เซ็งมาก วันนี้

ก็จะเล่าๆ วันนี้หน่อยนะครับ เรียนมหาวิทยาลัยมาเสร็จๆ

คำพูดอาจจะรุนแรงด้วย ขออภัยด้วยนะครับ

วันนี้ผมโมโหมากๆ และสุดๆ

นั่งเรียน 9 โมงเช้า ผมบิดขี้เกียจต้องทำท่ากายบริหารนิดๆ หน่อยๆ เช่น แค่ทำยืดแขนใต้โต๊ะนี่แหละ

แล้วหลังเรียนเสร็จ เพื่อนในเจอร์ผมก็บ่นผมใหญ่เลยว่านิ่งๆ หน่อย

เฮ่อ น่าเบื่อชิบ ปรับตัวกับผมไม่ได้เลย ตั้งกฎเกณฑ์ไรนักหนา

ที่ผมง่วง เพราะผมอ่านหนังสือหนักไปถึงเที่ยงคืน ไม่มีใครรู้ผมเลยว่าทำแบบนี้

ผมง่วงก็จริง แต่หูผมไม่ง่วงด้วยนะครับ ตอนเรียนเช้า ผมก็กำลังฟังอยู่

จะทำไรหน่อยก็ไม่ได้เลยหรือ จะมีอะไรแข็งๆ มากระทบผมทุกวันรึไง

ผมละเหนื่อยมาก จะมีใครซักคนไหมที่จะปรับตัวกับผมได้จริงๆ ซักคน

แล้วก็ให้เวลาผมหน่อยเหอะ ถ้าผมไม่ได้เรียนความผิดพลาดซะก่อน ผมจะเรียนความสำเร็จได้ไงล่ะครับ

ปล.ที่ผมเรียนอยู่คือ คณะศึกษาศาสตร์ครับ ของ ม.เกษตรศาสตร์

ปล.2.จริงๆ ผมไม่อยากด่ากลับแบบแรงๆ นะ เพราะผมกลั้นอารมณ์สุดขีดอยู่ ถ้ามากกว่านี้ ผมระเบิดเสียงไม่แคร์สื่อครับ

ปล.3.คนสมัยนี้ ไม่รู้จริงอะไรจริงว่าชีวิตแต่ละคนเป็นยังไง เห็นเราเหมือนทำเป็นเล่น แต่จริงๆ ผมก็ทำเป็นเล่นเป็นเรื่องซีเรียสได้นะ

ทุกคนก็มีเรื่องเครียดเรื่องซีเรียสกันหมดแหละมากน้อยไม่เท่ากัน ยังไงก็พยายามมีสติแล้วก็อดทนผ่านมันไปให้ได้ละกัน หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล