บอกมาขนาดนี้ เชื่อรึยังว่า ไร้สาระ อิอิ ไร้ประโยชร์และไร้โทษ

เต๋าไม่ใช่ทั้งลัทธิ และไม่ใช่ทั้งศาสนา เพราะเต๋าปราศจากพิธีกรรม ปราศจากความเชื่อให้ยึดมั่นถือมั่น หากมุ่งเข้าสู่เนื้อหาสาระโดยตรง หากเต๋าเป็นลัทธิความเชื่อหรือเป็นศาสนา เต๋าก็แยกอยู่ต่างหากจากชีวิตจริง เพราะสิ่งทั้งสองเป็นสิ่งอยู่ภายนอก เป็นของเทียม ศาสนาและลัทธิความเชื่อใดๆ ตราบใดที่ยังเป็นความเชื่อ เป็นศาสนาอยู่ ก็เป็นของเทียม จนกว่าศาสนาและความเชื่อนั้นจะละลายไหลเข้ามารวมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับตัวเราเท่านั้น นั่นคือชีวิต และชีวิตเป็นของจริง เป็นส่วนที่หนักแน่นและสมเหตุสมผล เต๋าจึงไม่ใช่ทั้งศาสนาและลัทธิความเชื่อ หากเต๋าคือ “วิถีชีวิต” นั่นเอง เมื่อคนได้ “แลเห็น” ใจของเขาย่อมสว่าง หนทางอันยิ่งใหญ่ย่อมเปิดออกเป็นหนทางอันยิ่งใหญ่ที่รวมทางเล็กทางน้อยทุกสายไว้ภายใน เราเพียงแต่เดินไปโดยมิต้องกังวล เราเดินตามทางไปโดยมิต้องตั้งจุดมุ่งหมายหรือวางแผนการ ชีวิตของเราจะเป็นไปเอง เรียบง่ายดังการไหลของน้ำ ดังนกที่บินอยู่บนอากาศ และดังปลาที่แหวกว่ายอยู่ในสายธาร เราจะดำรงชีวิตอยู่ในโลกอย่างเหมาะสมกลมกลืน เราจะอยู่ในสังคมที่สับสนด้วยใจที่สว่าง โดยมิต้องหลบเข้าป่าบวช หรือหนีหน้าออกจากสังคม เราจะรวมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับโลกและธรรมชาติ ลีลาจังหวะชีวิตของเราจะดำเนินไปอย่างเหมาะสมสม่ำเสมอ พร้อมๆ กับการหมุนของโลก ดังการเปลี่ยนฤดู หรือดังใบไม้ที่พริ้วไหวกับสายลม นี่คือความเป็นไปของมนุษย์ที่แท้ นี่คือหนทางอันยิ่งใหญ่ นี่คือวิถีแห่งเต๋า

แหมๆ นี่ไม่ใช่สอนศาสนาเน่อ ถ้าน่าเบื่อก็ ขอโทษเน่อ ^^

เอาหนะ ถ้ามีโอกาศลองหามาศึกษาดูสิครับ วิถีแห่งเต๋า หาในเน็ทก็ได้ เพราะมีหลายท่านเอามาโพสลง แต่อยากจะบอกว่า เต๋าไม่ใช่ทั้งลัทธิและศาสนา นะครับ เพราะเต๋าไม่มีพิธีกรรม เต๋าไม่มีความเชื่อ เพราะถ้ามีความเชื่อก็เท่ากับอยู่เหนือมนุษย์ แต่เต๋าอยู่กับเรา อยู่รอบๆตัวเรา อยู่ในทุกสิ่ง เพราะเต๋าแปลมาจาก วิถีทาง

คัดจาก บทที่ 2 สิ่งต่างๆเกิดขึ้นด้วยความเปรียบเทียบ ของหนังสือ วิถีแห่งเต๋า(เต๋าเต็กเก็ง) ผู้แปล พจนา จันทร์ สันติ

เมื่อคนในโลกรู้จักความสวยว่าสวย   ความน่าเกลียดก็อุบัติขึ้น
เมื่อคนในโลกรู้จักความดีว่าดี   ความชั่วก็อุบัติขึ้น

มีกับไม่มีเกิดขึ้นด้วยการรับรู้   ยากกับง่ายเกิดขึ้นด้วยความรู้สึก
ยาวกับสั้นเกิดขึ้นด้วยการเปรียบเทียบ   สูงกับต่ำเกิดขึ้นด้วยการเทียบเคียง
เสียงดนตรีกับเสียงสามัญเกิดขึ้นด้วยการรับฟัง   หน้ากับหลังเกิดขึ้นด้วยการนึกคิด

ดังนั้นปราชญ์ย่อมกระทำด้วยการไม่กระทำ
เทศนาด้วยการไม่เอ่ยวาจา   การงานทั้งหลายก็สำเร็จลุล่วงลง

ท่านให้ชีวิตแก่สรรพสิ่ง   แต่มิได้ถือตนเองเป็นเจ้าของ
ประกอบกิจการยิ่งใหญ่   แต่มิได้ประกาศให้โลกรู้
เหตูที่ท่านไม่ปรารถนาในเกียรติคุณ   เกียรติคุณของท่านจึงดำลงอยู่ไม่สูญสลาย.

คัดจาก บทที่ 11 ความว่างเปล่า ของหนังสือ วิถีแห่งเต๋า(เต๋าเต็กเก็ง) ผู้แปล พจนา จันทร์ สันติ

ล้อรถนั้นประกอบด้วยไม้สามสิบซี่
รวมกันอยู่ที่แกน
วงรอบนอกของล้อและไม้ทั้งสามสิบซี่นั้น
คือความ "มี"
ดุมล้อนั้นกลับกลวง
คือความ"ว่าง"
จากความว่างนี้เอง
คุณประโยชร์ของล้อจึงเกิดขึ้น

ปั้นดินเหนียวขึ้นเป็นภาชนะ
จากความว่างเปล่าของภาชนะนี้เอง
คุณประโยชร์ของภาชนะก็เกิดขึ้น

เราได้ใช้ประโยชร์จากความมี
และได้รับคุณประโยชร์จากความว่าง

มันเป็นหนังสือที่ไร้สาระจริงๆจ้า ไร้แก่นสาร ไร้ซึ่งอะไรทั้งสิ้น ชื่อหนังสือ วิถีแห่งเต๋า (คัมภีร์เต๋าเต็กเก็ง) ของปราชญ์เหลาจื้อ อะนะ ลองหาอ่านดูก็ได้ครับ แต่ที่ผมมีมันพิมพ์ครั้งที่ 15 พิมพ์เมื่อราวๆ10ปีก่อน ซึ่งผมหาดูในปัจจุบันหายากมากๆ นี่ผมโชคดีหาเจอในเวปแล้วสั่งซื้อหนะ ทีแรกก็มีคนจองแล้ว แต่โชคดีที่เขา ไม่โอนเงินในวันัด ผมก็เลยได้หนังสือที่ไม่มีอะไรเลยนี้มาครองอะ แหะๆ ซึ่งเป้นเรื่องที่น่ายินดีมาก เพราะผมนั่งรถหาทั่ว กทม. เป็น10ร้านเลยก็หาไมไ่ด้ ^^

เรื่องนี้เลย Kore wa Zombie desu ka ? ภาค 1 อะนะ แต่เสียดายว่าไฟล์ที่ 11 มันหมดอายุ แล้วเจ้าตัวเขายังไม่มาแก้เลย T..T ก็เลยนั่งดูหนังฟังเพลงทำนู่นทำนี่ไปเรื่อยเปื่อย อีกสักพักว่าจะไปนอนอ่านหนังสือ(ไร้สาระ)เล่นๆแล้วหนะ ^^

ครับกระผม ^^ ผมเองก็เช่นกัน

นั่นสินะ ก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะผมเองก็พึ่งเข้ามาดูการ์ตูนได้ไม่นานอะ ^^ ยังไงมีอะไรแหล่มๆก็แนะนำหน่อยละกันเนอะ