี้ก็เป็นด้ายยยยยค่ะ

นี้อ่านหรืออะไรค่ะ  นาทีเดียวจบคนเขียนนั่งเขียนตั้งนานOrz

เต้ยให้ความรู้สึกเหมือตัวจริงมากๆเลยเอะค่ะ

เดี๋ยวตอนที่2น่าจะเสร้จพรุ่งนี้เพราะตอนนี้หมดมุขค่ะ

ตอนที่1เสร็จแล้วค่ะ

ความรู้เหมือนเต้ยมากเลยอะค่ะ

ตอนที่ 1
ฉันค่อยๆเดินลงไปชั้นล่างของ อพาร์ทเม้นท์ที่ฉันอยู่ แล้วพอลงมาชั้นล่างก็พบกันชายคนหนึ่งที่
ที่กำลังยิ้มแล้วโบกมืออยู่ข้างนอกอพาร์ทเม้นท์ที่นั่งอยู่บนจักรยาน
ดูท่าทางดีใจเหมือนกับน้องหมาเวลาเจ้าของกลับมาบ้านอะไรประมานนั้น
แล้วเขาก็ตะโกนเรียกชื่อฉัน
“เร็นจางงง ผมมารับแล้วน้าคร๊าบบบไปโรงเรียนด้วยเถอะน้าคร้าบบ”
ฉันรีบเดินไปหาเขาหน้าอพาร์ทเม้นท์รีบปิดปากเขา แล้วพาเข้าช่องแคบของตึกแล้วตรุ๊ยหลังแมร่ง!!! ถุย!!
“เต้ย ตะโกนอะไรเสียงดังหนะค่ะ มันน่าอายนะค่ะ”
“อ๊อ่มอัวเอ็นไอ่อ่ายอินอี้ อู่(ก็ผมกลัวเร้นไม่ได้ยินนี้ มู่)”
“เฮ้อ ..มะไหวค่ะ มะไหว”
ฉันค่อยๆปล่อมมือออกจากปากเขา แล้วพอฉันปล่อยมือออกเขาก็มาจับมือฉันขึ้น
แล้วทำตาเป็นประกาย วิ๊งๆ อ๊ากกก มันชั่งจ้าซะเหลือเกิน มองนานๆเหมือนตาจะบอด เขาเรียกว่าหลอดซีนอน  พอ!!
แล้วเขาก็พูดออกมาว่า
“ไปโรงเรียนด้วยกันเถอะนะ เร็นนนน”
“อ่าค่ะ โอเคค่ะโอเคค่ะงั้นรีบปล่อยมือเร็นได้หรือยังค่ะ= A =?”
“ไม่อยากปล่อยอ้า ก็มันอุ่นนี้หน่าาาา”
“อะ..อุ่นเรอะค่ะ”
“ฮ๊าฟ อุ่นมากมายเบย” วิ๊งๆ0 w 0+
“อ่าค่ะถ้าอุ่นก็จับไปแล้วกันนะค่ะ”
“เย้!“\(> w <)/
แล้วเขาก็ลากอั้วไปขึ้นซ้อนท้ายจักรกายเขา แต่เขาก้ยังไม่ป่อยมืออั้วอยู่ดี
แล้วเขาก็หันหลังแล้วพูดว่า
“เร็น จับไว้ให้ดีๆนะเออว์”
“เอ๊ะ??”
ฉันนั่ง งงไป 3 ชาติ(เวอร์) 3วินาทีแล้วสักพักเขาก็เริ่มปั่นไป
เขาค่อยๆปั่นเร็วขึ้นเร็วขึ้นเร็วขึ้น เร็วไปแล้ววววววววว= [] =
ความรู้สึกว่าเขาจะปั่นเร็วเกินไปไหน นี้คิดจะไปเป็นโอลิมปิกแข่งปั่นจักรยานหรือไร
แล้วพายในไม่ถึงนาที ก็ถึงโรงเรียนอย่างสวัสติภาพ(มั้ง)
ฉันค่อยๆลงจากจักรยาน สปีตเร็วกว่านรกของเขา
แล้วก็รีบเดินหนีไปเข้าห้องเรียนให้เร็วที่สุด เพื่อความปลอดภัยชีวิต
และพอฉันกำลังเดินก็มีคนมาจับข้อมือฉัน
ฉันค่อยๆหันหัวกลับไปมองก็พบกับคนเดิมเจ้าเก่า เจ้าของจักรยานแชมป์โอลิมปิก3สมัย
แล้วเขาก็พูดว่า
“ตอนเที่ยงเจอกันนะจร๊ะ”
แล้วเขาก็เดินจากไปพร้อมทิ้งท้ายให้อั้ว
“อะ..อ่าค่ะ”
แล้วฉันก็ค่อยๆหันหน้ากลับไปที่เดิมแล้วเดินกลับห้องเรียน
พอเข้ามาให้ห้องก็พบกับ... ตลอดสด!!!
ทุกคนกรีดกร้าดๆ เหมือนๆกับทุกวันที่เป็น
พอฉันค่อยๆเดินไปนั่งที่โต๊ะเรียนว่ากระเป๋า แล้วพอหันไปด้านซ้ายก็ไม่มีใคร เพรั้วนั่งคนเดียวไงหละ
เป็งไงเจ๋งป่ะละ พอมองไปด้านขวาก็เจอกับปะป๋า คนนั้นก็คือฐิตนั้นเอง
ฉันลองมองไปดู ที่สิ่งที่ฐิตมันขีดเขียนๆอยู่ มันก้คือมันกำลังวาดการ์ตูนเรทอยู่นี้เอง
ไอ้เป็นแว่นหื่นเอ๋ย..

ติดตามตอนต่อไปนะเคอะ..

ไม่ค่ะ เต้ยโพล่มาแบบ แชมโอเลมปิกค่ะ55+