เดบิว เด็กเลวม.ปลาย(ขำๆนะ)

ขอบอกไ้ว้ก่อนเลยน้อ ว่าทนๆอ่านไปเถอะพยายามคล้อยตามมันให้มากที่สุุดแล้วมันจะำขำเองแหละ


บทที่1

การที่จะเป็นเด็กเลวได้นั้น

ภาพลักษณ์ภายนอกจะเป็นตัวตัดสินแม้แต่พวกที่ตีกับเขาไม่เก่งก็สามารถสร้างภาพลักษณ์ที่ว่าได้อย่างง่ายดาย

จะใช้พวกเจลรึว่ามูสก็เปลืองสตางค์แถมหาซื้อยาก

ทรงสกินเฮดก็พอแก้ขัดได้ แต่ถ้าหน้าละอ่อนขอแนะนำว่าอย่า!เดี๋ยวคนเขาจะนึกว่าเป็นอิคคิวซังสำหรับมือใหม่ใจไม่ด้านพอ ขอแนะนำให้กัดสีผมให้เป็นสีทองก่อน

แต่ถ้าใช้ยาแรงไปจะกลายเป็นตาแก่หัวหงอก ระวังด้วยละ

ถ้ากัดสีผมยังดูไม่มีบารมีโหดก็จงย่นหัวคิ้วลงซะ

ลองเลิกคิ้วสักนิดให้หน้าผากมีรอยย่นก็ใช้ได้เหมือนกัน


บทที่2

บางทีคุณอาจจะกำลังคิดว่าคุณแกร่งขึ้นแล้ว
เสียใจด้วย มันก็แค่ภาพลวงตาเท่านั้นแหละ กรุณาอย่าลืมว่าตัวเองเป็นมือใหม่
เป็นแค่ "แยงกี้มือใหม่" ซะละ


บทที่3


สร้างนิสัยชอบปลดตะขอที่คอเสื้อไว้ดีกว่า


ห้ามใส่เสื้อเชิ้ตขาวไว้ข้างในหันไปสวมเสื้อเชิ้ตสีแสบไส้ไม่ก็เสื้อยืดซะ


บทที่4


อย่าใส่หนังสือเรียนไว้ในกระเป๋าจงทำให้มันว่างเปล่าและแบนเรียบเข้าไว้
แยงกี้มือใหม่อย่างคุณคงกำลังคิดวอยู่สินะว่า
"ถ้างั้นจะให้ถือกระเป๋าไว้ทำแป๊ะอะไร?"
ถ้าคิดแบบนั้นก็เอากระทะเหล็กใส่กระเป๋าไว้ซะถ้าเจอศัตรูจะแจกหมัดมามันน่่าจะเป็นประโยชน์สำหรับคุณมากกว่าใช่มั้ยละ


บทที่5


จงตัดสัมพันธ์กับเพื่อนเก่าที่จริงจังกับชีวิตซะ ถ้ามีคนรู้ว่าเป็นเพื่อนมีหวังปริศนาโดนไขกระจ่างแน่ถึงจะถูกเรียกก็ให้ทำเ้มินซะ
ในกรณีที่ตัดใจไม่ลงก็ให้แอบไปพบแถวๆหน้าผาซะก็แล้วกัน
พวกภาพวันวานยังหวานอยู่ก็ให้กำจัดซะให้หมดยิ่งภาพที่ยิ้มแก้มปรินี่ยิ่งให้อภัยไม่ได้เป็นอันขาด


บทที่6


ต่อไปก็วิธีเดินครับ พยายามปล่อยตัวตามสบาย เดิน ย้วยย้ายกวนบาทาชาวบ้านที่สุดเท่าที่จะทำได้ถ้าเกิดใครกล้าจ้องก็ให้ถลึงตามองมันกลับไป


บทแทรก


ตอนเดินอยู่ในเมืองก็พยายามเดินไปกับเพื่อนที่ดูโหดๆละกัน (มาสร้างเพื่อนหน้าโฉดให้้เยอะๆกันเถอะ)
ถึงตรงนี้แล้วก็เหลืออีกแค่ก้าวเดียวสำหรับการเดบิว ม.ปลาย
ถ้างั้นเชิญพบกับบทสุดท้าย


บทที่7(บทสุดท้าย)


กรุณาทำตามคำแนะนำข้างบนให้เรียบร้อยก่อนเข้าเรียนนะครับ


หนทางสู่การเดบิวม.ปลายจบบริบูรณ์

---

เครดิต:คุโรมาตี้ เล่ม1 ตอนที่3